Interpretacja indywidualna z dnia 9 maja 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP4-2.4012.183.2024.3.AA

Prawo do odliczenia całości podatku VAT z faktur dokumentujących czynsz najmu za miejsca parkingowe.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

13 marca 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 13 marca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku VAT na podstawie faktur dokumentujących czynsz najmu za miejsca parkingowe. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 30 kwietnia 2024 r. (wpływ 30 kwietnia 2024 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

(…) S.A. z siedzibą w (…) (dalej: „Wnioskodawca”, „Spółka”) to spółka prawa handlowego, której głównym przedmiotem działalności jest działalność rachunkowo-księgowa i doradztwo podatkowe (69.20.Z) oraz pozostałe doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania (70.22.Z). Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności świadczy usługi na rzecz spółek powiązanych jako centrum usług wspólnych (dalej: „CUW”), w szczególności takie jak obsługa finansowo-księgowa czy prawna.

W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawca najmuje przestrzeń biurową w centrum (...). Przestrzeń biurowa najmowana jest w budynku, w którym oprócz Wnioskodawcy powierzchnię na swoje potrzeby najmują również niepowiązane podmioty trzecie. Biorąc jednocześnie pod uwagę, że budynek, w którym Wnioskodawca najmuje powierzchnię biurową oprócz najmowania tej powierzchni, Wnioskodawca najmuje w tym samym budynku również miejsca parkingowe.

Z tytułu najmu miejsc parkingowych Wnioskodawca ponosi koszty, które są możliwe do wyszczególnienia na podstawie otrzymywanych faktur oraz umowy. Wszystkie miejsca parkingowe wykorzystywane są wyłącznie na cele prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, tj. przeznaczone są na rzecz pracowników Wnioskodawcy, jak również jego partnerów biznesowych oraz gości, którzy uczestniczą w spotkaniach w siedzibie Wnioskodawcy. Dodatkowo każde z miejsc parkingowych będzie oznaczone logo Wnioskodawcy.

Ze względu na szerokie grono osób, które będą miały uprawnienia do korzystania z miejsc parkingowych, nie jest możliwe przypisanie konkretnego miejsca do danego samochodu osobowego czy korzystającego. Miejsca te nie będą zatem opisane numerem rejestracyjnym samochodu, a więc nie będą przypisane do konkretnego samochodu, a jedynie oznaczone logo Wnioskodawcy w celu ich powiązania z Wnioskodawcą i jego siedzibą znajdującą się w tym samym budynku.

Doprecyzowanie i uzupełnienie opisu stanu faktycznego

Wnioskodawca jest zarejestrowanym oraz czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca w ramach swojej działalności dokonuje czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług. Czynności niebędące opodatkowane podatkiem od towarów i usług mają charakter incydentalny bądź marginalny.

W Spółce pojawią się incydentalnie czynności związane z udzielaniem gwarancji, z których tytułu Wnioskodawca pobiera opłaty będące zwolnione z opodatkowania. Dodatkowo – w okresach miesięcznych – Wnioskodawca dokonuje refaktur świadczeń benefitowych oraz świadczeń związanych z opieką medyczną nabywanych na rzecz pracowników, które również są zwolnione z opodatkowania.

Biorąc jednak po uwagę treść art. 90 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług oraz określany tam obowiązek określania proporcji na cele określenia możliwości odliczenia podatku VAT Wnioskodawca wskazuje, że w świetle powyższego przepisu przysługuje mu prawo do odliczania VAT w całości.

Współczynnik proporcji wynosił u Wnioskodawcy za 2023 rok 98,96%, co w świetle art. 90 ustawy o VAT pozwoliło na przyjęcie, że całość podatku VAT naliczonego podlega odliczeniu (Wnioskodawca nie ma obowiązku stosować proporcji).

Jak zostało wskazane w treści Wniosku, wynajem miejsc parkingowych służy zapewnieniu prawidłowego funkcjonowania Grupy Kapitałowej (...), której Spółką dominującą jest Wnioskodawca.

Wynajem miejsc parkingowych – w świetle wyjaśnień przedstawionych powyżej – jest w całości związany z działalnością opodatkowaną Wnioskodawcy.

Natomiast nawet w przypadku gdyby w przyszłości Wnioskodawca miał obowiązek stosować współczynnik, o którym mowa w art. 90 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług, to byłoby to w dalszym stopniu związane z podstawową działalnością operacyjną Wnioskodawcy, jaką jest przede wszystkim świadczenie usług związanych m. in. z księgowością, obsługą kadrowo-płacową, administracyjną, prawną etc. Spółek z Grupy Kapitałowej (...), a więc będącą działalnością ukierunkowaną na zapewnienie prawidłowego funkcjonowania Grupy, a nadto będącą działalnością w całości opodatkowaną podstawową stawką podatku VAT.

Pytanie

Czy Wnioskodawca – na podstawie art. art. 86 ust. 1 w zw. z art. 86a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług – ma prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku VAT na podstawie faktur dokumentujących czynsz najmu za miejsca parkingowe w przypadku, gdy najem miejsc parkingowych nie jest związany z używaniem konkretnych pojazdów samochodowych, lecz wynika z całokształtu funkcjonowania działalności Wnioskodawcy?

Państwa stanowisko w sprawie

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że ma on prawo – na podstawie art. art. 86 ust. 1 w zw. z art. 86a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług – do odliczenia pełnej kwoty podatku VAT na podstawie faktur dokumentujących czynsz najmu za miejsca parkingowe w przypadku, gdy najem miejsc parkingowych nie jest związany z używaniem konkretnych pojazdów samochodowych, lecz wynika z całokształtu funkcjonowania działalności Wnioskodawcy.

Uzasadnienie:

Zgodnie z art. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (dalej: „ustawa o VAT”) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (dalej: „podatek VAT”) podlegają:

1)odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju,

2)eksport towarów,

3)import towarów na terytorium kraju,

4)wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju,

5)wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Art. 7 ustawy o VAT, definiuje dostawę towarów jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, wskazując jednocześnie przy tym, jakie rodzaje transakcji rozumie się w szczególności za dostawę towarów.

Natomiast zgodnie z art. 8 ustawy o VAT, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu wskazanego powyżej art. 7 ustawy o VAT.

Jak stanowi art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, za świadczenie usług rozumie się również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę w jakiej dokonano czynności prawnej.

Jak stanowi definicja zawarta w art. 15 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na podstawie art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Natomiast jak stanowi art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy o VAT stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

W tym momencie podkreślić należy, że wydatki na miejsca parkingowe nie będą wydatkami związanymi z korzystaniem przez Spółkę z samochodów osobowych, a stanowią one koszty ogólne związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością. Wydatki związane z usługami mają związek pośredni z uzyskaniem obrotu opodatkowanego podatkiem od towarów i usług, a tym samym do czynności opodatkowanych Spółki będzie przysługiwało pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego w myśl przywołanego powyżej art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Stanowisko takie znajduje w ugruntowanej linii orzeczniczej organów podatkowych. Przykładowo, wskazać należy na interpretację indywidualną z 21 listopada 2017 roku w sprawie o znaku 0114-KDIP4.4012.540.2017.1.AKO, gdzie Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazał, że: „w przypadku wydatków Spółki ponoszonych na wynajem powierzchni biurowych wraz z wynajętymi miejscami parkingowymi, ponoszonych łącznie za poszczególne składniki najmu, gdzie w umowie najmu do najmowanych miejsc parkingowych nie są przypisane konkretne samochody, nie ma zastosowania ograniczenie prawa do odliczenia podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86a ustawy o VAT, gdyż wydatki te stanowią koszty ogólne związane pośrednio z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą. Jak wskazał Wnioskodawca z wynajmowanych miejsc parkingowych korzystać będą pracownicy Spółki oraz klienci Spółki, ponadto w umowie najmu nieruchomości brak jest zapisu, że konkretne pojazdy mają być parkowane na konkretnie najmowanych miejscach parkingowych zarówno podziemnych, jak i naziemnych”.

W tym miejscu zwrócić należy uwagę, że jak zostało to wskazane w opisie stanu faktycznego, miejsca parkingowe nie będą przypisane do konkretnego pojazdu. Będą one oznaczone jedynie logo Wnioskodawcy w celu identyfikacji miejsc parkingowych, z których korzystać mogą pracownicy Wnioskodawcy bądź jego goście.

Wskazać też należy na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 14 kwietnia 2021 roku, znak 0111-KDIB3-1.4012.109.2021.1.KO, w której wskazano, że „Wnioskodawcy przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku VAT z faktury dokumentującej czynsz najmu za miejsce parkingowe, gdyż jak wskazał Wnioskodawca miejsce to nie jest przypisane do konkretnego samochodu, a mogą z niego korzystać zarówno pracownicy i partnerzy Spółki, jak i również klienci Spółki. W przypadku braku przypisania konkretnego miejsca parkingowego do konkretnego samochodu zastosowanie znajdzie art. 86 ust. 1 ustawy. Natomiast w tej sytuacji nie będzie miał zastosowania art. 86a ustawy o VAT, bowiem w tym przypadku najem miejsca parkingowego nie jest związany z używaniem konkretnych pojazdów samochodowych, lecz wynika z całokształtu funkcjonowania działalności Wnioskodawcy”.

Reasumując, a jednocześnie przenosząc powyższe przepisy i stanowiska organów podatkowych na stan faktyczny opisany przez Wnioskodawcę, wskazać należy, że miejsca parkingowe, które opisane zostały w stanie faktycznym niniejszego wniosku nie są związane z konkretnymi pojazdami samochodowymi, a z Wnioskodawcą i całokształtem funkcjonowania Wnioskodawcy. W związku z powyższym Wnioskodawca stoi na stanowisku, że ma on prawo – na podstawie art. art. 86 ust. 1 w zw. z art. 86a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług – do odliczenia pełnej kwoty podatku VAT na podstawie faktur dokumentujących czynsz najmu za miejsca parkingowe w przypadku, gdy najem miejsc parkingowych nie jest związany z używaniem konkretnych pojazdów samochodowych, lecz wynika z całokształtu funkcjonowania działalności Wnioskodawcy.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawowe zasady dotyczące odliczenia podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz.U. z 2024 r. poz. 361), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy:

w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy:

kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możność wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami.

Ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

Istotna jest intencja nabycia – jeśli dany towar (usługa) ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas, po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych, odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych.

Wystarczającym zatem jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towaru lub usługi, przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej oraz planowanej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakup ten dokonany został w celu jego wykorzystania w ramach działalności opodatkowanej. Ta warunkowość realizacji określonego w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony powoduje, że nieziszczenie się warunku pozytywnego, jakim jest wykorzystanie towaru lub usługi do realizacji czynności opodatkowanej podatnika, np. gdy okaże się, że zmieniono przeznaczenie towaru (usługi) i został on ostatecznie wykorzystany do czynności zwolnionych od VAT lub niepodlegających VAT – spowoduje konieczność weryfikacji uprzedniego odliczenia podatku naliczonego.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane, ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możliwość wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami. Decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi. Przy czym związek ten może mieć charakter bezpośredni lub pośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy. Bezpośrednio wiążą się więc z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością przedsiębiorcy można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa – mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganym przez podatnika obrotem opodatkowanym. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podmiotu, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług, a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot obrotu. Najczęściej do wydatków mających pośredni wpływ na wykonywanie czynności opodatkowanych zalicza się koszty reprezentacji i reklamy, wydatki związane z udziałem w targach, konferencjach, koszty doradztwa podatkowego itp.

Podkreślić należy także, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na podstawie art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy:

w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

Stosownie do art. 86a ust. 2 ustawy o VAT:

do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

1)nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;

2)używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;

3)nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Państwa wątpliwości dotyczą kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących czynsz najmu za miejsca parkingowe w przypadku, gdy najem miejsc parkingowych nie jest związany z używaniem konkretnych pojazdów samochodowych, lecz wynika z całokształtu funkcjonowania Państwa działalności.

Jak wskazali Państwo w opisie sprawy: są Państwo zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT, a wynajem miejsc parkingowych jest w całości związany z Państwa działalnością opodatkowaną. W przypadku gdyby mieli Państwo obowiązek stosować współczynnik, o którym mowa w art. 90 ustawy, najem byłby w dalszym stopniu związany z Państwa podstawową działalnością operacyjną, będącą działalnością w całości opodatkowaną podstawową stawką podatku VAT. Istotna jest również okoliczność, że nie jest możliwe przypisanie konkretnego miejsca do danego samochodu osobowego czy korzystającego. Miejsca parkingowe są przeznaczone na rzecz Państwa pracowników, partnerów biznesowych oraz gości.

W przypadku braku przypisania konkretnego miejsca parkingowego do konkretnego samochodu zastosowanie znajduje art. 86 ust. 1 ustawy. Natomiast w tej sytuacji nie będzie miał zastosowania art. 86a ustawy o VAT. W tym przypadku najem miejsc parkingowych nie jest związany z używaniem konkretnych pojazdów samochodowych, lecz wynika z całokształtu funkcjonowania Państwa działalności.

Zatem, przysługuje Państwu prawo do odliczenia całości podatku VAT z faktur dokumentujących czynsz najmu za miejsca parkingowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja dotyczy wniosku wyłącznie w zakresie podatku od towarów i usług. W zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).