Interpretacja indywidualna z dnia 31 maja 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-3.4012.105.2024.2.KK

Wskazanie czy przeniesienie przez „A” na rzecz „B”, za wynagrodzeniem równym wysokości zapłaconych przez „A” na rzecz Kontrahentów zaliczek, praw i obowiązków wynikających z zawartych z Kontrahentami Umowy 1 oraz Umowy 2, stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, a w efekcie powinno być udokumentowane fakturą oraz czy „B” przysługiwało prawo do odliczenia VAT naliczonego z faktury wystawionej przez „A”.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej

29 lutego 2024 r. wpłynął Państwa wniosek wspólny z 29 lutego 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy wskazania:

- czy przeniesienie przez „A” na rzecz „B”, za wynagrodzeniem równym wysokości zapłaconych przez „A” na rzecz Kontrahentów zaliczek, praw i obowiązków wynikających z zawartych z Kontrahentami Umowy 1 oraz Umowy 2, stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, a w efekcie powinno być udokumentowane fakturą,

- czy „B” przysługiwało prawo do odliczenia VAT naliczonego z faktury wystawionej przez „A”.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismami z 26 kwietnia 2024 r. (wpływ 26 kwietnia 2024 r.), z 30 kwietnia 2024 r. (wpływ 30 kwietnia 2024 r.), z 6 maja 2024 r. (wpływ 6 maja 2024 r.) oraz z 23 maja 2024 r. (wpływ 23 maja 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem

1.Zainteresowana będąca stroną postępowania:

· „B” Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością

2.Zainteresowana niebędąca stroną postępowania:

· „A” Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością

Opis stanu faktycznego

„B” Sp. z o.o. (dalej: „Wnioskodawca” lub „B”) jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością posiadającą siedzibę oraz zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. „B” prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkowania środków barwiących i dodatków procesowych mających zastosowanie w procesie przetwórstwa tworzyw sztucznych. Spółka jest czynnym podatnikiem VAT.

Spółka jest powiązana osobowo z „A” Sp. z o.o. (dalej: „A” lub „Zainteresowany”). Zainteresowany jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością posiadającą siedzibę oraz zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a także jest czynnym podatnikiem VAT. Spółka „A” prowadzi działalność gospodarczą w zakresie dostawy surowców mineralnych do przemysłu farb, lakierów, chemii gospodarczej i przetwórstwa tworzyw sztucznych oraz jest członkiem grupy kapitałowej, do której należy Wnioskodawca (dalej: „Grupa”).

W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz celem realizacji budowy nowej linii produkcyjnej, „A” podpisały dwie umowy:

1)umowa z dnia 7 października 2023 r., nr 01/2022 („Umowa 1”) ze Spółką „C” w Niemczech (dalej: „C” lub „Kontrahent 1”),

2)umowa z dnia 20 czerwca 2022 r., nr 03/2022 („Umowa 2”) ze Spółką „D” w Niemczech (dalej: „D” lub „Kontrahent 2”) – dalej łącznie: „Umowy” i „Kontrahenci”.

Na mocy Umowy 1, „C” miał wytworzyć i dostarczyć „A” kompletną linię wytłaczarki Dwuślimakowej (…), natomiast w ramach Umowy nr 2, „D” zobowiązała się dostarczyć specjalistyczny system transportu i dozowania materiałów „D” z systemem transportu produktu gotowego oraz nadzorować jego instalację i dokonać rozruchu technicznego.

Jednocześnie, „A” dokonały na przestrzeni 2022 i 2023 roku zapłaty zaliczek na rzecz Kontrahentów w łącznej wysokości (...) zł.

W wyniku decyzji właścicielskich na szczeblu Grupy postanowiono przenieść inwestycję budowy linii produkcyjnej z „A” do Wnioskodawcy. W rezultacie tej decyzji, Umowa 1 i Umowa 2 zostały przeniesione z „A” na Wnioskodawcę poprzez podpisanie:

a)porozumienia z 14 lipca 2023 r. pomiędzy Wnioskodawcą, „A” i „C”, na mocy której na „B” zostały przeniesione wszelkie prawa i obowiązki wynikające z Umowy 1;

b)umowy z 9 października 2023 r., pomiędzy Wnioskodawcą a „D”, na mocy której „B”, zamiast „A”, nabyła system transportu i dozowania „D”, o którym mowa w Umowie nr 2,

– dalej łącznie: „Nowe Umowy”.

Jednocześnie Kontrahenci nie wyrazili zgody na zwrot zaliczek na rzecz „A”, w związku z czym niezbędne do realizacji dostawy i usług zaliczki opłacone przez „A” zostały uznane przez Kontrahentów jako zapłacone przez „B”. W związku z tym, „A” oraz „B”, w celu przeniesienia praw i obowiązków wynikających z Umowy 1 oraz Umowy 2 oraz rozliczenia zaliczek, zawarły Porozumienie z 26 lipca 2023 r. (dalej: „Porozumienie”), na mocy którego w lipcu 2023 r. Zainteresowany wystawił na Wnioskodawcę fakturę VAT tytułem wynagrodzenia za przeniesienie praw i obowiązków z Umów 1 oraz 2. Kwota netto faktury odpowiada kwocie uiszczonych na rzecz Kontrahentów zaliczek w złotych i została powiększona o należny podatek VAT w oparciu o stawkę podstawową 23%.

Od wystawionej faktury „B” dokonała odliczenia VAT naliczonego.

W przyszłości, po dokonaniu przez Kontrahentów na rzecz Wnioskodawcy dostaw towarów objętych Nowymi Umowami, na „B” zostaną przez nich wystawione faktury dokumentujące przedmiotowe dostawy, których wartość będzie obejmowała także zaliczki pierwotnie uiszczone przez „A”. „B” będzie wówczas zobowiązana do rozpoznania dla potrzeb podatku VAT wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Uzupełnienie opisu sprawy

Nabyte od Kontrahentów towary będą służyły działalności Spółki (a wcześniej miały służyć działalności „A”) do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT, które nie podlegają zwolnieniu z opodatkowania.

Pytania

1. Czy przeniesienie przez „A” na rzecz „B”, za wynagrodzeniem równym wysokości zapłaconych przez „A” na rzecz Kontrahentów zaliczek, praw i obowiązków wynikających z zawartych z Kontrahentami Umowy 1 oraz Umowy 2, stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT, a w efekcie powinno być udokumentowane fakturą?

2. Czy „B” przysługiwało prawo do odliczenia VAT naliczonego od faktury wystawionej przez „A”?

Państwa stanowisko w sprawie

W zakresie pytania nr 1

Zdaniem Wnioskodawcy i Zainteresowanego, przeniesienie przez „A” na rzecz „B”, za wynagrodzeniem równym wysokości zapłaconych przez „A” na rzecz Kontrahentów zaliczek, praw i obowiązków wynikających z zawartych z Kontrahentami Umowy 1 oraz Umowy 2, stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT, a w efekcie powinno być udokumentowane fakturą.

W zakresie pytania nr 2

Zdaniem Wnioskodawcy, przysługiwało mu prawo do odliczenia VAT naliczonego od faktury wystawionej przez „A”.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

W zakresie pytania nr 1

Artykuł 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT stanowi, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jednocześnie zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez odpłatną dostawę towarów, definiowanych jako rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT, pod pojęciem odpłatnego świadczenia usług, rozumie się każde świadczenie, które nie jest dostawą towarów, w tym: w tym również:

1)przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2)zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3)świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Pojęcie świadczenia usług ma więc charakter dopełniający definicję dostawy towarów i ma na celu zapewnienie powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatnika w ramach działalności gospodarczej.

Interpretując przepis definiujący świadczenie usług, w oparciu o aktualne orzecznictwo sądów administracyjnych, stwierdzić należy, że świadczenie usług to nie tylko wykonanie określonej czynności, ale także każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie).

Co więcej zgodnie ze stanowiskiem wyrażonym w doktrynie, usługą w rozumieniu Ustawy o VAT będzie tylko takie świadczenie, dla którego spełnione zostaną łącznie następujące warunki:

a) w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia, nabywającym korzyść; oraz

b) świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Wskazuje na to m.in. Naczelny Sąd Administracyjny (dalej: „NSA”), który w wyroku z 2 kwietnia 2014 r. (sygn. akt I FSK 689/13) stwierdził, że: „świadczeniem jest zatem zarówno obowiązek wykonania (uczynienia, zrobienia) czegoś na rzecz innej osoby, a więc konieczne zachowanie w postaci działania, jak i mająca właściwą sobie podstawę czynność zaniechania, wyrażające się nieczynieniem, tolerowaniem, czy znoszeniem określonego stanu. W cywilistycznym ujęciu takie świadczenie nie wiąże się wyłącznie ze stosunkami zobowiązaniowymi. Obejmuje ono również stosunki prawnorzeczowe, w tym prawa rzeczowe ograniczone, np. służebności”.

Analogicznie w odniesieniu do kwestii beneficjenta usługi wypowiada się Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w wyroku z 11 lipca 2023 r. (sygn. akt I SA/Gd 304/23), który podkreślił, że: „czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności, przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością, a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie”.

Odnosząc powyższe na sytuację Wnioskodawcy i Zainteresowanego, należy stwierdzić, że w ramach transferu Umów zawartych przez „A” z Kontrahentami doszło w rzeczywistości do odpłatnego przeniesienia (cesji) praw i obowiązków wynikających z Umów, a nie dostawy towarów. Wynikiem zawarcia Porozumienia oraz Nowych Umów jest jedynie zamiana stron Umów. Nie doszło natomiast do dostawy towaru, nawet jeśli taka dostawa będzie efektem końcowym zawartych z Kontrahentami Umów/Nowych Umów. W efekcie, mając na uwadze powszechność systemu VAT, należy rozważyć czy zawarcie pomiędzy Wnioskodawcą a „A” Porozumienia, w efekcie którego możliwe było przystąpienie „B” do Umów w miejsce Zainteresowanego, powinno podlegać opodatkowaniu VAT jako świadczenie usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, odpłatne zbycie praw i obowiązków do Umów, udokumentowane Porozumieniem oraz Nowymi Umowami stanowi odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu VAT. Skutkiem zawarcia Porozumienia oraz Nowych Umów była zmiana podmiotowa stron stosunku prawnego przy jednoczesnym zachowaniu innych warunków wynikających z Umów, w tym ceny nabywanych urządzeń. Na podstawie ww. dokumentów Spółka „A” przeniosła swoje prawa i obowiązki wynikające z określonego stosunku umownego na rzecz innego podmiotu, tj. na rzecz Spółki „B”. Wnioskodawca był natomiast bezpośrednim beneficjentem tego transferu mając na uwadze realizowaną przez niego inwestycję i fakt, że mógł – nie zawierając innej umowy – nabyć urządzenia niezbędne do realizacji inwestycji, na które – w przypadku zawarcia zupełnie nowych umów – musiałby czekać znacznie dłużej. Jednocześnie „A” zadecydowała, że odpłatność za przeniesienie praw i obowiązków wynikających z Umów z Kontrahentami będzie równa wartości zaliczki, którą straciłaby w przypadku zerwania ww. Umów. W efekcie cesja Umów odbyła się odpłatnie.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w wydawanych interpretacjach indywidualnych w zakresie cesji umów dotyczących nieruchomości. Przykładowo w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 19 września 2023 r., o sygn. 0111-KDIB3-1.4012.547.2023.3.KO stwierdzono, że w przypadku zawarcia umowy cesji działek „Pomiędzy Państwem a Y Spółka z o.o. powstanie zatem więź o charakterze zobowiązaniowym, która na gruncie ustawy o VAT, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, stanowi odpłatne świadczenie usług i podlega w myśl art. 5 ustawy, opodatkowaniu podatkiem VAT”.

Analogicznie w interpretacji z 21 lipca 2020 r. o sygn. 0114-KDIP4-2.4012.328.2020.1.MMA, gdzie organ stwierdził, że: „przeniesienie przez Wnioskodawcę 2 na Wnioskodawcę 1 praw i obowiązków w wyniku zawarcia Umowy cesji, stanowić będzie świadczenie usługi, o którym mowa w art. 8 ustawy VAT i będzie podlegać opodatkowaniu właściwą stawką podatku VAT”.

W efekcie należy stwierdzić, że przeniesienie przez „A” na „B” praw i obowiązków wynikających z Umów stanowić będzie świadczenie – czynność podlegającą opodatkowaniu VAT na podstawie art. 5 Ustawy o VAT. Mając na uwadze powyższe, skoro zawarcie Umowy Cesji stanowiło czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, transakcję taką należało udokumentować fakturą, zgodnie z art. 106b ust. 1 Ustawy o VAT.

W zakresie pytania nr 2

Kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego regulują przepisy art. 86 Ustawy o VAT. Zgodnie z ustępem 1 tego artykułu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Jak więc wynika z treści przywołanego przepisu, podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego przy nabyciu towarów i usług pod warunkiem, że są one wykorzystywane do wykonywania przez podatnika czynności opodatkowanych VAT. Aby skorzystać z prawa do odliczenia VAT, istotne jest zatem udowodnienie istnienia związku (bezpośredniego lub pośredniego) pomiędzy dokonywanymi zakupami a prowadzoną przez podatnika opodatkowaną działalnością gospodarczą.

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, że Wnioskodawca na dzień przeniesienia praw i obowiązków wynikających z Umów był i wciąż jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT oraz spełnia ustawową definicję podatnika w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT. W momencie zawarcia Porozumienia oraz Nowych Umów przeszły na niego prawa i obowiązki wynikające z Umów, a Kontrahenci uznali, że uprzednio zapłacone przez „A” zaliczki z tytułu Umów zostały zapłacone przez „B”. Jednocześnie, w wyniku realizacji Nowych Umów, „B” nabędzie maszyny i urządzenia niezbędne do realizacji prowadzonej przez nią Inwestycji, a następnie maszyny te będą przez nią wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT oraz niepodlegającej zwolnieniu od VAT.

W świetle powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, w związku z przeniesieniem praw i obowiązków wynikających z Umów oraz otrzymaniem prawidłowo wystawionej faktury od „A”, „B” przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o podatek VAT naliczony wynikający z tej faktury, gdyż spełnione zostały warunki niezbędne do dokonania takiego obniżenia, określone w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, przysługiwało mu prawo do odliczenia VAT naliczonego od faktury wystawionej przez „A”.

Mając na uwadze powyższe, Spółka wnosi o potwierdzenie prezentowanego stanowiska.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wnioskujest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361), zwanej dalej „ustawą”:

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy:

Pod pojęciem usługi należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą towarów w myśl art. 7 ustawy.

Każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi zatem, co do zasady, usługę w rozumieniu ustawy, niemniej jednak muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

·w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, nabywca jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

·świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy podkreślić, że oba ww. warunki winny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Przy czym z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady, podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy są wykonywane odpłatnie (z wyjątkiem przypadków ściśle określonych w art. 7 ust. 2 oraz w art. 8 ust. 2 ustawy).

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Przy czym przepisy ustawy nie określają postaci wynagrodzenia.

W dorobku orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (np. wyrok z 8 marca 1988 r. w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council przeciwko Commissioners of Customs and Excise), przyjmuje się, że odpłatność ma miejsce wtedy, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem, przy czym wynagrodzenie jakkolwiek musi być wyrażone w pieniądzu, to jednak nie musi być w tej formie dokonane. Należy podkreślić, że na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług bez znaczenia pozostaje to, czy kwota uzyskanego wynagrodzenia (cena) została skalkulowana tak, że stanowi tylko koszt wytworzenia towaru lub wykonania usługi, czy została powiększona także o zysk sprzedającego.

Skoro przepisy nie określają formy zapłaty za świadczoną usługę, należy uznać, że zobowiązanie usługobiorcy może mieć postać świadczenia nie tylko określonej sumy pieniędzy, ale także świadczenie innej usługi (usługi wzajemnej). Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Ponadto, aby dana czynność (świadczenie) podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą a świadczeniem wzajemnym. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia.

Odpłatność określana jest przez strony umowy i jeśli strony ustalą zapłatę, wówczas wykonane świadczenie staje się odpłatne. W przypadku istnienia świadczenia wzajemnego otrzymanego przez świadczącego usługę, należy uznać czynności wykonywane w ramach zawartej umowy za odpłatne świadczenie usług określone w art. 8 ust. 1 ustawy, podlegające opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Zatem za czynność podlegającą opodatkowaniu VAT uważane mogą być takie sytuacje, w których:

-istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne,

-wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy,

-istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi,

-odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem,

-istnieje możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego.

Z opisu sprawy wynika, że „B” (Wnioskodawca) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkowania środków barwiących i dodatków procesowych mających zastosowanie w procesie przetwórstwa tworzyw sztucznych. Spółka jest czynnym podatnikiem VAT. Spółka „A” (Zainteresowany) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie dostawy surowców mineralnych do przemysłu farb, lakierów, chemii gospodarczej i przetwórstwa tworzyw sztucznych. W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz celem realizacji budowy nowej linii produkcyjnej, „A” podpisały dwie umowy:

1)umowa z dnia 7 października 2023 r., nr 01/2022 („Umowa 1”) ze Spółką „C” w Niemczech (dalej: „C” lub „Kontrahent 1”),

2)umowa z dnia 20 czerwca 2022 r., nr 03/2022 („Umowa 2”) ze Spółką „D” w Niemczech (dalej „D” lub „Kontrahent 2”)

– dalej: łącznie: „Umowy” i „Kontrahenci”.

Na mocy Umowy 1, „C” miał wytworzyć i dostarczyć „A” kompletną linię wytłaczarki Dwuślimakowej (…) natomiast w ramach Umowy nr 2, „D” zobowiązała się dostarczyć specjalistyczny system transportu i dozowania materiałów „D” z systemem transportu produktu gotowego oraz nadzorować jego instalację i dokonać rozruchu technicznego.

Jednocześnie, „A” dokonały na przestrzeni 2022 i 2023 roku zapłaty zaliczek na rzecz Kontrahentów w łącznej wysokości (...) zł.

W wyniku decyzji właścicielskich na szczeblu Grupy postanowiono przenieść inwestycję budowy linii produkcyjnej z „A” do „B”. W rezultacie tej decyzji, Umowa 1 i Umowa 2 zostały przeniesione z „A” na Wnioskodawcę poprzez podpisanie:

a)porozumienia z 14 lipca 2023 r. pomiędzy „B”, „A” i „C”, na mocy której na „B” zostały przeniesione wszelkie prawa i obowiązku wynikające z Umowy 1;

b)umowy z 9 października 2023 r., pomiędzy „B” a „D”, na mocy której „B”, zamiast „A”, nabyła system transportu i dozowania „D”, o którym mowa w Umowie nr 2,

– dalej łącznie: „Nowe Umowy”.

Jednocześnie Kontrahenci nie wyrazili zgody na zwrot zaliczek na rzecz „A”, w związku z czym niezbędne do realizacji dostawy i usług zaliczki opłacone przez „A” zostały uznane przez Kontrahentów jako zapłacone przez „B”. W związku z tym, „A” oraz „B”, w celu przeniesienia praw i obowiązków wynikających z Umowy 1 oraz Umowy 2 oraz rozliczenia zaliczek, zawarły Porozumienie z 26 lipca 2023 r. (dalej: „Porozumienie”), na mocy którego w lipcu 2023 r. Zainteresowany wystawił na „B” fakturę VAT tytułem wynagrodzenia za przeniesienie praw i obowiązków z Umów 1 oraz 2. Kwota netto faktury odpowiada kwocie uiszczonych na rzecz Kontrahentów zaliczek w złotych i została powiększona o należny podatek VAT w oparciu o stawkę podstawową 23%.

Od wystawionej faktury „B” dokonała odliczenia VAT naliczonego.

Nabyte od Kontrahentów towary będą służyły działalności „B” (a wcześniej miały służyć działalności „A”) do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT, które nie podlegają zwolnieniu z opodatkowania.

Państwa wątpliwości w pierwszej kolejności dotyczą ustalenia, czy przeniesienie przez „A” na rzecz „B”, za wynagrodzeniem równym wysokości zapłaconych przez „A” na rzecz Kontrahentów zaliczek, praw i obowiązków wynikających z zawartych z Kontrahentami Umowy 1 oraz Umowy 2, stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, a w efekcie powinno być udokumentowane fakturą.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy należy przywołać przepis art. 509 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.), zgodnie z którym:

Przedmiotem przelewu jest prawo majątkowe, nie zaś „towar”. Inaczej mówiąc, przedmiotem cesji jest konkretna wierzytelność, czyli dające się precyzyjnie określić prawo majątkowe.

Mając na uwadze powyższe przepisy, sama instytucja cesji jako umowa prawa cywilnego dotyczy wyłącznie praw, a nie konkretnego towaru, nawet, jeżeli dostawa tego towaru jest niejako „efektem końcowym” scedowanego zobowiązania.

W niniejszej sprawie, w wyniku zawarcia Porozumienia, „B” objęła wszelkie prawa i obowiązki wynikające z Umowy 1 i Umowy 2 zawartych pomiędzy Kontrahentami a ”A” (Cedentem). Z tytułu zawarcia Porozumienia, „B” zobowiązała się do zapłaty na rzecz „A” (Cedenta) określonego wynagrodzenia. W ramach tej transakcji „A” (Cedent) zrealizowały świadczenie polegające na umożliwieniu „B” wstąpienie w prawa i obowiązki określone w Porozumieniu, dzięki czemu „B” uzyskała wymierną korzyść (nabyła prawa i obowiązki wynikające z Umowy 1 i Umowy 2), w zamian za co „B” zobowiązała się do zapłaty na rzecz „A” (Cedenta) określonego wynagrodzenia.

Zatem „A” jako Cedent podjęły określone działania, za które otrzymały wynagrodzenie. Z kolei „B” stała się niewątpliwie beneficjentem tego działania – jest bezpośrednim odbiorcą świadczenia odnoszącym korzyść o charakterze majątkowym, gdyż przeszły na nią wskazane w porozumieniu prawa i obowiązki wynikające z Umowy 1 i Umowy 2. Pomiędzy „A” i „B” powstała zatem więź o charakterze zobowiązaniowym, która w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, stanowi odpłatne świadczenie usług i podlega w myśl art. 5 ust. 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem VAT.

Jednocześnie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, nie przewidują zwolnienia od podatku dla cesji praw i obowiązków wynikających z zawartych umów. Zatem ww. czynność jest opodatkowana właściwą stawką podatku od towarów i usług.

Przechodząc do kwestii udokumentowania fakturą przeniesienia przez „A” na „B” praw i obowiązków w wyniku zawartego Porozumienia wskazać należy, że na podstawie art. 106b ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 106b ust. 2 ustawy:

Faktury są dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Faktura pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku od towarów i usług, dlatego też niezwykle istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich elementów faktury.

Elementy, jakie powinna zawierać faktura, zostały wymienione w art. 106e ust. 1 ustawy.

Na mocy art. 2 pkt 22 ustawy:

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że – co do zasady – podatnik VAT jest zobowiązany wystawiać fakturę dokumentującą sprzedaż towarów i usług na rzecz innego podatnika.

Z okoliczności sprawy wynika, że zarówno „A”, jak i „B” są czynnymi podatnikami VAT. Ponadto, jak wskazano powyżej, przeniesienie przez „A” na ”B” praw i obowiązków w wyniku zawarcia Porozumienia, stanowi świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu właściwą stawką podatku VAT. Tym samym, ww. transakcja powinna zostać udokumentowana fakturą.

Podsumowując stwierdzić należy, że przeniesienie przez „A” na rzecz „B”, za wynagrodzeniem równym wysokości zapłaconych przez „A” na rzecz Kontrahentów zaliczek, praw i obowiązków wynikających z zawartych z Kontrahentami Umowy 1 oraz Umowy 2, stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, a w efekcie powinno być udokumentowane fakturą.

Zatem Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 jest prawidłowe.

W dalszej części Państwa wątpliwości dotyczą wskazania, czy „B” przysługiwało prawo do odliczenia VAT naliczonego z faktury wystawionej przez „A”.

Odnosząc się do Państwa wątpliwości wskazać należy, że zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:

Z powołanego przepisu art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ustawodawca nie precyzuje, w jakim zakresie i w jaki sposób towary i usługi muszą być wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, aby pozwoliło to podatnikowi na odliczenie podatku naliczonego. Związek ten może być zatem bezpośredni lub pośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością gospodarczą można mówić wówczas, gdy nabywane towary lub usługi służą, np. dalszej odprzedaży, bowiem bezpośrednio wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast, ze związkiem pośrednim mamy do czynienia w sytuacji, gdy ponoszone wydatki nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych obrotach, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje uzyskanie obrotu opodatkowanego podatkiem od towarów i usług. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają pośredni związek z działalnością, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług przyczynia się pośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości.

Wskazać należy również, że aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z dokonanym nabyciem towarów i usług, powinien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Jak wynika z przytoczonych wyżej regulacji prawnych, prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury VAT uzależnione jest nie tylko od spełnienia warunków wynikających z przepisu art. 86 ust. 1 ustawy, ale również od niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepisy art. 88 ustawy, enumeratywnie określają przypadki, w których podatnik został pozbawiony prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony.

W myśl art. 88 ust. 3a ustawy:

Z wniosku wynika, że nabyte od Kontrahentów towary będą służyły działalności „B” (a wcześniej miały służyć działalności „A”) do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT, które nie podlegają zwolnieniu z opodatkowania. Dodatkowo wskazać należy, że „B” jest czynnym podatnikiem VAT.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz cytowane przepisy prawa należy uznać, że w analizowanym przypadku spełnione są – wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy – przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego, ponieważ transakcja przeniesienia praw i obowiązków wynikających z zawartych z Kontrahentami Umowy 1 i Umowy 2, stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu VAT, która nie korzysta ze zwolnienia. „B” jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą i czynnym podatnikiem podatku VAT. Ponadto, nabyte od Kontrahentów towary będą służyły w ramach działalności Permiedii do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT, które nie podlegają zwolnieniu z opodatkowania.

Podsumowując, „B” przysługiwało prawo do odliczenia VAT naliczonego z faktury wystawionej przez „A”.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej:

Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Państwo ponoszą ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) podanym przez Państwa w złożonym wniosku. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie stanu faktycznego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Niniejsza interpretacja indywidualna rozstrzyga w zakresie pytań oznaczonych nr 1 i nr 2, natomiast w zakresie pytania nr 3 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

· Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania

„B” Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (Zainteresowany będący stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).