Interpretacja indywidualna z dnia 9 maja 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB3-2.4012.53.2024.1.KK

Uznanie X za podatnika VAT względem czynności realizowanych przez Y, uznanie sprzedaży Y1 za sprzedaż X oraz prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupów przypisanych do działalności wykonywanej przez Y.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

9 lutego 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 5 lutego 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w kwestii uznania X za podatnika podatku od towarów i usług względem czynności realizowanych przez Y, uznania sprzedaży realizowanej przez Y1 za sprzedaż X oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupów przypisanych do działalności wykonywanej przez Y.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zaistniałego stanu faktycznego

Wnioskodawca, X (zwana dalej także X lub Wnioskodawcą) jest X, działając na podstawie ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (t. j. Dz. U. z 2023 poz. 74 z późn. zm., zwanej dalej „ustawą PSWiN”). X jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. X jest osobą prawną, podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych.

W myśl (…) Statutu X ((…), dalej: „Statut X”) X może być (…). Zgodnie z kolei z (…) Statutu X (…).

Stosownie do (…) Regulaminu X (Załącznik (…), dalej: „Regulamin X”) X może (…). Stosownie do (…) Regulaminu X (…). Regulamin X stanowi, że (…).

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. Prawo oświatowe (t. j. Dz. U. z 2023 r., poz. 900 z późn. zm., dalej: „Prawo oświatowe”), organ prowadzący szkołę lub placówkę odpowiada za jej działalność. Do zadań organu prowadzącego szkołę lub placówkę należy w szczególności:

 1) zapewnienie warunków działania szkoły lub placówki, w tym bezpiecznych i higienicznych warunków nauki, wychowania i opieki;

 2) zapewnienie warunków umożliwiających stosowanie specjalnej organizacji nauki i metod pracy dla dzieci i młodzieży objętych kształceniem specjalnym;

 3) wykonywanie remontów obiektów szkolnych oraz zadań inwestycyjnych w tym zakresie;

 4) zapewnienie obsługi administracyjnej, w tym prawnej, obsługi finansowej, w tym w zakresie wykonywania czynności, o których mowa w art. 4 ust. 3 pkt 2-6 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2023 r. poz. 120 i 295), i obsługi organizacyjnej szkoły lub placówki;

 5) wyposażenie szkoły lub placówki w pomoce dydaktyczne i sprzęt niezbędny do pełnej realizacji programów nauczania, programów wychowawczo-profilaktycznych, przeprowadzania egzaminów oraz wykonywania innych zadań statutowych;

 6) wykonywanie czynności w sprawach z zakresu prawa pracy w stosunku do dyrektora szkoły lub placówki;

 7) przekazanie do szkół dla dzieci i młodzieży oraz placówek, o których mowa w art. 2 pkt 7, z wyjątkiem szkół artystycznych realizujących wyłącznie kształcenie artystyczne, informacji o podmiotach wykonujących działalność leczniczą udzielających świadczeń zdrowotnych w zakresie leczenia stomatologicznego dla dzieci i młodzieży, finansowanych ze środków publicznych.

X jest osobą prowadzącą Y1 i Y2 (dalej nazywane łącznie Y, a każde z osobna odpowiednio Y1 w (…) oraz Y2 w (…)). Y nie posiadają osobowości prawnej. Y nie są zarejestrowane jako czynni podatnicy podatku VAT. Wskazane placówki działają na podstawie statutów. Organami szkół są:

1) Dyrektor szkoły;

2) Rada pedagogiczna;

3) Samorząd uczniowski;

4) Rada rodziców.

Dyrektora szkoły (każdego Y) zatrudnia i zwalnia osoba prowadząca szkołę (osobą prowadzącą jest X), przy zachowaniu odrębnych przepisów. Dyrektor w szczególności (…).

Dyrektor jest kierownikiem zakładu pracy (pracodawcą) dla zatrudnionych w szkole nauczycieli i pracowników niebędących nauczycielami. Dyrektorowi zostało udzielone przez (…), działającego w imieniu X, pełnomocnictwo ogólne do dokonywania czynności prawnych w imieniu i na rzecz X w zakresie (…).

Do czynności przekraczających zakres pełnomocnictwa potrzebna jest zgoda (…) X. Pełnomocnictwo zostaje udzielone na okres zatrudnienia na stanowisku dyrektora Y i może być w każdym czasie zmienione lub odwołane.

Stosownie do Statutu Y1 (Załącznik (…)) Y1 finansowane jest z dotacji budżetowych oraz z wpłat rodziców lub prawnych opiekunów (tzw. czesnego – nauka w Y1 jest odpłatna).

Zbliżone postanowienia zawiera Statut Y2 (Załącznik (…)), przy czym w przypadku tej placówki wskazano, jako źródło finansowania, dotacje budżetowe, fundusze pozyskiwane z innych źródeł (stypendia, które są przekazywane na konto Y2, a następnie, zgodnie z regulaminem i przy udziale fundatora stypendium, przyznane i wypłacane uczniom) oraz dobrowolne wpłaty rodziców. Y2 nie realizuje odpłatnego kształcenia (kształcenie jest wyłącznie nieodpłatne).

W przypadku obydwu (…) (Y) X nie finansuje ich bieżącej działalności. Y zobligowane są samodzielnie gospodarować otrzymywanymi środkami w taki sposób, aby zapewnić funkcjonowanie szkoły. Zgodnie ze statutami Y, zasady prowadzonej przez Y gospodarki finansowej i materiałowej określają odrębne przepisy.

W przypadku Y1 ma miejsce użyczenie przez X sal dydaktycznych oraz pomieszczeń X, regulowane stosownym zarządzeniem (…) (w odniesieniu do roku szkolnego (…) Zarządzeniem nr (…) z dnia (…) roku w sprawie(…)). Stosownie do zarządzenia (…), X, działając jako organ prowadzący szkołę, użycza Y1 określone sale dydaktyczne wraz z (…). Ponadto X zapewni dostęp do (…). Z kolei Y1 zobowiązane jest ponosić koszty utrzymania użyczonych pomieszczeń w ustalonej zryczałtowanej kwocie miesięcznej, która jest płatna na rzecz X (…).

Y2 na prowadzenie działalności edukacyjnej korzysta z kolei z pomieszczeń użyczonych mu przez (…) na podstawie umowy użyczenia z dnia (…) r. Użyczający prawo dysponowania nieruchomością uzyskał od (…). Y2, jako biorący w użyczenie zobowiązuje się do (…).

Y jako zakłady pracy realizują obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych względem zatrudnionych w placówce pracowników i składają związane z tym deklaracje (PIT-11, PIT-4R oraz ewentualnie PIT-8AR).

Y posiadają własne numery REGON, prowadzą odrębną księgowość, która nie jest związana z księgami rachunkowymi X. Sprawozdania finansowe są sporządzane samodzielnie przez Y. X nie konsoliduje tych sprawozdań ze swoimi sprawozdaniami finansowymi.

Zasadniczo, poza opisanymi poniżej wyjątkami, w fakturach dokumentujących zakupy Y wskazywane są jako nabywcy świadczeń. Część otrzymywanych przez Y faktur zawiera kwotę podatku od towarów i usług. W polu „nabywca” ujmowane są dane konkretnego Y (nazwa, adres) oraz ich numery NIP. W przypadku wystawianych faktur (Y1 wystawia faktury z tytułu czesnego) Y1 występuje jako sprzedawca. Sprzedaż Y1 oraz zakupy obu Y nie są ujmowane w przesyłanych przez X deklaracjach i ewidencjach w formie pliku JPK_V7M (Y2 nie dokonuje żadnej sprzedaży).

Y posiadają własne rachunki bankowe. Na te rachunki bankowe jest wpłacana dotacja organu samorządowego. Placówki rozliczają się z otrzymanej dotacji samodzielnie z organem samorządowym. Na rachunek Y1 wpływa także czesne płacone przez rodziców dzieci do niego uczęszczających. Y samodzielnie składają niezbędne sprawozdania do Systemu Informacji Oświatowej oraz Głównego Urzędu Statystycznego.

Z uwagi na okoliczność, że X jest organem założycielskim Y, mają miejsce sytuacje, gdy X występuje – jako organ prowadzący Y – w charakterze strony umowy o udzielenie dotacji celowej. Dotacja jest przyznawana X, jako beneficjentowi (dotowanemu), wyłącznie na cel wskazany w umowie dotacji, służący Y (jak przykładowo (…)). W związku z umową dotacji X jest zobowiązania zadeklarować wkład własny. Środki finansowe pochodzące z dotacji oraz wkładu własnego beneficjenta mogą być wykorzystane jedynie na cel wskazany w umowie dotacji. Rola X w realizacji umowy dotacji sprowadza się zasadniczo do pośrednictwa w zakupie objętych dotacją towarów lub usług. Na fakturach dokumentujących zakup widnieją dane X jako nabywcy i Y jako odbiorcy. X dokonuje przelewów środków tytułem zapłaty za nabyte towary lub usługi w ramach realizacji umowy dotacji. Wkład własny jest zawsze zwracany X przez Y. Zakupiony towar najczęściej trafia bezpośrednio do Y i jest przez Y przyjmowany na stan majątkowy.

Mogą mieć także miejsce darowizny X na rzecz Y (np. darowizna finansowa na (…)).

Pytania

 1) Czy X jest podatnikiem podatku od towarów i usług względem czynności realizowanych przez Y?

 2) Czy sprzedaż realizowana przez Y1 powinna być uznana za sprzedaż X?

 3) Czy X przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupów przypisanych do działalności wykonywanej przez Y (czy zakupy realizowane przez Y powinny być rozpatrywane jako zakupy X)?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy X nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług względem czynności realizowanych przez Y.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 33 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2023 r., poz. 1610 z późn. zm., dalej: „Kodeks cywilny”) osobami prawnymi są Skarb Państwa i jednostki organizacyjne, którym przepisy szczególne przyznają osobowość prawną. Y nie posiada osobowości prawnej w rozumieniu przepisów kodeksu cywilnego.

W myśl natomiast art. 33¹ § 1 tej ustawy, do jednostek organizacyjnych niebędących osobami prawnymi, którym ustawa przyznaje zdolność prawną, stosuje się odpowiednio przepisy o osobach prawnych.

Zgodnie z modelem przyjętym w Prawie oświatowym, szkoły i placówki oświatowe są jednostkami organizacyjnymi, które nie dysponują zdolnością prawną, więc, na gruncie prawa cywilnego, nie powinno stosować się do nich przepisów o osobach prawnych.

W opinii Wnioskodawcy Y spełnia jednak kryteria pozwalające na uznanie tej placówki za jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej (w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT) – a w konsekwencji, podatnika podatku od towarów i usług.

Z perspektywy przepisów ustawy o VAT ocenić należy bowiem, czy dany podmiot, niezależnie od jego formy prawnej, wykonuje (lub też ma techniczną, osobową oraz organizacyjną możliwość i gotowość, aby wykonywać) samodzielnie działalność gospodarczą. Jednocześnie, w tym kontekście nie mają znaczenia cel lub rezultat takiej działalności.

Ustawa o VAT definiuje pojęcie działalności gospodarczej. Jak podaje bowiem art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, przez działalność gospodarczą rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ustawa o VAT nie wskazuje jednakże co oznacza ujęte w jej art. 15 ust. 1 pojęcie samodzielnego wykonywania działalności gospodarczej. W art. 15 ust. 3 ustawy o VAT dookreślono jedynie, że za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą nie uznaje się czynności:

 1) z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 12 ust. 1-6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych;

 3) z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Względem Y wyłączenie to, Państwa zdaniem, nie znajduje oczywiście zastosowania.

Przy określaniu na czym polega samodzielne prowadzenie działalności pomocne może być orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej również TSUE). Wynika z niego, że aby stwierdzić, że działalność jest wykonywana samodzielnie, należy zbadać, czy dana osoba wykonuje działalność we własnym imieniu, na własny rachunek i własną odpowiedzialność oraz czy ponosi ona związane z prowadzeniem działalności ryzyko gospodarcze (wyroki: z dnia 27 stycznia 2000 r., Heerma, C723/98, EU:C:2000:46, pkt 18; z dnia 18 października 2007 r., van der Steen, C2355/06, EU:C:2007:615, pkt 23; z dnia 29 września 2015 r., Gmina Wrocław, C7276/14, EU:C:2015:635, pkt 34).

Przy tym, jak już wskazano, nie ma w tym przypadku znaczenia, że Y nie posiada osobowości prawnej. Jak wynika bowiem z wyroku TSUE z dnia 29 września 2015 r. w sprawie 07276/14: „podatnikiem jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. Sformułowania użyte we wspomnianym przepisie, w szczególności sformułowanie „jakakolwiek”, nadają pojęciu „podatnika” szerokie znaczenie wskazujące na samodzielność prowadzenia działalności gospodarczej w tym sensie, że, jak stwierdził rzecznik generalny w pkt 28 i 29 opinii, wszelkie osoby fizyczne i prawne, tak prawa publicznego, jak i prywatnego, a nawet jednostki pozbawione osobowości prawnej, które obiektywnie spełniają kryteria zawarte w tym przepisie, są uznawane za podatników VAT”.

Odnosząc powołane powyżej kwestie do analizowanego stanu faktycznego, zdaniem Wnioskodawcy, oba Y są wyodrębnione ze struktur X w stopniu pozwalającym uznać je za samodzielnych podatników podatku od towarów i usług. Każde Y posiada własny statut. Statut X, będącej organem prowadzącym szkoły, uznaje Y za odrębne jednostki, działające według odrębnych przepisów, niewchodzące w skład X. Y posiadają własne organy. Wskazane okoliczności, w szczególności posiadanie statutu i odrębnych od podmiotu założycielskiego organów, pozwalają uznać za spełniony, wskazywany w orzecznictwie, warunek samodzielności.

Do kompetencji dyrektora Y należy w szczególności kierowanie działalnością szkoły i reprezentowanie jej na zewnątrz, dysponowanie środkami finansowymi placówki oraz ponoszenie odpowiedzialności za ich prawidłowe wykorzystanie. Dyrektor organizuje (…). Dyrektor działa na podstawie pełnomocnictwa ogólnego w przedmiocie dokonywania czynności prawnych w imieniu i na rzecz X. Jest uprawniony m.in. do (…). Zapewnienie samodzielności działania dyrektora w drodze pełnomocnictwa ogólnego, także w kwestii zawierania i rozwiązywania umów, oznacza przyznanie Y kompetencji w aspekcie cywilnoprawnym, zapewniających jednostce samodzielność. W opinii Wnioskodawcy szerokie kompetencje dyrektora Y stanowią argument za uznaniem, że wykształcona struktura organizacyjna nie służy wyłącznie realizacji procesu dydaktycznego, a właśnie umożliwia Y niezależne od organu założycielskiego uczestniczenie w obrocie gospodarczym mimo braku osobowości prawnej.

Istotnym argumentem, przemawiającym za niezależnością Y w aspekcie podatkowym, jest odrębność finansowa placówki. X nie finansuje działalności Y i takie finansowanie nie będzie mieć miejsca nawet w sytuacji, gdy pozyskane przez Y środki okażą się niewystarczające dla jego bieżącego funkcjonowania. Darowizny środków finansowych przez X, jeśli mają miejsce, nie służą finansowaniu Y, tylko wsparciu uzdolnionych uczniów. Y posiada własny rachunek bankowy, na który wpłacana jest dotacja organu samorządowego czy środki pochodzące z innych źródeł. Placówka rozlicza się z otrzymanej dotacji samodzielnie z organem samorządowym. W przypadku wystawiania faktur sprzedaży, Y występuje jako sprzedawca (dotyczy to Y1). W fakturach dokumentujących zakupy oba Y wskazywane są jako nabywca świadczeń. Jeżeli mają miejsce sytuacje, gdy X, jako organ założycielski Y, występuje w charakterze strony umowy o udzielenie dotacji celowej (z przeznaczeniem dla Y), jej rola sprowadza się wyłącznie do pośrednictwa. W takich przypadkach, w fakturach dokumentujących zakup towarów lub usług w ramach dotacji celowej widnieją dane Y jako odbiorcy. Środki finansowe X – jeśli zostaną zaangażowane tytułem wkładu własnego – są X zwracane przez Y. Zakupiony towar najczęściej trafia bezpośrednio do Y i jest przez Y przyjmowany na stan majątkowy.

Y1, dla prowadzenia działalności edukacyjnej, korzysta z pomieszczeń użyczonych przez X (ponosząc jednak koszty utrzymania użyczonych pomieszczeń). Y2 niezbędne pomieszczenia (urządzenia) dla wykonywania działalności podstawowej uzyskało od (…) (także w drodze użyczenia, z koniecznością ponoszenia kosztów utrzymania użyczonych pomieszczeń czy urządzeń). Placówki zatem mają zapewnione stosowne zaplecze lokalowe i posiadają niezbędne wyposażenie.

Podkreślenia wymaga posiadanie przez Y numeru identyfikacji podatkowej. Zdaniem Wnioskodawcy, stanowi to istotne uzewnętrznienie prawnego, organizacyjnego i finansowego wyodrębnienia jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej. Y posiada także numer REGON. Jako zakład pracy realizuje obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych względem zatrudnionych w placówce pracowników i składa związane z tym deklaracje. Samodzielnie składa niezbędne sprawozdania do Systemu Informacji Oświatowej oraz Głównego Urzędu Statystycznego.

Istotną okolicznością jest także prowadzenie przez każde Y oddzielnej rachunkowości, pozwalającej na ustalenie wszystkich niezbędnych do opodatkowania elementów. Y prowadzi samodzielnie księgi rachunkowe i sporządza sprawozdania finansowe. X nie konsoliduje tych sprawozdań ze swoimi sprawozdaniami finansowymi.

Mając na względzie powołane argumenty, zdaniem Wnioskodawcy, oba Y należy uznać za odrębnych (od X) podatników podatku od towarów i usług. Tym samym, X nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług względem czynności realizowanych przez Y. Na marginesie można dodać, że w analizowanym stanie faktycznym, nie ma znaczenia, że Y2 nie osiąga obecnie przychodów ze sprzedaży towarów albo usług. Z perspektywy przepisów ustawy o VAT, zdaniem X, Y2 ma techniczną, osobową oraz organizacyjną możliwość, aby ewentualną sprzedaż towarów lub usług realizować.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż realizowana przez Y1 nie powinna być uznana za sprzedaż X.

W świetle art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Y1 pobiera czesne z tytułu wykonywanych przez siebie usług kształcenia. Kształcenie to realizowane jest więc jako odpłatne świadczenie usług, przez które rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1) przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2) zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3) świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Y1 wykonuje odpłatne świadczenie usług, realizując tym samym sprzedaż w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.

Jak argumentowano w uzasadnieniu do stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania 1, każde z Y należy uznać za podatnika podatku od towarów i usług. W efekcie odpłatne świadczenie usług realizowane przez Y1 nie powinno być uznane za sprzedaż X.

Ad. 3

Zdaniem Wnioskodawcy, X nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupów przypisanych do działalności wykonywanej przez Y. Zdaniem Wnioskodawcy, zakupy realizowane przez oba Y nie powinny być bowiem rozpatrywane jako zakupy X.

W świetle art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124 (zastrzeżenia te nie znajdują zastosowania w niniejszej sytuacji).

Jednocześnie, jak podaje art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

a) nabycia towarów i usług,

b) dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Dodatkowo, na mocy art. 86 ust. 10 ustawy o VAT, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego dotyczy kwot podatku naliczonego wynikających z faktur. Przy czym faktury te muszą być otrzymane przez podatnika z tytułu nabycia konkretnych towarów i usług.

A zatem, o prawie do odliczenia podatku naliczonego możemy mówić jedynie w przypadku, gdy dany podatnik podatku od towarów i usług nabył określone towary lub usługi (na swoją rzecz i do własnego dysponowania).

Jak argumentowano w uzasadnieniu do stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania 1, każde Y należy uznać za odrębnego podatnika podatku od towarów i usług. W efekcie czynności realizowane w związku z działalnością wykonywaną przez Y nie powinny być uznane za czynności X. Uznać należy, że w obliczu odrębności Y w świetle prawa podatkowego (okoliczności dowodzonej w uzasadnieniu do stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania 1) także towary i usługi nabywane przez Y do prowadzenia tej działalności nie powinny być rozpatrywane jako towary i usługi nabywane przez X. Skoro zaś X nie nabywa tych towarów i usług, to nie jest spełniona materialna przesłanka do odliczenia podatku naliczonego. W konsekwencji należy uznać, że Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupów przypisanych do działalności wykonywanej przez Y (zakupy realizowane przez oba Y nie powinny być rozpatrywane jako zakupy X).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361), zwanej dalej „ustawą” lub „ustawą o VAT”:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć również należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Z powyższego wynika, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika ponadto, iż dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Wskazać w tym miejscu należy, iż o tym, czy dany podmiot jest podatnikiem podatku od towarów i usług, a tym samym czy prowadzi on w rozumieniu przepisów normujących zasady opodatkowania podatkiem VAT podlegającą opodatkowaniu tym podatkiem działalność gospodarczą, decydują wyłącznie przepisy prawa podatkowego, regulujące opodatkowanie podatkiem VAT.

Z opisu sprawy wynika, że X jest X, działającą na podstawie ustawy Prawo oświatowe, oraz czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. X jest osobą prowadzącą Y1 oraz Y2 („Y”). Y nie posiadają osobowości prawnej. Y nie są zarejestrowane jako czynni podatnicy podatku VAT. Wskazane placówki działają na podstawie statutów. X zatrudnia i zwalnia każdego Dyrektora szkoły (każdego Y), którzy działają na podstawie udzielonego pełnomocnictwa przez X. Do czynności przekraczających zakres pełnomocnictwa potrzebna jest zgoda X.

Stosownie do Statutu Y1, Y1 finansowane jest z dotacji budżetowych oraz z wpłat rodziców lub prawnych opiekunów (tzw. czesnego - nauka w Y1 jest odpłatna). Zbliżone postanowienia zawiera Statut Y2, przy czym w przypadku tej placówki wskazano, jako źródło finansowania, dotacje budżetowe, fundusze pozyskiwane z innych źródeł (stypendia, które są przekazywane na konto liceum, a następnie, zgodnie z regulaminem i przy udziale fundatora stypendium, przyznane i wypłacane uczniom) oraz dobrowolne wpłaty rodziców. Y2 nie realizuje odpłatnego kształcenia. W przypadku obydwu Y X nie finansuje ich bieżącej działalności. Y zobligowane są samodzielnie gospodarować otrzymywanymi środkami w taki sposób, aby zapewnić funkcjonowanie szkoły. Zgodnie ze statutami Y, zasady prowadzonej przez Y gospodarki finansowej i materiałowej określają odrębne przepisy. X użycza Y1 (…). Ponadto X zapewnia dostęp do (…) Natomiast Y2 na prowadzenie działalności edukacyjnej korzysta z pomieszczeń użyczonych mu przez (…).

Państwa wątpliwości w przedmiotowej sprawie dotyczą m.in. uznania X za podatnika podatku od towarów i usług względem czynności realizowanych przez Y oraz uznania sprzedaży realizowanej przez Y1 za sprzedaż X.

Odnosząc się do Państwa wątpliwości należy wskazać, że zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. Prawo oświatowe (t. j. Dz. U. z 2023 r., poz. 900 ze zm.):

Szkoła i placówka może być szkołą i placówką publiczną albo niepubliczną.

Stosownie do art. 10 ustawy Prawo oświatowe:

 1. Organ prowadzący szkołę lub placówkę odpowiada za jej działalność. Do zadań organu prowadzącego szkołę lub placówkę należy w szczególności:

 2. zapewnienie warunków działania szkoły lub placówki, w tym bezpiecznych i higienicznych warunków nauki, wychowania i opieki;

 3. zapewnienie warunków umożliwiających stosowanie specjalnej organizacji nauki i metod pracy dla dzieci i młodzieży objętych kształceniem specjalnym;

 4. wykonywanie remontów obiektów szkolnych oraz zadań inwestycyjnych w tym zakresie;

 5. zapewnienie obsługi administracyjnej, w tym prawnej, obsługi finansowej, w tym w zakresie wykonywania czynności, o których mowa w art. 4 ust. 3 pkt 2-6 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz.U. z 2023 r. poz. 120 i 295), i obsługi organizacyjnej szkoły lub placówki;

 6. wyposażenie szkoły lub placówki w pomoce dydaktyczne i sprzęt niezbędny do pełnej realizacji programów nauczania, programów wychowawczo-profilaktycznych, przeprowadzania egzaminów oraz wykonywania innych zadań statutowych;

 7. wykonywanie czynności w sprawach z zakresu prawa pracy w stosunku do dyrektora szkoły lub placówki;

 8. przekazanie do szkół dla dzieci i młodzieży oraz placówek, o których mowa w art. 2 pkt 7, z wyjątkiem szkół artystycznych realizujących wyłącznie kształcenie artystyczne, informacji o podmiotach wykonujących działalność leczniczą udzielających świadczeń zdrowotnych w zakresie leczenia stomatologicznego dla dzieci i młodzieży, finansowanych ze środków publicznych.

 9. W celu wykonywania zadań wymienionych w ust. 1 organy prowadzące szkoły i placówki, o których mowa w art. 8 ust. 2 pkt 2 i 3 oraz ust. 4-14a, mogą tworzyć jednostki obsługi ekonomiczno-administracyjnej szkół i placówek lub organizować wspólną obsługę administracyjną, finansową i organizacyjną prowadzonych szkół i placówek, o której mowa w ust. 1 pkt 4.

W myśl art. 12 ustawy Prawo oświatowe:

Publiczne i niepubliczne jednostki organizacyjne, o których mowa w art. 2, oraz ich zespoły wpisuje się do krajowego rejestru urzędowego podmiotów gospodarki narodowej jako podmioty, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz.U. z 2022 r. poz. 459 i 830).

Zgodnie z do art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o statystyce publicznej (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 773):

Krajowy rejestr urzędowy podmiotów gospodarki narodowej, zwany dalej „rejestrem podmiotów”, obejmuje jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej.

W myśl art. 168 ust. 1 ustawy Prawo oświatowe:

Osoby prawne i osoby fizyczne mogą zakładać szkoły i placówki niepubliczne po uzyskaniu wpisu do ewidencji prowadzonej przez jednostkę samorządu terytorialnego obowiązaną do prowadzenia odpowiedniego typu publicznych szkół i placówek.

Na podstawie art. 168 ust. 4 ustawy Prawo oświatowe:

Zgłoszenie do ewidencji zawiera:

1. oznaczenie osoby zamierzającej prowadzić szkołę lub placówkę, jej miejsca zamieszkania lub siedziby;

2. określenie odpowiednio typu lub rodzaju szkoły lub placówki oraz daty rozpoczęcia jej funkcjonowania, a w przypadku:

 a) szkoły prowadzącej kształcenie zawodowe - nazw zawodów, w których szkoła będzie kształcić, zgodnych z nazwami zawodów określonych w klasyfikacji zawodów szkolnictwa branżowego albo w klasyfikacji zawodów szkolnictwa artystycznego,

 b) placówki albo centrum, o których mowa w art. 2 pkt 4 - formy pozaszkolnej, o której mowa w art. 117 ust. 1a, którą placówka albo centrum będzie prowadzić,

 c) branżowego centrum umiejętności - wskazanie organizacji branżowej właściwej dla danej dziedziny zawodowej, z którą osoba zamierzająca prowadzić to centrum zawarła porozumienie, o którym mowa w art. 8 ust. 3a; do zgłoszenia dołącza się kopię porozumienia poświadczoną za zgodność z oryginałem;

2a) w przypadku szkoły podstawowej lub liceum ogólnokształcącego - informację, czy szkoła jest

 przeznaczona dla dzieci i młodzieży czy dla dorosłych;

 2b) w przypadku szkoły podstawowej - informację, czy w szkole będzie zorganizowany oddział przedszkolny lub oddziały przedszkolne;

3. wskazanie adresu siedziby szkoły lub placówki oraz innych lokalizacji prowadzenia zajęć dydaktycznych, wychowawczych i opiekuńczych, jeżeli ich utworzenie jest przewidywane, przy czym inne lokalizacje muszą znajdować się na terenie jednostki samorządu terytorialnego dokonującej wpisu do ewidencji, a w przypadku szkoły artystycznej na terenie tej samej miejscowości, a także informację o warunkach lokalowych zapewniających:

a) możliwość prowadzenia zajęć dydaktyczno-wychowawczych,

b) realizację innych zadań statutowych,

c) w przypadku szkoły prowadzącej kształcenie zawodowe, z wyjątkiem szkoły artystycznej - możliwość realizacji praktycznej nauki zawodu,

ca) w przypadku placówki albo centrum, o których mowa w art. 2 pkt 4, prowadzących

d) kształcenie zawodowe w formach pozaszkolnych, o których mowa w art. 117 ust. 1a pkt 1 i 2 – możliwość realizacji praktycznej nauki zawodu, bezpieczne i higieniczne warunki nauki i pracy, spełniające wymagania określone w przepisach w sprawie bezpieczeństwa i higieny w publicznych i niepublicznych szkołach i placówkach, przepisach o ochronie środowiska, przepisach o Państwowej Inspekcji Sanitarnej, przepisach techniczno-budowlanych i przepisach o ochronie przeciwpożarowej; spełnienie tych wymagań potwierdza się przez dołączenie do zgłoszenia odpowiednio pozytywnej opinii właściwego państwowego powiatowego inspektora sanitarnego oraz pozytywnej opinii komendanta powiatowego (miejskiego) Państwowej Straży Pożarnej;

4. statut szkoły lub placówki;

5. dane dotyczące kwalifikacji pracowników pedagogicznych i dyrektora, przewidzianych do zatrudnienia w szkole lub placówce;

6. zobowiązanie do przestrzegania wymagań określonych odpowiednio w:

 a) art. 14 ust. 3 - w przypadku szkoły niepublicznej niebędącej szkołą artystyczną,

 b) art. 14 ust. 4 - w przypadku niepublicznej szkoły artystycznej realizującej kształcenie ogólne, której z dniem rozpoczęcia działalności mają być nadane uprawnienia publicznej szkoły artystycznej;

6a) w przypadku szkoły, o której mowa w art. 178 ust. 1 - informację o zgodzie ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania na założenie lub prowadzenie szkoły niepublicznej, która nie spełnia warunków określonych w art. 14 ust. 3;

7. dane niezbędne do wpisania szkoły lub placówki do krajowego rejestru urzędowego podmiotów gospodarki narodowej.

Zgodnie z art. 168 ust. 11 ustawy Prawo oświatowe:

Zaświadczenie o wpisie do ewidencji, o którym mowa w ust. 9 i 10, zawiera:

1. nazwę organu lub podmiotu, który dokonał wpisu do ewidencji szkoły lub placówki;

2. datę i numer wpisu do ewidencji;

3. nazwę oraz odpowiednio typ lub rodzaj szkoły lub placówki;

4. osobę prawną lub fizyczną prowadzącą szkołę lub placówkę;

4a) w przypadku branżowego centrum umiejętności - nazwę organizacji branżowej, o której mowa w ust. 4 pkt 2 lit. c;

5. adres szkoły lub placówki oraz innych lokalizacji prowadzenia zajęć dydaktycznych, wychowawczych i opiekuńczych, jeżeli ich utworzenie zostało przewidziane;

6. w przypadku szkoły prowadzącej kształcenie zawodowe, z wyjątkiem szkoły artystycznej – nazwy zawodów, w których kształci szkoła;

6a) w przypadku szkoły artystycznej - nazwy zawodów oraz nazwy specjalności lub specjalizacji, w których kształci szkoła;

6b) w przypadku placówki i centrum, o których mowa w art. 2 pkt 4 - określenie formy pozaszkolnej, którą prowadzi odpowiednio placówka albo centrum;

 7. w przypadku niepublicznego przedszkola, niepublicznej szkoły podstawowej, w której zorganizowano oddział przedszkolny, lub niepublicznej innej formy wychowania przedszkolnego - informację o otrzymywaniu dotacji, o której mowa odpowiednio w art. 17 ust. 1, art. 19 ust. 1 lub art. 21 ust. 1 ustawy o finansowaniu zadań oświatowych.

Wszelka zatem odpowiedzialność, w tym obowiązki rejestracyjne, ciąży na osobie zakładającej i prowadzącej placówkę, tak więc sama placówka nie jest w pełni samodzielnym podmiotem i nie może działać w oderwaniu od osoby, która ją założyła.

Z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że podatnikami VAT są jedynie podmioty (przedsiębiorcy) działające w obrocie gospodarczym samodzielnie, tj. bez stosunku przyporządkowania, w warunkach niepewności, np. co do popytu, konkurencji, a także ostatecznego rezultatu finansowego podjętej działalności, czyli na własne ryzyko i własny rachunek. W związku z tym, iż odpowiedzialność za działania Y w rzeczywistości ponosi organ prowadzący (założyciel) czyli X, to Y nie działają w obrocie samodzielnie, i nie spełniają tym samym kryteriów dla uznania ich za podatnika podatku VAT. Również fakt uzyskania odrębnego numeru REGON czy NIP dla płatnika (podatku dochodowego od osób fizycznych i składek na ZUS) nie przesądza o tym, że Y staje się odrębnym od osoby założyciela (X) podatnikiem podatku od towarów i usług. Y, funkcjonujące w ramach X, nie spełniają definicji podatnika, gdyż nie działają całkowicie samodzielnie.

O braku samodzielności Y świadczy również to, że każdy z dyrektorów szkoły (każdego Y), działa na podstawie pełnomocnictwa ogólnego udzielonego przez X (działającego w imieniu X) do dokonywania czynności prawnych w imieniu i na rzecz X w zakresie:

- praw i obowiązków majątkowych i niemajątkowych (np. zawieranie i rozwiązywanie umów oraz dysponowanie przyznanymi w budżecie miasta środkami finansowymi),

- występowania przed wszystkimi instytucjami i składania oświadczeń, wniosków oraz przed sądami w charakterze strony, wnioskodawcy, uczestnika postępowania i do udzielania dalszych pełnomocnictw.

Ponadto do czynności przekraczających zakres pełnomocnictwa potrzebna jest zgoda X.

Jak zostało wskazane w opisie sprawy, X występuje – jako organ prowadzący Y – w charakterze strony umowy o udzielenie dotacji celowej, która przyznawana jest X, jako beneficjentowi (dotowanemu), wyłącznie na cel wskazany w umowie dotacji, służący Y.

Z przedstawionych okoliczności wynika zatem, że dyrektorzy Y m.in. w zakresie zawierania umów, dysponowania środkami finansowymi, czy też występowania przed różnymi instytucjami/sądami działają w imieniu i na rzecz ww. organu założycielskiego, tj. X. Ponadto to X a nie Y jest stroną umowy i zarazem beneficjentem dotacji celowej służącej Y. Oznacza to, że w relacjach prawnych Y korzystają z podmiotowości prawnej swego podmiotu założycielskiego, tym samym w obrocie gospodarczym nie występują samodzielnie i nie mogą działać w oderwaniu od X.

Zatem stwierdzić należy, że Y nie wykonują samodzielnie działalności gospodarczej, są tylko wyodrębnionymi organizacyjnie formami działalności podmiotu, który je utworzył – X.

Brak całkowitej samodzielności Y, jak i odpowiedzialność jaka ciąży na X jako ich założycielu przesądza, że w przedmiotowej sprawie to X ma status podatnika podatku, a nie same założone przez X placówki (Y)

Zatem, skoro w ramach prowadzonej działalności gospodarczej X prowadzi Y, których jest organizatorem i założycielem, to w tym przypadku to właśnie X jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym w zakresie wszystkich czynności realizowanych przez Y to X występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. X jest również podatnikiem podatku VAT z tytułu sprzedaży realizowanej przez Y1.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 i 2 jest nieprawidłowe.

Przechodząc natomiast do Państwa wątpliwości w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułów zakupów przypisanych do działalności wykonywanej przez Y wskazać należy, że podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy:

W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:

Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

a) nabycia towarów i usług,

b) dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m.in. tego że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na zakres prawa do odliczeń w sposób bezpośredni wpływa również pojmowanie statusu danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług wykonującego czynności opodatkowane. Tylko podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego. Co do zasady status podatnika związany jest z prowadzeniem przez dany podmiot działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Jak zostało już wskazane, z przepisów Prawa oświatowego wynika, że wszelka odpowiedzialność ciąży na osobie zakładającej i prowadzącej placówki (w niniejszej sprawie Y), które same nie są w pełni samodzielnymi podmiotami i nie mogą działać w oderwaniu od podmiotu, który je założył. Brak całkowitej samodzielności Y, jak i odpowiedzialność jaka ciąży na X jako ich założycielu przesądza, że w przedmiotowej sprawie to X ma status podatnika podatku, a nie same założone przez X placówki (Y).

Zatem skoro X, jako osoba prawna oraz zarejestrowany i czynny podatnik podatku od towarów i usług prowadzi Y, to tym samym uznać należy, że zakupy dotyczące Y powinny być rozpatrywane jako zakupy X, tj. organu prowadzącego te placówki.

Tym samym należy stwierdzić, że X przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu zakupów dotyczących Y tylko w części w jakiej zakupy te związane są z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług generującymi podatek należny. Prawo takie nie przysługuje w przypadku wykorzystania nabytych towarów i usług do wykonywania czynności zwolnionych od podatku VAT oraz do czynności niepodlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 3 jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Państwa zapytania. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, a wynikające z opisu sprawy oraz Państwa stanowiska – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Państwa w złożonym wniosku.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.