Interpretacja indywidualna z dnia 21 czerwca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP3-1.4011.363.2024.3.MK1

Obowiązki płatnika z tytułu uczestnictwa pracowników w programie rekreacyjno-zdrowotnym.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny  skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

16 kwietnia 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 16 kwietnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy obowiązków płatnika z tytułu uczestnictwa pracowników w programie rekreacyjno-zdrowotnym X. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 19 czerwca 2024 r. (data wpływu 19 czerwca 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

A. SPÓŁKA Z OGRANICZONĄ ODPOWIEDZIALNOŚCIĄ (dalej: A. Sp. z o.o.; Spółka) z siedzibą (…), jest osobą prawną zarejestrowaną zgodnie z prawem Rzeczypospolitej Polskiej. Spółka jest polskim rezydentem podatkowym, który podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych z całości swoich dochodów w Polsce zgodnie z art. 3 ust. 1 Ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym osób prawnych (Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 z późn. zm.) oraz jest czynnym i zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług w Polsce w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 z późn. zm.). Jedynym wspólnikiem Spółki jest B – osoba prawna, która jest zarejestrowana w (…) i działa zgodnie z jego prawem. A Sp. z o.o. oraz B są częścią Grupy C, której siedzibą jest D. – osoba prawna, która jest zarejestrowana w Państwie Izrael i działa zgodnie z jego prawem. Z kolei Grupa C (w tym sama Spółka A Sp. z o.o.) jest częścią międzynarodowej grupy spółek E. Głównym przedmiotem działalności A Sp. o.o. jest (…). Spółka należy do międzynarodowej grupy spółek C, w ramach której funkcjonują inne spółki za granicą.

Spółka jest pracodawcą w rozumieniu art. 3 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 2022 r. poz. 1510 z późn. zm.; dalej: Kodeks pracy). Zgodnie ze stanem na dzień dzisiejszy liczba pracowników A. Sp. o.o. wynosi 222 osoby. Po wprowadzeniu do polskiego prawa pracy przepisów dotyczących pracy zdalnej niektórzy pracownicy Spółki wykonują pracę częściowo bądź całkowicie zdalnie. Spółka prowadzi swoje księgi rachunkowe zgodnie z wymogami Ustawy o rachunkowości Rzeczypospolitej Polskiej oraz Krajowymi Standardami Rachunkowości. Pierwszy rok obrotowy Spółki trwał od 10 listopada 2021 roku do 31 grudnia 2022 roku. Wszystkie kolejne lata obrotowe odpowiadają oraz będą odpowiadały latom kalendarzowym. A. Sp. z o.o. nie posiada statusu centrum badawczo-rozwojowego w rozumieniu art. 17 Ustawy o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej. Spółka nie stosuje ulg podatkowych określonych w art. 17 ust. 1 pkt 34 oraz art. 17 ust. 1 pkt 34a Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Spółka jako pracodawca jest płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu wypłaconych wynagrodzeń. Spółka oblicza i pobiera w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują przychody ze stosunku pracy w tej Spółce (lub stosunku pokrewnego) na zasadach określonych w art. 32 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Po uzgodnieniu postanowień w tej z przedstawicielem pracowników Spółki A. Sp. z o.o. podjęła decyzję o nietworzeniu zakładowego funduszu świadczeń socjalnych i niewypłacaniu świadczenia urlopowego w latach 2023-2024, jednak w przyszłości Spółka zamierza utworzyć zakładowy fundusz świadczeń socjalnych i zacząć wypłacać świadczenie urlopowe. Spółka została wpisana do Krajowego Rejestru Sądowego i zaczęła swoją działalność w dniu 22 lutego 2022 r. Mając na uwadze powyższe, zgodnie ze stanem na dzień 1 stycznia 2022 r. Pracodawca (Spółka) nie zatrudniał pracowników, w związku z czym Pracodawca (Spółka) nie miał obowiązku tworzenia zakładowego funduszu świadczeń socjalnych (dalej jako: Fundusz) i wypłacenia świadczenia urlopowego w roku 2022. Z uwagi na to, że zgodnie ze stanem na dzień 19 września 2022 r. liczba zatrudnionych pracowników w A Sp. o.o. wyniosła 50 ( pięćdziesiąt) osób, Spółka została zobowiązana do przyjęcia regulaminu pracy i regulaminu wynagradzania. Niniejsza liczba zatrudnionych pracowników nakładała również na Pracodawcę (Spółkę) obowiązek tworzenia zakładowego funduszu świadczeń socjalnych i wypłaty świadczenia urlopowego w 2023 r. W przyjętym Regulaminu wynagradzania A. Sp. z o.o. z dnia 19 września 2022 r. zostały zawarte postanowienia dotyczące w sprawie nietworzenia zakładowego funduszu świadczeń socjalnych i niewypłacania świadczenia urlopowego w Regulaminie wynagradzania w 2023 r. Zgodnie z treścią ówczesnej wersji Regulaminu wynagradzania Spółki (wersja nr 1) zgodnie z § 17 „Pracodawca mógł zrezygnować z tworzenia zakładowego funduszu świadczeń socjalnych i z wypłaty świadczenia urlopowego”, (…) „postanowienia w sprawie nietworzenia Funduszu i niewypłacania świadczenia urlopowego zawiera się w Regulaminie wynagradzania A. Sp. z o.o.”, „postanowienia regulaminu wynagradzania w sprawie wysokości odpisu na Fundusz lub nietworzenia Funduszu wymagają uzgodnienia z Przedstawicielem pracowników A. Sp. z o.o.”. Na podstawie § 18 ówczesnej wersji Regulaminu wynagradzania Spółki (wersja nr 1) „zgodnie ze stanem na dzień zawarcia niniejszego Regulaminu (tj. 19 września 2022 r.) w Spółce zatrudniono ponad 50 pracowników, w związku z czym, niniejszym pracodawca po uzgodnieniu z Przedstawicielem pracowników A. Sp. z o.o. postanowił nie tworzyć Funduszu i nie wypłacać świadczenia socjalnego od dnia 1 stycznia 2023 r.”. Ponadto był również sporządzony Protokół z uzgodnienia treści postanowień w sprawie nietworzenia zakładowego funduszu świadczeń socjalnych i niewypłacania świadczenia urlopowego w regulaminie wynagradzania w 2023 r. podpisany przez Pracodawcę (Spółkę) i Przedstawiciela Pracowników (uprawnionego do reprezentacji pracowników na podstawie podjętej przez nich uchwały nr 1/8/2022). Pracownicy zostali poinformowani o nietworzeniu Funduszu i niewypłacaniu świadczenia urlopowego pracownikom w roku 2023 poprzez zapoznanie pracowników Spółki z Regulaminem wynagradzania Spółki. Z uwagi na to, że według stanu na dzień 1 stycznia 4/20 2024 r. liczba zatrudnionych pracowników w A. Sp. z o.o. wyniosła więcej niż 50 (pięćdziesiąt) osób, Pracodawca wraz z Przedstawicielem pracowników (uprawnionym do reprezentacji pracowników na podstawie podjętej przez nich uchwały nr (...) 2022) uzgodnili zawarcie postanowień dotyczących nietworzenia zakładowego funduszu świadczeń socjalnych i niewypłacania świadczenia urlopowego w 2024 r. w drodze wydania decyzji w sprawie nietworzenia zakładowego funduszu świadczeń socjalnych i niewypłacania świadczenia urlopowego w danym roku kalendarzowym, która została integralną częścią Regulaminu wynagradzania Spółki (Załącznik nr 5 do Regulaminu wynagradzania Spółki). Pracownicy w celu potwierdzenia zapoznania się z niniejszymi zmianami przewidzianymi na gruncie Załączniku nr 5 do Regulaminu wynagradzania Spółki podpisali stosowne oświadczenie za pośrednictwem kwalifikowanego podpisu elektronicznego w ramach usługi elektronicznego obiegu dokumentów. Zgodnie z § 18 ust. 3 w zw. z § 17 Regulaminu wynagradzania A. Sp. o.o. (wersja nr 3) w razie zatrudnienia w Spółce więcej niż 50 pracowników według stanu na dzień 1 stycznia danego roku Pracodawca może po uzgodnieniu z Przedstawicielem pracowników A. Sp. z o.o. postanowić nie tworzyć Funduszu i nie wypłacać świadczenia urlopowego w drodze wydania decyzji w sprawie nietworzenia zakładowego funduszu świadczeń socjalnych i niewypłacania świadczenia urlopowego w danym roku kalendarzowym. Natomiast zgodnie z § 18 ust. 4 w zw. z § 17 Regulaminu wynagradzania Spółki (wersja nr 3) przedmiotowa decyzja jest integralną częścią niniejszego Regulaminu, czyniąc zadość wymogom z art. 3 ust. 3b ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych. Pracodawca powinien uzgodnić przedmiotowe kwestie z Przedstawicielem pracowników A. Sp. z o.o. oraz wydać decyzję w sprawie nietworzenia zakładowego funduszu świadczeń socjalnych i niewypłacania świadczenia urlopowego w danym roku kalendarzowym w terminie do końca pierwszego miesiąca danego roku kalendarzowego.

Czyniąc zadość wymogom przewidzianym na gruncie ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, Pracodawca (Spółka) przekazał informacje w sprawie nietworzenia Funduszu i niewypłacania świadczenia urlopowego pracownikom w pierwszym miesiącu danego roku kalendarzowego poprzez zapoznanie pracowników Spółki ze zmienionym Regulaminem wynagradzania Spółki wraz z Załącznikiem nr (…) do niego.

W dniu 3 stycznia 2023 roku Zarząd A Sp. z o.o. zatwierdził Regulamin korzystania z benefitów w A. Sp. o.o. Obecnie w Spółce zgodnie z niniejszym Regulaminem pracownicy mogą, na zasadach dobrowolności, korzystać z benefitów pracowniczych Spółki. W przypadku niekorzystania pracownika z benefitów oferowanych przez Spółkę, pracownik nie jest uprawniony z tego tytułu do jakiegokolwiek ekwiwalentu pieniężnego. W Spółce są oferowane następujące rodzaje benefitów pracowniczych:

• program rekreacyjno-sportowy X;
• prywatne ubezpieczenie zdrowotne Y;
• nieoprocentowane pożyczki dla pracowników Spółki.

Zgodnie z postanowieniami Regulaminu lista benefitów pracowniczych może ulec zmianie. Celem oferowanych benefitów pracowniczych w Spółce jest m.in. podniesienie zaangażowania i motywacji pracowników; integracja pracowników; zwiększenie aktywności fizycznej pracowników; poprawa zdrowia pracowników; budowanie wizerunku lojalnego pracodawcy.

A Sp. z o.o. w kolejnych latach po uzgodnieniu tego zagadnienia z przedstawicielem pracowników Spółki planuje przeznaczać środki zgromadzone w ramach zakładowego funduszu świadczeń socjalnych na finansowanie działalności socjalnej prowadzonej na rzecz pracowników i ich rodzin. Środki zgromadzone w ramach zakładowego funduszu świadczeń socjalnych planuje się przeznaczać w celu finansowania dokładnie określonych rodzajów działalności socjalnej, zarówno w formie świadczeń pieniężnych, jak i niepieniężnych, takich jak m.in. nieoprocentowane pożyczki dla pracowników Spółki, świadczenia z obszaru działalności kulturalno-oświatowej (w tym bony, karty podarunkowe, vouchery, bilety do teatru do kina), czy sportowo-rekreacyjnej (w tym już istniejący benefit – program rekreacyjno-sportowy X).

W ramach korzystania z programu rekreacyjno-sportowego X pracownik ma możliwość:

1) korzystania z szerokiej oferty aktywności – m.in. siłownie, zajęcia fitness, baseny, szkoły jogi i sztuk walki, tenis ziemny, taniec;

2) korzystania z obiektów sportowych w różnych miastach Polski.

Warunkiem przystąpienia do programu rekreacyjno-sportowego X przez pracownika jest złożenie poprzez formularz zapotrzebowania na kartę̨ X w terminie do 20 dnia każdego miesiąca oraz dostarczenie jednorazowej, pisemnej zgody na dokonanie potrącenia z wynagrodzenia oraz pisemnej zgody na przetwarzanie danych osobowych, chyba że postanowienia Regulaminu korzystania z benefitów w A. Sp. z o.o. stanowią inaczej.

Program rekreacyjno-sportowy X przewiduje zakup kart X, które są karnetami uprawniającymi do korzystania z obiektów sportowych. Zgodnie z Regulaminem Strefy (...) karta X jest imienną kartą wydaną przez Z uprawniającą użytkownika (pracownika) do korzystania z usług określonych w programie X, które są dostępne dla danego typu karty. Karta może mieć formę tradycyjną w postaci plastikowej karty z chipem zawierającej podpis użytkownika lub formę elektronicznego zapisu w aplikacji. Karta X mobilna lub fizyczna będzie aktywna od 1 dnia następnego miesiąca. Pisemna zgoda na potrącenie z wynagrodzenia nie jest udzielana w przypadku, gdy pracodawca zapewnia pełne finansowanie kosztów karty X. Pełną cenę abonamentu X dla pracowników Spółki określa umowa zawarta pomiędzy Spółką a dostawcą usług. Pracownik częściowo pokrywa koszt karty X w kwocie stanowiącej różnicę pomiędzy ceną karty X, określonej w Regulaminie korzystania z benefitów w A Sp. z o.o., a kwotą dofinansowania przez pracodawcę, chyba że pracodawca zapewnia pełne finansowanie kosztów karty X. Pracodawca (Spółka) obecnie częściowo dofinansuje albo całkowicie finansuje koszty uczestnictwa w programie rekreacyjno-zdrowotnym X dla pracowników.

W zakresie zdarzenia przyszłego polegającego na utworzeniu zakładowego funduszu zakładowego w Spółce A Sp. z o.o. planuje pokrywać część bądź całość kosztów na nabycie przez pracowników kart X przy zastosowaniu wyżej wymienionych już istniejących zasad i kryteriów.

Ponadto A Sp. z o.o. w kolejnych latach po uzgodnieniu tego zagadnienia z przedstawicielem pracowników Spółki planuje finansować ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych m.in. usługi świadczone przez pracodawców na rzecz opieki nad dziećmi w żłobkach, klubach dziecięcych, sprawowanej przez dziennego opiekuna lub nianię, w przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego oraz udzielanie zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową. Spółka również rozważa świadczenie usług organizowania na rzecz pracowników wyjazdów wypoczynkowych. Przyznanie świadczeń i wysokość dopłat z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych Spółka planuje uzależnić od sytuacji życiowej, rodzinnej lub sytuacji materialnej osoby uprawnionej do korzystania z Funduszu, jak również łącznego stażu pracy pracownika w grupie C. Konkretne zasady i warunki korzystania ze świadczeń socjalnych będą identyczne dla wszystkich pracowników Spółki i będą ustalone w aktach prawa zakładowego Spółki (w odrębnym regulaminie). Ponadto na mocy uzyskanej przez Spółkę indywidulanej interpretacji podatkowej z dnia 11 stycznia 2024 r. (sygn. (…) przez organ podatkowy zostało potwierdzone, że działalność prowadzona przez A Sp. z o.o. na podstawie Umowy o świadczenie usług nr (…) zawartej z B, jest działalnością badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 4a pkt. 26 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, co uprawnia Spółkę do skorzystania z ulgi określonej w art. 18d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W Spółce obowiązuje Regulamin procedury ewidencji kosztów kwalifikowanych na działalność badawczo-rozwojową A Sp. z o.o., który jest integralną częścią Polityki Rachunkowości Spółki oraz stosuje się łącznie z nią. Celem niniejszego Regulaminu jest określenie podstaw organizacyjnych rozliczania kosztów ponoszonych przez Spółkę w związku z realizacją działalności badawczo-rozwojowej dla celów stosowania ulg podatkowych ustanowionych w przepisach Rzeczypospolitej Polskiej dla podmiotów prowadzących działalność badawczo-rozwojową. Ponadto zgodnie z Regulaminem procedury ewidencji kosztów kwalifikowanych na działalność badawczo-rozwojową A Sp. z o.o. do kosztów kwalifikowanych zalicza się udokumentowane wydatki Spółki poniesione przez Spółkę w związku z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową, jeżeli wydatki te pozostają w bezpośrednim związku przyczynowo-skutkowym z tą działalnością i służą osiągnięciu jej celów.

Zgodnie ze strukturą organizacyjną Spółki w A Sp. z o.o. funkcjonują dwa departamenty: Departament (…) oraz Departament (…). Koszty kwalifikowane obejmują tylko wydatki związane z pracownikami Departamentu (…), którzy są zaangażowani w działalność badawczo-rozwojową. Pracownicy Departamentu (…) nie poświęcają czasu pracy na działalność badawczo-rozwojową z uwagi na charakter wykonywanych przez nich zadań. A Sp. z o.o. po raz pierwszy za rok podatkowy 2023 odlicza od podstawy opodatkowania koszty kwalifikowane, na warunkach wynikających z art. 18d Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przy zastosowaniu opisanego w art. 9 ust. 1b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych mechanizmu ewidencji kosztów kwalifikowanych przeznaczonych na działalność badawczo-rozwojową. Dla celów ewidencji i rozliczania kosztów prowadzenia działalności badawczo-rozwojowej z dnia 1 stycznia 2023 r. w Spółce stosowany jest system sprawozdawczości (raportowania), który przewiduje między innymi ewidencję wydatków na dofinansowanie lub całkowite sfinansowanie kosztów uczestnictwa w programie rekreacyjno-zdrowotnym X dla pracowników Departamentu (…) zaangażowanych w działalność badawczo-rozwojową (B+R) oraz ewidencję wydatków na ubezpieczenia zdrowotne pracowników Departamentu (…) zaangażowanych w działalność badawczo-rozwojową (B+R), który faktycznie dotyczy zakupu prywatnego ubezpieczenia zdrowotnego Y. Na potrzeby ewidencji tych kategorii wydatków sporządza się raporty miesięczne, a także jeden raport końcowy (roczny) z wyników roku obrotowego, który sporządza się na podstawie raportów miesięcznych. Na podstawie wyników z każdego miesiąca kalendarzowego sporządzany jest Zbiorczy raport wydatków na dofinansowanie lub całkowite sfinansowanie kosztów uczestnictwa w programie rekreacyjno-zdrowotnym X dla pracowników Departamentu (…) zaangażowanych w działalność badawczo-rozwojową (B+R) i/lub Zbiorczy raport wydatków na ubezpieczenia zdrowotne pracowników Departamentu (…) zaangażowanych w działalność badawczo-rozwojową (B+R). Niniejsze raporty zawierają następujące informacje dotyczące wydatków na zakup kart X i/lub wydatków na ubezpieczenia zdrowotne dla pracowników Departamentu (…) zaangażowanych w działalność badawczo-rozwojową, m.in.: - imię i nazwisko pracownika; - stanowisko; - wydatki na zakup kart X / polis ubezpieczenia zdrowotnego (PLN); - łączne koszty składek na ubezpieczenie społeczne z tytułu wartości kart X / ubezpieczenia zdrowotnego w części finansowanej przez Spółkę (PLN); - łączna kwota wydatków (PLN).

W oparciu o wyniki każdego roku obrotowego, na podstawie miesięcznych zbiorczych raportów, przygotowywane są: - Roczny zbiorczy raport wydatków na dofinansowanie lub całkowite sfinansowanie kosztów uczestnictwa w programie rekreacyjno-zdrowotnym X dla pracowników Departamentu (…) zaangażowanych w działalność badawczo-rozwojową (B+R) i/lub - Roczny zbiorczy raport wydatków na ubezpieczenia zdrowotne pracowników Departamentu (…) zaangażowanych w działalność badawczo-rozwojową (B+R).

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego

Świadczenie w postaci prywatnego ubezpieczenia zdrowotnego Y będzie przeznaczone w Spółce tylko dla pracowników. Zasady przyznawania niniejszego świadczenia są przewidziane na gruncie Regulaminu korzystania z benefitów w A Sp. o.o. Pakiet dostępny dla pracownika Spółki w ramach prywatnego ubezpieczenia zdrowotnego Y zależy od łącznego stażu pracy pracownika w grupie C. W związku z tym, jak również z uwagi na możliwość podwyższenia ceny za pakiet przez Y cena tej usługi przypadająca na konkretnego pracownika nie może być dokładnie określona.

Spółka finansuje pakiety medyczne bezpośrednio ze środków operacyjnych przedsiębiorstwa. W takim przypadku opłaty za świadczenia zdrowotne są traktowane jako koszty działalności operacyjnej Spółki. Pracodawca całkowicie pokrywa koszty związane z objęciem pracownika prywatnym ubezpieczeniem zdrowotnym Y. Pracownik może również zgłosić dziecko/dzieci do korzystania z prywatnego ubezpieczenia zdrowotnego Y poprzez podanie danych dziecka/dzieci (imię, nazwisko, PESEL, data urodzenia). Pracodawca całkowicie pokrywa koszty związane z objęciem dziecka/dzieci prywatnym ubezpieczeniem zdrowotnym Y.

We wniosku Wnioskodawca wskazał, że zgodnie ze stanem na dzień złożenia wniosku ZFŚS w Spółce nie jest utworzony. Po uzgodnieniu postanowień w tej sprawie z przedstawicielem pracowników Spółki A Sp. z o.o. podjęła decyzję o nietworzeniu zakładowego funduszu świadczeń socjalnych i niewypłacaniu świadczenia urlopowego w latach 2023-2024, jednak w przyszłości Spółka zamierza utworzyć zakładowy fundusz świadczeń socjalnych i zacząć wypłacać świadczenie urlopowe. Wnioskodawca przytacza ponownie opis zdarzenia przyszłego zawartego we wniosku z dnia 16 kwietnia 2024 r.

„Z uwagi na to, że zgodnie ze stanem na dzień 19 września 2022 r. liczba zatrudnionych pracowników w A. Sp. o.o. wyniosła 50 (pięćdziesiąt) osób, Spółka została zobowiązana do przyjęcia regulaminu pracy i regulaminu wynagradzania. Niniejsza liczba zatrudnionych pracowników nakładała również na Pracodawcę (Spółkę) obowiązek tworzenia zakładowego funduszu świadczeń socjalnych i wypłaty świadczenia urlopowego w 2023 r. W przyjętym Regulaminu wynagradzania A. Sp. z o.o. z dnia 19 września 2022 r. zostały zawarte postanowienia dotyczące w sprawie nietworzenia zakładowego funduszu świadczeń socjalnych i niewypłacania świadczenia urlopowego w Regulaminie wynagradzania w 2023 r.

Zgodnie z treścią ówczesnej wersji Regulaminu wynagradzania Spółki (wersja nr 1) zgodnie z §(…)„Pracodawca mógł zrezygnować z tworzenia zakładowego funduszu świadczeń socjalnych i z wypłaty świadczenia urlopowego”, (…) „postanowienia w sprawie nietworzenia Funduszu i niewypłacania świadczenia urlopowego zawiera się w Regulaminie wynagradzania A Sp. z o.o.”, „postanowienia regulaminu wynagradzania w sprawie wysokości odpisu na Fundusz lub nietworzenia Funduszu wymagają uzgodnienia z Przedstawicielem pracowników A Sp. z o.o.”.

Na podstawie § 18 ówczesnej wersji Regulaminu wynagradzania Spółki (wersja nr 1) „zgodnie ze stanem na dzień zawarcia niniejszego Regulaminu (tj. 19 września 2022 r.) w Spółce zatrudniono ponad 50 pracowników, w związku z czym, niniejszym pracodawca po uzgodnieniu z Przedstawicielem pracowników A. Sp. z o.o. postanowił nie tworzyć Funduszu i nie wypłacać świadczenia socjalnego od dnia 1 stycznia 2023 r.”. Ponadto był również sporządzony Protokół z uzgodnienia treści postanowień w sprawie nietworzenia zakładowego funduszu świadczeń socjalnych i niewypłacania świadczenia urlopowego w regulaminie wynagradzania w 2023 r. podpisany przez Pracodawcę (Spółkę) 9/20 i Przedstawiciela Pracowników (uprawnionego do reprezentacji pracowników na podstawie podjętej przez nich uchwały nr (...) 2022). Pracownicy zostali poinformowani o nietworzeniu Funduszu i niewypłacaniu świadczenia urlopowego pracownikom w roku 2023 poprzez zapoznanie pracowników Spółki ze Regulaminem wynagradzania Spółki. Z uwagi na to, że według stanu na dzień 1 stycznia 2024 r. liczba zatrudnionych pracowników w A. Sp. z o.o. wyniosła więcej niż 50 (pięćdziesiąt) osób, Pracodawca wraz z Przedstawicielem pracowników (uprawnionym do reprezentacji pracowników na podstawie podjętej przez nich uchwały nr (...) 2022) uzgodnili zawarcie postanowień dotyczących nietworzenia zakładowego funduszu świadczeń socjalnych i niewypłacania świadczenia urlopowego w 2024 r. w drodze wydania decyzji w sprawie nietworzenia zakładowego funduszu świadczeń socjalnych i niewypłacania świadczenia urlopowego w danym roku kalendarzowym, która została integralną częścią Regulaminu wynagradzania Spółki (Załącznik nr 5 do Regulaminu wynagradzania Spółki). Pracownicy w celu potwierdzenia zapoznania się z niniejszymi zmianami przewidzianymi na gruncie Załączniku nr 5 do Regulaminu wynagradzania Spółki podpisali stosowne oświadczenie za pośrednictwem kwalifikowanego podpisu elektronicznego w ramach usługi elektronicznego obiegu dokumentów. Zgodnie z § 18 ust. 3 w zw. z § 17 Regulaminu wynagradzania A. Sp. o.o. (wersja nr 3) w razie zatrudnienia w Spółce więcej niż 50 pracowników według stanu na dzień 1 stycznia danego roku Pracodawca może po uzgodnieniu z Przedstawicielem pracowników A. Sp. z o.o. postanowić nie tworzyć Funduszu i nie wypłacać świadczenia urlopowego w drodze wydania decyzji w sprawie nietworzenia zakładowego funduszu świadczeń socjalnych i niewypłacania świadczenia urlopowego w danym roku kalendarzowym. Natomiast zgodnie z § 18 ust. 4 w zw. z § 17 Regulaminu wynagradzania Spółki (wersja nr 3) przedmiotowa decyzja jest integralną częścią niniejszego Regulaminu, czyniąc zadość wymogom z art. 3 ust. 3b ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych. Pracodawca powinien uzgodnić przedmiotowe kwestie z Przedstawicielem pracowników A. Sp. z o.o. oraz wydać decyzję w sprawie nietworzenia zakładowego funduszu świadczeń socjalnych i niewypłacania świadczenia urlopowego w danym roku kalendarzowym w terminie do końca pierwszego miesiąca danego roku kalendarzowego. Czyniąc zadość wymogom przewidzianym na gruncie ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, Pracodawca (Spółka) przekazał informacje w sprawie nietworzenia Funduszu i niewypłacania świadczenia urlopowego pracownikom w pierwszym miesiącu danego roku kalendarzowego poprzez zapoznanie pracowników Spółki ze zmienionym Regulaminem wynagradzania Spółki wraz z Załącznikiem nr 5 do niego”. Spółka nie ma konkretnej daty utworzenia ZFŚS z uwagi na to, że ta decyzja ma być również podjęta po uzgodnieniu tego faktu z przedstawicielem pracowników Spółki. A. Sp. z o.o. ma potrzebę uzyskania indywidualnej interpretacji podatkowej w tym zakresie w celu zrozumienia, w jaki sposób będzie musiała rozliczać poszczególne świadczenia w zakresie kwestii podatkowych. Spółka zadaje pytania co do zdarzenia przyszłego, które jest 10/20 opisane i sformułowane, jednak wskazanie daty obecnie nie wydaje się możliwe, co zdaniem Spółki nie powinno wpłynąć na treść wydanej interpretacji. W razie zmiany ustawodawstwa w tym zakresie Spółka dostosuje się do nowelizacji, jak również Organ wyda postanowienie o wygaśnięciu interpretacji. Regulamin korzystania z benefitów w A. Sp. o.o. jest Załącznikiem nr 3 do Regulaminu wynagradzania dla pracowników A. Sp. o.o. oraz aktem prawa zakładowego Spółki określającym tryb i warunki przystąpienia oraz korzystania przez pracowników Spółki z benefitów pracowniczych oferowanych przez Spółkę. Świadczenia (benefity) dla pracowników z ZFŚS będą uregulowane w odrębnym regulaminie w razie utworzenia ZFŚS. Spółka przy przygotowaniu i przyjęciu niniejszego regulaminu właśnie chciałaby się opierać na stanowisku Organu, które miałoby być określone w przedmiotowej indywidualnej interpretacji podatkowej. Pytania

Pytania

1) Czy w związku z tym, że Wnioskodawca zamierza w przyszłości utworzyć zakładowy fundusz świadczeń socjalnych, w ramach którego będzie przewidziane dofinansowanie lub całkowite sfinansowanie kosztów uczestnictwa w programie rekreacyjno-zdrowotnym X na zasadach, które będą opisane w odrębnym regulaminie, po stronie pracowników nie powstanie przychód z nieodpłatnych świadczeń, a w konsekwencji Wnioskodawca jako płatnik w rozumieniu Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie będzie miał obowiązku doliczenia pracownikowi wartości świadczeń otrzymanych przez niego w związku z finansowaniem działalności socjalnej organizowanej na rzecz osób uprawnionych do korzystania z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych do przychodów ze stosunku pracy, oraz nie będzie miał obowiązku pobierania zaliczek od tego przychodu na podatek dochodowy od osób fizycznych, w części nieprzekraczającej limit zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 67 Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

2) Czy w związku z tym, że Wnioskodawca zamierza w przyszłości utworzyć zakładowy fundusz świadczeń socjalnych, w ramach którego będzie przewidziany zakup pakietu medycznego – prywatnego ubezpieczenia zdrowotnego Y na zasadach, które będą opisane w odrębnym regulaminie, po stronie pracowników nie powstanie przychodu z nieodpłatnych świadczeń, a w konsekwencji Wnioskodawca jako płatnik w rozumieniu Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie będzie miał obowiązku doliczenia pracownikowi wartości świadczeń otrzymanych przez niego w związku z finansowaniem działalności socjalnej organizowanej na rzecz osób uprawnionych do korzystania z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych do przychodów ze stosunku pracy, oraz nie będzie miał obowiązku pobierania zaliczek od tego przychodu na podatek dochodowy od osób fizycznych, w części nieprzekraczającej limit zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 67 Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

3) Czy wydatki, które będą poniesione przez A Sp. z o.o. na dokonywane przez pracodawcę wpłaty w postaci odpisów lub zwiększeń na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych przeznaczone na świadczenia finansowane: X i Y (po postanowieniu o tworzeniu funduszu) dla pracowników A Sp. z o.o. zaangażowanym w działalność badawczo-rozwojową, w zakresie, w jakim czas przeznaczony na realizację (prowadzenie) działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu zgodnie z ustaloną proporcją, będą kosztami kwalifikowanymi A Sp. z o.o. określonymi w art. 18d ust. 2 pkt 1 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, oraz będą mogły być odliczone od podstawy opodatkowania Spółki przy zastosowaniu ulgi podatkowej na działalność badawczo-rozwojową?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 1 dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych. Na pytanie nr 2 dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie. Na pytanie nr 3 dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Państwa stanowisko w sprawie

Z art. 9 ust. 1 Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Jak stanowi art. 11 ust. 1 niniejszej ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z ogólnej definicji przychodów, która jest określona w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że przychodami są w szczególności otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b (art. 12 ust. 3 ww. ustawy).

Stosownie do art. 11 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem ust. 2c oraz art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Zgodnie z treścią art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1) jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców;

2) jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu;

3) jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;

4) w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Zgodnie z art. 11 ust. 2b ww. ustawy, jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika (…).

W ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zostało zdefiniowane pojęcie „nieodpłatne świadczenie”. Tak jak było również podkreślone w indywidualnej interpretacji podatkowej z dnia 21 listopada 2023 r. (sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.697.2023.1.GG), „w uchwałach z 18 listopada 2002 r., sygn. akt II FPS 9/02 oraz z 16 października 2006 r., sygn. akt II FPS 1/06 NSA, ustalił znaczenie terminu nieodpłatne świadczenie na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Stwierdził bowiem, że ma ono szerszy zakres niż w prawie cywilnym, ponieważ obejmuje wszelkie zjawiska o charakterze gospodarczym i zdarzenia prawne, których konsekwencją jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne oraz gospodarcze w działalności osób prawnych, których następstwem jest nieodpłatne, czyli niezwiązane z kosztami lub inną formą świadczenia przysporzenie majątku tej osobie, mające wyraźny finansowy wymiar”. Później w orzecznictwie sądów administracyjnych było potwierdzono, że takie stanowisko stosuje się i odnosi się również do podatku dochodowego od osób fizycznych w stosunku do sytuacji wynikających z art. 11 ust. 1 w związku z art. 12 ust. 1 i ust. 3 niniejszej ustawy.

Stosownie do treści art. 12 ust. 1 Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z art. 12 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość pieniężną świadczeń w naturze przysługujących pracownikom na podstawie odrębnych przepisów ustala się według przeciętnych cen stosowanych wobec innych odbiorców – jeżeli przedmiotem świadczenia są rzeczy lub usługi wchodzące w zakres działalności pracodawcy.

Natomiast zgodnie z art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

W rozumieniu art. 32 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Ustawa o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz.U. 1994 Nr 43, poz. 163 z późn. zm.) określa zasady tworzenia przez pracodawców zakładowego funduszu świadczeń socjalnych i zasady gospodarowania środkami tego Funduszu, przeznaczonego na finansowanie działalności socjalnej organizowanej na rzecz osób uprawnionych do korzystania z Funduszu, na dofinansowanie zakładowych obiektów socjalnych oraz na tworzenie zakładowych żłobków, klubów dziecięcych, przedszkoli oraz innych form wychowania przedszkolnego.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 1994 r. Nr 43, poz. 163 z późn. zm.) „Fundusz tworzą̨ pracodawcy zatrudniający według stanu na dzień́ 1 stycznia danego roku co najmniej 50 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty”.

Zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych ww. działalność socjalna obejmuje usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, klubach dziecięcych, sprawowanej przez dziennego opiekuna lub nianię, w przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.

Z uwagi na rozbieżności w interpretacji sądowej dotyczącej zdefiniowania pojęcia "nieodpłatnego świadczenia", kluczowe znaczenie ma wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 8 lipca 2014 r., oznaczony sygnaturą K 7/13. W wyroku tym Trybunał stwierdził, że jako przychód pracownika można traktować tylko te świadczenia, które:

1)zostały spełnione za zgodą pracownika, tzn. skorzystał on z nich całkowicie dobrowolnie,

2)służyły interesom pracownika i przyniosły mu korzyści w postaci zwiększenia jego aktywów lub uniknięcia wydatków, które inaczej musiałby ponieść,

3)korzyść ta jest konkretna i przypisana konkretnemu pracownikowi (nie jest dostępna powszechnie dla wszystkich podmiotów).

W związku z tym, przyjęcie oceny, że określone świadczenie udzielone przez pracodawcę pracownikowi w ramach stosunku pracy stanowi przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, powinno być oparte na zasadach określonych w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z interpretacją Trybunału Konstytucyjnego przedstawioną w wyroku K 7/13, który uznał te przepisy za zgodne z Konstytucją. Przychód pracownika jest uznawany za obejmujący nieodpłatne świadczenie, jeśli to świadczenie jest realizowane w interesie pracownika, a nie pracodawcy, i przynosi pracownikowi korzyść poprzez zwiększenie jego aktywów lub uniknięcie wydatków, których inaczej musiałby ponieść. W kontekście tego kryterium istotne jest uwzględnienie rzeczywistego charakteru korzyści jako warunku uznania nieodpłatnego świadczenia za przychód podlegający opodatkowaniu dochodowemu.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 67 wolną od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 1000 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Świadczenia sfinansowane ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych są u pracowników przychodem ze stosunku pracy. Jednocześnie należy zauważyć, że na zasadach określonych w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych takie świadczenia są wolne od podatku dochodowego do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 1000 zł. Mając na uwadze powyższe, podatek dochodowy pobiera się jedynie od nadwyżki ponad limit roczny.

A. Sp. z o.o. w kolejnych latach po uzgodnieniu z przedstawicielem pracowników planuje w przyszłości utworzyć zakładowy fundusz świadczeń socjalnych, w ramach którego będzie przewidziane dofinansowanie lub całkowite sfinansowanie kosztów uczestnictwa w programie rekreacyjno-zdrowotnym X, przy tym ta kwota nie będzie przekraczała kwoty 1000 zł. Program rekreacyjno-sportowy X przewiduje zakup kart X, które są karnetami uprawniającymi do korzystania z obiektów sportowych. Zgodnie z Regulaminem Strefy X Z karta X jest imienną kartą wydaną przez Z uprawniającą użytkownika (pracownika) do korzystania z usług określonych w programie X, które są dostępne dla danego typu karty. Karta może mieć formę tradycyjną w postaci plastikowej karty z chipem zawierającej podpis użytkownika lub formę elektronicznego zapisu w aplikacji. Przychód pracownika jest uznawany za obejmujący nieodpłatne świadczenie, jeśli to świadczenie jest realizowane w interesie pracownika, a nie pracodawcy, i przynosi pracownikowi korzyść poprzez zwiększenie jego aktywów lub uniknięcie wydatków, których inaczej musiałby ponieść.

W kontekście tego kryterium istotne jest uwzględnienie rzeczywistego charakteru korzyści jako warunku uznania nieodpłatnego świadczenia za przychód podlegający opodatkowaniu dochodowemu. W odniesieniu do niniejszej sprawy, warto zauważyć, że dofinansowanie lub całkowite sfinansowanie kosztów uczestnictwa w programie rekreacyjno-zdrowotnym X przez Wnioskodawcę ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych nie skutkuje powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu dochodowemu. Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca jako płatnik nie będzie zobowiązany do obliczenia, pobrania ani odprowadzenia zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych z tego tytułu, jeśli ta kwota nie będzie przekraczała kwoty 1000 zł.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych przewiduje zasadę powszechności opodatkowania.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:

W myśl art. 11 ww. ustawy:

Art. 11 ust. 2 ww. ustawy stanowi:

W myśl art. 11 ust. 2a ww. ustawy:

Zgodnie z art. 12 ww. ustawy:

Zgodnie z art. 12 ust. 4 ww. ustawy:

W myśl art. 32 ust. 1 ww. ustawy:

Stosownie do art. 39 ust. 1 ww. ustawy:

Jednakże, w myśl art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przy czym, zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 2024 r., poz. 288 ze zm.):

Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych:

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, że zwolniona od podatku na podstawie przepisu art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest wartość świadczeń otrzymywanych przez pracownika, jeżeli spełnione zostaną łącznie następujące przesłanki:

• świadczenie otrzymuje pracownik,
• świadczenie ma związek z finansowaniem działalności socjalnej określonej w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych,
• świadczenia mają charakter świadczenia rzeczowego bądź pieniężnego,
• źródłem finansowania są w całości środki z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych.
• ich wysokość nie przekracza w roku podatkowym kwoty 1.000 zł.

Limit zwolnienia ustalony przez ustawodawcę jest jeden i dotyczy wszystkich świadczeń wypłacanych w danym roku z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych i funduszy związków zawodowych, niezależnie od tego, w ilu zakładach dany pracownik jest zatrudniony i od ilu podmiotów uprawnionych (pracodawców i związków zawodowych) otrzymuje świadczenia z ww. funduszy. Innymi słowy, jeśli ze wszystkich zakładów pracy, łącznie pracownik otrzyma więcej niż określony przez ustawodawcę limit kwotowy, to nadwyżka ponad tę kwotę podlega u niego opodatkowaniu. Przy czym ustawodawca nie nałożył na podmiot (pracodawcę lub związek zawodowy) wypłacający świadczenia z funduszy wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obowiązku monitorowania, czy pracownik uzyskał już w roku podatkowym ww. świadczenia od innego świadczeniodawcy.

Również brak jest przepisu, który zobowiązywałby pracownika do złożenia oświadczenia pracodawcy, z którego wynikałoby, że pracownik wykorzystał już kwotę limitowanego zwolnienia oraz oświadczenia dotyczącego przeznaczenia pomocy finansowej z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Tym samym podmiot wypłacający świadczenie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest zobowiązany, zgodnie z brzmieniem tego przepisu, opodatkować wypłacone świadczenie (nadwyżkę ponad limit zwolnienia) jedynie w sytuacji, gdy suma przekazanych przez tenże podmiot świadczeń przekroczy ustalony przez ustawodawcę limit. Natomiast obowiązkiem pracownika jest kontrolować wysokość otrzymanych w roku podatkowym świadczeń i ich nadwyżkę ponad kwotę limitowanego zwolnienia opodatkować w zeznaniu podatkowym.

Podkreślenia wymaga, iż użyte w tym przepisie sformułowanie „sfinansowane w całości z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych” oznacza, że pracodawca bądź związki zawodowe są ze swej strony zobligowane do finansowania lub współfinansowania świadczeń na rzecz pracownika wyłącznie z wymienionych w tym przepisie funduszy. Przepis ten zatem określa źródło finansowania świadczeń rzeczowych, uznając że dla zastosowania zwolnienia od podatku koniecznym jest, aby pracodawca nie sfinansował tych świadczeń z innych źródeł niż zakładowy fundusz świadczeń socjalnych. Ustawodawca nie odnosi się natomiast do wielkości udziału w finansowaniu świadczeń rzeczowych, tj. możliwe jest zarówno pokrycie przez zakład pracy 100% wartości świadczeń, bądź częściowe jego sfinansowanie z wymienionych w przepisie źródeł.

Ponadto z wagi na to, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia „rzeczy”, ani „świadczenia rzeczowego”, należy odwołać się na grunt prawa cywilnego. Definicję rzeczy wprowadza ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (t. j. Dz. U. z 2023 r., poz. 1610 ze zm.). Zgodnie z art. 45 ww. ustawy:

Uwzględniając powyższą definicję, materialny charakter dający podstawę do zakwalifikowania jako świadczenie rzeczowe mają np. karty X, o których mowa we wniosku.

W kolejnych latach planują Państwo przeznaczać środki zgromadzone w ramach zakładowego funduszu świadczeń socjalnych na finansowanie działalności socjalnej w tym na  program rekreacyjno-sportowy X. Program ten przewiduje zakup kart X, które są karnetami uprawniającymi do korzystania z obiektów sportowych. Zgodnie z Regulaminem Strefy X Z karta X jest imienną kartą wydaną przez Z uprawniającą użytkownika (pracownika) do korzystania z usług określonych w programie X, które są dostępne dla danego typu karty. Karta może mieć formę tradycyjną w postaci plastikowej karty z chipem zawierającej podpis użytkownika lub formę elektronicznego zapisu w aplikacji. Pełną cenę abonamentu X dla pracowników Spółki określa umowa zawarta pomiędzy Spółką a dostawcą usług. W zakresie zdarzenia przyszłego polegającego na utworzeniu zakładowego funduszu zakładowego w Spółka planuje pokrywać część bądź całość kosztów na nabycie przez pracowników kart X.

W analizowanym przypadku dofinansowanie przez Państwa ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych zakupu kart X zapewniających pracownikom dostęp do świadczeń rekreacyjno-sportowych podlega zwolnieniu o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym kwoty 1.000 zł. Tym samym nie ciążą na Państwa Spółce obowiązki płatnika, o których mowa w art. 32 ust. 1 i art. 39 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

W odniesieniu do powołanych przez Państwa wyroków oraz interpretacji indywidualnych wskazać należy, że dotyczą one konkretnych, indywidualnych spraw podatników, osadzonych w określonym stanie faktycznym lub zdarzeniu przyszłym i tylko w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące, zatem nie mogą przesądzać o niniejszym rozstrzygnięciu. Natomiast organy podatkowe, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2023 r. poz. 1634; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).