Wyrok NSA z dnia 13 marca 2024 r., sygn. II OSK 456/21

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Leszek Kiermaszek Sędziowie: sędzia NSA Tomasz Bąkowski (spr.) sędzia del. WSA Grzegorz Antas Protokolant: st. asystent sędziego Sylwia Misztal po rozpoznaniu w dniu 13 marca 2024 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Gminy N. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 18 listopada 2020 r., sygn. akt II SA/Kr 908/20 w sprawie ze skargi I. z siedzibą w K. na uchwałę Rady Miejskiej w N. z dnia [...] 2020 r., nr [...] w przedmiocie zmiany uchwały w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla części dzielnicy J. w N. 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od Gminy N. na rzecz I. z siedzibą w K. kwotę 360 (trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z dnia 18 listopada 2020 r., sygn. akt II SA/Kr 908/20, po rozpoznaniu sprawy ze skargi I. SA z siedzibą w K. na uchwałę Rady Miejskiej w N. z dnia [...] 2020 r., nr [...] w przedmiocie zmiany uchwały w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla części dzielnicy J. w N., stwierdził nieważność zaskarżonej uchwały (pkt 1) i zasądził od Gminy N. na rzecz strony skarżącej I. SA z siedzibą w K. kwotę 797 (siedemset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania (pkt 2).

Wyrok ten został wydany w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.

I. SA z siedzibą w K. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skargę na wskazaną powyżej uchwałę, zarzucając naruszenie przepisów prawa materialnego:

– art. 140 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. z 2020 r. poz. 1740 z późn. zm., dalej: "k.c.") w zw. z art. 31 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz.U. Nr 78, poz. 483 z późn. zm., dalej: "Konstytucja RP") przez nieuprawnione naruszenie prawa własności strony skarżącej w stopniu wykraczającym poza władztwo planistyczne gminy, z uwagi na bezprawne wykluczenie możliwości lokalizowania na jednej działce więcej niż jednego budynku mieszkalnego jednorodzinnego,