Wyrok NSA z dnia 15 maja 2024 r., sygn. I GSK 1315/20

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Piotr Pietrasz Sędzia NSA Bogdan Fischer Sędzia del. NSA Anna Apollo (spr.) Protokolant starszy asystent sędziego Agnieszka Cudna po rozpoznaniu w dniu 15 maja 2024 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Powiatu Wołowskiego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 stycznia 2020 r. sygn. akt V SA/Wa 1160/19 w sprawie ze skargi Powiatu Wołowskiego na decyzję Ministra Finansów z dnia 15 kwietnia 2019 r. nr ST4.4755.306.2018.13.BAT w przedmiocie zobowiązania do zwrotu nienależnie uzyskanej kwoty części oświatowej subwencji ogólnej oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 30 stycznia 2020 r. sygn. akt V SA/Wa 1160/19 oddalił skargę Powiatu Wołowskiego na decyzje Ministra Finansów z 15 kwietnia 2019 r. nr ST4.4755.306.2018.13.BAT w przedmiocie zwrotu nienależnie uzyskanej kwoty części subwencji oświatowej ogólnej za rok 2014.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wniósł Powiat Wołowski. Zaskarżając wyrok w całości zarzucił mu:

1. Naruszenie przepisów prawa materialnego przez jego niewłaściwe zastosowanie, a to

1) art. 87 ust 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z 2 kwietnia 1997 r. (Dz.U.1997.78.483 z późn. zm.) w zw. z art. 28 ust. 6 ustawy z 13 listopada 2003 r. o dochodach jednostek samorządu terytorialnego (t.j. Dz.U.2020.23, z późn. zm. dalej u.d.j.s.t.), albowiem w zaskarżonym wyroku Sąd pierwszej instancji prawidłowo ustalając, że Z.S.S. w L. (dalej również ZSS) nie miał możliwości oparcia się na opisach wag zawartych w algorytmie określonym w załączniku do rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie sposobu podziału części oświatowej subwencji ogólnej dla jednostek samorządu terytorialnego w roku 2014, albowiem rozporządzenie to zostało wydane po terminie sprawozdawczym, jednocześnie niezasadnie przyjął, że wobec braku możliwości oparcia się przez ZSS na rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej, jedyne źródło prawa stanowiła wówczas Instrukcja wprowadzania i przekazywania danych w systemie informacji oświatowej przy użyciu programu SIO wersja 3.15 (30 września 2013 r.), co w efekcie oznacza, że Sąd pierwszej instancji w praktyce uznał, że Instrukcja wprowadzania i przekazywania danych w systemie informacji oświatowej przy użyciu programu SIO wersja 3.15 (z 30 września 2013 r.) stanowi akt prawny równorzędny do rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej i mogący zastąpić przedmiotowe rozporządzenie MEN; w wyniku czego zaskarżony wyrok został wydany z naruszeniem powszechnie obowiązującego prawa w Rzeczypospolitej Polskiej, albowiem Instrukcja w polskim systemie prawnym nie stanowi źródła powszechnie obowiązującego systemu prawa w Polsce.