Adresat decyzji nakazującej rozbiórkę - Wyrok NSA z dnia 13 czerwca 2024 r., sygn. II OSK 2345/21

Obowiązek rozbiórki samowolnie wybudowanego obiektu budowlanego może zostać nałożony na inwestora, który nie jest właścicielem nieruchomości, ale posiada inny tytuł prawny umożliwiający wykonanie decyzji administracyjnej.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Roman Ciąglewicz (spr.) Sędziowie: sędzia NSA Paweł Miładowski sędzia del. WSA Grzegorz Rząsa Protokolant: starszy asystent sędziego Dawid Nowotka po rozpoznaniu w dniu 13 czerwca 2024 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A. G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 10 lutego 2021 r. sygn. akt II SA/Gd 655/20 w sprawie ze skarg A. G., A. G.2., J. G. na decyzję Pomorskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Gdańsku z dnia 8 czerwca 2020 r. nr WOP.7721.154.2018.KK w przedmiocie wykonania rozbiórki oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 10 lutego 2021 r., sygn. akt II SA/Gd 655/20, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił skargi A. G., A. G.1 oraz J. G. na decyzję Pomorskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Gdańsku, dalej także: "PWINB" lub "Pomorski WINB", z dnia 8 czerwca 2020 r., nr WOP.7721.154.2018.KK, w przedmiocie wykonania rozbiórki.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wniósł A. G. zaskarżając go w całości, wskazując następujące naruszenia prawa:

1. art. 48, art. 49b, art. 50a oraz art. 51 ustawy z dnia ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2019 r. poz. 1186), dalej: "Prawo budowlane", poprzez akceptację nałożenia obowiązku rozbiórki na J. G. tj. osobę nie będącą właścicielem nieruchomości,

2. art. 32 ust. 4 pkt. 2 w związku z art. 3 pkt. 11 Prawa budowlanego poprzez akceptację nałożenia obowiązku rozbiórki - prac budowlanych na J. G. tj. na osobę nie posiadającą tytułu prawnego do nieruchomości;

3. art. 7 i 77 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego, dalej: "K.p.a.", poprzez sprzeczne z prawem i stanem faktycznym przyjęcie, że J. G. posiada prawo zarządzania nieruchomością w rozumieniu art. 52 bądź art. 3 pkt 11 Prawa budowlanego;