Wyrok WSA w Krakowie z dnia 12 czerwca 2024 r., sygn. III SA/Kr 235/24

|Sygn. akt III SA/Kr 235/24 | [pic] W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 12 czerwca 2024 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w składzie następującym:, Przewodniczący Sędzia WSA Maria Zawadzka, Sędziowie: Sędzia WSA Renata Czeluśniak, Sędzia WSA Ewa Michna (spr.), , Protokolant: Starszy Referent Monika Kostecka, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 czerwca 2024 r., sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego w Suchej Beskidzkiej na uchwałę Rady Gminy Zawoja z dnia 20 grudnia 2018 roku, Nr III/12/2018 w sprawie ustalenia wysokości diet dla radnych, członków stałych i doraźnych komisji oraz sołtysów stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w całości.

Uzasadnienie

Rada Gminy Zawoja, działając na podstawie art. 25 ust. 4, 6, 8 oraz art. 37b ustawy z dnia 1990 r, o samorządzie gminnym (tekst jedn.: Dz. U. z 2024 r., 609) – dalej: "u.s.g." w związku z Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 26 lipca 2000 r. w sprawie maksymalnej wysokości diet przysługujących radnemu gminy (Dz. U. z 2000 r., poz. 710) podjęła w dniu 20 grudnia 2018 r. uchwałę nr III/l2/2018 w sprawie ustalenia wysokości diet dla radnych, członków stałych i doraźnych komisji oraz sołtysów.

W § 6 powyższej uchwały wskazano, że wchodzi uchwała w życie z dniem 1 stycznia 2019 r. i podlega ogłoszeniu na tablicach Urzędu Gminy Zawoja.

Skargę na powyższą uchwałę wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie Prokurator Rejonowy w Suchej Beskidzkiej, domagając się stwierdzenia nieważności powyższej uchwały w całości.

Prokurator zarzucił zaskarżonej uchwale istotne naruszenie art. 88 ust. 1, art. 94 Konstytucji, oraz art. 13 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1461) - zwanej dalej" "u.o.a.n." w zw. z art. 42 u.s.g., przez zaniechanie opublikowania w wojewódzkim dzienniku urzędowym, mimo że stanowi ona akt prawa miejscowego.

W uzasadnieniu skargi Prokurator powoła treść art. 87 ust. 2 oraz art. 94 Konstytucji RP. Podał, że zaliczenie aktu miejscowego do źródeł prawa powszechnie obowiązującego skutkuje koniecznością odnoszenia do takiego aktu wszystkich zasad charakteryzujących tworzenie i obowiązywanie systemu źródeł prawa powszechnie obowiązującego.