Interpretacja indywidualna z dnia 12 lipca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-2.4010.230.2024.2.SP

Ustalenie czy kwota odszkodowania wypłaconego przez Towarzystwo Ubezpieczeniowe będzie stanowić przychód podatkowy oraz czy kwota netto faktury wystawionej na Spółkę przez serwis ASO (lub kwota netto powiększona o 50% VAT) będzie stanowiła koszt podatkowy Spółki.

Interpretacja indywidualna

- stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

10 maja 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 8 maja 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy kwota odszkodowania wypłaconego przez Towarzystwo Ubezpieczeniowe będzie stanowić przychód podatkowy oraz czy kwota netto faktury wystawionej na Spółkę przez serwis ASO (lub kwota netto powiększona o 50% VAT) będzie stanowiła koszt podatkowy Spółki.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

(...) Sp. z o.o. (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm., dalej: „ustawa o VAT”). Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług zarządzania flotą samochodową oraz usług zarządzania likwidacją szkód powypadkowych, począwszy od zgłoszenia szkody, poprzez zarządzanie naprawami, aż do obsługi rozliczeń.

Klient Spółki (dalej: „Klient”) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Klient wykorzystuje samochody użytkowane na podstawie umowy leasingu lub będące Jego własnością.

Spółka oraz Klient zamierzają zawrzeć umowę o świadczenie usług zarządzania likwidacją szkód powypadkowych i zarządzania naprawami samochodów Klienta. W ramach zawartej umowy Klient sceduje na Spółkę uprawnienia z komunikacyjnych polis ubezpieczeniowych, a zewnętrzne serwisy samochodowe będą fakturować za naprawy powypadkowe Spółkę, a nie właściciela/użytkownika samochodów (Klienta). Następnie - w zależności od wybranej opcji ubezpieczenia samochodu - zakład ubezpieczeniowy wypłaci wartość netto naprawy lub wartość netto naprawy powiększoną o 50% kwoty VAT. Niewypłacona przez ubezpieczyciela kwota VAT -100% lub 50% - będzie dopłacona do warsztatów samochodowych przez Spółkę. Wypłata odszkodowania przez zakład ubezpieczeń wystąpi bezpośrednio do serwisu lub do Spółki, która następnie dokona zapłaty do serwisu za zrealizowaną naprawę.

Przedmiotowa umowa będzie przewidywać obowiązek zarządzania przez Spółkę procesem likwidacji szkody, jaka może wystąpić na użytkowanych przez Klienta pojazdach.

Na usługę będą składały się m.in. następujące czynności:

• Przyjęcie informacji o zaistniałej szkodzie od Klienta,
• Zgłoszenie przez Spółkę szkody do likwidacji we właściwym zakładzie ubezpieczeń,
• monitorowanie przebiegu likwidacji szkody w zakładzie naprawczym,
• weryfikacja użytej technologii oraz zakresu naprawy,
• weryfikacja dokonania wypłaty odszkodowania przez ubezpieczyciela
• wypłata wynagrodzenia dla serwisu.

Samochody, do których będą się odnosić usługi zarządzania likwidacją szkód powypadkowych i zarządzania naprawami, nie zawsze będą własnością Klienta, tj. mogą stanowić własność firmy leasingowej, zaś Klient będzie mógł z nich korzystać wyłącznie jako użytkownik (leasingobiorca) na podstawie zawartej przez wskazane podmioty umowy leasingu.

Przedmiotowe samochody będą wykorzystywane przez Klienta do celów mieszanych (do użytku służbowego oraz prywatnego pracowników) albo wyłącznie do celów prowadzonej działalności gospodarczej (w takim przypadku Klient będzie prowadził ewidencję przebiegu pojazdów spełniającej wymogi, o których mowa w art. 86a ust. 4, 6-8 ustawy VAT).

Samochody, do których będą się odnosić przedmiotowe usługi, będą - co do zasady - objęte pełnym ubezpieczeniem komunikacyjnym (OC, AC,), w wariancie albo od wartości netto, albo od wartości netto + 50% VAT, zawartym w ramach umowy generalnej ubezpieczenia własnej polisy albo firmy leasingowej, zaś ubezpieczonym z tego tytułu będzie Klient albo leasingodawca.

W ramach zawartej umowy Klient będzie mógł wybrać jeden z dwóch wariantów świadczonych usług zaproponowany przez Spółkę.

W pierwszym wariancie (dalej: „Wariant 1”) naprawa pojazdów w ramach zawartej umowy będzie odbywała się w rekomendowanej przez ubezpieczyciela sieci autoryzowanych stacji obsługi („serwis ASO”). Wynagrodzenie Spółki za obsługę każdej „szkody” będzie określone jako opłata stała netto, tj. stawka obsługi każdej „szkody” będzie taka sama, natomiast Klient będzie zobowiązany do wypłaty wynagrodzenia Spółce na podstawie wystawionej faktury VAT, której wartość będzie określana na podstawie ilości usuniętych „szkód” w danym okresie rozliczeniowym.

W Wariancie 1 kwestia rozliczeń związanych z realizacją usługi zarządzania likwidacją szkód powypadkowych i zarządzania naprawami będzie odbywać się w następujący sposób:

1.Powstanie szkody komunikacyjnej u Klienta;

2.Zgłoszenie szkody przez Klienta do Spółki;

3.Zgłoszenie przez Spółkę szkody do likwidacji we właściwym zakładzie ubezpieczeń (dalej: „TU” lub „Ubezpieczyciel”);

4.Sporządzenie kosztorysu naprawy i przekazanie go do Ubezpieczyciela celem akceptacji;

5.Akceptacja kosztorysu przez Ubezpieczyciela;

6.Naprawa uszkodzonego samochodu przez serwis ASO i wystawienie przez serwis ASO faktury VAT za naprawę bezpośrednio na Spółkę;

7.Przedłożenie przez Spółkę faktury VAT Ubezpieczycielowi celem wypłaty odszkodowania;

8.Wypłata odszkodowania przez Ubezpieczyciela - wartości netto wynagrodzenia wskazanego w fakturze VAT (w przypadku wyboru ubezpieczenia w wariancie: od wartości netto) albo odpowiednio wypłaty wartości netto wynagrodzenia oraz połowy podatku VAT wskazanych w fakturze VAT (w przypadku wyboru ubezpieczenia w wariancie: od wartości netto + 50% VAT):

a) na rzecz Spółki lub

b) bezpośrednio - na rzecz serwisu.

9.Zapłata przez Spółkę serwisowi:

a)W przypadku wypłaty odszkodowania z TU do Spółki - Kwoty netto wynagrodzenia za naprawę samochodu oraz pozostałej części odpowiadającej kwocie podatku VAT (wskazanego w wystawionej przez warsztat samochodowy fakturze VAT) niesfinansowanej przez ubezpieczyciela, tj. odpowiednio: kwotę pełnego podatku VAT (w przypadku wyboru ubezpieczenia w wariancie: od wartości netto) albo połowę podatku VAT (w przypadku wyboru ubezpieczenia w wariancie: od wartości netto + 50% VAT).

b)W przypadku wypłaty odszkodowania z TU do serwisu ASO - pozostałej części wynagrodzenia za naprawę samochodu odpowiadającej kwocie podatku VAT (wskazanego w wystawionej przez warsztat samochodowy fakturze VAT) niesfinansowanej przez ubezpieczyciela, tj. odpowiednio: kwotę pełnego podatku VAT (w przypadku wyboru ubezpieczenia w wariancie: od wartości netto) albo połowę podatku VAT (w przypadku wyboru ubezpieczenia w wariancie: od wartości netto + 50% VAT).

10.Wystawienie przez Spółkę na rzecz Klienta faktury VAT za usługi zarządzania procesem likwidacji szkód powypadkowych, której wartość będzie stanowiła iloczyn ilości zrealizowanych w danym okresie szkód i stawki określonej w umowie. Kwota netto faktury stanowi przychód podatkowy dla Spółki i jest opodatkowana podstawową stawką VAT.

Drugi wariant świadczenia usług przez Spółkę (dalej: „Wariant 2”) zakłada, że naprawa pojazdów w ramach zawartej umowy będzie odbywała się w rekomendowanych przez Spółkę serwisach. W tym wariancie Klient nie będzie płacił Spółce wynagrodzenia określonego kwotowo. Spółka będzie otrzymywała wynagrodzenie prowizyjne od serwisu, które stanowić będzie procent liczony od wartości netto napraw pojazdów zrealizowanych w danym okresie rozliczeniowym przez dany serwis.

W Wariancie 2 kwestia rozliczeń związanych z realizacją usługi zarządzania likwidacją szkód powypadkowych i zarządzania naprawami będzie odbywać się w następujący sposób:

1.Powstanie szkody komunikacyjnej u Klienta;

2.Zgłoszenie szkody przez Klienta do Spółki;

3.Zgłoszenie przez Spółkę szkody do likwidacji we właściwym zakładzie ubezpieczeń (dalej: „TU” lub „Ubezpieczyciel”);

4.Sporządzenie kosztorysu naprawy i przekazanie go do Ubezpieczyciela celem akceptacji;

5.Akceptacja kosztorysu przez Ubezpieczyciela;

6.Naprawa uszkodzonego samochodu przez serwis i wystawienie przez serwis faktury VAT za naprawę bezpośrednio na Spółkę;

7.Przedłożenie przez Spółkę faktury VAT Ubezpieczycielowi celem wypłaty odszkodowania;

8.Wypłata odszkodowania przez Ubezpieczyciela - wartości netto wynagrodzenia wskazanego w fakturze VAT (w przypadku wyboru ubezpieczenia w wariancie: od wartości netto) albo odpowiednio wypłaty wartości netto wynagrodzenia oraz połowy podatku VAT wskazanych w fakturze VAT (w przypadku wyboru ubezpieczenia w wariancie: od wartości netto + 50% VAT):

a) na rzecz Spółki lub

b) bezpośrednio - na rzecz serwisu.

9.Zapłata przez Spółkę serwisowi:

a)W przypadku wypłaty odszkodowania z TU do Spółki - Kwoty netto wynagrodzenia za naprawę samochodu oraz pozostałej części odpowiadającej kwocie podatku VAT (wskazanego w wystawionej przez warsztat samochodowy fakturze VAT) niesfinansowanej przez ubezpieczyciela, tj. odpowiednio: kwotę pełnego podatku VAT (w przypadku wyboru ubezpieczenia w wariancie: od wartości netto) albo połowę podatku VAT (w przypadku wyboru ubezpieczenia w wariancie: od wartości netto + 50% VAT).

b)W przypadku wypłaty odszkodowania z TU do serwisu - pozostałej części wynagrodzenia za naprawę samochodu odpowiadającej kwocie podatku VAT (wskazanego w wystawionej przez warsztat samochodowy fakturze VAT) niesfinansowanej przez ubezpieczyciela, tj. odpowiednio: kwotę pełnego podatku VAT (w przypadku wyboru ubezpieczenia w wariancie: od wartości netto) albo połowę podatku VAT (w przypadku wyboru ubezpieczenia w wariancie: od wartości netto + 50% VAT).

10.Wystawienie przez Spółkę na rzecz serwisu faktury VAT za usługi agencyjne (prowizja), której wartość będzie stanowiła procent od wartości napraw pojazdów zrealizowanych w danym okresie. Kwota netto faktury stanowi przychód podatkowy dla Spółki i jest opodatkowana podstawową stawką VAT.

Pismem z 8 lipca 2024 r. uzupełniono wniosek w następujący sposób:

W obu Wariantach to na Spółkę będzie wystawiana faktura przez serwis zajmujący się naprawą samochodu, mimo, że kwota odszkodowania może zostać wypłacona przez Ubezpieczyciela bezpośrednio na rzecz serwisu.

W Wariancie 1 Spółka będzie płaciła serwisowi:

a)W przypadku wypłaty odszkodowania z TU do Spółki- Kwotę netto wynagrodzenia za naprawę samochodu oraz pozostałej części odpowiadającej kwocie podatku VAT (wskazanej w wystawionej przez warsztat samochodowy fakturze VAT) niesfinansowanej przez ubezpieczyciela, tj. odpowiednio: kwotę pełnego podatku VAT (w przypadku wyboru ubezpieczenia w wariancie: od wartości netto) albo połowę podatku VAT (w przypadku wyboru ubezpieczenia w wariancie: od wartości netto + 50% VAT);

b)W przypadku wypłaty odszkodowania z TU do serwisu ASO - pozostałą część wynagrodzenia za naprawę samochodu odpowiadającą kwocie podatku VAT (wskazanej w wystawionej przez warsztat samochodowy fakturze VAT) niesfinansowanej przez ubezpieczyciela, tj. odpowiednio: kwotę pełnego podatku VAT (w przypadku wyboru ubezpieczenia w wariancie: od wartości netto) albo połowę podatku VAT (w przypadku wyboru ubezpieczenia w wariancie: od wartości netto + 50% VAT).

Koszty składek ubezpieczenia opisanych we wniosku samochodów w obu oferowanych Wariantach usług będzie ponosił Klient, którego samochód będzie objęty pełnym ubezpieczeniem komunikacyjnym (OC, AC,), w wariancie albo od wartości netto, albo od wartości netto + 50% VAT, zawartym w ramach umowy generalnej ubezpieczenia własnej polisy albo firmy leasingowe lub polisy zawieranej przy zakupie pojazdu (tzw. polisy dealerskiej), zaś ubezpieczonym z tego tytułu będzie Klient albo leasingodawca.

Może zdarzyć się taka sytuacja, gdzie Towarzystwo Ubezpieczeniowe odmówi wypłacenia odszkodowania.

Jest to niezależne od działań Spółki. Niemniej jednak, takie sytuacje zdarzają się bardzo rzadko.

W przypadku odmowy wypłaty odszkodowania w:

• Wariancie 1, Spółka odmówi wykonania usługi likwidacji szkody, jeżeli brak zgody na wypłatę odszkodowania przez TU Spółka otrzyma przed wykonaniem usługi naprawy przez serwis, a jeżeli odmowa wypłaty odszkodowania nastąpi po wcześniejszej akceptacji kosztorysu oraz dokonaniu naprawy przez serwis, Spółka reprezentować będzie Klienta w sporze sądowym przeciwko TU, co stanowi element usługi zarządzania ubezpieczeniami. Taka „nieusunięta” szkoda nie będzie wliczana do wynagrodzenia Spółki, które wypłaca jej Klient;
• Wariancie 2, Spółka odmówi wykonania usługi likwidacji szkody, jeżeli brak zgody na wypłatę odszkodowania przez TU Spółka otrzyma przed wykonaniem usługi naprawy przez serwis, a jeżeli odmowa wypłaty odszkodowania nastąpi po wcześniejszej akceptacji kosztorysu oraz dokonaniu naprawy przez serwis, Spółka reprezentować będzie Klienta w sporze sądowym przeciwko TU, co stanowi element usługi zarządzania ubezpieczeniami. Taka „nieusunięta” szkoda nie będzie wliczana do wynagrodzenia prowizyjnego Spółki, które otrzymuje od serwisów napraw.

Spółka wskazuje, że zanim dojdzie do sporu sądowego najpierw następuję procedura odwołaniowa. W takim przypadku Spółka reprezentuje Klienta zarówno w zakresie sporządzenia odwołania, jak i innych czynności związanych z tą procedurą. Ponadto może zdarzyć się sytuacja, że TU zasadnie odmówi wypłaty odszkodowania z przyczyn leżących po stronie Klienta lub użytkownika pojazdu. W takim przypadku jeśli odmowa nastąpiła już po wykonaniu naprawy różnicę wynikającą z odmowy wypłaty odszkodowania zobowiązany jest zapłacić Klient.

Spółka wskazuje, że zasadniczo wiedza o tym, że TU nie wypłaci odszkodowania i nie akceptuje roszczenia o pokrycie kosztów naprawy przy którejś z powstałych szkód następuje najczęściej na bardzo wczesnym etapie, tj. przy zgłoszeniu szkody do TU, a więc zanim serwis rozpocznie proces naprawy samochodu i podjęte zostaną jakiekolwiek działania operacyjne. Odmowa wypłaty odszkodowania przez TU w takiej sytuacji nie implikuje zatem żadnych problemów operacyjnych dla świadczonej przez Spółkę usługi likwidacji szkód. W takiej sytuacji Spółka po prostu odmawia wykonania usługi w odniesieniu do danej szkody.

Zdarza się również, że odmowa wypłaty odszkodowania lub ograniczenia części wypłaty następuje już po zakończonej naprawie. Może to być odmowa wynikająca z przyczyn leżących po stronie serwisu np. nieakceptowalna wysokość stawki za godzinę. Wtedy serwis składa odwołanie od takiej decyzji, a czasami również dochodzi do sporów sądowych. Jeśli takie odwołanie okaże się nieskuteczne, serwis ma obowiązek wystawienia korekty do faktury, aby ostatecznie jej wysokość była zgodna z wydaną decyzją o przyznanym odszkodowaniu. Jeśli jednak odmowa następuje z przyczyn leżących po stronie Klienta i oczywiście jest ona uzasadniona, różnicę dopłaca Klient.

Opisane we wniosku Warianty usług mogą obejmować również sytuacje, kiedy to Leasingodawca, a nie Klient będzie stroną umowy ubezpieczenia z Towarzystwem Ubezpieczeniowym. W takiej sytuacji „Klientem” opisanym we wniosku może być zarówno Leasingodawca, jako właściciel auta i strona umowy ubezpieczenia, jak i leasingobiorca, jako uprawniony (upoważniony) korzystający z samochodu i płatnik składki ubezpieczeniowej. Każdorazowo „Klientem” Spółki będzie strona umowy ubezpieczenia tj. albo Leasingodawca, albo Leasingobiorca.

W przypadku, gdy stroną umowy z TU będzie Leasingodawca usługa świadczona w Wariancie 1 i 2 pozostaje bez zmian do jej kształtu opisanego w złożonym przez Spółkę wniosku.

Pytania

1.Czy w świetle rozważanego zdarzenia przyszłego dot. Wariantu 1 i Wariantu 2 oraz przepisów ustawy o CIT, kwota odszkodowania wypłaconego przez TU będzie stanowić przychód podatkowy Spółki?

2.Czy w świetle rozważanego zdarzenia przyszłego dot. Wariantu 1 i Wariantu 2 oraz przepisów ustawy o CIT, kwota netto faktury wystawionej na Spółkę przez serwis ASO lub - odpowiednio - kwota netto powiększona o 50% VAT będzie stanowiła koszt podatkowy Spółki?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad 1

W świetle rozważanego zdarzenia przyszłego dot. Wariantu 1 i Wariantu 2 oraz przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej także „ustawa o CIT”), kwota odszkodowania wypłaconego przez TU będzie stanowić przychód podatkowy Spółki.

Ad 2

W świetle rozważanego zdarzenia przyszłego dot. Wariantu 1 i Wariantu 2 oraz przepisów ustawy o CIT, kwota netto faktury wystawionej na Spółkę przez serwis ASO lub - odpowiednio - kwota netto powiększona o 50% VAT będzie stanowiła koszt podatkowy Spółki.

Uzasadnienie stanowiska

Według definicji zawartych w przepisach art. 12 ust. 1 ustawy o CIT przychodami, z pewnymi zastrzeżeniami, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Za przychody związane z działalnością gospodarczą i działami specjalnymi produkcji rolnej osiągniętymi w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont (art. 12 ust. 3 ustawy o CIT).

Literalna wykładnia powołanego przepisu prowadzi do wniosku, że do przychodów podatkowych zalicza się takie przychody, które w danym momencie są trwałe, definitywne i bezwarunkowe. Do przychodów podatkowych podatnik winien zaliczyć tylko takie przychody, które są mu należne. Nie będą to zatem jakiekolwiek przychody, lecz przychody, w stosunku do których podatnikowi przysługiwać będzie prawo do ich otrzymania i które stanowić będą jego trwałe przysporzenie majątkowe.

Co do zasady więc, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów danej osoby prawnej decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa podatnika lub zmniejsza jego zobowiązania w sposób trwały, a nie tymczasowy. Definitywność w zakresie środków pieniężnych definiowana powinna być przez pryzmat możliwości swobodnego nimi dysponowania.

Jak wynika z rozstrzygnięciem organów interpretacyjnych za przychód w postaci otrzymania przez podatnika środków pieniężnych zostać może uznane za przychód w podatku dochodowym od osób prawnych, o ile łącznie zostaną spełnione poniższe warunki:

• przysporzenie to ma charakter definitywny, powodujący w sposób trwały zwiększenie wartości aktywów podatnika lub też zmniejszenie wysokości jego zobowiązań oraz
• podatnik może rozporządzać otrzymanymi środkami jak własnymi.

Przychodem jest każda wartość wchodząca do majątku podatnika, powiększająca jego aktywa, o ile nie została wyłączona z przychodów podatkowych, na podstawie art. 12 ust. 4 ustawy o CIT (brak w nim jednak przychodu pochodzącego z odszkodowania).

Natomiast zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o CIT, do przychodów nie zalicza się zwróconych innych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów. Aby dany wydatek mógł być zaliczony do kategorii „innych wydatków”, konieczne jest, by wydatek ten nie został zaliczony do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy oraz by wydatek został wcześniej przez podatnika poniesiony, a następnie mu zwrócony. Przy czym wydatek poniesiony powinien być odpowiednikiem wydatku zwróconego. Takie stanowisko potwierdzają liczne interpretacyjne indywidualne m.in. Pismo z dnia 23 kwietnia 2021 r., wydane przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, 0111-KDIB1-2.4010.68.2021.2.BD.

Zatem należy uznać, że odszkodowanie za szkodę komunikacyjną jest wykonaniem świadczenia z umowy ubezpieczenia, a nie zwrotem wydatków. Oznacza to, że kwota wypłaconego Wnioskodawcy przez TU odszkodowania stanowi dla niego przychód podatkowy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z powyższego przepisu wynika, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu tych, zawartych w negatywnym katalogu art. 16 ustawy o CIT, są kosztami uzyskania przychodów, o ile są poniesione i pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą zostać spełnione następujące przesłanki:

• koszt został poniesiony przez podatnika (a nie podmiot trzeci);
• poniesiony koszt jest definitywny, tzn. nie ma charakteru przejściowego;
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą;
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów;
• został właściwie udokumentowany;
• nie znajduje się w grupie wydatków, wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy o CIT mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Wydatki te nie mogą znajdować się w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów zawartym w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.

Jeżeli zatem samochód jest objęty ubezpieczeniem dobrowolnym, to koszty remontu powypadkowego nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 50 ustawy o CIT. Gdy jest on jednocześnie autem osobowym wykorzystywanym wyłącznie w prowadzeniu działalności gospodarczej, to nie ma również podstaw do zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o CIT.

Jeżeli jednak auto osobowe będzie wykorzystywane również do celów niezwiązanych z działalnością, to tylko 75% kosztów remontu powypadkowego jako kosztów używania samochodu osobowego podlega rozliczeniu w kosztach podatkowych. Pozostaje to jednak bez wpływu na to, że przychód w podatku dochodowym stanowi pełna kwota uzyskanego odszkodowania.

Potwierdzeniem tego stanowiska są interpretacje indywidualne, m.in. Pismo z dnia 23 listopada 2021 r., wydane przez: Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, 0111-KDIB1-3.4010.425.2021.1.IZ oraz Pismo z dnia 28 kwietnia 2021 r., wydane przez: Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, 0111-KDIB1-2.4010.106.2021.4.AK. W obu tych interpretacjach Organ podatkowy wskazał, że „Spółce przysługuje prawo do ujęcia pełnego kosztu uzyskania przychodów z faktur jakie będą wystawiane przez warsztaty samochodowe za naprawy powypadkowe samochodów osobowych klientów Spółki objętych nowymi (oraz rozszerzonymi) umowami o usługi zarządzania flotą pojazdów lub W związku z powyższym należy uznać, że ww. wydatki ponoszone na naprawę leasingowanych samochodów, które objęte będą dobrowolnym ubezpieczeniem spełniają warunki do zakwalifikowania, jako koszt uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., nawet w przypadku gdy naprawy te będą wykonywane przez zakład naprawczy wybrany przez Korzystającego.”.

Zatem oznacza to, że kwota netto faktury wystawionej na Spółkę przez serwis lub - odpowiednio - kwota netto powiększona o 50% VAT - stanowi koszt podatkowy Spółki.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego, podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - (t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1634; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.