Interpretacja indywidualna z dnia 18 czerwca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL3.4012.295.2024.1.AW
Ustalenie, czy Gmina, otrzymywane od Powiatu kwoty z tytułu dzierżawy obwodów łowieckich, powinna, zgodnie z art. 8 ustawy, traktować jako świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy i wykazywać jako sprzedaż zwolnioną od VAT w ewidencji sprzedaży Gminy, a co za tym idzie w pliku JPK przesyłanym do Urzędu Skarbowego.
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług – jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
26 kwietnia 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 26 kwietnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy Gmina, otrzymywane od Powiatu kwoty z tytułu dzierżawy obwodów łowieckich, powinna, zgodnie z art. 8 ustawy, traktować jako świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy i wykazywać jako sprzedaż zwolnioną od VAT w ewidencji sprzedaży Gminy, a co za tym idzie w pliku JPK przesyłanym do Urzędu Skarbowego. Uzupełnili Państwo wniosek poprzez dokonanie wpłaty brakującej opłaty za wydanie interpretacji indywidualnej.
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Gmina (...) (dalej: Gmina) jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem od towarów i usług. Teren Gminy obejmuje m.in. obszary obwodów łowieckich, które zgodnie z ustawą z dnia 13 października 1995 r. Prawo łowieckie (Dz. U. z 2023 r. poz. 1082) wydzierżawiane są przez Powiat na rzecz Kół Łowieckich. Powiat w związku z dzierżawą obwodów łowieckich znajdujących się na terenie Gminy (...) przekazuje na konto Gminy część czynszu dzierżawnego przypadającego Gminie (...).
Starosta, działając z ramienia Powiatu i wykonując zadania z zakresu administracji rządowej, na podstawie art. 29 ust. 1 pkt 2 ustawy z 13 października 1995 r. Prawo łowieckie (Dz. U. z 2023 r. poz. 1082), wydzierżawia obwody łowieckie na rzecz Kół Łowieckich. Pomiędzy stronami (Powiat – Koła Łowieckie) zawierane są umowy cywilnoprawne dzierżawy obwodów łowieckich, w skład którego wchodzą grunty leśne, grunty polne oraz grunty wyłączone z dzierżawienia na podstawie art. 26 ustawy z 13 października 1995 r. Prawo łowieckie.
Zgodnie z zawartymi umowami Koła Łowieckie zobowiązują się do prowadzenia racjonalnej gospodarki łowieckiej, która prowadzona jest w obwodach łowieckich na zasadach określonych w ww. ustawie, w oparciu i zgodnie z rocznym planem łowieckim oraz wieloletnim programem hodowlanym. Koła Łowieckie prowadzą gospodarkę łowiecką poprzez hodowlę i pozyskanie zwierzyny oraz działają na rzecz jej ochrony poprzez regulację liczebności populacji zwierząt łownych. Zatem, jednym z przejawów działalności Kół Łowieckich jest odstrzał zwierzyny, która następnie jest, co do zasady, przedmiotem sprzedaży.
Z tytułu dzierżawy gruntu, który przeznaczony jest na cele działalności łowieckiej rolniczej, Koła Łowieckie zobowiązane są uiszczać na rzecz Powiatu czynsz dzierżawny. Kalkulując czynsz dzierżawny uwzględnia się powierzchnie gruntów stanowiących obwód łowiecki, równowartość pieniężną żyta ogłaszaną dla podatku rolnego oraz ustaloną kategorię obwodu łowieckiego, zgodnie z treścią rozporządzenia Ministra Ochrony Środowiska z 26 października 2018 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania czynszu dzierżawnego oraz udziału dzierżawców obwodów łowieckich w kosztach ochrony lasu przed zwierzyną (Dz. U. z 2018 r. poz. 2085 ze zm.).
Ponadto, dzierżawca zobowiązany jest do wpłaty udziału w kosztach ochrony lasu przed zwierzyną w przypadku nieusprawiedliwionego niezrealizowania rocznego planu łowieckiego, zgodnie z art. 30 ust. 3 pkt 3 ustawy z 13 października 1995 r. Prawo łowieckie. Rozliczenie następuje raz w roku.
W kolejnym etapie, zgodnie z art. 31 ust. 1 ustawy Prawo łowieckie, Powiat jako wydzierżawiający obowiązany jest rozliczyć otrzymany czynsz dzierżawny między gminami i nadleśnictwami, właściwymi ze względu na położenie danych obwodów łowieckich. Kwoty, jakie Powiat przekazuje na konta podmiotów właściwych ze względu na położenie danych obwodów łowieckich są kwotami brutto, gdyż dzierżawa ta objęta jest zwolnieniem od podatku od towarów i usług na podstawie § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień.
Obwody Łowieckie, będące przedmiotem dzierżawy, na rzecz Kół Łowieckich stanowią grunty przeznaczone na cele działalności rolniczej, o której mowa w art. 2 pkt 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U z 2023 r. poz. 1570 ze zm.). Przepisy ustawy nie definiują pojęcia „cele rolnicze”, jednakże w art. 2 pkt 15 ustawy o VAT zdefiniowana została działalność rolnicza, tj. produkcja roślinna i zwierzęca, w tym również produkcja materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcja, produkcja warzywnicza, gruntowa, szklarniowa i pod folią, produkcja roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadownicza, chów, hodowla i produkcja materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcja zwierzęca typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowla ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro”, fermowa hodowla i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnia drobiu, hodowla i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowla dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowla innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (CN 44034100 i 440349) oraz bambusa (CN 14011000), a także świadczenie usług rolniczych.
Posiłkując się zapisem powyższej definicji uznać należy, że gruntem przeznaczonym na cele rolnicze jest grunt, który wydzierżawiający przekazał na cele działalności, o której mowa w art. 2 pkt 15 ustawy, tj. m.in. gospodarki leśnej, łowieckiej czy rybackiej.
Pytanie
Czy Gmina (...), otrzymywane od Powiatu kwoty z tytułu dzierżawy obwodów łowieckich powinna zgodnie z art. 8 ustawy o VAT traktować jako świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy i wykazywać jako sprzedaż zwolnioną od VAT w ewidencji sprzedaży Gminy, a co za tym idzie w pliku JPK przesyłanym do Urzędu Skarbowego?
Państwa stanowisko w sprawie
Zdaniem Państwa, Gmina (...) wpływów otrzymywanych od Powiatu z tytułu dzierżawy obwodów łowieckich nie powinna wykazywać w swojej ewidencji VAT.
Zgodnie z art. 29 ust. 1 pkt 2 ustawy z 13 października 1995 r. Prawo łowieckie (Dz. U. z 2023 r. poz. 1082), Starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej, wydzierżawia obwody łowieckie polne na rzecz kół łowieckich na podstawie zawartych umów dzierżawy obwodów łowieckich.
Wydzierżawianie polnych obwodów łowieckich przez Starostę wykonującego zadanie z zakresu administracji rządowej, dokonywane jest na podstawie umowy cywilnoprawnej, gdzie stroną stosunku prawnego świadczącą przedmiotowe usługi dzierżawy na rzecz Kół Łowieckich jest Starosta. Zatem, to na Staroście, a nie na Gminie (która nie świadczy przedmiotowych usług dzierżawy), ciąży obowiązek podatkowy w zakresie podatku od towarów i usług z tytułu świadczenia przedmiotowych usług dzierżawy. To na Staroście jako stronie umowy cywilnoprawnej z Kołami Łowieckimi ciąży obowiązek wykazywania w ewidencji sprzedaży kwot z tytułu tychże transakcji ze stawką zwolnioną od opodatkowania VAT.
Biorąc powyższe pod uwagę, odnosząc się do wskazanej we wniosku kwestii przekazania Gminie przez Powiat czynszu z tytułu świadczonych usług dzierżawy obwodów łowieckich, stwierdzić należy, że z uwagi na to, iż Gmina nie świadczy przedmiotowych usług dzierżawy, przekazany przez ten podmiot czynsz nie stanowi dla Gminy należności za świadczenie usług. Przekazanie środków pieniężnych, wynikające z rozliczenia przez Starostę czynszu z tytułu świadczonych usług dzierżawy obwodów łowieckich po stronie Gminy nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż pieniądz jako środek płatniczy nie jest towarem i nie mieści się w zakresie powołanej definicji ustawowej. W przedmiotowej sprawie otrzymany przez Gminę od Starostwa Powiatowego czynsz dzierżawny z tytułu wyżej wymienionej usługi nie stanowi obrotu w podatku od towarów i usług, a zatem Gmina nie powinna uwzględniać tych wartości w ewidencji VAT.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361), zwanej dalej ustawą:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:
1)odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2)eksport towarów;
3)import towarów na terytorium kraju;
4)wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5)wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:
1) przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2) wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3) wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4) wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5) ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6) oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7) zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.
Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy:
Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:
1)przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2)zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3)świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
Z cytowanych wyżej przepisów ustawy wynika, że przez usługę rozumie się każde świadczenie na rzecz danego podmiotu niebędące dostawą towarów.
Z uwagi na powyższe unormowania pod pojęciem usługi (świadczenia) rozumie się każde zachowanie się na rzecz innej osoby, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).
Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie. Jednak usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.
W związku z powyższym, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym, związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.
Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy lub świadczenia usług w świetle art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Czynność podlega bowiem opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wtedy, gdy wykonana jest przez podatnika.
W myśl art. 15 ust. 1 ustawy:
Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy:
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy:
Nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie umów cywilnoprawnych.
Wyłączenie z grona podatników VAT organów władzy publicznej jest możliwe tylko wtedy, gdy wykonują one czynności w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji państwowych, np. w zakresie administracji, sądownictwa, obrony narodowej. Wówczas wyłączenie z opodatkowania nie prowadzi do naruszenia zasad konkurencji. Organy władzy publicznej są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych.
Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług, podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Z powołanego wyżej przepisu art. 15 ust. 6 ustawy wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Tylko w tym zakresie ich czynności mają bowiem charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.
Z opisu sprawy wynika, że Gmina jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem od towarów i usług. Teren Gminy obejmuje m.in. obszary obwodów łowieckich, które zgodnie z ustawą Prawo łowieckie, wydzierżawiane są przez Powiat na rzecz Kół Łowieckich. Powiat w związku z dzierżawą obwodów łowieckich znajdujących się na terenie Gminy przekazuje na konto Gminy część czynszu dzierżawnego przypadającego Gminie. Pomiędzy stronami (Powiat – Koła Łowieckie) zawierane są umowy cywilnoprawne dzierżawy obwodów łowieckich, w skład którego wchodzą grunty leśne, grunty polne oraz grunty wyłączone z dzierżawienia na podstawie art. 26 ustawy Prawo łowieckie. Z tytułu dzierżawy gruntu, który przeznaczony jest na cele działalności łowieckiej rolniczej, Koła Łowieckie zobowiązane są uiszczać na rzecz Powiatu czynsz dzierżawny. Ponadto, dzierżawca zobowiązany jest do wpłaty udziału w kosztach ochrony lasu przed zwierzyną w przypadku nieusprawiedliwionego niezrealizowania rocznego planu łowieckiego, zgodnie z art. 30 ust. 3 pkt 3 ustawy Prawo łowieckie. Rozliczenie następuje raz w roku. W kolejnym etapie, zgodnie z art. 31 ust. 1 ustawy Prawo łowieckie, Powiat jako wydzierżawiający obowiązany jest rozliczyć otrzymany czynsz dzierżawny między gminami i nadleśnictwami, właściwymi ze względu na położenie danych obwodów łowieckich. Kwoty, jakie Powiat przekazuje na konta podmiotów właściwych ze względu na położenie danych obwodów łowieckich są kwotami brutto, gdyż dzierżawa ta objęta jest zwolnieniem od podatku od towarów i usług na podstawie § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień. Obwody Łowieckie, będące przedmiotem dzierżawy, na rzecz Kół Łowieckich stanowią grunty przeznaczone na cele działalności rolniczej, o której mowa w art. 2 pkt 15 ustawy o podatku od towarów i usług.
Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia, czy Gmina, otrzymywane od Powiatu kwoty z tytułu dzierżawy obwodów łowieckich, powinna, zgodnie z art. 8 ustawy, traktować jako świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.
Jak wynika z art. 24 ust. 1 ustawy z 13 października 1995 r. Prawo łowieckie (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1082):
W myśl art. 28 ust. 1 ustawy Prawo łowieckie:
Obwody łowieckie wydzierżawia się kołom łowieckim Polskiego Związku Łowieckiego, z zastrzeżeniem ust. 1a.
Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy Prawo łowieckie:
Obwody łowieckie wydzierżawiają, na wniosek Polskiego Związku Łowieckiego, po zasięgnięciu opinii wójta (burmistrza, prezydenta miasta) oraz właściwej izby rolniczej:
1)obwody łowieckie leśne – dyrektor regionalnej dyrekcji Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe;
2) obwody łowieckie polne – starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej;
3) obwody łowieckie znajdujące się na terenie więcej niż jednego powiatu – starosta powiatu, na terenie którego znajduje się największa część obwodu łowieckiego.
Tym samym, Dyrektor Regionalnej Dyrekcji Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe jako wydzierżawiający obwody łowieckie leśne oraz Starosta, wykonujący zadania z zakresu administracji rządowej jako wydzierżawiający obwody łowieckie polne – zawierają umowy z kołami łowieckimi jako dzierżawcami na dzierżawę tych obiektów.
Jak stanowi art. 29a ust. 1 ustawy Prawo łowieckie:
Umowa dzierżawy obwodu łowieckiego w szczególności powinna zawierać:
1) numer i powierzchnię obwodu łowieckiego;
2) obszar gruntów leśnych i polnych wchodzących w skład obwodu łowieckiego;
3) kategorię obwodu łowieckiego;
4) wysokość czynszu za dzierżawę obwodu łowieckiego i termin jego płatności;
6) zasady zastosowania odstrzału zastępczego;
7) sposób i terminy rozliczeń między stronami umowy w przypadku jej rozwiązania.
Zgodnie z art. 29 ust. 3 ustawy Prawo łowieckie:
W kwestiach nieuregulowanych w ustawie stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego dotyczące dzierżawy.
Stosownie do art. 693 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.):
Przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.
Tak więc, dzierżawa jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania i pobierania pożytków, jest świadczenie dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Umowa dzierżawy jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony – zarówno wydzierżawiającego, jak i dzierżawcę – określone przepisami obowiązki.
W konsekwencji, z uwagi na fakt, że dzierżawa jest niewątpliwie czynnością cywilnoprawną (nie natomiast publicznoprawną), dla tej czynności organ władzy publicznej (wydzierżawiający) występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.
Z powyższych unormowań wynika, że odpłatne udostępnianie przez Powiat na podstawie umowy dzierżawy obwodu łowieckiego polnego na rzecz Kół Łowieckich, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, jako odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy.
Zatem, to na Powiecie, a nie na Gminie (która nie świadczy usług dzierżawy obwodów łowieckich), ciąży obowiązek podatkowy w zakresie podatku od towarów i usług z tytułu świadczenia przedmiotowych usług dzierżawy.
Stosownie do art. 30 ust. 1 ustawy Prawo łowieckie:
W przypadku nieusprawiedliwionego niezrealizowania rocznego planu łowieckiego dzierżawcy obwodów łowieckich obowiązani są do udziału w kosztach ochrony lasu przed zwierzyną.
Z kolei przepis art. 30 ust. 2 ustawy Prawo łowieckie stanowi, że:
Udział w kosztach, o których mowa w ust. 1, uwzględnia się w wysokości czynszu za dzierżawę obwodu łowieckiego, przy czym udział ten przypada w całości właściwemu nadleśnictwu.
Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.
Zgodnie z delegacją ustawową zawartą w art. 82 ust. 3 ustawy:
Minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, wprowadzić inne niż określone w art. 43-81 zwolnienia od podatku, a także określić szczegółowe warunki stosowania tych zwolnień, uwzględniając:
1) specyfikę wykonywania niektórych czynności oraz uwarunkowania obrotu gospodarczego niektórymi towarami;
2) przebieg realizacji budżetu państwa;
3) potrzebę uzyskania dostatecznej informacji o towarach będących przedmiotem zwolnienia;
4) przepisy Unii Europejskiej.
Na mocy § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 955 ze zm.):
Zwalnia się od podatku dzierżawę gruntów przeznaczonych na cele rolnicze.
Z powyższych przepisów wynika, że – co do zasady – dzierżawa gruntów stanowi świadczenie usług i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wyjątek stanowi dzierżawa gruntów przeznaczonych na cele rolnicze, która korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie przywołanego rozporządzenia wykonawczego do ustawy.
Przepisy ustawy nie definiują pojęcia „cele rolnicze”, jednakże w art. 2 pkt 15 ustawy zdefiniowana została działalność rolnicza.
W myśl art. 2 pkt 15 ustawy:
Przez działalność rolniczą rozumie się przez to produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro”', fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (CN 4403 41 00 i 4403 49) oraz bambusa (CN 1401 10 00), a także świadczenie usług rolniczych.
Posiłkując się zapisem powyższej definicji należy uznać, że gruntem przeznaczonym na cele rolnicze jest grunt, który wydzierżawiający przekazał na cele działalności, o której mowa w art. 2 pkt 15 ustawy, tj. m.in. gospodarki leśnej, łowieckiej czy rybackiej.
Z uwagi na przytoczone przepisy prawa w świetle przedstawionych okoliczności należy stwierdzić, że decydujące znaczenie w kwestii możliwości zwolnienia od podatku czynności dzierżawy gruntów jest ich faktyczne przeznaczenie przez dzierżawcę − na cele rolnicze.
W analizowanej sprawie, Starosta działając w imieniu Powiatu, na podstawie art. 29 ust. 1 pkt 2 ustawy Prawo łowieckie, wydzierżawia Kołom Łowieckim obwody łowieckie polne, które należą do Gminy. Zgodnie z zawartymi umowami Koła Łowieckie zobowiązują się do prowadzenia na wydzierżawionym obszarze racjonalnej gospodarki łowieckiej.
Zatem, biorąc pod uwagę powyższe informacje, stwierdzić należy, że dzierżawione przez Powiat obwody łowieckie są przeznaczone do celów rolniczych, tj. do celów prowadzenia gospodarki łowieckiej. Tym samym, został spełniony warunek do zastosowania dla ww. usługi dzierżawy obwodów łowieckich zwolnienia od podatku VAT na podstawie § 3 ust. 1 pkt 2 powołanego rozporządzenia Ministra Finansów z 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień. Ponadto, jak wynika z przepisu art. 30 Prawa łowieckiego, w przypadku nieusprawiedliwionego niezrealizowania rocznego planu łowieckiego dzierżawcy obwodów łowieckich obowiązani są do udziału w kosztach ochrony lasu przed zwierzyną, który to udział w kosztach uwzględnia się w wysokości czynszu za dzierżawę obwodu łowieckiego. Zatem, udział w kosztach ochrony lasu przed zwierzyną, stanowiący część składową dzierżawy obwodu łowieckiego również korzysta ze zwolnienia od podatku.
W konsekwencji, dzierżawa obwodów łowieckich przez Powiat korzysta ze zwolnienia od podatku VAT, zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień.
Zgodnie z art. 31 ust. 1-3 ustawy Prawo łowieckie:
Wydzierżawiający obowiązany jest rozliczyć otrzymany czynsz dzierżawny między nadleśnictwami i gminami.
Nadleśnictwu przypada czynsz odpowiadający powierzchni państwowych gruntów leśnych, a gminom – odpowiadający pozostałej powierzchni obwodu łowieckiego.
Za obwody łowieckie wyłączone z wydzierżawiania zarządcy tych obwodów uiszczają ekwiwalent równy wysokości średniego czynszu za dzierżawę, stosowanego w obwodach łowieckich, wydzierżawionych na obszarze danej gminy lub gmin sąsiednich, a należność rozliczają według zasad określonych w ust. 1 i 2.
Biorąc powyższe pod uwagę oraz odnosząc się do wskazanej we wniosku kwestii przekazania Gminie przez Powiat (wydzierżawiającego) – zgodnie z art. 31 ust. 1 ustawy Prawo łowieckie – odpowiedniej kwoty czynszu z tytułu świadczonych przez niego usług dzierżawy obwodów łowieckich, stwierdzić należy, że Gmina nie świadczy ww. usług (nie jest Stroną zawieranej umowy), tym samym przekazane przez Powiat kwoty czynszu nie stanowią dla Gminy należności za świadczenie usług, a tym samym nie stanowią wynagrodzenia z tytułu ich świadczenia na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług.
Zatem, przekazanie środków pieniężnych (wynikające z rozliczenia przez Starostę Powiatu czynszów z tytułu świadczonych usług dzierżawy), nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż pieniądz jako środek płatniczy nie jest towarem i nie mieści się w zakresie powołanej definicji ustawowej.
Państwa wątpliwości dotyczą również ustalenia, czy Gmina, otrzymywane od Powiatu kwoty z tytułu dzierżawy obwodów łowieckich powinna wykazywać jako sprzedaż zwolnioną od VAT w ewidencji sprzedaży Gminy, a co za tym idzie w pliku JPK przesyłanym do Urzędu Skarbowego.
Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy:
Podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c, art. 133 i art. 138g ust. 2.
Jak stanowi art. 99 ust. 7c ustawy:
Deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 1-3, zawierają dane niezbędne do rozliczenia podatku, obliczenia jego wysokości, w tym wysokości podstawy opodatkowania, podatku należnego i podatku naliczonego, a także dane dotyczące podatnika.
Stosownie do treści art. 99 ust. 11b ustawy:
Deklaracje, o których mowa w ust. 1-3, 3c-6, 8-9 i 11a, składa się wyłącznie za pomocą środków komunikacji elektronicznej.
Zgodnie z art. 99 ust. 11c ustawy:
Deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 1-3, są składane zgodnie z wzorem dokumentu elektronicznego w rozumieniu ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne (Dz. U. z 2023 r. poz. 57, 1123 i 1234), który obejmuje deklarację i ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3. Dokument elektroniczny, o którym mowa w zdaniu pierwszym, jest przesyłany w sposób określony w przepisach wydanych na podstawie art. 193a § 3 Ordynacji podatkowej i zgodnie z wymaganiami określonymi w tych przepisach.
Na podstawie art. 109 ust. 3 ustawy:
Podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą dane pozwalające na prawidłowe rozliczenie podatku i sporządzenie informacji podsumowującej, w szczególności dane dotyczące:
1) rodzaju sprzedaży i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, w tym korekty podatku należnego, z podziałem na stawki podatku;
2) kwoty podatku naliczonego obniżającego kwotę podatku należnego, w tym korekty podatku naliczonego;
3) kontrahentów;
4) dowodów sprzedaży i zakupów.
Stosownie do art. 109 ust. 3b ustawy:
Podatnicy, o których mowa w art. 99 ust. 1, są obowiązani przesyłać, na zasadach określonych w art. 99 ust. 11c, za każdy miesiąc do urzędu skarbowego, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, ewidencję, o której mowa w ust. 3, łącznie z deklaracją podatkową, w terminie do złożenia tej deklaracji.
Art. 109 ust. 8a ustawy:
Ewidencja, o której mowa w ust. 3, prowadzona jest w postaci elektronicznej przy użyciu programów komputerowych.
Art. 109 ust. 14 ustawy:
Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres danych, o których mowa w ust. 3, oraz sposób wykazywania danych w ewidencji przesyłanej zgodnie z ust. 3b i 3c, uwzględniając konieczność zapewnienia prawidłowości rozliczeń podatników oraz kontroli obowiązków podatników przez organ podatkowy, identyfikowania obszarów, w których występują nadużycia w podatku lub narażonych na te nadużycia, oraz możliwości techniczno-organizacyjne prowadzenia przez podatników ewidencji.
Na podstawie ww. delegacji ustawowej zostało wydane rozporządzenie Ministra Finansów, Inwestycji i Rozwoju z 15 października 2019 r. w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2019 poz. 1988 ze zm.), zwanym dalej „rozporządzeniem”. W rozporządzeniu tym określony został szczegółowy zakres danych zawartych m.in. w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy.
Jak wynika z § 1 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia:
Rozporządzenie określa szczegółowy zakres danych zawartych w:
a)deklaracjach podatkowych, o których mowa w art. 99 ust. 1-3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwanej dalej „ustawą”,
b)ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy, zwanej dalej „ewidencją”.
Według § 10 ust. 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia:
Ewidencja zawiera następujące dane pozwalające na prawidłowe rozliczenie podatku należnego:
1)wysokość podstawy opodatkowania wynikającą z następujących czynności podlegających opodatkowaniu, w odniesieniu do których istnieje obowiązek wystawienia przez podatnika faktury na podstawie przepisów ustawy, z wyłączeniem faktur ujętych w ewidencji zgodnie z pkt 8 i pkt 9 lit. a:
a)dostawy towarów oraz świadczenia usług na terytorium kraju, zwolnionych od podatku,
b)dostawy towarów oraz świadczenia usług na terytorium kraju, opodatkowanych stawką 0%, w tym odrębnie z tytułu dostawy towarów, o której mowa w art. 129 ustawy,
c)wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy,
d)eksportu towarów;
2)wysokość podstawy opodatkowania i wysokość podatku należnego wynikające z następujących czynności podlegających opodatkowaniu, w odniesieniu do których istnieje obowiązek wystawienia przez podatnika faktury na podstawie przepisów ustawy, z uwzględnieniem oraz oznaczeniem korekt dokonanych zgodnie z art. 89a ust. 1 i 4 ustawy, z wyłączeniem faktur ujętych w ewidencji zgodnie z pkt 8 i pkt 9 lit. a:
a)dostawy towarów oraz świadczenia usług na terytorium kraju, opodatkowanych stawką 5%,
b) dostawy towarów oraz świadczenia usług na terytorium kraju, opodatkowanych stawką 7% albo 8%,
c)dostawy towarów oraz świadczenia usług na terytorium kraju, opodatkowanych stawką 22% albo 23%.
W rozporządzeniu w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług dodano załączniki, będące objaśnieniami, co do sposobu wypełniania i miejsca składania deklaracji oraz sposobu wykazywania danych w ewidencji przesyłanej zgodnie z art. 109 ust. 3b i 3c ustawy.
W pkt I załącznika „Objaśnienia do deklaracji” wskazano w pkt 4.1., że w części deklaracji dotyczącej obliczenia wysokości podatku należnego wykazuje się wszystkie czynności podlegające opodatkowaniu (wysokość podstawy opodatkowania oraz wysokość podatku należnego), dla których obowiązek podatkowy powstał w okresie rozliczeniowym, za który jest składana deklaracja, po uwzględnieniu korekt wynikających z przepisów o podatku, jeżeli mają wpływ na rozliczenie w tym okresie (…).
Natomiast w pkt II załącznika „Sposób wykazywania danych w ewidencji” wskazano w pkt 3, że podatnik wykazuje w ewidencji dane, które dotyczą realizowanych w danym okresie rozliczeniowym czynności podlegających opodatkowaniu, o których mowa w rozporządzeniu. Pola w ewidencji dotyczące transakcji, które nie były realizowane przez podatnika, podatnik pozostawia puste.
W konsekwencji, skoro jak wskazano wyżej, przekazanie środków pieniężnych wynikających z rozliczenia przez Starostę Powiatu czynszów z tytułu świadczonych usług dzierżawy obwodów łowieckich, na których terenie znajdują się określone obwody łowieckie, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, to nie są Państwo zobowiązani wykazywać wartości sprzedaży tych usług w plikach JPK_VAT.
Podsumowując, otrzymywane od Powiatu – na podstawie art. 31 ust. 1 ustawy Prawo łowieckie – kwoty z tytułu dzierżawy obwodów łowieckich znajdujących się na terenach Gminy, nie stanowią elementu wynagrodzenia za świadczenie usług, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i w konsekwencji nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. W związku z powyższym, brak również obowiązku wykazania ich w ewidencji sprzedaży Gminy i w plikach JPK_VAT.
Tym samym, Państwa stanowisko w sprawie uznałem za prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego, Państwo ponoszą ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym jego przedstawieniem. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie stanu faktycznego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).
POTRZEBUJESZ POMOCY?