Interpretacja
Interpretacja indywidualna z dnia 7 maja 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-1.4012.204.2024.1.WK
Podleganie opodatkowaniu VAT i prawo do odliczenia odliczenia podatku VAT czynności wniesienia aportem infrastruktury oświetleniowej.
Interpretacja indywidualna
– stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie braku podlegania opodatkowaniu aportu infrastruktury oświetleniowej do Spółki jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
27 marca 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 27 marca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie braku podlegania opodatkowaniu aportu infrastruktury oświetleniowej do Spółki i braku prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją Inwestycji.
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, tzn. w ramach obszaru cywilnoprawnego dokonuje sprzedaży nieruchomości – gruntów, używanych/starszych lokali mieszkalnych – na podstawie aktów notarialnych, środków trwałych, świadczy usługi dzierżawy lokali, najmu lokali mieszkalnych, użytkowania wieczystego, świadczy usługi wodno-kanalizacyjne na rzecz mieszkańców.
Czynności dokonywane w ramach obszaru cywilnoprawnego Gmina deklaruje i rozlicza w deklaracjach VAT-7 jako opodatkowane stawką VAT lub zwolnione, w zależności od transakcji.
Gmina dokonała z dniem 1 stycznia 2017 r. centralizacji rozliczeń VAT, w związku z czym od tej daty rozlicza podatek od towarów i usług wspólnie ze swoimi jednostkami organizacyjnymi: (...) (od 1 lutego 2021 r. – nowo utworzona jednostka).
Ponadto Gmina jako jednostka samorządu terytorialnego działając zgodnie z ustawą o samorządzie gminnym, wypełnia zawarte w tej ustawie zadania publiczne (zadania własne) m.in. odpowiada za sprawy dotyczące wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz; (art. 7 ust. 1 pkt 2 i pkt 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2023 r. poz. 40, 572, 1463, 1688).
Realizując wyżej wymienione zadania własne Gmina na bieżąco rozbudowuje sieć oświetlenia ulicznego (zwane dalej: Infrastrukturą) na swoim terenie.
Infrastruktura wybudowana w latach 2016-2022 została wniesiona jako wkład niepieniężny (aport rzeczowy) do spółki Oświetlenie Uliczne i Drogowe.
Przed rozpoczęciem każdej z inwestycji zawierane były umowy przedwstępne pomiędzy spółką Oświetlenie Uliczne i Drogowe a Gminą „w związku wolą objęcia udziałów w podwyższonym kapitale zakładowym spółki w zamian za wkład niepieniężny”.
Jednym z postanowień tych umów jest zapis: „udziały w podwyższonym kapitale zakładowym Nabywca pokryje wkładem niepieniężnym (aportem) w postaci urządzeń elektroenergetycznych służących oświetleniu ulicznemu i drogowemu, stanowiących odrębny od gruntu przedmiot własności”.
I tak:
(…)
Wszystkie faktury za wykonaną Infrastrukturę objętą ww. umowami przedwstępnymi zostały wystawione na Gminę i opłacone we wskazanych na nich terminach. Podatek naliczony, zawarty w tych fakturach nie był odliczony z żadnej z faktur.
Budowa infrastruktury oświetleniowej na terenie Gminy jest wypełnianiem zadań publicznoprawnych, ale przystępując do budowy Infrastruktury oświetleniowej Gmina od początku zakładała, że infrastruktura ta zostanie przekazana aportem (jako wkład niepieniężny) do Spółki Oświetlenie Uliczne i Drogowe, co potwierdzają Umowy przedwstępne (wymienione w punktach 1-8), zawierane przed rozpoczęciem realizacji każdej z tego typu inwestycji.
Spółka Oświetlenie Uliczne i Drogowe nie jest ani jednostką, ani zakładem budżetowym Gminy.
Infrastruktura oświetleniowa nie była w żaden sposób wykorzystywana do wykonywania czynności opodatkowanych VAT, czyli nie generowała dochodów ewidencjonowanych i rozliczanych w Deklaracjach VAT-7, a także nie była udostępniana osobom trzecim na podstawie jakiejkolwiek umowy cywilnoprawnej, służyła wyłącznie do realizacji zadań własnych Gminy, nałożonych ustawą o samorządzie gminnym.
Gmina przekazała aportem wybudowaną w latach 2017-2022 Infrastrukturę oświetleniową do Spółki Oświetlenie Uliczne i Drogowe 1 grudnia 2023 r., co zostało potwierdzone aktem notarialnym.
Po podpisaniu aktu notarialnego, stanowiącego o objęciu udziałów (wniesienie aportu) Gmina wystawiła fakturę na rzecz spółki Oświetlenie Uliczne i Drogowe ze stawką VAT 23%. Podatek należny został ujęty i rozliczony w Deklaracji VAT-7 za grudzień 2023 r. Jednak pojawiły się wątpliwości, czy czynność wniesienia aportu rzeczywiście podlegała opodatkowaniu VAT, a co za tym idzie, czy Gmina ma prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego przy realizacji ww. Zadania.
Pytania
1.Czy czynność prawna wniesienia aportem infrastruktury oświetleniowej do Spółki Oświetlenie Uliczne i Drogowe podlega opodatkowaniu VAT?
2.A jeśli tak, to czy Gmina miała prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego przy realizacji ww. Inwestycji?
Państwa stanowisko w sprawie
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług „opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i usług i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju”.
W myśl art. 7 ust. 1 „przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust.1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel”.
Wniesienie aportu rzeczowego (wkładu niepieniężnego) do spółki spełnia definicję odpłatnej dostawy towarów, zawartej w przytoczonym powyżej artykule, ponieważ dostawa ta (wniesienie infrastruktury oświetleniowej) odbywa się za wynagrodzeniem (objęcie wyrażonych pieniężnie udziałów w spółce), a jej efektem jest przeniesienie prawa własności na inny podmiot.
Ponadto, aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.
Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT, ale tylko w zakresie czynności, które mają charakter cywilnoprawny.
W tym przypadku Gmina nie działa jako przedsiębiorca, lecz realizuje zadanie własne o charakterze publicznoprawnym, nałożone odrębnymi przepisami.
W myśl art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.) „nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych”.
W związku z powyższym czynność prawna wniesienia aportem infrastruktury oświetleniowej do Spółki Oświetlenie Uliczne i Drogowe nie podlega opodatkowaniu VAT.
W myśl art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, „w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego”.
Aby skorzystać z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego należy spełnić określone warunki, tzn. odliczenia tego może dokonać podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.
Po pierwsze realizacja ww. operacji nie generowała sprzedaży opodatkowanej, ponieważ Gmina nie uzyskiwała żadnych dochodów z tytułu funkcjonowania infrastruktury (inwestycje nie były przedmiotem najmu, dzierżawy czy użyczenia).
Po drugie Gmina w tym przypadku nie działała jako przedsiębiorca, lecz realizowała zadanie własne o charakterze publicznoprawnym, nałożone odrębnymi przepisami.
W myśl art. 7 ust. 1 pkt 2 i pkt 3 ustawy o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2023 r. poz. 40, 572, 1463, 1688) zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy:
-gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego;
-wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz.
W omawianych okolicznościach Gmina wykonuje spoczywający na niej publicznoprawny obowiązek polegający na zapewnieniu oświetlenia znajdujących się na terenie Gminy miejsc publicznych, dróg, ulic, placów itp. W związku z powyższym Gminie nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego przy realizacji wyżej opisanego Zadania.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie braku podlegania opodatkowaniu aportu infrastruktury oświetleniowej do Spółki jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361), zwanej dalej „ustawą”:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).
Jak stanowi art. 2 pkt 6 ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach – rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Aport to wkład na utworzenie lub powiększenie majątku spółki, który daje prawo do udziału w jej zyskach. Przedmiotem aportu mogą być pieniądze (aporty pieniężne), rzeczy lub prawa (aporty rzeczowe) oraz umiejętności, kompetencje techniczne czy zawodowe.
Wniesienie aportu (wkładu niepieniężnego) do spółki prawa handlowego lub cywilnego spełnia definicję odpłatnej dostawy towarów, zawartej w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, ponieważ dostawa ta odbywa się za wynagrodzeniem (wniesienie aportu spełnia przymiot odpłatności, istnieje bowiem bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów a otrzymanym wynagrodzeniem w formie wyrażonych pieniężnie udziałów), a jej efektem jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel.
W sytuacji zatem, gdy przedmiotem aportu są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z odpłatną dostawą towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Nie każda jednak czynność, stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.
Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy:
Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy:
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Natomiast w myśl art. 15 ust. 6 ustawy:
Nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.
Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – (Dz. U. UE L 347 z 11.12.2006 str. 1 ze zm.), zwanej dalej: Dyrektywą 2006/112/WE Rady, zgodnie z którym:
Krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.
Jednakże w przypadku gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji. (…)
Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).
Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.
Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 609):
Gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.
Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym:
Do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.
I tak, w myśl art. 7 ust. 1 pkt 2 i pkt 3 ustawy o samorządzie gminnym:
Zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy:
-gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego (pkt 2);
-wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz (pkt 3).
Jak stanowi art. 9 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym:
W celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi.
Natomiast stosownie do art. 9 ust. 2 ustawy o samorządzie gminnym:
Gmina oraz inna gminna osoba prawna może prowadzić działalność gospodarczą wykraczającą poza zadania o charakterze użyteczności publicznej wyłącznie w przypadkach określonych w odrębnej ustawie.
W tym miejscu należy zauważyć, że Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej dnia 20 marca 2014 r. wydał postanowienie w sprawie C-72/13 Gmina Wrocław przeciwko Ministrowi Finansów, w którym orzekł, że „dyrektywę 2006/112 należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwia się ona opodatkowaniu podatkiem VAT transakcji takich jak te zamierzone przez gminę Wrocław, o ile sąd odsyłający stwierdzi, iż transakcje te stanowią działalność gospodarczą w rozumieniu art. 9 ust. 1 tej dyrektywy oraz, iż nie są wykonywane przez rzeczoną gminę w charakterze organu władzy publicznej w rozumieniu art. 13 ust. 1 akapit pierwszy owej dyrektywy. Jeśli jednak należałoby uznać te transakcje za wykonywane przez wspomnianą gminę działającą w charakterze organu władzy publicznej, przepisy dyrektywy 2006/112 nie sprzeciwiałyby się ich opodatkowaniu, gdyby sąd odsyłający stwierdził, że ich zwolnienie mogłoby prowadzić do znaczących zakłóceń konkurencji w rozumieniu art. 13 ust. 2 tej dyrektywy”.
Mając na względzie powyższe, należy każdorazowo badać, czy zbycie majątku gminnego podlega wyłączeniu z opodatkowania VAT. Należy pamiętać, że w każdym przypadku konieczna jest ocena spełniania przesłanek art. 9 i 13 Dyrektywy 2006/112/WE Rady (odpowiednio art. 15 ustawy) w konkretnych okolicznościach faktycznych sprawy.
Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter działalności gospodarczej – mają charakter cywilnoprawny, a nie publicznoprawny.
Stosownie do art. 2a ust. 2 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 320):
Drogi wojewódzkie, powiatowe i gminne stanowią własność właściwego samorządu województwa, powiatu lub gminy.
Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o drogach publicznych:
Organ administracji rządowej lub jednostki samorządu terytorialnego, do którego właściwości należą sprawy z zakresu planowania, budowy, przebudowy, remontu, utrzymania i ochrony dróg, jest zarządcą drogi.
W myśl art. 19 ust. 2 ustawy o drogach publicznych:
Zarządcami dróg, z zastrzeżeniem ust. 3, 5, 5a i 8, są dla dróg:
1)krajowych – Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad;
2)wojewódzkich – zarząd województwa;
3)powiatowych – zarząd powiatu;
4)gminnych – wójt (burmistrz, prezydent miasta).
Na podstawie art. 20 pkt 4 ustawy o drogach publicznych:
Do zarządcy drogi należy w szczególności utrzymanie części drogi, urządzeń drogi, budowli ziemnych, drogowych obiektów inżynierskich, znaków drogowych, sygnałów drogowych
i urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego, z wyjątkiem części pasa drogowego, o których mowa w art. 20f pkt 2.
Drogi i urządzenia związane z drogą powinny spełniać m.in. wymagania określone w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 24 czerwca 2022 r. w sprawie przepisów techniczno-budowlanych dotyczących dróg publicznych (Dz. U. z 2022 r. poz. 1518).
Przepis § 86 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie przepisów techniczno-budowlanych dotyczących dróg publicznych stanowi, że:
Urządzenia do oświetlenia projektuje się w każdym miejscu, które ze względu bezpieczeństwa ruchu lub bezpieczeństwa publicznego wymaga oświetlenia.
Natomiast zgodnie z § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie przepisów techniczno-budowlanych dotyczących dróg publicznych:
Przepisy rozporządzenia stosuje się do projektowania, budowy, przebudowy lub użytkowania dróg publicznych oraz projektowania, budowy lub przebudowy urządzeń obcych sytuowanych w pasach drogowych tych dróg.
Przepisy powyższe odnoszą się do warunków technicznych i nie mogą przesądzać o sposobie finansowania, który jest regulowany przez ustawę Prawo energetyczne.
Jak stanowi art. 18 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 266):
Do zadań własnych gminy w zakresie zaopatrzenia w energię elektryczną, ciepło i paliwa gazowe należy planowanie oświetlenia znajdujących się na terenie gminy:
a)miejsc publicznych,
b)dróg gminnych, dróg powiatowych i dróg wojewódzkich,
c)dróg krajowych, innych niż autostrady i drogi ekspresowe w rozumieniu ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2023 r. poz. 645, 760, 1193 i 1688), przebiegających w granicach terenu zabudowy,
d)części dróg krajowych, innych niż autostrady i drogi ekspresowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 października 1994 r. o autostradach płatnych oraz o Krajowym Funduszu Drogowym (Dz.U. z 2022 r. poz. 2483 i 2707 oraz z 2023 r. poz. 760, 1193 i 1688), wymagających odrębnego oświetlenia:
-przeznaczonych do ruchu pieszych lub rowerów,
-stanowiących dodatkowe jezdnie obsługujące ruch z terenów przyległych do pasa drogowego drogi krajowej.
Stosownie do art. 18 ust. 1 pkt 3 ustawy Prawo energetyczne:
Do zadań własnych gminy w zakresie zaopatrzenia w energię elektryczną, ciepło i paliwa gazowe należy finansowanie oświetlenia znajdujących się na terenie gminy:
a)ulic,
b)placów,
c)dróg gminnych, dróg powiatowych i dróg wojewódzkich,
d)dróg krajowych, innych niż autostrady i drogi ekspresowe w rozumieniu ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych, przebiegających w granicach terenu zabudowy,
e)części dróg krajowych, innych niż autostrady i drogi ekspresowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 października 1994 r. o autostradach płatnych oraz o Krajowym Funduszu Drogowym, wymagających odrębnego oświetlenia:
-przeznaczonych do ruchu pieszych lub rowerów,
-stanowiących dodatkowe jezdnie obsługujące ruch z terenów przyległych do pasa drogowego drogi krajowej.
W myśl art. 3 pkt 22 ustawy Prawo energetyczne:
Użyte w ustawie określenia oznaczają: finansowanie oświetlenia – finansowanie kosztów energii elektrycznej pobranej przez punkty świetlne oraz koszty ich budowy i utrzymania.
Przepisom ustawy Prawo energetyczne odpowiada cytowany wyżej art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy o samorządzie gminnym, zgodnie z którym do zadań własnych gminy należy zaspakajanie potrzeb wspólnoty, w tym m.in. zaopatrzenie w energię elektryczną.
Nie powinno więc budzić wątpliwości, że zapewnienie oświetlenia ulic, placów i dróg publicznych znajdujących się na terenie gminy, jest zbiorową potrzebą wspólnoty, jaką jest gmina i ma charakter celu publicznego.
Państwa wątpliwości dotyczą w pierwszej kolejności ustalenia czy wniesienie aportem infrastruktury oświetleniowej do Spółki podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.
Zatem, na tle przedstawionego opisu sprawy oraz zacytowanych przepisów należy uznać,
że realizując przedstawione we wniosku inwestycje polegające na rozbudowie sieci oświetlenia ulicznego na swoim terenie, nie działali Państwo w charakterze podatnika podatku VAT.
Z opisu sprawy jednoznacznie wynika, że rozbudowują Państwo przedmiotową Infrastrukturę w zakresie zadań własnych Gminy, regulowanych przepisami ustawy o samorządzie gminnym. Ponadto – jak Państwo wskazali – budowa Infrastruktury oświetleniowej na terenie Gminy jest wypełnianiem zadań publicznoprawnych, ale przystępując do budowy Infrastruktury oświetleniowej Gmina od początku zakładała, że Infrastruktura ta zostanie przekazana aportem (jako wkład niepieniężny) do Spółki Oświetlenie Uliczne i Drogowe, co potwierdzają Umowy przedwstępne, zawierane przed rozpoczęciem realizacji każdej z tego typu inwestycji.
Przedstawione okoliczności sprawy analizowane w kontekście przywołanych przepisów oraz orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pozwalają stwierdzić, że skoro powstała Infrastruktura oświetleniowa nie została nabyta (wybudowana) na potrzeby działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy, lecz jako służąca wyłącznie do wykonywania działalności publicznoprawnej, a wraz z momentem wniesienia jej aportem do Spółki jej funkcja nie uległa zmianie, tj. nadal służy oświetleniu ulicznemu Gminy – dokonując aportu tej Infrastruktury – nie działali Państwo dla tej czynności w charakterze podatnika, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy. Czynności odpłatnego przeniesienia prawa własności ww. Infrastruktury wykorzystywanej do wykonywania zadań własnych nie sposób traktować w kategorii działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Oznacza to, że wniesienie aportem do Spółki opisanej Infrastruktury oświetleniowej nie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT.
Podsumowanie
Czynność prawna wniesienia aportem Infrastruktury oświetleniowej do Spółki Oświetlenie Uliczne i Drogowe nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Wobec powyższego, Państwa stanowisko w powyższym zakresie uznałem za prawidłowe.
Kolejne Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia, czy w przypadku gdy wniesienie aportem infrastruktury oświetleniowej do Spółki podlega opodatkowaniu,Gmina miała prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego przy realizacji ww. inwestycji.
W związku z rozstrzygnięciem, że czynność prawna wniesienia aportem Infrastruktury oświetleniowej do Spółki Oświetlenie Uliczne i Drogowe nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług bezzasadna stała się odpowiedź na drugie pytanie o treści: „A jeśli tak, to czy Gmina miała prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego przy realizacji ww. inwestycji?”. Jak bowiem wynika z treści ww. pytania, oczekiwali na nie Państwo odpowiedzi wyłącznie w przypadku uznania, że czynności wniesienia aportem Infrastruktury oświetleniowej do Spółki podlega opodatkowaniu.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego, ponoszą Państwo ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym jego przedstawieniem. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right