Interpretacja indywidualna z dnia 28 maja 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL3.4012.226.2024.1.NS

Prawo do odliczenia części podatku naliczonego wynikającego z faktury dokumentującej zakup samochodu osobowego oraz korekty podatku naliczonego dot. nabycia tego samochodu

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

27 marca 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 27 marca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie:

-prawa do odliczenia części podatku naliczonego wynikającego z faktury dokumentującej zakup samochodu osobowego,

-korekty podatku naliczonego dotyczącej nabycia przedmiotowego samochodu osobowego.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Gmina jako jednostka samorządu terytorialnego działającą na podstawie ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Gmina realizuje zadania własne, o których mowa w art. 7 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2022 r. poz. 559 ze zm.) oraz wykonuje zadania zlecone z zakresu administracji rządowej. Zadania publiczne są wykonywane przez Gminę w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Gmina posiada osobowość prawną i wraz z jednostkami budżetowymi występuje jako jeden podatnik podatku VAT. Jednostki budżetowe Gminy: to Urząd Gminy, szkoły podstawowe i gminny ośrodek pomocy społecznej. Gmina na terenie nie posiada żadnego zakładu budżetowego.

Gmina zamierza kupić samochód osobowy o pojemności silnika 2299 cm³, na potrzeby funkcjonowania Urzędu Gminy. Nabycie samochodu osobowego zostanie udokumentowane fakturą VAT wystawioną na Gminę – stawka podatku VAT 23%.

Szacowana wartość pojazdu wyniesie (…) zł. Gmina sfinansuje zakup z własnych środków.

Samochód osobowy, który Gmina zamierza nabyć będzie pojazdem samochodowym w rozumieniu art. 2 pkt 34 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2023 r. poz. 1570), tj. pojazdem o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Gmina będzie ponosić wszystkie koszty związane z utrzymaniem i eksploatacją samochodu. Wszystkie faktury zakupowe dotyczące serwisu, paliwa, napraw, części zamiennych i innych towarów związanych z eksploatacją samochodu będą wystawiane na Gminę.

Nabyty pojazd zostanie oddany do użytkowania i zaliczony jako odrębny środek trwały podlegający amortyzacji, którego wartość przekroczy 15.000,00 zł.

Użytkowanie przedmiotowego pojazdu będzie możliwe jedynie do celów służbowych, a decyzje o użyciu samochodu będzie podejmować kierownictwo urzędu. Dzienne karty drogowe prowadzone przez kierowcę będą określać cel miejsca przejazdu oraz przebieg pojazdu.

Samochód osobowy, o którym mowa we wniosku będzie wykorzystywany przez Gminę do czynności:

a)opodatkowanych podatkiem od towarów i usług,

b)zwolnionych od podatku od towarów i usług,

c)niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, w szczególności takich jak:

-kontrola stanu utrzymania dróg gminnych publicznych, wewnętrznych, dojazdowych do pól,

-kontrola wykonania robót publicznych,

-kontrola segregacji śmieci,

-kontrola budowy, remontu i eksploatacji systemów wodociągowych gminnych,

-kontrola nieruchomości gminnych dzierżawionych przez osoby fizyczne i prawne,

-uczestnictwo w podziałach i scaleniach, w tym pozyskanie materiałów oraz uzgodnień z właściwymi organami,

-wykonywania przez Wójta i pracowników czynności związanych z zajmowanym stanowiskiem oraz do wszelkich innych czynności związanych ze zwykłym funkcjonowaniem Urzędu Gminy, wynikających z ustawy o samorządzie gminnym.

Gmina nie zna metody i możliwości przyporządkowania całości kwoty podatku naliczonego związanego z zakupem samochodu do poszczególnych kategorii czynności.

Pytania

1.Czy Gminie przysługuje prawo odliczenia części podatku naliczonego wynikającego z faktury dokumentującej zakup samochodu osobowego przy zastosowaniu preproporcji, o której mowa w art. 86 ust. 2a-2h ustawy w związku z § 3 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r., a następnie uwzględnienie ograniczenia wynikającego z art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy, a w dalszej kolejności także proporcji sprzedaży, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy?

2.Jeżeli Gmina uzyska prawo do częściowego odliczenia VAT przy nabyciu przedmiotowego samochodu (pytanie nr 1) to w ciągu ilu kolejnych lat, licząc od roku, w którym pojazd zostanie oddany do użytkowania, Gmina musi dokonywać korekty podatku naliczonego dotyczącego tego nabycia?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad. 1

Zdaniem Gminy, głównym kryterium przy określeniu zasad obliczania podatku VAT od kosztów zakupu i utrzymania samochodu w firmie jest jego przeznaczenie. Gmina stwierdza, że nowy samochód służbowy nie będzie wykorzystywany wyłącznie na cele związane z prowadzoną działalnością, ale również z działalnością zwolnioną i niepodlegającą opodatkowaniu oraz innym czynnościom wynikającym z realizacji zadań własnych i zleconych.

Z zasady określonej w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że podatnik ma prawo do odliczania podatku naliczonego w zakresie, w jakim nabywane towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Zastosować następnie należy ustawowe ograniczenia w odliczaniu VAT od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi.

W myśl bowiem art. 86a ust. 1 ustawy o VAT w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi podatnik ma prawo do odliczenia 50% kwoty podatku wynikającego z otrzymanej faktury.

Zgodnie z art. 86a ust. 2 ograniczenie dotyczy odliczania podatku naliczonego w odniesieniu do nabycia jak również wydatków eksploatacyjnych (paliwo, przeglądy, naprawy, przejazdy drogami płatnymi, mycie) dotyczących pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nie przekraczającej 3,5 tony, zarówno osobowych, jak i innych niż osobowe, gdy samochód przeznaczony będzie do użytku „mieszanego” czyli do celów związanych z opodatkowaną działalnością gospodarczą, jak i do celów z nią niezwiązanych.

Następnie Gmina zauważa, że w stosunku do wydatków przyporządkowanych do działalności gospodarczej i związanych zarówno z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług, jak i zwolnionymi z opodatkowania VAT, w sytuacji gdy Gmina nie ma obiektywnej możliwości przyporządkowania całości lub części kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami, w stosunku do których Gminie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, Gmina odlicza podatek naliczony w części proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy.

Mając na względzie powyższe, Gmina uważa, że przysługuje jej prawo odliczenia części podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących zakup samochodu osobowego przy zastosowaniu preproporcji, o której mowa w art. 86 ust. 2a-2h ustawy w związku z § 3 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r., a następnie uwzględnienie ograniczenia wynikającego z art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy, a w dalszej kolejności także proporcji sprzedaży, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy.

Ad. 2

Gmina stoi na stanowisku, że w przypadku częściowego odliczenia podatku naliczonego od faktury zakupowej dotyczącej rozważanego samochodu powinna dokonać korekty wieloletniej 5-letniej.

Zgodnie z art. 91 ust. 2 ustawy o VAT w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000,00 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości – w ciągu 10 lat, licząc począwszy od roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361), zwanej dalej „ustawą”.

W myśl tego przepisu:

Z powyższego przepisu wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko podatnikom podatku od towarów i usług w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego.

Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione, są w podobnej sytuacji jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi, z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie o podatku od towarów i usług. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy:

Ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, tj. zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Wyrażoną w cytowanym art. 86 ust. 1 ustawy zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego, uzupełniają regulacje zawarte w art. 86 ust. 2a-2h oraz art. 90 ustawy.

Jak stanowi art. 86 ust. 2a ustawy:

Stosownie do treści art. 86 ust. 2b ustawy:

Zgodnie z art. 86 ust. 2c ustawy:

W myśl art. 86 ust. 2d ustawy:

Na mocy art. 86 ust. 2e ustawy:

Zgodnie z art. 86 ust. 2f ustawy:

Na podstawie art. 86 ust. 2g ustawy:

Zgodnie z art. 86 ust. 2h ustawy:

Jak stanowi art. 86 ust. 22 ustawy:

Na podstawie ww. delegacji ustawowej, wydane zostało rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 999). Rozporządzenie to określa w przypadku niektórych podatników sposób określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć, zwany dalej „sposobem określenia proporcji” oraz wskazuje dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem sposobu określenia proporcji (§ 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia).

Według § 3 ust. 1 rozporządzenia:

Zgodnie z § 2 pkt 8 rozporządzenia:

W myśl § 2 pkt 5 rozporządzenia:

Natomiast z § 2 pkt 6 rozporządzenia wynika, że:

Stosownie do § 3 ust. 2 rozporządzenia:

Należy zauważyć, że powołany wyżej przepis art. 86 ust. 2a ustawy wprost określa, co stanowi kwotę podatku naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych. Zgodnie z tą normą, w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których może mieć zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy), w sytuacji gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy:

Stosownie do zapisu art. 86a ust. 2 ustawy:

Jak stanowi art. 2 pkt 34 ustawy:

Zatem, zgodnie z ww. regulacjami, podatnikowi przysługuje ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku, w odniesieniu do wszystkich wydatków związanych z pojazdami samochodowymi przeznaczonymi do użytku „mieszanego”.

Dla celów stosowania tego ograniczenia, za wykorzystywanie „mieszane” należy rozumieć, że w odniesieniu do pojazdu wykorzystywanego w działalności gospodarczej istnieje możliwość jego użycia również do celów niezwiązanych z tą działalnością, np. do celów prywatnych. Wystarczy przy tym możliwość nawet tylko jednorazowego użycia pojazdu do celów prywatnych, aby uznać, że pojazd może być wykorzystywany w sposób „mieszany”.

Nie jest przy tym istotny moment, w którym użycie to ma miejsce podczas całego okresu użytkowania przez podatnika danego pojazdu, żeby uznać ten pojazd za wykorzystywany do celów „mieszanych”.

Jednakże od tej zasady występują także wyjątki.

Na podstawie art. 86a ust. 3 ustawy:

W świetle art. 86a ust. 4 ustawy:

W myśl art. 86a ust. 5 ustawy:

Zgodnie z art. 86a ust. 6 ustawy:

W myśl art. 86a ust. 7 ustawy:

W świetle art. 86a ust. 9 ustawy:

Jak wynika z art. 86a ust. 12 ustawy:

Na podstawie art. 86a ust. 13 ustawy:

W odniesieniu natomiast do zakupów wykorzystywanych przez podatnika zarówno do czynności opodatkowanych podatkiem VAT, jak i czynności zwolnionych z opodatkowania podatkiem, podatnik zobowiązany jest do wydzielenia podatku naliczonego przy zastosowaniu współczynnika proporcji, o którym mowa w art. 90 ustawy.

Przepisy dotyczące zasad odliczania częściowego, zawarte w art. 90 ustawy, znajdują zastosowanie w odniesieniu do czynności wykonywanych w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, tj. dotyczą czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT (opodatkowanych i zwolnionych).

W myśl art. 90 ust. 1 ustawy:

Natomiast art. 90 ust. 2 ustawy stanowi, że:

W świetle art. 90 ust. 3 ustawy:

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy:

Wobec tego należy stwierdzić, że za podatnika VAT będzie uznany tylko taki podmiot, który dokonuje czynności zmierzających do wykorzystania nabytych towarów i usług do celów opodatkowanej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Ponadto należy zauważyć, że na mocy art. 15 ust. 6 ustawy:

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem, jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny. Będą to zatem, wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Tylko w tym zakresie ich czynności mają bowiem charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Zatem, cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej określonej przepisami art. 15 ust. 2 i 3 ustawy. Mieszczą się tutaj również działania czy sytuacje występujące w ramach działalności gospodarczej, jednakże niegenerujące opodatkowania podatkiem VAT.

W związku z tym podatnicy, których przedmiot działalności stanowić będzie wyłącznie prowadzenie działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, nie będą stosowali prewspółczynnika, o którym mowa w art. 86 ust. 2a ustawy.

Z treści wniosku wynika, że Gmina zamierza kupić samochód osobowy o pojemności silnika 2299 cm³, na potrzeby funkcjonowania Urzędu Gminy. Nabycie samochodu osobowego zostanie udokumentowane fakturą VAT wystawioną na Gminę – stawka podatku VAT 23%. Samochód osobowy, który Gmina zamierza nabyć będzie pojazdem samochodowym w rozumieniu art. 2 pkt 34 ustawy, tj. pojazdem o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony. Gmina będzie ponosić wszystkie koszty związane z utrzymaniem i eksploatacją samochodu. Wszystkie faktury zakupowe dotyczące serwisu, paliwa, napraw, części zamiennych i innych towarów związanych z eksploatacją samochodu będą wystawiane na Gminę. Nabyty pojazd zostanie oddany do użytkowania i zaliczony jako odrębny środek trwały podlegający amortyzacji, którego wartość przekroczy 15.000,00 zł.

Użytkowanie przedmiotowego pojazdu będzie możliwe jedynie do celów służbowych, a decyzje o użyciu samochodu będzie podejmować kierownictwo urzędu. Dzienne karty drogowe prowadzone przez kierowcę będą określać cel miejsca przejazdu oraz przebieg pojazdu. Samochód osobowy będzie wykorzystywany przez Gminę do czynności:

a)opodatkowanych podatkiem od towarów i usług,

b)zwolnionych od podatku od towarów i usług,

c)niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, w szczególności takich jak:

-kontrola stanu utrzymania dróg gminnych publicznych, wewnętrznych, dojazdowych do pól,

-kontrola wykonania robót publicznych,

-kontrola segregacji śmieci,

-kontrola budowy, remontu i eksploatacji systemów wodociągowych gminnych,

-kontrola nieruchomości gminnych dzierżawionych przez osoby fizyczne i prawne,

-uczestnictwo w podziałach i scaleniach, w tym pozyskanie materiałów oraz uzgodnień z właściwymi organami,

-wykonywania przez Wójta i pracowników czynności związanych z zajmowanym stanowiskiem oraz do wszelkich innych czynności związanych ze zwykłym funkcjonowaniem Urzędu Gminy, wynikających z ustawy o samorządzie gminnym.

Gmina nie zna metody i możliwości przyporządkowania całości kwoty podatku naliczonego związanego z zakupem samochodu do poszczególnych kategorii czynności.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści powołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że w celu obliczenia podatku podlegającego odliczeniu, Gmina w pierwszej kolejności jest zobowiązana zastosować przepisy z art. 86 ust. 2a-2h ustawy. Następnie, z uwagi na przedmiot wniosku, kluczową rolę w kwestii prawa do częściowego odliczenia podatku VAT w przedmiotowej sprawie odgrywa przepis art. 86a ust. 1 ustawy.

Podkreślić należy, że dla celów pełnego odliczania VAT fakt jego wykorzystywania wyłącznie do działalności musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych. W celu dokonania pełnego odliczenia podatku muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki, tj. sposób wykorzystania tego pojazdu przez podatnika, zwłaszcza w ustalonych przez niego zasadach jego używania wyklucza użycie go do celów prywatnych oraz wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tego pojazdu ewidencją przebiegu pojazdu. Ponadto, niezbędnym elementem warunkującym uznanie, że mamy do czynienia z samochodem wykorzystywanym wyłącznie w działalności gospodarczej jest również – określony w art. 86 ust. 12 ustawy – wymóg zgłoszenia faktu takiego sposobu wykorzystywania pojazdu naczelnikowi urzędu skarbowego.

Odwołując się do wykładni językowej, zgodnie z interpretacją zawartą w internetowym Słowniku Języka Polskiego PWN przez pojęcie „wyłącznie” należy rozumieć „tylko” oraz „jedynie”. Przy definiowaniu słowa „wyłącznie” mogą być również pomocne synonimy tego słowa, wśród których wskazuje się: absolutnie; bezwzględnie; całkowicie; jedynie; tylko; zupełnie. Zatem, możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z pojazdami samochodowymi dotyczy tylko tych pojazdów, które przeznaczone są jedynie do wykonywania czynności służbowych, tym samym nie są wykorzystywane, choćby przejściowo, w inny sposób.

Wskazać należy, że przepisy ustawy nie określają, w jaki sposób podatnik ma zapewnić wyeliminowanie użytku prywatnego używanego w nim pojazdu samochodowego dla celów pełnego odliczenia podatku naliczonego. Działania te muszą być dostosowane do specyfiki działalności i sposobu używania dla jego celów pojazdów. Określone przez podatnika zasady używania pojazdu muszą obiektywnie potwierdzać, że pojazd będzie wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej i nie ma możliwości prywatnego użytku. Przy czym użytek prywatny należy postrzegać w kategoriach potencjalnej, a nie faktycznej możliwości użytku pojazdu do celów prywatnych.

Analiza przedstawionego we wniosku opisu sprawy oraz przywołanych regulacji prawnych prowadzi do stwierdzenia, że opisany przez Państwa sposób użytkowania pojazdu służbowego nie wyklucza jego użycia do celów innych niż działalność gospodarcza.

Wskazali Państwo, że samochód służbowy posiada nadzór nad jego używaniem w trakcie wykonywania obowiązków służbowych, jednakże biorąc powyższe pod specyfikę wykonywanych czynności takich jak:

-kontrola stanu utrzymania dróg gminnych publicznych, wewnętrznych, dojazdowych do pól,

-kontrola wykonania robót publicznych,

-kontrola segregacji śmieci,

-kontrola budowy, remontu i eksploatacji systemów wodociągowych gminnych,

-kontrola nieruchomości gminnych dzierżawionych przez osoby fizyczne i prawne,

-uczestnictwo w podziałach i scaleniach, w tym pozyskanie materiałów oraz uzgodnień z właściwymi organami,

-wykonywania przez Wójta i pracowników czynności związanych z zajmowanym stanowiskiem oraz do wszelkich innych czynności związanych ze zwykłym funkcjonowaniem Urzędu Gminy, wynikających z ustawy o samorządzie gminnym,

należy stwierdzić, że wykonywanie tych czynności stwarza możliwość wykorzystania samochodu służbowego do celów prywatnych.

Wskazane przez Państwa zasady, zgodnie z którymi samochód osobowy wykorzystywany będzie tylko do celów służbowych i nie praktykuje się wykorzystywania samochodu do celów prywatnych, bowiem prowadzony będzie nadzór w postaci dziennej karty drogowej samochodu (określającej cel miejsca przejazdu oraz przebieg pojazdu), a dodatkowo decyzję o użyciu samochodu będzie podejmować kierownictwo urzędu, nie dają gwarancji, że samochód służbowy będzie wykorzystywany tylko do działalności Gminy.

Zatem, wskazane okoliczności nie powodują braku możliwości wykorzystania samochodu służbowego do celów osobistych (prywatnych) pracowników, nie są równoznaczne ze stworzeniem przez Państwa stosownej procedury użytkowania tego pojazdu, która wykluczy jego potencjalne użycie do celów prywatnych. Wprowadzone przez Państwa zasady nie wykluczają obiektywnie prywatnego użytku tego pojazdu.

Tym samym, opisany we wniosku sposób wykorzystania pojazdu oraz nadzór kontrolny prowadzony przez kierownictwo urzędu nie będzie wystarczający aby przyjąć, że samochód służbowy użytkowany przez pracowników lub wójta będzie wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Jak już wyżej wskazano użytek prywatny należy postrzegać w kategoriach potencjalnej, a nie faktycznej możliwości użytku pojazdu do celów prywatnych. Wyraźnie w tym miejscu należy wyjaśnić, że zgodnie z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy, to nie ewidencja przebiegu pojazdu a wprowadzone zasady korzystania z tego pojazdu muszą wykluczać jego użytek na cele prywatne. Samo prowadzenie ewidencji przebiegu, nie wyklucza użycia pojazdu do celów prywatnych.

W związku z powyższym, w analizowanym przypadku będzie miał również zastosowanie art. 86a ust. 1 ustawy, gdyż w odniesieniu do opisanego we wniosku samochodu służbowego, nie będą spełnione przesłanki do uznania, że będzie on wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Jak wynika z powołanych powyżej uregulowań art. 86a ustawy zasadą jest, że w przypadku pojazdu samochodowego o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w ograniczonej wysokości.

W przypadku pojazdu samochodowego wykorzystywanego do użytku mieszanego, podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia 50% podatku naliczonego z tytułu wydatków dotyczących nabycia tego pojazdu, rat leasingowych oraz innych wydatków. Natomiast to ograniczone prawo nie ma zastosowania w przypadku wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Przy czym w sytuacji, gdy pojazd samochodowy będzie służył w ramach prowadzonej działalności gospodarczej do czynności opodatkowanych, jak również do czynności zwolnionych od podatku, to w sytuacji gdy nie ma możliwości odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, będą Państwo zobowiązani do proporcjonalnego odliczenia podatku, zgodnie z art. 90 ust. 2 i ust. 3 ustawy.

Mając na uwadze powyższe oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy należy stwierdzić, że Gminie będzie przysługiwało prawo do odliczenia części podatku naliczonego wynikającego z faktury dokumentującej zakup samochodu osobowego – przy zastosowaniu preproporcji, o której mowa w art. 86 ust. 2a-2h ustawy w związku z § 3 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r., a następnie uwzględnienie ograniczenia wynikającego z art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy, a w dalszej kolejności także proporcji sprzedaży, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy.

Tym samym, Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 uznałem za prawidłowe.

W dalszej kolejności Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia terminu (okresu), w którym Gmina będzie zobowiązana do dokonywania korekty podatku naliczonego dotyczącej nabycia przedmiotowego samochodu osobowego.

Zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekt podatku naliczonego zostały określone w art. 90c i art. 91 ustawy.

Przepis art. 90c ust. 1 ustawy stanowi, że:

Stosownie do art. 90c ust. 2 i 3 ustawy:

Zatem, z art. 90c ust. 1 ustawy wynika obowiązek korekty rocznej podatku naliczonego z jednoczesnym wskazaniem, że w zakresie tej korekty zastosowanie znajdą przepisy art. 91 ust. 2-9 ustawy.

Natomiast jak wynika z art. 91 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 91 ust. 2 ustawy:

W myśl art. 91 ust. 3 ustawy:

W tym miejscu wskazania wymaga, że powołany wyżej przepis art. 91 ust. 2 ustawy, wprowadza szczególny tryb korekty do wybranych składników majątku. Z uwagi na zazwyczaj wieloletni okres wykorzystania składników majątku zaliczanych do środków trwałych oraz nieruchomości ustawa przyjmuje zasadę dokonywania cząstkowej i równomiernej korekty w dłuższym czasie (dla nieruchomości przez 10 lat, a dla pozostałych składników majątku, których wartość początkowa przekracza 15.000 zł, przez 5 lat). Regulacje te mają na celu urealnienie odliczenia podatku naliczonego. Ustawa zakłada bowiem, że środki trwałe (jako dobra o charakterze trwałym) zużywają się w określonym czasie, a nie jednorazowo. W tym też czasie stopniowo konsumowane jest prawo do odliczenia i należy je oceniać w dłuższej perspektywie czasu, a nie jednorazowo.

Jak wynika z opisu sprawy, Gmina jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Zamierzają Państwo kupić samochód osobowy o pojemności silnika 2299 cm³, na potrzeby funkcjonowania Urzędu Gminy. Nabyty pojazd zostanie oddany do użytkowania i zaliczony jako odrębny środek trwały podlegający amortyzacji, którego wartość przekroczy 15.000,00 zł.

Analiza przedstawionych okoliczności sprawy w kontekście powołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, że skoro – jak Państwo wskazali w opisie sprawy – nabyty samochód osobowy zostanie oddany do użytkowania i zaliczony jako odrębny środek trwały podlegający amortyzacji, którego wartość przekroczy 15.000,00 zł, to korekta podatku naliczonego dotyczącego ww. pojazdu, do odliczenia którego zastosują Państwo preproporcję, o której mowa w art. 86 ust. 2a-2h ustawy w związku z § 3 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r., a następnie uwzględnią Państwo ograniczenia wynikające z art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy, a w dalszej kolejności także proporcję sprzedaży, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy, powinna być dokonana zgodnie z art. 91 ust. 2 ustawy, w ciągu 5-letniego okresu, licząc od roku, w którym ww. pojazd – jako odrębny środek trwały – zostanie oddany do użytkowania.

Tym samym, Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 2 uznałem za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Ponadto zauważyć należy, że w myśl art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej:

Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Ponoszą Państwo ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym jego przedstawieniem. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. Zatem, należy zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego. W konsekwencji w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Państwa wniosku (zapytania). Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).