Wyrok WSA w Łodzi z dnia 5 kwietnia 2024 r., sygn. III SA/Łd 33/24

Dnia 5 kwietnia 2024 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi – Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Teresa Rutkowska (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Janusz Nowacki, Sędzia WSA Małgorzata Kowalska, , po rozpoznaniu w dniu 5 kwietnia 2024 roku na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym sprawy ze skargi Miasta Łódź na postanowienie Łódzkiego Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Łodzi z dnia 4 grudnia 2023 roku nr ŁPWIS.OPZiHDM.906.1.2023.DK w sprawie nałożenia grzywny w celu przymuszenia oddala skargę.

Uzasadnienie

Postanowieniem z 4 grudnia 2023 r. Łódzki Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny w Łodzi (dalej: ŁPWIS w Łodzi), na podstawie art. 122 § 3 ustawy z 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz.U. z 2023 r. poz. 2505), dalej u.p.e.a., po rozpoznaniu zażalenia Miasta Łodzi na postanowienie Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w Łodzi (dalej: PPIS w Łodzi) z 16 października 2023 r. o nałożeniu grzywny w celu przymuszenia w wysokości 10 000 zł z powodu uchylania się od wykonania obowiązku doprowadzenia do właściwego stanu sanitarno-technicznego ścian i sufitów w szatni, ciągach komunikacyjnych, sali gimnastycznej, podłóg w ciągach komunikacyjnych i salach lekcyjnych nr 203, 204, schodów na klatce schodowej oraz stolarki okiennej w salach lekcyjnych nr 107, 108, 205 bibliotece, szatni i ciągach komunikacyjnych w Szkole Podstawowej nr [...] w Ł., określonego w tytule wykonawczym nr [...] z 8 grudnia 2015 r., utrzymał w mocy postanowienie organu I instancji.

W zażaleniu na postanowienie PPIS w Łodzi zarzucano naruszenie:

1. art. 77 § 1 k.p.a. w zw. z art. 7 k.p.a., polegające na niewyczerpującym zebraniu materiału dowodowego i niepodjęciu przez organ niezbędnych kroków zmierzających do ustalenia wysokości nałożonej grzywny;

2. art. 77 § 1 k.p.a. oraz art. 107 § 3 k.p.a. w sposób istotnie wpływający na treść rozstrzygnięcia poprzez brak właściwego uzasadnienia postanowienia, zarówno na płaszczyźnie uzasadnienia faktycznego, jak i prawnego, w szczególności poprzez niewyjaśnienie podstaw prawnych oraz niedokonanie wykładni przepisów zastosowanych przez organ, a także braku wskazania faktów, które organ uznał za udowodnione, dowodów, na których się oparł, a także braku określenia zasadności przesłanek, które legły u podstawy wydania przedmiotowego postanowienia, w tym w szczególności przy ustaleniu kwoty grzywny, co w konsekwencji doprowadziło do braku informacji w zakresie rozumowania organu podejmującego postanowienia;