Interpretacja indywidualna z dnia 18 lipca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL3.4012.333.2024.3.MC
Podatek od towarów i usług w zakresie korekty i statusu podatnika VAT po likwidacji działalności gospodarczej.
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowna Pani,
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
14 maja 2024 r. wpłynął Pani wniosek z 13 maja 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie skutków podatkowych wynikających z likwidacji działalności gospodarczej (wykreślenie z CEIDG) a mianowicie:
·utraty statusu podatnika VAT,
·konieczności zwrotu podatku VAT z tytułu odliczonego podatku naliczonego.
Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 8 lipca 2024 r. (wpływ 8 lipca 2024 r.).
Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na podstawie wpisu do CEIDG oraz jest podatnikiem VAT czynnym pod firmą (...). Aktualny status działalności gospodarczej jest jako zawieszony. Wnioskodawca od (...) 2021 r. jest czynnym podatnikiem podatku VAT.
Działalność obejmuje prowadzenie działalności związanej z doradztwem w zakresie informatyki o numerze (...).
W roku (...) Wnioskodawca zawarł umowę deweloperską na lokal użytkowy na terenie (...) celem jego wynajmu. Z tytułu otrzymanych faktur zaliczkowych od dewelopera Wnioskodawca odliczył podatek VAT, gdyż nabycie przyszłej nieruchomości ma służyć dalszemu wynajmu nieruchomości. Wnioskodawca aktualnie posiada roszczenie do dewelopera o wybudowanie, wydzielenie lokalu z nieruchomości i przeniesienie własności umówionego lokalu na Wnioskodawcę, a następnie wyodrębnienie i założenie księgi wieczystej nieruchomości.
Po likwidacji działalności gospodarczej albo jeszcze w trakcie jej trwania dojdzie do przeniesienia własności lokalu będącego przedmiotem umowy deweloperskiej oraz założenia księgi wieczystej. Wnioskodawca po likwidacji działalności gospodarczej chce pozostać czynnym podatnikiem podatku VAT i wybrać formę zryczałtowanego podatku dochodowego do opodatkowania przychodów z najmu nieruchomości.
Przychody z tego najmu powinny wynieść ok. (...) zł netto miesięcznie, Wnioskodawca nie zamierza nabywać innych nieruchomości czy ruchomości, które mógłby wynajmować.
W uzupełnieniu do wniosku udzieliła Pani odpowiedzi na zadane w wezwaniu przez Organ pytania:
1.Czy lokal użytkowy, o którym mowa we wniosku, został/zostanie zakwalifikowany przez Panią jako składnik majątku związany z wykonywaną przez Panią działalnością gospodarczą?
Odp. Aktualnie ma Pani roszczenie do Dewelopera o przeniesienie własności nieruchomości. Lokal ten jeszcze nie został przeniesiony na Panią. Z chwilą przeniesienia własności nieruchomości ma Pani zamiar zakwalifikowania nieruchomości jako składnik majątku związany z wykonywaną przez Panią działalnością gospodarczą.
2.Czy lokal ten został/zostanie przez Panią wprowadzony do ewidencji środków trwałych w ramach prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej?
Odp. Tak.
3.Od kiedy (dokładna data) i na jaki okres zawiesiła Pani prowadzenie działalności gospodarczej?
Odp. Zawieszenie nastąpiło z dniem (...) 2024 r. Na okres do przeniesienia własności nieruchomości.
4.Na kogo były/są/będą wystawiane faktury zaliczkowe/faktura końcowa wystawione przez dewelopera?
Odp. Faktury zaliczkowe zostały wystawione na Pani działalność gospodarczą – (...). Faktura Końcowa zostanie wystawiona również na Pani firmę – (...).
5.Czy obecnie, mając zawieszoną działalność gospodarczą, jest Pani cały czas czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT?
Odp. Tak.
Pytanie
Czy likwidacja działalności gospodarczej (wykreślenie z CEIDG) spowoduje utratę statusu podatnika VAT, a w konsekwencji konieczność zwrotu podatku VAT z tytułu odliczonego podatku naliczonego z faktur zaliczkowych wystawionych przez dewelopera z tytułu zawartej umowy deweloperskiej?
Pani stanowisko w sprawie
Niezależnie od likwidacji działalności gospodarczej (wykreślenie z CEIDG) Wnioskodawca może pozostać podatnikiem VAT czynnym i wykonywać czynności opodatkowane, bowiem prowadzenie działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy VAT zgodnie z art. 15 ust. 2 ma szerszy zakres niż ustawa o podatku dochodowym i ustawa o swobodzie działalności gospodarczej i najem odnosi się do takiego stanu. W konsekwencji brak jest obowiązku dokonania korekty podatku należnego z tytułu podatku VAT naliczonego z umowy deweloperkiej.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).
Natomiast w art. 8 ust. 1 ustawy zdefiniowano, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).
Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy te czynności są wykonywane odpłatnie.
Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na podstawie wpisu do CEIDG oraz jest podatnikiem VAT czynnym. Działalność obejmuje usługi informatyczne. Na potrzeby działalności została zawarta umowa deweloperska i z tytułu wystawionych faktur VAT zaliczkowych dokonano odliczenia podatku VAT (naliczonego).
Po likwidacji działalności gospodarczej składniki majątku firmowego staną się składnikami majątku osobistego (niezwiązanego z działalnością gospodarczą ale też nie będą wykorzystywane na cele osobiste – tą nieruchomość Wnioskodawca chciałby wynajmować na podstawie umowy najmu osobie prowadzącej działalność.
Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Działalność gospodarcza – art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Zatem, biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że Wnioskodawca wynajmując budynek będzie działał w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. Najem wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe) bez względu na to, czy najem będzie prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W konsekwencji, najem Nieruchomości będzie świadczony w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, i będzie stanowić odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, które podlega opodatkowaniu tym podatkiem na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.
Tym samym, Wnioskodawca likwidując działalność gospodarczą, w sytuacji dalszego wynajmowania Nieruchomości, nie utraci statusu podatnika VAT. W konsekwencji nie jest zobowiązany do zwrotu odliczonego podatku VAT z tytuły przyszłego nabycia Nieruchomości od dewelopera.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach – rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.
Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.
Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątki, które zostały zawarte – w przypadku dostawy towarów – w art. 7 ust. 2 ustawy.
Na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:
1) przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2) wszelkie inne darowizny
– jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, w tym także wszelkie inne darowizny, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych.
Zatem, aby nieodpłatne przekazanie towarów – w świetle powołanego art. 7 ust. 2 ustawy – podlegało opodatkowaniu VAT konieczne jest łączne spełnienie następujących warunków:
·nieodpłatne przekazanie dokonywane jest przez podatnika podatku VAT,
·przekazane przez podatnika towary należą do jego przedsiębiorstwa,
·przedmiotem nieodpłatnego przekazania jest towar, w stosunku do którego podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tego towaru lub jego części składowych.
Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego, to wszelkie przekazanie lub zużycie towarów bez wynagrodzenia (nieodpłatne przekazanie), pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania), bez względu na cel, na który zostały one przekazane (darowane).
W świetle art. 15 ust. 1 ustawy:
Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy:
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
W świetle powyższego stwierdzić należy, że każdy kto dokonuje czynności dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany, co do zasady, za podatnika podatku od towarów i usług.
Z powyższego jednoznacznie wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.
Pani wątpliwości dotyczą kwestii, czy likwidacja działalności gospodarczej (wykreślenie z CEIDG) spowoduje utratę statusu podatnika VAT, a w konsekwencji konieczność zwrotu podatku VAT z tytułu odliczonego podatku naliczonego z faktur zaliczkowych wystawionych przez dewelopera z tytułu zawartej umowy deweloperskiej.
Z opisu sprawy wynika, że prowadzi Pani działalność gospodarczą na podstawie wpisu do CEIDG oraz jest podatnikiem VAT czynnym. Aktualny status działalności gospodarczej jest jako zawieszony. Zawieszenie nastąpiło z dniem (...) 2024 r. na okres do przeniesienia własności nieruchomości. W roku (...) zawarła Pani umowę deweloperską na lokal użytkowy – celem jego wynajmu. Faktury zaliczkowe zostały wystawione na Pani działalność gospodarczą. Również faktura końcowa zostanie wystawiona na Pani firmę. Z tytułu otrzymanych faktur zaliczkowych od dewelopera odliczyła Pani podatek VAT. Z chwilą przeniesienia własności nieruchomości ma Pani zamiar zakwalifikowania nieruchomości jako składnik majątku związany z wykonywaną przez Panią działalnością gospodarczą. Przedmiotowy lokal zostanie przez Panią wprowadzony do ewidencji środków trwałych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Obecnie, mając zawieszoną działalność gospodarczą, jest Pani cały czas czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT.
Jak wskazała Pani we wniosku po likwidacji działalności gospodarczej chce pozostać czynnym podatnikiem podatku VAT i wybrać formę zryczałtowanego podatku dochodowego do opodatkowania przychodów z najmu nieruchomości – gdyż nabycie przedmiotowego lokalu ma służyć dalszemu wynajmu nieruchomości.
Odnosząc się do kwestii zawieszenia działalności gospodarczej stwierdzić należy, że ustawa nie definiuje pojęcia „zawieszenie działalności”. Kwestia ta została uregulowana m.in. w przepisach ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 236).
W myśl art. 3 ustawy Prawo przedsiębiorców:
Działalnością gospodarczą jest zorganizowana działalność zarobkowa, wykonywana we własnym imieniu i w sposób ciągły.
Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy Prawo przedsiębiorców:
Przedsiębiorca niezatrudniający pracowników może zawiesić wykonywanie działalności gospodarczej na zasadach określonych w niniejszej ustawie, z uwzględnieniem przepisów dotyczących ubezpieczeń społecznych.
Zgodnie z art. 23 ust. 1 ustawy Prawo przedsiębiorców:
Przedsiębiorca wpisany do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej może zawiesić wykonywanie działalności gospodarczej na czas nieokreślony albo określony, nie krótszy jednak niż 30 dni.
Zgodnie z treścią przepisu art. 23 ust. 2 ustawy Prawo przedsiębiorców:
Przedsiębiorca wpisany do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego może zawiesić wykonywanie działalności gospodarczej na okres od 30 dni do 24 miesięcy.
Przepis art. 24 ust. 1 ustawy Prawo przedsiębiorców:
Zawieszenie wykonywania działalności gospodarczej oraz wznowienie wykonywania działalności gospodarczej następują na wniosek przedsiębiorcy, chyba że przepis odrębny stanowi inaczej.
Z kolei, w myśl art. 25 ust. 1 ustawy Prawo przedsiębiorców:
W okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej przedsiębiorca nie może wykonywać działalności gospodarczej i osiągać bieżących przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.
Natomiast, art. 26 ustawy Prawo przedsiębiorców wskazuje na skutki wykreślenia z Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej:
Z chwilą wykreślenia z Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej przedsiębiorca będący osobą fizyczną nie może wykonywać działalności gospodarczej.
Jednakże, definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług różni się od definicji działalności gospodarczej zawartych w art. 3 ustawy Prawo przedsiębiorców czy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.) oraz innych ustawach podatkowych. Powyższa definicja ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.
W myśl art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 194 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.):
Przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.
Tak więc najem jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.
Mając na uwadze powołane przepisy należy stwierdzić, że najem wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe), bez względu na to, czy najem jest prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W związku z tym, najem nieruchomości lub rzeczy stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu tym podatkiem na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.
W przedmiotowej sprawie istotne jest, że w podatku VAT nie występuje pojęcie „najmu prywatnego” i „najmu w ramach działalności gospodarczej”. W świetle przepisów ustawy działalnością gospodarczą jest każda czynność najmu czy dzierżawy niezależnie od tego, czy wynajmujący działalność tę zarejestrował czy nie i niezależnie od tego, czy przedmiot najmu (dzierżawy) stanowi w jego działalności środek trwały.
Chcąc odnieść się do sprawy należy przede wszystkim zaznaczyć, że jak wynika z treści wniosku, po zamknięciu działalności gospodarczej zamierza Pani nadal wykorzystywać przedmiotowy lokal do czynności opodatkowanych podatkiem VAT, ponieważ będzie go Pani wynajmowała w ramach najmu prywatnego. Tym samym, będzie Pani nadal prowadziła działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i posiadała status czynnego podatnika podatku od towarów i usług. Przedmiotowy lokal po zamknięciu działalności gospodarczej nie będzie przekazany do Pani majątku osobistego i nie będzie wykorzystywany na cele prywatne, lecz w związku z przeznaczeniem go do wynajmu, będzie nadal wykorzystywany do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.
Mając więc na względzie powołane przepisy prawa wskazać należy, że w przedstawionej sytuacji przejście lokalu do majątku prywatnego w związku z likwidacją działalności, w celu jego dalszego wykorzystywania na potrzeby wynajmu, tj. działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług, nie będzie mieściło się w pojęciu dostawy towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy, pomimo tego, że od nabycia tego lokalu odliczyła Pani podatek VAT. W opisanej sytuacji nie nastąpi bowiem przeniesienie nieruchomości na cele osobiste, tylko lokal będzie w dalszym ciągu wykorzystywany w sposób ciągły do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.
Zatem, wycofanie składnika majątku przedsiębiorstwa nie będzie mieściło się w pojęciu dostawy towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy, ponieważ składnik majątku – lokal pozostanie Pani własnością i nadal będzie wykorzystywany przez Panią do prowadzenia działalności opodatkowanej podatkiem VAT.
W tym miejscu należy jeszcze przeanalizować art. 86 ust. 1 ustawy:
W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.
W świetle przywołanych przepisów stwierdzić należy, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje podatnikom podatku od towarów i usług w zakresie, w jakim towary i usługi będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Odliczeniu podlega zatem podatek naliczony, który będzie związany z transakcjami opodatkowanymi, tj. takimi, których następstwem jest określenie podatku należnego. Wskazana zasada wyłącza jednocześnie możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku świadczenia czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.
Zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekt podatku naliczonego oraz podmiotu zobowiązanego do ich dokonania zostały określone w art. 91 ustawy.
Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy:
Po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10a lub 10c-10g, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6, 10, 10a lub 10c-10g lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.
W myśl art. 91 ust. 2 ustawy:
W przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.
Art. 91 ust. 3 ustawy stanowi, że:
Korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej – w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy.
Na mocy art. 91 ust. 4 ustawy:
W przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty.
W myśl art. 91 ust. 5 ustawy:
W przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 – w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy.
Zgodnie z art. 91 ust. 6 ustawy:
W przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:
1) opodatkowane – w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane z czynnościami opodatkowanymi;
2) zwolnione od podatku lub nie podlegały opodatkowaniu – w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu.
Art. 91 ust. 7 ustawy stanowi, że:
Przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.
Stosownie do art. 91 ust. 7a ustawy:
W przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty.
Analiza powołanych wyżej przepisów jednoznacznie wskazuje, że w przypadku zmiany przeznaczenia nabytych towarów i usług, tj. zarówno w sytuacji, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, jak również w sytuacji, gdy nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi – podatnik jest obowiązany dokonać korekty podatku naliczonego.
Jak Pani wskazała we wniosku, w związku z prowadzoną działalnością nabyła Pan lokal z zamiarem jego odpłatnego wynajmu. Obecnie zawiesiła Pani działalność gospodarczą lecz planuje Pani jej likwidację, jednakże mimo to pozostanie Pani czynnym podatnikiem podatku VAT i będzie świadczyła usługę wynajmu przedmiotowego lokalu.
Zatem, w analizowanym przypadku nie nastąpi zmiana przeznaczenia wycofanego z działalności gospodarczej składnika majątku. Wyłączony składnik majątku będzie wynajmowany, czyli wykorzystywany do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.
W konsekwencji, do opisanej sytuacji nie będą miały zastosowania przepisy art. 91 ustawy i tym samym, najem wycofanej z działalności gospodarczej nieruchomości, nie spowoduje powstania obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego, który Pani odliczyła przy zakupie lokalu.
Mając zatem na uwadze obowiązujące przepisy oraz opis sprawy stwierdzam, że likwidacja Pani działalności gospodarczej (wykreślenie z CEIDG) – w sytuacji gdy nie nastąpi zmiana przeznaczenia lokalu będącego przedmiotem wniosku – nie spowoduje utraty statusu podatnika VAT, a w konsekwencji konieczności zwrotu podatku VAT z tytułu odliczonego podatku naliczonego z faktur zaliczkowych wystawionych przez dewelopera z tytułu zawartej umowy z deweloperskiej.
Zatem, Pani stanowisko uznałem za prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, to Pani ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym jego przedstawieniem. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno -skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena Pani stanowiska w zakresie pytania nr 1 z wniosku, dotyczącego podatku od towarów i usług. Natomiast w zakresie pytań nr 2 i 3, dotyczących podatku dochodowego od osób fizycznych, zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA),
albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).