Wyrok NSA z dnia 5 marca 2024 r., sygn. II OSK 2728/22

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Wojciech Mazur Sędziowie: Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz (spr.) Sędzia del. WSA Grzegorz Antas po rozpoznaniu w dniu 5 marca 2024 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej D.B. i M.B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 marca 2022 r. sygn. akt VII SA/Wa 2489/21 w sprawie ze skargi D. B. i M.B. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 15 września 2021 r. znak: [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, wyrokiem z 8 marca 2022 r., VII SA/Wa 2489/21, oddalił skargę D. B. i M. B. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 15 września 2021 r. znak: [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji.

Powyższy wyrok zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym.

Pismem z dnia 18 września 2020 r. D. B. i M. B., powołując przesłankę z art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a., złożyli wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w [...] z 13 września 1963 r., znak: [...], udzielającej X pozwolenia na wykonanie robót budowlanych polegających na przebudowie i remoncie [...] przy ul. [...] w [...]. Skarżący wykazując interes prawny, wskazali iż są współwłaścicielami sąsiadujące z ww. budynkiem nieruchomości

Decyzją z dnia 21 maja 2021 r., znak: [...], Wojewoda Małopolski, na podstawie art. art. 158 § 1 w zw. z art. 156 § 1 i art. 157 § 1 i 2 oraz art. 104 k.p.a., odmówił stwierdzenia nieważności decyzji nieważności decyzji Prezydium Miejskiej Rady Narodowej, Kierownika Wydziału Budownictwa, Urbanistyki i Architektury w [...] z dnia 13 września 1963 r., znak: [...].

W uzasadnieniu powyższej decyzji organ I instancji wskazał, że analiza sprawy nie wykazała, aby decyzja ta została wydana z naruszeniem prawa o charakterze rażącym, w rozumieniu art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. W dacie wydawania ww. decyzji obowiązywała ustawa z dnia 31 stycznia 1961 r. Prawo budowlane (Dz. U. 1961.7.46 ze zm.) oraz rozporządzenie Przewodniczącego Komitetu Budownictwa, Urbanistyki i Architektury z dnia 21 lipca 1961 r., w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać obiekty budowlane budownictwa powszechnego (Dz.U.1961.38.196). W żadnym z tych aktów nie ma konkretnego przepisu, z którego wynikałoby, że zabroniona jest budowa ściany z oknami w granicy działki sąsiedniej. Nota bene takiego konkretnego przepisu nie wskazują także wnioskodawcy. Brak zatem możliwości wskazania przepisu prawa, z którym zaskarżona decyzja pozostawałaby w wyraźnej i oczywistej sprzeczności. Wnioskodawcy powołali się jedynie na wyrok NSA z dnia 17 marca 2010 r, sygn. akt II OSK 567/09. Wyrok ten zapadł jednakże w indywidualnej innej sprawie, dotyczącej doprowadzenia przez organy nadzoru budowlanego obiektu budowlanego do stanu zgodnego z prawem, dlatego nie może stanowić uzasadnienia dla stwierdzenia nieważności decyzji.