Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka

Interpretacja indywidualna z dnia 18 lipca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-2.4012.246.2024.2.ESD

Nieuznanie Wnioskodawczyni za podatnika podatku VAT w związku z transakcją zbycia udziałów w mieszkaniu.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług– jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

2 maja 2024 r. wpłynął Pani wniosek z 26 kwietnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy nieuznania Wnioskodawczyni za podatnika podatku VAT w związku z transakcją zbycia udziałów w mieszkaniu. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 27 czerwca 2024 r. (wpływ 2 lipca 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

W roku (…) wraz z Partnerem zawarła Pani umowę deweloperską, której przedmiotem jest wybudowanie i przeniesienie na Państwa rzecz własności lokalu mieszkalnego, który nabędą jako współwłaściciele w częściach ułamkowych. Państwa celem przy zawieraniu umowy deweloperskiej było zamieszkanie w tym mieszkaniu.

Przeniesienie na Państwa rzecz własności mieszkania nastąpi w tym roku (termin umowny to (…) r.). Mieszkanie nabędą Państwo jako osoby prywatne, bez związku z działalnością gospodarczą. Z tytułu nabycia mieszkania nie będą mieli Państwo prawa do odliczenia podatku VAT.

Z uwagi na zmianę planów życiowych, po uzyskaniu własności mieszkania nie zamieszkają Państwo w nabytym mieszkaniu, lecz go sprzedadzą. Sprzedaż nastąpi przed upływem dwóch lat od pierwszego zasiedlenia lokalu.

Cena sprzedaży Pani udziału we współwłasności mieszkania będzie wyższa niż 200.000 zł.

Dodatkowo Pani wyjaśnia:

1.prowadzi Pani jednoosobową działalność gospodarczą na podstawie wpisu do CEiDG, której przedmiotem jest:

  • 74.10.Z Działalność w zakresie specjalistycznego projektowania,
  • 64.92.Z Pozostałe formy udzielania kredytów,
  • 64.99.Z Pozostała finansowa działalność usługowa, gdzie indziej niesklasyfikowana, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych,

2.ponadto prowadzi Pani działalność gospodarczą jako wspólnik spółki jawnej – kancelarii radców prawnych, której wyłącznym przedmiotem jest działalność prawnicza.

Jako przedsiębiorca prowadzący działalność gospodarczą na podstawie wpisu do CEiDG nie jest Pani podatnikiem VAT z uwagi na nieprzekroczenie limitu sprzedaży, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy.

Uzupełnienie opisu zdarzenia przyszłego

Na zadane w wezwaniu do uzupełnienia wniosku pytania udzieliła Pani następujących odpowiedzi:

1.Tak. Zawierała Pani umowę deweloperską wyłącznie z zamiarem wykorzystywania tego lokalu na realizację własnych celów mieszkaniowych.

2.Po każdej wpłaconej transzy deweloper wystawia fakturę na osobę fizyczną bez NIP nabywcy, na kwotę odpowiadającą udziałowi, ze wskazaniem kwoty netto i brutto.

3.W ogóle nie będzie Pani wykorzystywać lokalu mieszkalnego, o którym mowa we wniosku, tylko przystąpi od razu do jego sprzedaży.

4.Lokal mieszkalny, o którym mowa we wniosku, nie będzie przedmiotem najmu w okresie od dnia nabycia do dnia sprzedaży.

5.Nie będzie Pani ponosiła wydatków na ulepszenie tego lokalu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym, w stosunku do których będzie Pani miała prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

6.W odpowiedzi na pytanie o treści: „Jeżeli będzie Pani ponosiła takie wydatki to będą one niższe czy wyższe niż 30% wartości początkowej lokalu?” Odpowiedziała Pani: W związku z odpowiedzią nr 5 – nie dotyczy.

7.Tak. Dokonywała Pani sprzedaży nieruchomości oprócz tej objętej wnioskiem.

A) Lokale mieszkalne w ramach działalności gospodarczej:

a)(…).

b)Weszła Pani w posiadanie ww. lokali na podstawie umów sprzedaży zawartych w następujących datach:

(…).

c)Lokale mieszkalne w ramach działalności gospodarczej zostały nabyte w celu ich dalszej odsprzedaży.

d)Lokale mieszkalne w ramach działalności gospodarczej nie były przez Panią do dnia ich sprzedaży wykorzystywane na cele mieszkaniowe ani w żadnym innym celu za wyjątkiem ich dalszej odsprzedaży po remoncie.

e)Daty sprzedaży lokali mieszkalnych w ramach działalności gospodarczej:

(…).

f)Przyczyna sprzedaży była związana z nabywaniem w celu dalszej odsprzedaży ww. lokali w ramach prowadzonej działalności.

g)Lokali tych było (…). Wszystkie były lokalami mieszkalnymi, zostały opisane powyżej.

h)Z tytułu sprzedaży nie odprowadzała Pani podatku VAT korzystając ze zwolnienia.

i)Środki ze sprzedaży tych lokali były przeznaczane na zakup kolejnych lokali w ww. kolejności ich zakupu, a następnie po sprzedaży ostatniego w (…) r. na cele osobiste.

Ww. działalności nie prowadzi Pani faktycznie od (…) r. Formalnie zmiany w CEiDG związane z usunięciem PKD związanym ze sprzedażą nieruchomości zostały dokonane z datą od (…) r.

B) Lokal mieszkalny, w którym Pani mieszkała:

a)(…) m².

b)Lokal mieszkalny, w którym Pani mieszkała przy ul. (…) nabyła (…) r. na podstawie umowy sprzedaży.

c)Lokal mieszkalny przy ul. (…), w którym Pani mieszkała od roku (…) był przez Panią nabyty w celu zaspokojenia Pani potrzeb mieszkaniowych.

d)Lokal mieszkalny przy ul. (…), w którym Pani mieszkała był wykorzystywany przez Panią do chwili sprzedaży wyłącznie na Pani potrzeby mieszkaniowe.

e)Lokal mieszkalny przy ul. (…), w którym Pani mieszkała: data sprzedaży (…) r. Przyczyna sprzedaży tego lokalu była związana wyłącznie z przeprowadzką do innego mieszkania, w którym teraz Pani mieszka.

f)Sprzedała Pani tylko (…) ww. lokal, w którym mieszkała.

g)Z tytułu sprzedaży lokalu mieszkalnego przy ul. (…), w którym Pani mieszkała, nie odprowadzała Pani podatku VAT.

h)Środki ze sprzedaży tego lokalu zostały przeznaczone częściowo na raty deweloperskie za lokal objęty wnioskiem, a częściowo na cele osobiste.

8.Aktualnie posiada Pani mieszkanie, w którym mieszka od roku (…) i garaż. Obecnie nie są one przeznaczone na sprzedaż.

9.Środki, które otrzyma Pani ze sprzedaży udziału w lokalu mieszkalnym, którego dotyczy wniosek, przeznaczy Pani na spłatę kredytu, którym jest objęty lokal w którym Pani mieszka. W pozostałej części środki zostaną prawdopodobnie przelane na lokatę bankową.

10.Nie udzieli Pani pełnomocnictwa osobie trzeciej przed sprzedażą mieszkania.

11.W celu sprzedaży mieszkania zamieści Pani ogłoszenie na typowych portalach typu (...). Być może zleci Pani sprzedaż do biura nieruchomości.

Pytanie

Czy dokonując sprzedaży udziałów w mieszkaniu, których stanie się Pani właścicielką po nabyciu współwłasności mieszkania w wykonaniu umowy deweloperskiej, będzie Pani działała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług i czy w związku z tym sprzedaż ta będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług?

Pani stanowisko w sprawie

Dokonując sprzedaży udziałów w mieszkaniu nie będzie Pani działać jako podatniczka podatku od towarów i usług, wobec czego dokonywana przez Panią sprzedaż nie będzie opodatkowana tym podatkiem.

Stanowisko to uzasadnione jest treścią art. 15 ust. 1 ustawy, z której wynika, iż wiosek przeciwny byłby możliwy tylko wtedy, gdyby taka sprzedaż była dokonywana jako działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co nie będzie miało miejsca.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku– jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zatem należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1 z późn. zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE”:

Państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

1)określone udziały w nieruchomości,

2)prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,

3)udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.

Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości zarówno gruntowych jak i zabudowanych dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jednak nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Według przepisu art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Mając na względzie powyższe stwierdzić należy, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania bądź darowizny towarów stanowiących część majątku prywatnego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

Natomiast wykorzystywanie składników majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania i które polega na czerpaniu dochodów ze składnika majątku, wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej. Każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

Zatem wykorzystywanie majątku należącego do danej osoby stanowi działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ustawy.

Pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy. Zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku prywatnego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być, np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

W rozpatrywanej sprawie należy również odwołać się do orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10), z którego wynika, że dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z ww. orzeczenia wynika również, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z opisu sprawy wynika, że w roku (…) Pani wraz z Partnerem zawarła umowę deweloperską, której przedmiotem jest wybudowanie i przeniesienie na Państwa rzecz własności lokalu mieszkalnego, który nabędą Państwo jako współwłaściciele w częściach ułamkowych. Pani celem przy zawieraniu umowy deweloperskiej było wyłącznie wykorzystanie tego lokalu na realizację własnych celów mieszkaniowych. Przeniesienie na Pani oraz Pani Partnera rzecz własności mieszkania nastąpi w tym roku (termin umowny to (…) r.). Udział w mieszkanie nabędzie Pani jako osoba prywatna, bez związku z działalnością gospodarczą. Z tytułu nabycia mieszkania nie będzie Pani miała prawa do odliczenia podatku VAT. Z uwagi na zmianę planów życiowych, po uzyskaniu własności mieszkania nie zamierza Pani wraz z Pani Partnerem zamieszkać w nabytym mieszkaniu, lecz go sprzedać. Sprzedaż nastąpi przed upływem dwóch lat od pierwszego zasiedlenia lokalu. Nie będzie Pani wykorzystywać lokalu mieszkalnego, tylko przystąpi Pani od razu do jego sprzedaży. Lokal mieszkalny nie będzie przedmiotem najmu w okresie od dnia nabycia do dnia sprzedaży. Nie będzie Pani ponosić wydatków na ulepszenie tego lokalu. Nie udzieli Pani pełnomocnictwa osobie trzeciej przed sprzedażą mieszkania. W celu sprzedaży mieszkania zamieści Pani ogłoszenie na typowych portalach typu (...). Być może zleci Pani sprzedaż do biura nieruchomości.

Pani wątpliwości dotyczą ustalenia, czy dokonując sprzedaży udziałów w mieszkaniu, których stanie się Pani współwłaścicielką, będzie Pani działała w charakterze podatnika VAT i czy w związku z tym sprzedaż ta będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów dostawa towarów (w tym nieruchomości) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Jak wskazano wyżej – odwołując się do treści przepisów ustawy - w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku prywatnego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

W niniejszej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać Panią za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy.

W związku z powyższym, sprzedaż udziałów w mieszkaniu nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż z tego tytułu nie będzie Pani uznana za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy prowadzącego działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Za powyższym przemawia fakt, że zamiarem nabycia przez Panią udziałów w mieszkaniu było wyłącznie zrealizowanie własnych celów mieszkaniowych. Ponadto, udział w mieszkaniu nabędzie Pani jako osoba prywatna, bez związku z działalnością gospodarczą. Będzie więc Pani dokonywała sprzedaży udziałów w mieszkaniu w ramach majątku prywatnego, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której nie mają zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Podsumowując, stwierdzam, że dokonując sprzedaży udziałów w mieszkaniu, których stanie się Pani współwłaścicielką po nabyciu współwłasności mieszkania w wykonaniu umowy deweloperskiej, nie będzie Pani działała w charakterze podatnika podatku, w związku z powyższym czynność ta nie będzie opodatkowana podatkiem VAT.

Tym samym Pani stanowisko należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego, Pani ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym jego przedstawieniem. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej: Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem zaznaczam, że interpretacja ta dotyczy tylko Pani i nie wywołuje skutków podatkowych dla pozostałych współwłaścicieli.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

  • Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.
  • Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

  • Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

  • w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
  • w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00