Interpretacja indywidualna z dnia 17 czerwca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL2-2.4011.342.2024.1.AA

Możliwość zaliczenia do kosztów surowców pochodzących z własnej hodowli.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

W dniu 17 kwietnia 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 12 kwietnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Jest Pan osobą fizyczną prowadzącą we własnym imieniu: (1) gospodarstwo rolne (….), osiągające przychody ze sprzedaży produktów rolnych – przede wszystkim uprawianej przez Pana kukurydzy na kiszonkę, a także innych plonów oraz mleka od hodowanych przez Pana krów – a tym samym zwolnione z podatku dochodowego, na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym; oraz działalność gospodarczą pod firmą (która może być myląca i zostanie przez Pana zmieniona) „1. (…) 2. (…)”, PKD przeważające 01.61.Z Działalność usługowa wspomagająca produkcję roślinną, a także m.in. PKD 35.11.Z Wytwarzanie energii elektrycznej, dla której prowadzi Pan rozdzielną księgowość w formie podatkowej Księgi Przychodów i Rozchodów. Oba rodzaje działalności zarejestrowane są pod tym samym nr NIP i REGON, gdyż są prowadzone we własnym imieniu przez Pana.

Obecnie głównym nabywcą Pana produktów rolnych – kukurydzy na kiszonkę jest biogazownia rolnicza prowadzona w formie sp. z o.o. (...).

Z uwagi na fakt, że Pana przychody ze sprzedaży kukurydzy do biogazowni rolniczej stanowią przychody z działalności rolniczej (własnej produkcji rolnej), nie podlegają u Pana opodatkowaniu podatkiem dochodowym, na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym.

Niemniej, obecnie znajduje się Pan w końcowej fazie realizacji inwestycji w Pana własną biogazownię rolniczą (działającą na takiej samej zasadzie jak ta, która dotychczas była odbiorcą Pana kukurydzy), która będzie prowadzona w ramach Pana jednoosobowej działalności gospodarczej i będzie Pan osiągał z niej przychód ze sprzedaży energii elektrycznej pod kodem PKD 35.11.Z podlegający podatkowi dochodowemu.

Do prowadzenia oraz osiągania przychodów z Pana własnej biogazowni rolniczej będzie Pan wykorzystywał taką samą kukurydzę, z tych samych pól uprawnych, którą do tej pory dostarczał Pan do zewnętrznej biogazowni rolniczej, a nadto inne surowce i materiały pochodzące z Pana własnej produkcji roślinnej i zwierzęcej, zwłaszcza obornik bydlęcy krów mlecznych.

W związku z powyższym ma Pan wątpliwość, jak w pozarolniczej działalności gospodarczej udokumentować i ująć w kosztach surowce i materiały wytworzone w ramach własnego gospodarstwa rolnego.

Nie widzi Pan żadnych przyczyn prawnych, dla których wykorzystanie materiałów i surowców pochodzących z Pana własnej produkcji roślinnej i zwierzęcej do działalności gospodarczej polegającej na wytwarzaniu energii elektrycznej z biogazu rolniczego miałoby być traktowane dla Pana mniej korzystnie podatkowo, niż w przypadku, gdyby dokonywał Pan np. ich sprzedaży na rzecz biogazowni rolniczej prowadzonej przez Pana w formie jednoosobowej sp. z o.o. Niemniej, nie wydaje się Panu, żeby najlepszym rozwiązaniem była w tym przypadku sprzedaż na podstawie faktury VAT, ponieważ Pana gospodarstwo rolne oraz działalność gospodarcza posiada ten sam NIP.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych przewiduje możliwość zużycia w pozarolniczej działalności gospodarczej surowców i materiałów pochodzących z własnej produkcji roślinnej i zwierzęcej oraz ujęcia ich jako koszt działalności pozarolniczej – art. 22 ust. 6a. Ich wartość należy ustalać na podstawie cen rynkowych – odpowiednio stosuje się art. 11 ust. 2. Rozporządzenie w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów także daje taką możliwość – zgodnie z § 13 ust. 2 pkt 3 dowód wewnętrzny może dotyczyć wartości produktów roślinnych i zwierzęcych pochodzących z własnej uprawy lub hodowli prowadzonej przez rolnika.

Pytania

1. Czy zużycie w Pana pozarolniczej działalności gospodarczej surowców i materiałów pochodzących z Pana własnej produkcji roślinnej i zwierzęcej (zwłaszcza kukurydzy na kiszonkę i obornika bydlęcego) może zostać ujęte jako koszt Pana działalności pozarolniczej (wytwarzania energii elektrycznej w biogazowni rolniczej), na podstawie art. 22 ust. 6a ustawy o podatku dochodowym?

2. Jeśli tak, czy powinien Pan ustalać wartość zużytych surowców i materiałów na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania, na podstawie art. 22 ust. 6a w zw. z art. 11 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym?

3. Czy powinien Pan księgować koszt zużytych surowców i materiałów z Pana własnej produkcji roślinnej i zwierzęcej dowodem wewnętrznym, na podstawie § 13 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów?

Pana stanowisko w sprawie

W Pana ocenie, w odniesieniu do pytania nr 1, zużycie w Pana pozarolniczej działalności gospodarczej surowców i materiałów pochodzących z Pana własnej produkcji roślinnej i zwierzęcej (zwłaszcza kukurydzy na kiszonkę i obornika bydlęcego) może zostać ujęte jako koszt Pana działalności pozarolniczej (wytwarzania energii elektrycznej w biogazowni rolniczej), na podstawie art. 22 ust. 6a ustawy o podatku dochodowym.

Uprawiana przez Pana kukurydza na kiszonkę niewątpliwie stanowi surowiec pochodzący z Pana własnej produkcji roślinnej, a obornik bydlęcy od Pana krów mlecznych surowiec pochodzący z Pana własnej produkcji zwierzęcej.

Oba będą służyć do osiągania przez Pana przychodu z działalności gospodarczej – wytwarzania energii elektrycznej, PKD 35.11.Z (w wyniku uzyskania z kukurydzy biogazu rolniczego oraz spalenia go w układzie kogeneracyjnym w celu wytworzenia produktu końcowego – sprzedawanej energii).

Powyższa interpretacja jest zgodna w szczególności z interpretacją indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 6 września 2022 r., 0113-KDIPT2-1.4011.510.2022.1.MZ, dotyczącej zużywania miodu pochodzącego z własnej pasieki do 80 rodzin (działalności rolniczej) do przetwórstwa – produkcji i sprzedaży miodów pitnych (działalności gospodarczej). W tamtej sprawie rozstrzygnięto, że kosztem uzyskania przychodów z działalności gospodarczej (przetwórstwa – produkcji i sprzedaży miodów pitnych) będzie, zgodnie z art. 22 ust. 6a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość miodu wytworzonego w prowadzonych przez wnioskodawcę pasiekach.

Oczywiście nie ulega wątpliwości, że miód stanowi surowiec o innym przeznaczeniu niż obornik bydlęcy czy też kukurydza na kiszonkę, a produkcja miodu pitnego z surowego miodu to inny technologicznie proces, niż uzyskiwanie energii z obornika i kukurydzy, niemniej pod względem stricte prawno-podatkowym jest to w pełni analogiczna sytuacja. W obu przypadkach chodzi o wykorzystanie przez rolnika surowców pochodzącej z własnej produkcji rolniczej, do osiągania przychodów z jednoosobowej działalności gospodarczej.

Brzmienie przepisów w tym zakresie jest dość jednoznaczne i nieprowadzące do większych wątpliwości, a zasadność wydania interpretacji związana jest w istocie z nietypowością stanu faktycznego.

Kosztami uzyskania przychodów prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z tą działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów wskazanej ustawy nie podlegają wyłączeniu z tych kosztów. Przy czym związek przyczynowy między poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Powyższy związek niewątpliwie zachodzi w przypadku wydatków działalności gospodarczej – biogazowni rolniczej, na surowiec niezbędny do produkcji biogazu rolniczego, a z niego produktu końcowego – energii. Podstawowym warunkiem możliwości osiągania przychodów przez biogazownię rolniczą jest stały dostęp do surowców odpowiednich do uzyskiwania z nich biogazu rolniczego i energii, do których w szczególności zaliczają się surowce i materiały z produkcji roślinnej i zwierzęcej.

W Pana ocenie, w odniesieniu do pytania nr 2, wartość zużytych surowców i materiałów z własnej produkcji rolniczej roślinnej i zwierzęcej (a tym samym wysokość kosztu działalności pozarolniczej) powinien Pan ustalać na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania, na podstawie art. 22 ust. 6a w zw. z art. 11 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym. Przepis art. 22 ust. 6a nakazuje, w celu ustalenia wartości ww. surowców i materiałów, odpowiednie stosowanie art. 11 ust. 2. W przypadku surowców i materiałów z produkcji rolnej służących do wykorzystania jako substrat do biogazowni rolniczej jest to możliwe, ponieważ są one przedmiotem obrotu prawnego zarówno między rolnikami a biogazowniami rolniczymi, jak i też w innych przypadkach np. sprzedaży kukurydzy na kiszonkę w celu wykorzystania jako paszę dla zwierząt, sprzedaż obornika bydlęcego na cele nawozowe.

Powyższa interpretacja jest zgodna w szczególności z interpretacją indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 6 września 2022 r., 0113-KDIPT2-1.4011.510.2022.1.MZ. Uwagi dot. zasadności kierowania się argumentacją z ww. pisma zostały przedstawione powyżej.

W Pana ocenie, w odniesieniu do pytania nr 3, koszt surowców i materiałów z Pana własnej produkcji roślinnej i zwierzęcej, zużytych w Pana działalności pozarolniczej, powinien Pan dokumentować dowodem wewnętrznym, na podstawie § 13 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Ww. przepis rozporządzenia jest w tym zakresie jasny i precyzyjny.

Powyższa interpretacja jest zgodna w szczególności z interpretacją indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 6 września 2022 r., 0113-KDIPT2-1.4011.510.2022.1.MZ. Uwagi dot. zasadności kierowania się argumentacją z ww. pisma zostały przedstawione powyżej.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych  (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.) – co do zasady – dotyczą opodatkowania wszelkich dochodów osób fizycznych. Jednak zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Definicję działalności rolniczej – dla potrzeb podatku dochodowego od osób fizycznych – zawiera art. 2 ust. 2 tej ustawy. Zgodnie z tym przepisem:

Z powyższego przepisu wynika, że ustawodawca dla celów podatku dochodowego precyzuje wyraźnie, co należy rozumieć przez działalność rolniczą, a wyliczenie dokonane w przepisie art. 2 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma charakter wyczerpujący.

Zgodnie z przedstawioną definicją działalności rolniczej – podstawową jej cechą jest uzyskanie produktów w stanie nieprzetworzonym, pochodzących z uprawy (produkcja roślinna), chowu lub hodowli (produkcja zwierzęca). „Nieprzetworzony” – to taki, który nie został poddany przetworzeniu. W myśl Słownika języka polskiego „przetwarzać” znaczy tyle, co „przekształcić coś twórczo”, albo „zmienić coś, nadając inny kształt, wygląd” (...). W związku z tym przez towar nieprzetworzony należy rozumieć taki, którego cech nie zmieniono. Jeśli towar został poddany jakimś pracom (czynnościom), w następstwie których cechy towaru (kształt, wygląd, funkcja) zostały zmienione, to wówczas towar ten nie jest towarem w stanie nieprzetworzonym.

Ponadto, zgodnie z art. 2 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Z wniosku wynika, że prowadzi Pan we własnym imieniu gospodarstwo rolne, osiągające przychody ze sprzedaży produktów rolnych – przede wszystkim uprawianej przez Pana kukurydzy na kiszonkę, a także innych plonów oraz mleka od hodowanych przez Pana krów. Głównym nabywcą Pana produktów rolnych – kukurydzy na kiszonkę – jest biogazownia rolnicza prowadzona w formie sp. z o.o. (...).

Ponadto prowadzi Pan działalność gospodarczą. Jak Pan wskazał, znajduje się Pan w końcowej fazie realizacji inwestycji w Pana własną biogazownię rolniczą działającą na takiej samej zasadzie jak ta, która dotychczas była odbiorcą Pana kukurydzy. Biogazownia ta będzie prowadzona w ramach Pana jednoosobowej działalności gospodarczej i będzie Pan osiągał z niej przychód ze sprzedaży energii elektrycznej podlegający podatkowi dochodowemu. Do prowadzenia oraz osiągania przychodów z Pana własnej biogazowni rolniczej będzie Pan wykorzystywał taką samą kukurydzę, z tych samych pól uprawnych, którą do tej pory dostarczał Pan do zewnętrznej biogazowni rolniczej, a nadto inne surowce i materiały pochodzące z Pana własnej produkcji roślinnej i zwierzęcej, zwłaszcza obornik bydlęcy krów mlecznych.

W związku z tym powziął Pan wątpliwości dotyczące ujęcia zużytych w Pana pozarolniczej działalności gospodarczej surowców i materiałów pochodzących z Pana własnej produkcji roślinnej i zwierzęcej (zwłaszcza kukurydzy na kiszonkę i obornika bydlęcego) jako koszty uzyskania przychodów w Pana działalności gospodarczej.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Aby zatem określony wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

·musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

·nie może być wymieniony w art. 23 powołanej ustawy, wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów,

·musi być należycie udokumentowany.

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z tą działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tych kosztów. Przy czym związek przyczynowy między poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Zgodnie z art. 22 ust. 6a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl art. 11 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zgodnie natomiast z § 13 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2019 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U z 2019 r. poz. 2544):

Stosownie do § 13 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów:

Podsumowanie: kosztem uzyskania przychodów z Pana działalności gospodarczej (wytwarzania energii elektrycznej w biogazowni rolniczej) będzie, zgodnie z art. 22 ust. 6a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość zużytych materiałów i surowców pochodzących z Pana własnej produkcji roślinnej i zwierzęcej (zwłaszcza kukurydzy na kiszonkę i obornika bydlęcego), ustalona w sposób przewidziany w art. 11 ust. 2 tej ustawy, tj. na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania. Podstawą ujęcia tych kosztów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów będzie dowód wewnętrzny, o którym mowa w § 13 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił, i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

W odniesieniu do powołanej przez Pana interpretacji stwierdzam, że zapadła ona w indywidualnej sprawie i nie jest wiążąca dla organu wydającego tę interpretację.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

· Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).