Interpretacja indywidualna z dnia 11 lipca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-1.4012.278.2024.2.EB

Zwolnienie od podatku dostawy mieszkania.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

25 kwietnia 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 25 kwietnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku dostawy mieszkania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 25 czerwca 2024 r. (wpływ 25 czerwca 2024 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Spółka (…) jest czynnym podatnikiem VAT od dnia (...) r. i w głównym zakresie zajmuje się sprzedażą hurtową maszyn wykorzystywanych w górnictwie, budownictwie oraz inżynierii lądowej i wodnej, zgodnie z kodem PKWiU 46.63.Z.

W roku 2019 na podstawie umowy deweloperskiej Spółka nabyła nieruchomość mieszkalną wraz z prawem do miejsca postojowego w odrębnej nieruchomości.

Wraz z postępem prac Spółka na podstawie kolejnych faktur VAT płaciła za kolejne etapy zaawansowania. Ostatecznie dnia 26 czerwca 2020 r. doszło do przekazania lokalu mieszkalnego Spółce i od tego dnia Spółka rozpoczęła prace związane z wykończeniem mieszkania, traktując nieruchomość jako środek trwały w budowie powiększając jej wartość.

Faktury za zakup mieszkania zostały wystawione wraz z podatkiem VAT w wysokości 8%, a Spółka dokonała odliczenia tego podatku w deklaracjach VAT zgodnych z terminem wystawienia faktur.

Następnie w trakcie wykończenia mieszkania, które trwało do sierpnia 2022 r. Spółka odliczała podatek VAT z faktur za materiały i usługi niezbędne do oddania mieszkania do użytkowania, a wartość wykonanych prac przekroczyła 30% wartości samego mieszkania. Po zakończeniu prac wykończeniowych Spółka zamieściła ogłoszenie dotyczące sprzedaży mieszkania i dopiero w dniu 28 grudnia 2023 r. doszło do podpisania umowy przedwstępnej sprzedaży mieszkania, w której ustalono termin przekazania i sprzedaży mieszkania na dzień 30 czerwca 2024 r.

Doprecyzowanie i uzupełnienie opisu sprawy

1.Mieszkanie wraz z prawem do miejsca postojowego nie zostało wprowadzone do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych oraz nie podlega amortyzacji.

2.Mieszkanie wraz z prawem do miejsca postojowego stanowi dla Spółki towar handlowy.

3.Spółce z tytułu nabycia mieszkania wraz z prawem do miejsca postojowego oraz wydatków ponoszonych na jego wykończenie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

4.Od momentu nabycia do chwili sprzedaży mieszkanie wraz z prawem do miejsca postojowego nie było/jest wykorzystywane. Spółka po zakupie mieszkania, aż do dnia sierpnia 2022 r. wykańczała mieszkanie, a następnie wystawiła je na sprzedaż oczekując oferty zakupu. Dopiero po odpowiedzi klienta na ogłoszenie w dniu 28 grudnia 2023 r. doszło do podpisania umowy przedwstępnej sprzedaży mieszkania, w której ustalono termin przekazania mieszkania na dzień 30 czerwca 2024.

5.Mieszkanie wraz z prawem do miejsca postojowego przed sprzedażą nie było udostępniane osobom trzecim na podstawie umowy najmu, dzierżawy itp.

6.Mieszkanie oraz prawo do miejsca postojowego posiadają odrębne księgi wieczyste.

7.Prawo do miejsca postojowego może być przedmiotem odrębnej sprzedaży, ponieważ garaż, w którym znajduje się miejsce postojowe jest odrębną nieruchomością.

Pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie z 25 czerwca 2024 r.)

Czy Spółka wystawiając fakturę za sprzedaż mieszkania powinna naliczyć podatek VAT w wystawionej fakturze uznając, że do pierwszego zasiedlenia (zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy o VAT) dojdzie dopiero w dniu sprzedaży mieszkania, oddając w użytkowanie klientowi Spółki (oczywiście mając na względzie art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT)?

Państwa stanowisko w sprawie (ostatecznie wyrażone w piśmie z 25 czerwca 2024 r.)

Według Spółki, przy sprzedaży nieruchomości, mając na względzie stan faktyczny w niniejszej sprawie, należy naliczyć podatek VAT, ponieważ jest to transakcja wykonywana w ramach pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, która nie spełnia warunków zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.) – zwanej dalej ustawą:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy:

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy:

Stosownie do powołanych powyżej przepisów budynki/budowle oraz grunt spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Z uwagi na fakt, że ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie zawierają definicji lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego, należy posiłkować się w tym zakresie przepisami ustawy z 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1048), zwanej dalej „ustawą o własności lokali”.

Stosownie do art. 7 ust. 1 i ust. 2 ustawy o własności lokali:

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy o własności lokali:

O możliwości wyodrębnienia prawnego lokalu decyduje przesłanka samodzielności.

Zgodnie z art. 2 ust. 3 ustawy o własności lokali, spełnienie wymagań, o których mowa w ust. 1a-2, a więc potwierdzających samodzielność lokalu, stwierdza starosta w formie zaświadczenia.

Oznacza to, że dokumentem kluczowym dla potwierdzenia prawnego wyodrębnienia danego lokalu jest uzyskanie zaświadczenia o samodzielności lokalu, wydanego przez odpowiedni organ władzy publicznej.

Z powyższych przepisów wynika, że odrębną nieruchomość może stanowić samodzielny lokal, a dla powstania odrębnej własności lokali niezbędny jest wpis do księgi wieczystej mający charakter konstytutywny. Bez wpisu do księgi wieczystej odrębna własność lokalu (części budynku) nie może skutecznie powstać. Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług lokal ten staje się odrębnym od budynku towarem i stanowi samodzielny przedmiot czynności podlegającej opodatkowaniu tym podatkiem.

Stosownie do powołanych powyżej przepisów samodzielne lokale oraz grunt spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, która to czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia podatnik i działalność gospodarcza, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy:

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy:

Należy zauważyć, że wykonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może być opodatkowana właściwą stawką podatku, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Zastosowanie zwolnienia od podatku, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Przy czym, wykonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może być albo opodatkowana właściwą stawką podatku VAT, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Zakres i zasady zwolnienia dostawy towarów zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy:

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków i budowli, jeżeli w stosunku do nich powstało pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata.

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy:

Z powyższego przepisu wynika, że pierwszym zasiedleniem jest pierwsze zajęcie nieruchomości do używania. „Pierwsze zasiedlenie” budynku, budowli lub ich części bądź lokalu ma więc miejsce zarówno w sytuacji, w której po wybudowaniu budynku, budowli lub ich części, bądź lokalu oddano go w najem, jak i w przypadku wykorzystywania budynku, budowli lub ich części na potrzeby własnej działalności gospodarczej podatnika – bowiem w obydwu przypadkach doszło do korzystania z budynku, budowli lub ich części, bądź lokalu.

Podkreślić w tym miejscu należy, że termin „ulepszenia” zawarty w ustawie o podatku od towarów i usług, odwołuje się do przepisów o podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 16g ust. 13 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U z 2023 r. poz. 2805 ze zm.):

Ulepszeniem środka trwałego – w rozumieniu ustawy podatkowej – jest więc:

‒przebudowa środka trwałego, tj. wykonanie takich prac, w wyniku których nastąpi jego dostosowanie do zmienionych potrzeb funkcjonalnych, użytkowych lub technicznych;

‒rozbudowa środka trwałego, tj. wykonanie takich prac, które powiększają ten środek trwały;

‒rekonstrukcja środka trwałego, tj. wykonanie prac, w wyniku których nastąpi odtworzenie zniszczonego środka trwałego do jego poprzedniego stanu;

‒adaptacja środka trwałego, tj. wykonanie prac mających na celu przystosowanie danego środka trwałego do spełniania odmiennych funkcji od tych, dla których został zbudowany lub użytkowany;

‒modernizacja środka trwałego, tj. unowocześnienie środka trwałego.

Powyższy przepis wskazuje, że na gruncie prawa podatkowego „ulepszenie” jest pojęciem, które dotyczy wyłącznie składników majątku będących środkami trwałymi. Pod pojęciem tym należy rozumieć takie czynności, jak przebudowa, rozbudowa, rekonstrukcja, adaptacja lub modernizacja środka trwałego, które podnoszą jego wartość techniczną, użytkową, jak i przystosowanie składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu, niż pierwotne przeznaczenie albo nadanie temu składnikowi innych cech użytkowych.

Zatem nieruchomości (np. lokal), które nie będą stanowić u podatnika środka trwałego, nie mogą ulec ulepszeniu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, ponieważ pojęcie ulepszenia, do którego odwołuje się ustawodawca w art. 2 pkt 14 ustawy, odsyłając do przepisów o podatku dochodowym, dotyczy wyłącznie ulepszenia środków trwałych.

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy:

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

W tym miejscu należy nadmienić, że dla dostawy nieruchomości, które nie spełniają przesłanek do objęcia ich zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 lub 10a ustawy ustawodawca przewidział możliwość zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy:

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga art. 29a ust. 8 ustawy, w myśl którego:

Z opisu sprawy wynika, że:

·Spółka jest czynnym podatnikiem VAT od dnia (...) r.

·W roku 2019 na podstawie umowy deweloperskiej Spółka nabyła nieruchomość mieszkalną wraz z prawem do miejsca postojowego w odrębnej nieruchomości.

·Mieszkanie oraz prawo do miejsca postojowego posiadają odrębne księgi wieczyste.

·Prawo do miejsca postojowego może być przedmiotem odrębnej sprzedaży, ponieważ garaż, w którym znajduje się miejsce postojowe jest odrębną nieruchomością.

·Wraz z postępem prac Spółka na podstawie kolejnych faktur VAT płaciła za kolejne etapy zaawansowania.

·Ostatecznie dnia 26 czerwca 2020 r. doszło do przekazania lokalu mieszkalnego Spółce i od tego dnia Spółka rozpoczęła prace związane z wykończeniem mieszkania, traktując nieruchomość jako środek trwały w budowie powiększając jej wartość.

·Faktury za zakup mieszkania zostały wystawione wraz z podatkiem VAT w wysokości 8%, a Spółka dokonała odliczenia tego podatku w deklaracjach VAT zgodnych z terminem wystawienia faktur.

·Następnie w trakcie wykończenia mieszkania, które trwało do sierpnia 2022 r. Spółka odliczała podatek VAT z faktur za materiały i usługi niezbędne do oddania mieszkania do użytkowania, a wartość wykonanych prac przekroczyła 30% wartości samego mieszkania.

·Po zakończeniu prac wykończeniowych Spółka zamieściła ogłoszenie dotyczące sprzedaży mieszkania i dopiero w dniu 28 grudnia 2023 r. doszło do podpisania umowy przedwstępnej sprzedaży mieszkania, w której ustalono termin przekazania i sprzedaży mieszkania na dzień 30 czerwca 2024 r.

·Mieszkanie wraz z prawem do miejsca postojowego nie zostało wprowadzone do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych oraz nie podlega amortyzacji.

·Mieszkanie wraz z prawem do miejsca postojowego stanowi dla Spółki towar handlowy.

·Spółce z tytułu nabycia mieszkania wraz z prawem do miejsca postojowego oraz wydatków ponoszonych na jego wykończenie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

·Od momentu nabycia do chwili sprzedaży mieszkanie wraz z prawem do miejsca postojowego nie było/jest wykorzystywane. Spółka po zakupie mieszkania, aż do dnia sierpnia 2022 r. wykańczała mieszkanie, a następnie wystawiła je na sprzedaż oczekując oferty zakupu. Dopiero po odpowiedzi klienta na ogłoszenie w dniu 28 grudnia 2023 r. doszło do podpisania umowy przedwstępnej sprzedaży mieszkania, w której ustalono termin przekazania mieszkania na dzień 30 czerwca 2024.

·Mieszkanie wraz z prawem do miejsca postojowego przed sprzedażą nie było udostępniane osobom trzecim na podstawie umowy najmu, dzierżawy itp.

Państwa wątpliwości w przedmiotowej sprawie dotyczą kwestii, czy Spółka wystawiając fakturę za sprzedaż mieszkania powinna naliczyć podatek VAT w wystawionej fakturze uznając, że do pierwszego zasiedlenia (zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy) dojdzie dopiero w dniu sprzedaży mieszkania, oddając w użytkowanie klientowi Spółki (mając na względzie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy).

W celu ustalenia, czy w przedmiotowej sprawie dla sprzedaży mieszkania zastosowanie znajdzie zwolnienie z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć, czy względem przedmiotowego mieszkania nastąpiło pierwsze zasiedlenie.

Odnosząc się do Państwa wątpliwości należy zauważyć, że w przedmiotowej sprawie do pierwszego zasiedlenia nabytego przez Państwa mieszkania doszło w momencie jego nabycia przez Spółkę od dewelopera. Jak bowiem Państwo wskazali – ostatecznie dnia 26 czerwca 2020 r. doszło do przekazania lokalu mieszkalnego Spółce i od tego dnia Spółka rozpoczęła prace związane z wykończeniem mieszkania. Tym samym, w momencie nabycia przez Państwa mieszkania od dewelopera doszło do jego pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy.

Jednocześnie zaznaczenia wymaga, że wskazali Państwo, że mieszkanie nie stanowi środka trwałego Spółki. Zatem prace wykończeniowe, które wykonali Państwo w mieszkaniu nie stanowią ulepszenia w rozumieniu art. 16g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Na gruncie prawa podatkowego „ulepszenie” jest pojęciem, które dotyczy wyłącznie składników majątku będących środkami trwałymi.

Zatem sprzedaż przez Państwa mieszkania (stanowiącego towar handlowy), która nastąpi po upływie 2 lat od jego nabycia przez Państwa (pierwszego zasiedlenia) będzie objęta zwolnieniem od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Należy również zauważyć, że w świetle art. 43 ust. 10 ustawy:

Zgodnie z art. 43 ust. 11 ustawy:

Ustawodawca daje więc podatnikom, dokonującym dostawy budynków, spełniających przesłanki do korzystania ze zwolnienia od podatku wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy – po spełnieniu określonych warunków – możliwość rezygnacji ze zwolnienia i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych. Przy czym podkreślić należy, że niniejsze prawo zostało zawężone tylko do rezygnacji ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Tak więc w przypadku, gdy planowana dostawa mieszkania będzie korzystała ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, nie ma potrzeby analizowania zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a i art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 106b ust. 2 ustawy:

Natomiast z art. 106b ust. 3 ustawy wynika, że:

Natomiast przepis art. 106e ust. 1 ustawy mówi, że:

Na mocy art. 2 pkt 22 ustawy:

Jak wynika z powołanego przepisu fakturę wystawia się w celu udokumentowania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Faktura jest dokumentem sformalizowanym (potwierdzającym zaistnienie określonego zdarzenia gospodarczego), który powinien spełniać szereg wymogów przewidzianych przepisami prawa.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów – co do zasady – podatnik VAT jest zobowiązany wystawiać fakturę dokumentującą sprzedaż towarów i usług na rzecz innego podatnika.

Ponadto z wyżej powołanych regulacji wynika, że w przypadku, gdy dostawa towarów korzysta ze zwolnienia z podatku na podstawie art. 43 ust. 1 ustawy, podatnik, co do zasady nie ma obowiązku wystawienia faktury tę transakcję dokumentującej. Jest obowiązany do wystawienia faktury dokumentującej sprzedaż zwolnioną od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 ustawy jedynie na żądanie nabywcy i wyłącznie w terminie wskazanym w tym przepisie.

Jak wskazano powyżej planowana sprzedaż mieszkania korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, a więc Państwa Spółka będzie miała obowiązek wystawienia faktury dokumentującej transakcję sprzedaży mieszkania, wyłącznie na żądanie nabywcy i tylko wtedy, gdy żądanie to zostanie wniesione w określonym w art. 106b ust. 3 ustawy terminie.

Podsumowując, Spółka wystawiając fakturę za sprzedaż mieszkania nie powinna naliczyć podatku VAT, ponieważ do pierwszego zasiedlenia (zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy) mieszkania doszło w dniu sprzedaży mieszkania przez dewelopera na Państwa rzecz, w związku z czym sprzedaż przez Państwa tego mieszkania będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Zatem Państwa stanowisko uznaję za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Państwa zapytania. Inne kwestie przedstawione w opisywanym stanie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności kwestii zwolnienia od podatku sprzedaży prawa do miejsca postojowego, które może być przedmiotem odrębnej sprzedaży, ponieważ garaż, w którym znajduje się miejsce postojowe jest odrębną nieruchomością, a Państwa pytanie obejmuje wyłącznie kwestię zwolnienia od podatku dostawy mieszkania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwa do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).