Interpretacja indywidualna z dnia 11 lipca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.348.2024.1.KKA

Obowiązki płatnika związane z przekazywaniem pracownikom Gadżetów i związane z wygraniem przez pracowników Gadżetów w konkursach.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest:

·prawidłowe w części dotyczącej obowiązków płatnika związanych z przekazywaniem pracownikom Gadżetów i

·nieprawidłowe w części dotyczącej obowiązków płatnika związanych z wygraniem przez pracowników Gadżetów w konkursach.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

10 maja 2024 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

C sp. z o.o. (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest jedną ze spółek należących do Grupy C, prowadzącej działalność w zakresie branży (...). Głównym przedmiotem działalności Spółki jest sprzedaż wyrobów gotowych (tj. ) oraz działania marketingowe. Spółka prowadzi swoją działalność głównie na rynku polskim.

W celu zwiększenia świadomości konsumentów na temat marek sprzedawanych przez Grupę, wzrostu ich sprzedaży, zdobycia nowych klientów oraz w związku wprowadzaniem nowych produktów na rynek, Wnioskodawca prowadzi różnego rodzaje akcje marketingowe. Działania te mają przede wszystkim na celu dbanie o rozpoznawalność oraz promowanie nazwy koncernu C oraz marek (...) produkowanych i dystrybuowanych przez koncern C.

W ramach swojej działalności Spółka prowadzi również wiele inicjatyw związanych z budowaniem pozytywnych relacji z pracownikami oraz kreowaniem wśród nich dobrego wizerunku koncernu i marek sprzedawanych przez koncern. Celem takich inicjatyw jest zwiększenie zaangażowania pracowników oraz ich utożsamiania i identyfikacji z firmą, co pośrednio prowadzi do ograniczenia wśród nich rotacji. Działania te mają również ma na celu dbanie o rozpoznawalność oraz promowanie nazwy koncernu C oraz marek (...) produkowanych i dystrybuowanych przez koncern C. Jednym z rodzajów takich inicjatyw może być przekazywanie swoim pracownikom przez Spółkę gadżetów z logo koncernu lub marek sprzedawanych przez koncern.

Gadżety z logo marki, które będzie mógł otrzymać lub wygrać pracownik to drobne przedmioty użytku codziennego (np. kubki, szklanki, butelka na wodę, parasol), elementy garderoby (np. skarpetki, t-shirt, bluza), akcesoria (plecak, torba, długopisy, magnesy, leżak) (dalej: „Gadżety”).

Gadżety byłby rozdawane w trakcie spotkań, szkoleń lub wydarzeń firmowych jak również w związku z planowanymi akcjami marketingowymi.

Pracownicy będą mieli również możliwość wygrania takich gadżetów w konkursach wewnętrznych organizowanych przez marki (np. wejście nowego produktu, wydarzenie sportowe sponsorowane przez markę) albo zwiększających świadomość w ważnych kwestiach dotyczących polityki koncernu C (np. E).

Na niektórych Gadżetach poza nazwą koncernu lub logo marki, mogłyby zostać zawarte informacje o wydarzeniu, w którym uczestniczył pracownik lub rok, w którym Gadżet został wydany, aby podkreślić ich pamiątkowy charakter.

Należy podkreślić, że Gadżety nie stanowiłyby dodatkowej formy gratyfikacji za wykonaną pracę. Spółka nie podpisywałaby żadnej dodatkowej umowy z pracownikami w związku z przekazaniem Gadżetów.

Pytania

1.Czy wartość przekazywanych Gadżetów pracownikom Spółki nie będzie stanowić dla nich przychodu, w związku z czym na Wnioskodawcy nie będą ciążyły obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych (dalej także: „ustawa o PIT”) w związku z ich wydaniem?

2.Czy wartość wygranych przez pracowników w konkursach wewnętrznych Gadżetów nie będzie stanowić dla nich przychodu, w związku z czym na Wnioskodawcy nie będą ciążyły obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych w związku z ich wydaniem?

Państwa stanowisko

Ad 1

Zdaniem Wnioskodawcy, wartość Gadżetów przekazanych pracownikom nie będzie stanowić dla nich przychodu, w związku z czym na Wnioskodawcy nie będą ciążyły obowiązki płatnika podatku PIT w związku z ich wydaniem.

Ad 2

Zdaniem Wnioskodawcy, wartość Gadżetów wygranych przez pracowników w konkursach wewnętrznych nie będzie stanowić dla nich przychodu, w związku z czym na Wnioskodawcy nie będą ciążyły obowiązki płatnika podatku PIT w związku z ich wydaniem.

Uzasadnienie stanowiska w odniesieniu do pytania 1 oraz pytania 2

Zgodnie z brzmieniem art. 8 Ordynacji podatkowej, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Z uwagi na powyższe, na płatniku ciążą trzy podstawowe obowiązki, tj.:

1)obliczenie,

2)pobranie,

3)wpłacenie

-podatku, zaliczki

Zgodnie z art. 9 ust. 1 Ustawy o PIT, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Treść powyższego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem PIT podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie bądź, od których zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 12 ust. 1 Ustawy o PIT, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym. Ponadto, treść tego przepisu wskazuje, że do przychodów pracownika zaliczyć należy nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy. Oznacza to, że do przychodów pracownika ustawodawca zaliczył nie tylko pieniądze, ale także wartość świadczeń w naturze, czy świadczeń nieodpłatnych otrzymanych od pracodawcy.

Zgodnie z art. 12 ust. 2 Ustawy o PIT, wartość pieniężną świadczeń w naturze przysługujących pracownikom na podstawie odrębnych przepisów ustala się według przeciętnych cen stosowanych wobec innych odbiorców – jeżeli przedmiotem świadczenia są rzeczy lub usługi wchodzące w zakres działalności pracodawcy.

Reasumując, przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika (pracownika) powstaniem przysporzenia majątkowego, uzyskane bezpośrednio lub pośrednio od pracodawcy i mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Zgodnie również ze stanowiskiem prezentowanym przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej np. w interpretacji indywidualnej z 24 maja 2023 r. o sygnaturze 0115-KDIT2.4011.201.2023.1.ENB: „(…) za przychód z umowy o pracę należy traktować wartość nagród przekazywanych pracownikom w związku z konkursami organizowanymi tylko dla nich”.

Zgodnie z kolei z art. 32 ust. 1 Ustawy o PIT, zakłady pracy będące osobami fizycznymi, osobami prawnymi oraz jednostkami organizacyjnymi nieposiadającymi osobowości prawnej są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, z pracy nakładczej lub ze spółdzielczego stosunku pracy, z zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakłady pracy lub z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej wypłacanej w spółdzielniach pracy.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają definicji pojęcia „nieodpłatnego świadczenia”. Dokonując zatem wykładni gramatycznej, za „nieodpłatne świadczenie” uznać należy świadczenia „niewymagające opłaty, takie za które się nie płaci, bezpłatne” (Nowy Słownik Języka Polskiego, PWN, Warszawa 2003 r.). W rezultacie, należy przyjąć, że nieodpłatnym świadczeniem jest takie zdarzenie, którego skutkiem (następstwem) jest nieodpłatne przysporzenie majątku jednej osobie, kosztem majątku innej osoby, innego podmiotu.

Kwestia rozumienia pojęcia „innych nieodpłatnych świadczeń” – w kontekście świadczeń pracowniczych – była również przedmiotem analizy Trybunału Konstytucyjnego („TK”), który w wyroku z 8 lipca 2014 r. sygn. akt K 7/13 wskazał na obiektywne kryteria, którymi należy się kierować przy określaniu, czy w analizowanym przypadku mamy do czynienia z nieodpłatnym świadczeniem na rzecz pracownika. W ww. wyroku stwierdzono, że za przychód pracownika mogą być uznane świadczenia, które:

1)zostały spełnione za zgodą pracownika (pracownik skorzystał z nich dobrowolnie);

2)zostały spełnione w interesie pracownika (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły pracownikowi korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść;

3)są wymierne i przypisane indywidualnemu pracownikowi (nie są one ogólnodostępne).

Nawiązując do przedmiotowego stanu faktycznego, w opinii Wnioskodawcy wszystkie powyższe kryteria wskazane w wyroku TK nie zostały spełnione w odniesieniu do Gadżetów, jakie Spółka może przekazywać swoim pracownikom lub mogą oni je wygrać w wewnętrznych konkursach.

Świadczenia te są przekazywane pracownikom dobrowolnie (pracownik nie będzie zobowiązany do ich przyjęcia). Pracownicy mają też wolny wybór dotyczący brania udziału w wydarzeniach (spotkaniach, szkoleniach lub wydarzeniach firmowych, akcjach marketingowych), na których świadczenia są przekazywane lub w konkursach wewnętrznych, w których takie Gadżety będzie można wygrać. Co więcej, w przypadku wydarzeń, w ramach których będzie prowadzona stosowna ewidencja, Spółka będzie miała możliwość przypisania korzyści indywidualnemu pracownikowi.

Natomiast, obiektywne kryterium – wystąpienia po stronie pracownika przysporzenia majątkowego (korzyści) – nie jest spełnione w tym wypadku. Gadżety nie będą bowiem przekazywane w interesie pracowników, gdyż ich przekazanie ma na celu w szczególności budowanie pozytywnych relacji Spółki z pracownikami oraz kreowanie wśród nich dobrego wizerunku koncernu i marek sprzedawanych przez koncern. Co więcej, Spółka poprzez przekazywanie wyżej wymienionych gadżetów, pośrednio ogranicza rotację pracowników, jednocześnie zwiększając ich zaangażowanie, utożsamianie i identyfikację z firmą. Wewnętrzne konkursy również mają ten sam cel i mają stanowić dodatkowy sposób na zmotywowanie pracowników w celu lepszego poznania Grupy C, jej produktów, czy istotnych kwestii dla niej. Nie można także stwierdzić, że przekazanie Gadżetów spowoduje przyniesienie pracownikom korzyści w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść. Nie sposób bowiem uznać, że gdyby pracownicy nie otrzymali Gadżetów od Wnioskodawcy to przeznaczyliby na ich zakup własne środki, zwłaszcza mając na uwadze, że będą one oznaczone logo koncernu lub Jego marek.

Powyższa analiza prowadzi do jednoznacznego wniosku, że nie zostały spełnione wszystkie kryteria wskazane w ww. wyroku Trybunału Konstytucyjnego, co skutkuje niepowstaniem przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń po stronie pracowników w związku z przekazaniem Gadżetów lub w związku z ich wydaniem w ramach organizowanych wewnętrznie konkursów.

Podobna konkluzja została zaprezentowana w następujących interpretacjach indywidualnych wydanych przez Dyrektora Krajowej informacji Skarbowej:

·z 4 marca 2022 r. o sygnaturze 0115-KDIT2.4011.810.2021.2.HD;

·z 27 października 2023 r. o sygnaturze 0112-KDIL2-1.4011.698.2023.2.DJ;

·z 6 listopada 2023 r. o sygnaturze 0112-KDIL2-1.4011.718.2023.1.KF.

Reasumując, wartość Gadżetów otrzymanych przez pracowników lub wygranych w wewnętrznych konkursach nie powinna stanowić u nich przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem PIT i tym samym na Wnioskodawcy nie będą ciążyły obowiązki płatnika podatku PIT określone w art. 32 ust. 1 ustawy o PIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w części dotyczącej obowiązków płatnika związanych z przekazywaniem pracownikom Gadżetów jest prawidłowe i w części dotyczącej obowiązków płatnika związanych z wygraniem przez pracowników Gadżetów w konkursach jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 8 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r.poz. 2383 ze zm.):

Z uwagi na powyższe, na płatniku ciążą trzy podstawowe obowiązki, tj.:

1)obliczenie,

2)pobranie,

3)wpłacenie

– podatku, zaliczki.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Treść powyższego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie bądź, od których zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 11 ust. 1 ww. ustawy:

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną, jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika. Dla celów podatkowych nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób, których skutkiem jest nieodpłatne – to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu – przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Jednocześnie stosownie do art. 11 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Na podstawie art. 11 ust. 2a ww. ustawy:

Zgodnie z art. 11 ust. 2b powołanej ustawy:

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym. Ponadto treść tego przepisu wskazuje, że do przychodów pracownika zaliczyć należy nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy. Oznacza to, że do przychodów pracownika ustawodawca zaliczył nie tylko pieniądze, ale także wartość świadczeń w naturze, czy świadczeń nieodpłatnych otrzymanych od pracodawcy.

W myśl art. 12 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zgodnie z art. 12 ust. 3 cytowanej ustawy:

Zgodnie z art. 32 ust. 1 powołanej ustawy:

W myśl art. 38 ust. 1 cytowanej ustawy:

Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika (pracownika) powstaniem przysporzenia majątkowego, uzyskane bezpośrednio lub pośrednio od pracodawcy i mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają definicji pojęcia „nieodpłatnego świadczenia”. Dokonując zatem wykładni gramatycznej, za „nieodpłatne świadczenie” uznać należy świadczenia „niewymagające opłaty, takie za które się nie płaci, bezpłatne” (Nowy Słownik Języka Polskiego, PWN, Warszawa 2003 r.).

W rezultacie, należy przyjąć, że nieodpłatnym świadczeniem jest takie zdarzenie, którego skutkiem (następstwem) jest nieodpłatne przysporzenie majątku jednej osobie, kosztem majątku innej osoby, innego podmiotu.

Dla celów podatkowych przyjmuje się – co znajduje potwierdzenie w orzecznictwie – że pojęcie nieodpłatnego świadczenia ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku danej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Kwestia opodatkowania nieodpłatnych świadczeń otrzymywanych przez pracowników od pracodawców budziła wątpliwości po stronie pracowników oraz pracodawców i prowadziła do sporów interpretacyjnych. Orzecznictwo sądów administracyjnych w tej materii również było niejednolite. Zagadnienie to zostało ostatecznie rozstrzygnięte przez Trybunał Konstytucyjny w wyroku z 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13.

W wyroku tym Trybunał Konstytucyjny wskazał, że nie wszystkie świadczenia otrzymywane przez pracowników od pracodawców można uznać za przychód w rozumieniu ustawy:

Zgodnie z ww. wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego, za przychód pracownika z tytułu „innych nieodpłatnych świadczeń”, o których mowa w art. 12 ust. 1 i art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mogą być uznane takie świadczenia, które:

-po pierwsze, zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),

-po drugie, zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,

-po trzecie, korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).

Mając na uwadze opisane we wniosku okoliczności sprawy, powołane przepisy prawa podatkowego oraz jednoznaczne stanowisko Trybunału Konstytucyjnego, stwierdzić należy, że obiektywne kryterium – wystąpienia po stronie pracowników przysporzenia majątkowego (korzyści) – nie jest spełnione, gdy pracodawca przekazuje w trakcie spotkań, szkoleń, wydarzeń firmowych i akcji marketingowych na rzecz swoich pracowników Gadżety, o których mowa w opisie sprawy. W tym przypadku, po stronie pracowników nie pojawia się korzyść, choćby w postaci zaoszczędzenia wydatku. Nie sposób bowiem zakładać, że gdyby pracownicy nie otrzymali Gadżetów, to wydaliby pieniądze na ich zakup.

W przypadku przekazywania pracownikom przez Państwo opisanych we wniosku Gadżetów, wartość tych świadczeń nie stanowi dla nich przysporzenia w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, wartość ww. świadczeń nie skutkuje powstaniem przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń, o którym mowa w art. 12 ust. 1 w zw. z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym po stronie Państwa nie powstaną obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych.

Podsumowując, wartość przekazywanych Gadżetów pracownikom Spółki nie będzie stanowić dla nich przychodu, w związku z czym po Państwa stronie nie będą ciążyły obowiązki płatnika w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odnosząc się do Państwa obowiązków płatnika związanych z wygraniem przez pracowników Gadżetów w konkursach wskazuję, że nie można zgodzić się z Państwa stanowiskiem, że kryteria wskazane w wyroku Trybunału Konstytucyjnego nie zostały spełnione w odniesieniu do Gadżetów jakie mogą wygrać Państwa pracownicy w konkursach.

Nagrody te (gadżety) będą miały konkretny wymiar finansowy, który można przyporządkować konkretnej osobie, a tym samym wartość tych nagród będzie stanowić przychód z nieodpłatnych świadczeń u osób które otrzymały te nagrody. Przedmioty te zostaną bowiem przyjęte za zgodą osób uczestniczących w konkursach, (osoby te skorzystają z tych świadczeń w pełni dobrowolnie), świadczenia te zostaną spełnione w interesie osób przyjmujących nagrody (a nie w interesie Spółki) i niewątpliwie przyniosą tym osobom korzyść majątkową (gdyż zwiększą aktywa osób nagrodzonych). Tym samym, wszystkie trzy przesłanki wskazane w powołanym przez Spółkę wyroku Trybunału Konstytucyjnego warunkujące powstanie przychodu z nieodpłatnych świadczeń – przy tego typu nagrodach – będą zrealizowane. W związku z powyższym należy stwierdzić, iż przy dochowaniu przez Spółkę należytej staranności, nie będzie przeszkód w ustaleniu osób, które otrzymają nagrody.

W konsekwencji, w przypadku konkursów organizowanych dla Państwa pracowników uznać należy, wartość wygranych nagród będzie stanowiła dla nich przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Skoro bowiem w konkursie będą mogli brać udział wyłącznie pracownicy, to uznać należy, że wygrana pozostaje w ścisłym związku ze stosunkiem pracy łączącym pracownika ze Spółką. Innymi słowy, gdyby nie łączący strony stosunek prawny, pracownik nie mógłby brać udziału w konkursie. Dla takiej kwalifikacji przychodu bez wpływu pozostaje okoliczność, czy udział pracownika w konkursie ma związek z zakresem wykonywanych obowiązków służbowych, czy też taki związek nie istnieje. Spółka jako płatnik będzie miała obowiązek obliczyć, pobrać i wpłacić zaliczkę na podatek dochodowy na zasadach określonych w art. 32 ust. 1 w zw. z art. 38 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podsumowując, wartość wygranych Gadżetów przez pracowników w konkursach wewnętrznych będzie stanowić dla nich przychód, w związku z czym po Państwa stronie będą ciążyły obowiązki płatnika w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

W odniesieniu do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych, stwierdzić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach innych podmiotów i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego, czy też zdarzenia przyszłego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa.