Wyrok NSA z dnia 5 czerwca 2024 r., sygn. II FSK 103/24

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Anna Dumas (sprawozdawca), Sędzia NSA Tomasz Zborzyński, Sędzia WSA - delegowany Krzysztof Kandut, po rozpoznaniu w dniu 5 czerwca 2024 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 września 2023 r. sygn. akt III SA/Wa 2510/21 w sprawie ze skargi A z siedzibą w Stanach Zjednoczonych Ameryki na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z dnia 26 sierpnia 2021 r. nr 1401-IOD-4.4100.23.2021.4.JP w przedmiocie nadpłaty w zryczałtowanym podatku dochodowym od osób prawnych za 2019 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

1.1. Wyrokiem z 7 września 2023 r. (sygn. akt III SA/Wa 2510/21) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uwzględnił skargę A z siedzibą w Stanach Zjednoczonych – nazywanego dalej "Funduszem", na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z 26 sierpnia 2021 r. (nr 1401-IOD-4.4100.23.2021.4.JP) w przedmiocie zwrotu nadpłaty zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych oraz odmowy wypłaty oprocentowania od nadpłaty.

Sąd pierwszej instancji uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego w [...] z 11 czerwca 2021 r. (nr 1471-SPZ-1.4100.340.2020.BA.RP).

2.1. W skardze kasacyjnej wywiedzionej przez organ sformułowano zarzuty naruszenia:

- art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako "P.p.s.a.) w zw. z art. 78 § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.; dalej jako "O.p.") w zw. z art. 73 § 1 pkt 2 O.p., art. 78 § 3 pkt 1 O.p., w zw. z art. 77 § 1 pkt 1 i 3 O.p., a także art. 78 § 3 pkt 3 lit. b) i c), § 5 pkt 1 i 2 O.p. w związku z art. 18 oraz art. 63 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (dalej: "TFUE") oraz art. 4 ust. 3 Traktatu o Unii Europejskiej (dalej: "TUE"), poprzez błędną wykładnię i w konsekwencji niewłaściwe zastosowanie przepisów prawa krajowego oraz wspólnotowego i przyznanie nieograniczonego prawa podatnika do dochodzenia zwrotu odsetek obejmującego okres od momentu pobrania nienależnego podatku krajowego do dnia jego zwrotu, podczas gdy prawidłowa wykładnia tych przepisów powinna prowadzić do wniosku, że organ jest uprawniony do ustalenia okresu, za który przysługiwać będzie zwrot odsetek i badania okoliczności czy podatnik przyczynił się do opóźnienia, gdyż przyznanie odsetek za cały żądany okres może rażąco przekraczać kwotę, jaka jest niezbędna dla wynagrodzenia straty i w sposób rażący naruszać cel i charakter prawa do zwrotu wywodzonego z prawa unijnego, w szczególności w sytuacji braku przyczynienia się organu do zwrotu nadpłaty;