Decyzja o odmowie uznania za obywatela polskiego - Wyrok NSA z dnia 7 czerwca 2024 r., sygn. II OSK 1933/21

Zgodnie z art. 31 pkt 2 ustawy o obywatelstwie polskim, cudzoziemcowi odmawia się uznania za obywatela polskiego, jeżeli nabycie przez niego obywatelstwa polskiego stanowi zagrożenie dla obronności, bezpieczeństwa państwa albo ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego. Weryfikacja takiego zagrożenia może opierać się na dokumentach oznaczonych klauzulą niejawności, co nie wymaga ich potwierdzania dokumentami jawnymi.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Grzegorz Czerwiński (spr.) Sędziowie: sędzia NSA Tomasz Zbrojewski sędzia del. WSA Marta Laskowska-Pietrzak Protokolant referent stażysta Martyna Jendyk po rozpoznaniu w dniu 7 czerwca 2024 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M. U. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 2 czerwca 2021 r. sygn. akt IV SA/Wa 475/21 w sprawie ze skargi M. U. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 22 lutego 2021 r. nr DOiR-I-6251-59/2020/AF w przedmiocie odmowy uznania za obywatela polskiego oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 2 czerwca 2021 r., sygn. akt IV SA/Wa 475/21 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę M. U. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z 22 lutego 2021 r. nr DOiR-I-6251-59/2020/AF w przedmiocie odmowy uznania za obywatela polskiego.

Powyższy wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym.

Wojewoda Mazowiecki decyzją z dnia 24 listopada 2020 r. nr WSC-I.6121.2.89.2020 odmówił uznania skarżącego za obywatela polskiego, powołując się na art. 31 pkt 2 ustawy z dnia 2 kwietnia 2009 r. o obywatelstwie polskim (Dz. U. z 2020 r. poz. 347).

Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji zaskarżoną decyzją nie uwzględnił odwołania wniesionego przez skarżącego.

W ocenie organu odwoławczego, skarżący spełnił obligatoryjne przesłanki do uznania go za obywatela polskiego wskazane w art. 30 ust. 1 pkt 7 ustawy o obywatelstwie polskim. Skarżący dołączył bowiem do wniosku Certyfikat Znajomości Języka Polskiego, umowę najmu lokalu mieszkalnego oraz dokumenty potwierdzające stabilne i regularne źródło dochodu, a jego pobyt na terytorium RP jest nieprzerwany. Posiada bowiem od 10 sierpnia 2016 r. zezwolenie na pobyt stały na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej udzielone mocą decyzji Wojewody Mazowieckiego nr WSC-II-2.6152.1124.2016. Niemniej jednak organ rozpatrując sprawę miał na uwadze nie tylko interes strony, ale również interes społeczny. Wyjaśnił bowiem, że na podstawie art. 31 pkt 2 ustawy o obywatelstwie polskim, odmawia się uznania cudzoziemca za obywatela polskiego, w przypadku gdy nabycie przez niego obywatelstwa polskiego stanowi zagrożenie dla obronności lub bezpieczeństwa państwa albo ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego. W toku postępowania administracyjnego Wojewoda Mazowiecki wystąpił do Komendanta Stołecznego Policji i Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego o wyrażenie opinii, czy nabycie przez cudzoziemca obywatelstwa polskiego nie stanowi zagrożenia dla obronności lub bezpieczeństwa państwa albo ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego. Pozyskane w ten sposób dokumenty zostały wyłączone z akt postanowieniem Wojewody Mazowieckiego z dnia 15 czerwca 2020 r. nr WSC-I.6121.2.89.2020 utrzymanym następnie postanowieniem Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 14 września 2020 r. nr DOiR-I-6251-30/2020/AF. Dokumentom tym zawierającym, informacje niejawne, została nadana klauzula "TAJNE". Świadczą one o tym, że uznanie skarżącego za obywatela polskiego stanowi zagrożenie dla bezpieczeństwa i porządku publicznego. Biorąc pod uwagę, że skarżący nie jest osobą uprawnioną do zapoznania się z treścią dokumentu niejawnego, organ odstąpił od uzasadnienia decyzji w zakresie dotyczącym tego dokumentu na podstawie art. 11 ustawy o obywatelstwie polskim. Analiza całokształtu akt tej sprawy, w tym dokumentu niejawnego, prowadzi do wniosku, że przeciwko uznaniu skarżącego za obywatela polskiego przemawiają względy bezpieczeństwa państwa i porządku publicznego.