Interpretacja indywidualna z dnia 6 sierpnia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-2.4010.314.2024.2.ANK

Czy Spółka, jako podmiot wypłacający Wspólnikowi wynagrodzenie z tytułu dobrowolnego umorzenia udziałów w Spółce, ustalając wspólnie ze Wspólnikiem wysokość wypłacanego wynagrodzenia w wartości wyższej od wartości przypadających na udział aktywów netto, wykazanych w sprawozdaniu finansowym za ostatni rok obrotowy, pomniejszonych o ewentualną kwotę przeznaczoną do podziału między wspólników, nie będzie zobowiązana, jako płatnik podatku, do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

10 czerwca 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczący podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka, jako podmiot wypłacający Wspólnikowi wynagrodzenie z tytułu dobrowolnego umorzenia udziałów w Spółce, ustalając wspólnie ze Wspólnikiem wysokość wypłacanego wynagrodzenia w wartości wyższej od wartości przypadających na udział aktywów netto, wykazanych w sprawozdaniu finansowym za ostatni rok obrotowy, pomniejszonych o ewentualną kwotę przeznaczoną do podziału między wspólników, nie będzie zobowiązana, jako płatnik podatku, do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych.

Uzupełnili go Państwo w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 18 lipca 2024 r. (wpływ tego samego dnia). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą na terytorium Polski, będącą rezydentem podatkowym w Polsce (dalej: „Spółka”, „Wnioskodawca”). Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji materiałów wyposażenia wnętrz. Spółka nie wypełnia definicji spółki nieruchomościowej, o której mowa jest w art. 4a pkt 35 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”). Wspólnikiem Wnioskodawcy posiadającym 100% udziałów jest spółka kapitałowa (odpowiednik polskiej spółki akcyjnej), która posiada nieograniczony obowiązek podatkowy w innym niż Polska kraju UE, z którym Polska podpisała umowę w sprawie unikania podwójnego opodatkowania (dalej: „Wspólnik”). Siedziba ani zarząd Wspólnika nie znajduje się na terytorium ani w kraju wymienionym w przepisach wydanych na podstawie art. 11j ust. 2 ustawy o CIT zawierających wykaz krajów i terytoriów, stosujących szkodliwą konkurencję podatkową.

Wspólnik nie posiada na terytorium Polski stałego zakładu, ani nie prowadzi działalności gospodarczej na terytorium RP.

Spółka, oprócz kapitału zakładowego, posiada także wartości zgromadzone na innych kapitałach, w tym między innymi kapitale z aktualizacji wyceny utworzonym z różnicy jaka powstaje pomiędzy wartością netto środków trwałych przed i po przeprowadzonej aktualizacji ich wyceny na podstawie odrębnych przepisów, kapitale zapasowym powstałe z nadwyżki wartości objęcia udziały ponad ich wartością nominalną, a także zatrzymane zyski z ubiegłych lat.

Obecnie rozważane jest dobrowolne umorzenie części udziałów posiadanych przez Wspólnika za wynagrodzeniem pieniężnym wraz z obniżeniem kapitału zakładowego.

Spółka dysponuje środkami pieniężnymi umożliwiającymi wypłatę kwot za udziały nabywane celem umorzenia z obniżeniem kapitału zakładowego.

Wynagrodzenie ustalone za udziały nabywane celem umorzenia z obniżeniem kapitału zakładowego może być wyższe od wartości przypadających na udział aktywów netto, wykazanych w sprawozdaniu finansowym za ostatni rok obrotowy Spółki, pomniejszonych o kwotę przeznaczoną do podziału między wspólników jeżeli taka wystąpi. Ostateczna kwota wynagrodzenia zostanie wypracowana w wyniku porozumienia pomiędzy Wspólnikiem, a Spółką. Wypłacone wynagrodzenie będzie przekraczało kwotę 2 000 000 zł.

Postanowienia umowy Spółki dopuszczają dobrowolne umorzenie udziałów.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano dane identyfikujące podmiot zagraniczny.

Pytanie

Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym Spółka, jako podmiot wypłacający Wspólnikowi wynagrodzenie z tytułu dobrowolnego umorzenia udziałów w Spółce, ustalając wspólnie ze Wspólnikiem wysokość wypłacanego wynagrodzenia w wartości wyższej od wartości przypadających na udział aktywów netto, wykazanych w sprawozdaniu finansowym za ostatni rok obrotowy, pomniejszonych o ewentualną kwotę przeznaczoną do podziału między wspólników, nie będzie zobowiązana, jako płatnik podatku, do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych?

Państwa stanowisko w sprawie

Spółka stoi na stanowisku, że wypłacając Wspólnikowi wynagrodzenie z tytułu dobrowolnego umorzenia udziałów, ustalając wspólnie ze Wspólnikiem wysokość wypłacanego wynagrodzenia w wartości wyższej od wartości przypadających na udział aktywów netto, wykazanych w sprawozdaniu finansowym za ostatni rok obrotowy, pomniejszonych o ewentualną kwotę przeznaczoną do podziału między wspólników, nie będzie zobowiązana, jako płatnik podatku, do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych.

Umorzenie udziałów polega na ich prawnym unicestwieniu, tj. wygaśnięciu wszelkich praw, zarówno o charakterze majątkowym, jak i korporacyjnym wynikających z udziałów.

Umorzenie udziałów zostało uregulowane w art. 199 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 18 ze zm., dalej: „k.s.h.”).

Zgodnie z art. 199 § 1 k.s.h. udział może być umorzony jedynie po wpisie spółki do rejestru i tylko w przypadku, gdy umowa spółki tak stanowi. Udział może być umorzony za zgodą wspólnika w drodze nabycia udziału przez spółkę (umorzenie dobrowolne) albo bez zgody wspólnika (umorzenie przymusowe). Przesłanki i tryb przymusowego umorzenia określa umowa spółki.

W świetle art. 199 § 2 k.s.h. umorzenie udziału wymaga uchwały zgromadzenia wspólników, która powinna określać w szczególności podstawę prawną umorzenia i wysokość wynagrodzenia przysługującego wspólnikowi za umorzony udział. Wynagrodzenie to, w przypadku umorzenia przymusowego, nie może być niższe od wartości przypadających na udział aktywów netto, wykazanych w sprawozdaniu finansowym za ostatni rok obrotowy, pomniejszonych o kwotę przeznaczoną do podziału między wspólników. W przypadku umorzenia przymusowego uchwała powinna zawierać również uzasadnienie.

W myśl art. 199 § 3 k.s.h. za zgodą wspólnika umorzenie udziału może nastąpić bez wynagrodzenia.

Treść art. 199 § 4 k.s.h. przewiduje, że umowa spółki może stanowić, że udział ulega umorzeniu w razie ziszczenia się określonego zdarzenia bez powzięcia uchwały zgromadzenia wspólników. Stosuje się wówczas przepisy o umorzeniu przymusowym.

Według art. 199 § 6 k.s.h. umorzenie udziału z czystego zysku nie wymaga obniżenia kapitału zakładowego.

Powyższe wskazuje zatem, że Kodeks spółek handlowych przewiduje trzy metody umorzenia udziałów:

 1. umorzenie dobrowolne - polegające na nabyciu przez spółkę od wspólnika własnych udziałów celem ich umorzenia i następnym umorzeniu tych udziałów,

 2. umorzenie przymusowe - przesłanki i tryb przymusowego umorzenia określa umowa spółki. W przypadku umorzenia przymusowego nie dochodzi do zbycia udziałów przez wspólnika na rzecz spółki,

 3. umorzenie automatyczne - udział ulega umorzeniu w razie ziszczenia się określonego zdarzenia bez powzięcia uchwały zgromadzenia wspólników - stosuje się wówczas przepisy o umorzeniu przymusowym.

Z przywołanej regulacji wynika, że umorzenie udziałów, co do zasady, odbywa się za wynagrodzeniem, jednak w ramach umorzenia dobrowolnego dopuszcza się także umorzenie nieodpłatne. W przypadku umorzenia dobrowolnego udziałów dochodzi najpierw do zbycia tych udziałów przez udziałowca - w takim przypadku następuje nabycie udziałów przez spółkę - a w drugiej kolejności do ich umorzenia przez spółkę. Umorzenie nastąpi w ramach drugiej czynności. Zatem w przypadku umorzenia dobrowolnego dochodzi do nabycia udziałów przez spółkę i odrębnie do ich umorzenia - w dwóch etapach działań. Dochodzi więc do odrębnej czynności prawnej, która jest podstawą umorzenia dobrowolnego. Umowa nabycia udziałów przez spółkę, będącą umową przenoszącą prawo do udziałów za wynagrodzeniem ma szczególny charakter. Artykuł 199 § 1 k.s.h. nie dotyczy bowiem w istocie umorzenia, ale czynności prawnej w celu umorzenia w przyszłości. W klasycznej umowie sprzedaży nabywca ma - w granicach swobody umów - pełną swobodę w przedmiocie decyzji co do dalszych losów rzeczy lub prawa. W przypadku zaś nabycia udziałów własnych przez spółkę po stronie spółki powstaje obowiązek ich umorzenia (A. Kawałko, Umorzenie udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością, Kraków 2006, s. 121).

Wobec powyższego zauważyć należy, że z dobrowolnym umorzeniem udziałów mamy do czynienia wówczas, gdy wspólnik spółki wyrazi zgodę na umorzenie jego udziałów, a ponadto spółka ta nabędzie od wspólnika jego udziały. W doktrynie podkreśla się jednocześnie umowny charakter umorzenia dobrowolnego. Wynika to z faktu, iż umorzenie dobrowolne jest następstwem konsensusu między wspólnikami a spółką, wyrażonego w umowie spółki (A. Kidyba, Spółka z o.o. Komentarz, 2002, s. 376).

Dobrowolne umorzenie udziałów za wynagrodzeniem oznacza, że Wspólnik otrzyma wynagrodzenie za umorzony udział, którego wysokość zostanie ustalona w drodze porozumienia pomiędzy Spółką, a Wspólnikiem (stronami umowy). Kodeks spółek handlowych, jedynie w przypadku umorzenia przymusowego wskazuje minimalne wynagrodzenie jakie powinno zostać wypłacone za umarzane udziały, co ma na celu ochronę praw wspólnika, którego udziały będą przymusowo umorzone. W pozostałych przypadkach wspólnicy mają obecnie swobodę w ustalaniu kwot związanych z wypłatami za umorzony udział. Ustalenie w poprzednim stanie prawnym wartości księgowej jako tej, która stanowi minimum dla spółki, okazało się zbyt „wiążące” ręce wspólnikom. Wartość księgowa to nie zawsze wartość „lepsza” od wartości nominalnej. Dlatego też ustawodawca zdecydował się na „uwolnienie” kwot wypłacanych za umorzony udział w przypadku umorzenia dobrowolnego (tak A. Kidyba [w:] M. Dumkiewicz, A. Kidyba, Komentarz aktualizowany do art. 1-300 Kodeksu spóiek handlowych, LEX/el. 2024, art. 199). W obecnym stanie prawnym żaden przepis Kodeksu spółek handlowych ani inna regulacja nie określa wysokości wynagrodzenia lub sposobu jego ustalenia w przypadku umorzenia dobrowolnego, co oznacza, że strony umowy mają tu swobodę zawierania umów wynikającą z art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r., poz. 1061).

Przenosząc powyższe na grunt przepisów ustawy o CIT należy wskazać, że stosownie do art. 3 ust. 2 tej ustawy podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Przepis ten wyraża tzw. zasadę ograniczonego obowiązku podatkowego. W myśl przedmiotowej zasady państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów ma prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jego rezydentami podatkowymi w zakresie przychodów uzyskiwanych z takiego źródła.

Na podstawie art. 3 ust. 3 ustawy o CIT, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

 1) wszelkiego rodzaju działalności prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;

 2) położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;

 3) papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających;

 4) tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie prawnej i praw o podobnym charakterze lub z tytułu należności będących następstwem posiadania tych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw - jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów tej spółki, spółki niebędącej osobą prawną, tego funduszu inwestycyjnego, tej instytucji wspólnego inwestowania lub osoby prawnej, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;

4a) tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze w spółce nieruchomościowej;

 5) tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia;

 6) niezrealizowanych zysków, o których mowa w rozdziale 5a.

Mając na uwadze powołany wyżej art. 3 ust. 3 ustawy o CIT stwierdzić należy, że wypłacone Wspólnikowi wynagrodzenie za dobrowolne umorzenie udziałów, ustalone w sposób opisany we wniosku, nie mieści się w kategorii przychodów, o których mowa w art. 3 ust. 3 pkt 1-4a ustawy o CIT.

Artykuł 3 ust. 5 ustawy o CIT stanowi, że za dochody (przychody), o których mowa w ust. 3 pkt 5, uważa się przychody wymienione w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1, jeżeli nie stanowią dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 3 pkt 1-4.

Opodatkowanie przychodów uzyskanych przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2 ustawy o CIT ustawodawca uregulował w art. 21 ust. 1 tej ustawy wskazując: Podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów:

1) z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),

2) z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

 2a) z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze

- ustala się w wysokości 20% przychodów;

3) z tytułu należnych opłat za wywóz ładunków i pasażerów przyjętych do przewozu w portach polskich przez zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi handlowej, z wyjątkiem ładunków i pasażerów tranzytowych,

4) uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej, z wyłączeniem przychodów uzyskanych z lotniczego rozkładowego przewozu pasażerskiego, skorzystanie z którego wymaga posiadania biletu lotniczego przez pasażera

- ustala się w wysokości 10% tych przychodów.

W rozpatrywanej sprawie należy stwierdzić, że przychody z tytułu dobrowolnego umorzenia udziałów nie mieszczą się w dyspozycji art. 21 ust. 1 ustawy o CIT.

Z kolei w art. 22 ust. 1 ustawy o CIT uregulowano podatek od przychodów z dywidend oraz innych przychodów (dochodów) z tytułu udziału w zyskach osób prawnych: Podatek dochodowy od określonych w art. 7b ust. 1 pkt 1 przychodów z dywidend oraz innych przychodów (dochodów) z tytułu udziału w zyskach osób prawnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ustala się w wysokości 19% uzyskanego przychodu (dochodu).

Przepis ten odnosi się wprost do art. 7b ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, stosownie do którego:

Za przychody z zysków kapitałowych uważa się przychody z udziału w zyskach osób prawnych, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 1 pkt 4b, stanowiące przychody faktycznie uzyskane z tego udziału, w tym:

a) dywidendy, nadwyżki bilansowe w spółdzielniach oraz otrzymane przez uczestników funduszy inwestycyjnych lub instytucji wspólnego inwestowania dochody tego funduszu lub tej instytucji, w przypadku gdy statut przewiduje wypłacanie tych dochodów bez odkupywania jednostek uczestnictwa albo wykupywania certyfikatów inwestycyjnych,

b) przychody z umorzenia udziału (akcji) lub ze zmniejszenia ich wartości,

c) przychody z wystąpienia wspólnika ze spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3, które następuje w inny sposób niż określony w lit. b,

d) przychody ze zmniejszenia udziału kapitałowego wspólnika w spółce, o której mowa w art. 1 ust. 3, które następuje w inny sposób niż określony w lit. b,

e) wartość majątku otrzymanego w związku z likwidacją osoby prawnej lub spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3,

f) równowartość zysku osoby prawnej oraz spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3, przeznaczonego na podwyższenie jej kapitału zakładowego, równowartość nadwyżki bilansowej spółdzielni przeznaczonej na podwyższenie funduszu udziałowego oraz równowartość kwot przekazanych na ten kapitał (fundusz) z innych kapitałów (funduszy) takiej osoby prawnej lub spółki,

g) dopłaty otrzymane w przypadku połączenia lub podziału podmiotów przez osoby posiadające prawo do uczestnictwa w zysku podmiotu przejmowanego, łączonego lub dzielonego lub

h) przychody wspólnika spółki dzielonej, jeżeli majątek przejmowany na skutek podziału, a przy podziale przez wydzielenie - majątek przejmowany na skutek podziału lub majątek pozostający w spółce, nie stanowią zorganizowanej części przedsiębiorstwa,

i) zaplata, o której mowa w art. 12 ust. 4d,

j) wartość niepodzielonych zysków w spółce oraz wartość zysku przekazanego na inne kapitały niż kapitał zakładowy w spółce przekształcanej - w przypadku przekształcenia spółki w spółkę niebędącą osobą prawną, z tym że przychód określa się na dzień przekształcenia,

k) odsetki od udziału kapitałowego, wypłacane na rzecz wspólnika przez spółkę, o której mowa w art. 1 ust. 3,

l) odsetki od pożyczki udzielonej osobie prawnej lub spółce, o której mowa w art. 1 ust. 3, jeżeli wypłata odsetek od takiej pożyczki lub ich wysokość uzależnione są od osiągnięcia zysku przez tę osobę prawną lub spółkę lub od wysokości tego zysku (pożyczka partycypacyjna),

m) przychody uzyskane w następstwie przekształceń, łączenia lub podziałów podmiotów, w tym:

- przychody osoby prawnej lub spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3, przejmującej w następstwie łączenia lub podziału majątek lub część majątku innej osoby prawnej lub spółki,

- przychody wspólnika spółki łączonej lub dzielonej,

- przychody spółki dzielonej,

n) przychód ze zmniejszenia kapitału akcyjnego w prostej spółce akcyjnej.

Należy zatem stwierdzić, że przychody z tytułu dobrowolnego umorzenia udziałów nie mieszczą się również w dyspozycji art. 7b ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, do którego nawiązuje art. 22 ust. 1 tej ustawy. Przychody te uregulowane zostały bowiem w art. 7b ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy o CIT, który wskazuje, że za przychody z zysków kapitałowych uważa się inne, niż określone w pkt 1 i 2, przychody z udziału (akcji) w osobie prawnej lub spółce, o której mowa w art. 1 ust. 3, w tym przychody ze zbycia udziału (akcji), w tym ze zbycia dokonanego celem ich umorzenia (M. Smakuszewski, K. Klimkiewicz-Deplano, M. Siwiński, Komentarz CIT 2021, wyd. Infor).

Także organy podatkowe w wydawanych interpretacjach podatkowych potwierdzają, że przychody z tytułu dobrowolnego umorzenia udziałów objęte są zakresem art. 7b ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy o CIT, np.:

- Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 13 maja 2021 r. (sygn. 0111-KDIB1-3.4010.118.2021.1.JKU);

- Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w uzasadnieniu do interpretacji indywidualnej z 24 maja 2021 r. (sygn. 0111-KDIB2-1.4010.43.2021.2.BKD), a także

- Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 20 czerwca 2023 r. (sygn. 0111-KDIB1-2.4010.123.2023.2.AW).

Wobec powyższego, uznać należy, że wynagrodzenie ustalone w opisany sposób i wypłacone na rzecz Wspólnika z tytułu dobrowolnego umorzenia udziałów Spółki nie będzie stanowiło dochodu (przychodu), który mieściłby się w jakiejkolwiek z wymienionych w art. 3 ust. 3 ustawy o CIT kategorii dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W konsekwencji, po stronie Wspólnika nie powstanie obowiązek podatkowy w Polsce w zakresie dobrowolnego umorzenia udziałów w Spółce.

Odnośnie obowiązków płatnika należy zauważyć, iż zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b, 2d i 2e, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter, skalę działalności prowadzonej przez płatnika oraz powiązania w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 5 płatnika z podatnikiem.

W świetle art. 26 ust. 7 ustawy o CIT wypłata, o której mowa w ust. 1, 1c, 1 d, 1m, 2c i 2e, oznacza wykonanie zobowiązania w jakiejkolwiek formie, w tym poprzez zapłatę, potrącenie lub kapitalizację odsetek.

Z treści przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że od niektórych należności osiąganych na terytorium Polski przez podatników podlegających ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu pobierany jest podatek dochodowy w sposób zryczałtowany. Podatek ten nazywany jest podatkiem „u źródła” ze względu na szczególny sposób jego poboru, który dokonywany jest przez podmiot polski wypłacający określone należności na rzecz nierezydenta w trybie i na zasadach wymienionych w art. 26 ustawy o CIT. Jeżeli polski podatnik (płatnik) dokonuje wypłat należności z tytułu świadczeń, o których mowa w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 ustawy o CIT na rzecz nierezydenta, mającego siedzibę lub zarząd w kraju, z którym Polska zawarła umowę w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, pierwszeństwo mają przepisy tej umowy międzynarodowej.

Podkreślenia jednocześnie wymaga, że powyższy przepis odnosi się do konkretnych należności zawartych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 ustawy o CIT. Art. 21 ust. 1 ustawy o CIT zaś w swej treści wymienia przychody określone w art. 7b ust. 1 pkt 1 tej ustawy.

Jak wykazano we wniosku, opisane w zdarzeniu przyszłym wynagrodzenie Wspólnika z tytułu dobrowolnego umorzenia udziałów w Spółce mieści się w dyspozycji art. 7b ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy o CIT.

Analizując obowiązki płatnika należy zwrócić również uwagę, iż ustawodawca, w treści art. 26 ust. 1m ustawy o CIT, przewidział dodatkowy obowiązek poboru podatku od należności wymienionych w art. 7b ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT w przypadku gdy podmioty dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 7b ust. 1 pkt 3-6 na rzecz podmiotu mającego siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju wymienionym w przepisach wydanych na podstawie art. 11j ust. 2 ustawy o CIT (wykaz krajów i terytoriów, stosujących szkodliwą konkurencję podatkową). W takim przypadku wypłacający są obowiązani do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego w wysokości 19% kwoty dokonanej wypłaty. Rozpatrując sytuację opisaną we wniosku stwierdzić trzeba, że również i ten obowiązek nie będzie ciążył na Spółce, ponieważ Wnioskodawca nie ma siedziby ani zarządu na terytorium lub w kraju wymienionym w przepisach wydanych na podstawie art. 11j ust. 2 ustawy o CIT.

Brak obowiązków płatnika w analogicznych stanach faktycznych potwierdzają organy podatkowe w wydawanych interpretacjach indywidulanych, tj. np.:

- Interpretacja Indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 25 października 2023 r. o sygn. 0111-KDIB2-1.4010.332.2023.2.AR,

- Interpretacja Indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 9 października 2023 r. o sygn. 0111-KDIB1-2.4010.393.2023.1.AK,

- Interpretacja Indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 3 sierpnia 2023 r. o sygn. 0114-KDIP2-1.4010.328.2023.2.MW,

- Interpretacja Indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 20 czerwca 2023 r. o sygn. 0111-KDIB1-2.4010.123.2023.2.AW.

Mając na uwadze powyższe, Spółka stoi na stanowisku, że wypłacając Wspólnikowi wynagrodzenie, ustalone w sposób opisany we wniosku, z tytułu dobrowolnego umorzenia udziałów, nie będzie zobowiązana, jako płatnik podatku do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do przywołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych wskazać należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.