Interpretacja indywidualna z dnia 4 lipca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-2.4012.249.2024.2.DS

Sprzedaż nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Interpretacja indywidualna– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług – jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

29 kwietnia 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 29 kwietnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży działek.

Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 25 czerwca 2024 r. (wpływ 25 czerwca 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Miał miejsce następujący ciąg wydarzeń istotnych dla sprawy:

1.(…) – nabycie przez małżeństwo A i B na majątek objęty wspólnością ustawową małżeńską działki nr 1 (…) od (…) w wyniku rozstrzygniętego przetargu (akt notarialny (…));

2.(…) – nabycie przez małżeństwo A i B na majątek objęty wspólnością ustawową małżeńską działki nr 2 (…) na majątek wspólny małżonków; dla nieruchomości została urządzona księga wieczysta obecny nr (…);

3.(…) – wydanie decyzji Starosty (…) ustalającej linię (…), co doprowadziło do podziału działki nr 1 na działki nr 3 i nr 4. Działka nr 3 z mocy ustawy Prawo wodne przeszła na własność Skarbu Państwa;

4.(…) – wydanie na wniosek małżonków A i B decyzji zatwierdzającej podział działki nr 4 (…) na działki nr: 5, 6, 7, 8, 9 i 10;

5.(…) – dokonano podziału działki nr 10 na działki nr: 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 18, 19, 20, 21, 22, 23, 24, 25, 26, 27, 28, 29, 30, 31, 32, 33, 34, 35, 36, 37, 38, 39, 40. Podział nastąpił w trybie podziału nieruchomości rolnych bez decyzji administracyjnej;

6.(…) – założenie dla nieruchomości obejmującej działki nr: 3, 5, 6, 7, 8, 9, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 18, 19, 20, 21, 22, 23, 24, 25, 26, 27, 28, 29, 30, 31, 32, 33, 34, 35, 36, 37, 38, 39 i 40 księgi wieczystej obecny nr (…);

7.(…) – założenie dla działek nr: 9, 39, 40 księgi wieczystej obecny nr (…) (wyłączenie tych działek z KW (…));

8.(…) – darowizna B na rzecz A z majątku wspólnego do majątku osobistego A:

·działki nr 2 (...);

·działek nr: 9, 39, 40 (...);

·działek nr: 3, 5, 6, 7, 8, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 18, 19, 20, 21, 22, 23, 24, 25, 26, 27, 28, 29, 30, 31, 32, 33, 34, 35, 36, 37, 38 (...);

9.(…) – Sąd Rejonowy (…) oddalił wniosek Skarbu Państwa – starosty (…) o wykreślenie działki nr 3 z księgi wieczystej (…);

10.(…) – rozwiązanie przez rozwód związku małżeńskiego A i B;

11.(…) – zawiadomienie Sądu Rejonowego (…) o sprostowaniu oznaczenia obszaru nieruchomości KW (…) – wykreślono z księgi wieczystej działkę nr 3;

12.(…) – wydanie na wniosek A przez Burmistrza (…) decyzji o warunkach zabudowy:

·dla działki nr 6 (decyzja nr (…)),

·dla działki nr 7 (decyzja nr (…)),

·dla działki nr 8 (decyzja (…)).

Uzupełnienie opisu zdarzenia przyszłego

1.

Wszystkie działki zostały nabyte do majątku prywatnego w celach osobistych, tj. z zamiarem założenia i prowadzenia gospodarstwa rolnego, w tym z zamiarem wybudowania domu na przedmiotowym terenie. Jednakże takiej działalności Wnioskodawca nigdy nie podjął i nie wybudował tam domu.

2.

Działki były, są i prawdopodobnie będą do momentu sprzedaży przedmiotem umowy użyczenia osobie fizycznej (umowa użyczenia w załączeniu).

3.

Wnioskodawca nigdy nie był i nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT, gdyż nigdy nie podjął żadnej działalności gospodarczej. Wnioskodawca utrzymuje się z umowy o pracę oraz ze sporadycznych umów zlecenia.

4.

Przez pewien czas działki nie były w ogóle wykorzystywane (odłóg), później zostały użyczone osobie fizycznej, która wykorzystuje je jako łąki. Wnioskodawca nigdy nie prowadził na tych działkach żadnej działalności, w tym działalności opodatkowanej podatkiem VAT.

5.

Jak Wnioskodawca wspomniał wyżej, działki te są przedmiotem umowy użyczenia osobie fizycznej. Umowa użyczenia jest nieodpłatna. Umowa została zawarta (…) na czas oznaczony do (…). Po tym czasie została przedłużona na czas nieokreślony – ustnie, i taki stan trwa do dziś.

6.

Umowa przedwstępna sprzedaży nie została zawarta.

7.

Umowa przedwstępna nie została zawarta. Nie udzielono pełnomocnictw.

8.

Poza działaniami wskazanymi we wniosku, Wnioskodawca nie podejmował żadnych działań i nie dokonywał nakładów na zwiększenie atrakcyjności działek.

9.

Nie były podejmowane żadne działania marketingowe, poza umieszczeniem przy nieruchomości tablicy z napisem „działki na sprzedaż” i numerem telefonu Wnioskodawcy. Działanie to jednak nie przyniosło żadnego efektu, tj. Wnioskodawca nie pozyskał nabywcy.

10.

Nabywca nie został jeszcze pozyskany. (…) Wnioskodawca zawarł umowę pośrednictwa w zbyciu nieruchomości z firmą „(…)”, która w ramach umowy ma zająć się znalezieniem nabywcy. Pośrednik zalecił zwrócenie się do Krajowej Informacji Skarbowej z wnioskiem o wydanie indywidualnej interpretacji dot. opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży przedmiotowej nieruchomości, przed rozpoczęciem poszukiwania nabywcy w środkach masowego przekazu, gdyż może to mieć wpływ na pozyskanie nabywcy.

11.

Nosząc się z zamiarem wybudowania domu, Wnioskodawca liczył, że będzie mógł pozyskać część środków na budowę ze sprzedaży części nieruchomości. W tamtym czasie pojawiały się doniesienia medialne o planowanych ograniczeniach prawnych możliwości podziału nieruchomości rolnych i za namową znajomych Wnioskodawca zdecydował się na podział całej nieruchomości na działki.

12.

Podział działki nr 1, a następnie działki nr 10 wynikał z różnych procedur podziałowych, gdyż część zakupionej nieruchomości zgodnie ze starym planem zagospodarowania była w obszarze dopuszczającym zabudowę mieszkaniową, a część jako nieruchomość rolna. Obydwa podziały zostały zlecone jednemu geodecie w ramach jednego zlecenia.

13.

Po rozwodzie w roku (…) powrócił pomysł na budowę domu (…). Dlatego Wnioskodawca wystąpił o warunki zabudowy myśląc, że na jednej działce zbuduję dom, a środki na budowę pozyska częściowo ze sprzedaży działek sąsiednich z wydanymi warunkami zabudowy. Do realizacji tego zamierzenia nigdy nie doszło (skany decyzji wz zostały przekazane jako załączniki do wniosku).

14.

W roku (…) (dokładnej daty Wnioskodawca nie jest w stanie ustalić) Wnioskodawca nabył do majątku prywatnego działkę rolną nr 41 o powierzchni (…) m², położoną w C (…) z zamiarem wybudowania domu. Później w roku (…) Wnioskodawca kupił do majątku prywatnego działkę nr 42 z rozpoczętą budową domu jednorodzinnego w D (…). W roku (…) (dokładnej daty Wnioskodawca nie jest w stanie ustalić) działkę w C sprzedał celem pozyskania środków na dokończenie budowy domu w D. Budowa została ukończona i Wnioskodawca mieszkał tam z rodziną do rozwodu. Działka w C nie była wykorzystywana do żadnych celów (odłóg). Wszystkie zakupy były na majątek prywatny (jak Wnioskodawca napisał w pkt 3, nigdy nie prowadził działalności gospodarczej). Przed rozwodem Wnioskodawca zawarł umowę majątkową małżeńską w ramach której zachował²/₃ udziałów w nieruchomości w D. Następnie, już po rozwodzie, (…), Wnioskodawca zbył ¹/₃ na rzecz byłej żony. Środki ze sprzedaży udziału Wnioskodawca przeznaczył na spłatę kredytu mieszkaniowego. (…) cała nieruchomość została zbyta na rzecz osoby fizycznej. Uzyskane ze sprzedaży udziału Wnioskodawcy środki Wnioskodawca przekazał dzieciom jako darowiznę. W sumie więc do tej pory Wnioskodawca sprzedał 2 nieruchomości – jedna niezabudowana, jedna zabudowana domem mieszkalnym.

15.

(…) Wnioskodawca nabył od osób fizycznych na majątek prywatny udział ¹/₂ w nieruchomości rolnej (…), stanowiącej działkę nr 43 o powierzchni (…) ha w z zamiarem wybudowania domu. Zamiar został porzucony w związku z zakupem domu w budowie w D o czym Wnioskodawca napisał w pkt 14. Obecnie nieruchomość jest przedmiotem dzierżawy na rzecz osoby fizycznej i jej sprzedaż obecnie nie jest planowana. Więcej nieruchomości gruntowych Wnioskodawca nie posiada i nie posiadał.

Pytanie

Czy jednoczesna, jednorazowa sprzedaż przez A nieruchomości:

·działki nr 2 (KW (…)),

·działek nr: 9, 39, 40 (KW (…)),

·działek nr: 5, 6, 7, 8, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 18, 19, 20, 21, 22, 23, 24, 25, 26, 27, 28, 29, 30, 31, 32, 33, 34, 35, 36, 37, 38 (KW (…))

będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT?

Pana stanowisko w sprawie

Jako osoba fizyczna nigdy nieprowadząca działalności gospodarczej Wnioskodawca uważa, że w tym przypadku sprzedaży niezabudowanych gruntów należy uznać za czynność zarządu majątkiem prywatnym, a nie działalności gospodarczej, zatem takie zbycie nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku – jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

W oparciu o art. 2 pkt 6 ustawy:

Natomiast, stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:

Zatem w świetle przedstawionych powyżej przepisów, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy lub świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Według art. 15 ust. 1 ustawy:

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy:

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Na podstawie art. 9 ust. 1 Dyrektywa 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L Nr 347 str. 1 ze zm.):

Jednocześnie, w art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady wskazano, że:

Jak stanowi art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE Rady:

Zgodnie z art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE Rady:

Z przytoczonych regulacji wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te powinny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów, jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania bądź darowizny towarów stanowiących część majątku prywatnego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku prywatnego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem natomiast takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zatem w kwestii opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek istotne jest, czy sprzedający w celu dokonania sprzedaży gruntów podjął/podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania zbywcy nieruchomości za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku prywatnego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – jak wyjaśnił Trybunał – w przypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być, np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Ocenie podlegać muszą przede wszystkim działania, jakie podejmuje zbywca w celu dokonania sprzedaży.

Z opisu sprawy wynika, że nabył Pan działkę nr 1 oraz działkę nr 2 (majątek objęty wspólnością ustawową małżeńską). Wydanie decyzji Starosty ustalającej linię (…) doprowadziło do podziału działki nr 1 na działki nr 3 i nr 4. Następnie została wydana decyzja zatwierdzającej podział działki nr 4 na działki nr: 5, 6, 7, 8, 9 i 10. Dalej dokonano podziału działki nr 10 na działki nr: 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 18, 19, 20, 21, 22, 23, 24, 25, 26, 27, 28, 29, 30, 31, 32, 33, 34, 35, 36, 37, 38, 39, 40. Pana ówczesna żona dokonała darowizny z majątku wspólnego do Pana majątku osobistego działki nr 2, działek nr: 9, 39, 40 oraz działek nr: 3, 5, 6, 7, 8, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 18, 19, 20, 21, 22, 23, 24, 25, 26, 27, 28, 29, 30, 31, 32, 33, 34, 35, 36, 37, 38. Wszystkie działki zostały nabyte do majątku prywatnego w celach osobistych. Przez pewien czas działki nie były w ogóle wykorzystywane (odłóg), później zostały użyczone osobie fizycznej – umowa użyczenia jest nieodpłatna. Nigdy nie prowadził Pan na tych działkach żadnej działalności, w tym działalności opodatkowanej podatkiem VAT. Nigdy nie był Pan i nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT, gdyż nigdy nie podjął Pan żadnej działalności gospodarczej. Na Pana wniosek zostały wydane decyzje o warunkach zabudowy dla działki nr 6, nr 7 i nr 8. Poza wskazanymi działaniami nie podejmował Pan żadnych działań i nie dokonywał nakładów na zwiększenie atrakcyjności działek. Nie były podejmowane żadne działania marketingowe, poza umieszczeniem przy nieruchomości tablicy z napisem „działki na sprzedaż” i Pana numerem telefonu. Zawarł Pan umowę pośrednictwa w zbyciu nieruchomości z firmą, która w ramach umowy ma zająć się znalezieniem nabywcy.

Pana wątpliwości dotyczą ustalenia, czy sprzedaż działki nr 2, działek nr: 9, 39, 40 oraz działek nr: 5, 6, 7, 8, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 18, 19, 20, 21, 22, 23, 24, 25, 26, 27, 28, 29, 30, 31, 32, 33, 34, 35, 36, 37, 38 będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle powyższego, aby wyjaśnić Pana wątpliwości należy w pierwszej kolejności ustalić, czy w okolicznościach niniejszej sprawy będzie działał Pan w charakterze podatnika zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku prywatnego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników podatku VAT.

W niniejszej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonując dostawy ww. działek wystąpi Pan w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT nie wystarczy stwierdzić jedynie dostawy towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W analizowanej sprawie takich przesłanek brak. Z przedstawionego opisu sprawy nie wynika bowiem taka Pana aktywność, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Nie podejmie Pan ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami. Co istotne, nigdy nie prowadził Pan na tych działkach żadnej działalności.

Wobec powyższego, w rozpatrywanej sprawie sprzedaż ww. działek można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Dokonując dostawy ww. działek będzie korzystał Pan z przysługującego Panu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, co oznacza, że nie wypełni Pan przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, i nie wystąpi Pan w roli podatnika podatku od towarów i usług. Skutkiem powyższego, transakcja zbycia ww. działek nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podsumowując, stwierdzam, że jednoczesna, jednorazowa sprzedaż przez Pana nieruchomości, tj.:

·działki nr 2 (...),

·działek nr: 9, 39, 40 (...),

·działek nr: 5, 6, 7, 8, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 18, 19, 20, 21, 22, 23, 24, 25, 26, 27, 28, 29, 30, 31, 32, 33, 34, 35, 36, 37, 38 (...)

nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zatem Pana stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Ponosi Pan ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zatem, należy zaznaczyć, że interpretacja indywidualna opiera się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego. W konsekwencji w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Jednocześnie zwracamy uwagę, że załączone do wniosku dokumenty nie mogą być przedmiotem merytorycznej analizy. Wyczerpujący opis zdarzenia przyszłego powinien wynikać z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, a nie z dołączonych do niego dokumentów.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).