Interpretacja indywidualna z dnia 19 czerwca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT1-1.4012.198.2024.3.MGO

Nieuznanie za podatnika z tytułu sprzedaży działki będącej we współwłasności małżeńskiej i tym samym brak obowiązku zapłaty podatku VAT z tytułu tej transakcji.

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych przedstawionego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest:

prawidłowe w zakresie nieuznania Pana małżonki za podatnika z tytułu sprzedaży działki nr 1 będącej we współwłasności małżeńskiej i tym samym braku obowiązku zapłaty podatku od towarów i usług z tytułu tej transakcji,

nieprawidłowe w zakresie nieuznania Pana za podatnika z tytułu sprzedaży działki nr 1 będącej we współwłasności małżeńskiej i tym samym braku obowiązku zapłaty podatku od towarów i usług z tytułu tej transakcji.

Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej

18 marca 2024 r. wpłynął Państwa wniosek wspólny z 8 marca 2024 r., o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy nieuznania Pana oraz Pana małżonki za podatników podatku od towarów i usług oraz braku opodatkowania podatkiem VAT transakcji sprzedaży działki nr 1 będącej we współwłasności małżeńskiej.

Uzupełnił go Pan - w odpowiedzi na wezwanie – pismami z 19 maja 2024 r. (data wpływu 22 maja 2024 r. i 23 maja 2024 r.) oraz z 10 czerwca 2024 r. (data wpływu 12 czerwca 2024 r.).

Treść wniosku wspólnego jest następująca:

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem:

1)Zainteresowany będący stroną postępowania: A

2)Zainteresowana niebędąca stroną postępowania: B

Opis zdarzenia przyszłego

Prowadzi Pan z żoną gospodarstwo rolne, w skład którego wchodzi działka o numerze 1. Działkę tę pragną Państwo w przyszłości sprzedać. Działkę 1 nabyliście Państwo w ramach powiększenia gospodarstwa rolnego aktem notarialnym – repertorium „A” Nr w dniu 1993 roku. Działka ta jest przedmiotem Państwa ustawowej współwłasności. Działka numer 1 Uchwałą Rady Gminy z dnia 2010 roku uzyskała przeznaczenie podstawowe (produkcja przemysłowa, logistyka, składy, przeznaczenie dopuszczalne, usługi, gospodarka odpadami, infrastruktura techniczna). Działka nie jest zabudowana, nie jest uzbrojona i nie posiada ogrodzenia. Nie prowadzą Państwo działalności gospodarczej. Jako rolnicy jesteście Państwo płatnikami podatku rolnego. Nie jesteście Państwo czynnymi zarejestrowanymi płatnikami podatku od towarów i usług. Zwolnienie z bycia podatnikiem tego podatku wynika z art. 113.1 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług określającym „Zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 000 zł.”

Działkę numer 1 w obecnej chwili dzierżawi p. X, który wykorzystuje ją do produkcji rolnej (uprawa zbóż). Umowa dzierżawy została zawarta w dniu 2021 r. na okres 10 lat. Za dzierżawę ww. gruntów otrzymuje Pan zapłatę bezgotówkową w formie 3 kwintali zboża z hektara. Zapłata za dzierżawę nie jest odsprzedawana i nie jest opodatkowana podatkiem VAT. Zboże to wykorzystuje Pan we własnym gospodarstwie.

Działka była i jest nadal wykorzystywana wyłącznie do prowadzenia działalności rolnej, podlegającej opodatkowaniu podatkiem rolnym.

Na działce uprawiane było zboże i tylko zboże. Nie jesteście Państwo rolnikami ryczałtowymi. Nie poczyniliście Państwo żadnych działań i nakładów mających na celu uatrakcyjnienie działki. Zamierzają Państwo ją sprzedać poprzez ogłoszenie w lokalnej prasie. Nie będą Państwo korzystać z żadnych pośredników przy sprzedaży działki. Nie zawarli Państwo żadnej umowy przedwstępnej dotyczącej działki numer 1.

W uzupełnieniu wniosku z 19 maja 2024 r. wskazał Pan, że:

Ad 1

W odpowiedzi na pytanie dotyczące nabycia działki nr 1. Została ona nabyta w 1993 roku na podstawie aktu notarialnego (Repetytorium A nr). Uprzejmie Pan informuje, że nabycie tej działki nastąpiło w ramach czynności niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Podstawy prawne: ustawa z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz.U. z 1993 r. Nr 11, poz. 50, z późn. zm.)

Ad 2

W odpowiedzi na pytanie dotyczące nabycia działki nr 1 w 1993 roku, uprzejmie Pan informuje, że nabycie tej działki nie zostało udokumentowane fakturą z wykazaną kwotą podatku VAT.

Zgodnie z obowiązującymi w 1993 roku przepisami dotyczącymi podatku od towarów i usług, transakcje dotyczące nieruchomości rolnych były zwolnione z VAT, o ile spełniały określone warunki, w tym prowadzenie na nich działalności rolniczej przez nabywców. W związku z tym, transakcja zakupu działki nr 1 nie wymagała wystawienia faktury VAT z wykazaną kwotą podatku, ponieważ była to czynność niepodlegająca opodatkowaniu podatkiem VAT.

Podstawy prawne dotyczące zwolnienia z obowiązku dokumentowania takiej transakcji fakturą VAT można znaleźć w ustawie z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz.U. z 1993 r. Nr 11, poz. 50, z późn. zm.).

Ad 3

W odpowiedzi na pytanie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu działki nr 1 przez Pana i Pana małżonkę, uprzejmie Pan informuje, że ani Panu, ani Pana małżonce nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu tej działki.

Zgodnie z obowiązującymi w 1993 roku przepisami ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz.U. z 1993 r. Nr 11, poz. 50, z późn. zm.), transakcje dotyczące nieruchomości rolnych, które były zwolnione z VAT, nie dawały prawa do odliczenia podatku naliczonego. Ponieważ nabycie działki nr 1 nie było opodatkowane podatkiem VAT, nie wystąpił podatek naliczony, który można byłoby odliczyć.

Ad 4

W odpowiedzi na pytanie dotyczące wykorzystywania działki nr 1 przez Państwa do dnia sprzedaży, uprzejmie Pan informuje, że działka nr 1 była, jest i będzie wykorzystywana wyłącznie na cele działalności zwolnionej z podatku od towarów i usług (VAT).

Działka nr 1 jest dzierżawiona przez innego rolnika, który uiszcza opłaty za użytkowanie w płodach rolnych. Działalność ta jest zwolniona z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.), który zwalnia od podatku dostawę produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej oraz świadczenie usług rolniczych przez rolników ryczałtowych.

Podstawą prawną zwolnienia jest art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług, który stanowi, że zwolnieniu z VAT podlegają dostawa produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej oraz świadczenie usług rolniczych przez rolników ryczałtowych.

Ad 5

W odpowiedzi na pytanie dotyczące sposobu wykorzystywania działki nr 1 przed jej oddaniem w dzierżawę, uprzejmie Pan informuje, że działka nr 1 była przez Państwa wykorzystywana pod uprawę zbóż.

Ad 6

W odpowiedzi na pytanie dotyczące statusu własności działki nr 1, uprzejmie Pan informuje, że działka nr 1 jest przedmiotem ustawowej współwłasności małżeńskiej. Działka ta została zakupiona wspólnie przez Państwa, jako małżonków, a w Państwa małżeństwie nie została ustanowiona rozdzielność majątkowa.

Ad 7

W odpowiedzi na pytanie dotyczące uchwały Rady Gminy z 2010, uprzejmie Pan informuje, że uchwała ta dotyczy uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Zgodnie z obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, przeznaczenie działki nr 1 jest następujące:

·Przeznaczenie podstawowe: produkcja przemysłowa, logistyka, składy.

·Przeznaczenie dopuszczalne: usługi, gospodarka odpadami, infrastruktura techniczna.

Nie ma przesłanek o planowanej zmianie przeznaczenia tej działki, w związku z czym obecne przeznaczenie działki nr 1 będzie obowiązywało również w dacie jej sprzedaży.

W odpowiedzi na pytanie dotyczące miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, uprzejmie Pan informuje, że działka nr 1 jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie z tym planem, przeznaczenie działki nr 1 jest następujące:

·Przeznaczenie podstawowe: produkcja przemysłowa, logistyka, składy.

·Przeznaczenie dopuszczalne: usługi, gospodarka odpadami, infrastruktura techniczna.

Nie ma przesłanek o planowanej zmianie przeznaczenia tej działki, w związku z czym obecne przeznaczenie będzie obowiązywało również w dacie jej sprzedaży.

Ad 9

W odpowiedzi na pytanie dotyczące zawarcia umowy przedwstępnej sprzedaży działki nr 1, uprzejmie Pan informuje, że umowa przedwstępna sprzedaży tej działki nie zostanie zawarta ani przez Pana ani przez Pana małżonkę.

Ad 10

W odpowiedzi na pytanie dotyczące udzielenia pełnomocnictwa nabywcy działki nr 1, uprzejmie Pan informuje, że pełnomocnictwo w celu występowania w Państwa imieniu w sprawach dotyczących ww. działki nie zostanie udzielone ani przez Pana, ani przez Pana małżonkę.

W uzupełnieniu wniosku z 10 czerwca 2024 r. wskazał Pan, że:

Ad la

W odpowiedzi na pytanie dotyczące zawarcia umowy dzierżawy działki numer 1, informuje Pan, że umowa została zawarta przez Pana. Żona nie wyraziła sprzeciwu wobec tej czynności.

Zgodnie z art. 36 § 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że drugi małżonek wyrazi sprzeciw wobec danej czynności. W Państwa przypadku umowa dzierżawy działki numer 1 została zawarta przez jednego z małżonków przy braku sprzeciwu drugiego małżonka, co jest zgodne z obowiązującymi przepisami prawa.

Ad lb

W odpowiedzi na pytanie dotyczące zawarcia umowy dzierżawy działki numer 1, wyjaśnił Pan, że umowa została podpisana wyłącznie przez Pana, dla którego tylko Pan jest stroną tej umowy, jest fakt, że na tej samej umowie dzierżawy zostały również uwzględnione inne działki, których jest Pan jedynym właścicielem.

Jako wyłączny właściciel tych dodatkowych działek, miał Pan prawo samodzielnie zawrzeć umowę dzierżawy obejmującą zarówno działkę numer 1, jak i inne działki będące Pana wyłączną własnością. Pana małżonka nie wyraziła sprzeciwu wobec zawarcia tej umowy, co jest zgodne z obowiązującymi przepisami prawa, które pozwalają właścicielowi nieruchomości na samodzielne zarządzanie swoim majątkiem, w tym zawieranie umów dzierżawy.

Ad Ic

Pan jest stroną umowy dzierżawy.

Ad ld

W odpowiedzi na pytanie dotyczące opodatkowania dochodów z tytułu dzierżawy działki numer 1, informuje Pan, że zarówno Pan, jak i Pana małżonka jesteście rolnikami i nie prowadzicie innej działalności gospodarczej. Działka jest używana przez dzierżawcę, do działalności rolniczej, w szczególności do uprawy zbóż.

Ponieważ działka numer 1 jest wykorzystywana do działalności rolniczej przez dzierżawcę, dochody uzyskane z tej dzierżawy są traktowane jako dochody z działalności rolniczej. W przypadku rolników, dochody z działalności rolniczej są opodatkowane podatkiem rolnym, a nie podatkiem dochodowym od osób fizycznych (PIT). W Polsce dochody z działalności rolniczej, w tym z dzierżawy gruntów rolnych, podlegają podatkowi rolnemu. Podatek rolny jest naliczany od powierzchni gospodarstwa rolnego i rodzaju użytków rolnych, a nie od dochodów uzyskanych z działalności rolniczej.

Wypłata za dzierżawę w formie płodów rolnych (3 kwintale zboża z hektara) również jest traktowana jako dochód z działalności rolniczej. Nie zmienia to jednak samej formy opodatkowania, która pozostaje podatkiem rolnym. W związku z tym, jako rolnicy uzyskujący dochody z działalności rolniczej poprzez dzierżawę gruntów wykorzystywanych do produkcji rolnej, nie odprowadzacie Państwo podatku dochodowego od osób fizycznych (PIT) z tytułu tych dochodów. Dochody te podlegają opodatkowaniu podatkiem rolnym.

Ad le

Nie prowadzą Państwo dodatkowej dokumentacji tej czynności. Przyjęcie zapłaty w formie płodów rolnych nie jest dokumentowane w tradycyjny sposób, jak to ma miejsce w przypadku transakcji gotówkowych czy bezgotówkowych. Zawarta umowa dzierżawy z 2021 r. na okres 10 lat jasno określa warunki dzierżawy, w tym formę płatności, co jest wystarczającą podstawą prawną i dokumentacyjną dla tej czynności.

Ad 2

Do dnia sprzedaży działki nie planują Państwo podejmować żadnych działań mających na celu zwiększenie jej wartości, takich jak ogrodzenie działki, wyposażenie w urządzenia i sieci wodociągowe, kanalizację sanitarną czy energetyczną. Działka będzie nadal wykorzystywana w celach rolniczych, bez dodatkowych inwestycji zwiększających jej wartość.

Ad 3

W odpowiedzi na pytanie dotyczące ewentualnego podziału działki numer 1 przed jej sprzedażą, informuje Pan, że nie zamierzają Państwo dokonywać podziału tej działki. Jeśli dojdzie do sprzedaży, działka będzie sprzedana w całości, bez dzielenia na mniejsze części. Jednocześnie zaznacza Pan, że na działce znajduje się pas ochronny rzeki, który zgodnie z obowiązującymi przepisami nie może być zabudowany. W razie sprzedaży działki, pas ochronny rzeki musi zostać oddzielony od sprzedawanej części działki i nie będzie wchodził w skład sprzedawanej nieruchomości.

Pytanie

Czy w przypadku sprzedaży działki będą Państwo podatnikami podatku od towarów i usług i w związku z tym będą Państwo musieli zapłacić ten podatek?

Stanowisko Zainteresowanych w sprawie

Uważają Państwo, że nie jesteście i nie zostaną Państwo również w przypadku działki czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Tym samym przyszła sprzedaż działki nie spowoduje obowiązku opodatkowania tej transakcji podatkiem od towarów i usług.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest:

prawidłowe - w zakresie nieuznania Pana małżonki za podatnika z tytułu sprzedaży działki nr 1 będącej we współwłasności małżeńskiej i tym samym braku obowiązku zapłaty podatku od towarów i usług z tytułu tej transakcji,

nieprawidłowe - w zakresie nieuznania Pana za podatnika z tytułu sprzedaży działki nr 1 będącej we współwłasności małżeńskiej i tym samym braku obowiązku zapłaty podatku od towarów i usług z tytułu tej transakcji.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361), zwanej dalej „ustawą”:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy:

Zatem w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, należy przyjąć, że zbycie nieruchomości gruntowych (działek) traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, ze zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE”:

Należy w tym miejscu wyjaśnić, że prawo dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielnie kilku osobom. Na tym polega współwłasność w świetle art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.).

Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się – jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji – przepisy odnoszące się do własności.

Zgodnie z art. 196 § 1 ww. ustawy Kodeks cywilny:

Na podstawie art. 196 § 2 ww. ustawy Kodeks cywilny:

Art. 198 ustawy Kodeks cywilny stanowi, że:

Współwłaściciel ma względem swojego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli. Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Kwestie stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2023 r., poz. 2809 ze zm.).

Na mocy art. 31 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy:

Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

Na podstawie art. 35 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy:

Według art. 36 § 1 oraz § 2 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy:

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy:

Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego.

Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy:

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu, musi być wykonywana przez podmiot o statusie podatnika działającego w takim charakterze w odniesieniu do tej czynności.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Według art. 15 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy:

Stosownie do art. 2 pkt 15 ustawy:

Zgodnie z art. 2 pkt 19 ustawy:

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy:

Zaznaczyć należy, że zwolnienie rolnika ryczałtowego od podatku ma charakter przedmiotowo-podmiotowy. Od podatku zwolnieni są tylko rolnicy ryczałtowi i tylko w zakresie wyraźnie wskazanym w przepisie. Świadczenie usług rolniczych oraz dostawa produktów rolnych przez podmioty inne niż rolnicy ryczałtowi podlega opodatkowaniu. Innego rodzaju działalność prowadzona przez rolnika ryczałtowego, nieuprawniająca go do zwolnienia przedmiotowego (np. działalność handlowa, dostawa produktów rolnych innych niż własnej produkcji, dzierżawa, świadczenie usług innych niż rolnicze), co do zasady podlegać będzie opodatkowaniu wg stawek właściwych dla tych czynności.

Ponadto, określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku od towarów i usług jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

W tym miejscu należy również wskazać, że na podstawie art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 str. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady:

Jednocześnie w art. 12 ust. 1 lit. b Dyrektywy 2006/112/WE Rady wskazano, że:

Zgodnie z art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE Rady:

W myśl art. 2 ust. 1 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE Rady:

Analiza powyższych przepisów prawa wspólnotowego wskazuje, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te powinny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Należy zaznaczyć, że autonomiczność prawa podatkowego wyklucza możliwość interpretacji przepisów, która zakładałaby, że stosunki majątkowe między małżonkami, regulowane przepisami Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, mogą kształtować zakres praw i obowiązków podatników podatku od towarów i usług.

Na podstawie ww. przepisów, podatnikiem podatku od towarów i usług jest ten z małżonków, który dokonał czynności podlegającej opodatkowaniu.

Wobec tego, podmiot świadczący usługę dzierżawy będzie podatnikiem podatku od towarów i usług wówczas, gdy dzierżawę tę będzie wykonywał we własnym imieniu i na własny rachunek. Jeżeli przedmiotem dzierżawy jest rzecz stanowiąca majątek wspólny małżonków, to podatnikiem podatku od towarów i usług, w okolicznościach wskazanych w art. 15 ustawy o VAT, będzie ten małżonek, który dokonał czynności podlegającej opodatkowaniu, czyli ten, który dokonuje dzierżawy we własnym imieniu (jest stroną czynności prawnej). Natomiast jeżeli małżonkowie dokonali czynności wspólnie, to każdy z nich z osobna jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów, jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej ani też nie został wykorzystany w trakcie jego posiadania na cele działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „gospodarczą” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zatem w kwestii podlegania opodatkowaniu sprzedaży działki nr 1 będącej we współwłasności małżeńskiej istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego opisu sprawy, w celu dokonania sprzedaży ww. działki, podejmą Państwo aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co będzie skutkowało koniecznością uznania Państwa za podmioty prowadzące działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatników podatku od towarów i usług.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, czy też prowadzenia działalności, ani też w trakcie posiadania nie został wykorzystany do działalności gospodarczej.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy 2006/112/WE Rady, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Co istotne – jak wskazał TSUE – dla uznania, że czynność sprzedaży działek następuje poza działalnością gospodarczą nie ma znaczenia fakt, że podmiot dokonujący dostawy jest „rolnikiem ryczałtowym”. Trybunał nie uznał za podatnika VAT w rozumieniu prawa UE osoby fizycznej dokonującej sprzedaży gruntu, która prowadziła działalność rolniczą na tym gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, jeżeli nie wykonywała ona dodatkowych czynności (oprócz podziału) w związku z tą sprzedażą.

Inaczej jest natomiast – jak wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Należy zatem sięgnąć do wykładni wynikającej z orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla celów działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania nieruchomości czy jej części w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być, np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z przywołanych wyżej przepisów wynika, że dostawa towarów (w tym nieruchomości gruntowej) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że powyższe może mieć miejsce również w odniesieniu do czynności dokonanej jednorazowo. Dla uznania czynności za wykonywaną w ramach działalności gospodarczej nie ma bowiem znaczenia częstotliwość jej wykonywania, lecz zamiar, z jakim została zrealizowana i okoliczności w jakich ją wykonano. Oznacza to, że w niniejszej sprawie należy przeanalizować całokształt działań, jakie Państwo podjęli w odniesieniu do działki będącej przedmiotem sprzedaży.

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia, czy planowana w przyszłości sprzedaż działki nr 1 będącej we współwłasności małżeńskiej będzie opodatkowana podatkiem VAT.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem, osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

Znaczenie dla przedmiotowej sprawy ma analiza całokształtu działań jakie Państwo podjęli/podejmą w odniesieniu do działki nr 1 będącej we współwłasności małżeńskiej przez cały okres jej posiadania. Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że działkę nr 1 w obecnej chwili dzierżawi Pan osobie, która wykorzystuje ją do produkcji rolnej (uprawa zbóż). Umowa dzierżawy została zawarta w 2021 r. na okres 10 lat. Za dzierżawę ww. gruntów otrzymuje Pan zapłatę bezgotówkową w formie 3 kwintali zboża z hektara. Umowa dzierżawy została zawarta przez Pana i Pan jest stroną umowy dzierżawy.

W tym miejscu należy wskazać, że na mocy art. 693 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.), zwanej dalej Kodeksem cywilnym:

Tak więc dzierżawa jest umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną –odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania i pobierania pożytków, jest świadczenie dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Umowa dzierżawy jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony – zarówno wydzierżawiającego, jak i dzierżawcę – określone przepisami obowiązki.

Zatem dzierżawa stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Tym samym wypełnia ona określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej.

Istota umowy dzierżawy wskazuje, że na jej podstawie dochodzi do odpłatnego świadczenia usług przez właściciela na rzecz dzierżawcy. Dzierżawca za oddaną mu w dzierżawę rzecz płaci umówiony czynsz. Istnieje zatem bezpośredni związek między świadczoną usługą, a przekazanym za nią wynagrodzeniem.

Podkreślić należy, że czynność może być albo odpłatna albo nieodpłatna. Na gruncie podatku od towarów i usług nie występują czynności częściowo odpłatne. Jeśli tylko czynność została wykonana za wynagrodzeniem, to jest ona odpłatna.

Orzecznictwo TSUE wskazuje, że odpłatność ma miejsce, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług, a otrzymanym wynagrodzeniem będącym świadczeniem wzajemnym; dostawcę towarów lub usługodawcę łączy z odbiorcą stosunek prawny, z którego wynika obowiązek dostawy towarów lub świadczenia usług oraz wysokość wynagrodzenia (świadczenia wzajemnego) za dokonanie tych czynności; wynagrodzenie jest wyrażalne w pieniądzu, co oznacza, że istnieje możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie za dostawę towarów lub świadczenie usług.

Wynagrodzenie (zapłata) może mieć postać zarówno świadczenia pieniężnego, jak i rzeczowego (określonego w naturze), np. w przypadku dostawy towaru w zamian za świadczenie usługi, czy też w sytuacji zamiany towarów bądź usług.

W kontekście niniejszej sprawy, należy zwrócić uwagę na treść zdania drugiego definicji pojęcia „działalność gospodarcza”, w której mówi się o wykorzystywaniu m.in. towarów w sposób ciągły do celów zarobkowych. Takie wykorzystywanie towarów ma miejsce poprzez oddanie ich w stosunki obligacyjne (najem, dzierżawa, leasing itp.).

Istota umowy dzierżawy wskazuje, że na jej podstawie dochodzi do odpłatnego świadczenia usług przez właściciela na rzecz dzierżawcy. Dzierżawca za oddaną mu w dzierżawę rzecz płaci umówiony czynsz. Istnieje zatem bezpośredni związek między świadczoną usługą a przekazanym za nią wynagrodzeniem.

Zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział dla niektórych czynności obniżone stawki lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 955):

Co do zasady, dzierżawa gruntów stanowi świadczenie usług i czynność ta podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki właściwej dla tej czynności. Wyjątek stanowi dzierżawa gruntów przeznaczonych na cele rolnicze, która korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie § 3 ust. 1 pkt 2 powołanego powyżej rozporządzenia.

W konsekwencji, dzierżawa nieruchomości, w tym również dzierżawa gruntów przeznaczonych na cele rolnicze stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Tym samym wypełnia ona określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, bez względu na to, czy dzierżawa jest prowadzona w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że dzierżawa działki nr 1, w zamian za którą otrzymuje Pan zboże, ma charakter odpłatny, bowiem zboże pełni funkcję zapłaty za tą usługę. Zatem działka nr 1, która została odpłatnie przez Pana wydzierżawiona, na podstawie umowy dzierżawy zawartej w 2021 r., na okres 10 lat, była/jest wykorzystywana przez Pana w działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

W związku z tym, w przypadku sprzedaży działki nr 1 będącej we współwłasności małżeńskiej nie będzie Pan zbywać majątku osobistego, lecz majątek wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej. Jak zostało wskazane powyżej, majątek prywatny to majątek danej osoby fizycznej, który nie jest przez nią wykorzystywany dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej, a w całym okresie posiadania tego majątku osoba ta musi wykazywać zamiar wykorzystywania go w ramach majątku osobistego.

Wydzierżawienie przez Pana działki nr 1 będącej we współwłasności małżeńskiej, którą w przyszłości planujecie Państwo sprzedać, spowodowało, że utraciła ona charakter majątku prywatnego. Wykorzystywanie przez Pana w sposób ciągły dla celów zarobkowych ww. działki powoduje, że była/jest/będzie ona wykorzystywana w prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej, a nie wyłącznie w ramach majątku osobistego. Bowiem dzierżawa działki na cele rolnicze – jak wyżej już rozstrzygnięto – wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, bez względu na to, czy dzierżawa jest prowadzona w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ze wskazanego wyżej orzeczenia C-291/92 wynika, że aby nieruchomości nie stanowiły majątku związanego z działalnością gospodarczą, nie mogą one służyć takiej działalności w całym okresie ich posiadania.

Natomiast analiza przedstawionego we wniosku opisu sprawy i powołanych regulacji, prowadzi do wniosku, że skoro stroną umowy dzierżawy jest Pan, to należy uznać Pana za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu planowanej w przyszłości sprzedaży działki nr 1 będącej we współwłasności małżeńskiej. Natomiast Pana małżonka nie będzie podatnikiem z tytułu tej transakcji, gdyż brak jest przesłanek, które wskazywałyby na jej aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami, porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie sprzedażą gruntów. Zatem, dostawa działki nr 1 będącej we współwłasności małżeńskiej będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT jako odpłatna dostawa towarów na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

Wykonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może korzystać ze zwolnienia od tego podatku albo może być opodatkowana tym podatkiem.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy:

Stosownie do treści art. 2 pkt 33 ustawy:

Zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę. Elementem, który determinuje możliwość skorzystania z ww. zwolnienia od podatku VAT przy zbyciu gruntów, jest przeznaczenie gruntu na cele inne niż budowlane. Przy czym o tym, że dany teren jest terenem budowlanym przesądzają zapisy w planie zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy.

W tym miejscu wskazania wymaga, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany” oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę. Zatem, także w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Z opisu sprawy wynika, że działki nr 1 jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a jej przeznaczenie zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego to produkcja przemysłowa, logistyka, składy oraz dopuszczalne przeznaczenie na usługi, gospodarkę odpadami i infrastrukturę techniczną.

Tym samym, działka nr 1 na dzień sprzedaży będzie stanowiła teren budowlany, zdefiniowany w art. 2 pkt 33 ustawy i w rezultacie jej sprzedaż nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

W związku z powyższym należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży tej działki w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z tym przepisem:

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Z treści wniosku wynika, że działka nr 1 została nabyta w 1993 roku na podstawie aktu notarialnego, nabycie tej działki nastąpiło w ramach czynności niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT oraz nie zostało udokumentowane fakturą.

NSA w wyroku z dnia 28 lutego 2013 r., sygn. akt I FSK 627/12 wskazał, że „zwolnienie, o którym mowa w art. 136 lit. b) dyrektywy 2006/112/WE, a więc również wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 2 u.p.t.u., przysługuje tylko wtedy gdy podatnik nie ma prawa do odliczenia podatku na skutek ograniczeń i zakazów przewidzianych przepisami dyrektywy lub u.p.t.u., co wynika np. ze związku ze sprzedażą zwolnioną od podatku (por. art. 86 i art. 88 ustawy), a więc nie ma zastosowania, gdy brak odliczenia podatku w poprzedniej fazie obrotu wynika z faktu, że dana czynność w ogóle nie podlegała opodatkowaniu (por. wyrok ETS z dnia 8 grudnia 2005 r. w sprawie C-280/04 Jyske Finanse A/S) oraz gdy podatnik, mając prawo do odliczenia podatku naliczonego, z uprawnienia tego nie skorzystał”.

W wyroku, na który powołuje się Naczelny Sąd Administracyjny, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdził, że ze zwolnienia z VAT nie będzie korzystać dostawa towarów, w stosunku do których podatnik nie odliczył VAT naliczonego z powodów innych niż ściśle określone w art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE. Tym samym, przepis art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE wskazuje zatem, że w przypadkach, w których przy nabyciu towaru VAT w ogóle nie wystąpił, nie można uznać, że mamy do czynienia z brakiem prawa do odliczenia VAT.

Powyższe oznacza, że zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, nie może mieć zastosowania do zbycia towaru przez podatnika, jeżeli transakcja sprzedaży w wyniku której nabył on wcześniej ten towar nie była opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Zatem w zaistniałej sytuacji nie można mówić, że przysługiwało Państwu prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu nieruchomości, lub że takie prawo Państwu nie przysługiwało, skoro dostawa nie była objęta tym podatkiem i przy nabyciu nie wystąpił podatek VAT, który mógłby podlegać odliczeniu.

Zatem, sprzedaż działki nr 1 będącej we współwłasności małżeńskiej nie będzie objęta zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, gdyż nie został spełniony co najmniej jeden z warunków, o których mowa w tym przepisie.

W konsekwencji, sprzedaż przez Państwa działki nr 1 będącej we współwłasności małżeńskiej będzie stanowiła czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy, która nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 i pkt 9 ustawy, a zatem będzie opodatkowana wg właściwej stawki podatku od towarów i usług.

W związku z tym, z tytułu sprzedaży działek nr 1 będącej we współwłasności małżeńskiej będzie Pan zobowiązany do uiszczenia podatku od towarów i usług.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które przedstawili Zainteresowani i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Pana wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Tut. Organ zauważa, że publikator ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług wskazany przez Pana, tj. Dz.U. 2004 nr 54 poz. 535 z późn. zm., jest nieaktualny. Obecnie tekst jednolity ww. ustawy opublikowany został w Dz. U. z 2024 r. poz. 361.

Ponadto podkreślam, że wydając interpretację przepisów prawa podatkowego Organ nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach przedstawionego przez Państwa opisu sprawy. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem sprawy. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania

(Zainteresowany będący stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383, ze zm.).