Interpretacja indywidualna z dnia 5 czerwca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT3.4011.336.2024.2.JS

Możliwość skorzystania z ulgi na zabytki - nabycie prawa użytkowania wieczystego w 2021 r.

Interpretacja indywidualna

- stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

12 kwietnia 2024 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości skorzystania z ulgi na zabytki. Wniosek uzupełnił Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 25 maja 2024 r. (wpływ: 29 maja 2024 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

(...) 2021 r. podpisał Pan umowę zakupu prawa użytkowania wieczystego nieruchomości (...) w X ul. A1 i zabytkowych budynków znajdujących się na tej nieruchomości.

Nieruchomość ta w momencie dokonywania transakcji była, i nadal jest, wpisana do Rejestru Zabytków pod numerem (...).

Ujawnienie w księdze wieczystej zmiany użytkownika wieczystego nieruchomości i właściciela budynków nastąpiło (...) 2022 r.

W tym roku poniósł Pan też pierwszy wydatek na zabytki.

Skorzystał Pan z ulgi na zabytki przysługującej Panu na podstawie art. 26hb ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2022 r.

Ulga została przez Pana zastosowana w rozliczeniu rocznym dotyczącym roku 2022.

Uzupełnienie okoliczności faktycznych sprawy:

Po zakupie zespołu dawnej (...) podjął Pan niezwłoczne prace mające na celu zabezpieczenie i utrwalenie substancji zabytku.

Prace to:

–inwentaryzacja całego zespołu obiektów zabytkowych z oceną stanu technicznego,

–prace związane z usunięciem zanieczyszczeń wewnątrz (...),

–prace inwentaryzacyjne i projektowe przy naprawie zagrożonej konstrukcji budynku (...),

–prace przy remoncie konstrukcji i powierzchni dachu nad (...),

–prace zabezpieczające konstrukcję i pokrycie dachu (...) przeciwpożarowo.

W 2022 roku odbyła się wizja lokalna (...) Konserwatora Zabytków, w trakcie której ustalono zakres niezbędnych prac zabezpieczających, remontowych i konserwatorskich.

W wyniku tej wizji uzyskał Pan dwa pozwolenia ustalające zakres prac konserwatorskich na posiadanych zabytkach. Pozwolenie z (...) 2022 r. nr (...) załącznik nr (...) i pozwolenie z (...) 2022 r. (...) załącznik nr (...).

Pozwolenia dotyczyły naprawy pokrycia dachowego w tym wymiana zniszczonego deskowania i wykonania zabezpieczenia przeciwpożarowego konstrukcji pokrycia dachu, a także prac przy naprawie i konserwacji fasady budynku (...).

Wykonywane prace konserwatorskie, remontowe i restauratorskie były i są wykonywane i dokumentowane fakturami wystawionymi przez podatników podatku od towarów i usług. Faktury były i są wystawiane na Pana działalność gospodarczą: Y.

Wydatki, o których mowa we wniosku:

a)nie zostały i nie zostaną odliczone od dochodu,

b)wydatki na prace konserwatorskie, restauratorskie lub roboty budowlane zostały i zostaną zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na podstawie przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych,

c)nie zostały sfinansowane, dofinansowane lub zwrócone w jakiejkolwiek formie

d)wydatki na zakup nieruchomości były uwzględnione w ramach ulgi na zabytki. Z innych ulg podatkowych w rozumieniu Ordynacji podatkowej Pan nie korzystał.

Wniosek o wpis do księgi wieczystej prawa wieczystego użytkowania złożony został (...) 2021 r.

Wpis wieczystego użytkowania dokonany został (...) 2022 r.

Pytanie

Czy w przypadku kiedy do podpisania umowy zakupu prawa użytkowania wieczystego nieruchomości zabytkowej doszło przed 1 stycznia 2022 r., do ujawnienia przejścia prawa użytkowania wieczystego doszło po 1 stycznia 2022 r., o ile zostaną spełnione inne warunki przewidziane powszechnie obowiązującymi przepisami, był Pan uprawniony do zastosowania ulgi na zakup zabytku?

Pana stanowisko w sprawie

Pana zdaniem, prawidłowo zastosował Pan ww. ulgę, przysługiwało Panu do niej prawo.

Mając na uwadze treść art. 26hb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stwierdzić należy, że podatnikom w tym okresie 1 stycznia 2022 r. do 31 grudnia 2022 r. przysługiwało prawo do ulgi na zakup zabytku.

Z art. 67 ustawy z 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw wynika, że ulga ma zastosowanie do wydatków poniesionych po 31 grudnia 2021r.

Przy czym zgodnie z art. 26hb ust. 3 pkt 3 w brzmieniu obowiązującym w 2022r. za datę poniesienia wydatków, w przypadku ulgi na zakup zabytku, uznaje się dzień nabycia własności.

Zgodnie z art. 26hb ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ulga na nabycie zabytków powinna zostać odliczona w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesione zostały pierwsze nakłady na nieruchomość objęte zakresem przepisu to jest koszty prac konserwatorskich, restauratorskich lub robót budowlanych przy zabytku nieruchomym wpisanym do rejestru zabytków.

Stwierdzić należy, że zarówno do poniesienia wydatku na zakup tego zabytku jak i poniesienia kosztów związanych z prowadzeniem prac remontowych i konserwatorskich doszło w 2022 r.

Prawo użytkowania wieczystego nieruchomości, a więc również prawo z nim związane to jest prawo własności budynków na niej posadowionych, przeszło na podatnika dopiero w dniu dokonania wpisu w księdze wieczystej (art. 27 ustawy o gospodarce nieruchomościami).

W przypadku przeniesienia prawa użytkowania wieczystego wpis w księdze wieczystej ma charakter konstytutywny, dopiero po jego dokonaniu dochodzi do przeniesienia użytkowania wieczystego.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 26hb ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2022 r.:

Podatnik może odliczyć od podstawy obliczenia podatku, ustalonej zgodnie z art. 26 ust. 1 lub art. 30c ust. 2, wydatki:

1)poniesione w roku podatkowym na wpłaty na fundusz remontowy wspólnoty mieszkaniowej lub spółdzielni mieszkaniowej utworzony, zgodnie z odrębnymi przepisami, dla zabytku nieruchomego wpisanego do rejestru zabytków lub znajdującego się w ewidencji zabytków;

2)poniesione w roku podatkowym na prace konserwatorskie, restauratorskie lub roboty budowlane w zabytku nieruchomym wpisanym do rejestru zabytków lub znajdującym się ewidencji zabytków;

3)na odpłatne nabycie zabytku nieruchomego wpisanego do rejestru zabytków lub udziału w takim zabytku, pod warunkiem że podatnik na nabytą nieruchomość poniósł wydatek, o którym mowa w pkt 2.

W myśl art. 26hb ust. 2 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2022 r.:

Odliczenie, o którym mowa w:

1)ust. 1 pkt 1, przysługuje podatnikowi, jeżeli w momencie poniesienia wydatku jest właścicielem lub współwłaścicielem zabytku nieruchomego;

2)ust. 1 pkt 2, przysługuje podatnikowi, jeżeli w momencie poniesienia wydatku podatnik jest właścicielem lub współwłaścicielem zabytku nieruchomego, o którym mowa w tym przepisie, oraz posiada sporządzone na piśmie:

a)pozwolenie wojewódzkiego konserwatora zabytków na prowadzenie prac konserwatorskich, prac restauratorskich lub robót budowlanych - w przypadku zabytku nieruchomego wpisanego do rejestru zabytków,

b)zalecenia konserwatorskie - w przypadku zabytku nieruchomego znajdującego się w wojewódzkiej lub gminnej ewidencji zabytków;

3)ust. 1 pkt 3, przysługuje podatnikowi, jeżeli w momencie dokonywania odliczenia podatnik jest właścicielem lub współwłaścicielem nieruchomości, o której mowa w tym przepisie.

Zgodnie z art. 26hb ust. 3 pkt 3 ww. ustawy:

Za datę poniesienia wydatków z tytułów określonych w ust. 1 pkt 3 uznaje się dzień nabycia własności.

Jak stanowi art. 26hb ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Odliczenia, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, nie mogą przekroczyć 50% wydatków udokumentowanych:

1)dowodem wpłaty na fundusz remontowy wspólnoty mieszkaniowej lub spółdzielni mieszkaniowej lub zaświadczeniem o wysokości wpłat w roku podatkowym wystawionym przez wspólnotę mieszkaniową lub spółdzielnię mieszkaniową;

2)fakturą wystawioną przez podatnika podatku od towarów i usług niekorzystającego ze zwolnienia od tego podatku, powiększonych o kwotę podatku od towarów i usług, o ile podatek ten nie został odliczony na podstawie ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 26hb ust. 5 cyt. ustawy w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2022 r.:

Odliczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, nie może przekroczyć iloczynu kwoty 500 zł i liczby metrów kwadratowych powierzchni użytkowej zabytku nieruchomego, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, nie więcej jednak niż 500 000 zł na wszystkie wydatki poniesione z tego tytułu.

Zgodnie z art. 26hb ust. 7 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2022 r.:

Odliczenia wydatków, o których mowa w:

1)ust. 1 pkt 1 i 2, dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono te wydatki;

2)ust. 1 pkt 3, dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym po raz pierwszy na rzecz nabytego zabytku nieruchomego poniesiono wydatki określone w ust. 1 pkt 2.

Stosownie do art. 26hb ust. 8 ww. ustawy:

Kwota odliczenia nieznajdująca pokrycia w rocznym dochodzie podatnika podlega odliczeniu w kolejnych latach, nie dłużej jednak niż przez sześć lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym dokonano odliczenia.

W myśl art. 26hb ust. 9 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2022 r.:

Odliczeniu nie podlegają wydatki w części, w jakiej:

1)zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym;

2)zostały uwzględnione przez podatnika w związku z korzystaniem z ulg podatkowych w rozumieniu Ordynacji podatkowej;

3)wykraczają poza zakres prac i robót określonych w pozwoleniu wojewódzkiego konserwatora zabytków lub zaleceniach konserwatorskich;

4)zostały sfinansowane, dofinansowane lub zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Jak stanowi art. 26hb ust. 10 ww. ustawy:

Podatnik, który po roku, w którym dokonał odliczeń, otrzymał zwrot odliczonych wydatków, jest obowiązany doliczyć odpowiednio kwoty poprzednio odliczone do dochodu za rok podatkowy, w którym otrzymał ten zwrot.

Zgodnie z art. 26hb ust. 12 przedmiotowej ustawy:

Ilekroć w ust. 1-11 jest mowa o:

1)powierzchni użytkowej – oznacza to powierzchnię, o której mowa w art. 16 ust. 4 i 5 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2021 r. poz. 1043oraz z 2022 r. poz. 1846 i 2180);

2)pracach konserwatorskich – oznacza to prace konserwatorskie w rozumieniu art. 3 pkt 6 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami;

3)pracach restauratorskich – oznacza to prace restauratorskie w rozumieniu art. 3 pkt 7 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami;

4)robotach budowlanych – oznacza to roboty budowlane w rozumieniu art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami;

5)zabytku nieruchomym – oznacza to zabytek nieruchomy, o którym mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 lit. c-e ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami.

W opisie sprawy wprost Pan wskazał, że:

–(...) 2021 r. podpisał Pan umowę zakupu prawa użytkowania wieczystego nieruchomości (...) w X, ul. A1 zabytkowych budynków znajdujących się na tej nieruchomości;

–wniosek o wpis do księgi wieczystej prawa wieczystego użytkowania złożony został (...) 2021 r.;

–ujawnienie w księdze wieczystej zmiany użytkownika wieczystego nieruchomości i właściciela budynków nastąpiło (...) 2022 r.

Wątpliwości Pana sprowadzają się do ustalenia, czy był Pan uprawniony do zastosowania ulgi na zabytki odnośnie jego zakupu w rozliczeniu za 2022 r.

Z uwagi na fakt, że przedmiotem wniosku jest prawo wieczystego użytkowania gruntu wraz z budynkami znajdującymi się na tej nieruchomości konieczne jest odwołanie się do ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.), której art. 232 stanowi, że:

§ 1. Grunty stanowiące własność Skarbu Państwa a położone w granicach administracyjnych miast oraz grunty Skarbu Państwa położone poza tymi granicami, lecz włączone do planu zagospodarowania przestrzennego miasta i przekazane do realizacji zadań jego gospodarki, a także grunty stanowiące własność jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków mogą być oddawane w użytkowanie wieczyste osobom fizycznym, i osobom prawnym.

§ 2. W wypadkach przewidzianych w przepisach szczególnych przedmiotem użytkowania wieczystego mogą być także inne grunty Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków.

W myśl zaś art. 234 ww. Kodeksu:

Do oddania gruntu Skarbu Państwa lub gruntu należącego do jednostek samorządu terytorialnego bądź ich związków w użytkowanie wieczyste stosuje się odpowiednio przepisy o przeniesieniu własności nieruchomości.

Stosownie do treści art. 235 Kodeksu cywilnego:

§ 1. Budynki i inne urządzenia wzniesione na gruncie Skarbu Państwa lub gruncie należącym do jednostek samorządu terytorialnego bądź ich związków przez wieczystego użytkownika stanowią jego własność. To samo dotyczy budynków i innych urządzeń, które wieczysty użytkownik nabył zgodnie z właściwymi przepisami przy zawarciu umowy o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste.

§ 2. Przysługująca wieczystemu użytkownikowi własność budynków i urządzeń na użytkowanym gruncie jest prawem związanym z użytkowaniem wieczystym.

Zgodnie z art. 27 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 344 ze zm.):

Sprzedaż nieruchomości albo oddanie w użytkowanie wieczyste nieruchomości gruntowej wymaga zawarcia umowy w formie aktu notarialnego. Oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste i przeniesienie tego prawa w drodze umowy wymaga wpisu w księdze wieczystej.

Z powyższego przepisu wynika, że wpis do księgi wieczystej ma charakter konstytutywny. Uprawnienia nabywcy w okresie od momentu zawarcia umowy ustanawiającej bądź przenoszącej prawo użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej, a przed dokonaniem wpisu, można określić w ten sposób, że przed dokonaniem wpisu osobie, na której rzecz wpis ma nastąpić, przysługują wszystkie uprawnienia wynikające z umowy o ustanowieniu (względnie przeniesieniu) prawa, z wyjątkiem samego prawa (zob. post. SN z 15 kwietnia 2004 r., IV CK 272/03, Legalis).

Konstytutywny charakter wpisów dotyczących zarówno powstania użytkowania wieczystego, jak i jego przeniesienia na inny podmiot, ma zasadnicze znaczenie dla momentu, od którego należy liczyć terminy do wykonania przez użytkownika wieczystego jego zobowiązań zawartych w umowie o oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste, w tym w szczególności zobowiązania do uiszczania opłaty rocznej i zobowiązania do rozpoczęcia prac związanych z zagospodarowaniem gruntu i zakończenia tych prac (w szczególności rozpoczęcia i zakończenia budowy). (szerzej patrz: „Ustawa o gospodarce nieruchomościami. Komentarz”, dr hab. Jacek Jaworski, Arkadiusz Prusaczyk, Adam Tułodziecki, Marian Wolanin).

W wyroku Sądu Najwyższego z 4 lutego 2005 r., sygn. I CK 512/04 skład orzekający stwierdził, że bez wpisu do księgi wieczystej prawo użytkowania wieczystego nie powstaje, a zatem brak jest podstaw do pobierania opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego z tej przyczyny, że prawo to nie powstało. Sąd wskazał przy tym, podobnie jak wcześniej Sąd Najwyższy w uchwale z 21 maja 2002 r. (III CZP 29/02, OSNC 2003, Nr 6, poz. 76), że dla oceny momentu powstania prawa w wyniku dokonanego przez sąd wpisu zastosowanie ma przepis art. 29 ustawy z 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1984 ze zm.).

W myśl powołanego powyżej artykułu:

Wpis w księdze wieczystej ma moc wsteczną od chwili złożenia wniosku o dokonanie wpisu, a w wypadku wszczęcia postępowania z urzędu - od chwili wszczęcia tego postępowania.

Tym samym wpis ma moc wsteczną od dnia złożenia wniosku o wpis. We wniosku wprost Pan wskazał, że wniosek o wpis do księgi wieczystej został złożony (...) 2021 r.

W świetle cytowanych przepisów wpis użytkowania wieczystego ma charakter konstytutywny przy czym wywiera skutek wsteczny od daty złożenia wniosku. Oznacza to, że datą przejścia prawa użytkowania wieczystego na Pana jako nabywcę jest data złożenia wniosku o wpis, tj. (...) 2021 r.

Przechodząc zatem do Pana wątpliwości odnośnie możliwości skorzystania z ulgi na zabytki w zakresie opisanego stanu faktycznego dodatkowo wyjaśniam, że 1 stycznia 2022 r. ustawą z 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 2105 ze zm.) został dopiero dodany art. 26hb do ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dlatego też odliczenie wydatków z tytułu ww. ulgi na zabytki dotyczy wydatków poniesionych po 31 grudnia 2021 r.

Mając na uwadze przedstawiony opis stanu faktycznego oraz powołane wyżej przepisy prawa podatkowego stwierdzam, że skoro poniósł Pan wydatek na nabycie wskazanej we wniosku nieruchomości (...) 2021 r. oraz tego samego dnia został złożony wniosek o wpis do księgi wieczystej, to nie może Pan skorzystać z odliczenia, o którym mowa w art. 26hb ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem, nie może Pan odliczyć od swojego przychodu za 2022 r. wydatku na zakup przedmiotowej nieruchomości w 2021 r.

Tym samym stanowisko Pana uznałem za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a,

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług,

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA) albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).