Interpretacja indywidualna z dnia 19 czerwca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT1-1.4012.197.2024.2.MGO

Nieuznanie za podatnika podatku od towarów i usług w związku ze sprzedażą działek i tym samym brak obowiązku uiszczenia podatku VAT z tytułu sprzedaży ww. działek.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

18 marca 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 8 marca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy nieuznania Pana za podatnika podatku od towarów i usług w związku ze sprzedażą działek nr 1 i nr 2 i tym samym braku obowiązku uiszczenia podatku VAT z tytułu sprzedaży ww. działek.

Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismami z 19 maja 2024 r. (data wpływu 22 maja 2024 r. i 23 maja 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Prowadzi Pan gospodarstwo rolne w skład którego wchodzą również działki o numerach 1 i 2. Działki te pragnie Pan w przyszłości sprzedać. Działki 1 i 2 otrzymał Pan od rodziców aktem notarialnym – Repertorium ... w dniu 23 listopada 1983 r. działki te są Pana osobistym majątkiem. Wszystkie te działki Uchwałą Rady Gminy ... z dnia 11 czerwca 2010 roku uzyskały przeznaczenie podstawowe (produkcja przemysłowa, logistyka, składy, przeznaczenie dopuszczalne, usługi, gospodarka odpadami, infrastruktura techniczna). Uchwalenie miejscowego planu zagospodarowania nastąpiło bez Pana udziału (wniosku). Wszystkie te działki nie są zabudowane, nie są uzbrojone i nie posiadają ogrodzenia. Nie jest Pan czynnym zarejestrowanym płatnikiem podatku od towarów i usług. Zwolnienie z bycia podatnikiem tego podatku wynika z art. 113.1 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług określającym „Zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 000 zł.”

Działki numer 1 i 2 w obecnej chwili dzierżawi Pan panu ..., który wykorzystuje je do produkcji rolnej (uprawa zbóż). Umowa dzierżawy została zawarta w dniu 08.02.2021 r. na okres 10 lat. Za dzierżawę ww. gruntów otrzymuje Pan zapłatę bezgotówkową w formie 3 kwintali zboża z hektara. Zapłata za dzierżawę nie jest odsprzedawana i nie jest opodatkowana podatkiem VAT. Zboże to wykorzystuje Pan we własnym gospodarstwie.

Działki były i są nadal wykorzystywane wyłącznie do prowadzenia działalności rolnej, podlegającej opodatkowaniu podatkiem rolnym. Na działkach uprawiane było zboże i tylko zboże. Nie jest Pan rolnikiem ryczałtowym. Nie poczynił Pan żadnych działań i nakładów mających na celu uatrakcyjnienie działek. Zamierza Pan je sprzedać poprzez umieszczenie ogłoszenia w lokalnej prasie. Nie będzie Pan korzystał z żadnych pośredników przy sprzedaży działek. Nie zawarł Pan żadnej umowy przedwstępnej dotyczącej tych działek.

W nawiązaniu do pisma z dnia 14 maja 2024 przesłał Pan doprecyzowanie informacji o których wnioskowano w sprawie działki nr 1:

Ad 1

W odpowiedzi na pytanie dotyczące nabycia działki nr 1, która ma być przedmiotem sprzedaży, wyjaśnia Pan status podatkowy tej transakcji.

Nabycie działki nr 1 w drodze darowizny od rodziców nie jest czynnością opodatkowaną podatkiem VAT. Zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. 2004 nr 54 poz. 535 z późn. zm.), darowizna jest transakcją nieodpłatną, a więc nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Ad 2

Zgodnie z przepisami ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. 2004 nr 54 poz. 535 z późn. zm.), darowizna jest transakcją nieodpłatną i nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. W związku z tym, nie ma obowiązku wystawienia faktury VAT dla tego rodzaju transakcji.

Podsumowując, nabycie działki nr 1 w drodze darowizny nie zostało udokumentowane fakturą z wykazaną kwotą podatku VAT.

Ad 3

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje podatnikowi, jeśli towary i usługi są wykorzystywane do działalności opodatkowanej VAT.

Nabycie działek rolnych w drodze darowizny nie jest opodatkowane podatkiem VAT, ponieważ darowizna jest transakcją nieodpłatną. W związku z tym, nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu samego nabycia tych działek.

Ad 4

Obecnie działki te są dzierżawione przez innego rolnika, który zobowiązał się do przekazywania płodów rolnych w ramach zapłaty. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. 2004 nr 54 poz. 535 z późn. zm.), zwolniona z podatku VAT jest dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

W przypadku dzierżawy gruntów rolnych, jeżeli wynagrodzenie jest w postaci płodów rolnych, mamy do czynienia z działalnością rolniczą, która może być również zwolniona z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT, jako dostawa produktów rolnych pochodzących bezpośrednio z działalności rolniczej.

Podsumowując, działka nr 1 była/jest/będzie wykorzystywana wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT, polegającej na dzierżawie gruntów rolnych, co jest zwolnione na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 oraz art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług.

Ad 5

W odpowiedzi na pytanie dotyczące sposobu wykorzystywania działki nr 1 przed oddaniem jej w dzierżawę, pragnę poinformować, że działka ta była wykorzystywana pod uprawę zbóż.

Działalność ta polegała na prowadzeniu upraw rolnych, co jest zgodne z definicją działalności rolniczej zgodnie z art. 2 pkt 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. 2004 nr 54 poz. 535 z późn. zm.). Uprawa zbóż stanowi dostawę produktów rolnych pochodzących bezpośrednio z działalności rolniczej.

Ad 6

W odpowiedzi na pytanie dotyczące uchwały Rady Gminy ... z dnia 11 czerwca 2010 roku, pragnę potwierdzić, że uchwała ta dotyczy uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Zgodnie z obowiązującym prawem, miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego obowiązuje od momentu jego uchwalenia aż do momentu jego zmiany lub uchylenia. Ponieważ nie ma przesłanek do braku obowiązywania tego planu, wynikające z niego przeznaczenie działki nr 1 będzie obowiązywało również w dacie sprzedaży tej działki.

Podsumowując, miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego uchwalony uchwałą Rady Gminy ... z dnia 11 czerwca 2010 roku jest nadal obowiązujący, a przeznaczenie działki nr 1 określone w tym planie będzie obowiązywało w dacie jej sprzedaży.

Ad 7

W odpowiedzi na pytanie dotyczące objęcia działki nr 1 miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, uprzejmie informuję, że działka ta jest obecnie objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego uchwalonym uchwałą Rady Gminy ... z dnia 11 czerwca 2010 roku.

Na dzień sprzedaży, działka nr 1 będzie nadal objęta tym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie z tym planem, działka ta jest przeznaczona pod produkcję przemysłową, logistykę, składy, a także przeznaczenie dopuszczalne - usługi, gospodarkę odpadami oraz infrastrukturę techniczną.

Podsumowując, działka nr 1 jest i na dzień sprzedaży będzie objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a jej przeznaczenie zgodnie z planem to produkcja przemysłowa, logistyka, składy oraz dopuszczalne przeznaczenie na usługi, gospodarkę odpadami i infrastrukturę techniczną.

Ad 8

W odpowiedzi na pytanie dotyczące zawarcia umowy przedwstępnej sprzedaży działki nr 1, poinformował Pan, że nie planuje zawarcia takiej umowy. Sprzedaż działki nr 1 zostanie dokonana bezpośrednio, bez wcześniejszego zawierania umowy przedwstępnej.

Ad 9

W odpowiedzi na pytanie dotyczące udzielenia nabywcy działki nr 1 pełnomocnictwa (zgody, upoważnienia) do występowania w Pan imieniu w sprawach dotyczących tej działki, poinformował Pan, że nie planuje udzielenia takiego pełnomocnictwa.

Podsumowując, nabywcy działki nr 1 nie zostanie udzielone pełnomocnictwo do występowania w Pan imieniu w sprawach dotyczących tej działki.

W nawiązaniu do pisma z dnia 14 maja 2024 przesłał Pan doprecyzowanie informacji o których wnioskowano w sprawie działki nr 2:

Ad 1

W odpowiedzi na pytanie dotyczące nabycia działki nr 2, która ma być przedmiotem sprzedaży, wyjaśnia Pan status podatkowy tej transakcji.

Nabycie działki nr 2 w drodze darowizny od rodziców nie jest czynnością opodatkowaną podatkiem VAT. Zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. 2004 nr 54 poz. 535 z późn. zm.), darowizna jest transakcją nieodpłatną, a więc nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Ad 2

Zgodnie z przepisami ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. 2004 nr 54 poz. 535 z późn. zm.), darowizna jest transakcją nieodpłatną i nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. W związku z tym, nie ma obowiązku wystawienia faktury VAT dla tego rodzaju transakcji.

Podsumowując, nabycie działki nr 2 w drodze darowizny nie zostało udokumentowane fakturą z wykazaną kwotą podatku VAT.

Ad 3

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje podatnikowi, jeśli towary i usługi są wykorzystywane do działalności opodatkowanej VAT.

Nabycie działek rolnych w drodze darowizny nie jest opodatkowane podatkiem VAT, ponieważ darowizna jest transakcją nieodpłatną. W związku z tym, nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu samego nabycia tych działek.

Obecnie działki te są dzierżawione przez innego rolnika, który zobowiązał się do przekazywania płodów rolnych w ramach zapłaty. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. 2004 nr 54 poz. 535 z późn. zm.), zwolniona z podatku VAT jest dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

W przypadku dzierżawy gruntów rolnych, jeżeli wynagrodzenie jest w postaci płodów rolnych, mamy do czynienia z działalnością rolniczą, która może być również zwolniona z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT, jako dostawa produktów rolnych pochodzących bezpośrednio z działalności rolniczej.

Podsumowując, działka nr 2 była/jest/będzie wykorzystywana wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT, polegającej na dzierżawie gruntów rolnych, co jest zwolnione na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 oraz art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług.

Ad 5

W odpowiedzi na pytanie dotyczące sposobu wykorzystywania działki nr 2 przed oddaniem jej w dzierżawę, pragnę poinformować, że działka ta była wykorzystywana pod uprawę zbóż.

Działalność ta polegała na prowadzeniu upraw rolnych, co jest zgodne z definicją działalności rolniczej zgodnie z art. 2 pkt 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. 2004 nr 54 poz. 535 z późn. zm.). Uprawa zbóż stanowi dostawę produktów rolnych pochodzących bezpośrednio z działalności rolniczej.

Ad 6

W odpowiedzi na pytanie dotyczące uchwały Rady Gminy ... z dnia 11 czerwca 2010 roku, potwierdza Pan, że uchwała ta dotyczy uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Zgodnie z obowiązującym prawem, miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego obowiązuje od momentu jego uchwalenia aż do momentu jego zmiany lub uchylenia. Ponieważ nie ma przesłanek do braku obowiązywania tego planu, wynikające z niego przeznaczenie działki nr 2 będzie obowiązywało również w dacie sprzedaży tej działki.

Podsumowując, miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego uchwalony uchwałą Rady Gminy ... z dnia 11 czerwca 2010 roku jest nadal obowiązujący, a przeznaczenie działki nr 1 określone w tym planie będzie obowiązywało w dacie jej sprzedaży.

Ad 7

W odpowiedzi na pytanie dotyczące objęcia działki nr 2 miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, informuje Pan, że działka ta jest obecnie objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego uchwalonym uchwałą Rady Gminy ... z dnia 11 czerwca 2010 roku.

Na dzień sprzedaży, działka nr 2 będzie nadal objęta tym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie z tym planem, działka ta jest przeznaczona pod produkcję przemysłową, logistykę, składy, a także przeznaczenie dopuszczalne - usługi, gospodarkę odpadami oraz infrastrukturę techniczną.

Podsumowując, działka nr 2 jest i na dzień sprzedaży będzie objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a jej przeznaczenie zgodnie z planem to produkcja przemysłowa, logistyka, składy oraz dopuszczalne przeznaczenie na usługi, gospodarkę odpadami i infrastrukturę techniczną.

Ad 8

W odpowiedzi na pytanie dotyczące zawarcia umowy przedwstępnej sprzedaży działki nr 2, poinformował Pan, że nie planuje zawarcia takiej umowy. Sprzedaż działki nr 2 zostanie dokonana bezpośrednio, bez wcześniejszego zawierania umowy przedwstępnej.

Ad 9

W odpowiedzi na pytanie dotyczące udzielenia nabywcy działki nr 2 pełnomocnictwa (zgody, upoważnienia) do występowania w Pana imieniu w sprawach dotyczących tej działki, poinformował Pan, że nie planuje udzielenia takiego pełnomocnictwa.

Podsumowując, nabywcy działki nr 2 nie zostanie udzielone pełnomocnictwo do występowania w Pan imieniu w sprawach dotyczących tej działki.

Pytanie

Czy w przypadku sprzedaży działek będzie Pan podatnikiem od towarów i usług i w związku z tym będzie Pan musiał uiścić ten podatek?

Pana stanowisko w sprawie

Uważa Pan, że nie jest i nie zostanie również w przypadku sprzedaży działek czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Tym samym przyszła sprzedaż działek nie spowoduje obowiązku opodatkowania tej transakcji podatkiem od towarów i usług.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które Pan przedstawił we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361), zwanej dalej ustawą:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy:

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy:

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy:

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowych (działek), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jednak nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Według art. 15 ust. 1 ustawy:

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy:

Stosownie do art. 2 pkt 15 ustawy:

Zgodnie z art. 2 pkt 19 ustawy:

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy:

Zaznaczyć należy, że zwolnienie rolnika ryczałtowego od podatku ma charakter przedmiotowo-podmiotowy. Od podatku zwolnieni są tylko rolnicy ryczałtowi i tylko w zakresie wyraźnie wskazanym w przepisie. Świadczenie usług rolniczych oraz dostawa produktów rolnych przez podmioty inne niż rolnicy ryczałtowi podlega opodatkowaniu. Innego rodzaju działalność prowadzona przez rolnika ryczałtowego, nieuprawniająca go do zwolnienia przedmiotowego (np. działalność handlowa, dostawa produktów rolnych innych niż własnej produkcji, dzierżawa, świadczenie usług innych niż rolnicze), co do zasady podlegać będzie opodatkowaniu wg stawek właściwych dla tych czynności.

Ponadto, określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku od towarów i usług jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

W tym miejscu należy również wskazać, że na podstawie art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 str. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady:

Jednocześnie w art. 12 ust. 1 lit. b Dyrektywy 2006/112/WE Rady wskazano, że:

Zgodnie z art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE Rady:

W myśl art. 2 ust. 1 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE Rady:

Analiza powyższych przepisów prawa wspólnotowego wskazuje, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te powinny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów, jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej ani też nie został wykorzystany w trakcie jego posiadania na cele działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „gospodarczą” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zatem w kwestii podlegania opodatkowaniu sprzedaży działek nr 1 i nr 2 istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego opisu sprawy, w celu dokonania sprzedaży ww. działek, podjął/podejmie Pan aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co będzie skutkowało koniecznością uznania Pana za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, czy też prowadzenia działalności, ani też w trakcie posiadania nie został wykorzystany do działalności gospodarczej.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy 2006/112/WE Rady, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Co istotne – jak wskazał TSUE – dla uznania, że czynność sprzedaży działek następuje poza działalnością gospodarczą nie ma znaczenia fakt, że podmiot dokonujący dostawy jest „rolnikiem ryczałtowym”. Trybunał nie uznał za podatnika VAT w rozumieniu prawa UE osoby fizycznej dokonującej sprzedaży gruntu, która prowadziła działalność rolniczą na tym gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, jeżeli nie wykonywała ona dodatkowych czynności (oprócz podziału) w związku z tą sprzedażą.

Inaczej jest natomiast – jak wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Należy zatem sięgnąć do wykładni wynikającej z orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla celów działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania nieruchomości czy jej części w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być, np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z przywołanych wyżej przepisów wynika, że dostawa towarów (w tym nieruchomości gruntowej) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że powyższe może mieć miejsce również w odniesieniu do czynności dokonanej jednorazowo. Dla uznania czynności za wykonywaną w ramach działalności gospodarczej nie ma bowiem znaczenia częstotliwość jej wykonywania, lecz zamiar, z jakim została zrealizowana i okoliczności w jakich ją wykonano. Oznacza to, że w niniejszej sprawie należy przeanalizować całokształt działań, jakie Pan podjął/podejmie w odniesieniu do działek będących przedmiotem sprzedaży.

Pana wątpliwości dotyczą ustalenia, czy planowana w przyszłości sprzedaż działek nr 1 i nr 2 będzie opodatkowana podatkiem VAT.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem, osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

Znaczenie dla przedmiotowej sprawy ma analiza działań jakie Pan podjął/podejmie w odniesieniu do działek nr 1 i nr 2 przez cały okres ich posiadania. Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że działki numer 1 i 2 w obecnej chwili dzierżawi Pan osobie, która wykorzystuje je do produkcji rolnej (uprawa zbóż). Umowa dzierżawy została zawarta w dniu 08.02.2021 r. na okres 10 lat. Za dzierżawę ww. gruntów otrzymuje Pan zapłatę bezgotówkową w formie 3 kwintali zboża z hektara.

W tym miejscu należy wskazać, że na mocy art. 693 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.), zwanej dalej Kodeksem cywilnym:

Tak więc dzierżawa jest umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną –odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania i pobierania pożytków, jest świadczenie dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Umowa dzierżawy jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony – zarówno wydzierżawiającego, jak i dzierżawcę – określone przepisami obowiązki.

Zatem dzierżawa stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Tym samym wypełnia ona określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej.

Istota umowy dzierżawy wskazuje, że na jej podstawie dochodzi do odpłatnego świadczenia usług przez właściciela na rzecz dzierżawcy. Dzierżawca za oddaną mu w dzierżawę rzecz płaci umówiony czynsz. Istnieje zatem bezpośredni związek między świadczoną usługą, a przekazanym za nią wynagrodzeniem.

Podkreślić należy, że czynność może być albo odpłatna albo nieodpłatna. Na gruncie podatku od towarów i usług nie występują czynności częściowo odpłatne. Jeśli tylko czynność została wykonana za wynagrodzeniem, to jest ona odpłatna.

Orzecznictwo TSUE wskazuje, że odpłatność ma miejsce, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług, a otrzymanym wynagrodzeniem będącym świadczeniem wzajemnym; dostawcę towarów lub usługodawcę łączy z odbiorcą stosunek prawny, z którego wynika obowiązek dostawy towarów lub świadczenia usług oraz wysokość wynagrodzenia (świadczenia wzajemnego) za dokonanie tych czynności; wynagrodzenie jest wyrażalne w pieniądzu, co oznacza, że istnieje możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie za dostawę towarów lub świadczenie usług.

Wynagrodzenie (zapłata) może mieć postać zarówno świadczenia pieniężnego, jak i rzeczowego (określonego w naturze), np. w przypadku dostawy towaru w zamian za świadczenie usługi, czy też w sytuacji zamiany towarów bądź usług.

W kontekście niniejszej sprawy, należy zwrócić uwagę na treść zdania drugiego definicji pojęcia „działalność gospodarcza”, w której mówi się o wykorzystywaniu m.in. towarów w sposób ciągły do celów zarobkowych. Takie wykorzystywanie towarów ma miejsce poprzez oddanie ich w stosunki obligacyjne (najem, dzierżawa, leasing itp.).

Istota umowy dzierżawy wskazuje, że na jej podstawie dochodzi do odpłatnego świadczenia usług przez właściciela na rzecz dzierżawcy. Dzierżawca za oddaną mu w dzierżawę rzecz płaci umówiony czynsz. Istnieje zatem bezpośredni związek między świadczoną usługą a przekazanym za nią wynagrodzeniem.

Zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział dla niektórych czynności obniżone stawki lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 955):

Co do zasady, dzierżawa gruntów stanowi świadczenie usług i czynność ta podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki właściwej dla tej czynności. Wyjątek stanowi dzierżawa gruntów przeznaczonych na cele rolnicze, która korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie § 3 ust. 1 pkt 2 powołanego powyżej rozporządzenia.

W konsekwencji, dzierżawa nieruchomości, w tym również dzierżawa gruntów przeznaczonych na cele rolnicze stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Tym samym wypełnia ona określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, bez względu na to, czy dzierżawa jest prowadzona w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że dzierżawa działek nr 1 i nr 2, w zamian za którą otrzymuje Pan zboże, ma charakter odpłatny, bowiem zboże pełni funkcję zapłaty za tą usługę. Zatem działki nr 1 i nr 2, które zostały wydzierżawione odpłatnie, na podstawie umowy dzierżawy zawartej w dniu 08.02.2021 r., na okres 10 lat, były/są wykorzystywane przez Pana w działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

W związku z tym, w przypadku sprzedaży działek nr 1 i nr 2 nie będzie Pan zbywał majątku osobistego, lecz majątek wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej. Jak zostało wskazane powyżej, majątek prywatny to majątek danej osoby fizycznej, który nie jest przez nią wykorzystywany dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej, a w całym okresie posiadania tego majątku osoba ta musi wykazywać zamiar wykorzystywania go w ramach majątku osobistego.

Wydzierżawienie przez Pana działek nr 1 i nr 2, które w przyszłości planuje Pan sprzedać, spowodowało, że utraciły one charakter majątku prywatnego. Wykorzystywanie przez Pana w sposób ciągły dla celów zarobkowych ww. działek powoduje, że były/są/będą one wykorzystywane w prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej, a nie wyłącznie w ramach majątku osobistego. Bowiem dzierżawa działek na cele rolnicze – jak wyżej już rozstrzygnięto – wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej.

Ze wskazanego wyżej orzeczenia C-291/92 wynika, że aby nieruchomości nie stanowiły majątku związanego z działalnością gospodarczą, nie mogą one służyć takiej działalności w całym okresie ich posiadania.

Natomiast analiza przedstawionego we wniosku opisu sprawy i powołanych regulacji prowadzi do wniosku, że z tytułu sprzedaży działek nr 1 i nr 2 będzie Pan podatnikiem podatku od towarów i usług. Zatem, dostawa działek nr 1 i nr 2 będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT jako odpłatna dostawa towarów na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

Wykonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może korzystać ze zwolnienia od tego podatku albo może być opodatkowana tym podatkiem.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy:

Stosownie do treści art. 2 pkt 33 ustawy:

Zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę. Elementem, który determinuje możliwość skorzystania z ww. zwolnienia od podatku VAT przy zbyciu gruntów, jest przeznaczenie gruntu na cele inne niż budowlane. Przy czym o tym, że dany teren jest terenem budowlanym przesądzają zapisy w planie zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy.

W tym miejscu wskazania wymaga, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany” oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę. Zatem, także w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Z opisu sprawy wynika, że działki nr 1 i nr 2 są i na dzień sprzedaży będą objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a ich przeznaczenie zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego to produkcja przemysłowa, logistyka, składy oraz dopuszczalne przeznaczenie na usługi, gospodarkę odpadami i infrastrukturę techniczną.

Tym samym, działki nr 1 i nr 2 na dzień sprzedaży będą stanowiły teren budowlany, zdefiniowany w art. 2 pkt 33 ustawy i w rezultacie ich sprzedaż nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

W związku z powyższym należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży tych działek w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z tym przepisem:

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Z treści wniosku wynika, że działki nr 1 i nr 2 nabył Pan w drodze darowizny od rodziców 23 listopada 1983 r. i nie była to czynność opodatkowana podatkiem VAT.

NSA w wyroku z dnia 28 lutego 2013 r., sygn. akt I FSK 627/12 wskazał, że „zwolnienie, o którym mowa w art. 136 lit. b) dyrektywy 2006/112/WE, a więc również wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 2 u.p.t.u., przysługuje tylko wtedy gdy podatnik nie ma prawa do odliczenia podatku na skutek ograniczeń i zakazów przewidzianych przepisami dyrektywy lub u.p.t.u., co wynika np. ze związku ze sprzedażą zwolnioną od podatku (por. art. 86 i art. 88 ustawy), a więc nie ma zastosowania, gdy brak odliczenia podatku w poprzedniej fazie obrotu wynika z faktu, że dana czynność w ogóle nie podlegała opodatkowaniu (por. wyrok ETS z dnia 8 grudnia 2005 r. w sprawie C-280/04 Jyske Finanse A/S) oraz gdy podatnik, mając prawo do odliczenia podatku naliczonego, z uprawnienia tego nie skorzystał”.

W wyroku, na który powołuje się Naczelny Sąd Administracyjny, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdził, że ze zwolnienia z VAT nie będzie korzystać dostawa towarów, w stosunku do których podatnik nie odliczył VAT naliczonego z powodów innych niż ściśle określone w art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE. Tym samym, przepis art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE wskazuje zatem, że w przypadkach, w których przy nabyciu towaru VAT w ogóle nie wystąpił, nie można uznać, że mamy do czynienia z brakiem prawa do odliczenia VAT.

Powyższe oznacza, że zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, nie może mieć zastosowania do zbycia towaru przez podatnika, jeżeli transakcja sprzedaży w wyniku której nabył on wcześniej ten towar nie była opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Zatem w zaistniałej sytuacji nie można mówić, że przysługiwało Panu prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu nieruchomości, lub że takie prawo Panu nie przysługiwało, skoro dostawa nie była objęta tym podatkiem i przy nabyciu nie wystąpił podatek VAT, który mógłby podlegać odliczeniu.

Zatem, sprzedaż działek nr 1 i nr 2 nie będzie objęta zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, gdyż nie został spełniony co najmniej jeden z warunków, o których mowa w tym przepisie.

W konsekwencji, sprzedaż przez Pana działek nr 1 i nr 2  będzie stanowiła czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy, która nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 i pkt 9 ustawy, a zatem będzie opodatkowana wg właściwej stawki podatku od towarów i usług.

W związku z tym, z tytułu sprzedaży działek nr 1 i nr 2 będzie Pan zobowiązany do uiszczenia podatku od towarów i usług.

Tym samym, Pana stanowisko jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Pana wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Tut. Organ zauważa, że publikator ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług wskazany przez Pana, tj. Dz.U. 2004 nr 54 poz. 535 z późn. zm., jest nieaktualny. Obecnie tekst jednolity ww. ustawy opublikowany został w Dz. U. z 2024 r. poz. 361.

Ponadto podkreślam, że wydając interpretację przepisów prawa podatkowego Organ nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach przedstawionego przez Pana opisu sprawy. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem sprawy. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

‒Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).