Interpretacja indywidualna z dnia 13 czerwca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-1.4010.197.2024.4.AND

Wartość odcinka Sieci wodociągowej, zbudowanego przez Inwestora w celu usunięcia kolizji, nie będzie stanowić dla Spółki nieodpłatnego świadczenia i nie będzie przychodem dla Spółki w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT nie powstaną koszty uzyskania przychodów, które Spółka mogłaby rozliczyć w formie odpisów amortyzacyjnych na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o CIT

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

11 kwietnia 2024 roku za pośrednictwem platformy ePUAP wpłynął Państwa wniosek z 8 kwietnia 2024 roku o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia:

- czy wartość Nowego Odcinka Sieci, zbudowanego przez Inwestora w celu usunięcia kolizji i przekazanego Spółce, stanowić będzie dla Wnioskodawcy nieodpłatne świadczenie i w konsekwencji przychód dla Spółki w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

- czy Spółka będzie mogła zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych odpisy amortyzacyjne od zwiększonej wartości początkowej istniejącej Sieci lub odpisy amortyzacyjne od nowego środka trwałego powstałego w wyniku usunięcia kolizji.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 11 czerwca 2024 r. (wpływ w tym samym dniu).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Spółka prowadzi działalność gospodarczą związaną (…). Są to główne rodzaje działalności Spółki.

Zgodnie z umową spółki, pobocznym przedmiotem działalności są:

- (…),

- (…),

- (…),

- (…),

- (…),

- (…),

- (…),

- (…),

- (…),

- (…).

Jako przedsiębiorstwo zajmujące się zbiorowym zaopatrzeniem w wodę, Spółka ponosi odpowiedzialność za bieżące i długookresowe bezpieczeństwo funkcjonowania sieci wodociągowej. W tym celu dokonuje konserwacji, remontów oraz niezbędnej rozbudowy w/w sieci. Zadania te realizowane są m.in. przy pomocy znajdujących się na majątku Spółki sieci wodociągowych.

Spółka sieci wodociągowe rozpoznaje jako środki trwałe dla celów rozliczeń z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: „CIT”) i ujmuje je w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Sieci te stanowią budowle w rozumieniu ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 70 ze zm., dalej: „u.p.o.l.”).

W toku działalności Wnioskodawcy dochodzi do sytuacji, w których inwestycja planowana przez podmiot trzeci (dalej: „Inwestor”) koliduje z aktualnym przebiegiem istniejących sieci wodociągowych.

W przypadku, gdy realizacja takiej inwestycji wymaga przebudowy odcinka sieci, np. poprzez budowę nowego odcinka sieci w miejsce dotychczasowego odcinka sieci lub też zmianę dotychczasowego przebiegu określonego odcinka sieci, poprzez jej demontaż i budowę nowego w zmienionej lokalizacji w celu uwolnienia terenu niezbędnego Inwestorowi, Spółka będzie wyrażać zgodę Inwestorowi na przebudowę określonego odcinka sieci wodociągowej w celu usunięcia kolizji z realizowaną inwestycją.

Usunięcie kolizji realizowane będzie na koszt i staraniem Inwestora, którego inwestycja koliduje z infrastrukturą wodociągową Wnioskodawcy. Spółka nie będzie ponosić żadnych kosztów przedsięwzięcia ani zwracać inwestorowi jakichkolwiek wydatków. Inwestor przedstawi Spółce zakres planowanych prac, który podlega analizie przez służby techniczne Spółki. Spółka wyda Inwestorowi dokument, w którym określi warunki techniczne usunięcia istniejącej kolizji. Spółce nie będzie znana wartość przebudów danego odcinka sieci (tj. realizacji prac, opracowania dokumentacji, pozyskania wszystkich zezwoleń przewidzianych przez obowiązujące przepisy prawa), które są realizowane na podstawie kontraktów zawieranych przez Inwestorów z podmiotami trzecimi.

Ponadto Spółka wskazuje, że w założeniu zdarzenia przyszłego:

 1. Inicjatorem i jedynym beneficjentem korzyści wynikających z przebudowy odcinka sieci wodociągowej, mającej na celu usunięcie kolizji z planowaną inwestycją jest Inwestor, który ponosząc wydatki na przebudowę, zapewnia sobie spełnienie prawnych warunków dopuszczalności inwestycji (tj. bez przebudowy nie mógłby zlokalizować swojego obiektu nad siecią lub w pobliżu sieci – z uwagi na niespełnienie norm, przepisów). Obowiązek i koszt przebudowy sieci wodociągowej w przypadku usunięcia kolizji spoczywa na inwestorze.

 2. Przebudowa odcinka sieci wodociągowej w celu usunięcia kolizji realizowana jest wyłącznie w celu odtworzenia stanu pierwotnego sieci w sensie funkcjonalnym i użytkowym, zgodnie z prawnie określonymi wymaganiami technicznymi.

 3. Spółka, ze zdarzenia w postaci usunięcia kolizji, nie osiąga żadnych wymiernych korzyści, co więcej każda przebudowa generuje po stronie Spółki dodatkowe koszty, tj.: straty związane ze wstrzymaniem przesyłu na czas wyłączeń sieci niezbędnych do realizacji przebudowy udostępnionego odcinka sieci.

 4. W ujęciu ilościowym, sieci wodociągowe po przebudowie w stosunku do sieci przed przebudową, przy zachowaniu dotychczasowych właściwości użytkowych i parametrów technicznych, mogą mieć:

- tę samą długość,

- zwiększoną długość,

- zmniejszoną długość,

- zmienione rozwiązanie technologiczne poprzez zastosowanie lepszych, aktualnie dostępnych materiałów.

 5. W wyniku prac związanych z usunięciem kolizji nie dochodzi zatem do zwiększenia wartości użytkowej sieci wodociągowej jako całości, mierzonej poprzez zastępowanie istniejących odcinków sieci elementami:

- nowymi, spełniającymi te same funkcje, o wyższych walorach użytkowych (w praktyce Spółka instaluje elementy nowe, lecz o tożsamych cechach/walorach użytkowych jak dotychczasowe),

- prowadzącymi do zmniejszenia strat w przesyle,

- pozwalającymi na wydłużenie okresu remontowego,

- pozwalającymi na wydłużenie okresu użytkowania.

 6. Usuwanie kolizji może przyjmować postać przebudowy/rozbudowy sieci wodociągowej. W razie rozbudowy, sieć wodociągowa – przy zachowaniu dotychczasowych właściwości użytkowych i parametrów technicznych – ma zwiększoną długość.

 7. Zastosowane materiały i technologia nie przyczynią się do obniżenia kosztów prac eksploatacyjnych lub remontowych sieci wodociągowej. Zastosowanie nowszych materiałów wynika tylko z postępu technologicznego (skutkującego wycofaniem z produkcji określonych asortymentów materiałowych) i nie zwiększa funkcjonalności sieci.

 8. Na podstawie zawartej umowy, Spółka udostępni Inwestorowi odcinek Sieci w celu usunięcia kolizji (po spełnieniu przez Inwestora wszystkich warunków określonych w umowie, w tym po uzyskaniu wszystkich wymaganych zezwoleń), który to odcinek Sieci po przeniesieniu (przebudowie) zwracany jest na podstawie protokołu zdawczo-odbiorczego wraz z niezbędną dokumentacją wymaganą do eksploatacji Sieci. Przesunięty odcinek sieci wodociągowej stanowi element całej sieci eksploatowanej przez Spółkę i zastępuje element sieci, który był kolizyjny.

 9. W toku prac mających na celu usunięcie kolizji zostaje zlikwidowany Odcinek Sieci, który jest zastępowany Nowym Odcinkiem Sieci.

10. Celem dbania o majątek Spółki, wykonywane przez Inwestora prace mogą być nadzorowane przez pracowników Spółki, za co Spółka może uzyskać stosowne wynagrodzenie. Podkreślić jednak należy, że będzie to wynagrodzenie tylko i wyłącznie za nadzorowanie realizacji prac, za co Spółka wystawi fakturę VAT.

Pytania (w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych)

 1. Czy wartość Nowego Odcinaka Sieci, zbudowanego przez Inwestora w celu usunięcia kolizji i przekazanego Spółce, stanowić będzie dla Wnioskodawcy nieodpłatne świadczenie i w konsekwencji przychód dla Spółki w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych? (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)

 2. Czy w opisanym przez Wnioskodawcę zdarzeniu przyszłym Spółka będzie mogła zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o CIT odpisy amortyzacyjne od zwiększonej wartości początkowej istniejącej Sieci lub odpisy amortyzacyjne od nowego środka trwałego powstałego w wyniku usunięcia kolizji? (pytanie oznaczone we wniosku nr 2, ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

Państwa stanowisko w sprawie (w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych)

1.Wartość Nowego Odcinka Sieci, zbudowanego przez Inwestora w celu usunięcia kolizji i przekazanego Spółce, nie będzie stanowić dla Wnioskodawcy nieodpłatnego świadczenia i w konsekwencji nie będzie stanowić przychodu dla Spółki w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”).

 2. Ponieważ w związku z usunięciem kolizji nie wzrośnie wartość początkowa istniejącej Sieci, jak również Spółka nie będzie miała obowiązku rozpoznania nowego środka trwałego, nie wystąpią odpisy amortyzacyjne, które Spółka mogłaby uznać za koszty uzyskania przychodu zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o CIT (stanowisko ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku).

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1

Stosownie do treści art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, do przychodów zalicza się m.in. wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

Pojęcie nieodpłatnego świadczenia na gruncie przepisów ustawy o CIT nie zostało zdefiniowane. Jego rozumienie zostało jednak ugruntowane w praktyce orzeczniczej, w tym w dwóch uchwałach Naczelnego Sądu Administracyjnego.

W pierwszej z nich, tj. w uchwale składu siedmiu sędziów NSA z 18 listopada 2002 r., sygn. akt FPS 9/02 wskazano, że pojęcie nieodpłatnych świadczeń w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT ma szerszy zakres niż jego odpowiednik w prawie cywilnym. W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego pojęcie to obejmuje „wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy”.

Analogiczne stanowisko przyjęto w uchwale składu siedmiu sędziów NSA z 16 października 2006 r., sygn. akt II FPS 1/06, w której wskazano ponadto, że o ile w prawie cywilnym nie ma świadczenia bez świadczącego, o tyle na gruncie ustawy o CIT nie jest istotne kto świadczył ani czy w ogóle działanie innego podmiotu było źródłem przysporzenia majątkowego.

Nieodpłatne świadczenie ma zatem charakter jednostronny, tj. nie jest związane z jakimkolwiek świadczeniem wzajemnym czy ekwiwalentem z drugiej strony. Zawsze wiąże się jednak z otrzymaniem przez jedną ze stron korzyści (przysporzenia) kosztem drugiej.

Kwestię nieodpłatnego świadczenia analizował również Trybunał Konstytucyjny. W wyroku z 8 lipca 2014 r. sygn. akt K 7/13 określił on cechy nieodpłatnego świadczenia w podatku dochodowym od osób fizycznych, jednakże tezy te można odnieść także do podatku dochodowego od osób prawnych.

W przywołanym orzeczeniu, Trybunał Konstytucyjny wskazał, że przychodem są świadczenia, które:

1. zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie);

2. zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść;

3. korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).

W świetle przywołanych powyżej przepisów prawnych oraz orzeczeń sądowych należy stwierdzić, że wartość odcinka Sieci wodociągowej po usunięciu kolizji zbudowanego przez Inwestora nie będzie stanowić dla Wnioskodawcy nieodpłatnego świadczenia.

Usunięcie kolizji nie skutkuje przysporzeniem majątku Spółki. Prace Inwestora mają bowiem na celu jedynie odtworzenie Sieci wodociągowej – w zakresie funkcjonalnym i użytkowym. Prace nie powodują wzrostu wartości użytkowej sieci ani nie przysparzają jej funkcjonalności. Ponadto w ich wyniku nie zostają obniżone koszty eksploatacji ani nie wzrasta przepustowość Sieci wodociągowej jako całości. Ewentualne zastosowanie nowszych materiałów do przebudowy wynika jedynie z postępu technologicznego (skutkującego wycofaniem z produkcji określonych asortymentów materiałowych).

Stanowisko to potwierdził w interpretacji indywidualnej Znak: 0115-KDIT2-3.4010.240.2017. 2.KP z 28 listopada 2017 r. Dyrektor Krajowej Administracji Skarbowej, który stwierdził, że „odtworzenia odcinka sieci w innym miejscu, nawet jeśli byłby on dłuższy bądź wykonany przez w innej technologii lub z innych materiałów niż fragment pierwotny, a nie pozyskał żadnej nowej funkcjonalności, nowego przeznaczenia czy możliwości szerszego niż przed przebudową wykorzystania, nie należy traktować w kategorii przysporzenia”. Skoro więc nie dochodzi do przysporzenia, nie można mówić o powstaniu przychodu dla Spółki.

W przedmiotowej sprawie nie zachodzi również przesłanka wskazana w cytowanym wyroku Trybunału Konstytucyjnego, zgodnie z którą nieodpłatnym świadczeniem jest czynność spełniona w interesie otrzymującego (a nie przekazującego) i skutkuje dla niego zwiększeniem aktywów lub uniknięciem wydatków, które musiałby ponieść.

Otóż wyłącznym inicjatorem przebudowy Sieci wodociągowej jest Inwestor. To właśnie jego celem jest usunięcie kolizji – dzięki czemu ma on możliwość zrealizowania swojej inwestycji – a nie Wnioskodawcy. Zachowanie Spółki sprowadza się jedynie do „godzenia się” na wykonywane prace. Gdyby nie potrzeba ze strony Inwestora, Wnioskodawca nie byłby zainteresowany przebudową Sieci wodociągowej, która przed rozpoczęciem prac mających na celu usunięcie kolizji jest w pełni funkcjonalna i zdatna do użytku.

Ponadto wspomnieć należy o tym, że mimo iż zgodnie z zawieranymi z Inwestorami umowami w ramach usunięcia kolizji Spółka nie ponosi żadnych kosztów, to jednak taka przebudowa może skutkować wzrostem wydatków na eksploatację, jeśli dojdzie do wydłużenia Sieci. W związku z przebudową Spółka ponosi również straty na przesyle w wyniku wyłączenia sieci na czas przebudowy. Biorąc pod uwagę powyższe, trudno dopatrywać się korzyści Wnioskodawcy w przeprowadzeniu przedmiotowej rozbudowy sieci.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy, wartość odcinka Sieci wodociągowej po usunięciu kolizji, zbudowanego przez Inwestora, nie będzie stanowić dla Wnioskodawcy nieodpłatnego świadczenia i w konsekwencji nie będzie przychodem dla Spółki w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

W myśl art. 16a ust. 1 ustawy o CIT środkami trwałymi, które podlegają amortyzacji, są stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2. maszyny, urządzenia i środki transportu,

3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 16g ust. 13 ustawy o CIT, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 10 000 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 10 000 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Z ulepszeniem mamy więc do czynienia w sytuacjach, w których następuje:

 1. przebudowa – zmiana (poprawienie) istniejącego stanu środka trwałego na inny;

 2. rozbudowa - powiększenie (rozszerzenie) składników majątkowych, w szczególności budynków i budowli, linii technologicznych itp.;

 3. adaptacja – przystosowanie (przerobienie) składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu niż ten, do którego był pierwotnie przeznaczony albo nadania mu nowych cech użytkowych;

 4. rekonstrukcja – odtworzenie (odbudowanie) zużytych całkowicie lub częściowo składników majątkowych;

 5. modernizacja – unowocześnienie środka trwałego, tj. wyposażenie obiektu bądź jego elementów składowych w takie urządzenia lub cechy, których wcześniej nie miał, a które są wytworem nowszej myśli technicznej).

Jednocześnie konieczne jest spełnienie dwóch dodatkowych warunków: (i) suma poniesionych wydatków musi przekraczać 10.000 zł oraz (ii) wydatki te muszą powodować wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

W ocenie Wnioskodawcy, usunięcie kolizji sieci wodociągowej nie stanowi ulepszenia z następujących względów:

- usunięcie kolizji przez Inwestora nie powoduje wzrostu wartości użytkowej sieci;

- nie wzrasta funkcjonalność sieci ani jej przepustowość;

- koszty eksploatacji mogą wzrosnąć w przypadku wydłużenia sieci;

- Spółka ponosi straty na przesyle, wynikające z przebudowy (przełożenia) sieci.

Główna przesłanka do zwiększenia wartości początkowej środka trwałego, wymieniona w art. 16g ust. 13 ustawy o CIT nie została więc w rozpatrywanej sprawie spełniona. Prace wykonane przez Inwestora mają na celu jedynie przywrócenie sieci do stanu poprzedniego tak, aby była ona kompletna i zdatna do użytku, a nie jej ulepszenie.

W analizowanym przypadku Wnioskodawca nie będzie także zobowiązany do rozpoznania nowego środka trwałego, gdyż Nowy Odcinek Sieci nie spełnia kryterium kompletności – stanowi część dłuższego odcinka (a jest to jeden z obligatoryjnych warunków uznania składnika majątku za środek trwały), wymienionego w definicji środka trwałego w art. 16a ust. 1 ustawy o CIT.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy, w związku z usunięciem kolizji, wartość początkowa Sieci wodociągowej nie wzrośnie, nie wystąpi również sytuacja, w której Spółka zobowiązana byłaby do rozpoznania nowego środka trwałego i wprowadzenia go do ewidencji środków trwałych.

Powyższe oznacza, że usunięcie kolizji sieci wodociągowej przez Inwestora nie wpłynie u Wnioskodawcy na wartość środków trwałych podlegających amortyzacji. Nie pojawią się zatem odpisy amortyzacyjne, które Spółka mogłaby uznać za koszty uzyskania przychodu zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o CIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”),

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie precyzuje, co należy rozumieć przez „nieodpłatne świadczenie”. Jednak dla celów podatkowych, za nieodpłatne świadczenia należy przyjmować te wszystkie zdarzenia prawne oraz gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie w majątku podatnika, mające konkretny wymiar finansowy.

Zatem, w świetle art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, aby można było określone świadczenie zaliczyć do kategorii świadczeń nieodpłatnych stanowiących źródło przychodu podlegającego opodatkowaniu, musi dojść do stosunku prawnego, w wyniku którego jeden podmiot dokonuje określonego świadczenia, drugi natomiast to świadczenie otrzymuje nieodpłatnie, zwiększając w ten sposób swoje przychody podatkowe.

Warunkiem uznania nieodpłatnego świadczenia za przychód – co wynika z literalnego brzmienia art. 12 ust. 1 pkt 2 cyt. ustawy – jest jego otrzymanie przez podatnika. Aby mówić o otrzymaniu świadczenia przez świadczeniobiorcę, świadczeniodawca musi wyrazić pozytywną wolę tego świadczenia poprzez zobowiązanie się do jego spełnienia. Nie wystarczy samo zawarcie umowy o nieodpłatne świadczenie, lecz konieczne jest jej wykonanie. Każdą więc sytuację i każde tego rodzaju zdarzenie gospodarcze należy rozpatrywać i oceniać indywidualnie.

Zgodnie z poglądem ugruntowanym w literaturze przedmiotu oraz orzecznictwie sądowo- administracyjnym, pojęcie nieodpłatnego świadczenia obejmuje wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy (taką definicję zawierają m.in. uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 listopada 2002 r. sygn. akt FPS 9/02 oraz z dnia 16 października 2006 r. sygn. akt II FPS 1/06). Nieodpłatnym świadczeniem jest zatem uzyskana przez podatnika wymierna korzyść majątkowa niezwiązana z poniesieniem wydatków, powstaniem kosztów, z obowiązkiem uiszczenia wynagrodzenia lub inną formą ekwiwalentu, w tym także polegająca na zaoszczędzeniu wydatków w związku ze zwolnieniem z obowiązku uiszczenia określonego wynagrodzenia (np. z tytułu odsetek, prowizji, opłat itp.). Podstawową przesłanką otrzymania nieodpłatnego świadczenia jest brak zobowiązania przez otrzymującego świadczenie do świadczenia wzajemnego (ekwiwalentnego).

Z wniosku wynika, że w toku działalności Państwa Spółki dochodzi do sytuacji, w których inwestycja planowana przez podmiot trzeci koliduje z aktualnym przebiegiem istniejących sieci wodociągowych. W przypadku, gdy realizacja takiej inwestycji wymaga przebudowy odcinka sieci, np. poprzez budowę nowego odcinka sieci w miejsce dotychczasowego odcinka sieci lub też zmianę dotychczasowego przebiegu określonego odcinka sieci, poprzez jej demontaż i budowę nowego w zmienionej lokalizacji w celu uwolnienia terenu niezbędnego Inwestorowi, Spółka będzie wyrażać zgodę Inwestorowi na przebudowę określonego odcinka sieci wodociągowej w celu usunięcia kolizji z realizowaną inwestycją.

W pierwszej kolejności Państwa wątpliwości dotyczą kwestii ustalenia czy wartość Nowego Odcinaka Sieci, zbudowanego przez Inwestora w celu usunięcia kolizji i przekazanego Spółce, stanowić będzie dla Państwa nieodpłatne świadczenie i w konsekwencji przychód dla Spółki w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT.

Usunięcie kolizji nie będzie skutkowało przysporzeniem majątku Spółki, ponieważ – jak wskazali Państwo we wniosku – prace Inwestora mają na celu jedynie odtworzenie Sieci wodociągowej – w zakresie funkcjonalnym i użytkowym i nie spowodują wzrostu wartości użytkowej sieci ani nie przysparzają jej funkcjonalności. Ponadto, w ich wyniku nie zostają obniżone koszty eksploatacji ani nie wzrasta przepustowość Sieci wodociągowej jako całości. Ewentualne zastosowanie nowszych materiałów do przebudowy wynika jedynie z postępu technologicznego (skutkującego wycofaniem z produkcji określonych asortymentów materiałowych).

W świetle przywołanych powyżej przepisów prawnych należy stwierdzić, że wartość odcinka Sieci wodociągowej, zbudowanego przez Inwestora w celu usunięcia kolizji, nie będzie stanowić dla Państwa Spółki nieodpłatnego świadczenia. Usunięcie kolizji przez Inwestora nie jest czynnością spełnioną w Państwa interesie i nie skutkuje dla Państwa zwiększeniem aktywów lub uniknięciem wydatków, które Spółka musiałaby ponieść. Wyłącznym inicjatorem przebudowy Sieci wodociągowej jest Inwestor, którego celem jest usunięcie kolizji. Gdyby nie potrzeba ze strony Inwestora, Spółka nie byłby zainteresowana przebudową Sieci wodociągowej, która – jak wskazali Państwo we wniosku – przed rozpoczęciem prac w celu usunięcia kolizji jest w pełni funkcjonalna i zdatna do użytku.

Zatem, wartość odcinka Sieci wodociągowej, zbudowanego przez Inwestora w celu usunięcia kolizji, nie będzie stanowić dla Państwa nieodpłatnego świadczenia i w konsekwencji nie będzie przychodem dla Spółki w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT.

W związku z tym, Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

Państwa wątpliwości dotyczą również kwestii ustalenia czy Spółka, zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o CIT, będzie mogła zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne od zwiększonej wartości początkowej istniejącej Sieci lub odpisy amortyzacyjne od nowego środka trwałego powstałego w wyniku usunięcia kolizji.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o CIT,

W myśl art. 16a ust. 1 ustawy o CIT,

amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2) maszyny, urządzenia i środki transportu,

3) inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Natomiast zgodnie z art. 16d ust. 2 ww. ustawy,

Na podstawie art. 16g ust. 13 ustawy o CIT,

Z ulepszeniem mamy więc do czynienia w sytuacjach, w których następuje:

 1. przebudowa – zmiana (poprawienie) istniejącego stanu środka trwałego na inny;

 2. rozbudowa – powiększenie (rozszerzenie) składników majątkowych, w szczególności budynków i budowli, linii technologicznych itp.;

 3. adaptacja – przystosowanie (przerobienie) składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu niż ten, do którego był pierwotnie przeznaczony albo nadania mu nowych cech użytkowych;

 4. rekonstrukcja – odtworzenie (odbudowanie) zużytych całkowicie lub częściowo składników majątkowych;

 5. modernizacja – unowocześnienie środka trwałego, tj. wyposażenie obiektu bądź jego elementów składowych w takie urządzenia lub cechy, których wcześniej nie miał, a które są wytworem nowszej myśli technicznej.

Jednocześnie konieczne jest spełnienie dwóch dodatkowych warunków:

 1. suma poniesionych wydatków musi przekraczać 10.000 zł oraz

 2. wydatki te muszą powodować wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że nie dojdzie do ulepszenia środków trwałych w myśl art. 16g ust. 13 ustawy o CIT, ponieważ:

- usunięcie kolizji przez Inwestora nie powoduje wzrostu wartości użytkowej sieci;

- nie wzrasta funkcjonalność sieci ani jej przepustowość;

- koszty eksploatacji mogą wzrosnąć w przypadku wydłużenia sieci;

- Spółka ponosi straty na przesyle, wynikające z przebudowy (przełożenia) sieci.

W związku z tym, nie zwiększy się wartość początkowa istniejących środków trwałych ani nie będą Państwo mieli obowiązku rozpoznania nowego środka trwałego i wprowadzenia go do ewidencji środków trwałych. Usunięcie kolizji sieci wodociągowej przez Inwestora nie wpłynie na wartość środków trwałych podlegających amortyzacji. W tej sytuacji, w związku z usunięciem kolizji realizowanym przez Inwestora, nie powstaną dla Państwa koszty uzyskania przychodów, które Spółka mogłaby rozliczyć w formie odpisów amortyzacyjnych na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o CIT.

Zatem, Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych. Ocena prawna Państwa stanowiska w zakresie podatku od towarów i usług zostanie zawarta w odrębnym rozstrzygnięciu.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych oraz wyroków sądów administracyjnych stwierdzić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach innych podmiotów i nie wiążą Organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).