Interpretacja indywidualna z dnia 31 lipca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL2-1.4011.482.2024.2.TR

Obowiązki płatnika z tytułu kodów rabatowych.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

13 czerwca 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 13 czerwca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawczyni emituje bony o określonej wartości oraz terminie realizacji, które w zależności od przyjętego modelu sprzedaży przyznają ich posiadaczom będącym osobami fizycznymi (dalej: „Klient” albo „Klienci”) różne uprawnienia (dalej: „Bon” albo „Bony”).

Różnice w oferowanych produktach sprowadzają się przede wszystkim do różnych zasad wymiany Bonów na dostępne dla Klientów atrakcje, tj. usługi lub towary, które Spółka zamawia na rzecz Klientów u swoich partnerów biznesowych (dalej: „X”). Co do zasady, dla odróżnienia Bony przyjmują również różne nazwy.

Każdy Bon ma określoną wartość oraz termin realizacji, co oznacza, że Klient może dokonać jego wymiany na oferowany przez Spółkę X, którego wartość nie przekracza wartości posiadanego Bonu, a wymiana może nastąpić jedynie w określonym terminie.

Nawet jeśli zgodnie z aktualną strategią marketingową Spółka sprzedaje Bony na konkretne X, to zgodnie z regulaminem serwisu internetowego określającego zasady działania serwisu i realizacji Bonów (dalej: „Regulamin”) są to X jedynie „rekomendowane”. Należy to rozumieć w ten sposób, że w okresie ważności Bonu na konkretny X Spółka gwarantuje, że cena tego X nie ulegnie zmianie. Niemniej w okresie pierwotnego terminu realizacji Bonu na konkretny (rekomendowany) X Klient ma prawo dokonać jego wymiany na inny Bon z innym konkretnym (rekomendowanym) X.

Nazwy aktualnie emitowanych Bonów mogą w przyszłości ulec zmianie, jak również Spółka może kreować nowe Bony o nowych nazwach, funkcjach i zasadach wymiany oraz realizacji.

Charakter Bonów

Zgodnie z Regulaminem oferowane przez Wnioskodawczynię Bony mogą być wymienione:

·na dowolny X z oferty dostępnych w serwisie internetowym Spółki X, które to X opodatkowane są różnymi stawkami VAT lub też w przypadku których miejsce dostawy towarów lub świadczenia usług znajduje się w Polsce, jak i poza Polską,

·na inne Bony.

Przedmiotem wniosku o interpretację nie jest określenie charakteru Bonów na gruncie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361) (dalej: „ustawa o VAT”) - tj. czy są to bony jednego (art. 8a ustawy o VAT) czy różnego (art. 8b ustawy o VAT) przeznaczenia.

Spółka zakłada, że w przyszłości może dojść do zmiany charakteru aktualnie oferowanych Bonów określanego na gruncie ustawy o VAT.

Termin realizacji Bonów oraz możliwość wydłużenia terminu realizacji Bonów

Jak zaznaczono każdy Bon ma termin realizacji, po którym jego wykorzystanie nie jest już możliwe. Standardowym terminem realizacji Bonu jest 12 miesięcy, przy czym jest to jedynie termin przykładowy, który może różnić się w zależności od produktu i warunków jego sprzedaży.

Ze względu na oczekiwania Klientów oraz własne doświadczenia sprzedażowe Spółka planuje wprowadzenie dodatkowej opłaty o charakterze opłaty manipulacyjnej (dalej: „Opłata manipulacyjna”), która pozwoliłaby Klientom wydłużać termin realizacji kupowanych lub zakupionych już Bonów.

Wnioskodawczyni rozważa umożliwienie Klientom dokonywania wydłużenia terminu realizacji Bonu na dwa sposoby:

1)poprzez wniesienie Opłaty manipulacyjnej przy zakupie Bonu, co oznacza, że od początku Klient będzie dysponentem Bonu o wydłużonym terminie ważności,

2)poprzez wniesienie Opłaty manipulacyjnej po zakupie Bonu, ale w czasie trwania pierwotnego terminu jego realizacji, co oznacza, że do momentu upływu terminu ważności Bonu, Klient będzie miał możliwość dokonania Opłaty manipulacyjnej i wydłużenia terminu realizacji Bonu.

Podkreślenia wymaga, że pojęcie „Opłata manipulacyjna” używane jest jedynie na potrzeby niniejszego Wniosku dla podkreślenia charakteru samej opłaty, natomiast w przypadku jej wprowadzenia może ona przybrać inną nazwę.

Charakter Opłaty manipulacyjnej

Opłata manipulacyjna może mieć charakter opłaty stałej, niezależnej od wartości Bonu albo stanowić ustalony procent wartości Bonu, np. 10% wartości Bonu. Dodatkowo możliwe, że wysokość Opłaty manipulacyjnej będzie różnicowana w zależności od tego, kiedy Klient dokona przedłużenia terminu realizacji Bonu, jak również, na jaki okres.

Opłata manipulacyjna będzie miała charakter dodatkowego świadczenia za wydłużenie terminu realizacji Bonu. W żadnym wypadku nie spowoduje wzrostu wartości Bonu, którego będzie dotyczyła. Z perspektywy Spółki jest to opłata za wydłużony czas gotowości do realizacji Bonu oraz konieczność dokonania czynności o charakterze technicznym np. wprowadzenia dodatkowych danych w systemie sprzedaży i na koncie Klienta. Opłata manipulacyjna nie będzie miała charakteru odszkodowawczego.

Rabat na kolejne zakupy

Częstą sytuacją, z jaką mierzy się Spółka są Klienci posiadający Bony, których termin realizacji upłynął, a którzy wciąż chcieliby zrealizować swój Bon.

Ze względu na częstotliwość takich sytuacji, Spółka uważa, że pozostawianie posiadaczy przeterminowanych Bonów bez żadnej alternatywy, negatywnie wpływa na jej wizerunek, zmniejsza zainteresowanie jej produktami, powoduje utratę Klientów, a w efekcie obniżenie potencjalnych zysków.

Mając na względzie powyższe Wnioskodawczyni rozważa wprowadzenie mechanizmu rabatowego dla Klientów, którzy zgłoszą się z przeterminowanym Bonem i prośbą o możliwość jego realizacji w późniejszym terminie. Jeśli prośba zostanie uznana przez Spółkę za zasadną m.in. ze względu na potencjalne korzyści Spółki, to Klient otrzyma kod rabatowy o określonym terminie ważności do wykorzystania na zakup produktów oferowanych przez Spółkę (dalej: „Kod rabatowy” albo „Kody rabatowe”).

Charakter kodu rabatowego

Kod rabatowy będzie miał charakter wartościowy odnoszony do wartości przeterminowanego Bonu. Wartość Kodu rabatowego zawsze będzie niższa od wartości przeterminowanego Bonu, którego dotyczy, przy czym wartość może być stała kwotowa lub procentowa odnoszona do wartości przeterminowanego Bonu, np. 50% wartości przeterminowanego Bonu.

Klient nie będzie mógł dokonać zakupu nowego Produktu w całości za Kod rabatowy. Klient każdorazowo będzie musiał wybrać produkt droższy lub produkty o łącznej wartości wyższej niż przyznany Kod rabatowy, aby móc dokonać stosownej dopłaty.

Kod rabatowy będzie przyznawany po otrzymaniu prośby zainteresowanego Klienta, którego Bon się przeterminował, jednak zasady przyznawania Kodów rabatowych z perspektywy Spółki będą jednolite. Spółka zamierza reagować na wszystkie lub prawie wszystkie prośby poprzez składanie Klientom propozycji przyjęcia punktów w organizowanym programie lojalnościowym lub w sytuacji odrzucenia tej propozycji, poprzez przyznawanie Kodów rabatowych. Spółka dopuszcza, że w przyszłości może od razu oferować:

·albo jedynie Kody rabatowe,

·albo punkty w programie lojalnościowym i alternatywnie Kody rabatowe.

W danym momencie polityka reagowania na zgłoszenia Klientów z przeterminowanymi Bonami będzie taka sama wobec wszystkich zgłaszających się Klientów, przy czym może ulegać wskazanym wyżej modyfikacjom w czasie. Oznacza to, że Klienci będą traktowani przez Spółkę jednakowo, a przyznawanie Kodów rabatowych w sytuacji upływu terminu ważności Bonu będzie powszechne.

Pytanie

Czy otrzymanie lub realizacja Kodu rabatowego przez Klienta nie spowoduje powstania po jego stronie przychodu na gruncie ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226, 232) (dalej: „ustawa o PIT”), a tym samym na Wnioskodawczyni nie będą spoczywały obowiązki płatnika podatku, jak wystawienie informacji o przychodach z innych źródeł oraz dochodach i pobranych zaliczkach na podatek dochodowy (PIT-11) lub pobranie podatku, tym samym z perspektywy Klienta otrzymanie lub realizacja Kodu rabatowego pozostaną neutralne na gruncie ustawy o PIT?

Państwa stanowisko w sprawie

W Państwa ocenie, otrzymanie lub realizacja Kodu rabatowego przez Klienta nie spowoduje powstania po jego stronie przychodu na gruncie ustawy o PIT, a tym samym na Wnioskodawczyni nie będą spoczywały obowiązki płatnika podatku, jak wystawienie informacji o przychodach z innych źródeł oraz dochodach i pobranych zaliczkach na podatek dochodowy (PIT-11) lub pobranie podatku, tym samym z perspektywy Klienta otrzymanie lub realizacja Kodu rabatowego pozostaną neutralne na gruncie ustawy o PIT.

Uzasadnienie stanowiska:

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy o PIT:

„Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku”.

Natomiast stosownie do art. 9 ust. 2 ustawy o PIT:

„Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów”.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o PIT: „Źródłami przychodu są (...) inne źródła”.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o PIT:

„Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń”.

Wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń zgodnie z art. 11 ust. 2a pkt od 1 do 4 ustawy o PIT ustala się według poniższych zasad:

1)„jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;

2)jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;

3)jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;

4)w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia”.

Natomiast zgodnie z art. 11 ust. 2b ustawy o PIT:

„Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika”.

Stosownie do art. 20 ust. 1 ustawy o PIT:

„Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17”.

Zgodnie z art. 42a ust. 1 ustawy o PIT:

„Osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania”.

Zgodnie z wyżej przytoczonymi przepisami opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody. Niemniej kategoria „dochodu” nie może istnieć bez wskazania zakresu znaczeniowego pojęcia „przychodu”, bowiem dopiero uznanie, że dane przysporzenie stanowi przychód pozwala na dalszą analizę i określenie ewentualnych obowiązków podatkowych z nim związanych, w tym obowiązków płatnika podatku.

Zgodnie z przytoczonym art. 11 ust. 1 ustawy o PIT, który stanowi ogólną definicję pojęcia „przychodów” są nimi „(...) otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym

1)pieniądze i

2)wartości pieniężne oraz

3)wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń”.

[Ad 1. pieniądze] W przedmiotowej sprawie bez wątpienia nie będziemy mieli do czynienia z pieniędzmi, bowiem w żadnym wypadku Spółka nie przekaże i nie postawi do dyspozycji swoich Klientów pieniędzy.

[Ad 2. wartości pieniężne] Odnosząc się do potwierdzonego w doktrynie rozumienia pojęcia „świadczeń pieniężnych” należy zauważyć, że jest to pojęcie szersze niż „pieniądze” - mogą nimi być papiery wartościowe, środki płatnicze, świadczenia w naturze (tak m.in. por. L. Błystak, B. Dauter, B. Gruszczyński, B. Hnatiuk, H. Łysikowska, E. Madej, A. Mudrecki, R. Pęk, K. Wujek, J. Zubrzycki, Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz, Wrocław 2003, s. 196). Również podążając za wywodem A. Bartosiewicza, R. Kubackiego „PIT. Komentarz, wyd. V” - komentarz do art. 11 ustawy o PIT:

„Wartości pieniężne to wszelkiego rodzaju instrumenty o charakterze finansowym, które mogą pełnić funkcję płatniczą, tzn. mają moc umarzania zobowiązań. Wśród instrumentów płatniczych można wymienić m.in. weksle, czeki, czeki podróżnicze, akredytywy, polecenia zapłaty, przekazy oraz niektóre papiery wartościowe”.

Powyższe podziela również orzecznictwo, m.in. NSA w wyroku z 9.07.2019 r., sygn. akt II FSK 2478/17 wskazał, że:

„(...) pod pojęciem "wartości pieniężne" rozumieć należy aktywa finansowe, stanowiące substytut pieniądza, a więc przede wszystkim papiery wartościowe, a także środki płatnicze, jak weksle, czeki, akredytywy, przekazy.”

Powyższe kształtuje definicję „wartości pieniężnej” jako instrumentu, który:

- przybiera konkretną postać prawną, np. weksel, czek, przekaz,

- może pełnić funkcję płatniczą, tj. ma moc umorzenia zobowiązań i

- można uznać, że stanowi on substytut pieniądza.

W przedmiotowej sprawie Klienci, którzy zgłoszą się do Spółki z przeterminowanym Bonem będą otrzymywać od Spółki Kody rabatowe na kolejne zakupy. Wartość Kodu rabatowego będzie odnoszona procentowo do wartości przeterminowanego Bonu, jednak nigdy nie pozwoli na dokonanie zakupów w pełni za otrzymany Kod rabatowy. Kod rabatowy wpłynie na obniżenie ceny dalszych zakupów Klienta, jednak nie pozwoli na nabycie produktów Spółki nieodpłatnie.

W związku z powyższym Spółka uważa, że Kody rabatowe nie stanowią „wartości pieniężnej”, o której mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o PIT. Kody rabatowe w relacji „Wnioskodawczyni-Klient” nie będą pełniły środka płatniczego, nie pozwolą na umorzenie zobowiązania w całości lub w części, nie będą stanowiły substytutu pieniądza. Kod rabatowy obniży cenę nabywanych przez Klienta produktów, o ile w ogóle postanowi on wykorzystać Kod rabatowy. Niemniej poza klasyczną obniżką ceny, Klient nie otrzyma od Spółki nieodpłatnego produktu. Uwagę należy zwrócić również na fakt, że Spółka nie planuje wyróżniać i premiować szczególnych postaw swoich Klientów. Właściwie każdy Klient, który zgłosi się z przeterminowanym Bonem może otrzymać od Spółki Kod rabatowy, co wpisuje się w politykę marketingową Wnioskodawczyni i stanowi powszechny element gry rynkowej nastawionej na pozyskanie i co najważniejsze, utrzymanie zadowolonego Klienta, który wprawdzie nie będzie mógł już wykorzystać przeterminowanego Bonu, jednak otrzyma od Spółki Kod rabatowy na kolejne zakupy.

[Ad 3. świadczenia nieodpłatne] Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o PIT do przychodów zalicza się również „wartość otrzymanych świadczeń w naturze oraz innych nieodpłatnych świadczeń”. Przyjmuje się, że „świadczeniami w naturze” są wszelkie inne świadczenia, które nie mają postaci pieniężnej lub nie są to wartości pieniężne, jak m.in. świadczenia rzeczowe (tak m.in. A. Bartosiewicza, R. Kubackiego „PIT. Komentarz, wyd. V). Definicja ustawowa zakłada, że świadczenia nieodpłatne są kategorią szerszą, w której mieszczą się zarówno świadczenia w naturze, jak i inne świadczenia nieodpłatne (tak m.in. NSA w wyroku 15.04.2016 r., sygn. akt II FSK 585/14).

W swoim orzecznictwie NSA wielokrotnie podkreślał, jakie warunki powinno spełnić świadczenie, aby można było uznać je za nieodpłatne lub częściowo odpłatne, wskazując, że świadczeniami tymi są wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, które powodują, że dany podmiot uzyskuje korzyść kosztem innego podmiotu. Dodatkowo wskazuje również na konieczność wystąpienia przysporzenia rzeczywistego, a nie tylko potencjalnego (wyrok NSA z 17.11.2016 r., sygn. akt II FSK 2456/14).

Odnosząc rozumienie pojęcia „świadczeń nieodpłatnych” do przedstawionego zdarzenia przyszłego, należy zwrócić uwagę, że Kody rabatowe, które Spółka planuje przyznawać swoim Klientom pozostają poza zakresem tego pojęcia. Przede wszystkim w aktualnej rzeczywistości gospodarczej nie uważa się, aby przyznanie klientowi rabatu na nabycie produktów stanowiło dla klienta formę przysporzenia majątkowego (tak m.in. Dyrektor KIS w interpretacji indywidualnej z 10 sierpnia 2021 r., nr 0112-KDIL2-1.4011.493.2021.1.AMN). Trudno uznać bowiem, aby w zakresie swobody ustalania cen własnych towarów i usług rozsądnie działający przedsiębiorca udzielający rabatu świadczył kosztem swojego majątku innemu podmiotowi bez oczekiwania ekonomicznego zwrotu z tej transakcji. W zakresie transakcji rozpatrywanej jednostkowo oczywiście może zaistnieć sytuacja, w której udzielony rabat powoduje, że towar lub usługa sprzedawane są „po kosztach” lub po cenie niższej niż nabycie lub wytworzenie sprzedawanego produktu. Jednakże w ujęciu szerszym rabatowe akcje marketingowe służą osiąganiu przez przedsiębiorców przychodów, chociażby poprzez utrzymanie klientów, zainteresowanie ich swoją ofertą oraz rozszerzenie świadomości istnienia marki. W tym wypadku istotny jest efekt powszechności, który w przedmiotowej sprawie zaistnieje, ponieważ Kody rabatowe nie będą przyznawane wybranym Klientom ze względu na ich powiązania ze Spółką, wysokość czy częstotliwość dokonywanych zakupów, ale wszystkim tym, którzy zgłoszą się z przeterminowanym Bonem i chęcią jego zrealizowania (jeśli w danym przypadku Wnioskodawczyni nie będzie alternatywnie oferowała punktów w programie lojalnościowym) lub zgłoszą się z przeterminowanym Bonem i chęcią jego zrealizowania, ale odmówią przyjęcia punktów w programie lojalnościowym (jeśli w danym przypadku Wnioskodawczyni będzie alternatywnie oferowała punkty w programie lojalnościowym). Spółka zastrzegła bowiem w opisie zdarzenia przyszłego, że polityka przyznawania Kodów rabatowych może mieć bardzo różny charakter, jednak w danym momencie wszyscy Klienci, którzy zgłoszą się z przeterminowanym Bonem, będą traktowani przez nią w sposób jednakowy.

Nie można również pominąć, że dla uznania danego zdarzenia za świadczenie nieodpłatne, zaistnieć musi element rzeczywistości przysporzenia, a nie li tylko jego potencjalności. W przypadku przyznanego Kodu rabatowego Spółka nie zamierza zmuszać Klientów do realizacji Kodów rabatowych, a jedynie przyznawać je, dodatkowo limitując możliwość ich wykorzystania poprzez określenie terminu ważności. Z pewnością istotna część Klientów, jak wskazuje na to doświadczenie Spółki, nie wykorzysta swoich Kodów rabatowych, pozostawiając je jedynie przez określony czas jako wirtualny zapis na swoich kontach klienckich. Niezrozumiałym byłoby wówczas rozpoznawanie przychodu po stronie takiego Klient, bowiem otrzymanie przez niego możliwości zakupienia kolejnego produktu po obniżonej cenie, jest tylko możliwością, z której ostatecznie może nie skorzystać.

Nie sposób rozpatrywać również samego aktu realizacji Kodu rabatowego, tj. zakupu produktu Spółki po obniżonej cenie, jako przychodu podatkowego powstającego po stronie Klienta. W zakresie stosunku zobowiązaniowego określonego cywilistycznie należałoby uznać, że posiadacz Kodu rabatowego, który deklaruje chęć jego wykorzystania będzie uprawniony do zakupienia produktu lub produktów Spółki po obniżonej cenie, tj. zaproponowana mu cena będzie niższa niż zaproponowana Klientowi nieposiadającemu Kodu rabatowego. Nie oznacza to jednak, że Kod rabatowy jest instrumentem pozwalającym uregulować część ceny podobnie jak pieniądze czy inny środek płatniczy. Kod rabatowy pozwala jedynie cenę obniżyć. Sprzedaż produktu przez Spółkę Klientowi dysponującemu Kodem rabatowym nie może być również rozpatrywana w kategoriach nieodpłatnego lub częściowo odpłatnego świadczenia, ponieważ jak najbardziej w sytuacji wykorzystania Kodu rabatowego dojdzie do odpłatności - Klient będzie zobowiązany do uregulowania w całości zaproponowanej mu przez Spółkę (zrabatowanej) ceny.

Powyższe znajduje potwierdzenie również w orzecznictwie, w tym w wyroku NSA z 9 lipca 2019 r., sygn. akt II FSK 2478/14, gdzie sąd nie dopatrzył się w realizacji „kuponu rabatowego” przychodu podatkowego po stronie klienta.

Końcowo warto również przywołać stanowisko NSA z wyroku z 4.10.2022 r., sygn. akt II FSK 298/20, w którym stwierdził, że:

„(...) nagrody w postaci kuponu rabatowego (w formie vouchera lub karty podarunkowej) lub kodu wymiennego (niezależnie od tego, czy jest jego wartość określona kwotowo, czy też procentowo) nie mieści się w zakresie pojęciowym przychodu. Nie można w tym przypadku mówić o wzbogaceniu się podatnika (laureata), gdzie - otrzymany przez podatnika (laureata) kupon rabatowy lub kod wymienny - miałby stanowić dodatkowy, definitywny jego majątek. Niewątpliwie nie można otrzymania przez laureata kuponu rabatowego kwalifikować jako powiększenia wartości majątku lub zmniejszenia wartości zobowiązań mającego charakter definitywny i ostateczny co z kolei jest warunkiem koniecznym dla uznania danego świadczenia za przychód w rozumieniu art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f.”.

Podkreślenia wymaga, że w rozpatrywanej sprawie, z której pochodzi wskazany powyżej cytat, sądy obu instancji nie dopatrzyły się przychodu po stronie osób, które uzyskały kupony rabatowe zarówno procentowe, jak i wartościowe.

Ponieważ według Spółki otrzymanie lub wykorzystanie Kodu rabatowego nie będzie stanowiło dla Klienta przychodu podatkowego na gruncie ustawy o PIT (jest neutralne podatkowo), to jednocześnie nie spoczywają na niej żadne obowiązki związane z pełnieniem roli płatnika podatku.

Mając na względzie powyższe Wnioskodawczyni uważa, że otrzymanie lub realizacja Kodu rabatowego przez Klienta nie spowoduje powstania po jego stronie przychodu na gruncie ustawy o PIT, a tym samym na Wnioskodawczyni nie będą spoczywały obowiązki płatnika podatku, jak wystawienie informacji o przychodach z innych źródeł oraz dochodach i pobranych zaliczkach na podatek dochodowy (PIT-11) lub pobranie podatku, tym samym otrzymanie lub realizacja Kodu rabatowego pozostaną neutralne na gruncie ustawy o PIT z perspektywy Klienta.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.):

Płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Na płatniku ciążą zatem trzy podstawowe obowiązki, tj.:

1)obliczenia podatku w prawidłowej wysokości,

2)pobrania podatku,

3)wpłacenia pobranego podatku do właściwego organu podatkowego.

Tak określone obowiązki determinują także zakres odpowiedzialności płatnika.

W myśl art. 30 § 1 Ordynacji podatkowej :

Płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy.

Zgodnie z ww. przepisem:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy:

Źródłami przychodów są inne źródła.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 11 ust. 2a cytowanej ustawy,

Wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1)jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;

2)jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;

3)jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;

4)w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Natomiast zgodnie z art. 11 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.

Z kolei w myśl art. 20 ust. 1 cytowanej ustawy:

Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Natomiast zgodnie z art. 42a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia „rabat” czy „kod rabatowy”. Zgodnie ze słownikowym znaczeniem tego pojęcia, rabat oznacza „zniżkę, ustępstwo procentowe od ustalonych cen towaru, głównie na rzecz nabywców płacących gotówką, kupujących dużą ilość towarów jednorazowo lub w określonym czasie, upust” (Słownik Języka Polskiego PWN R-Z, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1996).

Zatem nie można uznać, że osoba otrzymująca kod rabatowy, czy korzystająca z takiego kodu nabywając towar po cenie niższej od regularnej oferty, osiąga korzyść majątkową odpowiadającą różnicy w cenie produktu. Nie ma wątpliwości, że każdy rabat (jako zniżka ceny) uzyskany w związku z realizacją kodu rabatowego stanowi określoną korzyść dla nabywcy towaru objętego tym rabatem. Jednakże przyjęcie stanowiska, że stanowi on przychód w postaci wartości pieniężnej oznaczałoby, iż każdy konsument nabywający towar po obniżonej cenie w stosunku do pierwotnej ceny towaru, każdorazowo powinien wykazywać przychód podlegający opodatkowaniem podatkiem dochodowym od osób fizycznych w części odpowiadającej różnicy pomiędzy ceną pierwotną, a rzeczywistą ceną zapłaconą za dany towar.

Jak wynika z opisu sprawy, program rabatowy będzie skierowany do szerokiego grona odbiorców, będących osobami fizycznymi – Klientów.

Wobec tego, krąg uprawnionych do skorzystania z programu rabatowego, uprawniających do uzyskania rabatu na nabywane Produkty po cenie niższej niż rynkowa będzie potencjalnie nieograniczony.

Skoro możliwość dokonania zakupu po cenie preferencyjnej z użyciem kodu rabatowego będzie dotyczyła szerokiej grupy beneficjentów, to nie będzie generowała po stronie Klientów powstania przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, na gruncie opisanego zdarzenia, w związku z przyznawaniem przez Państwa Klientom Kodów rabatowych, po stronie tychże Klientów w związku z otrzymaniem lub realizacją Kodów rabatowych nie powstanie przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych; zdarzenie to będzie podatkowo neutralne.

Tym samym, w związku z opisanym zdarzeniem, na Państwu nie będzie spoczywał obowiązek płatnika wobec tychże Klientów, tj. obowiązek w zakresie obliczenia, pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych ani też obowiązek informacyjny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Przedmiotem niniejszego rozstrzygnięcia jest zagadnienie dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych, natomiast zagadnienie dotyczące podatku od towarów i usług będzie przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).