Interpretacja indywidualna z dnia 28 maja 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-2.4012.174.2024.2.DS

Prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktury wykupowej.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług – jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

27 marca 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 26 marca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy prawa do odliczenia podatku naliczonego w miesiącu styczniu 2024 r.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 19 kwietnia 2024 r. (wpływ 29 kwietnia 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wspólnicy spółki cywilnej podpisali umowę leasingu operacyjnego, której przedmiotem jest linia technologiczna (…). Umowa ma charakter leasingu operacyjnego, z którego postanowień wynika że cena sprzedaży (wartość resztowa) wynosi (…) zł netto. Spółka zobowiązała się postanowieniem niniejszej umowy do kupna przedmiotu leasingu po upływie okresu podstawowego (…), w terminie 30 dni od daty wymagalności ostatniej raty leasingowej, za cenę sprzedaży.

Spółka jest czynnym podatnikiem VAT i wykorzystywała przedmiot leasingu tylko i wyłącznie do działalności opodatkowanej.

Spółka w miesiącu styczniu 2024 r. otrzymała od firmy leasingowej fakturę (…) na wykup linii technologicznej, która to faktura określa datę wystawienia faktury na 23 stycznia 2024 r. oraz datę dokonania dostawy na 23 stycznia 2024 r. Termin zapłaty został określony na fakturze na 20 lutego 2024 r.

Ponadto na fakturze firma leasingowa dokonała adnotacji, że „(…)”.

Spółka dokonała zapłaty całości kwoty wynikającej z faktury wykupowej 5 lutego 2024 r.

Linia produkcyjna przez cały okres trwania umowy leasingu i w momencie wykupu była zamontowana i użytkowana na potrzeby zakładu (…) i służyła działalności opodatkowanej.

Pytanie

Czy wspólnicy spółki cywilnej mają prawo do odliczenia podatku naliczonego w miesiącu styczniu 2024 r. z faktury wykupowej z 23 stycznia 2024 r. (otrzymanej w styczniu 2024 r.) pomimo zapłaty w miesiącu lutym 2024 r. i umieszczeniu dodatkowej adnotacji o przeniesieniu prawa własności?

Państwa stanowisko w sprawie

Biorąc pod uwagę treść art. 86 ust. 10 i ust. 10b ustawy o VAT, prawo do odliczenia powstaje w tym okresie, w którym w stosunku do nabytych towarów powstał obowiązek podatkowy, z tym że nie wcześniej niż w okresie, w którym podatnik otrzymał fakturę.

Zdaniem Spółki, obowiązek podatkowy u sprzedawcy powstał z datą dokonania dostawy – czyli w styczniu 2024 r.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez odpłatną dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przepis ten nie mówi zatem o przeniesieniu prawa własności, lecz o prawie do rozporządzania jak właściciel. Prawo do rozporządzania towarem jak właściciel należy rozumieć jako władztwo ekonomiczne nad rzeczą, która przechodzi na nabywcę w chwili wydania towaru.

Zastrzeżenie na fakturze prawa własności towaru, aż do momentu otrzymania zapłaty, nie ma wpływu na moment powstania obowiązku podatkowego w podatku VAT. Zdaniem wspólników Spółki, dostawa towarów, w rozumieniu ustawy o VAT, jest prawnie skuteczna w chwili przeniesienia na nabywcę prawa do dysponowania towarem jak właściciel. Na gruncie ustawy o VAT nie jest istotne przekazanie prawa własności w rozumieniu prawa cywilnego, lecz ekonomicznego władztwa nad rzeczą.

Biorąc powyższe pod uwagę, obowiązek podatkowy powstanie w momencie wydania towaru, a nie w momencie zapłaty. Oznacza to, że jeżeli kupujący otrzymał towar, który dokumentuje faktura z zastrzeżeniem własności towaru, to może dokonać odliczenia podatku naliczonego w miesiącu otrzymania faktury, czyli w styczniu 2024 r. Spółka nie musi czekać z realizacją tego uprawnienia do momentu zapłaty za towar, czyli do lutego 2024 r.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku – jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361), zwana dalej „ustawą”. Zgodnie z tym przepisem:

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:

Z treści cytowanego wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Ponadto, ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W świetle art. 88 ust. 3a ustawy:

Z analizy zarówno przywołanych regulacji prawnych, jak i całokształtu przepisów ustawy wynika, że podatek od towarów i usług ze względu na jego konstrukcję, tzn. opodatkowanie wartości dodanej na poszczególnych etapach obrotu gospodarczego, jest podatkiem sformalizowanym i prawo do odliczenia podatku naliczonego jest ograniczone. Podstawę do odliczenia podatku naliczonego mogą stanowić bowiem wyłącznie dokumenty wymienione w ustawie, przy czym dokumenty te muszą spełniać wymogi określone przepisami prawa.

Podstawowym dokumentem wystawianym, zgodnie z art. 106b ustawy, przez podatników podatku od towarów i usług są faktury. Są one dokumentami, którymi czynni podatnicy tego podatku dokumentują swoją sprzedaż.

W oparciu o art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy:

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy:

Terminy odliczenia podatku VAT naliczonego z otrzymanych faktur zostały określone w art. 86 ust. 10-13 ustawy.

Według art. 86 ust. 10 ustawy:

Na mocy art. 86 ust. 10b ustawy:

Na podstawie art. 19a ust. 1 ustawy:

Zgodnie z treścią art. 86 ust. 10 i ust. 10b ustawy, prawo do odliczenia powstaje w tym okresie, w którym do nabytych towarów powstał obowiązek podatkowy, z tym że nie wcześniej niż w okresie, w którym podatnik otrzymał fakturę.

Podatnik ma prawo do odliczenia podatku naliczonego w przypadku zakupu towarów i usług w rozliczeniu za okres, w którym spełnione są trzy warunki:

·powstał obowiązek podatkowy w odniesieniu do nabywanych towarów i usług (art. 86 ust. 10),

·doszło do faktycznego nabycia tych towarów i usług (art. 86 ust. 10),

·podatnik jest w posiadaniu faktury dokumentującej tę transakcję (art. 86 ust. 10b).

Jak stanowi art. 86 ust. 11 ustawy:

Zgodnie z art. 86 ust. 13 ustawy:

Z powołanego art. 86 ust. 13 ustawy wynika, że nierozliczony w okresie otrzymania faktury lub w jednym z trzech następnych okresów rozliczeniowych (lub w jednym z dwóch następujących okresów rozliczeniowych – w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 99 ust. 2 i ust. 3 ustawy) podatek naliczony może zostać rozliczony w okresie 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego. Odliczenie podatku, zgodnie z art. 86 ust. 13 ustawy, będzie możliwe poprzez korektę deklaracji za okres, w którym wystąpiło prawo do odliczenia podatku bądź za jeden z trzech następnych okresów rozliczeniowych (lub za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych – w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 99 ust. 2 i ust. 3 ustawy).

Z opisu sprawy wynika, że są Państwo czynnym podatnikiem VAT. Zobowiązali się Państwo do kupna przedmiotu leasingu, tj. linii technologicznej (…). W styczniu 2024 r. otrzymali Państwo od firmy leasingowej fakturę na wykup linii technologicznej, która to faktura określa datę wystawienia faktury na 23 stycznia 2024 r. oraz datę dokonania dostawy na 23 stycznia 2024 r. Termin zapłaty został określony na fakturze na 20 lutego 2024 r. Na fakturze firma leasingowa dokonała adnotacji, że „(…)”. Dokonali Państwo zapłaty całości kwoty wynikającej z faktury wykupowej 5 lutego 2024 r. Wykorzystywali Państwo przedmiot leasingu tylko i wyłącznie do działalności opodatkowanej. Linia produkcyjna przez cały okres trwania umowy leasingu i w momencie wykupu była zamontowana i użytkowana na potrzeby zakładu (…) i służyła działalności opodatkowanej.

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia, czy mają Państwo prawo do odliczenia podatku naliczonego w styczniu 2024 r.

Odnosząc się do Państwa wątpliwości należy wskazać na przepis art. 589 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.). W myśl tego przepisu:

W świetle art. 590 § 1 Kodeksu cywilnego:

Powyższe oznacza, że cywilistycznie rozumiana własność danej rzeczy przechodzi na nabywcę po ziszczeniu się warunku zawieszającego, czyli konkretnie zapłaty całości ceny. Po ziszczeniu się warunku (zapłaty ceny) kupujący, który aż do tego momentu jest tylko zwykłym posiadaczem zależnym, przy założeniu, że rzecz została mu wydana, automatycznie uzyskuje prawo własności. Jeżeli natomiast kupujący określonej w umowie ceny nie uiści, czyli popadnie w zwłokę, co do zasady – traci podstawę posiadania rzeczy. W takiej sytuacji sprzedający może taki towar odebrać, nie ciąży na nim wówczas obowiązek złożenia oświadczenia o odstąpieniu od umowy.

W oparciu natomiast o art. 7 ust. 1 ustawy:

Zaznaczenia wymaga, że ww. przepis art. 7 ust. 1 ustawy, definiujący pojęcie „dostawa towarów” nie odwołuje się do cywilistycznych pojęć sprzedaży, czy też przeniesienia prawa własności, stąd też nie można utożsamiać dostawy towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług z przeniesieniem prawa własności na gruncie prawa cywilnego.

W celu właściwego zinterpretowania pojęcia „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” należy mieć na uwadze, że dotyczy ono tego rodzaju czynności, które dają nabywcy prawo do postępowania z nimi jak właściciel. Chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym.

Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, zatem wyrażenia „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawo własności”.

Należy ponadto wskazać, że czynności przejęcia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejęcie własności w sensie prawnym, bowiem „dostawa towarów” nie ogranicza się wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy. W konsekwencji pojęcie „dostawa towarów” oraz ekonomiczne aspekty transakcji, nie muszą wiązać się ze skutkami powstającymi na gruncie cywilistycznego prawa własności. Pozwala to na uznanie danej czynności za dostawę towarów, nawet w przypadkach nałożenia na nabywcę pewnych ograniczeń we władaniu towarem. Chwilą decydującą o przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z nabyciem towaru jest, co do zasady, wydanie towaru.

Leasing operacyjny jest umową, na podstawie której leasingobiorca nabywa jedynie prawo do korzystania z przedmiotu leasingu, a formą wynagrodzenia za powyższą usługę jest czynsz. W świetle ustawy leasing operacyjny jest usługą. Po zakończeniu podstawowego okresu trwania umowy leasingu operacyjnego – jednym z wariantów jest sprzedaż przedmiotu umowy leasingobiorcy. Opcja wykupu przedmiotu umowy leasingu operacyjnego jest uprawnieniem, z którego leasingobiorca może skorzystać, ale nie musi. W kontekście powyższego należy więc przyjąć, że wykup przedmiotu leasingu jest odrębną czynnością – dostawą towaru – nie związaną z samą umową leasingu.

Z momentem dokonania na Państwa rzecz dostawy towarów (pomimo zastrzeżenia własności towaru) dostawca przenosi na Państwa prawo do rozporządzania towarem jak właściciel. Zatem w tych okolicznościach moment dokonania dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy odpowiada momentowi „wydania towarów”, skutkując powstaniem obowiązku podatkowego dla tej transakcji w myśl art. 19a ust. 1 ustawy.

Mając na uwadze całokształt okoliczności w sprawie należy stwierdzić, że dokonano na Państwa rzecz dostawy towaru (linii technologicznej), w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, pomimo zastrzeżenia własności towaru. Jak Państwo wskazali, otrzymali Państwo od firmy leasingowej fakturę na wykup linii technologicznej, która to faktura określa datę dokonania dostawy na 23 stycznia 2024 r.

W konsekwencji Państwu – czynnemu podatnikowi VAT dokonującemu nabycia związanego z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT – przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej nabycie towaru z zastrzeżeniem własności towarów w okresie, w którym do nabytego towaru powstał obowiązek podatkowy, z tym że nie wcześniej niż w okresie, w którym otrzymali Państwo fakturę. Prawo to przysługuje pod warunkiem niezaistnienia przesłanek wymienionych w art. 88 ustawy. Przy czym, w świetle obowiązujących przepisów prawa, nie muszą Państwo czekać z realizacją tego uprawnienia do uregulowania należności wynikającej z otrzymanej faktury dokumentującej nabycie towaru z zastrzeżeniem własności towarów.

Podsumowując, stwierdzam, że mają Państwo (tj. Spółka) prawo do odliczenia podatku naliczonego w styczniu 2024 r. z faktury wykupowej z 23 stycznia 2024 r. (otrzymanej w styczniu 2024 r.) pomimo zapłaty w lutym 2024 r. i umieszczeniu dodatkowej adnotacji o przeniesieniu prawa własności. Prawo to przysługuje pod warunkiem niezaistnienia przesłanek wymienionych w art. 88 ustawy.

Tym samym Państwa stanowisko uznałem za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Ponoszą Państwo ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zatem, należy zaznaczyć, że interpretacja indywidualna opiera się na wynikającym z treści wniosku opisie stanu fatycznego. W konsekwencji w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).