Interpretacja indywidualna z dnia 6 sierpnia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL3.4012.396.2024.2.AK

Prawo do odliczenia podatku VAT wynikającego z faktury dokumentującej organizację wydarzenia oraz nabycie posiłków w formie bufetu dla osób wykonujących czynności na podstawie umowy o pracę, umowy zlecenie oraz współpracowników.

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest:

·prawidłowe w części dotyczącej prawa do odliczenia podatku VAT wynikającego z faktury dokumentującej organizację wydarzenia dla osób wykonujących czynności na podstawie umowy o pracę, umowy zlecenie oraz współpracowników od wydatków na wynajem sali, catering, open bar, DJ wraz z oprawą audiowizualną, fotografa, budkę fotograficzną, udekorowanie sali, występ saksofonisty, ochronę;

·nieprawidłowe w części dotyczącej prawa do odliczenia podatku VAT wynikającego z faktury dokumentującej organizację wydarzenia dla osób wykonujących czynności na podstawie umowy o pracę, umowy zlecenie oraz współpracowników od wydatków związanych z zapewnianiem w ramach open baru napojów alkoholowych;

·nieprawidłowe w części dotyczącej prawa do odliczenia podatku VAT wynikającego z faktur dokumentujących nabycie posiłków w formie bufetu dla osób wykonujących czynności na podstawie umowy o pracę, umowy zlecenie oraz współpracowników.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

11 czerwca 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 11 czerwca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie:

·prawa do odliczenia podatku VAT wynikającego z faktury dokumentującej organizację wydarzenia dla osób wykonujących czynności na podstawie umowy o pracę, umowy zlecenie oraz współpracowników;

·prawa do odliczenia podatku VAT wynikającego z faktur dokumentujących nabycie posiłków w formie bufetu dla osób wykonujących czynności na podstawie umowy o pracę, umowy zlecenie oraz współpracowników.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 22 lipca 2024 r. (wpływ 24 lipca 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca – (…) Sp. z o.o., jest podmiotem działającym w branży (…), przeważające PKD Spółki stanowi działalność związaną z (…). Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT w Polsce. Spółka wykonuje wyłącznie czynności, które uprawniają do odliczenia podatku VAT.

Stan faktyczny I:

W związku z prowadzoną działalnością, Wnioskodawca z końcem roku 2023 zorganizował dla pracowników zwyczajową imprezę z okazji (…). W wydarzeniu brali udział wyłącznie pracownicy wykonujący czynności na podstawie umowy o pracę, umowy zlecenie, oraz współpracownicy świadczący usługi na podstawie umowy współpracy (tzw. B2B).

W celu organizacji wydarzenia, Spółka zawarła z podmiotem trzecim umowę na organizację wydarzenia. W skład usługi wchodziły następujące elementy wskazane w umowie: wynajem sali, catering, open bar, DJ wraz z oprawą audiowizualną, fotograf, budka fotograficzna, udekorowanie sali, występ saksofonisty, ochrona. Tym samym, Wnioskodawca nie nabywa cząstkowych usług, lecz jedną kompleksową usługę organizacji imprezy, na którą składają się poszczególne elementy wskazane w umowie. Na dowód nabycia usługi, Spółka posiada fakturę z wykazanym podatkiem VAT w stawce 23%.

Wydarzenie zostało w całości sfinansowane ze środków obrotowych Wnioskodawcy. Niniejszy wniosek nie dotyczy zakupu towarów i usług (i dotyczących ich faktur), które są objęte zakresem stosowania art. 88 ustawy o VAT, tj. w szczególności usług noclegowych i gastronomicznych i usług zwolnionych od opodatkowania.

Powyższe wydarzenie miało służyć integracji pracowników i osób współpracujących, umacnianiu relacji między nimi, budowaniu ich morale i motywacji do pracy jak również budowaniu wśród nich pozytywnego wizerunku pracodawcy, umacnianiu z nim więzi oraz chęci kontynuowania lub podjęcia zatrudnienia. Wydarzenia takie pozwalają również na kultywowanie w miejscu pracy tradycji i zwyczajów przyjętych w społeczeństwie.

Celem organizacji wydarzenia jest przełożenie na wzrost konkurencyjności, efektywności i wysokości produkcji, a tym samym wielkość ich przychodów (z tytułu wykonywania czynności opodatkowanych VAT). Osiągnięcie powyższych celów stanowi element strategii Spółki nakierowanej na wzrost wydajności pracowników/współpracowników, gdyż pracownik/współpracownik zintegrowany z zespołem, pozostający w pozytywnych relacjach z innymi pracownikami, mający wysokie morale i związany emocjonalnie ze swoim pracodawcą, to pracownik/współpracownik bardziej wydajny i kreatywny.

Stan faktyczny II:

Wnioskodawca ponadto zapewnia swoim pracownikom, a także osobom wykonującym czynności na podstawie umowy zlecenia i współpracownikom posiłki, nabywane od zewnętrznego podmiotu.

Zgodnie z zawartą umową, przedmiotem świadczenia jest nabycie cateringu w formie bufetowej. Na fakturze uzyskanej od dostawcy widnieje pozycja „usługa cateringowa”. Nabywane przez Wnioskodawcę posiłki są związane wyłącznie z wykonywaniem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT i niekorzystających ze zwolnienia z podatku VAT. Nabywane posiłki są dokumentowane fakturami VAT z wykazaną kwotą podatku VAT, w których jako nabywca figuruje Wnioskodawca.

Posiłki w całości finansowane są ze środków obrotowych Wnioskodawcy. Z posiłków mogą skorzystać osoby, które przebywają w biurze firmy w (…), wykonujące czynności na podstawie umowy o pracę, umowy zlecenia i współpracownicy. Posiłki te już w momencie dostarczenia są gotowe do spożycia i nie są w żaden sposób przetwarzane ani przygotowywane do spożycia po ich dostarczeniu do biura Wnioskodawcy. Posiłki zapewniane w formie bufetu nie są spersonalizowane ani przypisane do konkretnego pracownika. Ze względu na formę bufetu, każda z osób z niego korzystających może dowolnie skomponować swój posiłek z dostępnych produktów. Wnioskodawca nie posiada wiedzy, jakim symbolem PKWiU objęte są nabywane przez niego posiłki. Symbol taki nie jest podawany na fakturach dokumentujących nabycie przedmiotowych posiłków. Nabywane posiłki są opodatkowane stawką 8%.

Wnioskodawca nie jest zobowiązany do zapewnienia Pracownikom posiłków profilaktycznych, o których mowa w art. 232 Kodeksu Pracy. Zapewnienie posiłków pracownikom jest działaniem dobrowolnym, podyktowane chęcią lepszego zorganizowania pracy i motywacji pracowników i współpracowników, co przekłada się na efektywność ich pracy.

W uzupełnieniu do wniosku wskazali Państwo następujące informacje:

1.Czy udział pracowników wykonujących czynności na podstawie umowy o pracę, umowy zlecenie oraz współpracowników świadczących usługi na podstawie umowy współpracy (tzw. B2B) w organizowanej przez Spółkę imprezie z okazji (…) był odpłatny, czy nieodpłatny?

Odp.: Udział ww. osób w organizowanej imprezie z okazji (…) był nieodpłatny.

2.Czy w ramach open baru zapewniali Państwo pracownikom oraz współpracownikom napoje alkoholowe?

Odp.: Tak, w ramach open baru Spółka zapewniała pracownikom i współpracownikom napoje alkoholowe.

3.Jaki był związek (bezpośredni czy pośredni) zakupionych w ramach organizowanej przez Spółkę imprezie z okazji (…) towarów i usług z działalnością opodatkowaną Spółki i w czym się przejawiał ten związek?

Odp.: Zorganizowana impreza przejawia pośredni związek z działalnością opodatkowaną Spółki. Celem imprezy była integracja osób w niej uczestniczących, wzbudzenie poczucia przynależności do Spółki, co przekłada się na lepsze wyniki w pracy oraz zadowolenie, jednocześnie pomagając w utrzymaniu pracowników.

4.Czy działania związane z organizowaną przez Spółkę imprezą z okazji (…) miały przełożenie na zwiększenie przez Spółkę sprzedaży opodatkowanej podatkiem VAT i w jaki sposób te działania wpłynęły na zwiększenie sprzedaży opodatkowanej podatkiem VAT?

Odp.: Jak wskazano w poprzedniej odpowiedzi, działania te nie przekładają się na zwiększenie sprzedaży w sposób bezpośredni. Integracja osób uczestniczących w wydarzeniu przyczynia się jednak to zwiększenia efektywności i lepszych wyników w pracy, co pośrednio wpływa na zwiększenie sprzedaży opodatkowanej.

5.Czy Spółka jest zobligowana przepisami BHP do zapewnienia pracownikom posiłków? Jeśli tak, to proszę wskazać te przepisy?

Odp.: Nie, Spółka nie jest zobligowana przepisami BHP do zapewnienia pracownikom posiłków.

6.Czy osoby, korzystające z posiłków w ramach cateringu w formie bufetowej same decydują o tym, czy i kiedy z nich skorzystają?

Odp.: Posiłki są wydawane wyłącznie w określonym dniu i czasie, w związku z tym, osoby z nich korzystające nie mają swobody w tym zakresie.

7.Jaki jest związek (bezpośredni czy pośredni) zapewnienia przez Spółkę posiłków w ramach cateringu w formie bufetowej z działalnością opodatkowaną Spółki i w czym się przejawia ten związek?

Odp.: Posiłki wpływają na poziom zadowolenia w pracy osób z nich korzystających, motywują do przychodzenia do biura, co sprzyja współpracy i integracji między pracownikami. Przekłada się to na efektywność pracy.

Pytania

1.Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym przysługuje mu prawo do odliczenia podatku VAT od faktury dokumentującej organizację wydarzenia dla osób wykonujących czynności na podstawie umowy o pracę, umowy zlecenie oraz współpracowników?

2.Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Spółka będzie miała prawo do odliczenia naliczonego podatku od towarów i usług wynikającego z faktur dokumentujących nabycie posiłków w formie bufetu dla osób wykonujących pracę na podstawie umowy o pracę, umowy zlecenie i współpracowników?

Państwa stanowisko w sprawie

Stan faktyczny nr 1:

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej: UVAT), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Ponadto, jak stanowi art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższych przepisów wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

W myśl art. 88 ust. 1 pkt 4 UVAT, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika: usług noclegowych i gastronomicznych z wyjątkiem: nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób; usług noclegowych nabywanych w celu ich odprzedaży, opodatkowanych u tego podatnika na podstawie art. 8 ust. 2a. Jednakże w tym przypadku, usługi gastronomiczne ani usługi noclegowe nie wchodzą w skład kompleksowej usługi organizacji wydarzenia.

Niemniej jednak i tak należy wskazać, że zasadniczo każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być uznawane za odrębne i niezależne, jednak w sytuacji, gdy kilka świadczeń obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia jedną usługę, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych.

Powyższe znajduje wyraz w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, w którym wskazuje się na konieczność traktowania, dla celów podatkowych, złożonego działania podatnika, jako jednolitej całości bez sztucznych podziałów. W orzeczeniu z dnia 25 lutego 1999 r. w sprawie Card Protection Plan LTD v Commissioners of Customs and Excise (C-349/96), Trybunał rozstrzygnął, że przy świadczeniu usług obejmujących kilka części składowych należy stosować te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą, jeżeli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz środek do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej. Podobnie wypowiedział się Trybunał wydając w dniu 27 września 2012 r. orzeczenie w trybie prejudycjalnym w sprawie C-392/11 Field Fisher Waterhouse. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do świadczenia zasadniczego, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem w skutecznym wykorzystaniu świadczenia zasadniczego. Ważne jest, czy świadczenia są ze sobą ściśle powiązane w taki sposób, że samodzielnie nie przynoszą wymaganej praktycznej korzyści z punktu widzenia przeciętnego konsumenta. Oznacza to, że nawet gdyby w skład nabytej usługi potencjalnie wchodziły usługi od których odliczenie VAT jest niemożliwe, np. usługi gastronomiczne, to usługę tę należy traktować całościowo – jako usługę organizacji wydarzenia.

Na podstawie przywołanych uregulowań, w okolicznościach przedstawionych w niniejszym stanie faktycznym, stwierdzić należy, że nabyta usługa obiektywnie tworzy – w aspekcie gospodarczym – jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to na podstawie przepisów art. 86 ust. 1 i ust. 2 UVAT.

Z treści ustawy o podatku od towarów i usług jednoznacznie wynika, że dla realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego niezbędne jest istnienie związku między dokonywanymi zakupami towarów i usług, a prowadzoną działalnością opodatkowaną. Taki związek dokonywanych zakupów z działalnością podatnika może mieć charakter bezpośredni lub pośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży. Natomiast ze związkiem pośrednim nabywanych towarów i usług z działalnością podatnika mamy do czynienia w sytuacji, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości (ich ponoszenie warunkuje uzyskanie obrotu opodatkowanego podatkiem VAT).

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że związek pośredni występuje właśnie w przypadku organizacji przedmiotowego wydarzenia. Jego organizacja nie ma wpływu na zindywidualizowane przychody, jednak bez wątpienia przekłada się na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa, poprzez motywację i integrację zespołu, identyfikację ze Spółką i wzmocnienie lojalności, co prowadzi do zwiększenia ogólnej wydajności, a tym samym osiąganych przychodów. Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy, jest on uprawniony do odliczenia podatku VAT od nabytej usługi organizacji wydarzenia.

Podobne stanowisko zostało przedstawione w szeregu interpretacji indywidualnych, np.: pismo Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 23 stycznia 2018 r., znak 0111-KDIB3-1.4012.778.2017.1.ICZ; pismo Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 14 maja 2018 r., znak 0111-KDIB3-1.4012.65.2018.2.WN; pismo Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 9 stycznia 2023 r., znak 0111-KDIB3-1.4012.726.2022.2.AMA, gdzie potwierdzono, że organizacja spotkań integracyjnych zarówno dla pracowników i współpracowników uprawnia do odliczenia podatku VAT.

Wnioskodawca zdaje sobie sprawę, że interpretacje podatkowe wiążą tylko w ramach indywidualnych stanów faktycznych, w których zostały wydane, niemniej jednak, mogą stanowić istotną wskazówkę interpretacyjną. Jednakże, mając na uwadze, że powyższe interpretacje dotyczą analogicznych stanów faktycznych, to stanowisko Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej również powinno być tożsame w tym zakresie. Z kolei odmienne traktowanie podatników w takiej samej sytuacji narusza zasadę budzenia zaufania do organów podatkowych.

Stan faktyczny nr 2:

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej: UVAT), w zakresie,w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Ponadto, jak stanowi art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższych przepisu wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Z treści ustawy o podatku od towarów i usług jednoznacznie wynika, że dla realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego niezbędne jest istnienie związku między dokonywanymi zakupami towarów i usług, a prowadzoną działalnością opodatkowaną. Taki związek dokonywanych zakupów z działalnością podatnika może mieć charakter bezpośredni lub pośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży. Natomiast ze związkiem pośrednim nabywanych towarów i usług z działalnością podatnika mamy do czynienia w sytuacji, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości (ich ponoszenie warunkuje uzyskanie obrotu opodatkowanego podatkiem VAT).

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że związek pośredni występuje właśnie w przedstawionym stanie faktycznym. Sfinansowanie przez Wnioskodawcę posiłków przekłada się na:

·pogłębienie więzi pomiędzy pracodawcą (Spółką) a pracownikiem/współpracownikiem i osobami wykonującymi czynności na podstawie umowy zlecenie, co przełożyć się może na zmniejszoną rotację personelu;

·dochowanie standardów panujących w branży oraz wśród konkurencji, dzięki czemu Wnioskodawca będzie postrzegany jako atrakcyjny pracodawca na rynku pracy;

·zwiększenie bieżącej wydajności pracowników/współpracowników i osób wykonujących czynności na podstawie umowy zlecenie;

·zwiększenie zadowolenia z pracy pracowników/współpracowników i osób wykonujących czynności na podstawie umowy zlecenie – co bezpośrednio przekłada się na zaangażowanie załogi i wykonywanie przez nich obowiązków w sposób bardziej optymalny;

·zapewnienie odpowiedniej atmosfery w firmie.

Ponadto, w myśl art. 88 ust. 1 pkt 4 UVAT, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika: usług noclegowych i gastronomicznych z wyjątkiem: nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób; usług noclegowych nabywanych w celu ich odprzedaży, opodatkowanych u tego podatnika na podstawie art. 8 ust. 2a.

Pojęcie usług gastronomicznych należy rozumieć wąsko. Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje ani pojęcia usług gastronomicznych, ani pojęcia usług cateringowych. Odwołując się do znaczenia wskazanego w internetowym słowniku języka polskiego PWN (https://sjp.pwn.pl/), catering oznacza usługę polegająca na przygotowywaniu i dostarczaniu na zamówienie gotowych potraw lub na organizacji przyjęć. Z kolei przez usługę gastronomiczną należy rozumieć działalność produkcyjno-usługową, obejmującą prowadzenie restauracji, barów itp.

Trybunał Sprawiedliwości UE w wyroku w sprawie C-31/94 Faalborg-Gelting udzielił odpowiedzi na pytanie, kiedy mamy do czynienia z usługą restauracyjną, a kiedy ze sprzedażą żywności „na wynos”, tj. de facto z dostawą towarów. Usługa restauracyjna jest rezultatem szeregu czynności, począwszy od gotowania potrawy do jej serwowania, przy czym jednocześnie do dyspozycji klienta pozostaje infrastruktura, w tym jadalnia z pomieszczeniami sąsiadującymi (np. szatnia), umeblowanie i zastawa stołowa. Osoby, które w ramach wykonywania swojego zawodu pracują w restauracjach, wykonują na rzecz nabywcy posiłków wiele czynności, takich jak nakrywanie do stołu, doradzanie klientowi i objaśnianie szczegółów dotyczących posiłków w menu, podawanie do stołu i sprzątanie po zakończeniu konsumpcji. Usługi restauracyjne charakteryzuje zatem cały zespół cech i czynności, przy czym dostawa posiłku jest jedynie częścią usługi, choć stanowi dominujący element. Zatem, należy je klasyfikować dla celów VAT jako świadczenie usług. Jednocześnie TSUE podkreślił, że sytuacja wygląda odmiennie, jeśli transakcja dotyczy posiłków „na wynos” i nie obejmuje usługi mającej na celu uzyskanie wzrostu konsumpcji na miejscu przy odpowiednim podaniu potrawy. Wtedy mamy do czynienia z dostawą towarów (tj. żywności) (por. pkt 12-14 uzasadnienia wyroku z dnia 2 maja 1996 r. w sprawie C-231/94 Faaborg-Gelting Linien AJS przeciwko Finanzamt Flensburg).

Powyższy wyrok dotyczy kwestii miejsca opodatkowania określonych czynności, jednak przedstawia on także różnice pomiędzy cateringiem a usługą gastronomiczną (restauracyjną).

Tym samym, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że nabywane przez niego posiłki w formie bufetu, w rzeczywistości stanowią usługę cateringową, co potwierdza również pozycja wykazana na fakturach otrzymanych od dostawcy posiłków. Zakupione posiłki są dostarczane do biura firmy i nadają się bezpośrednio do spożycia. Posiłki nie będą uprzednio przygotowywane do spożycia np. w stołówce przyzakładowej, lecz wystawione w formie bufetowej, w której każdy z pracowników może dobrowolnie skomponować posiłek.

Tym samym, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT od nabywanych usług cateringowych jako związanych z wykonywaniem czynności opodatkowanych. Podobnie stanowisko zostało wyrażone w piśmie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 5 stycznia 2018 r. znak 0115-KDIT1-2.4012.800.2017.1.AJ. Wnioskodawca zdaje sobie sprawę, że interpretacje podatkowe wiążą tylko w ramach indywidualnych stanów faktycznych, w których zostały wydane, niemniej jednak, mogą stanowić istotną wskazówkę interpretacyjną. Jednakże, mając na uwadze, że powyższa interpretacja dotyczy analogicznego stanu faktycznego, to stanowisko Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej również powinno być tożsame w tym zakresie. Z kolei odmienne traktowanie podatników w takiej samej sytuacji narusza zasadę budzenia zaufania do organów podatkowych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”. W myśl tego przepisu:

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:

Z powołanych przepisów art. 86 ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione łącznie określone warunki:

-odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług,

-towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego),

-faktura dokumentuje czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski, czyli została na niej wskazana kwota podatku.

Przedstawiona zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W myśl art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy:

Ponadto, zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy:

Natomiast w myśl art. 88 ust. 4 ustawy:

W tym miejscu należy wskazać, że zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wyznacza czynnik przedmiotowy – opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług oraz czynnik podmiotowy – czynności muszą być wykonywane przez podatnika działającego w takim charakterze w odniesieniu do tych czynności.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy:

Według art. 15 ust. 2 ustawy:

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia, czy przysługuje Państwu prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego od faktury dokumentującej organizację wydarzenia dla osób wykonujących czynności na podstawie umowy o pracę, umowy zlecenie oraz współpracowników.

Aby ocenić prawidłowość Państwa stanowiska w przedmiotowym zakresie, w pierwszej kolejności należy rozstrzygnąć, czy w analizowanej sytuacji, Spółka dokonała nabycia kompleksowej usługi organizacji imprezy z okazji(…).

Generalnie system podatku od wartości dodanej opiera się na zasadzie, że każde świadczenie jest traktowane odrębnie i niezależnie na potrzeby opodatkowania tym podatkiem.

Ani dyrektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006 r., str. 1, ze zm.), ani też przepisy krajowe nie zawierają definicji świadczenia złożonego. Brak również szczególnych uregulowań dotyczących przesłanek uznawania danego świadczenia za świadczenie złożone. Ocena, w jakich okolicznościach świadczenia powiązane należy traktować jako świadczenia jednolite, kształtowana jest na bazie orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

W szczególności wskazać należy wyrok Trybunału z 6 lipca 2006 r. w sprawie C-251/05 Talacre Beach Caravan Sales Ltd, w którym Trybunał stwierdził, że należy dać prymat ochronie zasady, nierozszerzania zwolnienia podatkowego nad traktowaniem kilku dostaw jako świadczenia złożonego, opodatkowanego wedle zasad dotyczących świadczenia głównego. Każde odstępstwo od zasadniczej stawki podatku od towarów i usług winno być zatem interpretowane ściśle i ta ogólna zasada musi być brana bezwzględnie pod uwagę przy ocenie okoliczności konkretnej sprawy.

W pewnych jednak okolicznościach formalnie odrębne świadczenia, które mogą być wykonywane oddzielnie, a zatem, odpowiednio, prowadzić do opodatkowania lub zwolnienia, należy uważać za jednolitą czynność, gdy nie są one niezależne (por. np. wyrok TSUE z 2 grudnia 2010 r. w sprawie C-276/09 Everything Everywhere Ltd, z 27 września 2012 r. w sprawie C-392/11 Field Fisher Waterhouse LLP, z 17 stycznia 2013 r. w sprawie C-224/11 BGŻ Leasing sp. z o.o.). Orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej zawiera zatem wskazówki dotyczące warunków, jakie muszą być spełnione, żeby uznać określony zespół świadczeń za świadczenie złożone.

Jedna transakcja występuje zatem wtedy, gdy dwa lub więcej elementów albo dwie lub więcej czynności, dokonane przez podatnika, są ze sobą tak ściśle związane, że tworzą obiektywnie tylko jedno niepodzielne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny (por. np. wyrok TSUE z 25 lutego 1999 r. w sprawieC-349/96 Card Protection Plan Ltd, ww. wyrok C-392/11; ww. wyrok TSUE C-224/11; lub też wyrok TSUE z 27 czerwca 2013 r. w sprawie C-155/12 RR Donnelley Global Tumkey Solutions Poland sp. z o.o.).

Ponadto, jedno lub więcej świadczeń stanowi świadczenie główne, natomiast pozostałe świadczenie lub świadczenia stanowią świadczenie lub świadczenia dodatkowe/pomocnicze, traktowane z punktu widzenia podatkowego tak jak świadczenie główne, tj. dzielące los prawny świadczenia głównego. W szczególności świadczenie należy uznać za dodatkowe/pomocnicze w stosunku do świadczenia głównego, jeżeli nie stanowi ono dla klienta celu samo w sobie, lecz służy skorzystaniu w jak najlepszy sposób ze świadczenia głównego, tj. stanowi środek do korzystania na jak najlepszych warunkach z tego świadczenia (por. ww. wyrok TSUE C-349/96, C-392/11, C-224/11 lub też C-155/12).

Poza tym w wyroku z dnia 21 lutego 2008 r. w sprawie C-425/06 Part Service Srl Trybunał wskazał, że aby stwierdzić, czy mamy do czynienia z tzw. usługą kompleksową, należy w pierwszej kolejności poszukiwać elementów charakterystycznych dla rozpatrywanej czynności celem określenia, czy podatnik dostarcza konsumentowi kilka odrębnych świadczeń głównych, czy też jedno świadczenie. W orzeczeniu tym Trybunał wskazał na konieczność dokonania analizy charakteru transakcji także z punktu widzenia nabywcy, z uwagi na fakt, że to właśnie perspektywa nabywcy powinna być podstawą do ustalenia, jaki był rzeczywisty charakter świadczenia. Tak również TSUE orzekł w wyroku z 10 marca 2011 r. w sprawach połączonych C-497/09, C-499/09, C-501/09 i C-502/09: „W szczególności świadczenie należy uznać za dodatkowe w stosunku do świadczenia głównego, jeżeli nie stanowi ono dla klienta celu samo w sobie, lecz służy skorzystaniu w jak najlepszy sposób ze świadczenia głównego”.

Natomiast w wyroku z 27 października 2005 r. w sprawie 041/04 Levob Verzekeringen BV, OV Bank NV, Trybunał wskazał, że art. 2 (1) VI Dyrektywy „należy interpretować w ten sposób, że jeżeli dwa lub więcej niż dwa świadczenia (lub czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta, rozumianego jako konsumenta przeciętnego, są tak ściśle związane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie do celów stosowania podatku od wartości dodanej”.

Powyższe oznacza, że dla oceny, czy w danej sytuacji są spełnione przesłanki dla uznania danego zespołu świadczeń za jedno świadczenie kompleksowe jest ocena, czy w przypadku wydzielenia poszczególnych świadczeń, dla nabywcy będą one miały istotną wartość. Ważne jest, czy świadczenia są ze sobą ściśle powiązane w taki sposób, że samodzielnie nie przynoszą wymaganej, praktycznej korzyści z punktu widzenia przeciętnego konsumenta. Nie ma znaczenia subiektywny punkt widzenia dostawcy lub odbiorcy świadczenia. Istnienie jednego świadczenia złożonego nie wyklucza zastosowanie do poszczególnych jego elementów odrębnych cen.

Jeżeli jednak w skład świadczonej usługi wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu czynności kompleksowej.

W celu ustalenia, czy świadczenia stanowią kilka niezależnych świadczeń czy jedno świadczenie, należy poszukiwać elementów charakterystycznych dla rozpatrywanej transakcji (por. ww. wyrok TSUE C-392/11 lub C-224/11). Nie ma jednak bezwzględnej zasady dotyczącej ustalania zakresu danego świadczenia z punktu widzenia podatku VAT, a co za tym idzie, w celu ustalenia zakresu danego świadczenia należy wziąć pod uwagę ogół okoliczności, w jakich ma miejsce dana transakcja.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka z końcem roku 2023 zorganizowała dla pracowników zwyczajową imprezę z okazji (…). W wydarzeniu brali udział wyłącznie pracownicy wykonujący czynności na podstawie umowy o pracę, umowy zlecenie, oraz współpracownicy świadczący usługi na podstawie umowy współpracy (tzw. B2B). Udział ww. osób w organizowanej imprezie był nieodpłatny. W celu organizacji wydarzenia, Spółka zawarła z podmiotem trzecim umowę na organizację wydarzenia. W skład usługi wchodziły następujące elementy wskazane w umowie: wynajem sali, catering, open bar, DJ wraz z oprawą audiowizualną, fotograf, budka fotograficzna, udekorowanie sali, występ saksofonisty, ochrona. Tym samym, Wnioskodawca nie nabywa cząstkowych usług, lecz jedną kompleksową usługę organizacji imprezy, na którą składają się poszczególne elementy wskazane w umowie. Na dowód nabycia usługi, Spółka posiada fakturę z wykazanym podatkiem VAT w stawce 23%.

Na podstawie powyższych uregulowań, należy stwierdzić, że w okolicznościach przedstawionych przez Spółkę, nabycie od podmiotu trzeciego kompleksowej obsługi spotkania integracyjnego należy zaliczyć do usług złożonych, składających się z kombinacji różnych czynności. Można bowiem w powyższych okolicznościach mówić o jednym świadczeniu głównym – organizacji imprezy z okazji (…), na które składają się inne świadczenia pomocnicze stanowiące elementy usługi kompleksowej, takie jak wynajem sali, catering, open bar, DJ wraz z oprawą audiowizualną, fotograf, budka fotograficzna, udekorowanie sali, występ saksofonisty, ochrona – z wyłączeniem jednakże zapewnienia w ramach open baru pracownikom i współpracownikom napojów alkoholowych. Dlatego też nabywane przez Spółkę usługi, można uznać za usługę kompleksową organizacjiimprezy z okazji(…), zaś czynności wchodzące w jej skład należy uznać za świadczenia pomocnicze.

Wobec powyższej argumentacji należy zgodzić się z Państwem, że usługa organizacji imprezy z okazji (…), nabyta od podmiotu trzeciego obejmująca: wynajem sali, catering, open bar, DJ wraz z oprawą audiowizualną, fotografa, budkę fotograficzną, udekorowanie sali, występ saksofonisty, ochronę, stanowiła świadczenie kompleksowe i poszczególne czynności w ramach tego świadczenia nie powinny podlegać odrębnej analizie – z wyłączeniem jednakże zapewnienia w ramach open baru pracownikom i współpracownikom napojów alkoholowych.

Odnosząc się do kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego należy wskazać, że zgodnie z przytoczonym wcześniej art. 86 ust. 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Przy czym prawo to nie przysługuje – nawet gdy określone wcześniej warunki są spełnione – w sytuacji wystąpienia przesłanek negatywnych określonych w art. 88 ustawy.

Biorąc pod uwagę, że prawo do odliczenia powinno być realizowane natychmiast po powstaniu podatku naliczonego, decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia będzie miał zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi. Przy czym związek ten może mieć charakter bezpośredni lub pośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą, np. dalszej odsprzedaży (towary handlowe) lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy. Bezpośrednio wiążą się więc z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością przedsiębiorcy można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa – mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganym przez podatnika obrotem opodatkowanym. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podmiotu, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług, a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot obrotu.

Istnienie związku między nabywanymi towarami i usługami a transakcjami opodatkowanymi podatnika jest traktowane jako niezbędny wymóg powstania prawa do odliczenia podatku również w Dyrektywie 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej. Stanowisko powyższe znajduje również potwierdzenie w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Zasada neutralności podatku VAT, a także kwestia pośredniego związku pomiędzy podatkiem naliczonym VAT a czynnościami opodatkowanymi jako warunku wystarczającego do zachowania prawa do odliczenia VAT były przedmiotem licznych orzeczeń TSUE m.in.: wyrok z 15 stycznia 1998 r. w sprawie C-37/95 (Państwo Belgijskie v. Ghent Coal Terminal NV), wyrok z 22 lutego 2001 r. w sprawie C-408/96 (Abbey National plc v. Commissioners of Customs & Excisie), wyrok z 26 maja 2005 r. w sprawie C-465/03 (Kretztechnik AG v. Finanzamt Linz), wyrok z 27 września 2001 r. w sprawie C-16/00 (CIBO Particiationis SA v. Directeur region al des impots du Nord-Pas-de-Calats). TSUE podkreślał, że co do zasady, prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego przysługuje podatnikom wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek poniesionych wydatków ze sprzedażą opodatkowaną. Jednakże, brak bezpośredniego związku z konkretną czynnością podlegającą opodatkowaniu nie wyklucza prawa odliczenia podatku VAT w przypadku tzw. kosztów ogólnych działania podatnika, o ile koszty te mogą być przypisane do działalności podatnika podlegającej opodatkowaniu VAT.

Ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

Istotna jest intencja nabycia – jeśli dany towar (usługa) ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych, wówczas – po spełnieniu wymienionych w art. 86 ust. 1 ustawy wymogów formalnych – odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych.

Wystarczającym zatem jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towaru lub usługi, przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej oraz planowanej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakup ten dokonany został w celu jego wykorzystania w ramach działalności opodatkowanej. Ta warunkowość realizacji określonego w art. 86 ust. 1 ustawy prawa obniżenia podatku należnego o podatek naliczony powoduje, że nieziszczenie się warunku pozytywnego, jakim jest wykorzystanie towaru lub usługi do realizacji czynności opodatkowanej podatnika, np. gdy okaże się, że zmieniono przeznaczenie towaru (usługi) i został on ostatecznie wykorzystany do czynności zwolnionych od VAT lub niepodlegających VAT – spowoduje konieczność weryfikacji uprzedniego odliczenia podatku naliczonego.

Przenosząc powyższe na grunt przedmiotowej sprawy należy wskazać, że na podstawie przepisów art. 86 ust. 1 i ust. 2 ustawy, przysługuje Państwu (czynnemu podatnikowi VAT) prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego w fakturach wystawionych przez podmiot trzeci w związku z poniesionymi wydatkami dotyczącymi organizacji imprezy z okazji (…) na zakup kompleksowej obsługi tej imprezy, w ramach której nabyli Państwo: wynajem sali, catering, open bar, DJ wraz z oprawą audiowizualną, fotografa, budkę fotograficzną, udekorowanie sali, występ saksofonisty, ochronę z wyłączeniem napojów alkoholowych zapewnianych w ramach open baru pracownikom i współpracownikom, bowiem z treści wniosku wynika, że wydatki te zostały poniesione na cele działalności gospodarczej i są związane z czynnościami opodatkowanymi.

W opisie wskazali Państwo, że powyższe wydarzenie miało służyć integracji pracowników i osób współpracujących, umacnianiu relacji między nimi, budowaniu ich morale i motywacji do pracy jak również budowaniu wśród nich pozytywnego wizerunku pracodawcy, umacnianiu z nim więzi oraz chęci kontynuowania lub podjęcia zatrudnienia. Wydarzenia takie pozwalają również na kultywowanie w miejscu pracy tradycji i zwyczajów przyjętych w społeczeństwie. Celem organizacji wydarzenia jest przełożenie na wzrost konkurencyjności, efektywności i wysokości produkcji, a tym samym wielkość ich przychodów (z tytułu wykonywania czynności opodatkowanych VAT). Osiągnięcie powyższych celów stanowi element strategii Spółki nakierowanej na wzrost wydajności pracowników/współpracowników, gdyż pracownik/współpracownik zintegrowany z zespołem, pozostający w pozytywnych relacjach z innymi pracownikami, mający wysokie morale i związany emocjonalnie ze swoim pracodawcą, to pracownik/współpracownik bardziej wydajny i kreatywny.

Ponadto – jak Państwo wskazali – zorganizowana impreza przejawia pośredni związek z działalnością opodatkowaną Spółki. Celem imprezy była integracja osób w niej uczestniczących, wzbudzenie poczucia przynależności do Spółki, co przekłada się na lepsze wyniki w pracy oraz zadowolenie, jednocześnie pomagając w utrzymaniu pracowników. Integracja osób uczestniczących w wydarzeniu przyczynia się do zwiększenia efektywności i lepszych wyników w pracy, co pośrednio wpływa na zwiększenie sprzedaży opodatkowanej.

Powyższy opis prowadzi do wniosku, że wystąpił pośredni związek wydatków poniesionych przez Państwa na organizację imprezy z okazji(…) z działalnością opodatkowaną Spółki. Charakter imprezy i cel jej organizacji wskazywał, że ponosząc opisane we wniosku wydatki na jego przeprowadzenie oczekiwali Państwo budowania wśród pracowników i współpracowników pozytywnego wizerunku pracodawcy, umacniania z nim więzi oraz chęci kontynuowania lub podjęcia zatrudnienia, co przełożyło się na wzrost konkurencyjności, efektywności i wysokości produkcji, a tym samym na wielkość przychodów.

Z prawa do odliczenia podatku VAT od wydatków związanych z organizacją imprezy z okazji (…) należy wyłączyć natomiast zapewnienie w ramach open baru pracownikom i współpracownikom napojów alkoholowych, gdyż nabywanie alkoholu nie jest ani wprost ani pośrednio związane z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi w ramach działalności gospodarczej podatnika. Należy podkreślić, że czynność polegająca na zakupie napojów alkoholowych nie stanowi elementu kompleksowej usługi organizacji imprezy z okazji (…), ponieważ nie jest ona niezbędna do należytego i właściwego świadczenia usługi, ani też środka do lepszego jej wykonania.

W konsekwencji, świadczenie polegające na zakupie alkoholu nie jest związane z działalnością gospodarczą podatnika, a jedynie służy celom osobistym, prywatnym pracowników i współpracowników. Zakup alkoholu nie miał związku z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT. Zatem od takiego zakupu nie przysługuje Państwu prawo do odliczenia podatku naliczonego.

W konsekwencji, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, przysługuje Państwu prawo do odliczenia podatku VAT wynikającego z faktury dokumentującej organizację wydarzenia dla osób wykonujących czynności na podstawie umowy o pracę, umowy zlecenie oraz współpracowników w zakresie wydatków związanych z kompleksową usługą organizacji imprezy z okazji (…), obejmującą: wynajem sali, catering, open bar, DJ wraz z oprawą audiowizualną, fotografa, budkę fotograficzną, udekorowanie sali, występ saksofonisty, ochronę, z wyłączeniem napojów alkoholowych zapewnianych w ramach open baru.

Tym samym, Państwa stanowisko uznałem za prawidłowe w części dotyczącej wydatków związanych z kompleksową usługą organizacji imprezy z okazji (…), obejmującą: wynajem sali, catering, open bar, DJ wraz z oprawą audiowizualną, fotografa, budkę fotograficzną, udekorowanie sali, występ saksofonisty, ochronę oraz nieprawidłowe w części dotyczącej wydatków związanych z zapewnianiem w ramach open baru pracownikom i współpracownikom napojów alkoholowych.

Kolejne Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia, czy mają Państwo prawo do odliczenia naliczonego podatku od towarów i usług wynikającego z faktur dokumentujących nabycie posiłków w formie bufetu dla osób wykonujących pracę na podstawie umowy o pracę, umowy zlecenie i współpracowników.

Jak już wskazano wyżej, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Istotna jest intencja nabycia – jeśli dany towar (usługa) ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas, po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych, odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych.

Wystarczającym zatem jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towaru lub usługi, przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej oraz planowanej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakup ten dokonany został w celu jego wykorzystania w ramach działalności opodatkowanej. Ta warunkowość realizacji określonego w art. 86 ust. 1 ustawy prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony powoduje, że nieziszczenie się warunku pozytywnego, jakim jest wykorzystanie towaru lub usługi do realizacji czynności opodatkowanej podatnika, np. gdy okaże się, że zmieniono przeznaczenie towaru (usługi) i został on ostatecznie wykorzystany do czynności zwolnionych od VAT lub niepodlegających VAT – spowoduje konieczność weryfikacji uprzedniego odliczenia podatku naliczonego.

Z uregulowań ustawy wyraźnie wynika, że dla realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego niezbędne jest istnienie związku między dokonywanymi zakupami towarów i usług, a prowadzoną działalnością opodatkowaną. Przy czym związek dokonywanych zakupów z działalnością podatnika może mieć charakter bezpośredni lub pośredni.

Jak już wcześniej wskazano, o związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością gospodarczą można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży – towary handlowe lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług, będących przedmiotem dostawy; bezpośrednio więc wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika. Natomiast o związku pośrednim można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa. Mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganymi przez podatnika przychodami. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania przychodu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez dany podmiot obrotów.

Ponadto należy ponownie podkreślić, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W myśl art. 88 ust. 1 pkt 4 lit. b ustawy:

Reguła powyższa wyłącza możliwość obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w odniesieniu do wszystkich wydatków ponoszonych w związku z nabyciem usług noclegowych oraz gastronomicznych, za wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób.

Należy wskazać, że ustawa nie definiuje pojęcia usług gastronomicznych. Posiłkując się zatem definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN przyjąć należy, że usługa gastronomiczna polega na przygotowaniu i podaniu posiłku w miejscu, w którym jest on przyrządzany, tj. w restauracji czy innym lokalu.

Ponadto, z art. 232 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks Pracy (t. j. Dz. U. 2023 r. poz. 1465 ze zm.) wynika, że:

Stosownie do art. 237¹⁵ § 1 Kodeksu pracy:

Natomiast art. 237¹⁵ § 2 Kodeksu pracy stanowi, że:

Przepisy wykonawcze regulujące powyższe obowiązki to:

·rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów (Dz. U. Nr 60 poz. 279 ze zm.),

·rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (t. j. Dz. U. z 2003 r. Nr 169 poz. 1650 ze zm.).

Z opisu sprawy wynika, że zapewniają Państwo swoim pracownikom, a także osobom wykonującym czynności na podstawie umowy zlecenia i współpracownikom posiłki, nabywane od zewnętrznego podmiotu. Zgodnie z zawartą umową, przedmiotem świadczenia jest nabycie cateringu w formie bufetowej. Na fakturze uzyskanej od dostawcy widnieje pozycja „usługa cateringowa”. Nabywane posiłki są dokumentowane fakturami VAT z wykazaną kwotą podatku VAT, w których jako nabywca figuruje Spółka.

Posiłki w całości finansowane są z Państwa środków obrotowych. Z posiłków mogą skorzystać osoby, które przebywają w biurze firmy w (…), wykonujące czynności na podstawie umowy o pracę, umowy zlecenia i współpracownicy. Posiłki te już w momencie dostarczenia są gotowe do spożycia i nie są w żaden sposób przetwarzane ani przygotowywane do spożycia po ich dostarczeniu do Państwa biura. Posiłki zapewniane w formie bufetu nie są spersonalizowane ani przypisane do konkretnego pracownika. Ze względu na formę bufetu, każda z osób z niego korzystających może dowolnie skomponować swój posiłek z dostępnych produktów. Spółka nie jest zobowiązana do zapewnienia pracownikom posiłków profilaktycznych, o których mowa w art. 232 Kodeksu Pracy. Zapewnienie posiłków pracownikom jest działaniem dobrowolnym, podyktowane chęcią lepszego zorganizowania pracy i motywacji pracowników i współpracowników, co przekłada się na efektywność ich pracy. Spółka nie jest zobligowana przepisami BHP do zapewnienia pracownikom posiłków. Posiłki są wydawane wyłącznie w określonym dniu i czasie, w związku z tym, osoby z nich korzystające nie mają swobody w tym zakresie.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia, czy Spółka ma prawo do odliczenia naliczonego podatku od towarów i usług wynikającego z faktur dokumentujących nabycie posiłków w formie bufetu dla osób wykonujących pracę na podstawie umowy o pracę, umowy zlecenie i współpracowników.

Odnosząc się do ww. sytuacji i Państwa wątpliwości w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie posiłków w formie bufetu dla osób wykonujących pracę na podstawie umowy o pracę, umowy zlecenie i współpracowników, należy wskazać, że decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia podatku naliczonego ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi. Przy czym związek ten może mieć charakter bezpośredni lub pośredni. Jak już wcześniej wskazano, aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podmiotu, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu.

W tym miejscu należy zauważyć, że przepisy ustawy nie definiują pojęcia „potrzeb osobistych”. Za Słownikiem Języka Polskiego uznać należy, że potrzebami „osobistymi” są takie potrzeby, które „dotyczą danej osoby” i które są jej potrzebami „prywatnymi”, tj. potrzebami niezwiązanymi z prowadzoną przez tą osobę działalnością gospodarczą, statusem pracownika, czy pełnioną funkcją.

Zatem można przyjąć, że potrzebami osobistymi są te, których realizacja nie jest związana ze stosunkiem pracy, a więc potrzeby osobiste to te, których zaspokojenie wynika z dobrej woli pracodawcy. Natomiast potrzeby pracownicze to te, których spełnienie nie wynika z autonomii woli stron, ale do zaspokajania których pracodawca jest zobowiązany na podstawie przepisów prawa, np.: przepisów Kodeksu pracy, przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy itp.

Analiza przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy oraz obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa podatkowego pozwala stwierdzić, że zapewnienie pracownikom posiłków służy zaspokajaniu osobistych, prywatnych potrzeb pracowników i odbywa się bez związku z prowadzoną przez Państwa działalnością gospodarczą. Brak jest argumentów przemawiających za innym podejściem. Bowiem – jak Państwo wskazali – Spółka nie jest zobowiązana do zapewnienia Pracownikom posiłków profilaktycznych, o których mowa w art. 232 Kodeksu Pracy. Zapewnienie posiłków pracownikom jest działaniem dobrowolnym, podyktowane chęcią lepszego zorganizowania pracy i motywacji pracowników i współpracowników, co przekłada się na efektywność ich pracy. Spółka nie jest także zobligowana przepisami BHP do zapewnienia takich posiłków pracownikom.

W tym miejscu należy zauważyć, że w wyroku z 11 grudnia 2008 r. w sprawie C-371/07 Danfoss i AstraZeneca przeciwko Skatteministeriet Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej zaznaczył, że: „Poza sporem jest, że zwykle do pracownika należy wybór rodzaju, dokładnego czasu lub miejsca spożywania posiłku. Pracodawca w tym zakresie nie interweniuje, ponieważ obowiązkiem pracownika jest jedynie powrót do miejsca pracy o odpowiedniej porze i wykonywanie swoich zwykłych zajęć. (…) Wydawanie posiłków pracownikom ma co do zasady na celu zaspokojenie potrzeb prywatnych i należy do sfery wyboru pracownika, w której pracodawca nie interweniuje (…)” (pkt 57 wyroku).

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że Spółce nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, wynikającego z faktur dotyczących zakupu posiłków w formie bufetu dla osób wykonujących pracę na podstawie umowy o pracę, umowy zlecenie i współpracowników, gdyż jak wskazano powyżej, posiłki służą do zaspokojenia potrzeb prywatnych pracowników. Tym samym nie zostaną spełnione przesłanki wynikające z art. 86 ust. 1 ustawy, gdyż nabywane posiłki nie będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Zatem, nie mają Państwo prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie posiłków w formie bufetu dla osób wykonujących pracę na podstawie umowy o pracę, umowy zlecenie i współpracowników.

W konsekwencji, nie mają Państwo prawa do odliczenia naliczonego podatku od towarów i usług wynikającego z faktur dokumentujących nabycie posiłków w formie bufetu dla osób wykonujących pracę na podstawie umowy o pracę, umowy zlecenie i współpracowników.

Tym samym, Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 2 jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego, Państwo ponoszą ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym jego przedstawieniem. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie stanu faktycznego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnośnie powołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Ponadto należy zauważyć, że powołana przez Państwa interpretacja znak:0115-KDIT1-2.4012.800.2017.1.AJ została wydana w odniesieniu do posiłków (w ramach usługi cateringu) wykorzystywanych w trakcie spotkań z kontrahentami oraz w trakcie spotkań z pracownikami, na których omawiane są kwestie związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).