Interpretacja indywidualna z dnia 29 maja 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-1.4012.176.2024.3.AWY

Sprzedaż nieruchomości nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

13 marca 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 8 marca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy uznania, że sprzedaż nieruchomości nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

27 maja 2024 r. wpłynęła Pana odpowiedź na wezwanie.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

W latach 2008-2010 kupił Pan do majątku osobistego od jednego właściciela stare gospodarstwo rolne składające się z 2 nieruchomości niezabudowanych oraz jednej nieruchomości z siedliskiem do rozbiórki. Łączna powierzchnia tych 3 nieruchomości wynosiła 3,87 ha. Środki na zakup tej ziemi pochodziły z darowizny od Pana rodziców. Zakup tej ziemi był podyktowany uchronieniem środków z darowizny od spadku ich wartości oraz zabezpieczeniem przed roztrwonieniem. Nie miał Pan w tym czasie żadnej koncepcji na zagospodarowanie tych środków w inny sposób.

Nie planował Pan sprzedaży tych gruntów, traktuje je Pan jako zabezpieczenie środków finansowych na czas emerytury, jednak niedawno gmina wyraziła zainteresowanie zakupem jednej z tych 3 nieruchomości (ok. 1,4 ha zabudowane siedliskiem do rozbiórki), więc rozważa Pan jej sprzedaż. W pierwotnej wersji gmina chciała urządzić na niej boisko szkolne, ale z rozmowy przeprowadzonej ostatnio z wójtem, raczej wykorzystałaby ten teren inaczej. Jeżeli jednak gmina ostatecznie nie zakupi tej nieruchomości, rozważa Pan jej sprzedaż osobom trzecim.

Nieruchomość przeznaczona do sprzedaży składa się z 4 działek ewidencyjnych, z czego jedna jest zabudowana siedliskiem do rozbiórki (budynek jest w zasadzie ruiną, m.in. dach jest w wielu miejscach zapadnięty i dziurawy). Działka z siedliskiem ma ok. 700 m.kw.

Nieruchomość będąca przedmiotem wniosku nie była wykorzystywana w żaden sposób w działalności gospodarczej ani rolniczej. Nie była też wynajmowana ani wydzierżawiana.

W 2002 r. założył Pan wraz z małżonką przedszkole niepubliczne (…) w (…). To było główne źródło dochodu Pana rodziny. Od 2007 r. rozpoczął Pan też drugą działalność - budowę i sprzedaż domów. Działalność o takim charakterze prowadził Pan do roku 2015. W późniejszym czasie rewitalizował Pan kamienice i remontował Pan mieszkania w celu ich wynajmowania oraz sprzedaży. Obecnie głównym przedmiotem Pana działalności jest zarządzanie własnymi lokalami w celu ich wynajmowania. Nigdy nie inwestował Pan w grunty w celu ich późniejszej sprzedaży.

Nieruchomość będąca przedmiotem wniosku stanowi grunt rolny. Dla tego terenu nie uchwalono miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Nie wydano także dla tego gruntu decyzji o warunkach zabudowy i do dnia sprzedaży taka decyzja nie zostanie wydana.

Przez grunt, będący przedmiotem wniosku przebiega w poprzek gazociąg (…) oraz diagonalnie linia wysokiego napięcia 400 KV. Budowle te w oczywisty sposób nie stanowią własności Wnioskodawcy.

Poza opisanymi wyżej 3 nieruchomościami ma Pan jeszcze z żoną nieruchomość na (…), która została zakupiona jako miejsce wakacyjne dla Pana rodziny.

Uzupełnienie opisu zdarzenia przyszłego

Nr ewidencyjne działek stanowiących nieruchomość to: 1/1 (siedliskowa z pozostałością domu do rozbiórki), 1/2, 1/3, 1/4.

Nieruchomość od zakupu znajdowała się w Pana majątku prywatnym; do czasu zakupu nieruchomości na (…) jeździł Pan tam od czasu do czasu w celach rekreacyjnych. Poza tym działka nie była w ogóle wykorzystywana w żaden sposób.

Nie będzie Pan zawierał umów warunkowych, w których sprzedaż będzie zależała od ich spełnienia.

Nie udzieli Pan potencjalnemu nabywcy pełnomocnictw do żadnych działań.

Nie udzieli Pan przyszłemu nabywcy zgody na dysponowanie nieruchomością na cele budowlane.

Nie będzie Pan wykonywał jakichkolwiek czynności wymagających zaangażowania własnych środków finansowych, zmierzających do podniesienia wartości nieruchomości (4 działek), np. doprowadzenie mediów, uzbrojenie działki, ogrodzenie terenu, wytyczenie dróg dojazdowych itp.

Nie podejmie Pan działań marketingowych przekraczających zwykłe ogłoszenia o sprzedaży.

W dacie zakupu nieruchomości będących przedmiotem wniosku był Pan czynnym podatnikiem VAT.

Zakup tych nieruchomości nie był opodatkowany podatkiem VAT.

Rejestracji jako podatnik VAT czynny dokonał Pan 27 lutego 2007 r.

Nie rozpocznie Pan rozbiórki budynku siedliska przed sprzedażą.

Nie ponosił Pan żadnych nakładów na budynek.

Gazociąg przebiega przez 2 działki 1/4 i 1/3.

Pytanie w zakresie podatku od towarów i usług (oznaczone we wniosku nr 2)

Czy sprzedaż nieruchomości w warunkach opisanych wyżej będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Pana stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawcy planowana sprzedaż zabudowanej siedliskiem do rozbiórki nieruchomości nie podlega podatkowi od towarów i usług, nie mieści się bowiem w zakresie objętym definicją działalności gospodarczej zawartą w art. 15 ust. 2 u.p.t.u.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 u.p.t.u. podatnikami VAT są m.in. osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, zdefiniowaną w ust. 2 tego przepisu, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych - art. 15 ust. 2 ustawy.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem VAT jest więc spełnienie dwóch przesłanek łącznie:

1) po pierwsze - czynność jest ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,

2) po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. Ustawodawca zastrzegł jednak, że musi to być działanie charakterystyczne dla producentów, handlowców lub usługodawców.

W orzecznictwie podkreśla się, że do działalności gospodarczej zdefiniowanej na potrzeby podatku VAT można zaliczyć wyłącznie działania cechujące się fachowością i profesjonalizmem; działania charakteryzujące się stałym, powtarzalnym charakterem (np. stypizowaniem działań, ciągłością współpracy); działania podporządkowane regułom opłacalności i zysku oraz stałym uczestnictwem w obrocie gospodarczym.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową - profesjonalną (tak np. w wyroku WSA w Warszawie z 26 kwietnia 2019 r., III SA/Wa 2798/18 utrzymanym przez NSA wyrokiem z 6 kwietnia 2023 r., I FSK 1742/19). Z grona podatników wyklucza się natomiast te osoby, gdy dokonują sprzedaży rzeczy stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odprzedaży albo w celu wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej np. dzierżawy.

W związku z tym w celu ustalenia, czy podmiot działa „w charakterze podatnika VAT”, należy każdorazowo ustalić, czy - w odniesieniu do konkretnej transakcji - podmiot działa w warunkach charakterystycznych dla działalności producentów, handlowców lub usługodawców. Sprzedaż nieruchomości znajdującej się w majątku prywatnym nie powinna więc podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, ponieważ sprzedawca nie działa w charakterze podatnika VAT.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Słaby i Kuć, C-180/10 i C-181/10. W tym orzeczeniu TSUE podkreślił, że zwykłe (tj. poza działalnością handlową) nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi „wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego” w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 dyrektywy VAT, jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Takie transakcje nie stanowią same z siebie działalności gospodarczej w rozumieniu dyrektywy (podobnie TSUE uznał w wielu wcześniejszych orzeczeniach). Jedynie wtedy, gdy sprzedający w celu dokonania sprzedaży podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców, w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy VAT, należy uznać go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a więc za podatnika podatku od wartości dodanej. W wyroku tym TSUE położył nacisk na angażowanie środków własnych sprzedawcy i to w celach charakterystycznych dla producenta lub handlowca, wskazując jedynie przykładowo na uzbrojenie terenu.

W opisanej we wniosku transakcji Wnioskodawca nie zaangażuje żadnych środków w związku z planowaną sprzedażą, nie podejmie żadnych aktywnych działań związanych z transakcją, nie będzie także ponosić żadnych nakładów na nieruchomość.

Reasumując, brak jest podstaw do stwierdzenia, że opisane we wniosku czynności związane z jednorazową sprzedażą nieruchomości wykraczają poza zwykły zarząd majątkiem prywatnym i stanowią działalność gospodarczą opodatkowaną VAT. Z podanych wyżej powodów należy uznać, że planowana sprzedaż nieruchomości nie podlega podatkowi od towarów i usług.

Gdyby jednak organ uznał, że transakcja będzie podlegać podatkowi VAT, to powinna ona zostać objęta zwolnieniem od podatku zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 u.p.t.u. W myśl tego przepisu zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Tereny budowlane to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Jak to zauważono we wniosku, nieruchomość składa się z 4 działek ewidencyjnych, z których 3 nie są zabudowane. Przez grunt przebiega co prawda gazociąg oraz linia wysokiego napięcia 400 KV, jednak one nie będą przedmiotem sprzedaży, ponieważ Wnioskodawca nie jest ich właścicielem. Budowle te, zgodnie z art. 49 § 1 kodeksu cywilnego, nie należą do części składowych nieruchomości, ponieważ wchodzą w skład przedsiębiorstw przesyłowych.

Nieruchomość będąca przedmiotem wniosku nie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego oraz nie została (i nie zostanie) wydana w stosunku do niej decyzja o warunkach zabudowy. W związku z tym, zbycie tych 3 działek ewidencyjnych - gdyby organ interpretacyjny uznał, że jednak podlega podatkowi VAT - powinna zostać objęta zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 u.p.t.u.

Na czwartej działce ewidencyjnej znajduje się siedlisko w stanie ruinalnym, które nadaje się jedynie do rozbiórki. Jednak w chwili obecnej stanowi budynek zasiedlony od co najmniej 20 lat w rozumieniu art. 2 pkt 14 u.p.t.u. W związku z tym, sprzedaż tej czwartej działki - gdyby organ interpretacyjny uznał, że jednak podlega ona podatkowi VAT - powinna zostać zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 u.p.t.u. Zgodnie z nim zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

a)dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,

b)pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Reasumując, w ocenie Wnioskodawcy transakcja nie powinna podlegać podatkowi VAT. Gdyby jednak organ interpretacyjny nie zgodził się z tym stanowiskiem, to planowana sprzedaż powinna zostać zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 i 10 u.p.t.u.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku w zakresie nieuznania transakcji sprzedaży nieruchomości za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy:

Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy:

Zgodnie z przedstawionymi wyżej przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 2 ustawy:

Kiedy osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Jednocześnie wykorzystywanie składników majątku, tj. takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania, które polega na czerpaniu dochodów ze składnika majątku, wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej. Należy stwierdzić, że każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

W konsekwencji, wykorzystywanie majątku należącego do danej osoby stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ustawy.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych.

„Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

W orzeczeniu z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10), Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdził, że dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z ww. orzeczenia wynika również, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich.

Z opisu sprawy wynika, że w latach 2008-2010 kupił Pan do majątku osobistego stare gospodarstwo rolne składające się z dwóch nieruchomości niezabudowanych oraz jednej nieruchomości z siedliskiem do rozbiórki. Zakup tych nieruchomości nie był opodatkowany podatkiem VAT. Niedawno gmina wyraziła zainteresowanie zakupem jednej z tych trzech nieruchomości (ok. 1,4 ha zabudowane siedliskiem do rozbiórki), więc rozważa Pan jej sprzedaż.

Nieruchomość przeznaczona do sprzedaży składa się z 4 działek ewidencyjnych o nr 1/1 (siedliskowa z pozostałością domu do rozbiórki), 1/2, 1/3 i 1/4.

Jak Pan wskazał, nie rozpocznie Pan rozbiórki budynku siedliska przed sprzedażą, nie ponosił Pan również żadnych nakładów na budynek.

Sprzedawana nieruchomość stanowi grunt rolny. Dla tego terenu nie uchwalono miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Nie wydano także dla tego gruntu decyzji o warunkach zabudowy i do dnia sprzedaży taka decyzja nie zostanie wydana.

Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego, w 2002 r. założył Pan wraz z małżonką przedszkole niepubliczne (…) w (…). Rejestracji jako podatnik VAT czynny dokonał Pan 27 lutego 2007 r. Od 2007 r. rozpoczął Pan drugą działalność - budowę i sprzedaż domów. Działalność o takim charakterze prowadził Pan do roku 2015. W późniejszym czasie rewitalizował Pan kamienice i remontował Pan mieszkania w celu ich wynajmowania oraz sprzedaży. Obecnie głównym przedmiotem Pana działalności jest zarządzanie własnymi lokalami w celu ich wynajmowania. Nigdy nie inwestował Pan w grunty w celu ich późniejszej sprzedaży.

Nieruchomość będąca przedmiotem wniosku nie była wykorzystywana w żaden sposób w działalności gospodarczej ani rolniczej. Nie była też wynajmowana ani wydzierżawiana. Zgodnie z Pana wskazaniem, nieruchomość od zakupu znajdowała się w Pana majątku prywatnym. Do czasu zakupu nieruchomości na (…) jeździł Pan tam od czasu do czasu w celach rekreacyjnych. Poza tym działka nie była w ogóle wykorzystywana.

Przez grunt będący przedmiotem wniosku przebiega gazociąg (...) (przez działki nr 1/4 i 1/3) oraz linia wysokiego napięcia 400 KV. Budowle te nie stanowią Pana własności.

Jak Pan wskazał, nie będzie Pan zawierał umów warunkowych, nie będzie udzielał Pan nabywcy pełnomocnictw do żadnych działań, nie udzieli Pan zgody na dysponowanie nieruchomością na cele budowlane. Ponadto nie będzie Pan wykonywać żadnych czynności wymagających zaangażowania własnych środków finansowych, zmierzających do podniesienia wartości nieruchomości, nie podejmie Pan również działań marketingowych przekraczających zwykłe ogłoszenia o sprzedaży.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy, Pana wątpliwości dotyczą tego, czy sprzedaż nieruchomości składającej się z działek nr 1/1, 1/2, 1/3 i 1/4 będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

Analiza sprawy w kontekście powołanych przepisów oraz wyroków TSUE prowadzi do wniosku, że sprzedaż nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż brak jest przesłanek, aby w związku z tą transakcją uznać Pana za podatnika tego podatku.

Z okoliczności sprawy nie wynika bowiem taka Pana aktywność, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Zgodnie z Pana wskazaniem, nieruchomość nie była wykorzystywana przez Pana w żaden sposób, znajdowała się ona w Pana majątku prywatnym, jeździł Pan tam od czasu do czasu w celach rekreacyjnych. Nabył Pan nieruchomość w celu uchronienia środków z darowizny od rodziców od spadku ich wartości oraz zabezpieczenia ich przed roztrwonieniem. Nieruchomość nie była wynajmowana ani wydzierżawiana. Nie poczynił Pan również działań mających na celu podniesienie wartości nieruchomości (takich jak doprowadzenie mediów, uzbrojenie działki, ogrodzenie terenu, wytyczenie dróg dojazdowych). Ponadto nie będzie Pan zawierał umowy przedwstępnej z potencjalnym nabywcą ani nie udzieli mu Pan jakichkolwiek pełnomocnictw do żadnych działań. Nie podejmie Pan działań marketingowych przekraczających zwykłe ogłoszenia o sprzedaży.

Wszystko to oznacza, że sprzedawana nieruchomość nie była i nie jest dla Pana źródłem uzyskiwania korzyści majątkowych. Działania podejmowane przez Pana w związku z planowaną sprzedażą nieruchomości nie stanowią ciągu zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że dostawa przez Pana ww. nieruchomości wypełnia przesłanki działalności gospodarczej.

Jak wynika z całokształtu okoliczności sprawy, nie wykazał Pan aktywności w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalnej do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Przy sprzedaży nieruchomości skorzysta więc Pan z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

W związku z powyższym, z tytułu sprzedaży nieruchomości składającej się z działek o nr 1/1, 1/2, 1/3 i 1/4 nie będzie Pan podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącym działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Tym samym sprzedaż ww. nieruchomości nie będzie stanowiła czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Tym samym, Pana stanowisko uznaję za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Ze względu na autonomiczność prawa podatkowego i odrębność uregulowań prawnych w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych i podatku VAT rozstrzygnięcie przyjęte w niniejszej interpretacji dotyczące uznania sprzedaży nieruchomości za czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT pozostaje bez wpływu na rozstrzygnięcie przyjęte w tym zakresie na gruncie przepisów dotyczących podatku dochodowego od osób fizycznych.

Interpretacja rozstrzyga w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 dotyczącego podatku od towarów i usług. W zakresie pytania nr 1 dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Jednocześnie wskazuję, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywało się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zwrot nadpłaty

Zgodnie z art. 14f § 2b Ordynacji podatkowej:

Przedmiotowy wniosek z 8 marca 2024 r. dotyczy 2 zdarzeń przyszłych: 1 zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług i 1 zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych, zatem opłata od złożonego wniosku w tym przypadku wynosi 80 zł (2 zdarzenia przyszłe x 40 zł).

7 marca 2024 r., 8 marca 2024 r. i 17 maja 2024 r. dokonał Pan wpłat w łącznej wysokości 240 zł tytułem opłaty od wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. W związku tym, że całkowita wpłata od niniejszego wniosku wynosi 80 zł, kwota 160 zł jest wpłatą nienależną, zatem stanowi nadpłatę w rozumieniu art. 14f § 2b pkt 3 Ordynacji podatkowej i podlega zwrotowi według Pana dyspozycji na rachunek bankowy wskazany we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej prawa podatkowego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm. dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).