Interpretacja indywidualna z dnia 18 lipca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.356.2024.1.SJ

Obowiązki płatnika w związku z sfinansowaniem kosztów nauki języka polskiego oraz szkoleń specjalistycznych dla członka zarządu.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

22 maja 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 17 maja 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

Spółka X Polska Sp. z o.o. (dalej jako Spółka lub Wnioskodawca) jest dostawcą (...). Spółka swoją siedzibę ma w Polsce. Wnioskodawca należy do grupy kapitałowej X, działającej w branży (...). Jedynym udziałowcem Spółki jest X GmbH (dalej też jako Spółka matka, Spółka DE).

Spółka X GmbH zatrudnia pana X (dalej jako Pracownik lub członek zarządu), który został oddelegowany z Niemiec do Polski do Wnioskodawcy (X Polska Sp. z o.o.) na okres 3 lat (od kwietnia 2023 r. do marca 2026 r.). Oddelegowany członek zarządu jest rezydentem podatkowym Niemiec. W trakcie oddelegowania pracownik nadal pozostaje zatrudniony w Spółce matce na podstawie umowy o pracę. Wnioskodawca podjął również uchwałę o powołaniu Pracownika na członka zarządu Wnioskodawcy.

Pracownik na rzecz Spółki wykonuje czynności zarządcze - jako dyrektor zarządzający ds. technicznych. Do obowiązków pracownika należy wsparcie Spółki w bieżącej działalności, w szczególności w obszarze produkcji, logistyki, jakości, projektowania i inżynierii.

Z tytułu wykonywania obowiązków Dyrektora Zarządzającego, wynagrodzenie, wypłacane jest bezpośrednio przez podmiot zatrudniający (Spółkę matkę), bezpośrednio na konto pracownika w Niemczech. Z tego tytułu następuje też rozliczenie wynagrodzenia pomiędzy spółkami na podstawie wystawionych faktur (rozliczenie pomiędzy Spółką DE a Wnioskodawcą).

Z racji tego Spółka jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych zobowiązana jest do comiesięcznego naliczenia zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych i dokonywania wpłat na rzecz organu podatkowego, zgodnie z zasadami naliczenia podatku odnoszących się do osób zagranicznych.

W związku z przejęciem Pracownika, Wnioskodawca zobowiązany jest dodatkowo ponosić koszty związane z jego pobytem w Polsce.

Spółka ponosi również inne koszty związane z rozwojem kompetencji pracownika niezbędnych do wykonywania przez niego obowiązków członka zarządu, w postaci kosztów związanych z nauką języka polskiego. Dodatkowo oddelegowany członek zarządu ma możliwość udziału w szkoleniach między innymi związanych z zarządzaniem personelem.

Zasady i cele przyznania powyższych świadczeń są następujące:

1)Celem zajęć językowych jest nauka języka polskiego,

2)Członek zarządu nie został zobowiązany bezpośrednio przez polską Spółkę do udziału w zajęciach językowych,

3)Zapewnienie kursu języka polskiego wynika jednak z potrzeb polskiej Spółki w tym zakresie. Umiejętność posługiwania się językiem polskim ma znaczenie dla swobodnej komunikacji z pracownikami polskiej Spółki. W większości pracownicy, z którymi współpracuje członek zarządu posługują się jedynie językiem polskim. W związku z tym zajęcia językowe są związane z potrzebami językowymi wynikającymi z pełnionej przez członka zarządu funkcji,

4)Celem dodatkowych szkoleń fachowych jest rozwój zawodowy umożliwiający nabycie kluczowych umiejętności interpersonalnych, które są potrzebne do skutecznej pracy z zespołem,

5)Pracownik jest zobowiązany bezpośrednio przez polską Spółkę do udziału we wskazanych powyżej dodatkowych szkoleniach specjalistycznych. Szkolenia związane są z potrzebami wynikającymi z pełnionej funkcji,

6)Faktura za zajęcia językowe oraz szkolenia specjalistyczne jest wystawiana bezpośrednio na polską Spółkę.

Pytanie

Czy sfinansowanie przez polską Spółkę koszty nauki języka polskiego oraz szkoleń specjalistycznych dla Członka Zarządu obecnie i w przyszłości, stanowią dla Członka Zarządu przychód z nieodpłatnych świadczeń, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej jako ustawa PIT) i czy w związku z tym polska Spółka jako płatnik powinna naliczyć, pobrać i wpłacić zaliczki na podatek dochodowy od tych świadczeń?

Państwa stanowisko w sprawie

Zgodnie z zapisami art. 9 ust. 1 ustawy PIT, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy.

Katalog źródeł przychodów, które podlegają opodatkowaniu podatkiem PIT zawiera art. 10 ust. 1 ustawy PIT. Zapisu art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy, wskazuje, że źródłem przychodów jest działalność wykonywana osobiście.

Katalog przychodów, które należy zaliczyć do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, zawarty został w art. 13 ustawy o PIT. Zgodnie z art. 13 pkt 7 ww. ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście uważa się m.in. przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych.

W odniesieniu do zapisów art. 41 ust. 4 ustawy o PIT, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a i 13 oraz art. 30a ust. 1 oraz 11b-13, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5, 10, 12 i 21.

Należy tu wskazać, że przepis art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT odnosi się do przychodów uzyskanych na terytorium Polski przez nierezydentów m.in. z tytułu pełnienia funkcji członka zarządu.

Należy również znaczyć, że obowiązujące przepisy ustawy o PIT nie nakładają obowiązku samodzielnego obliczenia i poboru podatku od wynagrodzenia otrzymanego przez członka zarządu. W związku z tym Spółka pełni rolę płatnika podatku.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o PIT, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f są również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 11 ust. 2a ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1)jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;

2)jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;

3)jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;

4)w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Ustawa PIT nie definiuje pojęcia „nieodpłatne świadczenie”. Definicję tego pojęcia, wypracowało orzecznictwo m.in. Naczelny Sąd Administracyjny w uchwałach z dnia 18 listopada 2002 r. sygn. akt FPS 9/02 oraz z dnia 16 października 2006 r. sygn. akt II FPS 1/06), wyjaśnił jak należy rozumieć pojęcie „nieodpłatne świadczenie” na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (w innym stanie faktycznym). Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że pojęcie to ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym, ponieważ obejmuje wszelkie zjawiska o charakterze gospodarczym i zdarzenia prawne, których konsekwencją jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne oraz gospodarcze w działalności osób prawnych, których następstwem jest nieodpłatne, czyli niezwiązane z kosztami lub inną formą świadczenia przysporzenie majątku tej osobie, mające wyraźny finansowy wymiar.

Pojęcie „nieodpłatnych świadczeń” było także przedmiotem analizy Trybunału Konstytucyjnego. W wyroku z dnia 8 lipca 2014 r. sygn. akt K 7/13 wskazał, jakie kryteria statuują nieodpłatne świadczenie jako przychód pracownika z tytułu stosunku pracy.

Trybunał Konstytucyjny definiując pojęcie „innych nieodpłatnych świadczeń” jako przychodu, w rozumieniu art. 12 ust. 1 i art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazał, że za przychód pracownika mogą być uznane takie świadczenia, które:

·po pierwsze, zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),

·po drugie, zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,

·po trzecie, korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).

Należy wskazać, że wyrok Trybunału Konstytucyjnego dotyczy co prawda świadczeń uzyskiwanych przez pracowników, jednak zawiera wskazówki interpretacyjne, jak należy rozumieć pojęcie nieodpłatnego świadczenia. Wskazówki te pozostają aktualne także w stosunku do osób będących członkami zarządu.

Jak wskazano powyżej, jedną z przesłanek, które warunkują powstanie przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia jest zaistnienie korzyści finansowej po stronie podmiotu otrzymującego świadczenie. Może ona wystąpić w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który beneficjent świadczenia musiałby, tak czy inaczej sam ponieść. O powstaniu przychodu decyduje też okoliczność w czyim interesie świadczenie zostało poniesione.

Wskazany w stanie faktycznym członek zarządu jest zobowiązani do uczestnictwa w spotkaniach o charakterze biznesowym związanych z przedmiotem działalności Spółki. Z racji wykonywanych obowiązków zobowiązany jest również do współpracy z pozostałymi pracownikami zatrudnionymi w polskiej spółce. 

Zgodnie z ustaleniami polska Spółka, na rzecz której wykonywana jest praca, ponosi koszty indywidualnego szkolenia członka zarządu.

Uczestnictwo członka zarządu w zajęciach z językowych oraz innych szkoleniach specjalistycznych służy przede wszystkim interesom polskiej Spółki. Członek Zarządu jest zobowiązany do wykonywania swoich obowiązków w sposób prawidłowy. W związku z faktem, że wymaga to ścisłej współpracy z innymi zatrudnionymi w Polsce pracownikami, wskazane jest posiadanie znajomości języka polskiego. Tak więc w celu zapewnienia swobodnej komunikacji w ramach pełnionych obowiązków służbowych wskazana jest dobra znajomość języka polskiego. Brak znajomości języka polskiego skutkowałoby brakiem możliwości wypełniania obowiązków wynikających z Umów o Zarządzanie.

Odnosząc się z kolei do specjalistycznych szkoleń, tego typu szkolenia dają Członkowi Zarządu możliwość pozyskania wiedzy w dziedzinach, jakie są związane z działalnością Spółki, podnoszą jego kwalifikacje i kompetencje w zakresie prawidłowego zarządzania Spółką

Należy zatem wskazać, że opisany stan faktyczny nie wypełnia przesłanek uznania za świadczenie nieodpłatne skutkujące powstaniem przychodu. Członek Zarządu jest zobowiązany do uczestnictwa w spotkaniach i współpracy z polskimi pracownikami.

Dodatkowo do wykonywania swoich obowiązków zobowiązany jest posiadać inną specjalistyczną wiedzę w zakresie zarządzania personelem. Świadczy to o tym, że szkolenia nie służą jego osobistym interesom tylko interesom polskiej Spółki.

Uczestnictwo członka zarządu w kursie językowym nie ma na celu przysporzenia po stronie członka zarządu, a realizuje interesy polskiej Spółki. Jego celem jest zapewnienie prawidłowego wykonywania obowiązków na rzecz Spółki.

Mając na uwadze wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r. sygn. akt K 7/13, sfinansowane szkoleń opisanych w stanie faktycznym nie stanowi przychodu z nieodpłatnych świadczeń, o którym mowa w art. 11 ust. 1 Ustawy o PIT. W konsekwencji polska Spółka nie ma obowiązku jako płatnik naliczania, pobierania i wpłacania zaliczki na podatek dochodowy od tego typu świadczeń.

Powyższe stanowisko potwierdza również interpretacja indywidualna nr 0114-KDIP3-2.4011.564.2023.3.JK2, wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w dniu 17 października 2023 r., czy też interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 13 czerwca 2022 r. nr 0112-KDIL2-1.4011.273.2022.1.AMN, jak również wcześniejsza interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 16 stycznia 2020 r. nr 0114-KDIP3-2.4011.590.2019.1.JK2.

Mając na uwadze powyższe, jak również przytoczone stanowisko organów podatkowych w przytoczonych interpretacjach zasadnym jest uznanie, że finansowanie na rzecz członka zarządu nauki języka polskiego i innych specjalistycznych szkoleń zapewniających nabycie umiejętności interpersonalnych nie powoduje powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem PIT. W związku z tym po stronie polskiej Spółki nie występują w tym zakresie żadne obowiązki związane z pełnieniem funkcji płatnika.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.):

Z uwagi na powyższe na płatniku ciążą trzy podstawowe obowiązki podatkowe, tj.:

1)obliczenie,

2)pobranie,

3)wpłacenie

– podatku, zaliczki lub raty.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy:

Przepis art. 11 ust. 2 powołanej ustawy stanowi, że:

W myśl art. 11 ust. 2a cytowanej ustawy:

Przepis art. 11 ust. 2b powołanej ustawy stanowi, że:

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną, jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

Dla celów podatkowych nieodpłatne świadczenie obejmuje działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze w działalności osób, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Otrzymanie oznacza przysporzenie w majątku w postaci czegoś, za co podatnik nie zapłacił lub zapłacił częściowo, a co ma określoną wartość wyrażoną w pieniądzu. Świadczenie nieodpłatne, czy też częściowo odpłatne, to taki rodzaj świadczenia, w przypadku którego otrzymujący odnosi określoną korzyść pod tytułem darmym lub też za co częściowo płaci, co oznacza, że nie świadczy nic w zamian lub przekazuje świadczenie (płatność) nieekwiwalentne.

Zatem, obok pieniędzy i wartości pieniężnych ustawodawca za przychody uważa również wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Świadczenia w naturze to wszelkie takie świadczenia, w przypadku których przedmiot świadczenia jest inny niż pieniądz lub wartość pieniężna. Będą to w szczególności różnego rodzaju świadczenia rzeczowe, chociaż przedmiotem świadczenia mogą być również prawa. Powyższe związane jest z przyjętą zasadą kompletności opodatkowania, w myśl której opodatkowaniu powinny podlegać niemal wszelkie przysporzenia majątkowe, a nie tylko te o charakterze pieniężnym. Podstawową różnicą pomiędzy przychodami w postaci pieniędzy i wartości pieniężnych a nieodpłatnymi świadczeniami w naturze i innymi nieodpłatnymi świadczeniami jest odmienny moment powstania przychodu. W przypadku bowiem pierwszej kategorii świadczeń przychód powstaje w momencie ich otrzymania lub postawienia do dyspozycji podatnika, natomiast w przypadku drugiej kategorii przychód powstaje wyłącznie w chwili otrzymania. Nie ma natomiast znaczenia moment postawienia świadczenia do dyspozycji podatnika.

Przychód z nieodpłatnych świadczeń powstaje w momencie otrzymania nieodpłatnego świadczenia, tj. w dniu uzyskania przysporzenia majątkowego.

W uchwałach z dnia 18 listopada 2002 r. sygn. akt FPS 9/02 oraz z dnia 16 października 2006 r. sygn. akt FPS 1/06 Naczelny Sąd Administracyjny ustalił znaczenie terminu nieodpłatnego świadczenia w oparciu o przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że na gruncie tej ustawy, termin „nieodpłatne świadczenie” ma „szerszy zakres niż w prawie cywilnym, obejmuje bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy”.

W uchwale z dnia 24 maja 2010 r. sygn. akt II FPS 1/10, NSA potwierdził powyższe stanowisko uznając, że ma ono również zastosowanie do podatku dochodowego od osób fizycznych, w stosunku do sytuacji wynikających z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Kwestia rozumienia pojęcia „nieodpłatnych świadczeń” – w aspekcie świadczeń pracowniczych była przedmiotem analizy Trybunału Konstytucyjnego, który w wyroku z dnia 8 lipca 2014 r. sygn. akt K 7/13 dokonał ustalenia, jakie kryteria statuują nieodpłatne świadczenie do zakwalifikowania go jako przychodu pracownika z tytułu stosunku pracy.

Trybunał Konstytucyjny definiując pojęcie „innych nieodpłatnych świadczeń” jako przychodu, w rozumieniu art. 12 ust. 1 i art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazał, że za przychód pracownika mogą być uznane takie świadczenia, które:

·po pierwsze, zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),

·po drugie, zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,

·po trzecie, korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).

Wobec tego, przyjęcie oceny uznającej konkretne świadczenie ze strony pracodawcy za przychód pracownika ze stosunku pracy, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, winno opierać się na przesłankach wynikających z ww. przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które Trybunał Konstytucyjny w powołanym powyżej wyroku uznał za zgodne z Konstytucją i przedstawił ich interpretację.

Należy też pokreślić, że ustawowe pojęcie nieodpłatnych świadczeń musi być zawsze interpretowane w konkretnym kontekście, a nie w oderwaniu od niego, z pominięciem okoliczności realizacji pewnych uprawnień, zjawisk gospodarczych i zdarzeń prawnych.

Wskazać należy, że nieodpłatne świadczenie jest przychodem pracownika ze stosunku pracy – gdy świadczenie to powoduje wystąpienie po stronie pracownika przysporzenia: w postaci nabycia wymiernej korzyści majątkowej lub w postaci również wymiernego zaoszczędzenia wydatku. Nieodpłatne świadczenie jest przychodem pracownika, gdy zostało spełnione za zgodą pracownika, tj. gdy pracownik skorzystał z niego w pełni dobrowolnie.

Zatem, pracodawca spełnił określone świadczenie na rzecz pracownika, gdy dysponował uprzednią zgodą pracownika na jego przyjęcie. Przychód pracownika będzie obejmował nieodpłatne świadczenie, gdy świadczenie to zostanie spełnione w interesie pracownika (a nie w interesie pracodawcy) i przyniesie pracownikowi korzyść w postaci powiększenia jego aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść. W zakresie tego kryterium należy wskazać, że chodzi o realny charakter przysporzenia, jako warunku objęcia nieodpłatnego świadczenia podatkiem dochodowym. Nieodpłatne świadczenie jest przychodem pracownika, gdy korzyść jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi, tj. nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów. W sytuacji, gdy nieodpłatne świadczenie nie powoduje przysporzenia w postaci nabycia wymiernej korzyści majątkowej, czy to w postaci również wymiernego zaoszczędzenia wydatku, to wówczas nie można mówić o przychodzie z tytułu nieodpłatnego świadczenia.

Wyrok Trybunału Konstytucyjnego dotyczy wprawdzie świadczeń uzyskiwanych przez pracowników, jednak zawiera wskazówki interpretacyjne, jak należy rozumieć nieodpłatne świadczenia i przywołane ustalenia pozostają aktualne również do osób będących członkami zarządu (menedżerów).

Katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych zawiera art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zgodnie z art. 13 pkt 7 i pkt 9 ww. ustawy:

Jednocześnie, zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do treści art. 29 ust. 1 pkt 1 cytowanej ustawy:

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy:

W myśl art. 41 ust. 4 powołanej ustawy:

Z opisu sprawy wynika, że Spółka matka zatrudnia pracownika, który został oddelegowany z Niemiec do Państwa. W trakcie oddelegowania pracownik nadal pozostaje zatrudniony w Spółce matce na podstawie umowy o pracę. Podjęli Państwo uchwałę o powołaniu go na członka zarządu. Pracownik na Państwa rzecz wykonuje czynności zarządcze, jako dyrektor zarządzający ds. technicznych. W związku z przejęciem pracownika, zobowiązani jesteście Państwo dodatkowo ponosić koszty związane z jego pobytem w Polsce. Ponosicie Państwo również inne koszty związane z rozwojem kompetencji pracownika niezbędnych do wykonywania przez niego obowiązków członka zarządu. W postaci kosztów związanych z nauką języka polskiego. Dodatkowo oddelegowany członek zarządu ma możliwość udziału w szkoleniach między innymi związanych z zarządzaniem personelem. Członek zarządu nie został zobowiązany bezpośrednio przez Państwa do udziału w zajęciach językowych. Zapewnienie kursu języka polskiego wynika jednak z Państwa potrzeb w tym zakresie. Umiejętność posługiwania się językiem polskim ma znaczenie dla swobodnej komunikacji z Państwa pracownikami. W większości pracownicy, z którymi współpracuje członek zarządu posługują się jedynie językiem polskim. W związku z tym zajęcia językowe są związane z potrzebami językowymi wynikającymi z pełnionej przez członka zarządu funkcji. Celem dodatkowych szkoleń fachowych jest rozwój zawodowy umożliwiający nabycie kluczowych umiejętności interpersonalnych, które są potrzebne do skutecznej pracy z zespołem. Pracownik jest zobowiązany bezpośrednio przez Państwa do udziału we wskazanych powyżej dodatkowych szkoleniach specjalistycznych. Szkolenia związane są z potrzebami wynikającymi z pełnionej funkcji. Faktura za zajęcia językowe oraz szkolenia specjalistyczne jest wystawiana bezpośrednio na Państwa.

Ponieważ, jak wskazali Państwo we wniosku, kurs języka polskiego oraz szkolenia specjalistyczne sfinansowane przez Państwa członkowi zarządu są związane z Państwa działalnością, uczestnictwo członka zarządu w ww. przedsięwzięciach nie jest zatem bezpośrednio związane z realizacją jego interesu, ale interesu pracodawcy (Państwa) obowiązanego do właściwego zorganizowania pracy.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że sfinansowanie przez Państwa koszty nauki języka polskiego oraz szkoleń specjalistycznych dla Członka Zarządu obecnie i w przyszłości, nie stanowią dla niego przychodu z nieodpłatnych świadczeń, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w związku z tym Państwo jako płatnik nie powinni naliczyć, pobrać i wpłacić zaliczki na podatek dochodowy od tych świadczeń.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (Państwa zapytania oraz Państwa obowiązków jako płatnika). Pytanie przedstawione przez Państwa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznacza zakres przedmiotowy tego wniosku. Zatem, inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nieobjęte pytaniem, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb Ordynacji podatkowej. Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).