Interpretacja indywidualna z dnia 27 czerwca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP4-3.4012.237.2024.2.IG

Nieuznanie za podatnika w związku z planowaną transakcją dostawy udziału w działce.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

16 kwietnia 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 11 kwietnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy nieuznania Pana za podatnika w związku z planowaną transakcją dostawy udziału w działce nr 1. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 6 czerwca 2024 r. (wpływ 10 czerwca 2024 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest osobą fizyczną posiadającą miejsce zamieszkania w Polsce. Podlega w Polsce nieograniczonemu opodatkowaniu w stosunku do swoich dochodów i jest polskim rezydentem podatkowym. Prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą wykonując usługi w zakresie tłumaczeń, jest tłumaczem przysięgłym języka angielskiego. W zakresie wykonywanej działalności gospodarczej jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Był wspólnikiem spółki cywilnej, której przedmiotem działalności były usługi deweloperskie. Spółka ta zakończyła swą działalność w 2016 roku. Od tego czasu, usługowo zajmuję się wyłącznie tłumaczeniami. W ramach prowadzonej na swoje imię działalności gospodarczej Wnioskodawca wynajmuje lokal użytkowy.

Od 2022 roku Wnioskodawca posiada wraz z żoną A.S. 1/3 części udziału w nieruchomości położonej w (…). Nieruchomość stanowi jedną działkę gruntu nr ewid. 1, o łącznej powierzchni (…) dla której Sąd Rejonowy (…).

Działka znajduje się w obszarze rewitalizacji wyznaczonym na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 15 ustawy z dnia 8 marca 1990 roku o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 559 ze zm.). Wnioskodawca planuje zbycie udziału w przedmiotowej nieruchomości w roku 2024, na rzecz B.

Sposób nabycia:

Nieruchomość została nabyta 7 września 2022 roku przed Notariuszem (…). Akt notarialny Repertorium A (…) został podpisany przez strony umowy sprzedaży; sprzedającą: J.B. oraz kupujących: R.N i A.N, A.S i J.S. oraz K.G i M.G. R i A małżonkowie N., J. i A. małżonkowie oraz M. i K. małżonkowie G oświadczyli do ww. aktu, iż obowiązują ich ustroje wspólności ustawowej małżeńskiej. Do aktu notarialnego oświadczono, iż działkę kupują na cele prywatne po 1/3 dla każdej pary małżeńskiej. Działka będąca przedmiotem zapytania nabyta została na cele prywatne do wspólnego wykorzystania, na własne cele mieszkaniowe. Cena nabycia nie zawierała podatku od towarów i usług. Celem nabycia tej nieruchomości był zamiar wybudowania wspólnej nieruchomości mieszkalnej z przeznaczeniem na własne cele mieszkaniowe współwłaścicieli.

Sposób wykorzystania:

Przedmiotowa działka nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę oraz pozostałych współwłaścicieli do działalności gospodarczej, również w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.), jak również do działalności rolniczej, o której mowa w art. 2 pkt 15 ww. ustawy.

Z przedmiotowej działki Wnioskodawca nie sprzedawał płodów rolnych oraz nie dokonywał dostaw (sprzedaży) produktów rolniczych. Działka nie była użytkowana w żaden możliwy sposób na potrzeby własne lub na potrzeby działalności gospodarczej współwłaścicieli. Nieruchomość nie była udostępniana osobom trzecim do wykorzystania na podstawie umów cywilnoprawnych (np. dzierżawy, najmu, użyczenia do nieodpłatnego wykorzystania). „Ziemia leżała odłogiem” tak zwyczajowo opisuje się ten stan faktyczny. Wnioskodawca nie udzielał żadnych pełnomocnictw w związku z posiadanym udziałem w tej nieruchomości. Wnioskodawca nie prowadził też żadnych działań marketingowych, zmierzających do sprzedaży nieruchomości. Nie dokonywał samodzielnie i przez pełnomocników żadnych działań mających na celu podniesienie wartości działki, nie doprowadzał mediów, nie wytyczał dróg dojazdowych.

Status działki:

Według Wypisu z Rejestru Gruntów znak: (…) wydanego na prośbę Współwłaścicieli przez Prezydenta Miasta (…), działka nr 1 ma powierzchnię (…), która w całości stanowi „inne tereny zabudowane (Bi) i tereny mieszkaniowe (B). Dla terenu położenia przedmiotowej nieruchomości brak jest miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Na imienny wniosek R.N. - współwłaściciela, Prezydent (…) ustalił sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy - wydał Decyzję Nr (…) roku dla inwestycji zamierzonej pod nazwą: „budowa dwóch budynków mieszkalnych wielorodzinnych połączonych garażem podziemnym oraz dróg wewnętrznych na działce nr ewid. 1 (…)”. Na zlecenie współwłaściciela -R.N. został również przygotowany projekt budowlany oraz 28 lutego 2024 roku w Urzędzie Miejskim w (…), został złożony wniosek o wydanie pozwolenia na budowę.

Przedmiotowa działka gruntu o numerze 1, będzie przedmiotem zbycia na rzecz B która ma zamiar w przyszłości zrealizować inwestycję budowlaną, polegającą na budowie dwóch budynków mieszkalnych wielorodzinnych połączonych garażem podziemnym oraz dróg wewnętrznych na działce nr ewid. 1.

Wnioskodawca jest członkiem - założycielem spółdzielni mieszkaniowo - budowlanej, która nabędzie w przyszłości od współwłaścicieli udziały w tej nieruchomości.

Uzupełnienie i doprecyzowanie zdarzenia przyszłego

Decyzję o sprzedaży udziału w nieruchomości 1 na rzecz B. Wnioskodawca podjął z następujących przyczyn. Jak nadmieniono we wniosku opisując stan faktyczny, nabycie tej nieruchomości było wyłącznie związane z zaspokojeniem własnych potrzeb mieszkaniowych rodziny Wnioskodawcy. W przypadku samodzielnej budowy Wnioskodawca ponosiłby z żoną koszty budowy i angażowałby środki pieniężne oraz własny czas na jej wykonanie. W przypadku sprzedaży (wniesienia) przedmiotowego gruntu do B. to B. zapewni budowę budynku mieszkalnego, w którym Wnioskodawca ma zamiar zamieszkać. Nie angażując środków i czasu Wnioskodawca otrzyma w zamian za prawo do działki gruntu umowny metraż mieszkania i w ten sposób nie ponosząc kosztów budowy zapewni sobie prawo własności do lokalu mieszkalnego na własne potrzeby mieszkaniowe.

Wcześniej Wnioskodawca zajmował się zakupem i odsprzedażą nieruchomości w ramach działalności gospodarczej. W latach 2005 - 2016 był wspólnikiem spółki cywilnej pod nazwą C. Spółka była podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółka zajmowała się działalnością deweloperską. W ramach tej działalności nabywano działki, budowano na nich budynki wielorodzinne i sprzedawano lokale mieszkalne oraz lokale usługowe.

W ramach działalności w tej Spółce cywilnej nabyto następujące nieruchomości:

• w 2005 roku nieruchomość (…),
• w 2008 roku nieruchomość (…),
• w 2011 roku nieruchomość (…),
• w 2014 roku nieruchomość (…).

Działalność spółki została zlikwidowana w roku 2016.

Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości zabudowanych jak też niezabudowanych, które zamierzałby sprzedać.

Wnioskodawca nie zamierza zawierać umowy przedwstępnej sprzedaży udziału w prawie własności nieruchomości oznaczonej nr ewid. 1 z B. Wnioskodawca chciałby, tuż po uzyskaniu wnioskowanej interpretacji zbyć na rzecz wymienionej B. swoje prawo do udziału w działce gruntu w zamian za mieszkanie. Wnioskodawca nie udzielał dotąd i nie udzieli żadnych pełnomocnictw do jakichkolwiek działań w jego imieniu dla B”. Zamierza zbyć prawo do gruntu na jej rzecz.

Wnioskodawca nie udzielił dotąd i nie zamierza udzielić żadnego pełnomocnictwa, w związku z posiadanym udziałem prawa do działki gruntu nr ewid. 1, żadnemu innemu podmiotowi ani żadnej osobie fizycznej, w związku z planowaną transakcją zbycia udziału w przedmiotowej działce gruntu.

Wnioskodawca nie udzielił dotąd i nie planuje udzielić B zgody na dysponowanie nieruchomością na cele budowlane.

Pan R.N. występując o warunki zabudowy dla inwestycji pn. (…) działał wyłącznie we własnym imieniu. Pan R.N. jest bowiem współwłaścicielem udziału w ww. nieruchomości, dlatego wystąpił o warunki zabudowy dla przyszłej inwestycji wspólnej w swoim imieniu.

Bktórej Wnioskodawca jest członkiem założycielem, powstała w dniu wydania postanowienia o wpisie do KRS. Wpisana do KRS (…).

Pytania

1.Czy w świetle art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.) w wykonaniu opisanej transakcji przyszłej, Wnioskodawca będzie podatnikiem podatku od towarów i usług?

2.Czy przyszłą sprzedaż omówionej nieruchomości, należy opodatkować podatkiem od towarów i usług, czy będzie to nie podlegające podatkowi VAT zbycie majątku w ramach zwykłego zarządu majątkiem osobistym?

Pana stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, opisana przyszła transakcja polegająca na zbyciu działki gruntu położonej w (…), oznaczonej numerem ewidencyjnym 1 w obrębie (…), nie będzie podlegała podatkowi od towarów i usług, gdyż zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, w zakresie zbycia opisanej nieruchomości, Wnioskodawca nie będzie podatnikiem podatku od towarów i usług.

Do takiego wniosku prowadzi następująca analiza przepisów podatkowych:

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary - na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami - według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie o VAT ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Wszyscy współwłaściciele przedmiotowej nieruchomości nabyli działkę o numerze ewid. 1 na własne cele mieszkaniowe z zamiarem wybudowania wspólnej nieruchomości. Wszyscy współwłaściciele nabyli po 1/3 części do wspólnego majątku prywatnego małżonków. Nieruchomość stanowiąca majątek osobisty współwłaścicieli, nie została nabyta w celu dalszej odsprzedaży, jak również samodzielnie nie podjęto żadnych kroków zmierzających do przekształcenia statusu nabytych gruntów.

Wnioskodawca nie dokonywał profesjonalnych - właściwych dla przedsiębiorcy kroków zmierzających do przekształcenia gruntów, nie udzielał też żadnych pełnomocnictw osobom trzecim do działania w swoim imieniu. Czynności, które zostały podjęte w celu nabycia nieruchomości były związane wyłącznie z prawem prywatnym.

Zamiar budowy dwóch budynków mieszkalnych połączonych garażem powstał później i zostanie zrealizowany przez podmiot działalności gospodarczej, który nabędzie od współwłaścicieli przedmiotową nieruchomość. W celu realizacji inwestycji, Współwłaściciele postanowili założyć spółdzielnię budowlano - mieszkaniową, która jako przedsiębiorca profesjonalny:

1. odkupi od współwłaścicieli prawo do działki gruntu,

2. wybuduje dwa budynki wielorodzinne na rzecz członków spółdzielni.

Wnioskodawca sądzi, iż przyszła transakcja zbycia działki gruntu nr 1 dokonana przez - współwłaścicieli na rzecz Bnie przekracza zwykłego zarządu majątkiem prywatnym i nie podlega podatkowi VAT.

Do takiego wniosku prowadzi również analiza dotychczasowego orzecznictwa sądowego w podobnych stanach faktycznych sprawy. Wynika z niej, że nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej (w sposób ciągły i w celach zarobkowych) a tylko wyzbywa się majątku osobistego.

Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że osoba fizyczna lub inny podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem natomiast takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, może być np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zatem w kwestii opodatkowania planowanej sprzedaży działki gruntu nr 32 istotne jest, że Wnioskodawca nie podjął osobiście lub przez pełnomocników żadnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co mogłoby skutkować koniecznością uznania za podmiot prowadzący w tym zakresie działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług. Sprzedaż działki gruntu nr 32 nastąpi w ramach wykonywania prawa własności - odpłatne zbycie mające charakter incydentalny.

Na poparcie stanowiska Wnioskodawca przytacza orzeczenie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie - zdaniem Trybunału - okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Co istotne - jak wskazał TSUE - dla uznania, że czynność sprzedaży działek następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym nie ma znaczenia także fakt, że podmiot dokonujący dostawy jest rolnikiem ryczałtowym. Według TSUE, sprzedaż działek przekształconych z rolnych na budowlane nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, jeżeli następuje w ramach zarządzania majątkiem prywatnym. Trybunał orzekł, że „osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu prawa UE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby”.

Inaczej jest natomiast - wyjaśnił Trybunał – „w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112 zmienionej Dyrektywą 2006/138”.

Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów, angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361), zwanej dalej ustawą:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy:

Towarem jest także udział w prawie własności. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1 ze zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE”:

W oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowych (działek, udziałów w działkach), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Natomiast czerpanie dochodów z ciągłego wykorzystywania składnika majątku, charakteryzujące się powtarzalnością lub długim okresem trwania wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE:

Jednocześnie, w art. 12 ust. 1 lit. b) powołanej Dyrektywy 2006/112/WE Rady wskazano, że:

 Zgodnie z art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE Rady:

W myśl art. 2 ust. 1 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE Rady:

Z przytoczonych regulacji wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Wobec tego, właściwe jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników podatku VAT w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. W tym kontekście, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej działalności gospodarczej. Jednakże każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy jest uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż nieruchomości jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, była przedmiotem orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10).

Z ww. orzeczenia wynika m.in., że osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 112, zmienionej dyrektywą 2006/138/WE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeśli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby.

Ponadto, Trybunał orzekł, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych.

Podobnie okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama z siebie, nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Trybunał wyjaśnił, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działki, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Pana wątpliwości dotycząnieuznania Pana za podatnika w związku z planowaną transakcją dostawy udziału w działce nr 1.

Analiza przedstawionego opisu sprawy, obowiązujących przepisów oraz tez wynikających z powołanego orzecznictwa prowadzi do wniosku, że w stosunku do sprzedaży udziału w niezabudowanej działce nr 1 w sensie prawnym, brak jest przesłanek pozwalających uznać Pana za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Z przedstawionego opisu sprawy nie wynika taka Pana aktywność, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Z okoliczności sprawy wynika, że prowadzi Pan pozarolniczą działalność gospodarczą wykonując usługi w zakresie tłumaczeń, jest Pan tłumaczem przysięgłym języka angielskiego. W zakresie wykonywanej działalności gospodarczej jest Pan czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Był Pan wspólnikiem spółki cywilnej, której przedmiotem działalności były usługi deweloperskie. Spółka ta zakończyła swą działalność w 2016 roku. Od tego czasu, usługowo zajmuję się Pan wyłącznie tłumaczeniami. W ramach prowadzonej na swoje imię działalności gospodarczej wynajmuje Pan lokal użytkowy.

Od 2022 roku posiada Pan wraz z żoną 1/3 części udziału w nieruchomości. Nieruchomość stanowi jedną działkę gruntu nr ewid. 1. Planuje Pan zbycie udziału w przedmiotowej nieruchomości w roku 2024 na rzecz B.”.Nieruchomość została nabyta 7 września 2022 r. od sprzedającej J.B. przez kupujących: R.N. i A.N., A.S. i J.S. oraz K.G. i M.G. Kupujący działkę kupili na cele prywatne po 1/3 dla każdej pary małżeńskiej. Działkę nabyli na cele prywatne do wspólnego wykorzystania na własne cele mieszkaniowe. Zamiar wybudowania wspólnej nieruchomości mieszkalnej był dla Pana, dla Pana żony oraz pozostałych współwłaścicieli celem nabycia tej nieruchomości.

Przedmiotowa działka nie była wykorzystywana przez Pana oraz pozostałych współwłaścicieli do działalności gospodarczej, również w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, jak również do działalności rolniczej, o której mowa w art. 2 pkt 15 ww. ustawy.

Z przedmiotowej działki Wnioskodawca nie sprzedawał płodów rolnych oraz nie dokonywał dostaw (sprzedaży) produktów rolniczych. Działka nie była użytkowana w żaden możliwy sposób na potrzeby własne lub na potrzeby działalności gospodarczej współwłaścicieli. Nieruchomość nie była udostępniana osobom trzecim do wykorzystania na podstawie umów cywilnoprawnych (np. dzierżawy, najmu, użyczenia do nieodpłatnego wykorzystania). Ziemia leżała odłogiem. Wnioskodawca nie prowadził żadnych działań marketingowych, zmierzających do sprzedaży nieruchomości. Wnioskodawca nie dokonywał samodzielnie i przez pełnomocnika żadnych działań mających na celu podniesienie wartości działki, nie doprowadzał mediów, nie wytyczał dróg dojazdowych.

Przedmiotowa działka gruntu o numerze 1, będzie przedmiotem zbycia na rzecz B. która ma zamiar w przyszłości zrealizować inwestycję budowlaną, polegającą na budowie dwóch budynków mieszkalnych wielorodzinnych połączonych garażem podziemnym oraz dróg wewnętrznych na działce nr ewid. 1. Jest Pan członkiem założycielem spółdzielni mieszkaniowo budowlanej, która nabędzie w przyszłości od Pana i pozostałych współwłaścicieli udziały w tej nieruchomości.

Decyzję o sprzedaży udziału w nieruchomości o nr ewid. 1 na rzecz B. podjął Pan z następujących przyczyn. W przypadku samodzielnej budowy ponosiłby Pan wraz z żoną koszty budowy i angażowaliby Państwo środki pieniężne oraz własny czas na jej wykonanie. W przypadku sprzedaży (wniesienia) przedmiotowego gruntu do B., to B. zapewni budowę budynku mieszkalnego. Nie angażując środków i czasu otrzymają Państwo w zamian za prawo do działki gruntu umowny metraż mieszkania i w ten sposób nie ponosząc kosztów budowy zapewnią sobie prawo własności lokalu mieszkalnego.

Wcześniej zajmował się Pan zakupem i odsprzedażą nieruchomości w ramach działalności gospodarczej. W latach 2005 - 2016 był Pan wspólnikiem spółki cywilnej. Spółka była podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółka zajmowała się działalnością deweloperską. W ramach tej działalności nabywano działki, budowano na nich budynki wielorodzinne i sprzedawano lokale mieszkalne oraz lokale usługowe.

Nie posiada Pan innych nieruchomości zabudowanych jak też niezabudowanych, które zamierzałby sprzedać.

Nie zamierza Pan zawierać umowy przedwstępnej sprzedaży udziału w prawie własności nieruchomości oznaczonej nr ewid. 1 z B. Chciałby Pan, tuż po uzyskaniu wnioskowanej interpretacji zbyć na rzecz wymienionej Spółdzielni swoje prawo do udziału w działce gruntu w zamian za mieszkanie. Nie udzielał Pan dotąd i nie udzieli żadnych pełnomocnictw do jakichkolwiek działań w Pana imieniu dla Spółdzielni. Zamierza Pan zbyć prawo do gruntu na jej rzecz.

Nie udzielił Pan dotąd i nie zamierza udzielić żadnego pełnomocnictwa w związku z posiadanym udziałem prawa do działki gruntu nr ewid. 1 żadnemu innemu podmiotowi ani żadnej osobie fizycznej, w związku z planowaną transakcją zbycia udziału w przedmiotowej nieruchomości.

Nie udzielił Pan dotąd i nie planuje udzielić B. zgody na dysponowanie nieruchomością na cele budowlane.

Pan R.N. występując o warunki zabudowy dla inwestycji pn. (…) działał wyłącznie we własnym imieniu. Pan R.N. jest bowiem współwłaścicielem udziału w ww. nieruchomości dlatego wystąpił o warunki zabudowy dla przyszłej inwestycji wspólnej w swoim imieniu.

W przedmiotowej sprawie brak jest zatem przesłanek pozwalających uznać, że dokonując sprzedaży udziału w działce nr 1 wystąpi Pan w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Z tytułu transakcji sprzedaży udziału w działce nr 1 będzie Pan korzystał z przysługującego Panu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania. Skala Pana zaangażowania, w odniesieniu do sprzedaży udziału w działce nr 1, nie wykracza poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W analizowanej sprawie brak jest przesłanek świadczących o takiej Pana aktywności w przedmiocie planowanej sprzedaży ww. nieruchomości, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). Posiadanego udziału w Nieruchomości nie wykorzystywał Pan do jakiejkolwiek działalności gospodarczej, nie dzierżawił go, nie wynajmował ani nie użyczał. Nie udzielił Pan nabywcy - B. prawa do dysponowania nieruchomością na cele budowlane. Ponadto to współwłaściciel, a nie Pan, wystąpił o decyzję dla inwestycji pod nazwą: (…), wystąpił o przygotowanie projektu budowlanego oraz złożył wniosek o wydanie pozwolenia na budowę, którą będzie realizowała B po nabyciu działki. Uznanie danej aktywności za profesjonalną – handlową musi charakteryzować ciąg podejmowanych działań, a nie stwierdzenie jedynie wystąpienia pojedynczych z nich. Z takim ciągiem podejmowanych działań nie mamy jednak do czynienia w świetle opisanych czynności, jakie podjął Pan w stosunku do sprzedawanego udziału w działce nr 1.

W konsekwencji, dokonując sprzedaży udziału w działce nr 1 nie będzie Pan działał w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, a tym samym sprzedaż udziału w ww. działce nie będzie czynnością objętą dyspozycją art. 5 ust. 1 ustawy.

Pana stanowisko w zakresie pytań nr 1 i 2 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja rozstrzyga kwestie skutków podatkowych sprzedaży udziału w działce nr 1 dla Pana, natomiast nie rozstrzyga dla współwłaścicieli nieruchomości.

Interpretację wydano w oparciu o przedstawiony opis zdarzenia przyszłego. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność. W konsekwencji, w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

•  Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).