Interpretacja indywidualna z dnia 18 czerwca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT2.4011.219.2024.2.ŁS

Skutki podatkowe uzyskania jednorazowego odszkodowania w postaci skapitalizowanej renty.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

5 kwietnia 2024 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości skorzystania ze zwolnienia od opodatkowania,o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – 15 maja 2024 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Zawarła Pani ugodę z X w V w zakresie roszczenia rentowego dotyczącego (...) z (...) 1991 r. w wyniku, której na Pani konto wpłynęło jednorazowe odszkodowanie w kwocie (...) zł. Do tej pory otrzymywała Pani cykliczną rentę w związku z obrażeniami ciała, których doznała Pani we wspomnianym (...), która jak Panią poinformowano była zwolniona z opodatkowania.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego

(...) 1991 r. w wieku zaledwie (...) lat uległa Pani wypadkowi (...), w skutek którego doznała Pani (...).

Wypadek spowodował u Pani (...). W związku z powyższym w oparciu o zapisy art. 444 § 2 Kodeksu cywilnego na mocy prawomocnego wyroku Sądu Wojewódzkiego w A z (...) 1996 r., sygn. akt (...) oraz decyzji uznaniowej z (...) 1994 r. X w V wypłacał na Pani rzecz rentę w łącznej wysokości (...) zł miesięczne, w tym rentę na zwiększone potrzeby w kwocie (...) zł miesięcznie oraz rentę z tytułu utraty możliwości zarobkowania w kwocie (...) zł miesięcznie.

X, to instytucja, która działa na podstawie przepisów ustawy (...). X zajmuje się wypłatą odszkodowań i świadczeń poszkodowanym w (...). Pismem z (...) 2024 r. Ubezpieczyciel zwrócił się do Pani z propozycją kapitalizacji świadczenia rentowego poprzez zapłatę jednorazowej kwoty zamiast dotychczasowych wypłat rentowych cyklicznych.

(...) lutego 2024 r. podpisała Pani ugodę, w której to X w oparciu o art. 447 Kodeksu cywilnego zobowiązał się do zapłaty na Pani rzecz jednorazowego odszkodowania w łącznej wysokości (...) zł zamiast otrzymywanej obecnie renty w kwocie (...) zł miesięcznie. Kwota (...) zł wpłynęła na Pani konto bankowe (...) 2024 r. Jednorazowe odszkodowanie miało na celu zastąpienie renty.

Pytanie

Czy kwota (...) zł jednorazowego odszkodowania w postaci skapitalizowanej renty w miejsce przyszłych wypłat renty w kwocie (...) zł miesięcznie, przyznanej w opisany wyżej sposób jest zwolniona z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Pani stanowisko w sprawie

Pani zdaniem, skapitalizowana kwota jednorazowego odszkodowania (...) zł przyznana w miejsce przyszłych comiesięcznych kwot renty winna być zwolniona z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (zwana również dalej „ustawą podatkową”).

Art. 21 ust. 1 pkt 3c ustawy podatkowej, nawiązuje w swym brzmieniu zarówno do treści art. 444 § 2 k.c., jak i art. 447 k.c. bowiem stanowi o „odszkodowaniu w postaci renty”.

Takim odszkodowaniem niewątpliwie jest również jednorazowe odszkodowanie wypłacone w miejsce renty czyli tzw. skapitalizowana renta. Powód wypłaty jednorazowego odszkodowania jest taki sam jak stricte renty. Co podkreśla doktryna prawa cywilnego, instytucja jednorazowego odszkodowania przewidziana w art. 447 K. c. jest równoznaczna z instytucją renty odszkodowawczej, o której mowa w art. 444 § 2 K. c. Obie te instytucje są ze sobą ściśle związane, bowiem realizują ten sam cel i zadanie, a dokładnie służą naprawieniu tej samej szkody.

Równoznaczność tych instytucji prawnych wynika z tożsamych przesłanek ich zasadności, ponieważ gdy brak jest przesłanek zasądzenia renty, to nie może tym samym wchodzić w ogóle w rachubę przyznanie jednorazowego odszkodowania, co oznacza, że jednorazowe odszkodowanie tytułem skapitalizowanej renty jest instytucją pochodną od renty i od niej zależną.

Co więcej skapitalizowana renta w postaci jednorazowego odszkodowania nie może mieć samoistnego bytu, gdyż sama stanowi w istocie rentę, tylko że w postaci skapitalizowanej. Za powyższym przemawia kompensacyjny charakter odszkodowania, które nie służy wzbogaceniu poszkodowanego, lecz jedynie naprawieniu szkody. Dopuszczalność przekształcenia renty w jednorazowe odszkodowanie ma na celu ochronę praw przyznanych na podstawie art. 444 § 2 K. c., a wysokość świadczenia jednorazowego przyznanego w miejsce renty uwzględnia wysokość należnych rat rentowych i przypuszczalny okres trwania obowiązku jej wypłacania. Wypłacona jednorazowa kwota (...) zł w miejsce przyszłych wypłat renty, w rzeczywistości zastąpiła tę rentę.

Skoro więc renta zwolniona jest z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3c ustawy podatkowej, z tego samego zwolnienia winno korzystać również jednorazowe odszkodowanie wypłacone przez ubezpieczyciela w miejsce przyszłych kwot renty płatnych co miesiąc, bowiem jak już wskazano skapitalizowana renta spełnia te same zadania i funkcję co renta płatna okresowo.

Wypłacone jednorazowe odszkodowanie w kwocie (...) zł w miejsce przyszłych wypłat renty ma swoje oparcie w przepisach prawa cywilnego tj. art. 444 § 2 K. c. i 447 K. c., a więc winno podlegać zwolnieniu z podatku dochodowego od osób fizycznych.

Interpretacje indywidualne wydawane w analogicznych lub zbliżonych stanach faktycznych i prawnych potwierdzają Pani stanowisko np. IBPBII/1/415-887/10/HK wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy jednym ze źródeł przychodów są inne źródła, o których mowa w art. 20 ust. 1 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Jak dowodzi użycie sformułowania „w szczególności” definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ww. ustawy, a które mieszczą się w ogólnej definicji przychodów, zawartej w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić zatem w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Jak stanowi art. 11 ust. 1 ww. ustawy:

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

O uzyskaniu przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych można więc mówić w każdej sytuacji, gdy podatnik na skutek otrzymania określonych wartości majątkowych (środków pieniężnych, świadczeń w naturze czy też innych nieodpłatnych świadczeń), jak również na skutek określonego zdarzenia powodującego zmniejszenie jego zobowiązań wobec innych podmiotów, uzyskuje określone przysporzenie majątkowe.

Zatem, do przychodów z innych źródeł – co do zasady – należy zaliczyć różnego rodzaju odszkodowania. Nie oznacza to jednak, że wszystkie odszkodowania są opodatkowane. Niektóre z nich – wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych, określonym w art. 21 ust. 1 cytowanej ustawy – korzystają ze zwolnienia od podatku. Jednakże należy podkreślić, że korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym zwolnienia od podatku, jest możliwe wyłącznie w sytuacji, gdy spełnione są wszelkie przesłanki określone w przepisie stanowiącym podstawę prawną danej preferencji.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3c ww. ustawy:

Wolne od podatku dochodowego są odszkodowania w postaci renty przyznane na podstawie przepisów prawa cywilnego w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia, otrzymane przez poszkodowanego, który utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej albo którego potrzeby zwiększyły się lub widoki powodzenia na przyszłość zmniejszyły, oraz odszkodowania w postaci renty przyznane na podstawie przepisów prawa cywilnego w razie spowodowania śmierci poszkodowanego, otrzymane przez osoby uprawnione, o których mowa w art. 446 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2023 r. poz. 1610, 1615, 1890 i 1933), a także miesięczne świadczenia na zapewnienie środków utrzymania, o których mowa w art. 753³ § 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 2023 r. poz. 1550, z późn. zm.).

Analizując możliwość zastosowania ww. zwolnienia należy wyjaśnić, że umowa renty została zdefiniowana w art. 903 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.). Zgodnie z jego treścią:

Przez umowę renty jedna ze stron zobowiązuje się względem drugiej do określonych świadczeń okresowych w pieniądzu lub w rzeczach oznaczonych tylko co do gatunku.

Stosownie do art. 444 Kodeksu cywilnego:

§ 1.W razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Na żądanie poszkodowanego zobowiązany do naprawienia szkody powinien wyłożyć z góry sumę potrzebną na koszty leczenia, a jeżeli poszkodowany stał się inwalidą, także sumę potrzebną na koszty przygotowania do innego zawodu.

§ 2.Jeżeli poszkodowany utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej albo jeżeli zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość, może on żądać od zobowiązanego do naprawienia szkody odpowiedniej renty.

§ 3.Jeżeli w chwili wydania wyroku szkody nie da się dokładnie ustalić, poszkodowanemu może być przyznana renta tymczasowa.

W myśl natomiast art. 445 § 1 ww. Kodeksu:

W wypadkach przewidzianych w artykule poprzedzającym sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.

Przepis art. 447 Kodeksu cywilnego stanowi, że:

Z ważnych powodów sąd może na żądanie poszkodowanego przyznać mu zamiast renty lub jej części odszkodowanie jednorazowe. Dotyczy to w szczególności (...), gdy poszkodowany stał się inwalidą, a przyznanie jednorazowego odszkodowania ułatwi mu wykonywanie nowego zawodu.

Należy zauważyć, że na gruncie prawa cywilnego instytucja jednorazowego odszkodowania przewidziana w art. 447 Kodeksu cywilnego jest równoznaczna z instytucją renty odszkodowawczej, o której mowa w art. 444 § 2 ww. Kodeksu. Obie te instytucje, które są ściśle ze sobą związane, powołane są do spełnienia tego samego zadania i mają służyć jednemu celowi, a mianowicie naprawieniu tej samej szkody. Równoznaczność tych instytucji prawnych wyraża się przede wszystkim w tym, że gdy brak jest przesłanek do zasądzenia renty, to nie może tym samym wchodzić w ogóle w rachubę zasądzenie jednorazowego odszkodowania. Ta ostatnia bowiem, jako instytucja pochodna od renty i od niej zależna, nie może mieć zasadniczego bytu, skoro sama stanowi w istocie swej rentę, tylko że w postaci skapitalizowanej. Jednocześnie warunkiem kapitalizacji przyznanej na podstawie art. 444 § 2 Kodeksu cywilnego renty jest wystąpienie ważnych powodów przemawiających za tym, żeby w miejscu świadczenia okresowego przyznać odszkodowanie jednorazowe. Przekształcenie renty w jednorazowe odszkodowanie służy ochronie praw, przyznanych na mocy art. 444 § 2 Kodeksu cywilnego, a wysokość świadczenia jednorazowego przyznanego w miejsce renty uwzględnia wysokość należnych rat rentowych i przypuszczalny okres trwania obowiązku jej wypłacania.

Zakresem zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, objęte są odszkodowania:

·mające postać renty;

·otrzymane na podstawie przepisów prawa cywilnego;

·otrzymane w przypadku uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia;

·otrzymane przez poszkodowanego, który utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej, albo zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość,

·otrzymane w razie spowodowania śmierci poszkodowanego, przez osoby uprawnione, o których mowa w art. 446 § 2 ustawy Kodeks cywilny.

Renta jest co do zasady świadczeniem okresowym, niemniej, ponieważ przepis art. 447 Kodeksu cywilnego przewiduje możliwość przyznania zamiast renty lub jej części odszkodowania jednorazowego, uznaje się, że taka „skapitalizowana” renta – niezależnie od nazywania jej „odszkodowaniem” – także mieści się w zakresie zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 3c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Kapitalizacja renty jest możliwa także na podstawie umowy stron. Nie może jednak dotyczyć wówczas szkody, która może powstać w przyszłości. Umowa, na podstawie której poszkodowany otrzymuje zamiast renty z tytułu czynu niedozwolonego jednorazowe odszkodowanie, jest zatem dopuszczalna, jeżeli jej zawarcie usprawiedliwiają „ważne powody” (Fras M. (red.), Habdas M. (red.), Fuchs B., Fuchs D., Gnela B., Herbet A., Kurowski W., Malik A., Naczyńska J., Rąpała A., Skubisz-Kępka K., Stojek G., Wałachowska M., Zakrzewski P., Ziemiak M.P., Kodeks cywilny. Komentarz. Tom III. Zobowiązania. Część ogólna (art. 353-534), WKP, 2018).

Powyższe znajduje potwierdzenie w uchwale składu siedmiu sędziów SN z dnia 3 października 1966 r. III CZP 17/66, z uzasadnienia której wynika, że komentowany przepis dopuszcza jedyny wyjątek od zasady, że naprawienie szkód wymienionych w art. 444 § 2 i art. 446 § 2 Kodeksu cywilnego może nastąpić tylko przez przyznanie renty. Zamiana renty na jednorazowe odszkodowanie może być dokonana przez sąd, na żądanie powoda, albo w drodze umowy (ugody), przy czym dopuszczalność tej zamiany jest uzależniona – zarówno przy orzekaniu przez sąd, jak i w razie zawierania umowy (ugody) – od istnienia ważnych powodów.

Kryterium oceny istnienia ważnych powodów stanowi wyłącznie interes uprawnionego do renty; może on przemawiać za zamianą renty na jednorazowe odszkodowanie, gdy ze względu na szczególne okoliczności przyznanie jednorazowego odszkodowania zapewni poszkodowanemu zaspokojenie wszystkich jego potrzeb – zarówno bieżących, jak i przyszłych – które mogła zaspokoić renta.

Sąd Najwyższy zastrzegł również, że interes zobowiązanego do odszkodowania polegający na zwolnieniu się z długu nigdy nie może być decydujący, a ponadto, że niedopuszczalne jest zawarcie umowy, w której, w zamian za mogące powstać w przyszłości prawo poszkodowanego do renty, kontrahenci ustalą zobowiązanie świadczenia jednorazowego odszkodowania.

Ustalenie wysokości jednorazowego odszkodowania powinno nastąpić przy uwzględnieniu wszystkich okoliczności, a przede wszystkim wysokości renty, wieku osoby uprawnionej, prawdopodobieństwa długości jej życia lub czasu trwania renty. (Gudowski J. (red.), Bielska- Sobkowicz T., Bieniek G., Ciepła H., Sychowicz M., Trzaskowski R., Wiśniewski T., Żuławska C., Kodeks cywilny. Komentarz. Tom III. Zobowiązania. Część ogólna, WKP, 2018).

W złożonym wniosku wskazała Pani, że (...) 1991 r. w wieku zaledwie (...) lat uległa Pani wypadkowi (...), w skutek którego doznała (...). Wypadek spowodował u Pani (...). W związku z powyższym w oparciu o zapisy art. 444 § 2 Kodeksu cywilnego na mocy prawomocnego wyroku Sądu Wojewódzkiego w A z (...) 1996 r., sygn. akt (...) oraz decyzji uznaniowej z (...) 1994 r. X w V wypłacał na Pani rzecz rentę w łącznej wysokości (...) zł miesięcznie, w tym rentę na zwiększone potrzeby w kwocie (...) zł miesięcznie oraz rentę z tytułu utraty możliwości zarobkowania w kwocie (...) zł miesięcznie. Pismem z (...) 2024 r. X zwrócił się do Pani z propozycją kapitalizacji świadczenia rentowego poprzez zapłatę jednorazowej kwoty zamiast dotychczasowych wypłat rentowych cyklicznych. (...) lutego 2024 r. podpisała Pani ugodę, w której to X w oparciu o art. 447 Kodeksu cywilnego zobowiązał się do zapłaty na Pani rzecz jednorazowego odszkodowania w łącznej wysokości (...) zł zamiast otrzymywanej obecnie renty w kwocie (...) zł miesięcznie. Kwota (...) zł wpłynęła na Pani konto bankowe (...) 2024 r. Jednorazowe odszkodowanie miało na celu zastąpienie renty.

W konsekwencji stwierdzam, że wypłata Pani na podstawie zawartej ugody jednorazowego odszkodowania mającego postać jednorazowej (skapitalizowanej) renty zamiast comiesięcznej renty przyznanej na podstawie przepisów prawa cywilnego z tytułu zwiększonych potrzeb oraz utraty możliwości zarobkowania, korzysta ze zwolnienia od opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym Pani stanowisko, należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

W odniesieniu do przywołanej przez Panią we wniosku interpretacji indywidualnej wyjaśniam, że została ona wydana w indywidualnej sprawie i nie może wpłynąć na ocenę prawidłowości niniejszego rozstrzygnięcia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.