Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok NSA z dnia 21 marca 2024 r., sygn. II GSK 1341/20

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Cezary Pryca Sędzia NSA Andrzej Skoczylas (spr.) Sędzia del. WSA Marek Krawczak Protokolant Klaudia Dąbrowska po rozpoznaniu w dniu 21 marca 2024 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej R. H. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 24 września 2020 r. sygn. akt II SA/Op 153/20 w sprawie ze skargi R. H. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Opolu z dnia 17 marca 2020 r. nr 1601-IOA.48.63.2019 w przedmiocie kary pieniężnej za niewykonanie obowiązków określonych w przepisach ustawy o systemie monitorowania drogowego przewozu towarów 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od R. H. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Opolu 900 (dziewięćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu wyrokiem z dnia 24 września 2020 r., sygn. akt II SA/Op 153/20, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2023 r., poz. 1634 ze zm.; powoływanej dalej jako: p.p.s.a.), oddalił skargę R. H. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Opolu z dnia 17 marca 2020 r., w przedmiocie kary pieniężnej za niewykonanie obowiązków określonych w przepisach ustawy o systemie monitorowania drogowego przewozu towarów.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wniosła R. H., zaskarżając orzeczenie w całości oraz domagając się jego uchylenia w całości, uchylenia zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji Naczelnika Opolskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Opolu z dnia 7 maja 2019 r., a także zasądzenia kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

Na podstawie art. 174 pkt 1 i pkt 2 p.p.s.a., zaskarżonemu wyrokowi zarzucono naruszenie:

1. przepisów prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, a mianowicie:

a) art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) p.p.s.a. w zw. z art. 22 ust. 2 ustawy z dnia 9 marca 2017 r. o systemie monitorowania drogowego i kolejowego przewozu towarów oraz obrotu paliwami opałowymi (w brzmieniu obowiązującym do 13 czerwca 2018 r.) (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 2332; powoływanej dalej jako: ustawa SENT), poprzez błędną wykładnię, która prowadzi do rozszerzenia sytuacji objętych tym przepisem i przyjęcie, że przewoźnik nie może uzupełnić danych w trakcie kontroli dla uniknięcia sankcji wskazanej w tym przepisie, pomimo, że norma ta wprost do czasu, w którym należało wykonać obowiązek się nie odnosi, a nadto taką błędną wykładnię przepisu, która prowadzi do sytuacji, w której celem przepisu jest nakładanie sankcji za każde formalne naruszenie przepisów ustawy, niezależnie od konsekwencji ewentualnego naruszenia, a nie zapobieganie ewentualnym nadużyciom; a w konsekwencji przyjęcie, że organ prawidłowo nałożył karę pieniężną;

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00