Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 23 kwietnia 2024 r., sygn. II SA/Rz 1830/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący SWSA Magdalena Józefczyk Sędziowie WSA Karina Gniewek - Berezowska /spr./ AWSA Jolanta Kłoda-Szeliga po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 23 kwietnia 2024 r. sprawy ze skargi A. B. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krośnie z dnia 21 sierpnia 2023 r. nr SKO.4110.97.2005.2023 w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji – skargę oddala –

Uzasadnienie

Przedmiotem kontroli Sądu jest postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krośnie (dalej: "SKO", "Kolegium" lub "organ") z dnia z dnia 21 sierpnia 2023 r. nr SKO.4110.97.2005.2023 odmawiające wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji.

W podstawie prawnej postanowienia Kolegium wskazało art. 127 § 3 i art. 138 § 1 pkt 1 w związku z art. 61a § 1, art. 157, art. 28, art. 144 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz.U. z 2023 r. poz. 775 z późn. zm., dalej: "k.p.a.").

Pismem z dnia 12 kwietnia 2023 r. A.B. (dalej jako: "Skarżąca") wystąpiła o stwierdzenie nieważności decyzji Burmistrza Gminy R. (dalej: "Burmistrz") z dnia [...] marca 2018 r. nr [...], wydanej w sprawie skierowania jej matki M.K. do domu pomocy społecznej dla osób w podeszłym wieku lub przewlekle somatycznie chorych na pobyt stały.

W uzasadnieniu wniosku Skarżąca zakwestionowała potrzebę kierowania matki do domu pomocy społecznej. Podniosła, że matka jest osobą starszą, ale nie wymagała i nie wymaga stałej i całodobowej opieki, nie przeszła żadnych ciężkich schorzeń, potrafi sama zjeść, umyć się, ubrać, a choroby wskazane przez lekarza w opinii są typowymi schorzeniami dla osób w podeszłym wieku. Skarżąca nie zgodziła się z twierdzeniem, że opieki takiej nie zapewnia rodzina i brak jest możliwości zapewnienia opieki całodobowej ze strony gminy w miejscu dotychczasowego zamieszkania. Zarzuciła, że organ nie powziął innych metod rozwiązania problemów rodzinnych, natomiast wydanie decyzji o umieszczeniu matki Skarżącej w DPS jeszcze bardziej poróżniło rodzinę z powodu nałożonej na nią odpłatności. W ocenie wnioskodawczyni wystarczające było zastosowanie wobec matki usług opiekuńczych.