Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 10 kwietnia 2024 r., sygn. I SA/Wr 785/23

1. W zakresie, w jakim organy bez obiektywnie przekonujących powodów odmówiły Podatnikowi zastosowania wnioskowanych przez niego, prawnie dostępnych i rzeczywiście zachodzących, możliwości dobrowolnego zaspokojenia jego wymagalnych, bieżących i niekwestionowanych zobowiązań VAT w trybie art. 166a § 2 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2022 r., poz. 479 ze zm.; dalej: u.p.e.a.), z wykorzystaniem do tego celu środków zajętych w ramach zabezpieczenia spornych z kolei zobowiązań VAT za poprzednie lata, których kwoty określono jedynie w sposób przybliżony, nie mogą one skutecznie wywodzić względem zobowiązanego negatywnych skutków związanych z upływem terminu zapłaty tych bieżących zobowiązań.

2. Takie działania nie uwzględniają podstawowych zasad wynikających z art. 6 § 1 i art. 7 § 2 u.p.e.a., art. 6, art. 7 i art. 8 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2022 r., poz. 2000 ze zm.), stosowanych w związku z art. 18 u.p.e.a., jak też art. 1 (dobro wspólne), art. 2 (zasada państwa prawa, prawo do dobrej administracji) i art. 7 Konstytucji RP (zasada praworządności) oraz – statuującego prawo do dobrej administracji – art. 41 w związku z art. 51 ust. 1 Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej (Dz.Urz. UE z dnia 14 grudnia 2007 r. Nr C 303, s. 1), które znajdują zastosowanie w związku z art. 2 Traktatu o Unii Europejskiej (Dz.U. z 2004 r. Nr 90, poz. 864/30; dalej: TUE), zapewniającym poszanowanie godności ludzkiej, państwo prawa i poszanowanie praw człowieka, a także art. 4 ust. 3 TUE, który statuuje zasadę lojalnej współpracy.

3. Zobowiązany może wówczas – w odniesieniu do tej części egzekwowanych bieżących zobowiązań VAT, których zaspokojenie jest możliwe w trybie art. 166a § 2 u.p.e.a., lecz czemu niezasadnie sprzeciwiają się organ egzekucyjny i wierzyciel – bronić się przed takim instrumentalnym sposobem wykorzystywania przymiotu ich wymagalności przez wierzyciela i organ egzekucyjny zarzutem z art. 33 § 2 pkt 6 lit. c) w związku z art. 6 § 1 i art. 7 § 2 u.p.e.a.