Interpretacja indywidualna z dnia 18 czerwca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL2-1.4011.360.2024.1.TR

Obowiązek podatkowy nierezydenta.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

18 kwietnia 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 18 kwietnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Jest Pan obywatelem Polski. Od lutego 2006 r. do marca 2024 r. mieszkał Pan i pracował w Wielkiej Brytanii. Pracował Pan w firmie transportowej na stanowisku: kierowca zawodowy kategorii C+E. Wynagrodzenie za pracę w Wielkiej Brytanii było wypłacane przez pracodawcę, który miał siedzibę w Wielkiej Brytanii.

Od początku pobytu w Wielkiej Brytanii mieszkał Pan w wynajmowanym mieszkaniu, za które opłacał Pan czynsz.

W Wielkiej Brytanii przebywał Pan dłuższą część każdego roku - powyżej 183 dni. Do Polski przyjeżdżał Pan jedynie na urlop w odwiedziny do żony i 2 dorosłych synów.

W Wielkiej Brytanii prowadził Pan aktywność społeczną, spotykał się Pan ze znajomymi. Posiada Pan do dnia dzisiejszego konto bankowe (założone od początku pobytu), na które wypływało Pana wynagrodzenie.

Wszystkie podatki i ubezpieczenia opłaca Pan do dnia dzisiejszego w Wielkiej Brytanii. Od sierpnia 2022r. otrzymuje Pan także emeryturę brytyjską (odpowiednik polskiego ZUS).

Emerytura brytyjska należy się osobom po 66 roku życia, które przepracowały legalnie w Wielkiej Brytanii odpowiednią ilość lat. Emerytura ta wpływa na brytyjskie konto bankowe. Z konta tego dokonuje Pan płatności za bieżące zakupy.

Po wyjściu Wielkiej Brytanii z Unii Europejskiej otrzymał Pan status osiedleńca.

Miejsce zamieszkania oraz pracy w okresie od lutego 2006 r. do marca 2024 r. znajdowało się na terenie Wielkiej Brytanii. Przez ten okres rozliczał się Pan z brytyjskim urzędem skarbowym, posiada Pan brytyjskie ubezpieczenia społeczne i zdrowotne. Nie posiada Pan brytyjskiego obywatelstwa. Posiada Pan brytyjskie prawo jazdy.

W Polsce posiada Pan mieszkanie i dom, które są we wspólności z żoną. Żona mieszka w Polsce. Żona pobiera emeryturę z KRUS i ZUS, nie pracuje. Wszystkie opłaty związane z utrzymaniem domu, tj. podatki, opłaty, rachunki pokrywa żona.

Dodał Pan, że posiadają Państwo z żoną 2 dorosłych synów. Każdy z synów tworzy własne gospodarstwo. Każdy z nich mieszka pod innym adresem. Każdy z synów pracuje samodzielnie i utrzymuje się sam.

W Polsce Pan nie pracuje. W Polsce otrzymuje Pan polską emeryturę. Emerytura polska wpływa na konto bankowe w Polsce. Nie posiada Pan żadnych kredytów ani w Polsce, ani w Wielkiej Brytanii. Nie posiada Pan udziałów w polskich spółkach, nie prowadzi Pan działalności gospodarczej w Polsce. W trakcie przyjazdów do Polski na urlop mieszkał Pan w domu, którego jest Pan współwłaścicielem.

W okresie od lutego 2006 r. do marca 2024 r. Pana miejscem zamieszkania była Wielka Brytania. W tym kraju mieszkał Pan w wynajętym mieszkaniu, za które płacił Pan czynsz. W mieszkaniu tym posiadał Pan niezbędne wyposażenie, które pomagało w normalnym funkcjonowaniu, tj. praniu, sprzątaniu, gotowaniu. W Wielkiej Brytanii prowadził Pan aktywność społeczną, spotykał się Pan ze znajomymi. W Wielkiej Brytanii posiada Pan konto bankowe, na które wpływało wynagrodzenie i brytyjska emerytura. Z konta tego dokonywał Pan płatności za bieżące zakupy i opłaty. W Wielkiej Brytanii posiadał Pan również samochód do codziennego użytku.

Pytanie

Czy w związku z przedstawionym stanem faktycznym w latach podatkowych 2018-2023 podlegał Pan obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tj. miał Pan ograniczony obowiązek podatkowy?

Pana stanowisko w sprawie

W Pana ocenie, jest Pan rezydentem podatkowym Wielkiej Brytanii i podatek od dochodu uzyskanego w Wielkiej Brytanii powinien Pan płacić tylko w Wielkiej Brytanii.

Pana miejscem zamieszkania w okresie od lutego 2006 r. do marca 2024 r. była Wielka Brytania. W tym kraju był Pana ośrodek interesów życiowych. Przebywał Pan tam ponad 183 dni w każdym z tych lat. Wielka Brytania była dla Pana miejscem wykonywania działalności zarobkowej. W tym kraju było Pana główne źródło uzyskiwania dochodów. Posiadał Pan w tym kraju również majątek ruchomy w postaci samochodu i wyposażenia mieszkania.

Wszystkie te elementy potwierdzają, że Pana miejscem zamieszkania była Wielka Brytania, a zatem nie powinien Pan płacić podatku w Polsce od dochodów uzyskanych w Wielkiej Brytanii.

Jednakże z uwagi na fakt, iż w Polsce posiada Pan również mieszkanie i dom, których jest Pan współwłaścicielem – wskazał Pan, że z przepisów wynika, że posiada Pan stałe miejsce zamieszkania również w Polsce. W takim przypadku nie jest możliwe ustalenie państwa rezydencji podatkowej w oparciu o pierwsze kryterium wynikające z art. 4 ust. 2 Konwencji.

Wobec powyższego - należy zastosować kolejne kryterium odnoszące do ściślejszych powiązań osobistych i gospodarczych (ośrodka interesów życiowych). Jednakże ścisłe powiązania osobiste i gospodarcze łączą Pana zarówno z Polską, jak i z Wielką Brytanią.

W takiej sytuacji Pana miejsce zamieszkania dla celów podatkowych należy określić na podstawie art. 4 ust. 2 lit. b Konwencji. Stosownie do tego przepisu, jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, w którym zwykle przebywa.

Mając zatem na uwadze, że w okresie od lutego 2006 r. do marca 2024 r. przebywał Pan w Wielkiej Brytanii przez dłuższą część każdego roku - to uznać należy, że w tych latach Pana miejscem zamieszkania dla celów podatkowych ustalonym w oparciu o ww. normy kolizyjne była Wielka Brytania.

Oznacza to, że w latach podatkowych 2018-2023 w Polsce podlegał Pan ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, określonemu w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Opodatkowaniu w Polsce będzie Pan podlegał tylko ewentualny dochód uzyskany na terytorium Polski. W konsekwencji dochody uzyskiwane przez Pana w latach podatkowych 2018-2023 z Wielkiej Brytanii nie podlegały opodatkowaniu w Polsce. W związku z uzyskiwaniem tych dochodów nie był Pan zobowiązany do wykazywania ich w zeznania podatkowych za te lata w Polsce.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy:

Na podstawie art. 3 ust. 2a przywołanej ustawy:

W myśl art. 3 ust. 2b ww. ustawy:

Stosownie jednak do art. 4a tejże ustawy:

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik ma miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP. Tym samym, określona osoba, która ma ścisłe powiązania biznesowe czy gospodarcze w Polsce, a całą rodzinę i znajomych w innym państwie, może w takiej sytuacji podlegać opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Wymienione powyżej kryteria stosuje się jednak z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Zatem w przedmiotowej sprawie znajdują zastosowanie przepisy Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podpisanej w Londynie 20 lipca 2006 r. (Dz. U. z 2006 r. Nr 250 poz. 1840), zmodyfikowane Konwencją wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, sporządzoną w Paryżu 24 listopada 2016 r., podpisaną w Paryżu 7 czerwca 2017 r. (Dz. U. z 2018 r. poz. 1369).

Zgodnie z art. 4 ust. 1 tej Konwencji:

Na podstawie art. 4 ust. 2 ww. Konwencji:

Przy czym wskazać należy, że zarówno Polska, jak i Wielka Brytania, notyfikowały ww. Konwencję polsko-brytyjską do objęcia Konwencją wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, sporządzoną w Paryżu 24 listopada 2016 r., podpisaną w Paryżu 7 czerwca 2017 r. (Dz. U. z 2018 r. poz. 1369). Konwencja MLI, której celem było jednorazowe zmodyfikowanie sieci umów o unikaniu podwójnego opodatkowania bez konieczności czasochłonnych negocjacji bilateralnych, została ratyfikowana przez Polskę 23 stycznia 2018 r., a przez Wielką Brytanię 29 czerwca 2018 r. Dniem wejścia w życie postanowień Konwencji MLI dla Polski jest 1 lipca 2018 r., natomiast dla Wielkiej Brytanii 1 października 2018 r.

Przepisy Konwencji MLI stosowane są równolegle z przepisami umów o unikaniu podwójnego opodatkowania (Konwencja MLI nie działa, jak protokół zmieniający). W praktyce przepisy Konwencji MLI mają pierwszeństwo przed regulacjami umów o unikaniu podwójnego opodatkowania (tzn. jeśli przepisy umowy będą sprzeczne z przepisami Konwencji MLI, to przepisy Konwencji MLI będą miały zastosowanie jako akt późniejszy).

Dla celów stosowania prawa, postanowienia Konwencji MLI muszą być interpretowane równolegle z Konwencją między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, z uwzględnieniem stanowisk Umawiających się Państw w zakresie przyjęcia Konwencji MLI. Stanowisko Polski zostało przedstawione w oświadczeniu rządowym z 6 czerwca 2018 r. w sprawie mocy obowiązującej Konwencji wielostronnej implementującej środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, sporządzonej w Paryżu 24 listopada 2016 r. (Dz. U. z 2018 r. poz. 1370), natomiast wspólne stanowisko Polski i Wielkiej Brytanii zostało przedstawione w oświadczeniu rządowym z 11 października 2018 r. w sprawie mocy obowiązującej w relacjach między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej Konwencji wielostronnej implementującej środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, sporządzonej w Paryżu 24 listopada 2016 r., oraz jej zastosowanie w realizacji postanowień Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podpisanej w Londynie 20 lipca 2006 r. (Dz. U. z 2018 r. poz. 2253).

Konwencja wchodzi w życie z pierwszym dniem miesiąca następującego po upływie terminu trzech miesięcy kalendarzowych, następujących po dacie zdeponowania piątego instrumentu ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia (art. 34 ust. 1 Konwencji MLI).

Dla każdego Sygnatariusza, który dokonuje ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia niniejszej Konwencji po zdeponowaniu piątego instrumentu ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia, niniejsza Konwencja wejdzie w życie z pierwszym dniem miesiąca następującego po upływie terminu trzech miesięcy kalendarzowych, rozpoczynającego bieg z datą zdeponowania przez tego Sygnatariusza jego instrumentu ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia (art. 34 ust. 2 ww. Konwencji).

Z kolei, zasady stosowania jej postanowień w odniesieniu do danej Umowy Podatkowej wynikają z art. 35 ww. Konwencji.

Zgodnie z zasadami ogólnymi określonymi w art. 35 ust. 1 Konwencji MLI,

Postanowienia Konwencji MLI będą miały zastosowanie w odniesieniu do Umowy podatkowej począwszy od innych dat niż data wejścia w życie. Przy tym, poszczególne postanowienia Konwencji MLI mogą być stosowane w różnych datach, zależnie od rodzaju podatków (podatki pobierane u źródła lub inne podatki) oraz od wyborów dokonanych przez Umawiające się Państwa w ich stanowiskach w zakresie przyjęcia Konwencji MLI.

W konsekwencji, jeżeli również w ww. stanowiskach nie wskazano inaczej, to zgodnie z art. 35 ust. 1 Konwencji MLI:

W wyniku wejścia w życie Konwencji MLI, przepis art. 4 ust. 1 i ust. 2 ww. Konwencji polsko-brytyjskiej nie uległ zmianie.

Dla potrzeb dokonania interpretacji ww. przepisu, należy sięgnąć do Komentarza Modelowej Konwencji OECD. Głównym celem Modelowej Konwencji OECD jest umożliwienie rozwiązywania w sposób jednolity najczęściej występujących problemów w zakresie międzynarodowego prawnego podwójnego opodatkowania. Zgodnie z zaleceniami Rady OECD, państwa członkowskie przy zawieraniu lub rewizji dwustronnych konwencji powinny stosować się do Modelowej Konwencji i do interpretacji zawartej w Komentarzu do tej Konwencji. Postanowienia Konwencji zyskały powszechne (światowe) uznanie wyrażające się włączaniem ich do większości dwustronnych umów. Wiele umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, które zawarła Polska z innymi krajami została sporządzona w zgodzie z postanowieniami Modelowej Konwencji OECD, w tym Konwencja zawarta między Polską i Wielką Brytanią.

Według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, że osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania. Istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

W zakresie powiązań gospodarczych, wyjaśniam, że jest to miejsce, z którym dana osoba ma ścisłe powiązania ekonomiczne. W tym względzie należy wziąć pod uwagę przede wszystkim związki ekonomiczne osoby fizycznej z danym państwem, wśród których istotne są: miejsce wykonywania działalności zarobkowej, główne źródła dochodów podatnika, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, zaciągnięte kredyty, konta bankowe, miejsce, z którego osoba zarządza swoim mieniem itd.

Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy, czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast, jeśli podatnik ma miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce płaci podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Jak wynika ze stanu faktycznego opisanego we wniosku, w latach podatkowych 2018-2023, których dotyczy zapytanie, mieszkał Pan i pracował w Wielkiej Brytanii. Wynagrodzenie za pracę w Wielkiej Brytanii było wypłacane przez pracodawcę, który miał siedzibę w Wielkiej Brytanii. Od początku pobytu w Wielkiej Brytanii mieszkał Pan w wynajmowanym mieszkaniu, za które opłacał Pan czynsz. W Wielkiej Brytanii przebywał Pan dłuższą część każdego roku - powyżej 183 dni. Do Polski przyjeżdżał Pan jedynie na urlop w odwiedziny do żony i 2 dorosłych synów. W Wielkiej Brytanii prowadził Pan aktywność społeczną, spotykał się Pan ze znajomymi. Posiada Pan do dnia dzisiejszego konto bankowe (założone od początku pobytu), na które wypływało Pana wynagrodzenie. Wszystkie podatki i ubezpieczenia opłaca Pan do dnia dzisiejszego w Wielkiej Brytanii. Od sierpnia 2022r. otrzymuje Pan także emeryturę brytyjską (odpowiednik polskiego ZUS). Emerytura brytyjska należy się osobom po 66 roku życia, które przepracowały legalnie w Wielkiej Brytanii odpowiednią ilość lat. Emerytura ta wpływa na brytyjskie konto bankowe. Z konta tego dokonuje Pan płatności za bieżące zakupy. Po wyjściu Wielkiej Brytanii z Unii Europejskiej otrzymał Pan status osiedleńca. Pana miejsce zamieszkania oraz pracy w okresie od lutego 2006 r. do marca 2024 r. znajdowało się na terenie Wielkiej Brytanii. Przez ten okres rozliczał się Pan z brytyjskim urzędem skarbowym, posiada Pan brytyjskie ubezpieczenia społeczne i zdrowotne. Nie posiada Pan brytyjskiego obywatelstwa. Posiada Pan brytyjskie prawo jazdy.

W Polsce posiada Pan mieszkanie i dom, które są we wspólności z żoną. Żona mieszka w Polsce. Żona pobiera emeryturę z KRUS i ZUS, nie pracuje. Wszystkie opłaty związane z utrzymaniem domu, tj. podatki, opłaty, rachunki pokrywa żona. Dodał Pan, że posiadają Państwo z żoną 2 dorosłych synów. Każdy z synów tworzy własne gospodarstwo. Każdy z nich mieszka pod innym adresem. Każdy z synów pracuje samodzielnie i utrzymuje się sam. W Polsce Pan nie pracuje. W Polsce otrzymuje Pan polską emeryturę. Emerytura polska wpływa na konto bankowe w Polsce. Nie posiada Pan żadnych kredytów ani w Polsce, ani w Wielkiej Brytanii. Nie posiada Pan udziałów w polskich spółkach, nie prowadzi Pan działalności gospodarczej w Polsce. W trakcie przyjazdów do Polski na urlop mieszkał Pan w domu, którego jest Pan współwłaścicielem.

Po przeprowadzeniu analizy Pana sprawy, stwierdzam, że na gruncie opisanego stanu faktycznego oraz przywołanych przepisów prawa, w latach podatkowych 2018-2023 na terytorium Polski miał Pan jedynie ograniczony obowiązek podatkowy, o którym mowa w art. 3 ust. 2a ww. ustawy, objawiający się w podleganiu obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Natomiast Pana brytyjskie dochody (przychody) w przedmiotowym okresie nie podlegały opodatkowaniu w Polsce, w związku z czym nie był Pan zobowiązany do ich rozliczenia i opodatkowania w Polsce.

Zgodnie natomiast z art. 17 ust. 1 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej:

Stosownie zaś do art. 18 ust. 2 ww. Konwencji:

Z powyższego wynika, że emerytury – co do zasady – podlegają opodatkowaniu w państwie zamieszkania osoby otrzymującej takie świadczenia.

Skoro zatem w latach 2018-2023 miał Pan stałe miejsce zamieszkania w Wielkiej Brytanii – to otrzymywana przez Pana w tym okresie emerytura z Polski, zgodnie z art. 17 ust. 1 cytowanej Konwencji, podlegała opodatkowaniu tylko w państwie Pana zamieszkania, którym nie była Polska, tj. podlegała opodatkowaniu w Wielkiej Brytanii. Tym samym, otrzymywana przez Pana w przedmiotowym okresie polska emerytura nie podlegała opodatkowaniu w Polsce. Nie był Pan zatem zobowiązany do rozliczania i opodatkowania w Polsce Pana polskiej emerytury otrzymywanej w latach 2018-2023.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).