Interpretacja
Interpretacja indywidualna z dnia 12 sierpnia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP3-2.4011.441.2024.2.JK3
Opodatkowanie dochodów uzyskiwanych na terytorium Polski przez osoby mające miejsce zamieszkania we Francji oraz obowiązków płatnika z tego tytułu.
Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
7 maja 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 7 maja 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy opodatkowania dochodów uzyskiwanych na terytorium Polski przez osoby mające miejsce zamieszkania we Francji oraz obowiązków płatnika z tego tytułu. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 19 czerwca 2024 r. (wpływ 19 czerwca 2024 r.)
Opis stanu faktycznego i jego uzupełnienie
Są Państwo spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w (…) (dalej jako „Wnioskodawca” lub „Spółka”) polskim rezydentem podatkowym oraz podlegającą w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania (nieograniczony obowiązek podatkowy), działającą w sektorach takich jak (...) oferując różnego rodzaju produkty oraz usługi specjalistycznego projektowania. W głównej mierze zajmują się Państwo sprzedażą produktów produkowanych przez Państwa jedynego udziałowca tj. (…), podmiot posiadający siedzibę w (…) na terenie Francji.
W skład zarządu Spółki wchodzą dwie osoby będące obywatelami Francji oraz stale zamieszkującymi na terenie Francji. Osoby te są rezydentami podatkowymi Francji. W Polsce przebywają sporadycznie, przylatując lub przyjeżdżając celem przeprowadzenia spotkań czy negocjacji, przebywając wówczas kilka-kilkanaście dni na terenie Polski. Do obowiązków Członków Zarządu należy prowadzenie spraw i interesów Spółki. Czynności te wymagają wyjazdów w szereg miejsc wykonywania aktualnych obowiązków służbowych, w tym często poza siedzibę główną Spółki. Charakter pełnionych funkcji i wykonywanych czynności wymaga od Członków Zarządu stałej mobilności i stałej dyspozycyjności bez względu na porę dnia (również poza ustalonymi godzinami pracy). W związku z tym, w celu realizacji obowiązków służbowych (ułatwienia wykonywania dedykowanych obowiązków, które wymagaj stałej gotowości i dyspozycyjności), Członkom Zarządu powierzany jest samochód służbowy - samochód osobowy. Samochód powierzany jest na podstawie stosowanego w Spółce regulaminu opisującego sposób wykorzystywania samochodów służbowych oraz umów zawieranych pomiędzy Spółką a danym członkiem zarządu. Umowa określa sposób wykorzystywania samochodu w celach służbowych przez użytkownika członka zarządu. Spółka pokrywa wszystkie niezbędne wydatki związane z używaniem pojazdu przez Zarząd, tj. koszty jego utrzymania i eksploatacji (np. ubezpieczenie, bieżące naprawy, materiały eksploatacyjne, badania techniczne, przeglądy okresowe, wymiana opon, oleju i innych płynów oraz zużywających się w wyniku korzystania z pojazdu części).
Członek Zarządu jest zobowiązany używać samochodu w interesie Spółki i zgodnie z zasadami opisanymi w umowie na korzystanie z samochodu służbowego oraz regulaminie korzystania z samochodów służbowych. Zawarta umowa przewiduje możliwość wykorzystania samochodu przez użytkownika członka zarządu także do celów prywatnych. Żaden z Członków Zarządu nie jest zatrudniony w Spółce, ani nie pobiera żadnego wynagrodzenia tytułem wykonywania funkcji Członka Zarządu.
Wynagrodzenie Członkowie Zarządu otrzymują na podstawie zawartej umowy z jedynym udziałowcem Spółki tj. (…). Nie zawierali Państwo żadnej umowy z Członkami Zarządu, z której wynikałoby zobowiązanie do zapłaty wynagrodzenia na rzecz Członków Zarządu. Członkowie Zarządu pełnią swoją funkcję na podstawie uchwały Jedynego Wspólnika, który powołał ich do pełnienia tych funkcji, na co wyrazili oni zgodę. Zgodnie z zawieraną umową na korzystanie z samochodu służbowego w przypadku wykorzystania samochodu do celów prywatnych, użytkownik zobowiązany jest do pokrycia kosztów paliwa i zatankowania samochodu do takiego poziomu, w jakim był zatankowany samochód przed odbyciem jazdy prywatnej. Ponadto pod koniec każdego miesiąca kalendarzowego, w którym Użytkownik korzystał z samochodu służbowego w celach prywatnych, zobowiązany jest do złożenia Spółce oświadczenia ze wskazaniem dni, w których korzystał z samochodu służbowego w celach prywatnych. W przypadku braku oświadczenia, uznaje się, że Użytkownik w danym miesiącu korzystał z samochodu służbowego wyłącznie w celach służbowych. Z tytułu użytkowania samochodu służbowego do celów prywatnych, użytkownik otrzymuje od Spółki nieodpłatne świadczenie w wysokości stanowiącej iloczyn dni w miesiącu, w których Użytkownik korzysta z samochodu służbowego do celów prywatnych, wynikających z oświadczenia, o którym mowa w zdaniu poprzednim oraz ryczałtowej stawki dziennej, określonej przez Spółkę na podstawie cennika wynikającego z długoterminowych umów najmu samochodów bądź umowy leasingu tego samochodu, podpisanych przez Spółkę, a w przypadku braku długoterminowych umów najmu samochodu, na podstawie średnich cen najmu takiego samego samochodu bądź samochodu o podobnych parametrach. Od tak ustalonej wartości spółka nalicza podatek dochodowy od osób fizycznych i będzie go wpłacać jako płatnik.
Spółka zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych do kosztów uzyskania przychodów nie zaliczy 25% wydatków związanych z eksploatacją samochodu służbowego wykorzystywanego zarówno w działalności gospodarczej, jak również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą.
Występują Państwo w roli płatnika.
Przedmiotem zapytania objęty jest okres od stycznia 2024 r. do dnia złożenia wniosku. Stan ten trwa nadal, tj. w dalszym ciągu praktykowany jest sposób rozliczenia przedstawiony we wniosku.
Jeden z członków zarządu jest akcjonariuszem i prezesem rady dyrektorów (…) z siedzibą we Francji, a drugi członek zarządu jest zatrudniony w (…) na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony.
Wynagrodzenie dla członków Zarządu wypłaca (…) spółka prawa francuskiego. Państwo nie wypłacają żadnego wynagrodzenia za pełnienie funkcji członków zarządu. Ekonomiczny ciężar ponosi (…) w zakresie wynagrodzeń Członków Zarządu. Spółka córka tj. Państwo - jest aktualnie na etapie rozwoju.
Członkowie zarządu nie są oddelegowani do pełnienia obowiązków w Spółce w PL. Stale przebywają na terenie Francji natomiast zdarzają się podróże służbowe, w ramach których przyjeżdżają do Polski na kilka, kilkanaście dni, po czym wracają do Francji. Dodać należy, że pełnienie funkcji Państwa Członków Zarządu jest jednym z wielu obowiązków wykonywanych w ramach umów łączących te osoby z (...).
Posiadają Państwo certyfikat rezydencji podatkowej członków zarządu, który wskazuje na francuską rezydencję podatkową obu członków zarządu.
Pytania
1. Czy biorąc pod uwag fakt, że Członkowie Zarządu nie są polskimi rezydentami podatkowymi z uwagi na nieodpłatne wykorzystywanie samochodu służbowego udostępnionego im także do celów prywatnych przez Spółkę w ramach wykonywania przez nich funkcji Członków Zarządu tej Spółki powstanie obowiązek opodatkowania tych przychodów w Polsce?
2. Czy w związku z nieodpłatnym wykorzystywaniem przez Członków Zarządu samochodu służbowego do celów prywatnych, u Członka Zarządu powstanie przychód na podstawie art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, którego wartość należy ustalić zgodnie z art. 11 ust. 2a pkt 4 ww. ustawy?
Państwa stanowisko w sprawie
Ad. 1
Zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolite Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolite Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy). Zgodnie za z art. 3 ust. 2b pkt 2 ww. ustawy za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolite Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2a, uważa się dochody (przychody) z działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia.
Zgodnie z art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych, są uznawane za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy.
Zgodnie z art. 29 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy w związku z art. 13 pkt 7 ww. ustawy podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów opodatkowuje się ryczałtem w wysokości 20%. Jednakże zgodnie z art. 29 ust. 2 ustawy, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem zawieranych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.
Zgodnie z art. 16 umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Francuskiej w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku z 20 czerwca 1975 r. przychód osiągany przez członka zarządu z tytułu pełnienia tejże funkcji podlega opodatkowaniu w Państwie siedziby tejże spółki, czyli w tym przypadku w Polsce.
Ad. 2
Jak już zostało to ustalone w stanowisku Spółki w odpowiedzi na pytanie nr 1, Spółka dokonując świadczeń w ramach art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy obowiązana jest jako płatnik pobierać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Państwa zdaniem, jeżeli Członek Zarządu otrzymuje od Spółki świadczenia, kwalifikowane jako przychody Członka Zarządu, to przychody te powinny by uznawane za przychód z działalności wykonywanej osobiście w ramach art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nawet w sytuacji, gdy przychody te Członek Zarządu otrzymuje w ramach wewnętrznych regulacji, a nie z tytułu samego powołania w skład Zarządu. Zdaniem Spółki, treść art. 13 pkt 7 ww. ustawy nakazuje uznawać, że w każdym przypadku, gdy osoba powołana w skład Zarządu Spółki otrzymuje przychody od Spółki, to takie przychody należy uznawać za przychody z działalności wykonywanej osobiście, zgodnie z art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bez względu na to jaki jest sposób powoływania danej osoby do Zarządu Spółki.
Zdaniem Spółki, jeżeli Członkowi Zarządu Spółka udostępnia nieodpłatnie samochód służbowy, który może być przez Członka Zarządu wykorzystywany do jego celów prywatnych, to Członek Zarządu uzyskuje przychód, bowiem zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami są co do zasady otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. W przypadku udostępnienia Członkowi Zarządu w sposób nieodpłatny samochodu służbowego do celów prywatnych Członka Zarządu, dochodzi po stronie Członka Zarządu do uzyskania nieodpłatnego świadczenia w postaci przysporzenia majątkowego mającego konkretny wymiar finansowy. Zdaniem Spółki, w tym przypadku zastosowanie powinien znaleźć art. 11 ust. 2a lit. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym wartość pieniężną takiego świadczenia należy ustalić na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia. Zdaniem Spółki, w przypadku nieodpłatnego udostępniania samochodu służbowego na cele prywatne Członka Zarządu wartość pieniężną takiego nieodpłatnego świadczenia można ustalić w ramach ww. art. 11 ust. 2a lit. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w oparciu o ceny rynkowe stosowane przez profesjonalne firmy zajmujące się wynajmem samochodów, uwzględniając średnie ceny za udostępnianie przez te podmioty podobnych modeli samochodów, o podobnym stanie i stopniu zużycia oraz czasie i miejscu udostępnienia.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):
Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).
Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy:
Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:
1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że:
Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).
W myśl art. 3 ust. 2b ustawy:
Za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2a, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:
1)pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
2)działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
3)działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;
4)położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;
5)papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających;
6)tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie prawnej i praw o podobnym charakterze lub z tytułu należności będących następstwem posiadania tych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw – jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów tej spółki, spółki niebędącej osobą prawną, tego funduszu inwestycyjnego, tej instytucji wspólnego inwestowania lub osoby prawnej, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;
6a) tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze w spółce nieruchomościowej;
7)tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia;
8)niezrealizowanych zysków, o których mowa w art. 30da.
Wyżej wymienione przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).
Zasady opodatkowania w Polsce przychodów uzyskanych przez nierezydentów reguluje m.in. art. 29 i art. 41 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o pdof, podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów:
1) z działalności określonej w art. 13 pkt 2 1 6-9 oraz z odsetek innych niż wymienione w art. 30a ust. 1, z praw autorskich lub z praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, w tym także środka transportu, oraz za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu;
2) z opłat za usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby fizyczne mające miejsce zamieszkania za granicą, a organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu;
3) z tytułu należnych opłat za wywóz ładunków i pasażerów przyjętych do przewozu w portach polskich przez zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi handlowej, z wyjątkiem ładunków i pasażerów tranzytowych - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 10% przychodów;
4) uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej, z wyłączeniem przychodów uzyskanych z lotniczego rozkładowego przewozu pasażerskiego, skorzystanie z którego wymaga posiadania biletu lotniczego przez pasażera - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 10% przychodów;
5) z tytułu świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.
Jednocześnie w myśl art. 29 ust. 2 wskazanej ustawy:
Przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.
W myśl art. 41 ust. 1 ww. ustawy:
Osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.
Stosownie do ust. 4 tego artykułu analizowanej ustawy:
Płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13-17 oraz art. 30a ust. 1 pkt 1-11 oraz 11b-13, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5, 10, 12 i 21.
Zgodnie z art. 42 ust. 1 ww. ustawy:
Płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.
Stosownie do art. 42 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
W terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 41, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczne deklaracje, według ustalonego wzoru. Jednakże roczne deklaracje dotyczące podatku pobranego zgodnie z art. 30a ust. 2a płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przesyłają do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania. Przepis art. 38 ust. 1b stosuje się odpowiednio.
W myśl art. 42 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa:
1) w art. 3 ust. 1, oraz urzędom skarbowym przy pomocy których naczelnicy urzędów skarbowych właściwi według miejsca zamieszkania podatnika wykonują swoje zadania - imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 41 ust. 1, sporządzone według ustalonego wzoru;
2) w art. 3 ust. 2a, oraz urzędom skarbowym, przy pomocy których naczelnicy urzędów skarbowych właściwi w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonują swoje zadania, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, również gdy płatnik w roku podatkowym sporządzał i przekazywał informacje w trybie przewidzianym w ust. 4.
W myśl art. 42 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Informacje, o których mowa w ust. 2 pkt 2, sporządzają i przekazują również podmioty, o których mowa w art. 41, gdy na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub ustawy nie są obowiązane do poboru podatku, o którym mowa w art. 29-30a. Przepisy ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio.
Stosownie do art. 42a ust. 1 cytowanej ustawy:
Osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.
Ze stanu faktycznego wynika, że w skład zarządu Spółki polskiej (Państwa) wchodzą dwie osoby będące obywatelami Francji oraz stale zamieszkującymi na terenie Francji. Osoby te są rezydentami podatkowymi Francji. Do obowiązków Członków Zarządu należy prowadzenie spraw i interesów Spółki. Ww. osoby przedłożyły certyfikat rezydencji. Jeden z członków zarządu jest akcjonariuszem i prezesem rady dyrektorów (…) z siedzibą we Francji, a drugi członek zarządu jest zatrudniony w (…) na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony.
Wynagrodzenie dla Członków Zarządu wypłaca spółka prawa francuskiego. Spółka polska nie wypłaca żadnego wynagrodzenia za pełnienie funkcji Członków Zarządu. Ekonomiczny ciężar ponosi (…) w zakresie wynagrodzeń Członków Zarządu. Spółka córka tj. Państwo - jest aktualnie na etapie rozwoju.
Pełnienie funkcji Państwa Członków Zarządu jest jednym z wielu obowiązków wykonywanych w ramach umów łączących te osoby z (…).
Członkom zarządu powierzany jest samochód służbowy - samochód osobowy. Samochód powierzany jest na podstawie stosowanego w Spółce regulaminu opisującego sposób wykorzystywania samochodów służbowych oraz umów zawieranych pomiędzy Spółką, a danym członkiem zarządu. Umowa określa sposób wykorzystywania samochodu w celach służbowych przez użytkownika członka zarządu. Spółka pokrywa wszystkie niezbędne wydatki związane z używaniem pojazdu przez Zarząd, tj. koszty jego utrzymania i eksploatacji (np. ubezpieczenie, bieżące naprawy, materiały eksploatacyjne, badania techniczne, przeglądy okresowe, wymiana opon, oleju i innych płynów oraz zużywających się w wyniku korzystania z pojazdu części). Członek Zarządu jest zobowiązany używać samochodu w interesie Spółki i zgodnie z zasadami opisanymi w umowie na korzystanie z samochodu służbowego oraz regulaminie korzystania z samochodów służbowych. Zawarta umowa przewiduje możliwość wykorzystania samochodu przez użytkownika członka zarządu także do celów prywatnych. Udostępnienie samochodu służbowego do celów prywatnych członkom zarządu stanowi odrębne świadczenie przyznane przez spółkę polską.
Zatem w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie umowa z 20 czerwca 1975 r. zawarta między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Francuskiej w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz.U. z 1977 r. Nr 1 poz. 5 ze zm.).
Zgodnie z art. 16 ust. 1 umowy polsko-francuskiej:
Wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z tytułu członkostwa w radzie nadzorczej albo radzie zarządzającej spółki mającej siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu w tym drugim Państwie.
Postanowienie w umowie, że danego rodzaju dochód (wynagrodzenie) „podlega opodatkowaniu w tym drugim Państwie” nie oznacza, że dochód ten nie będzie podlegał opodatkowaniu w pierwszym umawiającym się państwie, tj. w państwie miejsca zamieszkania członka zarządu. Postanowienie to wskazuje jedynie, że państwo źródła ma prawo opodatkować dany dochód, bez względu na to, czy dochód ten podlegać będzie opodatkowaniu w drugim państwie (państwie rezydencji). Przypisanie prawa do opodatkowania nie ma tutaj charakteru wyłączności.
Natomiast w świetle art. 15 ust. 1 ww. umowy:
Z zastrzeżeniem postanowień artykułów 16, 18 i 19 pensje, płace i podobne wynagrodzenia, które osoba fizyczna mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie.
Jeżeli praca jest tam wykonywana, wówczas osiągnięte za nią wynagrodzenia podlegają opodatkowaniu w tym drugim Państwie.
Jak wynika z treści art. 15 ust. 2 umowy:
Bez względu na postanowienia ustępu 1 wynagrodzenia, jakie osoba fizyczna mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej, wykonywanej na terenie drugiego Umawiającego się Państwa, podlegają opodatkowaniu tylko w pierwszym Państwie, jeżeli:
a) odbiorca przebywa w drugim Państwie podczas jednego lub kilku okresów, nie przekraczających łącznie 183 dni w danym roku podatkowym,
b) wynagrodzenia są wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma w tym drugim Państwie miejsca zamieszkania lub siedziby,
c) wynagrodzenia nie są ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada w drugim Państwie.
Zgodnie z art. 16 ust. 1 umowy polsko – francuskiej, wynagrodzenia członków zarządu, które osoba mająca miejsce zamieszkania we Francji otrzymuje z tytułu członkostwa w zarządzie spółki, mającej siedzibę w Polsce, mogą być opodatkowane w Polsce. W sytuacji kiedy członka zarządu łączy ze spółką umowa o pracę, to przepis art. 16 ust. 1 umowy, ma pierwszeństwo przed art. 15 umowy. Art. 15 ust. 1 umowy stanowi bowiem, że zasady w nim określone stosuje się z zastrzeżeniem art. 16 umowy.
Podkreślić jednak należy, że art. 16 ma zastosowanie wyłącznie do wynagrodzenia wypłacanego z tytułu członkostwa w zarządzie. A zatem wypłacane wynagrodzenie z innego tytułu lub wartość przekazywanych świadczeń na rzecz członka zarządu, nie wchodzi w zakres wyżej powołanego art. 16.
Polsko-francuska umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie zawiera przepisu szczególnego dla opodatkowania innych świadczeń na rzecz członków zarządu. Zatem zastosowanie znajdzie art. 21 ust. 1 umowy.
Na podstawie art. 21 ust. 1 umowy polsko-francuskiej:
Części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania w jednym z Umawiających się Państw, bez względu na to skąd pochodzą, a o których nie było mowy w poprzednich artykułach niniejszej umowy, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.
Ponadto o właściwej kwalifikacji prawnej świadczenia otrzymywanego przez członków zarządu powinna decydować przede wszystkim podstawa prawna tegoż świadczenia, w szczególności okoliczność z jakiej umowy i zawartej z jakim podmiotem wynika otrzymane świadczenie.
Świadczenie z tytułu nieodpłatnego wykorzystania przez członka zarządu samochodu służbowego do celów prywatnych nie jest wynagrodzeniem za pełnienie funkcji członka zarządu, ponadto świadczenie to wynika z umowy zawartej z polską spółką, z którą członkowie zarządu nie zawierali innej umowy.
Zatem opisane we wniosku świadczenia otrzymane przez osoby mające miejsce zamieszkania we Francji stanowią przychód objęty art. 21 ust. 1 ww. umowy i podlegają opodatkowaniu tylko we Francji.
Z powyższego wynika, że jeśli członkowie zarządu posiadają stałe miejsce zamieszkania dla celów podatkowych we Francji, to dochody, o których mowa w art. 21 umowy nie podlegają opodatkowaniu w Polsce.
W związku z powyższym Państwa stanowisko nie zasługuje na aprobatę. Przychód z tytułu udostępniania samochodu do celów prywatnych nie może być zakwalifikowany do przychodów z działalności wykonywanej osobiście stosownie do art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie jest to przychód z tytułu członkostwa w zarządzie. Świadczenie to wynika z odrębnej umowy zawartej między Państwem a członkiem zarządu.
Wobec powyższego, na Państwu jako płatniku nie ciąży obowiązek zapłaty zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych. Nie mają Państwo obowiązku wystawiania informacji PIT-11 ani jakichkolwiek innych informacji na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Państwa stanowisko jest nieprawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosujecie się Państwo do interpretacji.
- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right