Interpretacja indywidualna z dnia 3 czerwca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-2.4010.169.2024.1.ASK

Obowiązek zwiększenia podstawy opodatkowania, o której mowa w art. 18f ustawy o CIT w zawiązku z zawartym porozumieniem.

Interpretacja indywidualna - stanowisko w prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

3 kwietnia 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 4 kwietnia 2024 r., o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy Spółka nie będzie miała obowiązku zwiększenia podstawy opodatkowania o zaliczaną do kosztów uzyskania przychodów wartość zobowiązania do zapłaty świadczenia pieniężnego w rozumieniu art. 4 pkt 1a ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom, które nie zostało uregulowane w danym miesiącu z tytułu niezapłaconej raty wynikającym z Pierwotnego Terminu Płatności tej raty, jeśli przed upływem Pierwotnego Terminu Płatności danej raty wynikającego z Umowy Nabycia Lokalu, termin płatności tej raty zostanie przesunięty zgodnie z porozumieniem zawartym ze Sprzedającym (w związku z czym, termin 90 dni od dnia upływu terminu zapłaty określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie, o którym mowa w art. 18f ustawy o CIT będzie liczony od Nowego Termin Płatności).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

I.[Wnioskodawca / A. Sp. z o.o. / Spółka] A. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w (…) jest osobą prawną, polskim rezydentem podatkowym w podatku CIT z nieograniczonym obowiązkiem podatkowym.

II.[Umowa Nabycia Lokalu] W dniu (…) sierpnia 2022 r. Wnioskodawca zawarł z B. Spółka Akcyjna z siedzibą w (…) umowę sprzedaży (…) („Umowa Nabycia Lokalu”) lokalu niemieszkalnego oznaczonego numerem (…) stanowiącego odrębną nieruchomość, położonego w (…), dzielnica (…) przy ul. (…) („Lokal”), o powierzchni użytkowej (…) metrów kwadratowych. Dla Lokalu prowadzona jest przez Sąd Rejonowy (…). Z odrębną własnością Lokalu związany jest udział wynoszący (…) części w nieruchomości wspólnej, którą stanowi prawo użytkowania wieczystego gruntu - działki nr (…) z obrębu (…), dla której prowadzona jest przez Sąd Rejonowy (…) oraz części Budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali.

III.[Cena] Zgodnie z Umową Nabycia Lokalu:

1)tytułem ceny nabycia Lokalu, A. Sp. z o.o. zobowiązana jest zapłacić Sprzedającemu cenę w wysokości (…) PLN netto, która zostaje powiększona o kwotę podatku VAT w wysokości (…) PLN brutto („Cena”);

2)w terminie 7 dni roboczych od dnia zawarcia Umowy Nabycia Lokalu Sprzedający przekaże A. Sp. z o.o. fakturę VAT dotyczącą sprzedaży Lokalu;

3)w dniu (…) sierpnia 2022 roku A. Sp. z o.o. wpłacił do depozytu notarialnego czyniącego notariusza, kwotę (…) PLN, z przeznaczeniem na zapłatę części netto B Pierwszej Raty, o której mowa w Umowie Nabycia Lokalu;

4)w dniu (…) sierpnia 2022 roku Sprzedający wpłacił do depozytu notarialnego czyniącego notariusza, kwotę (…) PLN z przeznaczeniem na zapłatę części Pierwszej Raty, o której mowa w Umowie Nabycia Lokalu,

5)Strony postanawiają, że Cena zostanie zapłacona w następujący sposób:

• [Zaliczka] Zaliczka w kwocie (…) PLN netto („Zaliczka”) została zapłacona przez A. Sp. z o.o. przed zawarciem Umowy Nabycia Lokalu na rachunek bankowy należący do Sprzedającego z przeznaczeniem na zapłatę części netto Ceny, co Sprzedający potwierdził i kwitował;
• [Pierwsza Rata] pierwsza rata Ceny w łącznej kwocie brutto (…) PLN, która stanowi sumę części B Ceny w wysokości (…) PLN netto oraz kwoty podatku VAT należnego od całej kwoty Ceny wynoszącej (…) PLN („Pierwsza Rata) zostanie zapłacona w ten sposób, że zostanie zwolniona na rzecz Sprzedającego z depozytów notarialnych,
• [Druga Rata] druga rata Ceny w wysokości (…) PLN („Druga Rata”) zostanie zapłacona przez Kupującego w terminie do dnia przypadającego w pierwszą rocznicę zawarcia Umowy Nabycia Lokalu, tj. do dnia (…) sierpnia 2023 roku, przelewem bankowym;
• [Trzecia Rata] trzecia rata Ceny w wysokości (…) PLN netto („Trzecia Rata”) zostanie zapłacona przez Kupującego w terminie do dnia przypadającego w drugą rocznicę zawarcia Umowy Nabycia Lokalu, tj. do dnia (…) sierpnia 2024 roku, przelewem bankowym;
• [Czwarta Rata] czwarta rata Ceny w wysokości (…) PLN netto („Czwarta Rata”) zostanie zapłacona przez Kupującego w terminie do dnia przypadającego w trzecią rocznicę zawarcia Umowy Nabycia Lokalu, tj. do dnia (…) sierpnia 2025 roku, przelewem bankowym;
• [Piąta Rata] piąta rata Ceny w wysokości (…) PLN netto („Piąta Rata”) zostanie zapłacona przez Kupującego w terminie do dnia przypadającego w czwartą rocznicę zawarcia Umowy Nabycia Lokalu, tj. w terminie do dnia (…) sierpnia 2026 roku, przelewem bankowym na rachunek bankowy;
• [Szósta Rata] szósta rata Ceny w wysokości (…) PLN netto („Szósta Rata”) zostanie zapłacona przez Kupującego w terminie do dnia przypadającego w piątą rocznicę zawarcia Umowy Nabycia Lokalu, tj. w terminie do dnia (…) sierpnia 2027 roku, przelewem bankowym;
• [Siódma Rata] siódma rata Ceny w wysokości (…) PLN netto („Siódma Rata”) zostanie zapłacona przez Kupującego w terminie do dnia przypadającego w szóstą rocznicę zawarcia Umowy Nabycia Lokalu, tj. do dnia (…) sierpnia 2028 roku, przelewem bankowym.

IV.[Stan faktyczny] Zakup został udokumentowany fakturą VAT.

A. Sp. z o.o. - wywiązując się z Umowy Nabycia Lokalu - zapłacił Sprzedającemu kwotę podatku VAT. Następnie dokonano zapłaty części netto ceny w wysokości (…) zł (Zaliczka + Pierwsza Rata).

Data płatności Drugiej Raty w wysokości (…) zł przypadała na (…) sierpnia 2023 roku i do dnia dzisiejszego nie została uregulowana przez Wnioskodawcę.

Z uwagi na zakup środka trwałego, Spółka nie uwzględniła w kosztach podatkowych całej ceny zakupu Lokalu. Spółka zaliczyła do kosztów podatkowych wyłącznie odpisy amortyzacyjne w okresie, w którym była do tego uprawniona. W roku podatkowym 01.04.2022 - 31.03.2023, w okresie od 09.2022 r. do 03.2023 r., Spółka dokonywała odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej Lokalu (wartość początkowa stanowiła cena nabycia Nieruchomości, tj. cena zakupu powiększona o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego do użytkowania, dodatkowo, dokonano podwyższenia wartości początkowej Lokalu na dzień 1 października 2023 r. w związku z przeprowadzonymi ulepszeniami, o kwotę (…) zł). Spółka nie posiadała statusu „spółki nieruchomościowej” na dzień 01.04.2022 r. Kwota dokonanych odpisów amortyzacyjnych wyniosła (…) PLN.

Z dniem 01.04.2023 r., Spółka stała się „spółką nieruchomościową” i zaprzestała dokonywania odpisów amortyzacyjnych uwzględniając art. 15 ust. 6 ustawy o CIT - Spółka wycenia bowiem nieruchomości wg wartości godziwej, a to oznacza, że amortyzacja bilansowa wynosi 0,00 zł zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o CIT.

V. [Planowane działania] Spółka zamierza podpisać porozumienie ze Sprzedającym Lokal na odroczenie terminu zapłaty Trzeciej Raty i - być może - również kolejnych rat wynikającego z Umowy Nabycia Lokalu („Pierwotny Termin Płatności”). Porozumienie odraczające Pierwotny Termin Płatności podpisane będzie (o ile dojdzie do skutku) przed upływem terminu płatności danej raty (tj. np. w zakresie Raty Trzeciej, której Pierwotny Termin Płatności upływa w dniu (…) sierpnia 2024 r., termin płatności zostanie przesunięty przez podpisanie porozumienia przed dniem (…) sierpnia 2024 r. Kolejne porozumienia dotyczące dalszych rat również będą podpisywane przed upływem Pierwotnego Terminu Płatności danej raty. W drodze porozumienia Wnioskodawca oraz Sprzedająca ustalą nowy termin płatności zmieniający Pierwotny Termin Płatności („Nowy Termin Płatności”).

VI. [Interpretacja wydana na wniosek Wnioskodawcy w zakresie wcześniejszym rat] Wnioskodawca wskazuje, że w dniu 23 stycznia 2024 r. wystąpił z wnioskiem w zakresie czy:

1)Spółka ma obowiązek zwiększenia podstawy opodatkowania w podatku CIT w miesiącu 11/2023 wyłącznie o tę część netto niezapłaconej Drugiej Raty, która proporcjonalnie przypada na wartość odpisów amortyzacyjnych, które mogły stanowić koszty uzyskania przychodów w podatku CIT (wysokość niezapłaconej raty netto x wartość odpisów rozliczonych w kosztach uzyskania przychodów / wartość początkowa Lokalu jako środka trwałego) oraz

2)Spółka ma obowiązek zwiększenia podstawy opodatkowania w miesiącu 11/2023 o tę część netto niezapłaconej Drugiej Raty, która proporcjonalnie przypada na wartość odpisów amortyzacyjnych, które mogły stanowić koszty uzyskania przychodów w podatku CIT (wysokość niezapłaconej raty netto x wartość odpisów rozliczonych w kosztach uzyskania przychodów / wartość początkowa Lokalu jako środka trwałego), ale nie będzie miał obowiązku zwiększenia podstawy opodatkowania w ujęciu rocznym, jeśli do momentu złożenia Deklaracji CIT-8 termin płatności Drugiej Raty zostanie przesunięty zgodnie z porozumieniem zawartym ze Sprzedającym.

Organ odpowiedział na pytania Spółki wydając interpretację z dnia 13 marca 2024 roku (nr 0114-KDIP2-1.4010.42.2024.1.DK) uznając stanowisko Spółki w zakresie pytania pierwszego za prawidłowe, a w zakresie pytania drugiego za nieprawidłowe.

Organ wskazał w zakresie pytania drugiego, iż: „W świetle powyższego umowne przedłużenie terminu płatności, po upływie 90-dniowego terminu, a więc po upływie terminu, w którym dłużnik ma obowiązek dokonania zwiększenia podstawy opodatkowania (zmniejszenia straty), nie skutkuje uwzględnieniem tego faktu przy rozliczaniu ulgi na złe długi. ”

VII.Obecnie Spółka zamierza podpisać porozumienie ze Sprzedającym Lokal na odroczenie terminu Pierwotnego Terminu Płatności Trzeciej Raty i być może kolejnych rat. Odroczenie podpisane będzie (o ile dojdzie do skutku) przed upływem Pierwotnych Terminów Płatności danej raty, i przed złożeniem deklaracji za dany rok podatkowy, w którym miałaby być przesunięta płatność. W związku z tak opisanym zdarzeniem przyszłym, Spółka występuje z kolejnym wnioskiem.

Pytanie

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym, w opisanym zdarzeniu przyszłym, Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku zwiększenia podstawy opodatkowania o zaliczaną do kosztów uzyskania przychodów wartość zobowiązania do zapłaty świadczenia pieniężnego w rozumieniu art. 4 pkt 1a ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom, które nie zostało uregulowane w danym miesiącu z tytułu niezapłaconej raty wynikającym z Pierwotnego Terminu Płatności tej raty, jeśli przed upływem Pierwotnego Terminu Płatności danej raty wynikającego z Umowy Nabycia Lokalu, termin płatności tej raty zostanie przesunięty zgodnie z porozumieniem zawartym ze Sprzedającym (w związku z czym, termin 90 dni od dnia upływu terminu zapłaty określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie, o którym mowa w art. 18f ustawy o CIT będzie liczony od Nowego Termin Płatności)?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym, w opisanym zdarzeniu przyszłym, Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku zwiększenia podstawy opodatkowania o zaliczaną do kosztów uzyskania przychodów wartość zobowiązania do zapłaty świadczenia pieniężnego w rozumieniu art. 4 pkt 1a ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom, które nie zostało uregulowane w danym miesiącu z tytułu niezapłaconej raty wynikającym z Pierwotnego Terminu Płatności tej raty, jeśli przed upływem Pierwotnego Terminu Płatności danej raty wynikającego z Umowy Nabycia Lokalu, termin płatności tej raty zostanie przesunięty zgodnie z porozumieniem zawartym ze Sprzedającym (w związku z czym, termin 90 dni od dnia upływu terminu zapłaty określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie, o którym mowa w art. 18f ustawy o CIT będzie liczony od Nowego Termin Płatności).

Artykuł 18f ust. 1 ustawy o CIT reguluje tzw. „ulgę na złe długi”, której celem jest przeciwdziałanie powstawaniu zatorów płatniczych i opóźnień w regulowaniu zobowiązań handlowych. Przepis ten uprawnia wierzyciela i obliguje dłużnika – do korekty podstawy opodatkowania w przypadku nieotrzymania lub nieuregulowania zapłaty w terminie. Zgodnie z tym przepisem podstawa opodatkowania podatku CIT (po dokonaniu odpowiednich odliczeń):

a)może być zmniejszona o zaliczaną do przychodów należnych wartość wierzytelności o zapłatę świadczenia pieniężnego w rozumieniu art. 4 pkt 1a ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom, która nie została uregulowana lub zbyta, przy czym zmniejszenia dokonuje się w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym upłynęło 90 dni od dnia upływu terminu zapłaty określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie;

b)podlega zwiększeniu o zaliczaną do kosztów uzyskania przychodów wartość zobowiązania do zapłaty świadczenia pieniężnego w rozumieniu art. 4 pkt 1a ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom, które nie zostało uregulowane, przy czym zwiększenia dokonuje się w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym upłynęło 90 dni od dnia upływu terminu zapłaty określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie.

Z art. 18f ust. 2 ustawy o CIT wynika, że jeżeli podatnik poniósł stratę, o której mowa w art. 7 ust. 2 ustawy o CIT, z którą związana jest transakcja handlowa w rozumieniu ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom, kwota straty:

1)może być zwiększona o zaliczaną do przychodów należnych wartość wierzytelności o zapłatę świadczenia pieniężnego, w rozumieniu art. 4 pkt 1a ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom, która nie została uregulowana lub zbyta, przy czym zwiększenia dokonuje się w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym upłynęło 90 dni od dnia upływu terminu zapłaty określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie;

2)podlega zmniejszeniu o zaliczaną do kosztów uzyskania przychodów wartość zobowiązania do zapłaty świadczenia pieniężnego w rozumieniu art. 4 pkt 1a ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom, które nie zostało uregulowane, przy czym zmniejszenia dokonuje się w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym upłynęło 90 dni od dnia upływu terminu zapłaty określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie.

Zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom, termin zapłaty określony w umowie nie może przekraczać 60 dni, liczonych od dnia doręczenia dłużnikowi faktury lub rachunku, potwierdzających dostawę towaru lub wykonanie usługi, chyba że strony w umowie wyraźnie ustalą inaczej i pod warunkiem że ustalenie to nie jest rażąco nieuczciwe wobec wierzyciela, z wyłączeniem ust. 2a ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom.

Z kolei, zgodnie z art. 7 ust. 2a ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom, termin zapłaty określony w umowie nie może przekraczać 60 dni, liczonych od dnia doręczenia dłużnikowi faktury lub rachunku, potwierdzających dostawę towaru lub wykonanie usługi, jeżeli dłużnikiem zobowiązanym do zapłaty za towary lub usługi jest duży przedsiębiorca, a wierzycielem jest mikroprzedsiębiorca, mały przedsiębiorca albo średni przedsiębiorca. W przypadku gdy strony ustalą harmonogram spełnienia świadczenia pieniężnego w częściach, termin ten stosuje się do zapłaty każdej części świadczenia pieniężnego.

Na podstawie art. 18f ust. 11 ustawy o CIT okres 90 dni, o którym mowa w art. 18f ust. 1 i 2 ustawy o CIT, liczy się począwszy od pierwszego dnia następującego po określonym na fakturze (rachunku) lub w umowie upływie terminu do uregulowania zobowiązania.

W myśl art. 18f ust. 15 ustawy o CIT jeżeli termin zapłaty określono na fakturze (rachunku) lub w umowie z naruszeniem przepisów ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom, przez termin zapłaty, o którym mowa w art. 18f ust. 1 i 2 ustawy o CIT, rozumie się termin określony zgodnie z przepisami tej ustawy.

Z kolei zgodnie z art. 25 ust. 1 ustawy o CIT podatnicy, z zastrzeżeniem art. 25 ust. 1b, 2a, 3-6a, art. 21, art. 22, art. 24a, art. 24d i art. 24f ustawy o CIT, są obowiązani wpłacać na rachunek urzędu skarbowego zaliczki miesięczne w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku podatkowego a sumą zaliczek należnych za poprzednie miesiące.

Bezpośrednie przełożenie mechanizmu „ulgi na złe długi” na grunt zaliczek na ustawy o CIT wynika z art. 25 ust. 19 ustawy o CIT.

Przepis ten stanowi, że dochód stanowiący podstawę obliczenia zaliczki na ustawy o CIT:

1)może być zmniejszony o zaliczaną do przychodów należnych wartość wierzytelności o zapłatę świadczenia pieniężnego w rozumieniu art. 4 pkt 1a ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom, która nie została uregulowana lub zbyta, przy czym zmniejszenia dokonuje się począwszy od okresu rozliczeniowego, w którym upłynęło 90 dni od dnia upływu terminu zapłaty określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie, do okresu, w którym wierzytelność została uregulowana lub zbyta;

2)podlega zwiększeniu o zaliczaną do kosztów uzyskania przychodów wartość zobowiązania do zapłaty świadczenia pieniężnego w rozumieniu art. 4 pkt 1a ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom, które nie zostało uregulowane, przy czym zwiększenia dochodu stanowiącego podstawę obliczenia zaliczki dokonuje się począwszy od okresu rozliczeniowego, w którym upłynęło 90 dni od dnia upływu terminu zapłaty określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie, do okresu, w którym zobowiązanie zostanie uregulowane.

Ustawa o CIT określa także, że zmniejszenia dochodu na podstawie art. 25 ust. 19 pkt 1 ustawy o CIT - dokonuje się jeżeli do dnia terminu płatności zaliczki wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta (art. 25 ust. 21 ustawy o CIT); a podatnik, który dokonał takiego zmniejszenia obowiązany jest do zwiększenia dochodu stanowiącego podstawę obliczenia zaliczki w okresie rozliczeniowym roku podatkowego, w którym wierzytelność została uregulowana lub zbyta (art. 25 ust. 23 ustawy o CIT).

Z kolei zwiększenia dochodu na podstawie art. 25 ust. 19 pkt 2 ustawy o CIT dokonuje się jeżeli do dnia terminu płatności zaliczki zobowiązanie nie zostało uregulowane (art. 25 ust. 22 ustawy o CIT); a podatnik, który dokonał takiego zwiększenia, zmniejsza dochód stanowiący podstawę obliczenia zaliczki w okresie rozliczeniowym roku podatkowego, w którym zobowiązanie zostało uregulowane (art. 25 ust. 24 ustawy o CIT).

Ostatecznie wskazać również należy, że zgodnie z art. 25 ust. 26 ustawy o CIT w zakresie nieuregulowanym w art. 25 ust. 19-25 przepis art. 18f ustawy o CIT stosuje się odpowiednio.

Biorąc pod uwagę literalną treść art. 18f ustawy o CIT w związku z art. 25 ust. 19 ustawy o CIT oraz jej innych przepisów należy stwierdzić, że korekta podstawy opodatkowania podatkiem CIT w trybie art. 18f ustawy o CIT może być dokonywana wyłącznie w razie nieterminowego uregulowania lub otrzymania zapłaty - w odniesieniu do tej raty, która stała się wymagalna.

Kierując się orzecznictwem sądów można również stwierdzić, iż termin płatności jest to okres między dniem powstania a dniem wymagalności zobowiązania. Pogląd ten potwierdza chociażby stanowisko Sądu Najwyższego przedstawione w wyroku z dnia 24 kwietnia 2003 r. (sygn. akt I CKN 316/01), w którym sąd wskazał, iż termin płatności świadczenia wyznacza końcowy moment, do którego dłużnik nie popada w opóźnienie, względnie zwłokę. Analogiczne stanowisko zostało przedstawione w wyroku Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 9 grudnia 2015 r. (sygn. akt I ACa 989/15), który stwierdził, iż „Wymagalność określa najwcześniejsza chwila, w której wierzyciel jest uprawniony do żądania spełnienia świadczenia, z dłużnik ma obowiązek je spełnić”, jak również przez Naczelny Sąd Administracyjny w dniu 13 czerwca 2019 r. (sygn. akt II OSK 371/19): „Istotny jest bowiem wyłącznie moment, zazwyczaj wynikający z umowy, w którym świadczenie powinno być spełnione, a ściślej dzień, z którym wierzyciel może się tego od dłużnika domagać, tj. przy świadczeniach pieniężnych dzień następny po dniu wyznaczonym jako termin płatności. Zgodnie z powyższym można więc przyjąć, iż termin płatności wyznacza okres lub moment, po upływie którego roszczenie wierzyciela staje się wymagalne, a dłużnik może ponosić negatywne konsekwencje znalezienia się w stanie opóźnienia (bądź zwłoki). ”

Należy więc stwierdzić, iż zgodnie z ustaleniami dokonanymi pomiędzy Wnioskodawcą a Sprzedającym, zobowiązanie Spółki wobec Sprzedającego do zapłaty raty powstanie z dniem określonym w Umowie Nabycia Lokalu, o ile termin ten nie ulegnie zmianie w wyniku porozumienia zawartego pomiędzy Spółką a Sprzedającym. Jeśli porozumienie dojdzie do skutku, to zobowiązanie do zapłaty danej raty stanie się wymagalne z dniem upływu płatności określonego w tym porozumieniu, a nie ustalonego pierwotnie w Umowie Nabycia Lokalu.

Ustalony w porozumieniu Nowy Termin Płatności będzie wyrazem obustronnej woli Spółki i Sprzedającego, zaś swoboda zawierania umów, uregulowana art. 353¹ Kodeksu Cywilnego jest jedną z fundamentalnych zasad prawa. Oznacza to, iż jeżeli strony ustalą w ramach stosunku cywilnoprawnego, że wykonanie umowy następuje w określonym dniu i w tym właśnie dniu powstają wzajemne zobowiązania z tego tytułu (np. zobowiązanie do zapłaty), nie można domniemywać, że zobowiązania te mogłyby powstać w jakimkolwiek innym terminie. Ponadto, strony mogą, co do zasady, swobodnie przesuwać termin płatności.

Podsumowując, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym, w opisanym zdarzeniu przyszłym, Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku zwiększenia podstawy opodatkowania o zaliczaną do kosztów uzyskania przychodów wartość zobowiązania do zapłaty świadczenia pieniężnego w rozumieniu art. 4 pkt 1a ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom, które nie zostało uregulowane w danym miesiącu z tytułu niezapłaconej raty wynikającym z Pierwotnego Terminu Płatności tej raty, jeśli przed upływem Pierwotnego Terminu Płatności danej raty wynikającego z Umowy Nabycia Lokalu, termin płatności tej raty zostanie przesunięty zgodnie z porozumieniem zawartym ze Sprzedającym (w związku z czym, termin 90 dni od dnia upływu terminu zapłaty określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie, o którym mowa w art. 18f ustawy o CIT będzie liczony od Nowego Termin Płatności).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Od 1 stycznia 2020 r. art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 19 lipca 2019 r. o zmianie niektórych ustaw w celu ograniczenia zatorów płatniczych (Dz.U. z 2019 r., poz. 1649) do ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1406 z późn. zm. dalej „ustawy o CIT”) wprowadzono przepisy szczególne mające na celu rozpoznawanie skutków w podatku dochodowym tzw. „złych długów”, tj. art. 18f.

Ustawą z dnia 7 października 2022 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2022 r. poz. 2180) wprowadzono zmiany m.in. w art. 18f.

Na podstawie art. 20 ust. 1 ww. ustawy art. 18f ust. 1a i 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1.01.2023 r.

Dla celów realizacji tzw. ulgi na złe długi istotne znaczenie ma termin zapłaty określony m. in. na fakturze.

Zgodnie z art. 18f ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2023 r., poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):

podstawa opodatkowania ustalona zgodnie z art. 18 lub art. 24d ust. 3 oraz po uprzednim odliczeniu kwot określonych w art. 18d, art. 18db, art. 18ea-18ef i art. 38eb:

1) może być zmniejszona o zaliczaną do przychodów należnych wartość wierzytelności o zapłatę świadczenia pieniężnego w rozumieniu art. 4 pkt 1a ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom, która nie została uregulowana lub zbyta, przy czym zmniejszenia dokonuje się w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym upłynęło 90 dni od dnia upływu terminu zapłaty określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie;

2) podlega zwiększeniu o zaliczaną do kosztów uzyskania przychodów wartość zobowiązania do zapłaty świadczenia pieniężnego w rozumieniu art. 4 pkt 1a ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom, które nie zostało uregulowane, przy czym zwiększenia dokonuje się w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym upłynęło 90 dni od dnia upływu terminu zapłaty określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie.

W myśl art. 18f ust. 1a ustawy o CIT:

Jeżeli podatnik uzyskuje dochody opodatkowane różnymi stawkami, zwiększeń i zmniejszeń, o których mowa w ust. 1, dokonuje się od każdej podstawy opodatkowania w takim stosunku, w jakim w roku podatkowym pozostają dochody opodatkowane różnymi stawkami w ogólnej kwocie dochodów.

Stosownie natomiast do art. 18f ust. 2 ww. ustawy,

jeżeli podatnik poniósł stratę ze źródła, z którym związana jest transakcja handlowa w rozumieniu art. 4 pkt 1 ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom, kwota straty:

1) może być zwiększona o zaliczaną do przychodów należnych wartość wierzytelności o zapłatę świadczenia pieniężnego, w rozumieniu art. 4 pkt 1a ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom, która nie została uregulowana lub zbyta, przy czym zwiększenia dokonuje się w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym upłynęło 90 dni od dnia upływu terminu zapłaty określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie;

2) podlega zmniejszeniu o zaliczaną do kosztów uzyskania przychodów wartość zobowiązania do zapłaty świadczenia pieniężnego w rozumieniu art. 4 pkt 1a ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom, które nie zostało uregulowane, przy czym zmniejszenia dokonuje się w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym upłynęło 90 dni od dnia upływu terminu zapłaty określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie.

Zgodnie z art. 18f ust.5 ustawy o CIT:

Zmniejszenia na podstawie ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 2 dokonuje się, jeżeli do dnia złożenia zeznania podatkowego wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta.

W myśl art. 18f ust. 6 ustawy o CIT:

Zwiększenia na podstawie ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 1 dokonuje się, jeżeli do dnia złożenia zeznania podatkowego zobowiązanie nie zostało uregulowane.

Zgodnie z art. 18f ust.8 ustawy o CIT:

W przypadku gdy po roku podatkowym, za który dokonano zwiększenia na podstawie ust. 1 pkt 2 i ust. 4 lub zmniejszenia na podstawie ust. 2 pkt 2, zobowiązanie zostanie uregulowane, podatnik zmniejsza podstawę opodatkowania lub zwiększa stratę w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym zobowiązanie zostało uregulowane. Jeżeli wartość zmniejszenia podstawy opodatkowania jest wyższa od tej podstawy, zmniejszenia podstawy opodatkowania o nieodliczoną wartość dokonuje się w kolejnych latach podatkowych, nie dłużej jednak niż przez okres 3 lat, licząc od końca roku podatkowego, za który powstało prawo do zmniejszenia.

Należy również zwrócić uwagę, że zgodnie z art. 18f ust. 9 ustawy o CIT:

Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się wyłącznie do wierzytelności lub zobowiązań, odpowiednio o zapłatę lub do zapłaty, świadczeń pieniężnych, wynikających z transakcji handlowych, jeżeli z tytułu tych transakcji przynajmniej u jednej ze stron określa się przychody lub koszty uzyskania przychodów, bez względu na termin ich ujęcia w tych przychodach lub kosztach uzyskania przychodów.

Zgodnie do postanowień art. 18f ust. 10 ww. ustawy:

Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się w przypadku, gdy spełnione są łącznie następujące warunki:

1) dłużnik na ostatni dzień miesiąca poprzedzającego dzień złożenia zeznania podatkowego nie jest w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego, postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;

2) od daty wystawienia faktury (rachunku) lub zawarcia umowy dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym została wystawiona faktura (rachunek) lub została zawarta umowa, a w przypadku gdy rok kalendarzowy, w którym wystawiono fakturę (rachunek), jest inny niż rok kalendarzowy, w którym zawarto umowę - gdy nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku kalendarzowego późniejszej z tych czynności;

3) transakcja handlowa zawarta jest w ramach działalności wierzyciela oraz działalności dłużnika, z których dochody podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Stosownie do art. 18f ust. 11 ustawy o CIT:

Okres 90 dni, o którym mowa w ust. 1 i 2, liczy się począwszy od pierwszego dnia następującego po określonym na fakturze (rachunku) lub w umowie upływie terminu do uregulowania zobowiązania.

W myśl art. 18f ust. 15 ww. ustawy:

Jeżeli termin zapłaty określono na fakturze (rachunku) lub w umowie z naruszeniem przepisów ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom, przez termin zapłaty, o którym mowa w ust. 1 i 2, rozumie się termin określony zgodnie z przepisami tej ustawy.

Zgodnie z art. 18f ust. 17 ustawy o CIT:

Przepisy ust. 1-16 stosuje się odpowiednio w przypadku uregulowania lub zbycia części wierzytelności.

A zatem w świetle powyższych przepisów, ustawą z dnia 19 lipca 2019 r. o zmianie niektórych ustaw w celu ograniczenia zatorów płatniczych wprowadzono w podatkach dochodowych z jednej strony możliwość pomniejszenia przez wierzyciela podstawy opodatkowania o kwotę wierzytelności, jeżeli wierzytelność ta nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie w ciągu 90 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, a z drugiej strony - nałożenie na dłużnika obowiązku doliczenia do podstawy opodatkowania kwoty nieuregulowanego zobowiązania, jeżeli zobowiązanie nie zostało uregulowane w terminie 90 dni od dnia upływu terminu płatności określonego w fakturze (rachunku) lub umowie.

Przy czym należy zauważyć, że wierzyciel z tego mechanizmu może skorzystać, natomiast dłużnik jest do tego zobowiązany.

Bezpośrednie przełożenie mechanizmu „ulgi na złe długi” na grunt zaliczek na PDOP, wynika z art. 25 ust. 19 ustawy o CIT. Przepis ten stanowi, że

dochód stanowiący podstawę obliczenia zaliczki, o której mowa w ust. 1-1g:

1) może być zmniejszony o zaliczaną do przychodów należnych wartość wierzytelności o zapłatę świadczenia pieniężnego w rozumieniu art. 4 pkt 1a ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom, która nie została uregulowana lub zbyta, przy czym zmniejszenia dokonuje się począwszy od okresu rozliczeniowego, w którym upłynęło 90 dni od dnia upływu terminu zapłaty określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie, do okresu, w którym wierzytelność została uregulowana lub zbyta;

2) podlega zwiększeniu o zaliczaną do kosztów uzyskania przychodów wartość zobowiązania do zapłaty świadczenia pieniężnego w rozumieniu art. 4 pkt 1a ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom, które nie zostało uregulowane, przy czym zwiększenia dochodu stanowiącego podstawę obliczenia zaliczki dokonuje się począwszy od okresu rozliczeniowego, w którym upłynęło 90 dni od dnia upływu terminu zapłaty określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie, do okresu, w którym zobowiązanie zostanie uregulowane.

Jak wynika z opisu sprawy, Spółka zobowiązana jest zapłacić Sprzedającemu cenę za nabycie lokalu niemieszkalnego w wysokości (…) PLN netto, która zostaje powiększona o kwotę podatku VAT w wysokości (…) PLN brutto. Zaliczka w kwocie (…) PLN netto została zapłacona przez Spółkę przed zawarciem Umowy Nabycia Lokalu na rachunek bankowy należący do Sprzedającego z przeznaczeniem na zapłatę części netto Ceny, co Sprzedający potwierdził i kwitował. Strony postanowiły, że pozostała część kwoty zostanie zapłacona w następujący sposób:

• [Pierwsza Rata] pierwsza rata Ceny w łącznej kwocie brutto (…) PLN, która stanowi sumę części B Ceny w wysokości (…) PLN netto oraz kwoty podatku VAT należnego od całej kwoty Ceny wynoszącej (…) PLN („Pierwsza Rata) zostanie zapłacona w ten sposób, że zostanie zwolniona na rzecz Sprzedającego z depozytów notarialnych,
• [Druga Rata] druga rata Ceny w wysokości (…) PLN („Druga Rata”) zostanie zapłacona przez Kupującego w terminie do dnia przypadającego w pierwszą rocznicę zawarcia Umowy Nabycia Lokalu, tj. do dnia (…) sierpnia 2023 roku, przelewem bankowym;
• [Trzecia Rata] trzecia rata Ceny w wysokości (…) PLN netto („Trzecia Rata”) zostanie zapłacona przez Kupującego w terminie do dnia przypadającego w drugą rocznicę zawarcia Umowy Nabycia Lokalu, tj. do dnia (…) sierpnia 2024 roku, przelewem bankowym;
• [Czwarta Rata] czwarta rata Ceny w wysokości (…) PLN netto („Czwarta Rata”) zostanie zapłacona przez Kupującego w terminie do dnia przypadającego w trzecią rocznicę zawarcia Umowy Nabycia Lokalu, tj. do dnia (…) sierpnia 2025 roku, przelewem bankowym;
• [Piąta Rata] piąta rata Ceny w wysokości (…) PLN netto („Piąta Rata”) zostanie zapłacona przez Kupującego w terminie do dnia przypadającego w czwartą rocznicę zawarcia Umowy Nabycia Lokalu, tj. w terminie do dnia (…) sierpnia 2026 roku, przelewem bankowym na rachunek bankowy;
• [Szósta Rata] szósta rata Ceny w wysokości (…) PLN netto („Szósta Rata”) zostanie zapłacona przez Kupującego w terminie do dnia przypadającego w piątą rocznicę zawarcia Umowy Nabycia Lokalu, tj. w terminie do dnia (…) sierpnia 2027 roku, przelewem bankowym;
• [Siódma Rata] siódma rata Ceny w wysokości (…) PLN netto („Siódma Rata”) zostanie zapłacona przez Kupującego w terminie do dnia przypadającego w szóstą rocznicę zawarcia Umowy Nabycia Lokalu, tj. do dnia (…) sierpnia 2028 roku, przelewem bankowym.

Następnie Spółka dokonała zapłaty części netto ceny w wysokości (…) zł (Zaliczka + Pierwsza Rata). Data płatności Drugiej Raty w wysokości (…) zł przypadała na (…) sierpnia 2023 roku i do dnia dzisiejszego nie została przez Państwa uregulowana. Spółka nie uwzględniła w kosztach podatkowych całej ceny zakupu Lokalu. Spółka zaliczyła do kosztów podatkowych wyłącznie odpisy amortyzacyjne w okresie, w którym była do tego uprawniona. W roku podatkowym 01.04.2022 - 31.03.2023, w okresie od 09.2022 r. do 03.2023 r., Spółka dokonywała odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej Lokalu (wartość początkowa stanowiła cena nabycia Nieruchomości, tj. cena zakupu powiększona o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego do użytkowania, dodatkowo, dokonano podwyższenia wartości początkowej Lokalu na dzień 1 października 2023 r. w związku z przeprowadzonymi ulepszeniami, o kwotę (…) zł). Spółka nie posiadała statusu „spółki nieruchomościowej” na dzień 01.04.2022 r. Kwota dokonanych odpisów amortyzacyjnych wyniosła (…) PLN. Z dniem 01.04.2023 r., Spółka stała się „spółką nieruchomościową” i zaprzestała dokonywania odpisów amortyzacyjnych uwzględniając art. 15 ust. 6 ustawy o CIT - Spółka wycenia bowiem nieruchomości wg wartości godziwej, a to oznacza, że amortyzacja bilansowa wynosi 0,00 zł zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o CIT. Spółka zamierza podpisać porozumienie ze Sprzedającym Lokal na odroczenie terminu zapłaty Trzeciej Raty i - być może - również kolejnych rat wynikającego z Umowy Nabycia Lokalu („Pierwotny Termin Płatności”). Porozumienie odraczające Pierwotny Termin Płatności podpisane będzie (o ile dojdzie do skutku) przed upływem terminu płatności danej raty (tj. np. w zakresie Raty Trzeciej, której Pierwotny Termin Płatności upływa w dniu (…) sierpnia 2024 r., termin płatności zostanie przesunięty przez podpisanie porozumienia przed dniem (…) sierpnia 2024 r. Kolejne porozumienia dotyczące dalszych rat również będą podpisywane przed upływem Pierwotnego Terminu Płatności danej raty. W drodze porozumienia Państwo oraz Sprzedająca ustalą nowy termin płatności zmieniający Pierwotny Termin Płatności („Nowy Termin Płatności”).

Państwa wątpliwości budzi kwestia czy Spółka nie będzie miała obowiązku zwiększenia podstawy opodatkowania o zaliczaną do kosztów uzyskania przychodów wartość zobowiązania do zapłaty świadczenia pieniężnego w rozumieniu art. 4 pkt 1a ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom, które nie zostało uregulowane w danym miesiącu z tytułu niezapłaconej raty wynikającym z Pierwotnego Terminu Płatności tej raty, jeśli przed upływem Pierwotnego Terminu Płatności danej raty wynikającego z Umowy Nabycia Lokalu, termin płatności tej raty zostanie przesunięty zgodnie z porozumieniem zawartym ze Sprzedającym (w związku z czym, termin 90 dni od dnia upływu terminu zapłaty określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie, o którym mowa w art. 18f ustawy o CIT będzie liczony od Nowego Termin Płatności).

W świetle powyższych przepisów, wprowadzono w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych z jednej strony możliwość pomniejszenia przez wierzyciela podstawy opodatkowania o kwotę wierzytelności, jeżeli wierzytelność ta nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie w ciągu 90 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, a z drugiej strony - nałożenie na dłużnika obowiązku doliczenia do podstawy opodatkowania kwoty nieuregulowanego zobowiązania, jeżeli zobowiązanie nie zostało uregulowane w terminie 90 dni od dnia upływu terminu płatności określonego w fakturze (rachunku) lub umowie.

Przy czym jak już wskazano, wierzyciel z tego mechanizmu może skorzystać, natomiast dłużnik jest do tego zobowiązany.

Jak wynika z wniosku zamierzają Państwo podpisać porozumienie ze Sprzedającym Lokal na odroczenie terminu Pierwotnego Terminu Płatności Trzeciej Raty i być może kolejnych rat. Odroczenie podpisane będzie (o ile dojdzie do skutku) przed upływem Pierwotnych Terminów Płatności danej raty, i przed złożeniem deklaracji za dany rok podatkowy, w którym miałaby być przesunięta płatność.

W praktyce działalności gospodarczej zdarza się, że termin płatności należności wynikający z umowy lub faktury, stanowiący podstawę do ustalenia daty uprawdopodobnienia nieściągalności danej wierzytelności, jest przez strony transakcji umownie odraczany. Takie przesunięcie terminu płatności w przypadku dalszego nieuregulowania zobowiązania przez dłużnika wpłynie na ustalenie okresu rozliczeniowego, w którym dłużnik jest zobowiązany do zwiększenia podstawy opodatkowania w podatku dochodowym od osób prawnych.

Skuteczne przesunięcie terminu płatności wymaga zgodnej woli obu stron transakcji. Sam wniosek o zmianę terminu płatności, skierowany przez dłużnika do wierzyciela, pozostanie zatem bez wpływu na ewentualne ustalenie daty uprawdopodobnienia nieściągalności wierzytelności, wynikającej z wystawionej faktury. Dopiero jego akceptacja przez wierzyciela i wspólne ustalenie nowego terminu zapłaty będą wywierały określone skutki prawne.

Przesunięcie terminu zapłaty należności może być dokonane zasadniczo w dowolnej formie:

• w postaci aneksu do umowy;
• porozumienia wierzyciela i dłużnika zawierającego zmieniony termin płatności;
• przez wystawienie faktury korygującej, w której sprzedawca wskaże nowy termin płatności.

Skuteczne udokumentowanie faktu przesunięcia terminu zapłaty wymaga dochowania formy pisemnej. Nowy termin płatności powinien być określony każdorazowo w precyzyjny sposób.

Jeżeli wierzyciel i dłużnik zaaprobują nowy termin zapłaty, w razie ewentualnego nieuregulowania należności, to ten nowy termin będzie podstawą do obliczania okresów korekt wskazanych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych.

Skuteczne przesunięcie terminu płatności wymaga zawarcia przez strony porozumienia w okresie 90 dni, licząc od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze. Niedochowanie tego terminu skutkuje już bowiem uprawdopodobnieniem nieściągalności wierzytelności w rozumieniu ustawowym. W efekcie prowadzi do zastosowania procedur, o których mowa w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych. Zmiana terminu uprawdopodobnienia nieściągalności wierzytelności wymaga tym samym zawarcia porozumienia jeszcze przed upływem 90 dni od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Zgodnie z ustaleniami pomiędzy Państwem a Sprzedającym, zobowiązanie Spółki wobec Sprzedającego do zapłaty raty powstanie z dniem określonym w Umowie Lokalu, o ile termin ten nie ulegnie zmianie w wyniku porozumienia zawartego pomiędzy Spółką a Sprzedającym. Jeśli porozumienie dojdzie do skutku, to zobowiązanie do zapłaty danej raty stanie się wymagalne z dniem upływu płatności określonego w tym porozumieniu, a nie ustalonego pierwotnie w Umowie Nabycia Lokalu.

W przypadku umownej zmiany terminu płatności (przed upływem 90 dni od pierwotnie ustalonych terminów płatności) poprzez jego wydłużenie w drodze obustronnego porozumienia, jeśli w porozumieniu tym zawarta zostanie zgodna wola stron co do innego (nowego) terminu zapłaty, ten termin będzie właściwym do liczenia okresu, o którym mowa w art. 18f ustawy o CIT.

Podsumowując, Spółka nie będzie miała obowiązku zwiększenia podstawy opodatkowania o zaliczaną do kosztów uzyskania przychodów wartość zobowiązania do zapłaty świadczenia pieniężnego w rozumieniu art. 4 pkt 1a ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom, które nie zostało uregulowane w danym miesiącu z tytułu niezapłaconej raty wynikającym z Pierwotnego Terminu Płatności tej raty, jeśli przed upływem Pierwotnego Terminu Płatności danej raty wynikającego z Umowy Nabycia Lokalu, termin płatności tej raty zostanie przesunięty zgodnie z porozumieniem zawartym ze Sprzedającym (w związku z czym, termin 90 dni od dnia upływu terminu zapłaty określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie, o którym mowa w art. 18f ustawy o CIT będzie liczony od Nowego Termin Płatności).

Tym samym Państwa stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).