Oddalenie skargi na wpis budynku do gminnej ewidencji zabytków - Wyrok WSA w Warszawie z dnia 13 lutego 2024 r., sygn. VII SA/Wa 2366/23

Wpisanie nieruchomości do gminnej ewidencji zabytków na podstawie wcześniejszego wpisu do wojewódzkiej ewidencji zabytków nie wymaga ponownego zawiadamiania właściciela i nie narusza jego praw, jeśli odbywa się zgodnie z przepisami obowiązującymi w dacie wydania zarządzenia.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca: sędzia WSA Agnieszka Wilczewska-Rzepecka (spr.) Sędziowie: sędzia WSA Włodzimierz Kowalczyk asesor WSA Justyna Wtulich-Gruszczyńska Protokolant: starszy sekretarz sądowy Artur Dobrowolski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 lutego 2024 r. sprawy ze skargi D. spółka jawna z siedzibą w W. na zarządzenie Prezydenta Miasta Stołecznego Warszawy z dnia 24 lipca 2012 r. nr 2998/2012 w przedmiocie wpisania budynku do gminnej ewidencji zabytków oddala skargę

Uzasadnienie

Zarządzeniem nr 2998/2012 z dnia 24 lipca 2012 r. Prezydent Miasta Stołecznego Warszawy, działając na podstawie art. 22 ust. 4 i 5 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami, założył ewidencję zabytków Miasta Stołecznego Warszawy i pod numerem [...], wpisał budynek mieszkalny jednorodzinny zlokalizowany na terenie działki o nr ew. [...] z obrębu [...] przy ul. [...] w W.

W piśmie z dnia 6 września 2023 r. skargę na to zarządzenie wniosła spółka D. sp.j. z siedzibą w W., podnosząc zarzut naruszenia:

I. art. 64 ust. 1 i 2 w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji RP w zw. z art. 140 Kodeksu cywilnego, poprzez ujęcie w gminnej ewidencji zabytków m. st. Warszawy ww. budynku mieszkalnego bez zapewnienia skarżącemu gwarancji ochrony prawnej w toku postępowania prowadzącego do wpisu ww. budynku do gminnej ewidencji zabytków, w tym bez zapewnienia możliwości zajęcia stanowiska oraz zakwestionowania działań podejmowanych przez organ administracji gminnej w porozumieniu z konserwatorem, co w konsekwencji doprowadziło do faktycznej ingerencji w prawo własności podmiotu, którego nieruchomość została ujęta w ewidencji oraz istotnego ograniczenia prawa własności skarżącej;