Wyrok NSA z dnia 21 marca 2024 r., sygn. III FSK 4984/21

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jacek Pruszyński, Sędzia NSA Sławomir Presnarowicz, Sędzia WSA (del.) Agnieszka Olesińska (sprawozdawca), Protokolant asystent sędziego Jakub Witan, po rozpoznaniu w dniu 21 marca 2024 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej R. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 11 marca 2021 r., sygn. akt I SA/Kr 1245/20 w sprawie ze skargi R. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie z dnia 11 września 2020 r., nr SKO.Pod./4140/553/2020 w przedmiocie łącznego zobowiązania pieniężnego za 2020 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

|III FSK 4984/21 | |

| | |

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 11 marca 2021 r., sygn. akt I SA/Kr 1245/20 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oddalił skargę R. B. (dalej jako: skarżący) na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie z dnia 11 września 2020 r. w przedmiocie łącznego zobowiązania pieniężnego za 2020 r.

Sąd pierwszej instancji w uzasadnieniu wskazał, że w poddanej sądowej kontroli sprawie sporna była kwalifikacja budynku posadowionego na działce nr [...] o pow. 1055,14 m2, pod adresem: [...]. Dodał, że skarżący nieruchomość tą nabył od H. Sp. z o.o. w dniu 11 kwietnia 2019 r., co wynika z zapisów w ewidencji gruntów i budynków, a jak ponadto wynika z kartoteki budynków w tejże ewidencji, budynek zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych został zaliczony do rodzaju [...] (budynki oświaty, nauki i kultury oraz budynki sportowe). Powyższe dane stały się głównym dowodem na podstawie, którego orzekały organy. Jako istotne WSA w Krakowie wskazał także to, że skarżący w toku postępowania składając wyjaśnienia podawał sprzeczne informacje, pierwotnie wyjaśniając, że w przedmiotowym budynku mieszczą się biura, a w nich z kolei prowadzone są sprawy dotyczące jego działalności rolniczej, by następnie twierdzić, że budynek jest pusty, a w biurach nikt nie pracuje. Skarżący nie był w stanie jednoznacznie wskazać (nie uczynił tego w odwołaniu jak również w skardze), czy prawo do zwolnienia przedmiotowego opiera na normatywnej treści art. 7 ust. 1 pkt 4 lit. b ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1170, dalej jako: u.p.o.l.) (budynki gospodarcze lub ich części położone na gruntach gospodarstw rolnych, służące wyłącznie działalności rolniczej), czy art. 7 ust. 1 pkt 4 lit. c u.p.o.l. (budynki gospodarcze lub ich części zajęte na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej). W informacji podatkowej skarżący wskazał: "budynek zwolniony na cele rolnicze", natomiast w odwołaniu akcentował już fakt wykorzystywania tego budynku, jako budynku gospodarczego zajętego na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej – prowadzenie takiej działalności w M. i zakup nieruchomości w K. w takim samym celu. WA w Krakowie w dalszej kolejności podkreślił, że organy podatkowe kontestując prawo skarżącego do zastosowania zwolnienia podatkowego, prawidłowo odwołały się do zapisów zawartych w ewidencji gruntów i budynków, w tym do zawiadomienia Starosty Powiatowego w K. z dnia 13 sierpnia 2019 r., z którego wynikało, że budynek ten jest zaliczany według Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) do rodzaju budynków obejmujących budynki oświaty, nauki i kultury oraz budynki sportowe - rodzaj nr [...], a dodatkowo posiłkowały się zaświadczeniem Powiatowego Inspektoratu Nadzoru Budowlanego, z którego wynika, że przedmiotowy budynek określony był, jako "budynek administracyjny", czyli biurowy. (według KŚT zaliczonego do rodzaju nr [...]). Sąd pierwszej instancji uznał, że w świetle art. 7 ust. 1 pkt 4 b i c u.p.o.l., organy prawidłowo przyjęły, że sporny budynek nie jest budynkiem gospodarczym, co wyłącza możliwość zastosowania zwolnienia, a ponadto skarżący nie wykazał, aby budynek ten służył wyłącznie działalności rolniczej. Ustawa podatkowa wymaga związania budynku z działalnością rolniczą w chwili powstania obowiązku podatkowego tj. w niniejszej sprawie w 2020 r. Nie wystarczy potencjalna możliwość użycia danych budynków do produkcji rolnej. Ponadto w protokole z inspekcji nieruchomości przeprowadzonej w dniu 20 marca 2019 r., a stanowiącym załącznik do odwołania, znajduje się zapis: "Opis budynku i stan: konstrukcja rok 1970 (częściowe ulepszenie w 2005-2007). Budynek jednopiętrowy, podpiwniczony o łącznej powierzchni użytkowej 1.099,48 m w stanie do remontu". Sąd ten uznał, że skoro powyższy budynek znajdował się w stanie do remontu, to trudno było przyjąć za wiarygodne wyjaśnienia, że już w 2020 r. służył wyłącznie działalności rolniczej. Nadto z powyższego protokołu wynika, że zostały także wykonane zdjęcia przedstawiające stan budynku i jego pomieszczeń, jednakże nie zostały one załączone do odwołania, ani na żadnym etapie postępowania podatkowego nie przedstawiono ich, jako dowodu w sprawie, który mógłby potwierdzić przydatność budynku w działalności rolniczej prowadzonej przez skarżącego. Zdaniem WSA w Krakowie, określenie "służy wyłącznie" należało interpretować zgodnie z potocznym znaczeniem tych terminów i nie budziło ono wątpliwości. Skarżący nie wykazał, aby przedmiotowy budynek służył w 2020 r. wyłącznie działalności rolniczej, co jest warunkiem zastosowania zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 7 ust. 1 pkt 4 lit. b u.p.o.l. Sam fakt prowadzenia działalności rolniczej, na co powoływał się skarżący, jest niewystarczający dla jego zastosowania. Zwolnienie podatkowe jest odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, a skarżący chcący skorzystać z preferencji podatkowej powinien w sposób niebudzący wątpliwości wykazać, że spełnia warunki statuujące zwolnienie. Nie można ciężaru udowodnienia, że obiekt budowlany służy wyłącznie działalności rolniczej przerzucać na organy podatkowe, zwłaszcza w sytuacji kiedy sam skarżący miał trudności z jednoznacznym określeniem charakteru i przeznaczenia budynku. Skarżący nie przedstawił dowodów wskazujących na zajęcie w 2020 r. spornego budynku na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej - nie jest takim dowodem sam fakt prowadzenia hodowli pomidorów, kiedy w odwołaniu wskazano, iż główna działalność rolnicza skarżącego polegająca właśnie na hodowli pomidorów jest prowadzona w M., zaś sporny budynek znajduje się w K. Ponadto przedmiotowy budynek był w stanie do remontu (protokół z dnia 20 marca 2019 r.), a skarżący nie wykazał, iż go wykorzystuje, zatem budynek ten nie mógł być zajęty na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej. Sąd pierwszej instancji stanął na stanowisku, że z akt kontrolowanej sprawy wynika, że materiał dowodowy został zebrany przez organy podatkowe w sposób rzetelny i skrupulatny. Był on przy tym kompletny i wystarczający dla podjęcia rozstrzygnięcia. Organy wyczerpały wszelkie możliwości dowodowe, a spójna, logiczna i kompleksowa ocena nie naruszała granic swobodnej oceny dowodów. Organy podatkowe rozpatrzyły nie tylko poszczególne dowody z osobna, ale i poddały analizie całość zebranego materiału dowodowego, akcentując jego kompleksową wymowę i wzajemną koherentność. Podatnikowi zapewniono także pełny udział w postępowaniu. W szczególności umożliwiono mu składanie zeznań i wyjaśnień na piśmie, informowano o uprawnieniach, zawiadamiano o przeprowadzonych dowodach, umożliwiono zapoznanie się z aktami, a także zawiadamiano o formalnych rozstrzygnięciach kwestii proceduralnych. Dodał jednak, że za uzasadniony uznał zarzut naruszenia art. 200 § 1 O.p. w zakresie siedmiodniowego terminu do wypowiedzenia się w sprawie zebranego materiału dowodowego, jednak nie miało to wpływu na wynik sprawy, gdyż w toku postępowania odwoławczego organ II instancji nie przeprowadził żadnych nowych dowodów, ani też skarżący nie wskazał, jakie twierdzenia i wnioski zamierzał złożyć korzystając z siedmiodniowego terminu, a którym mowa w powołanym przepisie. Wyrok ten w całości dostępny jest na stronie internetowej http://orzeczenia.nsa.gov.pl (CBOSA).