Interpretacja indywidualna z dnia 11 lipca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-1.4010.186.2024.2.MF

Dotyczy ustalenia, czy wydatki związane z produkcją programów, w tym wydatki wskazane w stanie faktycznym, stanowią na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych bezpośrednie koszty uzyskania przychodów, które powinny być rozliczane przez Spółkę proporcjonalnie do osiąganych sukcesywnie przychodów.

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

2 kwietnia 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, m.in. w zakresie ustalenia, czy wydatki związane z produkcją programów, w tym wydatki wskazane w stanie faktycznym, stanowią na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych bezpośrednie koszty uzyskania przychodów, które powinny być rozliczane przez Spółkę proporcjonalnie do osiąganych sukcesywnie przychodów (…).

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 13 maja 2024 r., które wpłynęło w tym samym dniu.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

1. UWAGI WSTĘPNE

Wnioskodawca jest spółką akcyjną, posiadającą siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w (…). Spółka jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych oraz polskim rezydentem, podlegającym nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Rok podatkowy Spółki jest równy kalendarzowemu.

Przedmiotem prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest przede wszystkim (…). Tym samym, zakres działalności Spółki to (…).

Spółka prowadzi działalność (…). Dodatkowo Spółka osiąga przychody z tytułu udzielania licencji na rozpowszechnianie (…).

W ramach swojej działalności, Spółka produkuje programy, a nadrzędnym celem tej produkcji jest uzyskanie przez Wnioskodawcę przychodów z gospodarczego wykorzystania (…) tych programów.

2. UJĘCIE WYDATKÓW ZWIĄZANYCH Z PRODUKCJĄ PROGRAMÓW W SYSTEMIE KSIĘGOWYM SPÓŁKI

W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, Spółka produkuje programy zarówno na podstawie zakupionej, zewnętrznej licencji na formaty, jak i bez licencji (w oparciu o formaty oraz pomysły własne).

(…) to program lub pomysł na program, z wyodrębnionymi elementami, które mogą być przedmiotem licencji. Spółka nabywa prawa do licencji na formaty w ramach zawartych umów licencyjnych za wynagrodzeniem. Podatkowe skutki nabycia i wykorzystania licencji do formatów nie są przedmiotem niniejszego wniosku. Oprócz ewentualnych kosztów licencji na formaty zewnętrzne, Spółka zobowiązana jest do poniesienia szeregu wydatków związanych z produkcją konkretnego programu. Są to między innymi:

-koszty wynagrodzeń personelu zatrudnionego do wykonywania poszczególnych zadań związanych z formatami:

- (…),

-koszty podwykonawców, w tym (…), z którymi Spółka współpracuje w ramach wykonywanych zadań związanych z produkcją programów,

-koszty wynajmu obiektów, w których realizowane są produkcje,

-koszty scenografii,

-a także inne koszty związane z produkcją.

Dla każdego programu, dla którego zaakceptowany zostaje wniosek budżetowy, automatycznie generowany jest kod projektu. Stanowi on obiekt w systemie (…), w ramach którego księgowane są koszty.

Jako że prace nad programem mogą trwać od kilku do kilkunastu miesięcy, Spółka wszystkie koszty tworzenia programu księguje na konto bilansowe – (…) (Produkcja w toku), obejmujące wydatki ponoszone w trakcie produkcji danego programu.

3. ROZLICZENIE BILANSOWE WYDATKÓW Z TYTUŁU PRODUKCJI PROGRAMÓW

W momencie (…), wszelkie poniesione wydatki związane z produkcją, które były księgowane na koncie „Produkcja w toku”, zostają przeniesione na odpowiednie konto bilansowe. Dla każdego programu w ramach rejestru mogą zostać utworzone trzy składniki aktywów:

-pierwszy, obejmujący pełne koszty produkcji (z wyłączeniem licencji na format),

-drugi stanowiący licencję na format (…) pod warunkiem że, program produkowany jest na licencji formatu,

-trzeci obejmujący licencję na format (…) pod warunkiem że, program ma licencję i odpowiednie prawa do eksploatacji.

W przypadku (…) programów, które składają się z (…), koszty programu są zamykane co do zasady w ramach trzech powyższych aktywów i wraz ze startem tego (…) rozpoczyna się naliczanie odpisów amortyzacyjnych.

Niemniej jednak dla programów, które (…) zostają one przez Spółkę podzielone na (…). (…) generuje osobne składniki aktywów, w związku z czym dla jednego programu zostaje utworzonych (…) aktywów (…). W rezultacie, wraz ze startem pierwszego (…) Spółka rozpoczyna naliczanie odpisów amortyzacyjnych dla (…), natomiast w (…).

Może zdarzyć się sytuacja, w której niemożliwe jest (…). W takim wypadku, Spółka dla (…) tworzy dodatkowe (…) aktywa i rozpoczyna ich amortyzację od następnego roku podatkowego. Tym samym, takie działanie prowadzi do powstania (…) na jednym kodzie projektu. Takie sytuacje zdarzają się stosunkowo rzadko w porównaniu do skali prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej, niemniej jednak pozwalają na zachowanie zasady współmierności między przychodami a kosztami.

Celem zachowania ww. zasady współmierności między przychodami i kosztami, naliczanie odpisów amortyzacyjnych dokonywane jest według opracowanej przez Spółkę metodologii pozwalającej w jak najlepszym stopniu alokować koszty produkcji programów do generowanych przez Spółkę przychodów.

Spółka wskazuje, iż rozkład przychodów w czasie jest często nieprzewidywalny i zależy od wielu czynników, w tym niezależnych od Spółki, takich jak (…). Także (…), w którym generowane będą przychody z programu nie jest z góry znany i zależy od czynników, które nie są możliwe do sprecyzowania w momencie stworzenia programu.

Z uwagi na powyższe, w ocenie Spółki nie ma możliwości dokładnego określenia, kiedy uzyska wszystkie przychody związane z produkcją danego programu oraz jaka będzie całkowita kwota przychodu. Stąd alokacja kosztu danego programu ukształtowana została na bazie szacunkowych wyliczeń oraz doświadczenia Spółki co do charakterystyki strumienia generowanych przychodów odzwierciedlających w sposób możliwie obiektywny i rzetelny współmierność przychodów i kosztów.

Dla potrzeb księgowych rozliczenie wszystkich aktywów dokonywane jest w oparciu o metodę rozliczania w czasie/ krzywą amortyzacji (…), czyli schematy amortyzacji ustalone przez Spółkę, oraz weryfikowane w toku procesu o nazwie (…).

W związku z powyższym Spółka przygotowała zestawienie, w ramach którego dla poszczególnych gatunków programów zdefiniowane są okresy rozliczeniowe oraz procentowe udziały, które powinny być używane do rozliczenia poszczególnych programów w tych okresach. W ramach poszczególnych kluczy amortyzacji Spółka określa wartość, jaka powinna zostać rozliczona w danym czasie, przy zachowaniu zasady współmierności przychodów i kosztów.

Kluczowe krzywe amortyzacji programów w czasie, funkcjonujące w ramach działalności Spółki przedstawiają się następująco:

(…)

Decyzja co do wyboru odpowiedniego klucza dokonywana jest na podstawie klasyfikacji danego programu do odpowiedniej kategorii tzw. rodzaj programu/genre.

Klucze amortyzacji uwzględniają (…) programu, (…), biorąc pod uwagę specyfikę danego rodzaju programu. Niektóre rodzaje programów mogą cieszyć się większym zainteresowaniem w konkretnej grupie odbiorców, co może wpływać na (…). Zdefiniowanie konkretnej grupy odbiorców, (…) jest kluczowe, ponieważ preferencje oraz (…) mogą się różnić.

Spółka wskazuje, iż przychody generowane z (…) są odpowiednio większe niż przychody generowane przy (…) oraz przychody generowane przez kolejne (…) programu (…). Wynika to między innymi z faktu, iż (…).

Przykładowo, dla programu (…).

Celem Spółki było stworzenie takiej struktury, która opiera się na szacunkowej wielkości przychodów jakie generuje (…) w tym na bazie wiarygodnych i weryfikowalnych na przestrzeni kilku ostatnich lat danych.

4. UJĘCIE PODATKOWE KOSZTÓW PRODUKCJI PROGRAMÓW

a)Koszty licencji:

Z uwagi na to, że koszty związane z zakupem licencji wyłączane są na potrzeby podatkowe z ogólnych kosztów wytworzenia programu, nie stanowią one przedmiotu zapytania. Jednak dla pokazania całokształtu rozliczeń podatkowych związanych z produkcją programów opartych o formaty, Spółka wskazuje, że w odróżnieniu od ujęcia bilansowego, wydatki poniesione na zakup licencji na format produkcyjny są w ujęciu podatkowym amortyzowane liniowo, zgodnie z metodą amortyzacji określoną w przepisach podatkowych dla tego typu wartości niematerialnych i prawnych.

b)Koszty produkcji programów:

Wydatki poniesione przez (…), związane z wytworzeniem programów, z wyłączeniem wydatków na zakup licencji na formaty, ujmowane są jako koszty bezpośrednie związane z przychodem, które potrącane są współmiernie do przychodów (…). Intencją Spółki jest alokacja wartości wydatków poniesionych na produkcję programu proporcjonalnie do zakładanych przychodów wygenerowanych z danej produkcji. W związku z tym, Spółka opiera się tak jak dla potrzeb bilansowych, na opisanych kluczach amortyzacji, a ich weryfikacja odbywa się co roku w ramach procesu (…).

Na marginesie Spółka wskazuje, że mechanizm wyłączania dla celów podatkowych wydatków związanych zakupem licencji na format ze schematów opartych o krzywe amortyzacji rozliczania w czasie, jest zaimplementowany bezpośrednio w systemie (…) (osobne składniki) od 2022 r. W latach 2018-2021 r. wydatki na zakup licencji wyjmowane były „ręcznie” z ogólnych kosztów produkcji, tak aby zapewniona została możliwość odrębnego rozliczenia licencji jako wartości niematerialnej i prawnej oraz pozostałych wydatków, których ujęcie jako wartość niematerialna i prawna było niemożliwe.

5. PODSUMOWANIE

Podsumowując, pełne koszty produkcji (z wyłączeniem licencji na format) są rozliczane na podstawie opisanych schematów rozliczenia programów w czasie/cykli amortyzacyjnych (…) zarówno dla celów bilansowych, jak i podatkowych.

Mając powyższe na uwadze Wnioskodawca postanowił wystąpić z wnioskiem o interpretację indywidualną w celu potwierdzenia prawidłowości ujęcia wydatków związanych z produkcją programów jako kosztów bezpośrednich, rozliczanych współmiernie do szacowanych przychodów.

W uzupełnieniu wniosku w piśmie z 13 maja 2024 r. wskazali Państwo:

Spółka wskazuje, iż osoby zaangażowane w proces produkcyjny danego programu (w tym …) otrzymują wynagrodzenie za wykonaną pracę zarówno na podstawie zawartych ze Spółką umów o pracę, ale także na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych (umowy zlecenie czy umowy o dzieło czy umowy o podobnym charakterze).

Spółka wyjaśnia, iż ponosi szereg wydatków, które są nieodłącznym elementem procesu produkcyjnego każdego programu, niemniej jednak wszystkie wydatki dotyczące danego programu są rejestrowane w ramach jednego kodu projektu. Z uwagi na korzystanie przez Spółkę z programu monitorowania budżetu każdego z projektów nie ma możliwości wykorzystania wymienionych powyżej kosztów, które zostały przypisane do jednego (danego) programu, do produkcji innych programów. Poniesienie kosztów w ramach produkcji X jest równoznaczne z brakiem możliwości obciążenia nimi programu Y.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, w momencie akceptacji wniosku budżetowego dla określonego programu tworzony jest (…), który służy do rejestrowania wszystkich kosztów związanych z konkretnym programem. Każdy taki kod działa niczym niezależne konto analityczne w ramach systemu księgowego Spółki, tym samym umożliwiając dokładną analizę oraz kontrolę nad poniesionymi wydatkami na rzecz danego programu. Mechanizm ten pozwala na skuteczne administrowanie budżetem dedykowanym poszczególnemu programowi.

Spółka dopuszcza możliwość alokacji (podziału) poniesionych kosztów w sytuacji, kiedy powstaje ekonomiczne uzasadnienie dla podziału danego kosztu między (…) programy (lub na przykład, (…)). Przykładowo, koszty scenografii, która jest wykorzystywana w różnych edycjach programu mogą zostać podzielone i przypisane odrębnie do poszczególnej (…) tj. odrębnie do poszczególnych kodów projektu; innymi słowy każda (…) oznaczona jest innym kodem). W rezultacie, koszty scenografii poniesione w trakcie produkcji tychże programów zostaną przypisane odrębnie dla każdego programu - tj. zostaną alokowane do kosztów poszczególnych programów. Przy czym, podkreślić należy, że nie pojawi się sytuacja, ze koszt dotyczący np. 2 programów (…) zostanie przypisany wyłącznie do jednego z tych programów (…). Zawsze będzie alokowany pomiędzy programy (…), z którymi jest związany, tak aby był odliczony (i) jednokrotnie oraz (ii) wyłącznie w związku i w zakresie, programu (…), którego dotyczy.

W ocenie Spółki, mając na uwadze charakterystykę prowadzonych projektów oraz złożoność procesu produkcyjnego poszczególnych programów, niemożliwym jest przedstawienie wyczerpującego wykazu wszystkich kosztów związanych z produkcją wszystkich programów w ramach jednego zestawienia.

W związku z powyższym, Spółka postanowiła w ramach stanu faktycznego przedstawić wyselekcjonowany katalog wydatków, które reprezentują najbardziej znaczące kwotowo pozycje w ramach budżetów poszczególnych programów.

Niemniej jednak Spółka pragnie wskazać, iż ponosi także inne wydatki związane z produkcją programów, które obejmują również te, które nie zostały bezpośrednio wymienione w złożonym wniosku, w tym między innymi:

-koszty nabycia lub wytworzenia własnych kostiumów,

-koszty nabycia lub wytworzenia rekwizytów,

-koszty związane z przeprowadzeniem castingu,

-koszty zakwaterowania dla ekipy produkcyjnej, aktorów oraz pozostałych członków obsady produkcyjnej,

-koszty cateringu dla ekipy produkcyjnej, aktorów oraz pozostałych członków obsady produkcyjnej,

-koszty dostosowania planu produkcyjnego do wymogów sanitarnych.

Spółka wskazuje, iż wydatki związane z produkcją programów, w tym wydatki wskazane w stanie faktycznym, zostają rozliczane proporcjonalnie do osiągniętych sukcesywnie przychodów, które pochodzą zarówno z (…).

Jak zostało wskazane w ramach stanu faktycznego, w ocenie Spółki, największe przychody są generowane w (…), jednakże z biegiem czasu przychody te ulegają zmniejszeniu wraz z (…).

Pytanie

Czy wydatki związane z produkcją programów, w tym wydatki wskazane w stanie faktycznym, stanowią na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych bezpośrednie koszty uzyskania przychodów, które powinny być rozliczane przez Spółkę proporcjonalnie do osiąganych sukcesywnie przychodów (…)?

Państwa stanowisko w sprawie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z 13 maja 2024 r.)

Zdaniem Wnioskodawcy, odpowiedź na zadane pytanie powinna być twierdząca.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

i.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tejże ustawy.

Ustawa o CIT nie zawiera definicji kosztu uzyskania przychodów. Brak ustawowej definicji związany jest z pewną nieokreślonością tego pojęcia oraz niezmiernie szerokim katalogiem zdarzeń gospodarczych występujących w ramach prowadzonych przez różnych podatników rodzajów działalności, a tym samym różnych kategorii wydatków ponoszonych w związku z szeroko rozumianą działalnością gospodarczą ukierunkowaną na osiągnięcie przychodów.

Istnieją jednak pewne kryteria oceny pozwalające stwierdzić, czy określony wydatek stanowi koszty uzyskania przychodów - kryteria te w istotnym zakresie zostały ukształtowane przez praktykę organów podatkowych oraz sądów administracyjnych. Wskazuje się w interpretacjach indywidualnych oraz wyrokach sądów administracyjnych, że do uznania danego wydatku za koszt podatkowy wymagane jest łączne spełnienie następujących warunków, tj. aby wydatek:

1. został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
2. był definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
3. pozostawał w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
4. poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,
5. został właściwie udokumentowany,
6. nie znajdował się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Wydatki ponoszone na produkcję programów przez Wnioskodawcę są niezbędne w celu osiągnięcia przychodów związanych z ich (…), bowiem w celu (…). Wydatki na produkcję powalają na (…). W rezultacie, wydatki te wpływają na ostateczną jakość programu, co z kolei przedkłada się na (…). Aby przyciągnąć (…). Wysokiej jakości produkcja zwiększa (…). Dobrej jakości programy mają potencjał zainteresowania (…).

Zdaniem Wnioskodawcy, nie powinno ulegać najmniejszej wątpliwości, iż ponoszone wydatki w związku z produkcją programów spełniają definicję kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. Pozostają one w bezsprzecznym związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Stanowią one bowiem wydatki bez poniesienia których realizacja projektu byłaby niemożliwa. Wszystkie wymienione koszty stają się bowiem integralną częścią kosztu związanego z produkcją programów.

ii.

W oparciu o kryterium stopnia powiązania kosztu z przychodem, ustawodawca wyróżnia przy tym koszty uzyskania przychodów:

-bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód) oraz

-inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Ustawodawca nie precyzuje, jakie koszty należy kwalifikować do wyżej wymienionych kategorii, niemniej jednak zgodnie z ugruntowanym stanowiskiem organów podatkowych, orzecznictwem sądów administracyjnych oraz doktryną, przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami rozumie się koszty, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. Natomiast, koszty inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, w tym koszty dotyczące całokształtu działalności podatnika to koszty związane z jego funkcjonowaniem, czyli takie których nie można wprost przypisać do określonych przychodów, a które są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia.

Według definicji zawartej w Słowniku Języka Polskiego „bezpośredni” oznacza „dotyczący kogoś lub czegoś wprost”. W konsekwencji, zgodnie z przytoczoną definicją, koszt bezpośrednio związany z przychodami stanowi koszt dotyczący wprost konkretnych przychodów. Jest to zatem koszt, bez którego nie byłoby możliwe osiągnięcie danych przychodów, a także koszt zapewniający odpowiednią wysokość przychodów.

W ocenie Wnioskodawcy, wydatki ponoszone na produkcję programów (…) są istotnym czynnikiem w osiąganiu przychodów związanych z (…). Jest to kluczowy czynnik dla (…). Bez odpowiednich wydatków w produkcję programów o wysokiej jakości istnieje ryzyko trudności (…), co w konsekwencji ogranicza możliwości generowania przychodów w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym, koszty produkcji kwalifikują się jako wydatki stanowiące bezpośrednie koszty uzyskania przychodów.

iii.

Ustawodawca nie przewidział żadnych szczególnych zasad ustalania kosztów uzyskania przychodów ponoszonych z tytułu produkcji programów (…), dlatego zdaniem Wnioskodawcy moment rozpoznania kosztów ponoszonych w ramach produkcji programów dla celów kalkulacji podatku dochodowego od osób prawnych powinien być rozpoznany w myśl art. 15 ust. 4 ustawy o CIT.

Zgodnie z jego treścią, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Powyższy przepis reguluje potrącalność kosztów w czasie, a więc określa moment uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodów. Z przytoczonego przepisu, w powiązaniu z generalną zasadą zawartą w art. 7 ust. 1 i 2 ustawy o CIT, wynika jednoznacznie, że aby było możliwe odliczenie kosztów w pierwszej kolejności musi wystąpić przychód, dla uzyskania którego koszty te zostały poniesione.

Jednocześnie przepisy podatkowe nie wskazują, w jaki sposób rozliczać koszty ponoszone w ramach produkcji programów, które wykazują bezpośredni związek z przychodem osiąganym z tych programów na przestrzeni wielu okresów sprawozdawczych.

Jednak, w ocenie Wnioskodawcy, w odniesieniu do kosztów bezpośrednio związanych z przychodami, gdy nie ma możliwości bezpośredniego przyporządkowania poniesionych kosztów do odpowiadających im przychodów, należy zastosować taką metodę alokacji kosztów bezpośrednich, która umożliwiłaby współmierne rozliczenie tych kosztów do uzyskanych przychodów.

W konsekwencji, celem prawidłowego rozpoznania momentu zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, Spółka przyjęła metodologię, która zakłada proporcjonalną alokację kosztów bezpośrednich do przychodów osiągniętych z tytułu (…).

Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym metodologia przyjęta przez Spółkę uwzględnia specyfikę konkretnego programu, w tym (…). Dla przykładu, przychody, jakie generowane są z (…).

Z uwagi na brak dokładnych wytycznych co do sposobu ujęcia kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z przychodami w sytuacji, gdy przychody osiągane są sukcesywnie w miarę (…) rozliczania kosztów produkcji programów ma na uwadze zastosowanie zasady współmierności przychodów i kosztów uzyskania przychodów oraz stanowi gwarancję zaliczania w ciężar kosztów podatkowych wydatków wskazanych w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, odpowiadających przychodowi należnemu bezpośrednio przyporządkowanemu do (…) danego programu.

(…)

Biorąc pod uwagę powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wydatki związane z produkcją programów, w tym wydatki wskazane w stanie faktycznym, poniesione w związku z (…), stanowią na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych bezpośrednie koszty uzyskania przychodów i powinny być rozliczane przez Spółkę proporcjonalnie do osiąganych sukcesywnie przychodów (…).

W ocenie Wnioskodawcy, (…) alokacja kosztów bezpośrednio związanych z przychodem do przychodu generowanego w związku z (…) programu stanowi realizację założeń art. 15 ust. 4 ustawy o CIT, tj. warunku przypisania kosztów bezpośrednich do odpowiadających im przychodów.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie ustalenia, czy wydatki związane z produkcją programów, w tym wydatki wskazane w stanie faktycznym, stanowią na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych bezpośrednie koszty uzyskania przychodów, które powinny być rozliczane przez Spółkę proporcjonalnie do osiąganych sukcesywnie przychodów jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej „ustawa o CIT”):

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Zatem, do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Podatnik kwalifikując poniesione wydatki do kosztów uzyskania przychodów powinien zatem kierować się podstawową zasadą zaistnienia związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a możliwością osiągnięcia z tego tytułu przychodu, albowiem to na nim spoczywa ciężar udowodnienia, że poniesienie wydatku ma (lub może mieć) wpływ na wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów).

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

-został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

-jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

-pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

-poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

-został właściwie udokumentowany,

-nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Dla ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, podatnik powinien rozpoznać rodzaj powiązania kosztów z przychodami. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania koszty podatkowe można podzielić na:

-bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód),

-inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru.

Pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, które nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika – brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód.

Klasyfikacja kosztów do wyżej wymienionych rodzajów kosztów uzyskania przychodu powinna odbywać się za każdym razem w oparciu o indywidualne cechy działalności podatnika, w ramach której wydatki te są ponoszone. Należy jednocześnie zaznaczyć, że prawidłowe zaliczenie wydatku do kosztów uzyskania przychodów uwarunkowane jest wykazaniem jego celowości i związku z osiągniętym przychodem, jak i prawidłowym udokumentowaniem. Trzeba pamiętać, że to na podatniku ciąży obowiązek prawidłowego rozliczania i wykazania związku poniesionych wydatków z przychodami, bo to on wywodzi skutki prawne w postaci zmniejszenia zobowiązania.

Zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy o CIT:

W art. 15 ust. 4b ww. ustawy wskazano, że:

Należy również zauważyć, że zgodnie z art. 15 ust. 4c ustawy o CIT:

Generalną zasadą podatkowego rozliczania kosztów bezpośrednich jest ujęcie (potrącenie) w rachunku podatkowym kosztu bezpośrednio związanego z przychodem w roku jego związania z odpowiadającym mu przychodem, chyba że koszt bezpośredni został poniesiony po dniu sporządzenia sprawozdania finansowego po zakończonym roku podatkowym (nie późniejszym jednak niż termin określony do złożenia zeznania podatkowego) – w takim przypadku jest on potrącalny w roku podatkowym następującym po roku, którego dotyczy.

Mając na uwadze powyższe należy wskazać, że koszty pozostające w bezpośrednim związku przyczynowo-skutkowym z faktycznie otrzymanymi lub należnymi przychodami danego roku podatkowego, podlegającymi opodatkowaniu w tym roku, są kosztami uzyskania przychodu na podstawie przepisów art. 15 ust. 4, ust. 4b albo 4c ustawy o CIT.

Stosownie do treści art. 15 ust. 4d ustawy o CIT:

W myśl art. 15 ust. 4e ustawy o CIT:

W tym miejscu zauważyć należy, że aby prawidłowo określić moment poniesienia kosztu podatkowego należy również sprawdzić, czy do określonego rodzaju wydatku nie mają zastosowania przepisy szczególne. Tak jest w przypadku kosztów wynagrodzeń pracowniczych, których to moment poniesienia reguluje art. 15 ust. 4g oraz art. 16 ust. 1 pkt 57 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 15 ust. 4g ustawy o CIT:

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 57 ustawy o CIT:

W świetle powyższego, stwierdzić należy, że zasadniczo moment potrącenia kosztów w rachunku podatkowym, zależy w pierwszej kolejności od charakteru związku poniesionego kosztu z przychodami, tj. czy stanowią one koszty bezpośrednio związane z przychodami czy też inne niż bezpośrednio związane z przychodami. W przypadku kosztów bezpośrednich kluczowe jest zachowanie zasady współmierności, tj. ujęcie kosztów dla celów podatkowych w okresie, w którym rozpoznano przychód. W odniesieniu natomiast do kosztów pośrednich, moment potrącenia dla celów podatkowych uzależniony jest od ujęcia bilansowego – jako koszt w księgach rachunkowych. Należy mieć jednak na uwadze, że ustawodawca przewidział odmienne reguły ujęcia w odniesieniu do niektórych grup kosztów, w szczególności kosztów wynagrodzeń, które polegają zarówno na wskazaniu konkretnego momentu potrącenia (art. 15 ust. 4g), jak i ograniczeniu w zaliczaniu do kosztów podatkowych tytułów nie zapłaconych przez podatnika (art. 16 ust. 1 pkt 57).

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że w ramach swojej działalności, Spółka produkuje programy, a nadrzędnym celem tej produkcji jest uzyskanie przez Wnioskodawcę przychodów z gospodarczego wykorzystania (…) tych programów. Może zdarzyć się sytuacja, w której (…). W takim wypadku, Spółka dla (…) tworzy dodatkowe trzy aktywa i rozpoczyna ich amortyzację od następnego roku podatkowego. Takie sytuacje zdarzają się stosunkowo rzadko w porównaniu do skali prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej, niemniej jednak pozwalają na zachowanie zasady współmierności między przychodami a kosztami. Spółka wskazuje, iż rozkład przychodów w czasie jest często nieprzewidywalny i zależy od wielu czynników, w tym niezależnych od Spółki, takich jak (…). Także okres, w którym generowane będą przychody z programu nie jest z góry znany i zależy od czynników, które nie są możliwe do sprecyzowania w momencie stworzenia programu. W ocenie Spółki nie ma możliwości dokładnego określenia, kiedy uzyska wszystkie przychody związane z produkcją danego programu oraz jaka będzie całkowita kwota przychodu. Stąd alokacja kosztu danego programu ukształtowana została na bazie szacunkowych wyliczeń oraz doświadczenia Spółki co do charakterystyki strumienia generowanych przychodów odzwierciedlających w sposób możliwie obiektywny i rzetelny współmierność przychodów i kosztów.

Spółka zobowiązana jest do poniesienia szeregu wydatków związanych z produkcją konkretnego programu. Są to między innymi:

-koszty wynagrodzeń personelu zatrudnionego do wykonywania poszczególnych zadań związanych z formatami:

- (…)

-koszty podwykonawców, w tym scenarzystów czy autorów tekstów, z którymi Spółka współpracuje w ramach wykonywanych zadań związanych z produkcją programów,

-koszty wynajmu obiektów, w których realizowane są produkcje,

-koszty scenografii,

-a także inne koszty związane z produkcją.

Ponadto Spółka w uzupełnieniu wniosku wskazała, iż ponosi także inne wydatki związane z produkcją programów, które obejmują również te, które nie zostały bezpośrednio wymienione w złożonym wniosku, w tym między innymi:

-koszty nabycia lub wytworzenia własnych kostiumów,

-koszty nabycia lub wytworzenia rekwizytów,

-koszty związane z przeprowadzeniem castingu,

-koszty zakwaterowania dla ekipy produkcyjnej, aktorów oraz pozostałych członków obsady produkcyjnej,

-koszty cateringu dla ekipy produkcyjnej, aktorów oraz pozostałych członków obsady produkcyjnej,

-koszty dostosowania planu produkcyjnego do wymogów sanitarnych.

Spółka wskazała, iż wydatki związane z produkcją programów, w tym wydatki wskazane w stanie faktycznym, zostają rozliczane proporcjonalnie do osiągniętych sukcesywnie przychodów, które pochodzą zarówno z (…) konkretnego programu, jak i z (…).

Spółka wskazała, iż osoby zaangażowane w proces produkcyjny danego programu (w tym (…)) otrzymują wynagrodzenie za wykonaną pracę zarówno na podstawie zawartych ze Spółką umów o pracę, ale także na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych (umowy zlecenie czy umowy o dzieło czy umowy o podobnym charakterze).

Wątpliwości Państwa dotyczą m.in. ustalenia, czy wydatki związane z produkcją programów, w tym wydatki wskazane w stanie faktycznym, stanowią na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych bezpośrednie koszty uzyskania przychodów, które powinny być rozliczane przez Spółkę proporcjonalnie do osiąganych sukcesywnie przychodów (…).

Mając na uwadze ww. przepisy prawa podatkowego oraz przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego, stwierdzić należy, że wydatki na wynagrodzenie za wykonaną pracę na podstawie zawartych ze Spółką umów o pracę, należy kwalifikować jako koszty podatkowe w oparciu o cyt. powyżej art. 15 ust. 4g ustawy o CIT, bez względu na fakt, czy stanowią one koszty bezpośrednie czy koszty pośrednie. W konsekwencji, winni Państwo należności z tytułu zawartych umów o pracę określone w art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych rozpoznawać jako koszt podatkowy w miesiącu za który są należne, pod warunkiem, że zostały opłacone przez Spółkę w terminie przyjętym dla rozliczeń z tego tytułu. W sytuacji braku terminowej płatności, stanowią one koszty w miesiącu, w którym są opłacone. W związku z powyższym, powołany przez Państwa art. 15 ust. 4 ustawy o CIT, dotyczący rozliczania tzw. kosztów bezpośrednich nie dotyczy wydatków, o których mowa w art. 15 ust. 4g ustawy o CIT, tj. wynagrodzeń pracowniczych, bowiem ustawodawca w tym zakresie przewidział odrębne regulacje dotyczące sposobu zaliczania ich do kosztów uzyskania przychodów. Data ujęcia w kosztach podatkowych wynagrodzeń pracowniczych stanowi lex specialis wobec ogólnych zasad uregulowanych w art. 15 ust. 4-4e ustawy o CIT.

Zatem Państwa stanowisko w ww. zakresie jest nieprawidłowe.

Odnosząc się natomiast do pozostałych wydatków związanych z produkcją programów, wskazanych w stanie faktycznym stwierdzić należy, iż Państwa stanowisko co do bezpośredniego związku wymienionych wydatków z przychodami, w rozumieniu art. 15 ust. 4 ustawy o CIT jest prawidłowe. Bez poniesienia wydatków na wyprodukowanie konkretnego programu niemożliwe byłoby osiągnięcie przychodów (…). Wydatki wymienione we wniosku ponoszone są po to by powstał konkretny program, nie służą innym celom.

Ponadto opisane we wniosku okoliczności, a mianowicie uzyskiwanie przychodów w sposób sukcesywny (tj. …), a nie jednorazowo, nie niweczy bezpośredniego charakteru związku kosztów z przychodami, nie zmienia tego charakteru na związek pośredni. W przypadku takim jak opisany we wniosku, gdy wygenerowane w efekcie poniesionych kosztów przychody są rozłożone w dłuższym okresie, podatnik powinien w sposób możliwie najdokładniejszy, biorąc pod uwagę specyfikę prowadzonej działalności i uzyskiwanych przychodów z (…), dokonać alokacji kosztów produkcji do sukcesywnie rozpoznawanych przychodów podatkowych.

Zatem opisane we wniosku wydatki związane z produkcją programów (z wyłączeniem wydatków poniesionych na wynagrodzenia pracowników zatrudnionych na umowę o pracę), stanowią koszty bezpośrednie, potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy o CIT.

Jednocześnie zastrzec należy, iż w przypadku wypłat z umów cywilnoprawnych (umów zlecenia, o dzieło i umów o podobnych charakterze), wydatki z tego tytułu mogą stanowić koszty rozliczane na zasadach art. 15 ust. 4 ustawy, pod warunkiem, że we wskazanym w tym przepisie momencie nie podlegają wyłączeniu z kosztów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 57 ustawy o CIT.

Reasumując, Państwa stanowisko w zakresie ustalenia, czy wydatki związane z produkcją programów, w tym wydatki wskazane w stanie faktycznym, stanowią na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych bezpośrednie koszty uzyskania przychodów, które powinny być rozliczane przez Spółkę proporcjonalnie do osiąganych sukcesywnie przychodów:

-w części dotyczącej wynagrodzeń pracowników zatrudnionych na umowę o pracę – jest nieprawidłowe,

-w części dotyczącej pozostałych kosztów, w tym kosztów dot. umów cywilnoprawnych, z ww. zastrzeżeniem – jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będący przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Nadmienić należy, że w pozostałym zakresie objętym wnioskiem, a dotyczącym metodologii przypisywania ww. kosztów do przychodów przyjętej przez Spółkę wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).