Interpretacja indywidualna z dnia 27 maja 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-2.4010.162.2024.1.AP

Rozliczanie kosztów z tytułu zatrzymanych zysków, o których mowa w art. 15cb ustawy o CIT.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

28 marca 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 28 marca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie rozliczania kosztów z tytułu zatrzymanych zysków, o których mowa w art. 15cb ustawy o CIT.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego  

A. S.A. z siedzibą w (…) przy ul. (…) (dalej „Spółka”), jest podmiotem, mającym siedzibę w Polsce, na którym ciąży w kraju nieograniczony obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób prawnych. Rok podatkowy Spółki równy jest rokowi kalendarzowemu. Spółka stosuje ogólne zasady opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych (CIT), tj. nie wybrała opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek. Od 2010 roku spółka wypracowuje w ramach prowadzonej działalności zysk księgowy i dochód do opodatkowania CIT. Zgodnie z przyjętą przez Spółkę strategią, wypracowany przez Spółkę zysk przekazywany jest na kapitał zapasowy. Według § 31 umowy Spółki, co najmniej 8% wypracowanego zysku przeznaczane jest na kapitał zapasowy, dopóki zgromadzony w ten sposób kapitał nie osiągnie co najmniej jednej trzeciej kapitału zapasowego. Zgodnie z uchwałami przyjętymi przez Walne Zgromadzenie Akcjonariuszy zatwierdzającym sprawozdanie finansowe, od 2010 roku cały zysk wypracowany przez Spółkę został przeznaczony na kapitał zapasowy. Z zysku wypracowanego w latach przed 2018 rokiem Spółka zgromadziła na kapitale zapasowym 20.000.000 zł. Dotychczas Spółka nie zaliczyła do kosztów podatkowych odsetek od wypracowanego i przekazanego na kapitał zapasowy zysku ani dopłat w trybie art. 15cb ust. 1 ustawy o CIT. W praktyce, zysk wypracowany przez Spółkę i przekazany na kapitał zapasowy nie jest dzielony i wypłacany przez Spółkę przez okres dłuższy niż trzy lata. Środki zatrzymane przez Spółkę i przeznaczone na kapitał zapasowy są przez Spółkę wykorzystywane na finansowanie inwestycji przeciwpożarowych, modernizację pomieszczeń przeznaczonych do wynajmu, przygotowywanie posiadanych i kontrolowanych za pośrednictwem spółek zależnych nieruchomości do realizacji projektów deweloperskich, finansowanie działalności spółek powiązanych oraz bieżące remonty budynków. Obecnie, w związku z tym, że zgodnie ze stosowaną strategią od 2010 roku Spółka przekazuje wypracowany zysk na kapitał zapasowy, a zysk za lata 2019-2022 nie jest dzielony i wypłacany, Spółka planuje skorzystać z uprawnienia zapisanego w art. 15cb ust. 1 ustawy o CIT i rozliczyć na podstawie takiej regulacji podatkowe koszty uzyskania przychodu. W momencie rozliczania kosztów na podstawie art. 15cb ust. 1 ustawy o CIT Spółka przyjmuje założenie, że zysk za lata 2020‑2022 przekazany na kapitał zapasowy będzie dzielony i wypłacany nie wcześniej niż po upływie trzech lat licząc od końca roku podatkowego, w którym podjęła uchwałę Zwyczajnego Zgromadzenia Wspólników o zatrzymaniu zysku w Spółce tj. przekazania go na kapitał zapasowy. Przekazując zysk na kapitał zapasowy, nie dzieląc go w kolejnych latach, jak i w przyszłości, korzystając z możliwości rozliczenia kosztów na podstawie art. 15cb ust. 1 ustawy o CIT, Spółka kieruje się i będzie kierowała się w przyszłości wyłącznie względami ekonomicznymi, interesem finansowym, o czym świadczy fakt, iż środki „zatrzymane” przez Spółkę i przeznaczone na kapitał zapasowy służą jej działalności gospodarczej, są wykorzystywane na finansowanie inwestycji przeciwpożarowych, modernizację pomieszczeń przeznaczonych do wynajmu, przygotowywanie posiadanych i kontrolowanych za pośrednictwem spółek zależnych nieruchomości do realizacji projektów deweloperskich oraz bieżące remonty budynków. Zysk przekazany na kapitał zapasowy nie jest przeznaczany na pokrycie straty bilansowej. W ramach identyfikacji wyniku podatkowego jednego roku podatkowego Spółka nie zamierza ujmować w kosztach podatkowych tytułem rozliczenia odsetek hipotetycznych więcej niż 250.000 zł. Posługując się w niniejszym wniosku pojęciem „odsetek hipotetycznych” Wnioskodawca ma na myśli koszty, o których mowa w art. 15cb ust. 1 ustawy o CIT.

Pytania

1.Czy rozliczając koszty w trybie art. 15cb ust. 1 ustawy o CIT Spółka może w zeznaniu za 2023 r. uwzględnić koszty podatkowe naliczone w związku z przekazaniem na kapitał zapasowy zysku za lata 2020-2022 (uchwały podjęte odpowiednio w 2021, 2022 i 2023 r.)?

2.Czy fakt, że Spółka nie rozliczyła w latach 2021-2022 kosztów z tytułu zatrzymania i przekazania na kapitał zapasowy zysku za lata 2020-2021 nie stoi na przeszkodzie rozliczeniu w 2023 r. w kosztach, przekazanego na kapitał zapasowy, zysku za te lata?

3.W przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie nr 1, w zeznaniu za 2023 r. Spółka może uwzględnić koszty dotyczące zysku każdego roku skalkulowane z zastosowaniem stopy referencyjnej NBP obowiązującej 30 grudnia 2022 r.?

4.Czy w 2024 r. Spółka będzie mogła uwzględnić w kosztach odsetki naliczone od zysku za 2021 r., 2022 r. i 2023 r. (przy złożeniu, że zysk za 2023 r. będzie przeznaczony na kapitał zapasowy)?

5.Czy w 2025 r. Spółka będzie mogła uwzględnić w kosztach odsetki naliczone od zysku za 2022 r., 2023 r. i 2024 r. (przy złożeniu, że zysk za 2023 r. i 2024 r. będzie przeznaczony na kapitał zapasowy)?

6.Czy dokonanie podziału zysku przekazanego na kapitał zapasowy w latach przed 2020 r., co będzie wyraźnie wskazane w uchwale po wypłacie udziału w zysku, nie będzie stało na przeszkodzie rozliczeniu, w trybie art. 15cb ust. 1 ustawy o CIT kosztów podatkowych wyznaczonych na w związku z przekazaniem na kapitał zapasowy zysku za rok 2020 i lata następne?

7.Czy fakt, że Spółka od lata stosuje strategię gospodarczą, w ramach której przekazuje zysk na kapitał zapasowy, wykorzystuje go na finansowanie inwestycji przeciwpożarowych, modernizację pomieszczeń przeznaczonych do wynajmu, przygotowywanie posiadanych i kontrolowanych za pośrednictwem spółek zależnych nieruchomości do realizacji projektów deweloperskich oraz bieżące remonty budynków i nie dzieli takiego zysku co najmniej w kolejnych kilku latach, może uzasadniać brak zastosowania wyłączenia z kosztów zapisanego w art. 15cb ust. 10 ustawy o CIT?

Państwa stanowisko w sprawie

1.W przypadku gdy uchwałami podjętymi, odpowiednio w 2021, 2022 i 2023 r., zysk Spółki za lata 2020-2022 został przekazany na kapitał zapasowy i dotychczas nie jest podzielony ani wypłacony, w zeznaniu za 2023 r. Spółka może uwzględnić w rachunku podatkowym koszty obliczone zgodnie z art. 15cb ust. 1 ustawy o CIT od takiego zysku za 2020-2022 (uchwały podjęte odpowiednio w 2021, 2022 i 2023 r.).

2.Fakt, że Spółka nie rozliczyła w latach 2021-2022 kosztów z tytułu zatrzymania i przekazania na kapitał zapasowy zysku za lata 2020-2021 w trybie art. 15cb ust. 1 ustawy o CIT nie stoi na przeszkodzie rozliczeniu w zeznaniu za 2023 r., na podstawie art. 15cb ust. 1 ustawy o CIT kosztów podatkowych z tytułu przekazania na kapitał zapasowy, zysku za lata 2020-2022.

3.Rozliczając koszty, o których mowa w pkt 1 Spółka, wyznaczając ich kwotę uwzględni stopę referencyjną NBP obowiązującą 30 grudnia 2022 r. (ostatni dzień roboczy roku poprzedzającego rok 2023, w którym ujmowane są koszty).

4.Jeżeli w 2024 r. zysk za 2023 r. zostanie przeznaczony na kapitał zapasowy i przy założeniu, że uprzednio przekazany na kapitał zapasowy zysk za 2021 i 2022 r. nie został podzielony i wypłacony, w zeznaniu za 2024 r. Spółka będzie mogła uwzględnić w kosztach podatkowych, naliczone w trybie art. 15cb ust. z ustawy o CIT koszty od zysku za 2021 r., 2022 r. i 2023 r.

5.Jeżeli w 2025 r. zysk za 2024 r. zostanie przeznaczony na kapitał zapasowy i przy założeniu, że uprzednio przekazany na kapitał zapasowy zysk za 2022 i 2023 r. nie został podzielony i wypłacony, w zeznaniu za 2025 r. Spółka będzie mogła uwzględnić w kosztach podatkowych, naliczone w trybie art. 15cb ust. z ustawy o CIT koszty od zysku za 2022 r., 2023 r. i 2024 r.

6.Dokonanie podziału zysku przekazanego na kapitał zapasowy w latach przed 2020 r., co będzie wyraźnie wskazane w uchwale po wypłacie udziału w zysku, nie będzie stało na przeszkodzie rozliczeniu, w trybie art. 15cb ust. 1 ustawy o CIT kosztów podatkowych wyznaczonych w związku z przekazaniem na kapitał zapasowy zysku za rok 2020 i lata następne.

7.Fakt, że od lata stosowana jest strategia gospodarcza, w ramach której wypracowany przez Spółkę zysk przekazywany jest na kapitał zapasowy, a Spółka wykorzystuje go na finansowanie inwestycji przeciwpożarowych, modernizację pomieszczeń przeznaczonych do wynajmu, przygotowywanie posiadanych i kontrolowanych za pośrednictwem spółek zależnych nieruchomości do realizacji projektów deweloperskich oraz bieżące remonty budynków i nie dzieli takiego zysku co najmniej w kolejnych kilku latach, uzasadnia brak zastosowania wyłączenia z kosztów zapisanego w art. 15cb ust. 10 ustawy o CIT.

Zgodnie z dyspozycją przepisu art. 15cb ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, w spółce za koszt uzyskania przychodów uznaje się również kwotę odpowiadającą iloczynowi stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego obowiązującej w ostatnim dniu roboczym roku poprzedzającego rok podatkowy powiększonej o 1 punkt procentowy oraz kwoty zysku przekazanego na kapitał rezerwowy lub zapasowy spółki, a nie przeznaczone na pokrycie straty bilansowej spółki.

Ustawodawca podatkowy wskazał przy tym, że koszty takie (często określane w praktyce jako hipotetyczne odsetki) przysługują w roku podwyższenia kapitału rezerwowego lub zapasowego oraz w kolejnych dwóch bezpośrednio po sobie następujących latach podatkowych. Przy czym, łączna kwota kosztów z tytułu hipotetycznych odsetek nie może w roku podatkowym przekroczyć kwoty 250 000 zł. Warunkiem sine qua non rozliczenia kosztów z odsetek hipotetycznych jest to, że podział i wypłata zysku nastąpi nie wcześniej niż po upływie 3 lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym została podjęta uchwała o zatrzymaniu zysku w spółce. Dodatkowo ustawodawca zastrzegł, że odsetki hipotetyczne nie są ujmowane w kosztach, jeżeli podatnik lub podmiot z nim powiązany w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT dokonał czynności prawnej albo powiązanych czynności prawnych bez uzasadnionych przyczyn ekonomicznych, głównie w celu uznania kwoty określonej w art. 15cb ust. 1 ustawy o CIT za koszt uzyskania przychodów. Do uzasadnionych przyczyn ekonomicznych nie zalicza się przypadku, gdy korzyść uzyskana w roku podatkowym lub w latach następnych wynika z zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów.

Z powyższego wynika w szczególności, że o momencie ujęcia w rachunku podatkowym kosztów hipotetycznych odsetek decyduje data podjęcia uchwały o przekazaniu zysku spółki na kapitał zapasowy, która identyfikuje datę podwyższenia kapitału zapasowego. Przy czym, data podjęcia uchwały wyznacza pierwszy rok, w którym koszt może być rozliczony, ale zgodnie z tym co expresiss verbis zostało zapisane w art. 15cb ust. 2 ustawy o CIT koszt taki „przysługuje” również w dwóch bezpośrednio po sobie następujących latach podatkowych. Oczywiście, prawo do rozliczenia takiego kosztu przysługuje pod warunkiem, że w ciągu trzech lat nie licząc od końca roku, w którym została podjęta uchwała o zatrzymaniu zysku w spółce nie nastąpi podział i wypłata tego konkretnego zysku przekazanego uprzednio na kapitał zapasowy.

Powyższe w sposób jednoznaczny potwierdza, że skoro zostały zysk Spółki za lata 2020-2022 został przekazany na kapitał zapasowy i do dnia złożenia zeznania za 2023 r. nie jest podzielony ani wypłacony, w zeznaniu za 2023 r. Spółka może uwzględnić w rachunku podatkowym koszty odsetek hipotetycznych na podstawie uchwał podjętych odpowiednio w 2021 (zysk za 2020 r.), 2022 (zysk za 2021 r.) i 2023 r. (zysk za 2022 r.). Dokonując ustalenia wysokości kosztów z tytułu odsetek hipotetycznych, tj. stosując w danym roku regulacje art. 15cb ust. 1 ustawy o CIT, w każdym przypadku, tj. dla każdego roku, spółka identyfikuje wskaźnik, o którym mowa w tym przepisie odwołując się do stopy referencyjnej NBP obowiązującej w ostatnim dniu roboczym roku poprzedzającego rok, w którym koszt taki ma być rozliczony, a zatem jest on wyznaczany dla każdego roku ujęcia kosztów w rachunku podatkowym. Ze względu na to, że 31 grudnia 2022 r. przypadał w sobotę, identyfikując taki wskaźnik dla potrzeb wyznaczenia kosztów 2023 r. należy odwołać się do stopy referencyjnej NBP obowiązującej 30 grudnia 2022 r. Zatem stanowisko Spółki w zakresie pytania pierwszego i trzeciego należy uznać za prawidłowe.

Definiując lata, w których koszt odsetek hipotetycznych może być rozliczony, w art. 15cb ust. 2 ustawy o CIT prawodawca nie poczynił zastrzeżenia, że warunkiem rozliczenia takich kosztów w kolejnych latach jest uwzględnienie ich w rachunku podatkowego w kosztach roku, w których zysk został przekazany na kapitał zapasowy. Oczywiście, brak rozliczenia takiego kosztu nie przesuwa w czasie możliwości rozliczenia koszt za pierwszy rok (rok podjęcia uchwały) ani nie wpływa na wysokość kosztów dwóch następnych lat (nie podwyższa ich), ale jednocześnie nie stoi na przeszkodzie ujęciu takich kosztów z odsetek hipotetycznych, w kwotach dla nich właściwych wg art. 15cb ust. 1 ustawy o CIT, w rozliczeniach podatkowych dwóch lat podatkowych bezpośrednio następujących po roku podjęcia uchwały. Zatem stanowisko Spółki w zakresie pytania drugiego należy uznać za prawidłowe.

Przepisy art. 15cb ustawy o CIT nie mają charakteru incydentalnego, jak również nie wskazują na jednorazową możliwość zastosowania rozliczenia kosztów z odsetek hipotetycznych, tj. w ramach jednej „serii”. Zatem, spełniając warunki określone w art. 15cb ustawy o CIT, Spółka będzie mogła rozliczać takie koszty również w kolejnych latach, odwołując się do zysku za poszczególne lata przekazanego na kapitał zapasowy i stosując zasadę ujęcia w kosztach roku przekazania zysku na kapitał zapasowy i dwóch bezpośrednio po nim występujących dwóch lat podatkowych. Tym samym, stanowiska Spółki w zakresie pytania czwartego i piątego należy uznać za prawidłowe.

Precyzując zasady rozliczania w kosztach odsetek hipotetycznych ustawodawca zastrzegł, że warunkiem ich ujęcia w rachunku podatkowym jest to, że podział i wypłata tego zysku, których został przekazany na kapitał zapasowy, a na podstawie którego zostały zdefiniowane koszty odsetek hipotetycznych nie nastąpi wcześniej niż przed upływem trzech lat licząc od końca roku, w których została podjęta uchwała. Prawodawca nie zastrzegł przy tym, że dla rozliczenia zachowania takich kosztów spółka nie może w okresie aktywacji kosztów dzielić i wypłacać innych, tj. niemających wpływu na wysokość odsetek hipotetycznych, zysków. Wobec tego, skoro niniejszy wniosek dotyczy kosztów odsetek hipotetycznych kalkulowanych na podstawie przekazanego na kapitał zapasowy zysku za 2020 r. i lata kolejne, to dysponowanie zyskiem z 2019 r. i lata wcześniejszych w żaden sposób nie wpływa na możliwość stosowania regulacji art. 15cb ustawy o CIT i ujmowania w rachunku podatkowym kosztów odsetek hipotetycznych. Zatem stanowisko Spółki w zakresie pytania szóstego należy uznać za prawidłowe.

Wprowadzając z dniem 1 stycznia 2021 r. klauzulę zapisaną w art. 15cb ust. 10 ustawy o CIT prawodawca, jak zostało wskazane w uzasadnieniu do projektu nowelizacji podjął działania w wyniku uzyskania rekomendacji Komisji Europejskiej wyłączając możliwość rozliczenia kosztów „(…) tym podatnikom, którzy układając odpowiednio stosunki zewnętrzne, działają głównie w celu uzyskania korzyści podatkowej (np. przez wniesienie dopłaty do spółki, która następnie przekaże środki finansowe pochodzące z tej pierwszej dopłaty innej lub kolejnej spółce w ramach drugiej lub kolejnej dopłaty)”. W uzasadnieniu takim zostało wskazane, że: „Do uzasadnionych przyczyn ekonomicznych nie zalicza się zatem przypadku, gdy korzyść uzyskana w roku podatkowym lub w latach następnych wynika z zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów. Jako uzasadnioną przyczynę ekonomiczną, którą nie jest uzyskanie korzyści podatkowej, jest więc uzyskanie korzyści niepodatkowej. Korzyść niepodatkowa oznacza każdą korzyść inną niż korzyść podatkowa, a więc katalog takich korzyści niepodatkowych jest otwarty, ponadto nie jest regulowany przez ustawodawcę”. Nie można mówić o działaniu mającym na celu osiągnięcie korzyści fiskalnej w sytuacji, w której od lat, jeszcze nim do ustawy o CIT został wprowadzony art. 15cb, a wraz z nim premiowanie kosztami zatrzymanego w spółce zysku, stosowana była strategia gospodarcza zatrzymywania zysku i wykorzystywania go na bieżącą działalność Spółki. O uzasadnieniu ekonomicznym działania Spółki, a co za tym idzie braku przesłanek do zastosowania wyłączenia z art. 15cb ust. 10 ustawy o CIT, jednoznacznie świadczy fakt, iż środki „zatrzymane” przez Spółkę i przeznaczone na kapitał zapasowy służą jej działalności gospodarczej, są wykorzystywane na finansowanie inwestycji przeciwpożarowych, modernizację pomieszczeń przeznaczonych do wynajmu, przygotowywanie posiadanych i kontrolowanych za pośrednictwem spółek zależnych nieruchomości do realizacji projektów deweloperskich oraz bieżące remonty budynków. Zatem stanowisko Spółki w zakresie pytania siódmego należy uznać za prawidłowe.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.  

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.