Wyrok NSA z dnia 11 stycznia 2024 r., sygn. II FSK 646/23

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jan Grzęda, Sędzia NSA Maciej Jaśniewicz, Sędzia WSA (del.) Andrzej Melezini (spr.), Protokolant Katarzyna Latkowska-Kłoczko, po rozpoznaniu w dniu 11 stycznia 2024 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej A. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 listopada 2022 r., sygn. akt III SA/Wa 268/22 w sprawie ze skargi A. K. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z dnia 23 lipca 2020 r., nr 1401-IOD-2.4102.32.2020.4.BM w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2011 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od A. K. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie kwotę 2700 (słownie: dwa tysiące siedemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 15 listopada 2022 r., sygn. III SA/Wa 268/22, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę A. K. (dalej jako: "skarżący") na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z dnia 23 lipca 2020 r., nr 1401-IOD-2.4102.32.2020.4.BM, w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2011 r.

Tekst wskazanego wyroku wraz z uzasadnieniem (a także innych orzeczeń sądów administracyjnych przywołanych poniżej) dostępny jest w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych pod adresem: http://orzeczenia.nsa.gov.pl.

Zaskarżony wyrok zapadł w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych.

Na podstawie upoważnienia Naczelnika Urzędu Skarbowego w A. z dnia 12 października 2017 r. wobec skarżącego, prowadzącego działalność w zakresie rozbiórki i burzenia obiektów budowlanych, wszczęta została kontrola w zakresie prawidłowości rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych za 2011 r. Na podstawie ustaleń kontroli w dokumentacji podatkowej podatnika stwierdzono faktury płatne gotówką, na których jako wystawcy widnieją: A.; P.; D. Organ kontrolny ustalił, że ww. podmioty wystawiały na rzecz kontrolowanego wyłącznie puste faktury dokumentujące czynności, które w rzeczywistości nie zostały dokonane przez wystawców tych faktur. Kontrolujący uznali, że skarżący w 2011 r. świadomie posłużył się "pustymi fakturami", na których jako wystawcy widnieją ww. trzy podmioty, bowiem w rzeczywistości usługi wyszczególnione na tych fakturach nie zostały przez nie wykonane i jako takie nie stanowią kosztów uzyskania przychodów określonych w art. 22 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. poz. 307 ze zm., dalej jako: "u.p.d.o.f.").