Interpretacja indywidualna z dnia 9 maja 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP4-2.4012.147.2024.2.AS

Objęcie dofinansowania przeznaczonego na sfinansowanie konferencji zwolnieniem od podatku VAT oraz prawo do odliczenia wydatków poniesionych na konferencję na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy.

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest:

• prawidłowe w zakresie dotyczącym prawa do zastosowania zwolnienia od podatku dofinansowania przeznaczonego na sfinansowanie konferencji w części w jakiej jest przeznaczone na sprzedaż usług podlegających zwolnieniu od podatku oraz prawa do odliczenia wydatków poniesionych na konferencję na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy;
• nieprawidłowe w części dotyczącej objęcia dofinansowania przeznaczonego na sfinansowanie konferencji w całości zwolnieniem od podatku VAT.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

5 marca 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 5 marca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy objęcia dofinansowania przeznaczonego na sfinansowanie konferencji zwolnieniem od podatku VAT, prawa do odliczenia wydatków poniesionych na konferencję na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 30 kwietnia 2024 r.  Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Fundacja A. (dalej: Wnioskodawca) zarejestrowana pod numerem NIP: (…) oraz numerem KRS: (…), działająca na podstawie ustawy o fundacjach, posiada nieograniczony obowiązek podatkowy na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W ramach prowadzonej odpłatnej działalności pożytku publicznego (działając na podstawie ustawy o działalności pożytku publicznego i wolontariacie) Wnioskodawca organizuje konferencje naukowe z (...), które finansowane są głównie z opłat konferencyjnych.

Uczestnikami konferencji, są głównie przedstawiciele jednostek sektora publicznego (uczelni wyższych, jednostek naukowych Polskiej Akademii Nauk, instytutów badawczych itd.), których udział w konferencji finansowany jest ze środków publicznych. Wnioskodawca, prowadząc konferencje, realizuje je z uwzględnieniem ramowych założeń, tj.: organizowane konferencje są wysoce specjalistyczne; dotyczą ww. tematów; w ramach konferencji w wyniku prowadzonych dyskusji, rozmów, słuchania prezentacji oraz uczestnictwa w sesjach plakatowych, uczestnicy pozyskują informacje o najnowszych osiągnięciach w projektach naukowo badawczych, które są niezbędnym elementem kształcenia zawodowego poprzez pozyskiwanie aktualnych informacji, wiedzy, kontaktów; w ramach konferencji odbywają się: a) wykłady plenarne wykładowców zaproszonych przez komitet naukowy; b) wykłady tematyczne, które wybierane są przez komitet naukowy z przesłanych zgłoszeń; c) wykłady równoległe, które wybierane są przez komitet naukowy z przesłanych zgłoszeń; d) sesje plakatowe, podczas których uczestnicy prezentują swoje badania w postaci wydarzenia networkingowego mającego na celu stymulacje dyskusji między uczestnikami w celu pobudzenia wymiany informacji, nawiązania kontaktów, dyskusji o problemach badawczych, pracy w grupie itd.; e) przerwy kawowe/lunchowe podczas których uczestnicy mają możliwość dyskutowania zagadnień omawianych podczas konferencji. Konferencje te odbywają się w formie stacjonarnej. Wnioskodawca posiada oraz będzie posiadać w zakresie tych konferencji odpowiednie oświadczenia uczestników o publicznym pochodzeniu środków, z których pokrywany jest udział w konferencji. Tego rodzaju oświadczenia zazwyczaj składane są i będą składane przez uczestników konferencji.

Usługi szkoleniowe objęte zakresem wniosku nie są świadczone przez Wnioskodawcę jako jednostkę objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów ustawy Prawo oświatowe. Wnioskodawca nie posiada statusu uczelni, jednostki naukowej Polskiej Akademii Nauk bądź instytutu badawczego i nie świadczy usług w zakresie kształcenia na poziomie wyższym jako taka jednostka. Usługi świadczone przez Wnioskodawcę stanowią usługi w zakresie kształcenia, gdyż pozwalają utrwalić, jak i pozyskać nową wiedzę, w odniesieniu do tematów omawianych w trakcie konferencji. Nie są to jednak usługi w zakresie wychowania. Usługi będące przedmiotem zapytania pozostają w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem osób w nich uczestniczących. Związek ten dotyczy przede wszystkim faktu, że konferencje mają na celu uaktualnienie i poszerzenie wiedzy w celu poznania nowych technik i wyników z branży (...).

Ww. usługi mają na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy dla celów zawodowych osób w nich uczestniczących. Uczestnicy szkoleń będą wykorzystywali nabytą wiedzę w ramach wykonywanego zawodu naukowca (...).

Usługi szkoleń opisane we wniosku nie są prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach. Świadczone przez Wnioskodawcę usługi nie są objęte akredytacją w rozumieniu przepisów ustawy Prawo oświatowe.

Wnioskodawca otrzymał już interpretację indywidualną prawa podatkowego w zakresie możliwości skorzystania z podatku VAT odpłatnego świadczenia ww. usług (sygn. 0114-KDIP4-2.4012.580.2022.2.MŻA) w przypadku, gdy opłaty za udział w nich są finansowane ze środków publicznych, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c oraz w przypadku częściowego refinansowania (co najmniej 70%) na podstawie §3 ust. 1 pkt 14 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień. Natomiast w przypadku braku spełnienia ww. warunków Wnioskodawca dolicza VAT należny do świadczonych usług związanych z organizacją konferencji.

Wnioskodawca zamierza zorganizować w najbliższym czasie konferencję, na której organizację zamierza uzyskać dofinansowanie w ramach konkursu ogłoszonego przez ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego i nauki. Przedmiotem programu dotyczącego dofinansowań jest wsparcie podmiotów systemu szkolnictwa wyższego i nauki oraz innych jednostek organizacyjnych działających na rzecz upowszechniania nauki w realizacji projektów mających na celu prezentację osiągnięć naukowych, w tym najnowszych wyników badań naukowych lub prac rozwojowych, przez organizację konferencji naukowych. Program zawiera moduł dedykowany konferencjom naukowym - w ramach którego jest wspierana realizacja projektów polegających na organizacji konferencji naukowych prezentujących osiągnięcia naukowe, w tym najnowsze wyniki badań naukowych lub prac rozwojowych - z tego programu zamierza skorzystać Wnioskodawca.

Środki otrzymane z ww. dofinansowania będą przeznaczone na konkretną konferencję. Dofinansowanie pokryje mniej niż 70% wydatków związanych z jej organizacją. Konferencja, oprócz środków pozyskanych z dofinansowania, będzie finansowana z opłat konferencyjnych pobieranych od uczestników konferencji.

Nabywcami usług świadczonych odpłatnie przez Wnioskodawcę będą jednostki publiczne, jak i podmioty prywatne, a co do części świadczenia usług przez Wnioskodawcę będzie przysługiwało prawo do zwolnienia na podstawie wskazanej wyżej.

W związku z organizacją konferencji Wnioskodawca będzie ponosił również wydatki, z których część przeznaczona będzie na czynności objęte zwolnieniem z podatku VAT, a część dotyczyć będzie czynności, które Wnioskodawca opodatkowuje VAT. Będą występowały więc wydatki wspólne, które będą dotyczyły czynności jednocześnie zwolnionych z VAT oraz objętych tym podatkiem, w związku z czym Wnioskodawca zamierza zastosować współczynnik w zakresie odliczenia podatku VAT naliczonego. Mianowicie - Wnioskodawca nie jest w stanie wskazać dokładnie jakie wydatki dotyczą jakiej sprzedaży (zwolnionej czy objętej VAT), ale jest w stanie wskazać przychody, które te 2 rodzaje sprzedaży generują. W związku z czym, Wnioskodawca zamierza zastosować współczynnik odnoszący się do przychodów z podziałem na czynności zwolnione oraz objęte VAT, tj. jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo (zgodnie z art. 90 ust. 3 ustawy o VAT).

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego

1. Wniosek dotyczy planowanej konferencji, która nie posiada jeszcze nazwy. Jest to konferencja naukowa związana tematycznie z (...)

2. Największą grupą uczestników będą pracownicy jednostek naukowych z całego świata. Konferencja będzie dotyczyła tematów powiązanych z (...). W konferencjach uczestniczą również przedstawiciele działów badawczych firm high-tech, którzy prowadzą badania w zakresie tematyki konferencji.

3. Konferencja naukowa, którą Państwo organizują, ma na celu umożliwienie prezentacji wyników badań i zapoznanie się z najnowszymi osiągnięciami innych zespołów badawczych. Uczestnicy będą mieli okazję do wymiany wiedzy specjalistycznej, nawiązania nowej współpracy, a także szerokiego omówienia i analizy przedstawionych danych przez innych ekspertów z branży. Spotkanie to sprzyjać będzie rozszerzeniu zrozumienia aktualnych trendów badawczych oraz zintensyfikuje międzynarodową współpracę poprzez tworzenie sieci kontaktów, co może skutkować wspólnymi projektami i publikacjami. Ponadto, konferencja oferuje młodym badaczom platformę do prezentacji swoich prac, zdobycia doświadczenia w publicznych wystąpieniach oraz uzyskania cennych opinii od doświadczonych naukowców. Będzie także miejscem intensywnych dyskusji i debat na temat kluczowych wyzwań i kierunków rozwoju w danej dziedzinie, co może prowadzić do pojawienia się nowych pomysłów i koncepcji badawczych.

4. Dofinansowanie od ministra może być przeznaczone wyłącznie na zorganizowanie danej konferencji.

5. Jeżeli Państwo nie otrzymają dofinansowania to konferencja również zostanie zorganizowania.

6. Uczestnictwo w konferencji będzie odpłatne – Fundacja organizuje konferencje w ramach odpłatnej działalności pożytku publicznego.

7. Dofinansowanie będzie miało wpływ na opłatę za uczestnictwo.

8. Konferencja nie będzie nieodpłatna.

9. Mają Państwo możliwość zorganizowania konferencji w sytuacji, gdyby uczestnik musiałby ponieść 100% ceny udziału.

10. Wysokość dofinansowania nie będzie uzależniona od ilości uczestniczących w konferencji podmiotów.

11. Kwota dofinansowania ustalana będzie na podstawie przestawionego wniosku o przyznanie dofinansowanie oraz podlegała będzie weryfikacji (pod kątem obniżenia) przez ekspertów oceniających wniosek pod kątem formalnym, jak i merytorycznym.

12. Będą Państwo zobowiązani do rozliczania się z otrzymywanego dofinansowania z ministrem, który przyznał dofinansowanie. Fundacja będzie zobowiązana do składania raportów rocznych oraz raportu końcowego po zorganizowaniu konferencji, które będą zawierały informacje o postępach w organizacji konferencji oraz wydatkowania przyznanych środków publicznych.

13. W związku z dofinansowaniem, będą Państwo zobowiązani do zrealizowania wskaźników, które opiszą we wniosku o przyznanie dofinansowania.

14. Wydatki bezpośrednio związane z konferencją pokrywane z dofinansowania: m.in. wynajem sali, usługi cateringowe, pokrycie kosztów podróży i zakwaterowania zaproszonych gości (VIP), wynagrodzenie dla koordynatora projektu, wynagrodzenia za przygotowanie materiałów, produkcja materiałów konferencyjnych, usługi graficzne, usługi informatyczne, organizacja wydarzeń networkingowych itd.

15. W odpowiedzi na pytanie, jakie konkretnie wydatki są przedmiotem pytania nr 3 wskazali Państwo, że na tak postawione pytanie trudno odpowiedzieć w sposób jednoznaczny i wyczerpujący. Będą to wszystkie wydatki są związane z organizowaniem konferencji, w tym przykładowo wydatki na wynajem sali, obsługę konferencji, przygotowanie materiałów konferencyjnych etc. Intencją tego pytania było ustalenie czy w stosunku do tych wydatków, których Fundacja A. nie będzie w stanie przypisać jednoznacznie do czynności opodatkowanych i zwolnionych powinien stosować proporcję wynikającą z art. 90 ust. 3 ustawy o VAT.

16. Na kompleksową usługę konferencji składają się następujące czynności: wstęp na konferencję, udział w sesji plakatowej, udział w sesjach plenarnych oraz równoległych, dostęp do materiałów konferencyjnych, usługi cateringowe (przerwy kawowe oraz obiadowe podczas konferencji), udział w wydarzeniach networkingowych, udział w warsztatach specjalnych.

17. Konferencja będzie stanowiła usługi kształcenie zawodowego, gdyż uczestnicy konferencji będą zwiększali swoją wiedzę na temat aktualnie prowadzonych projektów badawczych (oraz osiąganych przez nich rezultatów). Ta wiedza wykorzystywana będzie po konferencji w codziennej pracy naukowca. Usługa konferencji pozostaje w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem osób w niej uczestniczących. Związek ten dotyczy przede wszystkim faktu, że konferencja ma na celu uaktualnienie i poszerzenie wiedzy w celu poznania nowych technik i wyników z branży (...).

18. Szkolenia oraz prelekcje będą związane z (...).

19. Związek pomiędzy uczestnictwem w konferencji będącej przedmiotem wniosku a wykonywanym przez uczestników zawodem będzie przejawiał się w tematyce konferencji, która jest powiązana z obszarem aktywności naukowobadawczej uczestników.

20. Nabyte w czasie konferencji umiejętności będą pozostawały w bezpośrednim związku i mają na celu uzyskanie oraz uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych.

21. W odpowiedzi na pytanie, czy wszystkie usługi świadczone podczas konferencji są niezbędne, mają charakter wspomagający i służą wykonaniu świadczenia podstawowego – usługi kształcenia zawodowego wyjaśnili Państwo, że wszystkie usługi świadczone podczas konferencji są niezbędne. Ich dobór wynika z konieczności optymalizacji programu oraz zapewnienia jak najwyższego poziomu naukowego wydarzenia. Głównym celem konferencji jest rozwój naukowy uczestników oraz zintensyfikowanie interakcji pomiędzy uczestnikami. Usługi cateringowe, które mogą wydawać się mniej oczywiste, są realizowane w celu zebrania ludzi w jednej przestrzeni i chęci uniknięcia rozpraszania się uczestników po okolicy. Konferencja będzie wielodniowa i zapewnienie usług cateringowych znacząco zwiększa komfort uczestników, poprawiając możliwości organizacyjne. Organizacja cateringu jest usługą wspomagającą w stosunku do usługi szkoleniowej - niemniej jednak mającą kluczowe znaczenie w zapewnieniu jak najwyższej jakości merytorycznej organizowanych usług szkoleniowych. W związku z czasem trwania konferencji (długością szkolenia), niezbędne są przerwy pomiędzy poszczególnymi wystąpieniami. Zapewnienie przerw umożliwia nawiązanie nowych kontaktów, dyskutowanie zagadnień poruszanych na szkoleniach, pracę w grupach, analizowanie krytyczne zagadnień - co prowadzi do zwiększenia, jak i nabywania nowych kompetencji przez uczestników, gdyż wszystko to ma miejsce w przestrzeni, w której znajdują się uczestnicy. Gdyby przerwy nie występowały, uczestnicy musieliby samodzielnie zorganizować sobie inne miejsca, gdzie spożywaliby jedzenie. Zajęłoby to więcej czasu (dłuższe przerwy oraz krótszy czas konferencji/wystąpień) co przełożyłoby się na mniejszą liczbę prelekcji, wykładów, warsztatów prowadzonych w ramach szkolenia (ograniczenia czasowe programu) oraz zmniejszyłoby efektywność pracy w grupach, pogorszyło wymianę informacji oraz ograniczyło kontakt między osobami (mniejszy przepływ informacji).

Zatem, jest to konieczne do zapewnienia jak najwyższej jakości usług szkoleniowych. Przede wszystkim stwarza to naturalną przestrzeń dla uczestników usługi kształcenia zawodowego do dyskutowania z innymi uczestnikami, analizy tematyki poruszanych zagadnień związanych z rozwojem kompetencji i kształceniem zawodowym, wspomagającą również wymianę spostrzeżeń między uczestnikami, a tym samym lepsze zrozumienie tematu i pozyskanie jeszcze wyższych kompetencji w tym zakresie.

22. Usługi kształcenia nie będą prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach.

23. Usługi kształcenia nie będą objęte akredytacją.

24. W odpowiedzi na pytanie, czy usługi kształcenia na rzecz wszystkich bądź części uczestników będą finansowane w całości lub w co najmniej 70% ze środków publicznych, o których mowa w ustawie z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1270 ze zm.) wyjaśnili Państwo, że środki otrzymane z ww. dofinansowania, które będą przeznaczone na organizację konferencji pokryją mniej niż 70% wydatków związanych z jej organizacją.

W konferencji natomiast będą brali udział uczestnicy, którzy będą pokrywać udział w konferencji w całości lub w co najmniej 70% ze środków publicznych. Zatem, na tak postawione pytanie należy odpowiedzieć, że usługi kształcenia na rzecz części uczestników (a nie na rzecz wszystkich) będą finansowane w całości lub w co najmniej 70% ze środków publicznych.

25. Będą Państwo posiadać stosowną dokumentację potwierdzającą, że źródłem finansowania ww. usług są środki publiczne.

Pytania

1)Czy dofinansowanie otrzymywane od Ministerstwa, będące środkami publicznymi, jeśli przeznaczone zostanie w całości na sfinansowanie ww. konferencji będzie objęte zwolnieniem z podatku od towarów i usług z uwagi na fakt, że cała jego kwota będzie przeznaczona na usługi związane z usługami kształcenia zawodowego?

2)Czy jeżeli odpowiedź na pytanie 1 będzie przecząca, to czy Wnioskodawca ma prawo do zastosowania zwolnienia z VAT otrzymanej dotacji, w części w jakiej przeznaczona jest ona na sprzedaż usług, które podlegają zwolnieniu z podatku VAT?

3)Czy w zakresie wydatków poniesionych na organizowana konferencje, które są związane zarówno z działalnością opodatkowaną, jak i zwolnioną od podatku VAT, a których jednocześnie nie jest w stanie przypisać jednoznacznie do jednej z tych kategorii, Wnioskodawca powinien stosować proporcję do odliczenia na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy o VAT, tj. jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad. 1

Państwa zdaniem, będzie przysługiwało prawo do pełnego zwolnienia z podatku VAT otrzymanej dotacji.

Ad. 2

Państwa zdaniem, nawet w przypadku uznania przez organ, że Wnioskodawca nie ma prawa do pełnego zwolnienia środków otrzymanych w ramach dotacji, nie podlega wątpliwościom, że jeśli dotacja przeznaczona jest na konferencję, w której odpłatne uczestnictwo jest w części objęte VATem, a w części zwolnione, nie powinna być objęta podatkiem VAT w całości.

Ad. 3

Państwa zdaniem, powinni Państwo stosować proporcję do odliczenia na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy o VAT, tj. jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Uzasadnienie

Ad. 1

Kryterium uznania dotacji za stanowiącą podstawę opodatkowania stanowi stwierdzenie, że dotacja dokonywana jest w celu sfinansowania konkretnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast dotacje niedające się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie stanowią podstawy opodatkowania w rozumieniu przepisu art. 29a ust. 1 ustawy o VAT. W niniejszej sprawie cała kwota dotacji, sfinansowana w całości ze środków publicznych pozostających w dyspozycji ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego, jest przeznaczona na konferencję, w której uczestnicy będą mogli wziąć udział odpłatnie. Niniejsza usługa będzie w części objęta podatkiem VAT, a w części od niego zwolniona, gdyż udział części uczestników finansowany jest ze środków publicznych, w związku z czym, zgodnie z korzystną interpretacją uzyskaną przez Wnioskodawcę, może ona stosować zwolnienie z opodatkowania podatkiem VAT części usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c ustawy oraz na podstawie §3 ust. 1 pkt 14 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług, oraz warunków stosowania tych zwolnień. Na podstawie treści przytoczonego przepisu, można więc dojść do wniosku, że jeśli Wnioskodawca nie jest w stanie przypisać precyzyjnie otrzymanej dotacji do czynności, które opodatkowane są podatkiem VAT oraz do tych, które są od tego podatku zwolnione w ramach 1 konkretnej konferencji, to otrzymana dotacja nie powinna zostać objęta podatkiem VAT, pomimo tego że dotyczy jednej konkretnej usługi związanej ze sprzedażą usług dotyczących udziału w konferencji.

Ad. 2

Jak wskazano powyżej - kryterium uznania dotacji za stanowiącą podstawę opodatkowania stanowi stwierdzenie, że dotacja dokonywana jest w celu sfinansowania konkretnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast dotacje niedające się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie stanowią podstawy opodatkowania w rozumieniu przepisu art. 29a ust. 1 ustawy o VAT. W konsekwencji powyższego dofinansowanie otrzymane przez Wnioskodawcę w części przeznaczonej na świadczenie usługi związanej z kształceniem zawodowym podlega/będzie podlegać zwolnieniu z opodatkowania podatkiem VAT, z uwagi na fakt, że dotyczy czynności zwolnionych na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c ustawy oraz na podstawie §3 ust. 1 pkt 14 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień. Podobnie stwierdzono również w interpretacji indywidualnej o sygnaturze 0113-KDIPT1-1.4012.66.2022.3.ŻR.

Ad. 3

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy o VAT, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. W przypadku Wnioskodawcy ww. sytuacja opisana w dyspozycji wskazanego artykułu ma miejsce - tj. Wnioskodawca w związku z konferencją, którą organizuje, świadczy usługi, które korzystają ze zwolnienia z podatku VAT) oraz usługi objęte podatkiem. W związku, z czym Wnioskodawca, mając na uwadze treść ust. 3 niniejszego przepisu, powinien zastosować się do jego dyspozycji. A więc do wydatków związanych zarówno z działalnością opodatkowaną, jak i zwolnioną od podatku VAT dotyczących organizacji konferencji, których Wnioskodawca jednocześnie nie jest w stanie przypisać jednoznacznie do jednej z tych kategorii, powinien on stosować proporcję do odliczenia na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy o VAT, tj. jako udział obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie rocznym uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest:

• prawidłowe w zakresie dotyczącym prawa do zastosowania zwolnienia od podatku dofinansowania przeznaczonego na sfinansowanie konferencji w części w jakiej jest przeznaczone na sprzedaż usług podlegających zwolnieniu od podatku oraz prawa do odliczenia wydatków poniesionych na konferencję na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy;
• nieprawidłowe w części dotyczącej objęcia dofinansowania przeznaczonego na sfinansowanie konferencji w całości zwolnieniem od podatku VAT.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. por. 361), zwanej dalej „ustawą”:

opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (…) podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy:

przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy:

przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1) przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2) zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3) świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę. Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie niebędące dostawą towarów i świadczone na rzecz innego podmiotu.

Powołane przepisy wskazują, że pojęcie świadczenia usług nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

• w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (wierzyciel/nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
• świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Przy czym oba ww. warunki powinny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało, jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (dostawa lub usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do art. 29a ust. 1 ustawy:

Podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Zgodnie z art. 29a ust. 6 ustawy:

Podstawa opodatkowania obejmuje:

1) podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;

2) koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Państwa wątpliwości dotyczą uznania, czy dofinansowanie otrzymane od ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego i nauki, przeznaczone na organizację konferencji będzie objęte zwolnieniem od podatku VAT.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług wlicza się tylko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które mają bezpośredni wpływ na kwotę należną (cenę) z tytułu dostawy towaru lub świadczenia usługi.

Dla określenia, czy dane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze są czy też nie są opodatkowane istotne są szczegółowe warunki ich przyznawania, określające cele realizowanego w określonej formie dofinansowania.

Kryterium uznania dotacji i innych dopłat o podobnym charakterze za stanowiące podstawę opodatkowania jest zatem stwierdzenie, że dotacja lub inna dopłata o podobnym charakterze dokonywana jest w celu sfinansowania konkretnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast dotacje lub inne dopłaty o podobnym charakterze niedające się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie stanowią podstawy opodatkowania w rozumieniu przepisu art. 29a ust. 1 ustawy.

Zatem podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług zwiększa się tylko o takie dotacje lub inne dopłaty o podobnym charakterze, które w sposób bezwzględny i bezpośredni są związane z daną dostawą towarów lub świadczeniem usług. Jeżeli jednak taki bezpośredni związek nie występuje, dofinansowanie ogólne (dopłata ogólna) – na pokrycie kosztów działalności nie zwiększa podstawy opodatkowania, a tym samym nie podlega opodatkowaniu.

Przepis art. 29a ust. 1 ustawy jest odpowiednikiem art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 2006 r. nr 347/1), zwanej dalej Dyrektywą, zgodnie z którym:

(…) podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Należy uznać, że opodatkowanie subwencji (i innych dopłat o podobnym charakterze) stanowi wyjątek od zasad ogólnych wspólnego systemu VAT. Nie wszystkie subwencje (i inne dopłaty o podobnym charakterze) stanowią element podstawy opodatkowania VAT. Jedynie takie, które są subwencjami (i innymi dopłatami o podobnym charakterze) związanymi bezpośrednio z ceną dostawy towarów czy ceną świadczenia usług. Wyjątek ten należy interpretować w sposób ścisły. Wykładnia ścisła prowadzi do wniosku, że tylko subwencje (i inne dopłaty o podobnym charakterze) bezpośrednio wpływające na cenę transakcji podlegają opodatkowaniu. Natomiast inne subwencje (i inne dopłaty o podobnym charakterze) nie wchodzą tym samym do podstawy opodatkowania, a w konsekwencji nie podlegają opodatkowaniu VAT. Należy jednocześnie wskazać, że nie ma znaczenia status podmiotu wypłacającego dofinansowanie ani pochodzenie środków, z których dofinansowanie jest wypłacane.

Z treści powołanych przepisów wynika, że w sytuacji, gdy podatnik, w związku z konkretną dostawą towarów lub świadczeniem usług, otrzymuje dofinansowanie (dotację, subwencję, darowiznę), stanowiące dopłatę do ceny towaru lub usługi, tego rodzaju dofinansowanie stanowi obok ceny, uzupełniający element podstawy opodatkowania z tytułu danej dostawy lub świadczenia.

Dla wykładni art. 29a ust. 1 ustawy niezbędne jest wyjaśnienie pojęcia „dotacja bezpośrednio związana z ceną”.

W tym celu istotne znaczenie ma orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, w szczególności wyroki w sprawach C-184/00 (Office des produits wallons ASBL v. Belgian State) oraz C-353/00 (Keeping Newcastle Warm Ltd. v. Commisioners of Customs and Excise, w skrócie KNW).

W wyroku z 22 listopada 2001 r. C-184/00 Trybunał stwierdził, że pojęcie subwencji (dotacji) bezpośrednio związanych z ceną należy interpretować jako obejmujące wyłącznie subwencje, które stanowią całość lub część wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług, a które są wypłacane przez podmiot trzeci w stosunku do sprzedawcy lub świadczącego. Trybunał argumentował, że w celu ustalenia, czy dotacja stanowi wynagrodzenie, cena towarów i usług musi, co do zasady, być ustalana nie później, niż w momencie zdarzenia podlegającego opodatkowaniu. Zobowiązanie do zapłaty dotacji dokonane przez osobę, która jej udziela, rodzi korelat, jakim jest prawo beneficjenta do jej otrzymania, ponieważ dokonał on dostawy podlegającej opodatkowaniu. Ten związek pomiędzy dotacją a ceną musi być jednoznacznie widoczny na podstawie indywidualnej analizy okoliczności stanowiących podstawę wypłaty tego wynagrodzenia. Z drugiej strony nie jest konieczne, aby cena towarów lub usług bądź część tej ceny została ustalona. Wystarczy by możliwe było jej ustalenie. Cena jaką płaci nabywca musi być ustalana w taki sposób, że zmniejsza się ona w proporcji do dotacji przyznanej sprzedawcy towarów lub świadczącemu usługi, co zatem stanowi element ustalenia ceny, jakiej żąda ten ostatni. Trybunał w sprawie będącej przedmiotem rozpoznania wskazał sądowi odsyłającemu szereg wskazówek, stwierdzając, że sąd krajowy musi zbadać obiektywnie, czy fakt, iż dotacja jest wypłacana sprzedawcy lub świadczącemu pozwala mu sprzedawać towary lub świadczyć usługi po cenie niższej, niż musiałby on żądać w braku takiej dotacji. Nie jest konieczne, by dotacja odpowiadała bezpośrednio zmniejszeniu ceny dostarczanych towarów, wystarczy by relacja pomiędzy zmniejszeniem ceny a dotacją, która może być wyrażona ryczałtowo, była istotna.

W wyroku z 13 czerwca 2002 r. C-353/00 Trybunał wyraził pogląd, że niezależnie od tego, czy dofinansowanie spełnia warunek bezpośredniego związku z ceną, czy też nie spełnia takiego warunku, zwiększać będzie podstawę opodatkowania, jeśli osoba trzecia (także organ władzy publicznej) wpłaca pewną kwotę pieniędzy na poczet usług świadczonych na rzecz osoby fizycznej. Orzeczenie to dotyczyło dopłat wypłacanych firmie zajmującej się usługami związanymi z doradztwem w dziedzinie energetyki.

Związek dotacji z ceną nie został szczegółowo przeanalizowany w tym wyroku. Szersze uwagi na ten temat znalazły się natomiast w opinii rzecznika generalnego oraz pisemnym stanowisku rządu Wielkiej Brytanii, które zaaprobował Trybunał. Jak wskazuje rzecznik, dotacje mogą mieć różną formę i charakter. Zwykle przez dotacje (subwencje) rozumie się sumy wypłacane danemu podmiotowi z funduszy publicznych w interesie ogólnym. W praktyce dotacje mogą mieć postać dopłat ogólnych do działalności przedsiębiorstwa (i wówczas nie podlegają opodatkowaniu) albo też stanowić subsydia do konkretnych dostaw lub usług, umożliwiając nabycie ich ostatecznemu odbiorcy po niższej cenie (lub w ogóle bez odpłatności z jego strony). W tym ostatnim przypadku podlegają podatkowi VAT.

Tego rodzaju dotacje występowały w przypadku KNW. Istniał bezpośredni związek pomiędzy usługami podatnika a otrzymywanymi dotacjami (dotacje były korelatem usług i wypłacano je tylko w razie ich świadczenia; również kwotowo zależały od liczby usług). Wpływ na cenę również był oczywisty: ostateczny odbiorca nie musiał płacić za usługę właśnie z powodu pokrycia jej dotacją. Mimo, że dotacje oczywiście wpływały na działalność przedsiębiorstwa i w sensie ekonomicznym pokrywały część kosztów jego funkcjonowania, przede wszystkim były one związane z ceną. Dlatego też nie można było ich traktować jako pozostających poza podatkiem VAT.

Jeżeli otrzymywana dotacja (lub inna dopłata o podobnym charakterze) jest w sposób zindywidualizowany i policzalny związana z ceną danego świadczenia (tj. świadczenie dzięki dotacji ma cenę niższą o konkretną kwotę), taka dotacja (lub inna dopłata o podobnym charakterze) podlega VAT. Jeżeli natomiast związek tego rodzaju nie występuje i równocześnie dotacja nie jest elementem wynagrodzenia związanego z danymi dostawami towarów lub usług, wówczas można – i należy – potraktować ją jako płatność niepodlegającą podatkowi VAT.

Z art. 29a ust. 1 ustawy wynika, że nie ma znaczenia od kogo dostawca towaru lub świadczący usługę otrzymuje zapłatę – czy od nabywcy czy od osoby trzeciej, ważne jest aby było to wynagrodzenie za dane konkretne świadczenie lub za daną konkretną dostawę.

Zatem dotacja (lub inna dopłata o podobnym charakterze) podlega opodatkowaniu, jeżeli ma bezpośredni związek z ceną towaru/usługi sprzedawanego/świadczonej przez otrzymującego dotację. W takiej sytuacji przyjmuje się, że dotacja (lub inna dopłata o podobnym charakterze) stanowi składnik tej ceny. Innymi słowy dotacja (lub inna dopłata o podobnym charakterze) „uzupełnia” podstawę opodatkowania z tytułu dostawy towaru/świadczenia usługi i jest opodatkowana na takich samych zasadach jak czynność, której dotyczy.

Bezpośredni związek dotacji (lub innej dopłaty o podobnym charakterze) z ceną (a więc cenotwórczy charakter) występuje w przypadku, gdy w sposób precyzyjny można określić jej wpływ na poziom ceny konkretnego towaru/usługi. Jest to możliwe w przypadku, gdy dotację (lub inną dopłatę o podobnym charakterze) można uznać za „korelat” świadczonej usługi lub dostarczanego towaru, tzn. gdy wypłacana jest tylko w razie świadczenia konkretnych usług lub dostawy konkretnego towaru, kwotowo również zależy od ilości świadczonych usług lub dostarczonych towarów. Także wtedy gdy dopłata ustalana jest jako określony procent poniesionych wydatków (określonej kategorii poniesionych wydatków), ma ona proste przełożenie na cenę świadczenia/dostawy, gdy powoduje redukcję kwoty należnej od świadczeniobiorcy/nabywcy. W przypadku bowiem nieotrzymania dopłaty, odbiorca usług/towarów musiałby zapłacić cenę wyższą od oferowanej przez dostawcę/świadczeniodawcę, której część finansowana jest z zewnętrznego źródła.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że planują Państwo konferencję naukową, na organizację której zamierzają uzyskać dofinansowanie w ramach konkursu ogłoszonego przez ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego i nauki. Dofinansowanie może być przeznaczone wyłącznie na zorganizowanie danej konferencji. Kwota dofinansowania będzie ustalana na podstawie wniosku o przyznanie dofinansowania i będzie podlegała weryfikacji przez ekspertów oceniających wniosek. Fundacja będzie zobowiązana do składania raportów rocznych oraz raportu końcowego po zorganizowaniu konferencji, które będą zawierały informacje o postępach w organizacji konferencji oraz wydatkowania przyznanych środków publicznych. Uczestnictwo w konferencji będzie odpłatne. Otrzymane dofinansowanie będzie miało wypływ na opłatę za uczestnictwo. Bez dofinansowania konferencji, uczestnicy musieliby ponieść 100% ceny udziału.

W opisanej sprawie mamy do czynienia z sytuacją, w której wystąpią skonkretyzowane świadczenia w zamian za określone wynagrodzenie. Analiza przedstawionego opisu sprawy, treści cytowanych przepisów prawa podatkowego oraz orzecznictwa TSUE prowadzi do wniosku, że dofinansowanie przyznane na organizację konferencji naukowej stanowi rodzaj dotacji (dopłaty), która ma bezpośredni wpływ na cenę świadczonych przez Państwa usług.

Zatem, otrzymywane przez Państwa dofinansowanie należy uznać za mające bezpośredni wpływ na cenę świadczonych przez Państwa usług polegających na organizacji konferencji naukowej. Dzięki dofinansowaniu zostanie zmniejszona opłata konferencyjna dla uczestników.

Otrzymane dofinansowanie przeznaczone będzie w całości na pokrycie wydatków ponoszonych przez Państwa na organizację konkretnego wydarzenia dla wybranej grupy podmiotów.

Otrzymane dofinansowanie w sposób zindywidualizowany i policzalny związane będzie z wartością danego świadczenia – uczestnictwem w konferencji naukowej, a więc jego ceną, która dzięki otrzymanemu przez Państwa dofinansowaniu będzie niższa. Zatem możliwe jest zidentyfikowanie ekonomicznej i bezpośredniej zależności pomiędzy dofinansowaniem a wykonanymi usługami.

Tym samym, otrzymane przez Państwa dofinansowanie, stanowić będzie wynagrodzenie za świadczenie przez Państwa określonych usług, na rzecz uczestników konferencji naukowej.

Otrzymywane dofinansowanie będzie miało związek z ceną świadczonych usług i bezpośrednio wpłynie na wartość tych świadczeń. Zatem będzie zwiększało podstawę opodatkowania, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy i podlegało opodatkowaniu, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, w sposób właściwy dla usług, z którymi jest związane.

W celu ustalenia, czy otrzymane przez Państwa dofinansowanie może korzystać ze zwolnienia podatku należy określić, czy świadczone usługi, z którymi dofinansowanie ma bezpośredni związek, będą korzystały z tego zwolnienia.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy:

zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:

a) jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe, w zakresie kształcenia i wychowania,

b) uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz instytuty badawcze, w zakresie kształcenia

- oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy:

zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26:

a) prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, lub

b) świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe – wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją, lub

c) finansowane w całości ze środków publicznych

‒ oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Z kolei, jak wynika z treści art. 43 ust. 17 ustawy:

zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

1) nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a lub

2) ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.

Na mocy art. 43 ust. 17a ww. ustawy:

zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18a, 23, 26, 28, 29 i 33 lit. a, mają zastosowanie do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, dokonywanych przez podmioty świadczące usługi podstawowe.

Stosownie do § 3 ust. 1 pkt 14 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 955 ze zm.), zwanego dalej rozporządzeniem:

zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Powołane przepisy przewidują zwolnienie dla usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego prowadzonych w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub świadczonych przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów ustawy Prawo oświatowe wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją lub finansowanych w całości lub w co najmniej 70% ze środków publicznych. 

Wskazane wyżej regulacje stanowią implementację art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy:

państwa członkowskie zwalniają kształcenie dzieci lub młodzieży, kształcenie powszechne lub wyższe, kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie, łącznie ze świadczeniem usług i dostawą towarów ściśle z taką działalnością związanych, prowadzone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie.

Pojęcie kształcenia zawodowego i przekwalifikowania zostało zdefiniowane w art. 44 rozporządzenia Rady (UE) Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającym środki wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE Rady w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE.L 77 str. 1 ze zm.).

Zgodnie z tym przepisem:

usługi w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania świadczone na warunkach określonych w art. 132 ust. 1 lit. i Dyrektywy 2006/112/WE obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, jak również nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania nie ma w tym przypadku znaczenia.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że przez kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie zawodowe, o których mowa w ww. przepisach, obejmujące nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, należy rozumieć takie kształcenie, w wyniku którego dana osoba podnosi swoje kwalifikacje, a bezpośrednio po jej ukończeniu jest w stanie podjąć pracę zarobkową, lub wykonywać określony zawód.

Z okoliczności sprawy wynika, że planowana konferencja będzie tematyczniezwiązana z (...). Największą grupą uczestników będą pracownicy jednostek naukowych z całego świata. Konferencja będzie dotyczyła tematów powiązanych z (...). W konferencji będą uczestniczyć również przedstawiciele działów badawczych firm high-tech, którzy prowadzą badania w zakresie tematyki konferencji. Konferencja naukowa, którą Państwo organizują, ma na celu umożliwienie prezentacji wyników badań i zapoznanie się z najnowszymi osiągnięciami innych zespołów badawczych. Uczestnicy będą mieli okazję do wymiany wiedzy specjalistycznej, nawiązania nowej współpracy, a także szerokiego omówienia i analizy przedstawionych danych przez innych ekspertów z branży. Spotkanie to sprzyjać będzie rozszerzeniu zrozumienia aktualnych trendów badawczych oraz zintensyfikuje międzynarodową współpracę poprzez tworzenie sieci kontaktów, co może skutkować wspólnymi projektami i publikacjami. Ponadto, konferencja oferuje młodym badaczom platformę do prezentacji swoich prac, zdobycia doświadczenia w publicznych wystąpieniach oraz uzyskania cennych opinii od doświadczonych naukowców. Będzie także miejscem intensywnych dyskusji i debat na temat kluczowych wyzwań i kierunków rozwoju w danej dziedzinie, co może prowadzić do pojawienia się nowych pomysłów i koncepcji badawczych

Na kompleksową usługę konferencji składają się następujące czynności: wstęp na konferencję, udział w sesji plakatowej, udział w sesjach plenarnych oraz równoległych, dostęp do materiałów konferencyjnych, usługi cateringowe (przerwy kawowe oraz obiadowe podczas konferencji), udział w wydarzeniach networkingowych, udział w warsztatach specjalnych.

Wskazać należy, że co do zasady, każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji gdy jedna usługa obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia usługi nie powinny być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będą jedną usługę kompleksową, obejmującą kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład świadczonej usługi wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu usługi kompleksowej.

Koncepcję opodatkowania świadczeń kompleksowych wypracował Trybunał Sprawiedliwości UE, w wydanych orzeczeniach na podstawie pierwotnie obowiązującej Szóstej Dyrektywy Rady (77/388/EWG) oraz obecnie obowiązującej Dyrektywy VAT.

W szczególności w wyroku w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd, Trybunał uznał, że każde świadczenie usług powinno być, co do zasady, traktowane jako świadczenie odrębne i niezależne. Jeżeli jednak dwa lub więcej niż dwa świadczenia (czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie dla celów podatku od wartości dodanej.

W orzeczeniu w sprawie C-41/04 Levob Verzekeringen Trybunał wskazał, że istotne jest założenie, z jakim należy podejść do analizy każdego takiego zdarzenia. Tym założeniem jest to, by – po pierwsze – każda czynność była zwykle uznawana za odrębną i niezależną (pkt 20 uzasadnienia), jednocześnie – po drugie – trzeba mieć na względzie, że czynność złożona z jednego świadczenia w sensie ekonomicznym nie powinna być sztucznie rozdzielana, by nie zakłócać funkcjonowania systemu podatku VAT (pkt 20).

W celu określenia, czy mamy do czynienia z tzw. usługą kompleksową należy – wg TSUE – przede wszystkim poszukiwać elementów charakterystycznych dla rozpatrywanej czynności celem określenia, czy podatnik dostarcza konsumentowi, rozumianemu jako przeciętny konsument, kilka odrębnych świadczeń głównych, czy też jedno świadczenie. W orzeczeniu tym TSUE wskazał na konieczność dokonania analizy charakteru transakcji także z punktu widzenia nabywcy. Bo przecież w omawianym przypadku to właśnie perspektywa nabywcy (dla którego wartość nabytego świadczenia jest tworzona przez fakt wejścia w posiadanie oprogramowania przystosowanego do jego indywidualnych potrzeb, a nie oprogramowania standardowego, które mogło być wręcz bezużyteczne – przystosowanie to zostało dokonane przez ten sam podmiot, który dokonał dostawy oprogramowania) była podstawą do ustalenia, jaki był rzeczywisty charakter świadczenia. Trybunał szczególnie wyraźnie w omawianym wyroku podkreśla fakt, iż: „(...) nabycie przez klienta samego standardowego oprogramowania nie było w żaden sposób użyteczne”.

W konsekwencji, w świetle omawianego wyroku należy przyjąć, że nie będzie mieć charakteru kompleksowego taki zestaw świadczeń, których połączenie miałoby charakter działania sztucznego. W tym kontekście, za świadczenia odrębne należy więc uznać świadczenia wykonywane przez jednego świadczącego na rzecz jednego nabywcy, które nawet jeżeli są w pewien sposób powiązane, mogą być traktowane rozłącznie, a traktowanie to nie wpłynie na charakter żadnego z nich ani też nie sprawi, że wartość świadczeń z punktu widzenia nabywcy będzie inna, niż gdyby świadczenia te były uznane za świadczenie złożone.

Jak Państwo wskazali, wszystkie usługi świadczone podczas konferencji są niezbędne, mają charakter wspomagający i służą wykonaniu świadczenia podstawowego – usługi kształcenia zawodowego. Ich dobór wynika z konieczności optymalizacji programu oraz zapewnienia jak najwyższego poziomu naukowego wydarzenia. Głównym celem konferencji jest rozwój naukowy uczestników oraz zintensyfikowanie interakcji pomiędzy uczestnikami. Usługi cateringowe, które mogą wydawać się mniej oczywiste, są realizowane w celu zebrania ludzi w jednej przestrzeni i chęci uniknięcia rozpraszania się uczestników po okolicy. Konferencja będzie wielodniowa i zapewnienie usług cateringowych znacząco zwiększa komfort uczestników, poprawiając możliwości organizacyjne. Organizacja cateringu jest usługą wspomagającą w stosunku do usługi szkoleniowej - niemniej jednak mającą kluczowe znaczenie w zapewnieniu jak najwyższej jakości merytorycznej organizowanych usług szkoleniowych. W związku z czasem trwania konferencji (długością szkolenia), niezbędne są przerwy pomiędzy poszczególnymi wystąpieniami. Zapewnienie przerw umożliwia nawiązanie nowych kontaktów, dyskutowanie zagadnień poruszanych na szkoleniach, pracę w grupach, analizowanie krytyczne zagadnień - co prowadzi do zwiększenia, jak i nabywania nowych kompetencji przez uczestników, gdyż wszystko to ma miejsce w przestrzeni, w której znajdują się uczestnicy. Gdyby przerwy nie występowały, uczestnicy musieliby samodzielnie zorganizować sobie inne miejsca, gdzie spożywaliby jedzenie. Zajęłoby to więcej czasu (dłuższe przerwy oraz krótszy czas konferencji/wystąpień) co przełożyłoby się na mniejszą liczbę prelekcji, wykładów, warsztatów prowadzonych w ramach szkolenia (ograniczenia czasowe programu) oraz zmniejszyłoby efektywność pracy w grupach, pogorszyło wymianę informacji oraz ograniczyło kontakt między osobami (mniejszy przepływ informacji).

Zatem, w Państwa ocenie, jest to konieczne do zapewnienia jak najwyższej jakości usług szkoleniowych. Przede wszystkim stwarza to naturalną przestrzeń dla uczestników usługi kształcenia zawodowego do dyskutowania z innymi uczestnikami, analizy tematyki poruszanych zagadnień związanych z rozwojem kompetencji i kształceniem zawodowym, wspomagającą również wymianę spostrzeżeń między uczestnikami, a tym samym lepsze zrozumienie tematu i pozyskanie jeszcze wyższych kompetencji w tym zakresie.

Z uwagi na przedstawione okoliczności sprawy należy stwierdzić, że w analizowanym przypadku nie zachodzą przesłanki do podziału opisanego świadczenia na poszczególne czynności. Podział taki byłby sztuczny i nieuzasadniony. W rozpatrywanej sprawie realizowane przez Państwa usługi są ze sobą ściśle powiązane i w aspekcie gospodarczym tworzą jedną całość. Zatem świadczone przez Państwa usługi organizacji konferencji naukowych należy uznać za świadczenie kompleksowe.

Przechodząc do oceny, czy organizacja konferencji stanowi usługi szkoleniowe zwolnione od podatku należy wskazać, że nie posiadają Państwo statusu uczelni, czy jednostki naukowej PAN, bądź instytutu badawczego. Ponadto nie świadczą Państwo usług jako jednostka objęta systemem oświaty w rozumieniu przepisów ustawy Prawo oświatowe. Zatem świadczona usługa nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy.  Nie są Państwo bowiem żadnym z podmiotów wymienionych w ww. przepisie.

Z kolei, dla uznania czy usługa organizacji konferencji naukowej będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy, konieczne jest ustalenie czy będą to usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego oraz czy spełnią jeden z warunków określonych w lit. a-c powyższego przepisu, tj. prowadzenie szkolenia w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub uzyskanie akredytacji na dany rodzaj usługi szkoleniowej lub finansowanie usługi szkoleniowej w całości ze środków publicznych.

Należy zwrócić uwagę, że – przewidziany w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c ustawy – wymóg finansowania usług w określonej wysokości ze środków publicznych jest spełniony w przypadku, gdy rzeczywistym (w znaczeniu ekonomicznym) źródłem finansowania tej usługi są środki publiczne. Należy wskazać, że środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej mieszczą się w kategorii środków publicznych w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1270 ze zm.).

W myśl art. 5 ust. 1 ustawy o finansach publicznych:

środkami publicznymi są:

1) dochody publiczne;

2) środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej oraz niepodlegające zwrotowi środki z pomocy udzielanej przez państwa członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA);

2a) środki, o których mowa w art. 3b ustawy z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju (Dz. U. z 2023 r. poz. 225 i 412);

2b) środki, o których mowa w art. 202 ust. 4;

3) środki pochodzące ze źródeł zagranicznych niepodlegające zwrotowi, inne niż wymienione w pkt 2;

4) przychody budżetu państwa i budżetów jednostek samorządu terytorialnego oraz innych jednostek sektora finansów publicznych pochodzące:

a) ze sprzedaży papierów wartościowych,

b) z prywatyzacji majątku Skarbu Państwa oraz majątku jednostek samorządu terytorialnego,

c) ze spłat pożyczek i kredytów udzielonych ze środków publicznych,

d) z otrzymanych pożyczek i kredytów,

e) z innych operacji finansowych;

5) przychody jednostek sektora finansów publicznych pochodzące z prowadzonej przez nie działalności oraz pochodzące z innych źródeł.

Natomiast stosownie do art. 9 ww. ustawy o finansach publicznych:

1) organy władzy publicznej, w tym organy administracji rządowej, organy kontroli państwowej i ochrony prawa oraz sądy i trybunały;

2) jednostki samorządu terytorialnego oraz ich związki;

2a) związki metropolitalne;

3) jednostki budżetowe;

4) samorządowe zakłady budżetowe;

5) agencje wykonawcze;

6) instytucje gospodarki budżetowej;

7) państwowe fundusze celowe;

8) Zakład Ubezpieczeń Społecznych i zarządzane przez niego fundusze oraz Kasa Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego i fundusze zarządzane przez Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego;

9) Narodowy Fundusz Zdrowia;

10) samodzielne publiczne zakłady opieki zdrowotnej;

11) uczelnie publiczne;

12) Polska Akademia Nauk i tworzone przez nią jednostki organizacyjne;

13) państwowe i samorządowe instytucje kultury;

14) inne państwowe lub samorządowe osoby prawne utworzone na podstawie odrębnych ustaw w celu wykonywania zadań publicznych, z wyłączeniem przedsiębiorstw, instytutów badawczych, instytutów działających w ramach Sieci Badawczej Łukasiewicz, banków oraz spółek prawa handlowego;

15) Bankowy Fundusz Gwarancyjny.

W świetle art. 4 ust. 1 ww. ustawy wynika, że:

przepisy ustawy stosuje się do:

1) jednostek sektora finansów publicznych;

2) innych podmiotów w zakresie, w jakim wykorzystują środki publiczne lub dysponują tymi środkami.

Z powyższego wynika, że ustawa o finansach publicznych wymienia wprost, co należy uznać za środki publiczne. Przepisy zaliczają do środków publicznych dochody publiczne, środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej oraz wskazane przychody budżetu państwa, budżetu jednostek samorządu terytorialnego oraz przychody jednostek sektora finansów publicznych pochodzące z różnych źródeł. Środkami publicznymi są również środki pochodzące z funduszy strukturalnych.

Odnosząc się do świadczonych przez Państwa usług, należy więc w pierwszej kolejności rozstrzygnąć czy usługa organizacji konferencji naukowej będzie stanowiła usługę kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego.

Kierując się wskazówkami powołanego rozporządzenia Rady UE, zawierającymi definicję kształcenia zawodowego, należy stwierdzić, że kształcenie zawodowe jest procesem mającym na celu nauczenie, przekazanie wiedzy z określonej dziedziny, które ma posłużyć zdobyciu bądź uaktualnieniu wiedzy obecnie posiadanej przez uczestnika takiego szkolenia.

Usługi szkoleniowe będą więc stanowiły usługi w zakresie kształcenia zawodowego i przekwalifikowania, w myśl powyższych przepisów, gdy w zamierzeniu mają prowadzić do podwyższenia kwalifikacji zawodowych i poziomu wiedzy osób biorących udział w kursach oraz mają na celu ich szeroko pojęty rozwój zawodowy.

Jak Państwo wskazali, szkolenia oraz prelekcje będą związane z (...). Uczestnicy konferencji będą zwiększali swoją wiedzę na temat aktualnie prowadzonych projektów badawczych oraz osiąganych przez nich rezultatów. Ta wiedza wykorzystywana będzie po konferencji w codziennej pracy naukowca. Usługa konferencji będzie pozostawała w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem osób w niej uczestniczących. Związek ten będzie dotyczył przede wszystkim faktu, że konferencja ma na celu uaktualnienie i poszerzenie wiedzy w celu poznania nowych technik i wyników z branży (...).

Związek pomiędzy uczestnictwem w konferencji będącej przedmiotem wniosku a wykonywanym przez uczestników zawodem będzie przejawiał się w tematyce konferencji, która jest powiązana z obszarem aktywności naukowobadawczej uczestników.

Zatem świadczone przez Państwa usługi organizacji konferencji będą spełniały definicję kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy, gdyż nabyte w czasie konferencji umiejętności będą pozostawały w bezpośrednim związku i mają na celu uzyskanie oraz uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych.

Jak wynika z opisu sprawy, usługi szkoleniowe opisane we wniosku nie będą prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, ani też nie będą objęte akredytacją w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. Prawo oświatowe.

W związku z tym realizowane przez Państwa usługi szkoleniowe nie będą korzystały ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a i lit. b ustawy.

Z opisu sprawy wynika natomiast, że konferencja będzie finansowana z dofinansowania właściwego ministerstwa oraz opłat konferencyjnych pobieranych od uczestników konferencji. Nabywcami świadczonych usług będą jednostki publiczne oraz podmioty prywatne. W konferencji będą brali udział uczestnicy, którzy będą pokrywać udział w konferencji w całości lub w co najmniej 70% ze środków publicznych. Ponadto, będą Państwo posiadali stosowną dokumentację potwierdzającą, że źródłem finansowania usług w tej części są środki publiczne.

Wobec tego, świadczone przez Państwa usługi polegające na organizacji konferencji naukowej, finansowane przez uczestników w 100% ze środków publicznych, będą podlegały zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c ustawy. Natomiast w przypadku, gdy udział w konferencji zostanie co najmniej w 70% sfinansowany ze środków publicznych, będą korzystały ze zwolnienia na podstawie § 3 ust. 1 pkt 14 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień.

Jak wyżej wykazano, otrzymane dofinansowanie będzie miało związek z ceną świadczonych przez Państwa usług. W związku z tym dofinansowanie będzie podlegało opodatkowaniu bądź zwolnieniu od podatku w sposób właściwy dla czynności, których dotyczy.

W konsekwencji w opisanej sprawie otrzymane dofinansowanie będzie korzystało ze zwolnienia od podatku wyłącznie w części, w której będzie związane z usługami kształcenia zawodowego finansowanymi przez uczestników ze środków publicznych, tj. z czynnościami zwolnionymi od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c oraz § 3 ust. 1 pkt 14 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 jest nieprawidłowe, natomiast stanowisko w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe.

Państwa wątpliwości dotyczą również prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych na organizowaną konferencję, związanych zarówno z działalnością opodatkowaną, jak i zwolnioną.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy:

w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy:

kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Wyrażoną w cytowanym powyżej art. 86 ust. 1 ww. ustawy generalną zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego, uzupełniają regulacje zawarte w art. 90 ustawy.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy:

w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

W myśl art. 90 ust. 2 ustawy:

jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Stosownie do art. 90 ust. 3 ustawy:

proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

W myśl art. 90 ust. 4 ustawy:

proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

Na mocy art. 90 ust. 10 ustawy:

w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:

1) przekroczyła 98% oraz kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu, wynikająca z zastosowania tej proporcji, w skali roku, była mniejsza niż 10 000 zł – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 100%;

2) nie przekroczyła 2% – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 0%.

Analiza powołanych wyżej przepisów wskazuje, że na podstawie art. 90 ust. 1 ustawy, występuje obowiązek wyodrębnienia podatku naliczonego związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje.

Należy podkreślić, że przepisy dotyczące zasad odliczania częściowego, zawarte w art. 90 ustawy, znajdują zastosowanie wyłącznie w odniesieniu do czynności wykonywanych w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy. Zatem dotyczą czynności podlegających opodatkowaniu (opodatkowanych i zwolnionych).

Jak wynika z opisu sprawy, w związku z organizacją konferencji będą świadczyli Państwo usługi podlegające opodatkowaniu VAT, w części objęte podatkiem VAT, a w części korzystające ze zwolnienia od podatku. Będą Państwo przy tym ponosili wydatki wspólne, które będą dotyczyły zarówno czynności objętych podatkiem VAT oraz zwolnionych od podatku, których nie będą Państwo w stanie jednoznacznie przypisać do jednej kategorii. Przykładowo będą to wydatki na wynajem sali, obsługę konferencji, przygotowanie materiałów konferencyjnych.

Z powołanych przepisów wynika, że obowiązkiem podatnika w pierwszej kolejności jest przypisanie konkretnych wydatków do określonego rodzaju sprzedaży, z którymi wydatki te są związane. Mają Państwo zatem obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu w związku z organizacją konferencji, czyli dokonania tzw. bezpośredniej alokacji.

Natomiast w sytuacji, gdy wydatki będą służyły do wykonywania czynności opodatkowanych i zwolnionych od podatku i nie będzie możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot podatku związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz związanego z czynnościami, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, będą Państwo obowiązani do proporcjonalnego rozliczenia podatku naliczonego, zgodnie z art. 90 ust. 2 i 3 ustawy.

W konsekwencji należy stwierdzić, że w stosunku do wydatków związanych z organizacją konferencji, związanych zarówno z działalnością opodatkowaną, jak i zwolnioną, których nie będą Państwo mogli bezpośrednio przypisać do konkretnej kategorii, będzie przysługiwało Państwu prawo do odliczenia podatku naliczonego na podstawie proporcji wyliczonej zgodnie z art. 90 ust. 3 ustawy. Prawo to przysługuje o ile nie zaistnieją przesłanki wskazane w art. 88 ustawy.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 3 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14f § 2b pkt 3 ustawy Ordynacja podatkowa:

opłata za wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej podlega zwrotowi - w odpowiedniej części - wyłącznie w przypadku uiszczenia jej w kwocie wyższej od należnej.

W związku z powyższym, nienależną opłatę w kwocie 40 zł, wpłaconą 5 marca 2024 r., zwrócimy - stosownie do art. 14f § 2a Ordynacji podatkowej – na rachunek bankowy podany we wniosku.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).