Interpretacja indywidualna z dnia 12 czerwca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT3.4011.347.2024.2.MJ

Możliwości skorzystania z tzw. ulgi na innowacyjnych pracowników.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest:

‒w zakresie prawidłowego ustalenia „ogólnego czasu pracy”, o którym mowa w art. 26eb ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w odniesieniu do czasu pracy, w jakim pracownik pozostaje do dyspozycji pracodawcy, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa pracy – nieprawidłowe;

‒w pozostałym zakresie – prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

16 kwietnia 2024 r. wpłynął Pani wniosek z 12 kwietnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości skorzystania z ulgi, o której mowa w art. 20eb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 24 maja 2024 r. (wpływ 24 maja 2024 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Jest Pani osobą fizyczną prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą pod firmą A (dalej jako: „Firma”/„A”). Podlega Pani nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Przedmiotem przeważającej działalności Firmy jest produkcja (...). Firma zajmuje się projektowaniem i budową (...) oraz świadczeniem usług w zakresie montażu i konstruowania (...). Ponadto Firma realizuje indywidualne projekty odpowiadające na wyspecjalizowane potrzeby klientów.

W ramach specjalistycznych rozwiązań Firma oferuje m.in.:

·projektowanie i produkcję (...) dla branży (...)

·projektowanie i budowlę (...), które (...).

Firma prowadzi prace, które można rozdzielić i przyporządkować do dwóch kategorii.

Do pierwszej kategorii zaliczają się projekty tworzenia (...) od podstaw - na podstawie samodzielnie opracowanych przez A koncepcji, spełniających wymagania klienta. Na proces powstawania (...) składa się (...). Wspomniane (...) wykonywane są pojedynczo, na indywidualne zamówienie klienta, tzn. nie mają takich samych odpowiedników w dalszej działalności A. W każdym przypadku opracowanie całej koncepcji i projektu technicznego (myśl techniczna), zastosowanie specyficznych i innowacyjnych rozwiązań leży po stronie pracowników A. Konstrukcja (...) nie jest odzwierciedleniem rozwiązań dostępnych na rynku, projektowanie (...) nie polega na zestawieniu gotowych podzespołów, ale jest sekwencją wielu czynności zmierzających do opracowania zindywidualizowanego rozwiązania.

Do drugiej kategorii zaliczają się projekty polegające na modernizacji wcześniej wykonanych przez Firmę lub inne podmioty (...), w przypadku których następuje przeprojektowanie procesu działania (...) i wymiana (...) kluczowych. W ramach tej kategorii projektów często tworzone są całkowicie nowe (...) do działającego już (...), a proces ich tworzenia jest analogiczny jak w przypadku projektowania takiego (...) od podstaw, a przeznaczonego do nowego produktu. Również i w tym przypadku opracowanie całej koncepcji i projektu technicznego (myśl techniczna), zastosowanie specyficznych i innowacyjnych rozwiązań leży po stronie A. Modernizacja nie opiera się na działaniu standardowym, polega na zastosowaniu nowych innowacyjnych rozwiązań, których efektem jest np. (...).

W indywidualnej interpretacji podatkowej z (...)2024 r., znak. (...), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej potwierdził, że wyżej opisana działalność prowadzona przez Firmę stanowi działalność, o której mowa w art. 5a pkt 38 UPDOF, a Firma jest uprawniona do skorzystania z ulgi, o której mowa w art. 26e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową A korzysta z ulgi na działalność badawczo-rozwojową (dalej jako: "Ulga B+R") oraz planuje dalsze jej rozliczanie w latach kolejnych.

W ramach Ulgi B+R w zeznaniu podatkowym za 2023 r. wykaże Pani koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 26e ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z uwagi na to, że w roku tym dochód osiągnięty przez A był niższy, niż kwota dostępnych odliczeń wynikających z zastosowania Ulgi B+R, Firma posiada aktualnie kwotę kosztów kwalifikowanych pozostających do odliczenia w latach następnych na podstawie art. 26e ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Firmie nie przysługuje kwota określona w art. 26ea ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jako pracodawca Firma pełni obowiązki płatnika i odprowadza zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, zgodnie z art. 31, art. 38 ust 1 oraz art. 41 ust. 1 i 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednocześnie Firmę nie obowiązują zasady przekazywania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych określone w art. 38 ust 2- c UPDOF. Ponadto Firma A obecnie uzyskuje przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych.

W związku z powyższym A zamierza skorzystać z ulgi, o której mowa w art. 26eb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej jako: „Ulga na innowacyjnych pracowników”) poprzez pomniejszenie kwoty podlegających przekazaniu na rachunek urzędu skarbowego zaliczek na podatek dochodowy oraz zryczałtowanego podatku dochodowego przekazywanych jako płatnik od wynagrodzeń pracowników bezpośrednio zaangażowanych w działalność badawczo-rozwojową, których czas pracy przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostający w ogólnym czasie pracy w danym miesiącu wynosi co najmniej 50% (Firma zatrudnia pracowników na podstawie umów o pracę).

Do pracowników bezpośrednio zaangażowanych w działalność badawczo-rozwojową Firma zalicza (...) (dalej jako: „Specjaliści B+R”).

Czas pracy i odpowiednią część wynagrodzenia w zakresie działalności badawczo-rozwojowej A ma zamiar ustalić według następujących zasad:

1.Według faktycznego czasu pracy przy realizacji zlecenia (w przypadku pracowników produkcyjnych). Każdorazowo zlecenie posiada indywidualny numer ewidencyjny w systemie A, co umożliwia określenie stopnia zaangażowania poszczególnych pracowników produkcyjnych w prace B+R.

2.Według indywidualnej oceny udziału pracownika (100% wynagrodzenia X i Y). X i Y wykonują wyłącznie prace twórcze mające na celu stworzenie nowej wartości dodanej. W tym miejscu zaznacza Pani, że mając na uwadze stały zakres zadań pracowników, dokonała Pani stałego określenia części etatu, który dotyczy wprost realizacji prac o charakterze rozwojowym.

Ewidencja czasu pracy daje możliwość precyzyjnego określenia, czy warunki, o których mowa w art. 26eb ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zostały spełnione.

W przypadku, gdy dany specjalista poświęci w ujęciu miesięcznym mniej niż 50% czasu pracy na działalność badawczo-rozwojową, A:

·nie planuje skorzystać z Ulgi na innowacyjnych pracowników w stosunku do wynagrodzenia wypłacanego temu pracownikowi, lecz

• planuje skorzystać z Ulgi na innowacyjnych pracowników w stosunku do wynagrodzeń wypłacanych innym pracownikom, którzy w ujęciu miesięcznym poświęcili co najmniej 50% czasu pracy na działalność badawczo-rozwojową.

Firma planuje skorzystać z Ulgi na innowacyjnych pracowników od miesiąca następującego bezpośrednio po miesiącu, w którym A złoży zeznanie, o którym mowa w art. 45 ust. 1 lub ust. 1a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Uzupełnienie wniosku

W przedstawionym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym prowadzi Pani i będzie dalej prowadziła działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (...).

W stanie faktycznym wszyscy pracownicy zatrudnieni są na umowę o pracę. W przyszłości nie zamierza Pani zawierać innych umów – dotyczy pracowników bezpośrednio związanych z działalnością badawczo – rozwojową.

Bezpośrednie zaangażowanie X polega na:

·projektowaniu (...)

·przeprowadzaniu obliczeń (...)

·justowaniu, kalibrowaniu gotowych (...),

·przeprowadzaniu odbiorów (...).

Bezpośrednie zaangażowanie Y polega na:

•  projektowaniu (...)

•  programowaniu (...)
•  ustawianiu (...).

Bezpośrednie zaangażowanie Z polega na:

• inicjowaniu i utrzymywaniu komunikacji (...),
• zebraniu (...),
• nadzorowaniu (...),
• koordynacji (...)

Z zajmuje się tylko i wyłącznie procesem obsługi klientów w ramach projektów w zakresie działalności badawczo-rozwojowej.

Bezpośrednie zaangażowanie pracowników produkcyjnych polega na:

•  produkcji (...),
•  montażu (...).

Ten etap prac nad produktem ma kluczowe znaczenie w procesie powstawania prototypu nowej (...), zatem praca tej grupy pracowników ma bezpośredni związek z działalnością projektową o charakterze rozwojowym.

Zaangażowanie X i Y przejawia się tworzeniem i rozwijaniem innowacyjnych rozwiązań technologicznych i konstrukcyjnych. Z aktywnie zarządza projektem od fazy koncepcyjnej do realizacji, dba o spełnienie oczekiwań klienta oraz terminowość realizacji. Pracownicy produkcyjni angażują się fizyczną pracą nad produkcją i montażem (...). Jest to kluczowe w realizacji prototypów i nowych produktów.

Bezpośredniość zaangażowania X objawia się w ich codziennej pracy nad projektami. Pracują oni bezpośrednio nad projektami (...). Ich zaangażowanie jest kluczowe dla opracowywania innowacyjnych rozwiązań technicznych, które spełniają oczekiwania klientów.

Y bezpośrednio angażują się w projektowanie (...) i (...). Ich praca ma bezpośredni wpływ na (...). (...).

Bezpośredniość zaangażowania Z objawia się w jego bliskim kontakcie z (...). Jest on odpowiedzialny za (...). Jego (...).

Bezpośredniość zaangażowania pracowników produkcyjnych objawia się w ich udziale w produkcji i montażu (...). Są oni (...).

Innowacyjność działań wszystkich grup pracowników polega na projektowaniu i późniejszej implementacji nowych rozwiązań technicznych, które mogą być (...) niż istniejące (...). Wykorzystują oni (...) oraz (...), aby stworzyć innowacyjne projekty optymalizujące (...).

Warto podkreślić, że bez udziału każdej z tych grup pracowników stworzenie innowacyjnego produktu nie byłoby możliwe. X i Y pracują nad projektami, pracownicy produkcyjni implementują rozwiązania i przyczyniają się do szybszego zakończenia całego procesu. Wszystkie te działania inicjuje i koordynuje Z, który – co warte podkreślenia – zajmuje się jedynie projektami w ramach działalności badawczo-rozwojowej.

Poziom zaangażowania pracowników w działalność badawczo-rozwojową prowadzi do wprowadzania innowacyjnych produktów na rynek, co przyczynia się do zwiększonej konkurencyjności firmy. Dzięki ich zaangażowaniu powstają nowe rozwiązania i prototypy.

Nie zawiera oraz nie będzie zawierała Pani umów zlecenia oraz umów o dzieło. Inne umowy są i będą zawierane z osobami nie uczestniczącymi w pracach badawczo – rozwojowych. Planuje skorzystać Pani z Ulgi na innowacyjnych pracowników jedynie w stosunku do wynagrodzeń wypłacanych pracownikom zatrudnionym w oparciu o umowę o pracę, którzy są bezpośrednio zaangażowani w realizację działalności badawczo-rozwojowej i w ujęciu miesięcznym poświęcili co najmniej 50% czasu pracy na działalność badawczo-rozwojową w ogólnym czasie pracy w danym miesiącu.

Formą Pani opodatkowania jest podatek liniowy zgodnie z art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dla celów rozliczeń w podatku dochodowym od osób fizycznych prowadzi Pani księgi rachunkowe.

Rok podatkowy pokrywa się z rokiem kalendarzowym.

Opis sprawy zawarty we wniosku dotyczy możliwości skorzystania z ulgi w 2024 r. i w latach kolejnych.

Pytania

1.Czy prawidłowe jest Pani stanowisko, zgodnie z którym A, będzie uprawniony do skorzystania z ulgi, o której mowa w art. 20eb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

2.Czy prawidłowe jest Pani stanowisko, zgodnie z którym przez „ogólny czas pracy w danym miesiącu” o którym mowa w art. 26eb ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy rozumieć czas pracy w ramach miesiąca, kiedy pracownik pozostaje do dyspozycji pracodawcy, tj. czas faktycznie przepracowany, w tym w ramach godzin nadliczbowych, bez uwzględnienia czasu usprawiedliwionej nieobecności z powodu m.in. urlopów wypoczynkowych, chorobowych oraz innych dni wolnych od pracy?

3.Czy prawidłowe jest Pani stanowisko, zgodnie z którym Firma będzie uprawniona do skorzystania z ulgi, o której mowa w art. 26eb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, począwszy od miesiąca następującego bezpośrednio po miesiącu złożenia zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1 lub ust. 1a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za poprzedni rok podatkowy?

4.Czy prawidłowe jest Pani stanowisko, zgodnie z którym pomniejszeniu na podstawie art. 26eb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlega pełna kwota zaliczek od dochodów osób fizycznych ze stosunku pracy, przekazywanych przez Firmę na rachunek urzędu skarbowego?

Pani stanowisko

Pani zdaniem:

1.Prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym A będzie uprawniona do skorzystania z ulgi, o której mowa w art. 26eb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

2.Prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym przez „ogólny czas pracy w danym miesiącu” o którym mowa w art. 26eb ust. 3 pkt ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy rozumieć czas pracy w ramach miesiąca, kiedy pracownik pozostaje do dyspozycji pracodawcy, tj. czas faktycznie przepracowany, w tym w ramach godzin nadliczbowych, bez uwzględnienia czasu usprawiedliwionej nieobecności z powodu m.in. urlopów wypoczynkowych, chorobowych oraz innych dni wolnych od pracy.

3.Prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym Firma będzie uprawniona do skorzystania z ulgi, o której mowa w art. 26eb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, począwszy od miesiąca następującego bezpośrednio po miesiącu złożenia zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1 lub ust. 1a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za poprzedni rok podatkowy.

4.Prawidłowe jest stanowisko Firmy, zgodnie z którym pomniejszeniu na podstawie art. 26cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlega pełna kwota zaliczek od dochodów osób fizycznych ze stosunku pracy, przekazywana przez A na rachunek urzędu skarbowego.

Uzasadnienie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego:

Ad 1.

Stosownie do art. 26eb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnik będący płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych, który poniósł za rok podatkowy stratę albo osiągnął dochód niższy od kwoty przysługującego w roku podatkowym odliczenia na podstawie art. 26e, może pomniejszyć kwotę podlegających przekazaniu na rachunek urzędu skarbowego zaliczek na podatek dochodowy oraz zryczałtowanego podatku dochodowego wskazanych w ust. 2, o iloczyn kwoty nieodliczonej i stawki podatku obowiązującej tego podatnika w danym roku podatkowym.

W myśl art. 26eb ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepis ust. 1 ma zastosowanie do zaliczek na podatek dochodowy i zryczałtowanego podatku dochodowego, o których mowa w art. 32 oraz art. 41 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, pobranych od dochodów (przychodów) osób fizycznych, z tytułu:

1.stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej, spółdzielczego stosunku pracy oraz wypłacanego przez podatnika zasiłku pieniężnego z ubezpieczenia społecznego;

2.wykonywania usług na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło;

3.praw autorskich.

Przepis ust. 3 art. 26eb ww. ustawy stanowi, że przez osoby fizyczne, o których mowa w ust. 2, rozumie się osoby fizyczne bezpośrednio zaangażowane w działalność badawczo-rozwojową, których czas:

1.pracy przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostający w ogólnym czasie pracy w danym miesiącu wynosi co najmniej 50% lub

2.przeznaczony na wykonanie usługi w zakresie działalności badawczo-rozwojowej na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło w danym miesiącu, pozostający w całości czasu przeznaczonego na wykonanie usługi wynosi co najmniej 50%.

Ponadto, zgodnie z ust. 5, przepisy ust. 1-4 nie mają zastosowania do:

1.zaliczek przekazywanych na zasadach określonych w art. 38 ust. 2-2c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych;

2.podatnika, któremu przysługuje kwota określona w art. 26ea.

Zgodnie z art. 26e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych odlicza od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 26, koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność badawczo-rozwojową, zwane dalej „kosztami kwalifikowanymi”. Kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekraczać kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych.

Zgodnie z art. 26e ust. 8 i 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty kwalifikowane. W przypadku, gdy podatnik poniósł za rok podatkowy stratę albo wielkość dochodu podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia - odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części - dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie sześć lat podatkowych następujących bezpośrednio po roku, w którym podatnik skorzystał lub miał prawo skorzystać z odliczenia. Dokonując odliczenia, o którym mowa w zdaniu drugim, uwzględnia się kwoty pomniejszeń, o których mowa w art. 26eb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepisu art. 26e ust. 8 zdanie drugie i trzecie nie stosuje się, jeżeli podatnik wykaże w zeznaniu kwotę przysługującą mu zgodnie z art. 26ea ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z powyższych przepisów wynika, że w celu skorzystania z ulgi na innowacyjnych pracowników podatnik powinien kumulatywnie spełniać następujące warunki:

1.podatnik korzysta z ulgi na działalność badawczo-rozwojową, o której mowa w art. 26e UPDOF,

2.podatnik poniósł za rok podatkowy stratę albo wielkość dochodu podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu na podstawie art. 26e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odliczeń,

3.podatnik uzyskuje przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych,

4.podatnik jest płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych i zatrudnia na podstawie umowy o prace lub umów cywilnoprawnych osoby fizyczne bezpośrednio zaangażowane w działalność badawczo-rozwojową, których czas:

–pracy przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostający w ogólnym czasie pracy w danym miesiącu wynosi co najmniej 50% lub

–przeznaczony na wykonanie usługi w zakresie działalności badawczo-rozwojowej na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło w danym miesiącu, pozostający w całości czasu przeznaczonego na wykonanie usługi wynosi co najmniej 50%.

5.podatnik nie jest zakładem pracy chronionej lub zakładem aktywności zawodowej, nie utracił status zakładu pracy chronionej oraz nie zatrudnia osoby niepełnosprawne, w związku z czym podatnik nie jest płatnikiem zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych przekazywanych na zasadach określonych w art. 38 ust. 2-2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

6.podatnikowi nie przysługuje kwota, określona w art. 26ea ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc pod uwagę opis stanu faktycznego, tj.:

1.Firma w związku z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową korzysta z Ulgi B+R, o której mowa w art. 26e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

2.Firma posiada aktualnie kwotę „nieprzedawnionych” kosztów kwalifikowanych pozostających do odliczenia w latach następnych na podstawie art. 26e ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

3.Firmie nie przysługuje kwota określona w art. 26ea ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

4.Firma jest płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, a jednocześnie nie obowiązują ją zasady przekazywania zaliczek określone w art. 38 ust. 2-2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

5.Firma uzyskuje przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych,

6.Firma zatrudnia na podstawie umowy o prace osoby fizyczne bezpośrednio zaangażowane w działalność badawczo-rozwojową, których czas pracy przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostający w ogólnym czasie pracy w danym miesiącu wynosi co najmniej 50% .

W związku z powyższym stoi Pani na stanowisku, że A spełnia wszystkie warunki, które uprawniają Firmę do skorzystania z Ulgi na innowacyjnych pracowników, o której mowa w art. 26eb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji Firma będzie uprawniona do pomniejszenia kwot podlegających przekazaniu na rachunek urzędu skarbowego zaliczek na podatek dochodowy o iloczyn kwoty nieodliczonej na podstawie art. 26e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i stawki podatku dochodowego.

Ad 2.

Stosownie do art. 26eb ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ust. 1 ma zastosowanie do zaliczek na podatek dochodowy i zryczałtowanego podatku dochodowego, pobranych od dochodów (przychodów) osób fizycznych, z tytułu:

1.stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej, spółdzielczego stosunku pracy oraz wypłacanego przez podatnika zasiłku pieniężnego z ubezpieczenia społecznego,

2.wykonywania usług na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło,

3.praw autorskich.

Jednocześnie, zgodnie z ust. 3 ww. przepisu, osobami fizycznymi, o których mowa w ust. 2, są osoby fizyczne bezpośrednio zaangażowane w działalność badawczo-rozwojową, których czas:

1.pracy przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostający w ogólnym czasie pracy w danymi miesiącu wynosi co najmniej 50% lub

2.przeznaczony na wykonanie usługi w zakresie działalności badawczo-rozwojowej na podstawie umowy zlecenia lub umowy7 o dzieło w danym miesiącu, pozostający w całości czasu przeznaczonego na wykonanie usługi, wynosi co najmniej 50%.

Termin „ogólny czas pracy” nie został zdefiniowany w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, ani w innych ustawach podatkowych.

Pani zdaniem, dla potrzeb prawidłowego zakwalifikowania Specjalistów B+R do Ulgi na innowacyjnych pracowników należy odwołać się do art. 128 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (dalej: „k.p.”). W myśl przywołanego artykułu, czasem pracy jest czas, w którym pracownik pozostaje w dyspozycji pracodawcy w zakładzie pracy lub w innym miejscu wyznaczonym do wykonywania pracy.

Pojęcie „pozostawania w dyspozycji pracodawcy” nie ma definicji legalnej, a jego rozumienie opiera się na interpretacjach doktryny i judykatury. Zgodnie z interpretacjami doktryny, „pozostawanie pracownika w dyspozycji pracodawcy” oznacza faktyczną gotowość do świadczenia pracy, przez co należy rozumieć „wykonywanie pracy lub pozostawanie w oczekiwaniu na polecenia pracodawcy w stanie umożliwiającym wykonywanie pracy oraz przejawianie chęci jej wykonywania”.

Sąd Najwyższy w wyroku z 24 września 2020 r., sygn. akt. III PK 38/19, podkreślił, że: „(...) z definicji zawartej w art. 128 § 1 k.p. można wyodrębnić dwa elementy czasu pracy. Pierwszy z nich to pozostawanie w dyspozycji pracodawcy, a drugi to obecność w zakładzie pracy lub w innym miejscu wyznaczonym do wykonywania pracy. Oba te składniki, co do zasady, powinny wystąpić łącznie, aby można było stwierdzić, że dany okres jest uznawany za czas pracy. Zasadniczo, pozostawanie pracownika w dyspozycji pracodawcy oznacza pełną jego zdolność psychofizyczną i „gotowość do wykonywania pracy oraz poleceń kierownictwa pracy, zgodnie z zasadą podporządkowania” (zob. K. Rączka [w:] Kodeks pracy. Komentarz, (red.) Z. Salwa, Warszawa 2000, s. 412).”

Oznacza to, że nie może być czasem pracy czas, w którym pracownik jest poza dyspozycją pracodawcy. W związku z tym, urlop lub inna usprawiedliwiona nieobecność, nie mogą być zaliczane do czasu, w którym pracownik pozostaje do dyspozycji pracodawcy, ponieważ w tym czasie, pracownik nie pozostaje w dyspozycji pracodawcy w zakładzie pracy lub w innym miejscu wyznaczonym do wykonywania pracy.

Z kolei, przyczynami usprawiedliwiającymi nieobecność pracownika w pracy są zdarzenia i okoliczności określone przepisami prawa pracy, które uniemożliwiają stawienie się pracownika do pracy i jej świadczenie, a także inne przypadki niemożności wykonywania pracy wskazane przez tego pracownika i uznane przez pracodawcę za usprawiedliwiające nieobecność w pracy. Do okresów usprawiedliwionej nieobecności zaliczają się w szczególności okresy choroby, urlop wypoczynkowy, urlopy związane z rodzicielstwem, a także inne zwolnienia wynikające z przepisów Kodeksu pracy, przepisów wykonawczych do Kodeksu pracy albo z innych przepisów prawda.

Powyższe stanowisko zostało niejednokrotnie potwierdzone przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, m.in. w indywidualnych interpretacjach z dnia:

·12 stycznia 2023 r., znak. 0111-KDIB1-3.4010.702.2022.1.AN,

·16 maja 2022 r., znak. 0111-KDIB1-3.4010.89.2022.2.AN,

·10 maja 2022 r., znak. 0111-KDIB1-3.4010.74.2022.1.IM,

·9 kwietnia 2021 r., znak. 0111-KDIB1-3.4010.72.2021.1.JKT.

W konsekwencji, w Pani ocenie przez „ogólny czas pracy w danym miesiącu”, o którym mowa w art. 26eb ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy rozumieć czas pracy w ramach miesiąca, kiedy pracownik pozostaje do dyspozycji pracodawcy, tj. czas faktycznie przepracowany, w tym w ramach godzin nadliczbowych, bez uwzględnienia czasu usprawiedliwionej nieobecności z powodu m.in. urlopów wypoczynkowych, chorobowych oraz innych dni wolnych od pracy.

Ad 3.

Zgodnie z art. 26eb ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uprawnienie do pomniejszenia, o którym mowa w ust. 1, przysługuje począwszy od miesiąca następującego bezpośrednio po miesiącu, w którym podatnik złożył zeznanie, o którym mowa w art. 45 ust. 1 lub ust. 1a pkt 2, do końca roku podatkowego, w którym zostało złożone to zeznanie.

Z literalnego brzmienia powyższego przepisu wynika, że w sytuacji, kiedy Firma złoży zeznanie PIT w kwietniu 2024 r., to uprawnienie do pomniejszenia zaliczek podlegających wpłacie do urzędu skarbowego, o którym mowa w art. 26eb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, będzie jej przysługiwało od maja 2024 r., (tj. od miesiąca następującego bezpośrednio po miesiącu, w którym złożono PIT).

Powyższe oznacza, biorąc pod uwagę fakt, że A wypłaca wynagrodzenia pracownikom do 5 dnia następnego miesiąca (np. wynagrodzenia za marzec 2024 r. Firma wypłaciła do 5 kwietnia 2024 r.), a zeznanie PIT Firma złoży w kwietniu 2024 r., to A będzie uprawniona do skorzystania z art. 26eb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i pomniejszenia zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych podlegających wpłacie do urzędu skarbowego w maju 2024 r.

Zaznaczenia w tym miejscu wymaga, że w doktrynie i orzecznictwie przyjmuje się pierwszeństwo wykładni językowej nad pozostałymi rodzajami wykładni, tj. systemową i celowościową. Tylko w wyjątkowych sytuacjach wolno odstąpić od literalnego brzmienia przepisu, w szczególności, gdy językowe dyrektywy interpretacyjne nie pozwalają z danego tekstu prawnego wyinterpretować jednoznacznej normy postępowania lub gdy wykładnia językowa pozostaje w oczywistej sprzeczności z treścią innych norm. Jak podkreślił Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 11 kwietnia 2014 r., II FSK 1077/12, wykładnia językowa konkretnego przepisu prawa jest nie tylko punktem wyjścia wykładni prawa, ale także zakreśla jej granice. Próba dokonania wykładni, która byłaby sprzeczna z językowym znaczeniem przepisu prawa byłaby naruszeniem zasady praworządności. Językowe znaczenie przepisu prawa wyznacza bowiem granice dopuszczalnej wykładni, gdyż „formuła słowna jest (...) granicą wszelkiego dopuszczalnego sensu, jakiego możemy poszukiwać w tekście przepisów prawa” (zob. wyrok NSA z 18 grudnia 2000 r., III SA 3055/09, „Monitor Podatkowy” 2001, nr 4; również R. Mastalski, Wprowadzenie do prawa podatkowego, Warszawa 1995, s. 101-102). Nie ma w szczególności konieczności potrzeby sięgania po argumenty celowościowe wtedy, gdy już po zastosowaniu reguł znaczeniowych albo metody językowej i dyrektyw systemowych uda się osiągnąć właściwy wynik wykładni, to jest ustalić pozbawione cech niedorzeczności znaczenie interpretowanej normy (por. uchwala składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z 1 marca 2007 r., III CZP 94/06, OSNC 2007, nr 7-8, poz. 95 i wyrok Sądu Najwyższego z 8 maja 1998 r., ICKN 664/97, OSNC 1999, nr 1, poz. 7). Jeżeli przepis prawa jest jednoznaczny w swej warstwie językowej, nie zachodzi potrzeba, ani możliwość, stosowania innych metod wykładni. W innych przypadkach ustalenie treści normy prawnej zawartej w gramatycznym sformułowaniu przepisu prawa może wymagać odwołania się do dalszych metod wykładni, np. wykładni systemowej wewnętrznej lub zewnętrznej. Metodami wykładni systemowej czy celowościowej nie można wykroczyć poza ramy możliwych znaczeń interpretowanego przepisu wynikające z jego wykładni gramatycznej. Wykładnia przepisu dokonana z naruszeniem tej zasady stanowi już wykładnię contra legem, a więc prowadzi do naruszenia przepisu podlegającego interpretacji (tak Dyrektor KIS w interpretacji z 8 lutego 2024 r., znak: 0111-KDIB1-3.4010.661.2023. 1.JKU).

W związku z powyższym, stoi Pani na stanowisku, że Firma będzie uprawniona do skorzystania z ulgi, o której mowa w art. 26eb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, począwszy od miesiąca następującego bezpośrednio po miesiącu złożenia zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1 lub ust. 1a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za poprzedni rok podatkowy, tj. w stosunku do zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych podlegających wpłacie do urzędu skarbowego w miesiącu następującym bezpośrednio po miesiącu złożenia zeznania PIT.

Ad 4.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Katalog z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wymieniający przychody ze stosunku pracy, ma charakter otwarty.

Co do zasady, przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są bowiem wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, które mają swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Jednocześnie, stosownie do art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby prawne, określane jako „zakłady pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Mając zatem na uwadze, że w myśl art. 26eb ust. 1, ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pomniejszeniu podlega kwota zaliczek ze stosunku pracy, a przepisy nie wprowadzają żadnych dodatkowych wyłączeń, które stanowiłyby przykładowo o możliwości pomniejszenia zaliczki wyłącznie należnej od dochodu przypadającego bezpośrednio na działalność badawczo-rozwojową, w Pani ocenie, prawidłowe jest stanowisko, że pomniejszeniu na podstawie art. 26eb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlega pełna kwota zaliczek od dochodów osób fizycznych ze stosunku pracy, naliczona od dochodów wymienionych w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które Pani przedstawiła we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie art. art. 5a pkt 38 ww.:

Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 26e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatnik uzyskujący przychody ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 odlicza od podstawy obliczenia podatku, ustalonej zgodnie z art. 26 ust. 1 lub art. 30c ust. 2, koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność badawczo-rozwojową, zwane dalej "kosztami kwalifikowanymi". Kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekroczyć kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3.

Stosownie do art. 26e ust. 5 ww. ustawy:

Koszty kwalifikowane podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy obliczenia podatku.

W myśl art. 26e ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatnikowi, który w roku podatkowym korzysta ze zwolnień podatkowych, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 63a lub 63b, prawo do odliczenia przysługuje jedynie w odniesieniu do kosztów kwalifikowanych, które nie są przez podatnika uwzględniane w kalkulacji dochodu zwolnionego z podatku na podstawie tych przepisów.

Ustawą z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105 ze zm.), która weszła w życie 1 stycznia 2022 r., wprowadzono przepisy mające zdynamizować rozwój gospodarczy kraju przez system ulg podatkowych. Należy do nich m.in. tzw. „ulga na innowacyjnych pracowników”.

Zgodnie z art. 26eb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatnik będący płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, który poniósł za rok podatkowy stratę lub osiągnął dochód niższy od kwoty przysługującego w roku podatkowym odliczenia na podstawie art. 26e, może pomniejszyć kwotę podlegających przekazaniu na rachunek urzędu skarbowego zaliczek na podatek dochodowy oraz zryczałtowanego podatku dochodowego wskazanych w ust. 2o:

1)iloczyn najniższej stawki podatkowej określonej w skali podatkowej, o której mowaw art. 27 ust. 1, oraz nieodliczonego na podstawie art. 26e odliczenia – w przypadku podatnika opodatkowanego według zasad określonych w art. 27 ust. 1, albo

2)19% nieodliczonego na podstawie art. 26e odliczenia – w przypadku podatnika opodatkowanego według zasad określonych w art. 30c.

Natomiast stosownie do art. 26eb ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przepis ust. 1 ma zastosowanie do zaliczek na podatek dochodowy i zryczałtowanego podatku dochodowego, o których mowa w art. 32 oraz art. 41 ust. 1 i 4, pobranych od dochodów (przychodów) osób fizycznych z tytułu:

1.stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej, spółdzielczego stosunku pracy oraz wypłacanego przez podatnika zasiłku pieniężnego z ubezpieczenia społecznego;

2.wykonywania usług na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło;

3.praw autorskich.

W myśl art. 26eb ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przez osoby fizyczne, o których mowa w ust. 2, rozumie się osoby fizyczne bezpośrednio zaangażowane w działalność badawczo-rozwojową, których czas:

1.pracy przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostający w ogólnym czasie pracy w danym miesiącu wynosi co najmniej 50% lub

2.przeznaczony na wykonanie usługi w zakresie działalności badawczo-rozwojowej na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło w danym miesiącu, pozostający w całości czasu przeznaczonego na wykonanie usługi wynosi co najmniej 50%.

Zgodnie z art. 26eb ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Uprawnienie do pomniejszenia, o którym mowa w ust. 1, przysługuje począwszy od miesiąca następującego bezpośrednio po miesiącu, w którym podatnik złożył zeznanie, o którym mowa w art. 45 ust. 1 lub ust. 1a pkt 2, do końca roku podatkowego, w którym zostało złożone to zeznanie.

Zgodnie z art. 26eb ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przepisy ust. 1-4 nie mają zastosowania do:

1.zaliczek przekazywanych na zasadach określonych w art. 38 ust. 2-2c;

2.podatnika, któremu przysługuje kwota określona w art. 26ea.

Art. 26eb ust. 5 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi:

Jeżeli podatnik utracił prawo do odliczenia, o którym mowa w ust. 1, dolicza kwoty poprzednio odliczone w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym utracił to prawo.

Zgodnie z art. 26eb ust. 5 ww. ustawy:

Przepis art. 26e ust. 10 stosuje się odpowiednio.

Wskazuję, że ulga na innowacyjnych pracowników dotyczy tych przedsiębiorców, którzy nie mogli w poprzednim roku w pełni skorzystać z ulgi badawczo-rozwojowej, bo np. ponieśli stratę lub wysokość ich dochodu z działalności gospodarczej była niższa od kwoty przysługujących im odliczeń z tytułu ulgi badawczo-rozwojowej.

Z opisu sprawy wynika, że:

·prowadzi Pani i będzie dalej prowadziła działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

·korzysta Pani z ulgi na działalność badawczo-rozwojową o której mowa w art. 26e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

·Firma posiada aktualnie kwotę kosztów kwalifikowanych pozostających do odliczenia w latach następnych na podstawie art. 26e ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

·Firmie nie przysługuje kwota określona w art. 26ea ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

·Jako pracodawca Firma pełni obowiązki płatnika i odprowadza zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, zgodnie z art. 31, art. 38 ust 1 oraz art. 41 ust. 1 i 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

·Firmę nie obowiązują zasady przekazywania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych określone w art. 38 ust 2- c ww. ustawy,

·Firma A obecnie uzyskuje przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych,

·Planuje skorzystać Pani z Ulgi na innowacyjnych pracowników jedynie w stosunku do wynagrodzeń wypłacanych pracownikom zatrudnionym w oparciu o umowę o pracę, którzy są bezpośrednio zaangażowani w realizację działalności badawczo-rozwojowej i w ujęciu miesięcznym poświęcili co najmniej 50% czasu pracy na działalność badawczo-rozwojową w ogólnym czasie pracy w danym miesiącu.

Tym samym, mając na uwadze powołane przepisy oraz przedstawiamy opis sprawy, stwierdzić należy, że jest Pani uprawniona do skorzystania z ulgi, o której mowa w art. 26eb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem Pani stanowisko w zakresie pytania nr 1, uznaję za prawidłowe.

Ponadto we wniosku wskazała Pani m.in., że innowacyjność działań wszystkich grup pracowników polega na projektowaniu i późniejszej implementacji nowych rozwiązań technicznych, które mogą być (...) niż istniejące (...). Wykorzystują oni (...) oraz (...), aby stworzyć innowacyjne projekty optymalizujące (...). Bez udziału każdej z tych grup pracowników stworzenie innowacyjnego produktu nie byłoby możliwe.

W przypadku, gdy dany specjalista poświęci w ujęciu miesięcznym mniej niż 50% czasu pracy na działalność badawczo-rozwojową, to Firma nie planuje skorzystać z Ulgi na innowacyjnych pracowników w stosunku do wynagrodzenia wypłacanego temu pracownikowi,

Należy zauważyć, że termin „ogólny czas pracy” nie został zdefiniowany ani w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, ani ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, dla potrzeb prawidłowego zakwalifikowania pracowników do ulgi na innowacyjnych pracowników, zgodnie z art. 26e ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy odwołać się do art. 128 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t.j. Dz.U. z 2023 r., poz. 1465, ze zm.). W myśl przywołanego artykułu:

Czasem pracy jest czas, w którym pracownik pozostaje w dyspozycji pracodawcy w zakładzie pracy lub w innym miejscu wyznaczonym do wykonywania pracy.

Zatem zasadniczym elementem definicji czasu pracy jest pozostawanie w dyspozycji pracodawcy. Oznacza to, że czas pracy nie jest tym samym co czas efektywnego (rzeczywistego) wykonywania pracy określonej w umowie, ale obejmuje również okresy nieświadczenia pracy, w których pracownik „pozostaje w dyspozycji” pracodawcy (por. post. SN z dnia 28 marca 2019 r. sygn. I PK 89/19 oraz wyr. SN z dnia 24 września 2020 r. sygn. III PK 38/19)”.

Zgodnie z treścią art. 80 Kodeksu pracy, wynagrodzenie przysługuje za pracę wykonaną. Za czas niewykonywania pracy pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia tylko wówczas, gdy przepisy prawa pracy tak stanowią. Należy podkreślić, że „zarówno doktryna, jak i orzecznictwo konsekwentnie wiążą prawo do urlopu z istnieniem stosunku pracy”. Prawo do urlopu polega na uprawnieniu do okresowego zwolnienia od obowiązku świadczenia pracy z zachowaniem prawa do wynagrodzenia. Co za tym idzie tzw. ogólny czas pracy pracownika uwzględnia również okres urlopu wypoczynkowego (wymiar urlopu określają przepisy prawa pracy) i analogicznie m.in. urlop okolicznościowy, czy okres zwolnienia przysługującego na mocy art. 188 Kodeksu pracy oraz okres przestoju niezawiniony przez pracownika zgodnie z art. 81 Kodeksu pracy. Dodatkowo, na mocy art. 92 Kodeksu pracy, pracownikowi przysługuje wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy. Zatem do ogólnego czasu pracy zaliczyć należy również okres pozostawania pracownika na zwolnieniu lekarskim.

W związku z powyższym Pani stanowisko w zakresie pytania nr 2, zgodnie z którym przez „ogólny czas pracy w danym miesiącu”, o którym mowa w art. 26eb ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy rozumieć czas pracy w ramach miesiąca, kiedy pracownik pozostaje do dyspozycji pracodawcy, tj. czas faktycznie przepracowany, w tym w ramach godzin nadliczbowych, bez uwzględnienia czasu usprawiedliwionej nieobecności z powodu m.in. urlopów wypoczynkowych, chorobowych oraz innych dni wolnych od pracy - jest nieprawidłowe.

Dzięki uldze na innowacyjnych pracowników podatnicy, jako płatnicy, mogą zmniejszyć kwotę zaliczek na podatek dochodowy od wynagrodzeń osób zaangażowanych w działalność badawczo-rozwojową, wskazanych w art. 26eb ust.3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym, niewykorzystaną za poprzedni rok kwotę ulgi badawczo-rozwojowej odlicza się od bieżących zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od wynagrodzeń innowacyjnych pracowników. Zwracam uwagę na fakt, że tzw. ulga na innowacyjnych pracowników prowadzi wyłącznie do zwolnienia podatnika podatku dochodowego od osób fizycznych (pełniącego rolę płatnika zaliczek) z obowiązku wpłaty pobranych środków z wynagrodzeń/ świadczeń pracowników do urzędu skarbowego. Tym samym, podmiot korzystający z ulgi na innowacyjnych pracowników nie jest zwolniony z obowiązku poboru zaliczki na podatek, lecz wyłącznie z obowiązku ich odprowadzenia na rachunek właściwego urzędu skarbowego. Z ulgi na innowacyjnych pracowników wynika również, że ulga ta uprawnia wyłącznie do zwolnienia podatnika podatku dochodowego od osób fizycznych (pełniącego rolę płatnika zaliczek) z obowiązku wpłaty pobranych środków, od wynagrodzeń/ świadczeń. Tym samym, odwołuje się ona do konkretnej zaliczki, pobranej w miesiącu przypadającym bezpośrednio po złożeniu zeznania, ustanawiając wyraźną granicę, które zaliczki mogą podlegać pomniejszeniu, a które nie mogą być pomniejszone w ramach wskazanej ulgi.

Wskazuję również, że to wysokość niewykorzystanego odliczenia w ramach ulgi badawczo-rozwojowej dotycząca kosztów kwalifikowanych może być podstawą do odliczenia w ramach ulgi na innowacyjnych pracowników i to ta wartość określa limit odliczeń w ramach ulgi na innowacyjnych pracowników.

Odliczenia dokonuje się po złożeniu zeznaniu za poprzedni rok, tj. ten, w którym powstała nieodliczona część ulgi badawczo-rozwojowej - zaś odliczeniu podlegają zaliczki na podatek dochodowy i zryczałtowany podatek dochodowy, o których mowa w art. 32 oraz art. 41 ust. 1 i 4, pobrane od dochodów (przychodów) osób fizycznych, o czym stanowi ww. art. 26eb ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym, należy zgodzić się z Pani stanowiskiem, że Firma będzie uprawniona do skorzystania z ulgi, o której mowa w art. 26eb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, począwszy od miesiąca następującego bezpośrednio po miesiącu złożenia zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1 lub ust. 1a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za poprzedni rok podatkowy.

Dlatego uznaję Pani stanowisko do pytania nr 3 za prawidłowe.

Odnosząc się do Pani pytanie nr 4 wniosku wskazuję na ww. art. 26eb ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż w opisie sprawy podała Pani, że formą Pani opodatkowania jest podatek liniowy zgodnie z art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z powyższego przepisu wynika, że podatnikowi przysługuje prawo do pomniejszania zaliczek na podatek dochodowy, podlegających przekazaniu na rachunek urzędu skarbowego o 19% nieodliczonego na podstawie art. 26e odliczenia.

Przepisy odnoszące się do ulgi na innowacyjnych pracowników nie wskazują wprost korelacji pomiędzy czasem pracy poświęconym przez pracowników na działalność badawczo-rozwojową a wysokością potrąceń od odprowadzonych kwot zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych. Kwotę odliczenia stanowi 19% nieodliczonego na podstawie art. 26e odliczenia.

Kryterium 50% czasu pracy wskazane w art. 26eb ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odnosi się wyłącznie do uwzględnienia danego pracownika w uldze. Czas pracy przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej nie wpływa na wysokość potrącanej zaliczki w podatku dochodowym.

Tym samym, biorąc pod uwagę przedstawiony opis sprawy oraz powyższe przepisy wskazać należy, że jest Pani uprawniona do pomniejszania całości kwot podlegających przekazaniu na rachunek urzędu skarbowego jako zaliczek na podatek dochodowy, z zachowaniem warunków określonych w treści art. 26eb ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, Pani stanowisko w tym zakresie uznaję za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Końcowo ˗ z uwagi na treść zadanego pytania nr 3 (wyznaczającego zakres żądania wnioskodawcy) ˗ należy jednakże zastrzec, że niniejsze rozstrzygnięcie nie dotyczy oceny przedstawionego przez Panią stanowiska w części wykraczającej poza zakreślony nim (zadanym pytaniem) zakres (kwalifikowania wpłacanych do urzędu skarbowego zaliczek do ulgi). Niniejsza interpretacja indywidualna stanowi więc rozstrzygnięcie tylko i wyłącznie w zakresie sprawy objętej pytaniem nr 3.

Dodatkowo wskazuję Pani, że uprawnienie do skorzystania z ulgi, o której mowa w art. 26eb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przysługuje począwszy od miesiąca następującego bezpośrednio po miesiącu złożenia zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1 lub ust. 1a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za poprzedni rok podatkowy, tj. w stosunku do zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych pobranych w następnym miesiącu po złożeniu zeznania.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Panią w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA) albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).