Interpretacja indywidualna z dnia 12 lipca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-3.4012.270.2024.1.PRM

Określenie momentu powstania obowiązku podatkowego przy dostawie towarów przekazywanych nabywcy przez przewoźnika.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

13 maja 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 29 kwietnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy określenia momentu powstania obowiązku podatkowego przy dostawie towarów przekazywanych nabywcy przez przewoźnika.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest spółką prawa handlowego, polskim rezydentem podatkowym podlegającym nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium Polski, tj. podatnikiem podatku dochodowego w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. 2023 r. poz. 2805, dalej: Ustawa o CIT), dalej jako: Wnioskodawca lub Spółka.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie (...). Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT.

Spółka realizuje szereg transakcji, w ramach których dokonuje sprzedaży towarów na rzecz kontrahentów mających siedzibę na terytorium Polski. Transakcje te są realizowane na podstawie składanych zamówień.

Integralną częścią umów zawieranych w następstwie złożonych zamówień są Ogólne Warunki Sprzedaży (dalej: OWS), zgodnie z którymi:

• Jeżeli z treści oferty szczegółowej nie wynika nic innego, za transport Towarów odpowiada Spółka. Transport towarów następował będzie za pośrednictwem podmiotu świadczącego usługi w zakresie działalności transportowej i spedycyjnej (dalej: przewoźnik).
• Każda sprzedaż realizowana przez Wnioskodawcę dokumentowana jest za pomocą faktury VAT wystawionej przez Wnioskodawcę. Faktura VAT wystawiana jest w dniu przekazania towaru przewoźnikowi.
• Za moment dokonania dostawy uważać się będzie moment przekazania Towaru przez przewoźnika do miejsca przeznaczenia określonego w zamówieniu przez Nabywcę (wydanie Nabywcy). Z chwilą dostarczenia Towaru Nabywcy na Nabywcę przechodzą korzyści i ciężary związane z rzeczą oraz niebezpieczeństwo przypadkowej utraty lub uszkodzenia rzeczy.

W ramach działalności o nakreślonym powyżej profilu Spółka prowadzi rozliczenia w podatku VAT przyjmując, że obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług dla opisanego powyżej rodzaju sprzedaży powstaje w momencie odbioru towaru przez nabywcę od działającego na zlecenie Wnioskodawcy przewoźnika. Prawidłowość takiego działania potwierdzona została uzyskaną przez Wnioskodawcę interpretacją indywidualną z 2 grudnia 2015 r. wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, znak IBPP2/4512-783/15/KO.

Spółka chce dokonać zmiany w OWS w ten sposób, że postanowienie OWS dotyczące momentu dokonania dostawy następującego w momencie wydania Towaru Nabywcy chce zastąpić postanowieniem o następującym brzmieniu:

• Moment wydania Towaru przewoźnikowi przez Sprzedawcę jest momentem dokonania dostawy w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm., dalej: ustawa o VAT). Z chwilą dokonania dostawy przechodzą na nabywcę korzyści i ryzyka związane z rzeczą oraz niebezpieczeństwo utraty lub uszkodzenia rzeczy.

Pytanie

Czy po wprowadzeniu zmiany do OWS Spółka będzie postępować prawidłowo rozpoznając obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług w dacie odbioru towaru od Spółki przez przewoźnika?

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawcy, opisany powyżej sposób rozpoznania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług po wprowadzeniu zmian do OWS uznać należy za prawidłowy.

Zgodnie z treścią art. 19a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361, dalej: ustawa o VAT), powstanie obowiązku podatkowego z tytułu podatku od towarów i usług zasadniczo następuje w momencie dokonania dostawy towarów lub wykonania usług. Pojęcie dostawy towarów zostało natomiast zdefiniowane jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7).

Prawidłowa ocena sytuacji podatkowej, z którą wiąże się zaistnienie obowiązku podatkowego z tytułu realizacji dostawy towarów musi wiązać się z właściwym rozpoznaniem momentu przeniesienia władztwa nad dostarczonym towarem. Dostawa towarów oznacza przeniesienie prawa do dysponowania rzeczą jak właściciel nawet jeżeli nie dochodzi do przeniesienia własności w sensie prawnym - moment ten należy łączyć z chwilą przejścia ryzyka związanego z jego utratą w sensie cywilistycznym, a zatem zgodnie z art. 548 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1954 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm., dalej jako: Kodeks cywilny), zgodnie z którym z chwilą wydania rzeczy sprzedanej przechodzą na kupującego korzyści i ciężary związane z rzeczą oraz niebezpieczeństwo przypadkowej utraty lub uszkodzenia rzeczy.

„W przypadku kradzieży nie następuje konieczny dla uznania danej czynności za dostawę towaru element przejścia prawa do skutecznego rozporządzania rzeczą w ramach uprawnień właścicielskich. Konstruując definicję dostawy towarów ustawodawca posłużył się zwrotem „rozporządzanie towarem jak właściciel”, co wskazuje, że definicję tę należy rozumieć szerzej niż „przeniesienie własności” w rozumieniu prawa cywilnego, a więc przy klasyfikacji danego zdarzenia gospodarczego należy przeanalizować, czy doszło do przekazania szeroko pojętej kontroli ekonomicznej nad towarem w taki sposób, że nabywca może nią rozporządzać jak właściciel.” - tak wyrok WSA w Krakowie z 26 stycznia 2023 r., sygn. I SA/Kr 1154/22, Lex nr 3511744.

„Władanie, jak właściciel jest znacznie szersze, niż nabycie własności w sensie cywilistycznym. Obejmuje ono swym zakresem również wszelkie przejawy kontroli ekonomicznej nad rzeczą, skutkiem czego można nią dysponować jak właściciel mimo, że nie miało miejsca prawne przejście własności na nabywcę.” - wyrok WSA w Gliwicach z 2 listopada 2022 r., sygn. I SA/Gl 1424/21, Lex nr 3433108.

Zgodnie natomiast z wyrokiem WSA w Łodzi z 16 lutego 2022 r., sygn. I SA/Łd 934/21, Lex nr 3328221: „Czynności przejęcia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejęcie własności w sensie prawnym, bowiem „dostawa towarów” nie ogranicza się wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy. W konsekwencji, pojęcie „dostawa towarów” oraz ekonomiczne aspekty transakcji, nie muszą wiązać się ze skutkami powstającymi na gruncie cywilistycznego prawa własności. Pozwala to na uznanie danej czynności za dostawę towarów, nawet w przypadkach nałożenia na nabywcę pewnych ograniczeń we władaniu towarem.”

Prezentowany pogląd stanowi pokłosie wyroku Trybunału Sprawiedliwości UE z 8 lutego 1990 r. wydanego w sprawie C-320/88, w którym pokreślono, że zwrotu „prawa do rozporządzania rzeczą” nie można utożsamiać tylko i wyłącznie z prawem własności, lecz chodzi o każdy przejaw ekonomicznego władztwa. Wydaniem jest zatem moment przejścia na Nabywcę korzyści i ciężarów, a także niebezpieczeństwo przypadkowej utraty lub uszkodzenia rzeczy. Momentu tego nie należy utożsamiać z przejściem prawa własności, lecz z przeniesieniem ekonomicznego władztwa.

W umowach między przedsiębiorcami, jeżeli brak jest ustaleń co do momentu przejścia ryzyka i kosztów związanych z dostawą na nabywcę, posłużyć się należy przepisami Kodeksu cywilnego wskazującymi moment przejścia ryzyka i kosztów na nabywcę, czyli moment przeniesienia władztwa ekonomicznego w rozumieniu ustawy o VAT.

W przedstawionym stanie faktycznym moment ten jednak jest określony i każdorazowo inkorporowany jest/będzie do stosunku prawnego za pomocą OWS, przy czym wskazać należy, że dla momentu tego (zarówno wynikającego z przepisów Kodeksu cywilnego, jak i w przypadku jego określenia przez strony), nie ma znaczenia, że dostawca wybiera i opłaca kuriera na swój koszt - pozostaje to nieistotne dla oceny momentu przejścia na kupującego korzyści, ciężarów i niebezpieczeństwa utraty rzeczy. Przejście to związane jest z momentem wydania rzeczy (art. 548 § 1 k.c.), zaś do wydania rzeczy dochodzi z chwilą, gdy w celu dostarczenia rzeczy na miejsce przeznaczenia sprzedawca powierzył ją przewoźnikowi trudniącemu się przewozem rzeczy tego rodzaju (art. 544 § 1 k.c.).

Dla właściwego ustalenia momentu realizacji dostawy towarów na płaszczyźnie konkretnej transakcji należy zatem przede wszystkim określić, jaki moment wydania towarów rozumianego jako przejście ryzyk ustaliły strony. Strony mają bowiem możliwość dowolnego ustalenia momentu przejścia korzyści i ciężarów w ramach swobody umów wyrażonej w art. 353 KC, byleby treść oraz cel stosunku prawnego nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku prawnego, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. „Moment powstania obowiązku podatkowego wymaga od dostawcy towaru prawidłowego określenia momentu jego wykonania. Ustawa o VAT nie definiuje tego momentu, ani w żaden sposób nie precyzuje jakimi kryteriami należy posługiwać się dla jego określenia. Wskazać jednak należy, iż o faktycznym wykonaniu dostawy decyduje jej charakter. Z kolei o charakterze i o dacie wykonania tej dostawy decydują strony umowy cywilnoprawnej, chyba, że moment ten jest określany przez obowiązujący przepis prawa regulujący zasady wykonywania danego rodzaju dostaw. Ponadto, stosownie do art. 353 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Z powyższej zasady wynika, że strony mogą dowolnie kształtować treść umowy w granicach wyznaczonych przez obowiązujące przepisy prawa, w tym także przepisy prawa podatkowego. Przepis art. 19a ust. 3 i 4 znowelizowanej ustawy o VAT należy stosować do dostaw towarów wprost, z uwzględnieniem charakteru tej czynności opodatkowanej. Jeżeli zatem strony ustaliły w związku z wykonywanymi dostawami towarów następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, dostawę towarów uznaje się za dokonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia” - interpretacja z 22 października 2013 r. wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie sygn. IPPP3/443-663/13-2/IG.” - tak pismo z 29 kwietnia 2021 r., wydane przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, S-ILPP4/4512-1-368/15-2/JSU.

To wola stron stosunku zobowiązaniowego decyduje o momencie powstania obowiązku podatkowego. Tak wynika również z interpretacji indywidualnej Dyrektora KIS z 16 kwietnia 2018 r., a także z interpretacji indywidualnych Dyrektora KIS z 29 marca 2018 r., nr 0111-KDIB3-1.4012.174.2018.1.KO oraz z 14 marca 2018 r., nr 0115-KDIT1-1.4012.884.2017.1.DM. Podkreślić należy, że płatność za towar następuje po dokonaniu dostawy, w oparciu o załączoną do towaru fakturę VAT.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 11 marca 2016 r., sygn. akt I FSK 1612/14, zajmował się momentem powstania obowiązku podatkowego w przypadku sprzedaży wysyłkowej, gdzie płatność następowała za pobraniem. Na gruncie tej sprawy wskazano, że w takich przypadkach obowiązek podatkowy powstaje na zasadach ogólnych, o których mowa w art. 19 ust. 1 ustawy o VAT, czyli z chwilą wydania towaru przewoźnikowi (kurierowi, operatorowi pocztowemu). Stan faktyczny niniejszego wniosku o wydanie interpretacji – w opinii Wnioskodawcy - nie różni się od tejże sprawy, gdyż w obu tych wypadkach do uiszczenia należności dochodzi po dokonaniu dostawy, a jako moment przejścia ryzyk i korzyści wskazano moment wydania towaru przewoźnikowi/kurierowi. NSA wskazał, że wydanie towaru - w przypadku sprzedaży wysyłkowej - oznacza wydanie towaru operatorowi pocztowemu lub firmie kurierskiej (przewoźnikowi) trudniącemu się dostawą towaru danego rodzaju do nabywcy. „Za powyższą wykładnią przemawia nie tylko literalne brzmienie art. 19 ust. 1 u.p.t.u., lecz również wykładnia celowościowa oraz regulacja dotycząca sprzedaży zawarta przez ustawodawcę w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16. poz. 93 ze zm.). Jak już wyżej wskazano w u.p.t.u. ustawodawca nie zawarł ustawowej definicji „wydania towaru”. Taką definicję można jednak wywieźć z art. 544 § 1 kodeksu cywilnego, zgodnie z którym jeżeli rzecz sprzedana ma być przesłana przez sprzedawcę do miejsca, które nie jest miejscem spełnienia świadczenia, poczytuje się w razie wątpliwości, że wydanie zostało dokonane z chwilą, gdy w celu dostarczenia rzeczy na miejsce przeznaczenia sprzedawca powierzył ją przewoźnikowi trudniącemu się przewozem rzeczy tego rodzaju.” - Wyrok NSA z 11 marca 2016 r., I FSK 1612/14, LEX nr 2035466. Co prawda wyrok ten dotyczył stanu prawnego sprzed zmiany, tj. uchylonego art. 19 ustawy o VAT, jednak ma tożsame znaczenie dla nowego przepisu zawartego w art. 19a - „Przepis ten posługuje się więc pojęciem dostawy, a nie - jak poprzednio - wydania towaru, ale nadal jest interpretowany jako odnoszący się do momentu wydania towaru przewoźnikowi, a nie do momentu wydania towaru odbiorcy przez przewoźnika (zob. np. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 16 lutego 2015 r., sygn. IBPP1/443-1132/14/AW; interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 5 lutego 2015 r., sygn. ILPP4/443-638/14-2/BA; interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 24 września 2014 r., sygn. IBPP2/443-554/14/WN; interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 15 września 2014 r., sygn. IPPP3/443-575/14-5/JF; interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 13 kwietnia 2015 r., sygn. IPTPP4/443-918/14-6/OS - publ. strona internetowa Ministerstwa Finansów - archiwum pisemnych interpretacji przepisów prawa podatkowego (interpretacje indywidualne)” - A. Bartosiewicz, Komentarz do art. 19 (a) ustawy o podatku od towarów i usług, pkt 9 (w:) Tenże, VAT. Komentarz, wyd. IX, wyd. LEX 2015).”

Powyższe zapatrywanie wyrażone zostało w dalszych wyrokach, i tak np.:

• Wyrok WSA w Opolu z 13 marca 2020 r., sygn. I SA/Op 435/19, LEX nr 2906050, zgodnie z którym: „(...) w takich przypadkach [wysyłki towaru za pośrednictwem kuriera - przyp.aut.] obowiązek podatkowy powstaje na zasadach ogólnych, o których mowa w art. 19 ust. 1 ustawy o VAT, czyli z chwilą wydania towaru przewoźnikowi (kurierowi, operatorowi pocztowemu)” oraz „całość obecnych oraz poprzednich regulacji wskazuje, że dla momentu powstania obowiązku podatkowego przy dostawie towarów istotny jest moment wydania towaru przewoźnikowi (kurierowi, operatorowi pocztowemu), a jeżeli otrzymanie płatności za towar następuje przed wydaniem towaru, z reguły momentem powstania obowiązku podatkowego będzie ten wcześniejszy moment.”
• Wyrok WSA w Łodzi z 12 września 2023 r., sygn. I SA/Łd 191/23, Lex nr 3613053: „Obowiązek podatkowy, w sytuacji gdy towar jest wysłany do nabywcy przez kuriera za pobraniem powstaje na zasadach ogólnych - z chwilą wydania towaru przewoźników (kurierowi, operatorowi pocztowemu).”

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy:

Należy zauważyć, że dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, rozumiana jest przez ustawodawcę, jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W określeniu „jak właściciel” zawiera się możliwość uznania za dostawę faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą. W rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług „dostawa” oznacza wszelkiego rodzaju rozporządzanie towarem (sprzedaż, zamiana, darowizna, oraz każdą inną transakcję, która w aspekcie ekonomicznym będzie prowadziła do podobnego rezultatu).

Co należy rozumieć przez „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” określił Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-320/88. W orzeczeniu tym stwierdza się, że dla uznania danej czynności za opodatkowaną dostawę towarów, nie ma znaczenia to, czy dochodzi do przeniesienia własności według prawa właściwego dla danego kraju. Regulacja ta ma zastosowanie do każdego przeniesienia prawa do rozporządzania towarem na inny podmiot, które to przeniesienie skutkuje tym, że strona ta uzyskuje de facto możliwość korzystania z rzeczy tak jak właściciel, nawet jeżeli nie wiąże się to z przeniesieniem własności. W tym orzeczeniu, odnosząc się do dostawy towarów, Trybunał posłużył się terminem przeniesienia „własności w sensie ekonomicznym”, podkreślając tym samym uniezależnienie opodatkowania od przeniesienia własności towarów. Oznacza to więc, że na gruncie przedmiotowego przepisu kluczowym elementem jest przeniesienie, w istocie rzeczy, praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości dysponowania nią.

Innymi słowy pojęcie „przeniesienie prawa do rozporządzania jak właściciel” dotyczy tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawa własności”.

Należy wskazać, że czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym, bowiem „dostawa towarów” nie ogranicza się wyłącznie do prawa własności rzeczy. Jednocześnie należy podkreślić, że dla celów powstania obowiązku podatkowego dokonanie czynności następuje z chwilą jej faktycznego dokonania, za wyjątkiem przypadków, w których przepisy ustawy określają wprost ten moment. W konsekwencji postanowienia umów cywilnoprawnych o uznaniu dostawy towarów za dokonaną pozostają bez znaczenia dla celów powstania obowiązku podatkowego, mogą pełnić jedynie funkcję pomocniczą w przypadku zaistnienia wątpliwości.

Zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 19a ust. 1 ustawy:

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego. Powyższy przepis formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi, co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i podatek ten powinien być rozliczony za ten okres.

Wskazana powyżej regulacja jest zgodna z art. 63 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zgodnie z którym:

W tym miejscu zauważyć należy, że z wydaniem towaru przez dostawcę łączy się istotny skutek dokonania sprzedaży towarów, polegający m.in. na przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z towarem oraz ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru. Chwilą decydującą o przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z towarem oraz ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru jest – co do zasady – wydanie towaru. Dokonanie dostawy, o którym mowa w art. 19a ust. 1 ustawy oznacza zatem faktyczne zrealizowanie dostawy. Jeżeli strony oznaczyły inną chwilę, niż wydanie towaru dla przejścia korzyści i ciężarów, to w razie wątpliwości przyjmuje się, że ta sama chwila dotyczy przejścia ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru.

Państwa wątpliwości dotyczą kwestii, czy po wprowadzeniu zmian do OWS prawidłowo będą Państwo rozpoznawać obowiązek podatkowy w podatku VAT w dacie odbioru towaru od Państwa przez przewoźnika.

Zgodnie z art. 544 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.):

Jak stanowi art. 544 § 2 Kodeksu cywilnego:

Ponadto jak stanowi art. 548 § 1 Kodeksu cywilnego:

Z przywołanych przepisów Kodeksu cywilnego wynika, że wydanie rzeczy następuje z chwilą powierzenia rzeczy przez sprzedawcę przewoźnikowi z poleceniem dostarczenia rzeczy do miejsca przeznaczenia uzgodnionego wcześniej z kupującym. Z chwilą, w której rzecz została powierzona przewoźnikowi, następuje formalne spełnienie świadczenia przez sprzedawcę, a na kupującego przechodzą korzyści i ciężary związane z rzeczą.

Z opisu sprawy wynika, że jesteście Państwo czynnym podatnikiem podatku VAT. Prowadzą Państwo działalność gospodarczą, w ramach której realizują Państwo szereg transakcji dokonując sprzedaży towarów na rzecz kontrahentów mających siedzibę na terytorium Polski. Transakcje realizowane są na podstawie składanych zamówień, których integralną częścią są Ogólne Warunki Sprzedaży (OWS). Chcą Państwo dokonać zmian w OWS dotyczącą momentu dokonania dostawy następującego w momencie wydania Towaru Nabywcy wprowadzając zapis o treści: „Moment wydania Towaru przewoźnikowi przez Sprzedawcę jest momentem dokonania dostawy w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm., dalej: ustawa o VAT). Z chwilą dokonania dostawy przechodzą na nabywcę korzyści i ryzyka związane z rzeczą oraz niebezpieczeństwo utraty lub uszkodzenia rzeczy”.

Treść art. 19a ust. 1 ustawy formułuje ogólną zasadę, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów bądź wykonania usługi, co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów i powinien być rozliczony za ten okres.

Z wydaniem towarów przez dostawcę łączy się istotny skutek dokonania sprzedaży towarów polegający m.in. na przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z towarem oraz ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru. Chwilą decydującą o przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z towarem oraz ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru jest co do zasady wydanie towaru. Dokonanie dostawy towary, o którym mowa w art. 19a ust. 1 ustawy, jest związane z przeniesieniem prawa do rozporządzania towarem jak właściciel na inny podmiot.

Zatem określenie momentu powstania obowiązku podatkowego w przypadku dostawy towaru za pośrednictwem przewoźnika (kuriera, spedytora) wymaga określenia kiedy następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. W sytuacji gdy towar jest wysyłany przez dostawcę do nabywcy za pośrednictwem przewoźnika (spedytora, kuriera) dokonanie dostawy towaru następuje z chwilą wydania towaru podmiotowi, który jest zobowiązany do jego dostarczenia, z tym bowiem momentem dostawca przenosi na przewoźnika prawo do rozporządzania towarem jak właściciel.

W omawianej sytuacji dostarczają Państwo towar za pośrednictwem przewoźnika (spedytora, kuriera). Z zapisów OWS po wprowadzonych zmianach wynikać będzie, że po przekazaniu towaru przewoźnikowi odpowiedzialność za towar ponosi/ponosić będzie przewoźnik. W tym momencie przechodzą na przewoźnika ryzyka związane z rzeczą oraz niebezpieczeństwo utraty lub uszkodzenia rzeczy. Tym samym, momentem dokonania dostawy i powstania obowiązku podatkowego jest moment wydania towaru przewoźnikowi.

Zatem, gdy zakupiony towar zostanie przekazany przez Państwa przewoźnikowi – to zgodnie z nowymi zapisami postanowień OWS – następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem, będącym przedmiotem dostawy, jak właściciel. Tym samym należy stwierdzić, że w momencie wydania towaru dokonana zostanie dostawa towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy. Zatem dzień wydania towaru przewoźnikowi, celem dostarczenia go do Państwa nabywcy, będzie dniem dokonania dostawy. W konsekwencji w tym momencie powstanie obowiązek podatkowy z tytułu przedmiotowych transakcji, w myśl obowiązującego art. 19a ust. 1 ustawy.

Mając powyższe na uwadze należy zgodzić się z Państwem, że w sytuacji gdy towar jest wysyłany do nabywcy za pośrednictwem przewoźnika, i w tym momencie przechodzą na przewoźnika ryzyka związane z rzeczą oraz niebezpieczeństwo utraty lub uszkodzenia rzeczy, to obowiązek podatkowy powstanie u Państwa z momentem przekazania towaru przewoźnikowi.

Tym samym, Państwa stanowisko uznaję za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Odnosząc się do powołanej przez Państwa interpretacji indywidualnej, której właściwa sygnatura to IBPP2/443-783/15/KO wskazać należy, że jest to rozstrzygnięcie wydane w konkretnej sprawie, osadzonej w określonym w danej interpretacji stanie faktycznym, który jest odmienny niż w tej interpretacji.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).