Interpretacja indywidualna z dnia 26 lipca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-2.4011.404.2024.3.AKU

Zakwalifikowanie przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości do odpowiedniego źródła przychodów.

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie:

- zakwalifikowania przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości do źródła wynikającego z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (pytanie nr 1) – jest nieprawidłowe,

- zakwalifikowania przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości do źródła wynikającego z art. 14 ust. 3 pkt 12 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (pytanie nr 2) – jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

26 kwietnia 2024 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca w latach 2013 – 2017 nabywał nieruchomości na własne cele prywatne. W tym czasie nabył 5 nieruchomości i dokonał sprzedaży 7 nieruchomości będących Jego prywatną własnością. W tym 3 nieruchomości zostały sprzedane przed upływem 5 lat od daty ich nabycia. Podatnik złożył stosowne oświadczenie do Urzędu Skarbowego o przeznaczeniu środków na własne cele mieszkaniowe.

W trakcie przeprowadzonej kontroli przez Urząd Skarbowy w …, Urząd uznał, iż Podatnik „w latach 2013 – 2017, jako osoba nieprowadząca działalności gospodarczej, dokonał zbycia szeregu nieruchomości przed upływem 5 lat od daty ich nabycia”.

W ocenie Urzędu, w związku z cyklicznym charakterem działalności dotyczącej zakupu i sprzedaży mieszkań Wnioskodawcy, działania nakierowanego na osiąganie zysku, oraz uznaniu przedmiotowych nieruchomości za towar handlowy w prowadzonej działalności gospodarczej, Naczelnik US w … wydał decyzje o naliczeniu zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za lata 2013 – 2017 r.

Decyzje Naczelnika Urzędu Skarbowego w … określające wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych zostały wydane na podstawie domniemanego prowadzenia działalności gospodarczej na podstawie ciągłości podejmowanych działań i osiągania zysków ze sprzedaży nieruchomości (Podatnik dokonał sprzedaży 3 nieruchomości przed upływem 5 lat od daty ich nabycia).

W wydanych decyzjach Organ uznał, że przedmiotowe nieruchomości stanowią towar handlowy i ustalił remanent końcowy na dzień 31 grudnia 2017 r, na kwotę 249 888 zł, który obejmuje:

- niezabudowaną nieruchomość rolną stanowiącą działkę nr … o powierzchni 1,0158 ha w miejscowości …, gm. ….. Akt notarialny z dnia 27 sierpnia 2007 r. – kwota nabycia 48 000 zł;

- udział w 1/2 części niezabudowanej nieruchomości stanowiącej działkę nr …. o powierzchni 4 000 m² w miejscowości …, gm. …. Akt notarialny z dnia 24 sierpnia 2007 r. – kwota nabycia 43 000 zł;

- przeniesienie własności lokalu mieszkalnego nr … o powierzchni użytkowej 42,30 m² w … przy ulicy …. w drodze przetargu na podstawie Aktu notarialnego z dnia 27 października 2016 r. na kwotę ... zł.

Podatnik nigdy działalności gospodarczej nie prowadził, a kupowane i sprzedawane nieruchomości były zmianą aktywów w ramach zarządzania posiadanym przez siebie majątkiem trwałym. Od 2017 r. Podatnik nie dokonał żadnej sprzedaży posiadanego przez siebie majątku trwałego, w tym majątku objętego przez Urząd remanentem na dzień 31 grudnia 2017 r.

Wnioskodawca nigdy nie rejestrował działalności gospodarczej, nie widnieje i nie widniał w rejestrze CEIDG jako przedsiębiorca. W związku z tym, nigdy nie miał możliwości dokonania likwidacji domniemanej działalności gospodarczej. Nie miał również możliwości, jak podatnicy, którzy likwidują działalność gospodarczą przekazania towarów handlowych na potrzeby własne.

Podatnik w związku z planowaną budową domu planuje sprzedać nieruchomości ujęte w remanencie końcowym sporządzonym przez Urząd na dzień 31 grudnia 2017 r.

Pytania

1.Czy sprzedaż przedmiotowych nieruchomości objętych remanentem na dzień 31 grudnia 2017 r., będzie korzystała ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 10 ust 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

2.Czy sprzedaż przedmiotowych nieruchomości, objętych remanentem na dzień 31 grudnia 2017 r., będzie korzystała ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 14 ust. 3 pkt 12 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Pana stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż przedmiotowych nieruchomości, objętych remanentem na dzień 31 grudnia 2017 r., będzie korzystała ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f. źródłami przychodów są odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a)nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b)spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c)prawa wieczystego użytkowania gruntów,

d)innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Podatnik stoi na stanowisku, że sprzedaży dokona z majątku prywatnego, ponieważ nigdy działalności gospodarczej nie prowadził. Przedmiotowa sprzedaż może zatem korzystać ze zwolnienia wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f., gdyż sprzedaż nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, a sprzedaż nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej. Zakładając, że sprzedaż nastąpi w 2024 r., to w przypadku dwóch nieruchomości sprzedaż nastąpi po upływie 16 lat od daty nabycia, a sprzedaż trzeciej nieruchomości nastąpi po upływie 7 lat od daty nabycia.

Jeśli natomiast przyjąć za słuszne twierdzenie organu, z którym podatnik się nie zgadza, iż zakup i sprzedaż nieruchomości była w ramach domniemanej działalności gospodarczej, to należy przyjąć, że podatnik zakończył tę domniemaną działalność z dniem 31 grudnia 2017 r, gdyż po tym czasie nie dokonywał już sprzedaży nieruchomości. Podatnik nie miał możliwości formalnego dokonania zamknięcia działalności, ponieważ działalność ta nie była zarejestrowana. Organ sporządzał remanent na dzień 31 grudnia 2017 r., a Podatnik obecnie planuje dokonanie sprzedaży składników majątku pozostałych na dzień likwidacji działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 17 lit. a) u.p.d.o.f., przychodami z pozarolniczej działalności gospodarczej są przychody z odpłatnego zbycia składników majątku pozostałych na dzień likwidacji działalności gospodarczej.

Natomiast zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 12 lit. a) u.p.d.o.f. nie uważa się za przychody z działalności gospodarczej przychodów z odpłatnego zbycia składników majątku pozostałych na dzień likwidacji prowadzonej samodzielnie działalności gospodarczej, jeżeli od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła likwidacja działalności prowadzonej samodzielnie, do dnia ich odpłatnego zbycia upłynęło 6 lat i odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Zgodnie z powyższym przepisem sprzedaż towarów handlowych pozostałych po likwidacji działalności, dokonana w ciągu 6 lat licząc od miesiąca następującego po likwidacji, będzie kwalifikowana jako przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej nawet pomimo faktu, że działalność już formalnie nie istnieje, natomiast po tym okresie taka sprzedaż będzie wolna od podatku.

Mając na uwadze art. 14 ust. 3 pkt 12 lit. a) u.p.d.o.f., oraz biorąc pod uwagę twierdzenie organu, iż zakup i sprzedaż nieruchomości była dokonywana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, należy wskazać, iż od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła „likwidacja działalności”, do dnia odpłatnego zbycia nieruchomości upłynie więcej niż 6 lat, zatem podatnik może skorzystać ze zwolnienia wskazanego w przedmiotowym artykule.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest w części nieprawidłowe i w części prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Treść powyższego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie, bądź od których zaniechano poboru podatku.

Wyszczególnienia źródeł przychodów osiągniętych przez osoby fizyczne ustawodawca dokonał w art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy:

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie skutkuje powstaniem przychodu. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie lub wybudowanie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a przychód uzyskany z odpłatnego zbycia w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Zatem, aby przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości mógł zostać zaliczony do źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, powinny zostać spełnione co najmniej dwie podstawowe przesłanki:

-nieruchomość nie może być przedmiotem odpłatnego zbycia w wykonywaniu działalności gospodarczej,

-nieruchomość nie może być składnikiem majątku, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych).

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca w latach 2013 – 2017 nabył 5 nieruchomości i dokonał sprzedaży 7 nieruchomości będących Jego własnością. W związku z tymi zdarzeniami Urząd Skarbowy przeprowadził kontrolę podatkową i uznał, iż Wnioskodawca w powyższym okresie, jako osoba nieprowadząca działalności gospodarczej, dokonał zbycia szeregu nieruchomości przed upływem 5 lat od daty ich nabycia.

W ocenie Urzędu, w związku z cyklicznym charakterem działalności dotyczącej zakupu i sprzedaży mieszkań Wnioskodawcy, działania nakierowanego na osiąganie zysku, oraz uznaniu przedmiotowych nieruchomości za towar handlowy w prowadzonej działalności gospodarczej, Naczelnik Urzędu Skarbowego wydał decyzje o naliczeniu zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za lata 2013 – 2017 r.

W wydanych decyzjach Organ uznał, że następujące nieruchomości stanowią towar handlowy w działalności gospodarczej Wnioskodawcy i ustalił remanent końcowy na dzień 31 grudnia 2017 r., na kwotę 249 888 zł. Remanent obejmował:

- niezabudowaną nieruchomość rolną stanowiącą działkę nr … o powierzchni 1,0158 ha; Akt notarialny z dnia 27 sierpnia 2007 r. – kwota nabycia 48 000 zł;

- udział w 1/2 części niezabudowanej nieruchomości stanowiącej działkę nr … o powierzchni 4 000 m²; Akt notarialny z dnia 24 sierpnia 2007 r. – kwota nabycia 43 000 zł;

- przeniesienie własności lokalu mieszkalnego nr … o powierzchni użytkowej 42,30 m² w drodze przetargu na podstawie Aktu notarialnego z dnia 27 października 2016 r. na kwotę 158 888 zł.

Zatem, w celu zakwalifikowania – na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – działań podjętych przez Wnioskodawcę do właściwego źródła przychodu należy ocenić zamiar, okoliczności i cel działań związanych z nabyciem oraz z odpłatnym zbyciem ww. nieruchomości, o których mowa we wniosku.

Jednocześnie należy wskazać, że prowadzenie działalności gospodarczej jest kategorią obiektywną, niezależną od tego, jak działalność tę ocenia sam prowadzący ją podmiot, i jak ją nazywa oraz czy dopełnia ciążących na nim obowiązków z działalnością tą związanych. W tym sensie nie ma i nie może mieć znaczenia, że określony podmiot prowadzący konkretną działalność gospodarczą nie ocenia jej (subiektywnie) jako działalności gospodarczej, nie nazywa jej tak, oświadcza, że jej nie prowadzi bądź nie zgłasza obowiązku podatkowego, itp. Zatem, nazwanie bądź nienazwanie danej czynności, nie przesądza jeszcze o istnieniu, nieistnieniu, cechach, charakterze i stosunkach zarówno dla podmiotu, jak i przedmiotu czynności oraz jej kontrahentów lub innych osób wywodzących z niej określone skutki – faktyczne lub prawne.

Zatem, w przypadku zbycia nieruchomości, o prowadzeniu działalności gospodarczej przesądzają obiektywne i zewnętrzne jej przejawy, a nie przekonanie podatnika. Podatnik nie może w sposób dowolny, w zależności od stanu swojej świadomości, czy przewidywanych korzyści podatkowych kwalifikować wykonywanej przez siebie aktywności (wyrok NSA z dnia 11 kwietnia 2017 r., sygn. akt II FSK 933/17).

Jak wskazano wcześniej, Urząd Skarbowy po przeprowadzeniu kontroli podatkowej, zakwalifikował działania Wnioskodawcy do tego zakresu działań podatników, jakim jest działalność gospodarcza. W związku z tym należy przyjąć, w ślad za rozstrzygnięciami podanymi w decyzjach Urzędu Skarbowego, że działalność Wnioskodawcy w latach 2013 – 2017 wyczerpuje znamiona działalności gospodarczej.

Ponieważ przedmiotowe nieruchomości zostały uznane przez Urząd Skarbowy za towar handlowy w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej i objęte remanentem końcowym, sporządzonym na dzień 31 grudnia 2017 r., należy uznać, że do zakwalifikowania przychodu z odpłatnego zbycia:

-niezabudowanej nieruchomości rolnej stanowiącej działkę nr …, nabytej 27 sierpnia 2007 r.;

-udziału w 1/2 części niezabudowanej nieruchomości stanowiącej działkę nr …, nabytej 24 sierpnia 2007 r. oraz

-własności lokalu mieszkalnego nr …, nabytego 27 października 2016 r.,

nie będzie miał zastosowania art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, w tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Z kolei stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy:

W myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy:

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zgodnie natomiast z treścią art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy:

Z treści przytoczonych przepisów wynika zatem, że przychodami z działalności gospodarczej są zarówno przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku używanych aktualnie w tej działalności (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych wymienionych w art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), jak i przychody uzyskane ze sprzedaży tych składników majątku, które zostały z działalności gospodarczej z różnych względów wycofane. Jeżeli jednak między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia upłynęło 6 lat, to przychód ze sprzedaży tych składników majątku nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej.

Stosownie natomiast do treści art. 14 ust. 2 pkt 17 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Jednocześnie, stosownie do art. 14 ust. 3 pkt 12 lit. a) ww. ustawy:

Z powołanych wyżej przepisów art. 14 ust. 2 pkt 17 lit. a) oraz art. 14 ust. 3 pkt 12 lit. a) ww. ustawy wynika, że przychody z odpłatnego zbycia wszystkich składników majątku, a więc również składników majątku trwałego, pozostałych na dzień likwidacji działalności gospodarczej, jeżeli zbycie to następuje przed upływem sześciu lat licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła likwidacja działalności gospodarczej prowadzonej samodzielnie do dnia ich odpłatnego zbycia stanowią przychód z tej działalności.

Zatem, przy ustaleniu źródła przychodu ze sprzedaży składników majątkowych wykorzystywanych w prowadzonej działalności gospodarczej, istotny jest okres jaki upłynął pomiędzy datą wycofania tych składników majątkowych z prowadzonej działalności gospodarczej, bądź datą likwidacji tej działalności, a datą ich sprzedaży.

Jeżeli okres ten nie przekracza sześcioletniego okresu, o którym mowa w ww. przepisach, to przychód uzyskany ze sprzedaży tych składników majątkowych stanowi przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Natomiast gdy okres ten przekracza sześcioletni okres, o którym mowa w ww. przepisach, to przychód uzyskany ze sprzedaży tych składników majątkowych nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych jako przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej.

W treści wniosku Wnioskodawca poinformował, że remanent końcowy, w którym jako towary handlowe zostały ujęte przedmiotowe nieruchomości, został sporządzony na dzień 31 grudnia 2017 r. Zatem, nastąpił upływ czasu, o który mowa w art. 14 ust. 3 pkt 12 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ Wnioskodawca planuje sprzedać nieruchomości, o których mowa we wniosku w 2024 r. Zatem – z uwagi na upływ okresów, o których mowa w tym przepisie – planowana sprzedaż składników majątku:

-niezabudowanej nieruchomości rolnej stanowiącej działkę nr …, nabytej 27 sierpnia 2007 r.;

-udziału w 1/2 części niezabudowanej nieruchomości stanowiącej działkę nr …., nabytej 24 sierpnia 2007 r. oraz

-własności lokalu mieszkalnego nr …, nabytego 27 października 2016 r.,

nie będzie stanowiła źródła przychodu, i w konsekwencji przychód z powyższej sprzedaży nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie jest więc prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy przedstawionego przez Pana zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.) jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli zatem, przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pana chroniła w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).