Wyrok WSA w Krakowie z dnia 24 kwietnia 2024 r., sygn. II SA/Kr 286/24

Dnia 24 kwietnia 2024 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Paweł Darmoń Sędzia WSA Jacek Bursa (spr.) Sędzia WSA Mirosław Bator po rozpoznaniu w dniu 24 kwietnia 2024 roku na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym sprawy ze skargi P. N. na postanowienie nr 1082/2023 Małopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Krakowie z dnia 22 grudnia 2023 roku, znak: WSE.7722.49.2023.MZEG w przedmiocie oddalenia zarzutu w postępowaniu egzekucyjnym skargę oddala

Uzasadnienie

Małopolski Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w Krakowie postanowieniem nr 1082/2023 z dnia 22 grudnia 2023 r. znak: WSE.7722.49.2023.MZEG, utrzymał w mocy postanowienie Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w S. nr [...] z dnia 10 sierpnia 2023r. znak: [...], którym oddalono, zarzut P. N. z dnia 18.07.2023r., dotyczący prowadzenia postępowania egzekucyjnego w zakresie wykonania obowiązku określonego w tytule wykonawczym [...] Nr [...] z dnia 05.07.2023 r. - błąd co do osoby zobowiązanego.

Wg organu odwoławczego skarżący uchyla się od wykonania obowiązku wynikającego z ostatecznej i prawomocnej decyzji PINB nr [...] z dnia 8 lipca 2016 r. znak: [...], utrzymanej w mocy decyzją MWINB w Krakowie nr [...] z dnia 18 lipca 2017 r. znak: [...], którą nakazano P. N. - inwestorowi zrealizowanej inwestycji - dokonać rozbiórki obiektu budowlanego p.n. "[...]" położonego na działce nr ew. [...] w G. wykonanego bez wymaganego pozwolenia na budowę oraz niezgodnie z obowiązującym Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego, dla obszaru obejmującego wieś G.. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z dnia 23 lutego 2018 r. sygn. akt 11 SA/Kr 1272/17 oddalił skargę P. N., a także Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 21 kwietnia 2021 r. sygn. akt II OSK 2103/18 oddalił skargę kasacyjną Skarżącego.

Zdaniem organu zobowiązany powołał się na nieobowiązujące już (od 1 sierpnia 2020 r.) brzmienie art. 33 upea, w którym określone zostały okoliczności stanowiące podstawy zarzutów w sprawie prowadzenia egzekucji administracyjnej. Wskazuje na to, obok przywołanego w podaniu zobowiązanego z dnia 18 lipca 2023 r., tekstu jednolitego upea z 2018 r., również sam zapis przywołanej w tym podaniu jednostki redakcyjnej (punkt 10 paragrafu 2) w/w artykułu, którego brak jest w aktualnym brzmieniu art. 33 upea. Pomimo nieprzytoczenia przez zobowiązanego precyzyjnej podstawy prawnej zarzutów, sama literalnie odczytywana treść zacytowanego wyżej fragmentu podania zobowiązanego z dnia 18 lipca 2023 r., pozwala jednoznacznie stwierdzić, że intencją zobowiązanego było zgłoszenie opartych na art. 33 upea zarzutów w sprawie prowadzenia egzekucji administracyjnej, oraz że okolicznościami, które w ocenie zobowiązanego uzasadniają zarzuty są: niewykonalność obowiązku o charakterze niepieniężnym, błąd co do osoby zobowiązanego, oraz brak w tytule wykonawczym, za który zobowiązany poczytuje pominięcie w treści tytułu decyzji organu II instancji utrzymującej w mocy decyzję PINB o nałożeniu egzekwowanego obowiązku. Art. 33 § 2 upea zawiera zamknięty (kompletny) katalog zdarzeń uzasadniających skorzystanie ze środka zaskarżenia, jakim jest zarzut w sprawie prowadzenia egzekucji administracyjnej. Już choćby z tego względu nic, co poza ten katalog wykracza nie może być uznane za zarzut. W świetle znajdującego zastosowanie w przedmiotowej sprawie obowiązującego brzmienia art. 33 § 2 upea z wymienionych w podaniu zobowiązanego z dnia 18 lipca 2023 r. okoliczności, jedynie błąd co do osoby zobowiązanego (art. 33 § 2 pkt 3 upea) może być uznany za zarzut w sprawie prowadzenia egzekucji administracyjnej i tym samym rozpatrzony przez wierzyciela, w trybie art. 33 upea w związku z art. 34 upea. Pozostałe dwie okoliczności powołane przez zobowiązanego w jego piśmie z dnia 18 lipca 2023 r. tj. niewykonalność obowiązku o charakterze niepieniężnym oraz niespełnienie w tytule wykonawczym wymogów, o których mowa w art. 27 upea, nie są podstawami zarzutów, ale przesłankami umorzenia postępowania egzekucyjnego wymienionymi odpowiednio: w art. 59 § 1 pkt 2 upea oraz w art. 59 § 1 pkt 3 upea. Wskazane wyżej przesłanki umorzenia postępowania egzekucyjnego badane być mogą wyłącznie w trybie art. 59 upea, który jest trybem odrębnym od trybu zarzutów. Wskazana wyżej odrębność trybów znajduje swój wyraz w tym, że kompetencja do badania oraz rozstrzygnięcia w drodze postanowienia o istnieniu lub też braku przesłanek umorzenia postępowania egzekucyjnego z art. 59 upea, przysługuje nie wierzycielowi (jak w przypadku zarzutów - v. art. 34 § 2 upea), ale organowi egzekucyjnemu (v. art. 59 § 4 upea). Reasumując, w przedmiotowej sprawie, biorąc pod uwagę znajdujące zastosowanie w tej sprawie aktualne brzmienie art. 33 § 2 upea, uprawnione jest rozpatrzenie w trybie zarzutów w sprawie prowadzenia egzekucji administracyjnej wyłącznie zgłoszonej przez zobowiązanego kwestii błędu co do osoby zobowiązanego.